Από την Σινλιάνγκ, Γερμανία

Όταν πρωτοξεκίνησα να υπηρετώ ως επικεφαλής της ομάδας ποτίσματος, οι αδελφοί κι οι αδελφές σε αυτό το καθήκον με συμβουλευόντουσαν όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα και είχαν πολύ καλή γνώμη για μένα. Όταν κάποιοι ξένοι νέοι πιστοί χρειάστηκαν πότισμα, οι επικεφαλής ζήτησαν συγκεκριμένα από μένα να επιληφθώ και μου ανέθεσαν να διδάξω γερμανικά στους άλλους στην ομάδα. Έτσι, όλοι άρχισαν να με θαυμάζουν ακόμη περισσότερο και ήταν πρόθυμοι να μου μιλούν για τα προβλήματά τους. Ένιωθα ότι ήμουν απαραίτητη για την ομάδα, και μου άρεσε που με θαύμαζαν και με περιτριγύριζαν οι άλλοι.

Τότε έφεραν οι επικεφαλής την αδελφή Φανγκ στην ομάδα μας, λέγοντας ότι θα ποτίζει τους νεοεισερχόμενους μαζί μας. Με τον καιρό, διαπίστωσα ότι είχε καλό επίπεδο, η συναναστροφή της για την αλήθεια ήταν ξεκάθαρη και όταν οι νεοεισερχόμενοι είχαν ερωτήσεις ή προβλήματα, όχι μόνο μπορούσε να βρει σχετικά λόγια του Θεού, αλλά ύφαινε και τη δική της εμπειρία στη συναναστροφή της. Έβρισκαν τις λύσεις που χρειάζονταν πολύ γρήγορα. Μετά από λίγο καιρό, οι αδελφοί και οι αδελφές πήγαιναν μόνο στην αδελφή Φανγκ όταν έβρισκαν εμπόδιο. Ήταν αποκαρδιωτικό για μένα. Σκεφτόμουν: «Από τότε που ήλθε, όλοι τη θαυμάζουν και πηγαίνουν σ’ αυτή για τα προβλήματά τους. Νομίζουν ότι είναι πιο ικανή από μένα; Εγώ όμως είμαι η επικεφαλής της ομάδας! Δεν μπορώ να την αφήσω να πάρει τη θέση μου, πρέπει να διεκδικήσω τη δόξα που δικαιωματικά μου ανήκει».

Μία φορά, ακριβώς πριν από μια συνάθροιση, η αδελφή Γουάνγκ συνέταξε ένα έγγραφο στα γερμανικά και το έστειλε στην ομάδα, λέγοντας ότι είχε χρησιμοποιήσει λογισμικό μετάφρασης για ορισμένα μέρη. Ήθελε εγώ κι η αδελφή Φανγκ να το ελέγξουμε για τυχόν προβλήματα μετά τη συνάθροιση. Διαβάζοντάς το, βρήκα ένα σωρό προβλήματα με τη μετάφραση και σκέφτηκα: «Να η ευκαιρία. Η αδελφή Φανγκ γνωρίζει κάποια γερμανικά, όχι όμως τόσο καλά όσο εγώ. Τώρα πρέπει να δείξω σε όλους ότι είμαι πιο ικανή από εκείνη». Εξέτασα λοιπόν το έγγραφο, το αναθεώρησα και το διαμόρφωσα ξανά. Ένιωθα ότι μόλις οι αδελφοί και οι αδελφές δουν πώς το έργο μου το έκανε τόσο σαφές, τόσο συνεκτικό σίγουρα θα διαπιστώσουν το ταλέντο μου. Κατέληξα να περάσω ολόκληρη τη συνάθροιση μ’ αυτό το έγγραφο αντί να ακούω πραγματικά. Ακόμη και μετά τη συνάθροιση, πέρασα όλο το βράδυ να το ελέγχω και να το αντιπαραβάλλω ξανά ολόκληρο. Το κεφάλι μου πονούσε και τα μάτια μου είχαν στεγνώσει από την πολλή δουλειά, όταν όμως σκέφτηκα τους αδελφούς και τις αδελφές να βλέπουν τη δουλειά μου και να ξανακερδίζω τον θαυμασμό τους, η κούρασή μου εξαφανίστηκε. Έστειλα το έγγραφο στην ομάδα την επομένη, όταν όμως συζητούσαν θέματα σχετικά με το πότισμα των νεοεισερχόμενων, όλοι ρωτούσαν την αδελφή Φανγκ για τα σημεία που δεν καταλάβαιναν. Ούτε ένας δεν ανέφερε ότι εγώ διόρθωσα τη μετάφραση. Ένιωσα πραγματικά απογοητευμένη και αναρωτιόμουν γιατί με είχαν κάνει στην άκρη από τότε που ήλθε η αδελφή Φανγκ. Δεν ήταν καθόλου καλύτερη από μένα. Κάθισα στον υπολογιστή χωρίς να πω λέξη και δεν είχα καμία όρεξη να συμμετάσχω στη συζήτηση. Μου περνούσε ακόμη και η σκέψη ότι δεν ήθελα καν να κάνω αυτό το καθήκον. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μια αδελφή μού έκανε ξαφνικά μια ερώτηση και δεν είχα ιδέα πώς να απαντήσω επειδή απλά δεν παρακολουθούσα τη συζήτηση. Αφού είδε ότι δεν έλεγα τίποτα, η αδελφή Φανγκ είπε τη δική της γνώμη και όλοι συμφώνησαν μαζί της. Το πρόσωπό μου αναψοκοκκίνισε. Έσπευσα να βρω το αντίστοιχο τμήμα στο έγγραφο και μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι είχαν ήδη συναναστραφεί για το μεγαλύτερο μέρος του, εγώ όμως δεν το είχα παρακολουθήσει. Ένιωσα κάπως ένοχη εκείνη τη στιγμή. Ήμουν η επικεφαλής της ομάδας για το πότισμα, θα έπρεπε λοιπόν να καθοδηγώ τη μαθησιακή διαδικασία και να βοηθώ στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των άλλων στο καθήκον τους, ενώ εγώ συγκρινόμουν συνεχώς με την αδελφή Φανγκ και το μόνο που με ένοιαζε ήταν το τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα. Δεν έκανα το καθήκον μου με την καρδιά μου. Πώς θα μπορούσα να κάνω καλά το καθήκον μου με τέτοια στάση;

Μετά τη συνάθροιση, αναλογίστηκα την κατάσταση στην οποία ήμουν τελευταία. Από τότε που μας ήλθε η αδελφή Φανγκ, όλοι την πλησίασαν με τα προβλήματά τους ενώ εγώ αντιστεκόμουν, νιώθοντας ότι μου είχαν κλέψει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τη δόξα. Προσπάθησα τα πάντα για να κάνω επίδειξη, θέλοντας να ανακτήσω τη θέση που είχα στην καρδιά όλων. Όταν δεν πήρα αυτό που ήθελα, ήταν σαν να έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και ήθελα ακόμη και να τα παρατήσω. Δεν ήταν αυτό προδοσία του Θεού; Συνειδητοποιώντας ότι δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση, προσευχήθηκα γαλήνια στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Ο λόγος του Θεού λέει: «Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, συχνά ζουν μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Ζουν ανάμεσα σε διάφορες σατανικές παγίδες, πονοκεφαλιάζοντας για χάρη του μέλλοντος, της υπερηφάνειας, της θέσης τους και άλλων ιδιοτελειών. Αλλά αν εφαρμόσεις τη στάση αυτή στο καθήκον σου, στην αναζήτηση και επιδίωξη της αλήθειας, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια. […] Αν εργάζεσαι πάντα σκληρά για την αλήθεια, προσερχόμενος συχνά ενώπιον του Θεού, αναζητώντας συχνά την αλήθεια, θα δρέψεις τους καρπούς της αλήθειας και αυτό που βιώνεις θα έχει ανθρώπινη ομοιότητα, κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και την πραγματικότητα της αλήθειας. Αν συχνά κάνεις σχέδια, συλλογίζεσαι, περνάς χρόνο σκεπτόμενος, εργάζεσαι σκληρά —ή ακόμα δίνεις τη ζωή σου— για διάφορα πράγματα που είναι ωφέλιμα για σένα, χωρίς να φείδεσαι κόστους, τότε μπορεί να κερδίσεις τον σεβασμό των ανθρώπων και να κερδίσεις διάφορα οφέλη και μορφές υπερηφάνειας —όμως, ποιο είναι πιο σημαντικό, αυτά τα πράγματα ή η αλήθεια; (Η αλήθεια.) Οι άνθρωποι κατανοούν αυτό το μήνυμα, όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δίνουν αξία μόνο στα δικά τους συμφέροντα και στην κοινωνική τους θέση. Έτσι, το κατανοούν αληθινά ή πρόκειται για ψευδή κατανόηση; Είναι, στην πραγματικότητα, ανόητοι. Δεν βλέπουν αυτά τα πράγματα καθαρά. Όταν είναι σε θέση να τα δουν καθαρά, θα έχουν κερδίσει λίγο ανάστημα. Αυτό απαιτεί να επιδιώξουν την αλήθεια, να καταβάλουν προσπάθεια για τον λόγο του Θεού· δεν γίνεται να είναι μπερδεμένοι και τσαπατσούληδες. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια κι έρθει μια μέρα που ο Θεός πει ότι δεν θα μιλήσει άλλο, ότι δεν θέλει να πει τίποτε άλλο στην ανθρωπότητα ούτε να κάνει τίποτε άλλο, κι ότι έχει έρθει η ώρα να δοκιμάσει το έργο του ανθρώπου, τότε είσαι καταδικασμένος να εξαλειφθείς» (Η συναναστροφή του Θεού). Τα λόγια του Θεού ήταν πραγματικά οδυνηρά για μένα. Αναλογίστηκα την πρόσφατη συμπεριφορά μου και, μολονότι φαινόταν να κάνω το καθήκον μου, απλώς προστάτευα ανά πάσα στιγμή τα συμφέροντα και το γόητρό μου. Όταν είδα ότι η αδελφή Φανγκ με ξεπερνούσε σε επίπεδο και ικανότητα και ότι τα άλλα μέλη της ομάδας την εκτιμούσαν ιδιαίτερα, ένιωσα μια αίσθηση πανικού, σαν να απειλείται η θέση μου. Άρχισα κρυφά να την ανταγωνίζομαι, να συγκρίνομαι μαζί της και ήθελα όλοι να πιστεύουν ότι ήμουν καλύτερη στη δουλειά από εκείνη. Ήθελα απλώς να ξανακερδίσω τον θαυμασμό όλων. Δεν προστάτευα απλώς το προσωπικό μου γόητρο ενώ παρίστανα ότι κάνω το καθήκον μου; Ο Θεός με ανέβασε να γίνω επικεφαλής ομάδας ώστε να μπορώ να φροντίζω το θέλημά Του και να υποστηρίζω το έργο της εκκλησίας. Ήλπιζε, επίσης, ότι θα είχα την ευκαιρία να μάθω πώς να χρησιμοποιώ την αλήθεια για να επιλύσω προβλήματα και να κάνω πράξη την αλήθεια στο καθήκον μου, ώστε να αλλάξει κάπως η διεφθαρμένη διάθεσή μου. Όμως εγώ δεν έκανα καθόλου πράξη την αλήθεια. Ήμουν απλά κολλημένη να μάχομαι για το όνομα και το κέρδος και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να ξεπεράσω την αδελφή Φανγκ κι αν θα μπορούσα να κάνω τους αδελφούς και τις αδελφές να με θαυμάζουν. Παραμελούσα εντελώς το καθήκον μου. Όταν δεν κατάφερα να αποκτήσω κύρος και γόητρο, ήθελα να τα παρατήσω και να προδώσω τον Θεό. Αντιστεκόμουν έτσι στον Θεό. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα λίγο φόβο και συνειδητοποίησα ότι το πνεύμα μου ήταν σκοτεινό και πονούσε, και είχα χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος επειδή ό,τι έκανα προκαλούσε αηδία στον Θεό, οπότε είχε κρύψει το πρόσωπό Του από μένα. Αν δεν μετανοούσα, θα με εξάλειφε. Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, έσπευσα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα λέγοντας: «Θεέ μου, δεν θέλω να μιλώ και να ενεργώ μόνο για το δικό μου κύρος και γόητρο, δεν μπορώ όμως να κάνω κάτι γι’ αυτό. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να κάνω πράξη την αλήθεια».

Διάβασα μετά από αυτό ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού και μου έδειξε πώς να τα αφήσω όλα αυτά. Τα λόγια του Θεού λένε: «Εκείνοι που είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να δεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού όταν κάνουν πράγματα. Όταν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και δεν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μη σκέφτεσαι καθόλου το κύρος, το γόητρο ή τη φήμη σου. Επίσης, μη λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του ανθρώπου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να είσαι πιστός, αν έχεις βάλει τα δυνατά σου για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Ο Θεός έχει μια θέση στην καρδιά κάποιου που όντως μεριμνά για το θέλημά Του και μπορεί να αποδεχτεί τον έλεγχό Του σε ό,τι κάνει. Μπορεί να αγνοεί τη δική του υπόληψη, το γόητρο και τα προσωπικά συμφέροντα και να λαμβάνει στα πάντα υπόψη τα συμφέροντα του Θεού, δίνοντας ό,τι έχει στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Αυτό το είδος ατόμου φέρνει χαρά στον Θεό. Όντως όταν το σκέφτομαι, η συναναστροφή της αδελφής Φανγκ για την αλήθεια ήταν πραγματικά σαφής και μπορούσε να επιλύει προβλήματα και οι προτάσεις της ωφελούσαν το έργο μας περισσότερο από τις δικές μου. Αυτό ήταν πραγματικά επωφελές για το έργο της εκκλησίας και τη ζωή των αδελφών μας. Ήταν καλό για το έργο μας αν οι άλλοι ζητούσαν την αδελφή Φανγκ για βοήθεια περισσότερο από εμένα, ώστε όλοι να μπορούν να μαθαίνουν και να αναπτύσσονται μαζί. Ήταν καλό. Αντί όμως να το σκεφτώ έστω και λίγο, εγώ απλώς νοιαζόμουν για τα δικά μου συμφέροντα και το πού βρισκόμουν. Βλέποντας τους άλλους να θαυμάζουν την αδελφή Φανγκ, ένιωθα σαν να είχε κλέψει τη θέση μου, οπότε την ανταγωνιζόμουν κρυφά. Δεν διατάρασσα και έβλαπτα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Ένιωσα τρομερά όταν τα κατάλαβα όλα αυτά. Πραγματικά περιφρόνησα τον εαυτό μου και ήθελα να κάνω πράξη την αλήθεια για να ικανοποιήσω τον Θεό. Μετά από αυτό, έκανα μια συνειδητή προσπάθεια να αγνοήσω την υπόληψη και το γόητρό μου και όταν συναναστρεφόμασταν και μελετούσαμε, σταμάτησα να σκέφτομαι πώς να επιδειχθώ για να φανώ καλύτερη. Αντ’ αυτού, επικεντρώθηκα στο να γαληνεύω ενώπιον του Θεού και να σκέφτομαι πώς να συναναστρέφομαι αποτελεσματικότερα. Ήμουν σε θέση να το χειρίζομαι κατάλληλα όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές να πηγαίνουν με τα προβλήματά τους στην αδελφή Φανγκ. Ένιωσα ότι δεν έχει σημασία ποια ρωτούσαν, αρκεί να λυθεί το πρόβλημα. Κι όταν αντιμετώπιζα εγώ προβλήματα στο καθήκον μου, άρχισα κι εγώ να την αναζητώ και άκουγα όσα είχε να πει. Ένιωθα πολύ πιο ήρεμα όταν ενεργούσα έτσι κι είχα την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος στο καθήκον μου, η οποία βοηθούσε στην επίλυση ορισμένων προβλημάτων. Κατά συνέπεια, το έργο της ομάδας βελτιώθηκε. Ήμουν ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού.

Μετά από αυτήν την εμπειρία νόμιζα ότι είχα κάποια αυτογνωσία και είχα αλλάξει σε κάποιον βαθμό, όμως συνέβη κάτι αργότερα που με βοήθησε να προβληματιστώ και να κατανοήσω τον εαυτό μου βαθύτερα. Ένα απόγευμα, μια επικεφαλής μού έστειλε ένα μήνυμα, που έλεγε ότι ήθελε την αδελφή Φανγκ να συνεργαστεί μαζί μου σε μία από τις εργασίες μου, για να την τελειώσουμε το συντομότερο δυνατό. Δεν ήμουν και πολύ χαρούμενη μ’ αυτό. Εγώ ήμουν η υπεύθυνη εξαρχής, οπότε το να έχω ξαφνικά μαζί μου την αδελφή Φανγκ με έκανε να νιώσω ότι η επικεφαλής νόμιζε ότι ήταν καλύτερη από μένα, ότι μπορούσε να με βοηθήσει να βελτιώσω την αποδοτικότητα της εργασίας μου. Έπειτα, αν το έργο εξελίσσετο καλά, οι προσπάθειες της αδελφής Φανγκ δεν θα περνούσαν απαρατήρητες. Ήξερα ότι ήταν αποτελεσματική και έξυπνη και ότι τόσο το επίπεδο όσο και οι ικανότητές της στην εργασία ήταν καλύτερα από τα δικά μου, συν το ότι τη συμπαθούσαν όλοι οι άλλοι. Ένιωθα σαν να επρόκειτο να ξεσπάσει κρίση. Αν η επικεφαλής έβλεπε ότι η αδελφή Φανγκ τα πήγαινε καλύτερα από μένα, θα την έβαζε στη θέση μου ως επικεφαλής ομάδας; Σε αυτήν τη σκέψη, ένιωσα το στήθος μου να σφίγγεται από το άγχος. Συνειδητοποίησα ότι ανταγωνιζόμουν ξανά την αδελφή Φανγκ για το γόητρο, όταν όμως σκέφτηκα την πιθανότητα να πάρει τη θέση μου αγχώθηκα πραγματικά, φοβούμενη πολύ μήπως χάσω τη θέση μου. Σκέφτηκα: «Πρέπει να αποδείξω στην επικεφαλής αμέσως ότι μπορώ να τα καταφέρω». Κι έτσι, χώρισα το έργο σε δύο μέρη για να πάρουμε μισό η κάθε μία. Με αυτόν τον τρόπο η επικεφαλής μπορούσε να δει ποια είχε κάνει τι και θα ήταν σαφές ποια είχε πετύχει τα περισσότερα. Κι έτσι, ανέκυψε ξανά αυτή η αίσθηση αντιπαλότητας που δεν είχα ξεριζώσει.

Διχοτομώντας τη δουλειά, δεν επικοινώνησα με την αδελφή Φανγκ για τις λεπτομέρειες, αφού δεν ήθελα να μοιραστώ όλα όσα ήξερα μαζί της. Φοβόμουν ότι θα με έφτανε πολύ γρήγορα. Της έστειλα απλώς ένα πρόχειρο μήνυμα σχετικά με τον χωρισμό της εργασίας, κι έπειτα πιάσαμε δουλειά ξεχωριστά. Τις επόμενες ημέρες εργάστηκα ασταμάτητα στο έργο. Νόμιζα ότι εφόσον το κάνω καλά και γρήγορα, η επικεφαλής θα πίστευε ότι είμαι πιο αποτελεσματική και πιο αποδοτική από την αδελφή Φανγκ. Θα κέρδιζα τότε την έγκρισή της και η θέση μου θα ήταν ασφαλής. Εκείνη την περίοδο, όταν αδελφοί και αδελφές χρειάζονταν βοήθεια στο καθήκον τους έκανα ό,τι μπορούσα να βρω λίγο χρόνο κι αισθανόμουν ότι όσο περισσότερα έκανα, τόσο περισσότερο θα αποδείκνυα τη σημασία μου μέσα στην ομάδα, ότι μπορούσα να τα κάνω όλα. Τότε σκέφτηκα ότι θα ήμουν σταθερή σαν βράχος. Παρακολουθούσα και την πρόοδο της αδελφής Φανγκ, φοβούμενη ότι θα μείνω πίσω. Ποτέ δεν κατάφερα να βρω κάποια ηρεμία στο καθήκον μου, αντίθετα αγχωνόμουν όλο και περισσότερο. Δεν γνώριζα σε βάθος τα προβλήματα που αντιμετώπιζα, οπότε η πρόοδός μου ήταν πολύ αργή. Απλώς επιδίωκα ανυποχώρητα το όνομα και το γόητρο. Αν η επικεφαλής δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει, δεν θα είχα κάνει την αυτοκριτική μου. Μετά από μια βδομάδα, βλέποντας ότι δεν υπήρχε πραγματική πρόοδος, η επικεφαλής επικοινώνησε για να με ρωτήσει πώς πήγαιναν τα πράγματα και η συνεργασία μας. Τόνισε επίσης ότι καμία από τις βασικές μου εργασίες δεν είχε γίνει σωστά και με ρώτησε με τι ασχολούμουν. Της αράδιασα κάποιες δικαιολογίες, λέγοντας ότι δεν είχα διαχειριστεί τον χρόνο μου σωστά και η δουλειά ήταν δύσκολη. Στην πραγματικότητα, ήξερα ότι συνέβαινε επειδή και πάλι επιδίωκα το όνομα και το κέρδος, οπότε δεν συνεργαζόμουν καλά με την αδελφή Φανγκ και δεν συμμετείχα με την καρδιά μου. Γι’ αυτό είχα χάσει την καθοδήγηση του Θεού. Βλέποντάς με να δικαιολογούμαι, η επικεφαλής με αντιμετώπισε για το ότι δεν ιεραρχούσα σωστά τη δουλειά μου και με ρώτησε για την κατάστασή μου. Της εξήγησα τι διάθεση αποκάλυπτα τον τελευταίο καιρό.

Μου διάβασε ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού και συναναστράφηκε και ανέλυσε τη φύση και τα βαθύτερα αίτια του αγώνα για το όνομα και το κέρδος. Αυτό με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Ο λόγος του Θεού λέει: «Όποτε βρίσκονται σε μια ομάδα, το πρώτο πράγμα που κάνουν οι άνθρωποι που είναι αντίχριστοι είναι να κερδίζουν την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των ανθρώπων και να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους σέβονται, να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, για να πετύχουν τον στόχο της απόκτησης της απόλυτης εξουσίας και του να έχουν τον τελευταίο λόγο στην ομάδα. […] Θα κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν κοινωνική θέση, για να είναι αρχηγοί της ομάδας, χωρίς να χαριστούν σε κανένα άτομο ή σε κανέναν παράγοντα που απειλεί τη θέση τους. Φυσικά, οι αντίχριστοι αναπόφευκτα θα επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να το πετύχουν αυτό. Όποιος είναι ευφραδής και μιλά λογικά με τακτικό, καλά οργανωμένο τρόπο γίνεται αντικείμενο του φθόνου τους, στόχος μίμησης και, επιπλέον, στόχος του ανταγωνισμού τους. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια και είναι αποφασιστικοί, που βοηθούν και υποστηρίζουν συχνά αδελφούς και αδελφές βγάζοντάς τους από την αρνητικότητα και την αδυναμία γίνονται κι αυτοί στόχος του ανταγωνισμού τους. Όποιος είναι ικανός σε ένα συγκεκριμένο καθήκον και τυγχάνει κάποιου θαυμασμού από τους αδελφούς και τις αδελφές, γίνεται κι εκείνος στόχος του ανταγωνισμού τους. Εκείνοι των οποίων το έργο είναι καρποφόρο και που επαινούνται από τον Άνωθεν είναι ακόμη περισσότερο στόχος του ανταγωνισμού τους. Και ποια είναι τα λόγια-σήμα κατατεθέν τους σε οποιαδήποτε ομάδα; Τέτοιοι άνθρωποι δεν θέλουν απαραίτητα να κερδίσουν την υψηλότερη κοινωνική θέση ή να ασκούν κάποιον έλεγχο πάνω σε ανθρώπους, απλώς έχουν μια συγκεκριμένη διάθεση, μια συγκεκριμένη νοοτροπία που τους κατευθύνει να ενεργούν έτσι. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία; Είναι: “Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!” “Να ανταγωνιστώ!” Αυτή είναι η διάθεσή τους. Πρόκειται για μια διάθεση που δεν μπορεί να περιορίσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να την ελέγξει, ούτε καν οι ίδιοι· πρέπει να ανταγωνιστούν» («Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος τρίτο)» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Σκέφτηκα λίγο τι αποκαλύπτει το εν λόγω απόσπασμα για αυτές τις καταστάσεις. Περιέγραφε τέλεια την πρόσφατη κατάστασή μου. Στο καθήκον μου, ήθελα πάντοτε να με θαυμάζουν οι άλλοι και να έχω ένα κάποιο γόητρο. Όταν αισθάνθηκα ότι η αδελφή Φανγκ πιθανόν να έπαιρνε τη θέση μου, την έβλεπα ως αντίπαλο και στρεφόμουν κρυφά εναντίον της για να μπορέσω να διατηρήσω τη θέση μου. Ήθελα να χωρίσω το έργο για να δω ποια από εμάς ήταν πιο αποτελεσματική και να χρησιμοποιήσω τη βοήθεια προς τους αδελφούς και τις αδελφές για τα προβλήματά τους για να δείξω ότι ήμουν πιο αφοσιωμένη από εκείνη, ότι κατανοούσα καλύτερα την αλήθεια και το έργο, ελπίζοντας ότι όλοι θα έβλεπαν ότι ήμουν ένα δυνατό, ικανό μέλος της ομάδας για να εδραιώσω τη θέση μου. Είχα εμμονή με το πώς θα μπορούσα να επιδειχθώ, συγκρίνοντας τον εαυτό μου μαζί της σε κάθε ευκαιρία. Δεν ήταν ακριβώς αυτή η διάθεση αντίχριστου που αποκάλυψε ο Θεός; Όταν το σκέφτηκα, διαπίστωσα ότι η συνεργασία που ήθελε στην αρχή η επικεφαλής ήταν για να είμαστε πιο αποτελεσματικές και να ολοκληρώσουμε το έργο νωρίτερα. Έχοντας όμως νικηθεί από ασήμαντες ραδιουργίες, ήθελα να χρησιμοποιήσω το καθήκον μου για να εδραιωθώ και το έργο της εκκλησίας δεν περνούσε καν από το μυαλό μου. Δεν αφοσιωνόμουν στην αποστολή από τον Θεό, αντίθετα, δεν σκεφτόμουν τίποτε άλλο από το πώς να φαίνομαι καλή. Ραδιουργούσα και δούλευα εναντίον της αδελφής Φανγκ για να διασφαλίσω τη θέση μου, καθυστερώντας τη δουλειά μας. Έτσι έκανα το καθήκον μου; Προφανώς, υπηρετούσα πλήρως τον Σατανά, σαμποτάροντας το έργο της εκκλησίας!

Διάβασα κι άλλα αποσπάσματα του λόγου του Θεού. «Οι αντίχριστοι μπορεί να βρίσκονται σε οποιαδήποτε ομάδα, και μπορεί να είναι ψεύτες ή επιμελείς εργάτες, μα ένα πράγμα ελλοχεύει πάντα στα μύχια της καρδιάς τους: το κύρος. Ό,τι κι αν κάνουν, ανταγωνίζονται με άλλους για κύρος, περηφάνια, πλεονέκτημα. Η πιο κοινή εκδήλωση είναι ο ανταγωνισμός για καλή φήμη, για μια ευνοϊκή απόφαση, για μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων, ώστε αυτοί να τους τιμούν, να τους θαυμάζουν, και να περιστρέφονται γύρω τους. Αυτό είναι το μονοπάτι που παίρνουν οι αντίχριστοι —και αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα για τα οποία ανταγωνίζονται». «Αν πραγματικά λατρεύεις την κοινωνική θέση και το κύρος, αν είσαι βαθιά προσκολλημένος σ’ αυτά, αν δεν αντέχεις να τα εγκαταλείψεις, αν αισθάνεσαι πάντα ότι χωρίς την κοινωνική θέση και το κύρος δεν υπάρχει χαρά ή ελπίδα στη ζωή, ότι πρέπει να ζήσεις όλη σου τη ζωή για την κοινωνική θέση και το κύρος, ότι πρέπει να κατευθύνεσαι από αυτά τα δύο πράγματα, ότι ακόμη κι αν τελικά δεν θα επιτύχεις τους στόχους σου, δεν μπορείς να τα παρατήσεις εντελώς και πρέπει να επιμείνεις μέχρι τέλους εφόσον υπάρχει έστω κι ένα ίχνος ελπίδας —αν έχεις τέτοιες σκέψεις, τότε είναι απίθανο να είσαι τόσο απαιτητικός από τον εαυτό σου όσον αφορά το τι κάνεις πράξη και είσαι επίφοβος να κάνεις τα στραβά μάτια κατά την άσκησή σου. […] Μια τέτοια επιδίωξη κοινωνικής θέσης επηρεάζει την ικανότητά σου να είσαι αποδεκτό δημιούργημα του Θεού, καθώς φυσικά και την ικανότητά σου να εκτελείς το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Γιατί το λέω αυτό; Τίποτα δεν αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι κοινωνική θέση, καθώς η επιδίωξη κοινωνικής θέσης συνιστά διεφθαρμένη διάθεση· γεννιέται από τη διαφθορά του Σατανά και κατά την άποψη του Θεού δεν θα πρέπει να υπάρχει. Ο Θεός δεν όρισε ότι θα πρέπει να δοθεί στον άνθρωπο. Αν ανταγωνίζεσαι και μάχεσαι μονίμως για κοινωνική θέση, αν τη λατρεύεις διαρκώς, αν θες πάντα να την καταλαμβάνεις για τον εαυτό σου, δεν κρύβει αυτό σε κάποιον μικρό βαθμό μια φύση αντιπάθειας προς τον Θεό; Δεν ορίζει ο Θεός την κοινωνική θέση για τους ανθρώπους· Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τελικά τους κάνει να γίνουν ένα αποδεκτό δημιούργημα του Θεού, ένα μικρό και ασήμαντο δημιούργημα του Θεού —όχι κάποιος που έχει κοινωνική θέση και κύρος και τον σέβονται χιλιάδες άνθρωποι. Και έτσι, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζει κανείς, η επιδίωξη της κοινωνικής θέσης είναι αδιέξοδο. Όσο λογική κι αν είναι η δικαιολογία σου για την αναζήτηση της κοινωνικής θέσης, αυτό το μονοπάτι εξακολουθεί να μην είναι σωστό και ο Θεός δεν το επαινεί. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείς ή όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, αν επιθυμείς κοινωνική θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: ο θάνατος! Πρόκειται για αδιέξοδο. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;» («Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος τρίτο)» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Τρομοκρατήθηκα αφού το διάβασα αυτό στον λόγο του Θεού. Δεν επιδίωκα την αλήθεια στο καθήκον μου, αντίθετα κυνηγούσα το όνομα και το γόητρο για να εκπληρώσω τις δικές μου επιθυμίες. Ήμουν στον δρόμο του αντίχριστου. Αναρωτήθηκα γιατί επικεντρωνόμουν στην επιδίωξη αυτών των πραγμάτων; Λόγω της διαφθοράς του Σατανά. Από τότε που ήμουν μικρή, είχα ακούσει πράγματα όπως «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα» και «Κάθε καλός στρατιώτης ονειρεύεται να γίνει στρατηγός». Βουτηγμένη σε αυτά τα δηλητήρια του Σατανά, ένιωθα ότι δεν άξιζα τίποτα αν ήμουν ευχαριστημένη με το να είμαι μέτρια. Ήθελα παντού να είμαι στην κορυφή, διαφορετικά δεν είχα αξία. Αυτό είχε γίνει το θεμέλιό μου ως άνθρωπος. Δεν μπορούσα να μη ζω βάσει αυτών των σατανικών φιλοσοφιών, ακόμη και αφού ασπάστηκα την πίστη. Όταν έβλεπα κάποιον που θα μπορούσε να με ξεπεράσει, έπρεπε να πάω εναντίον του και να σκεφτώ τα πάντα για να αποδείξω την αξία μου. Ήθελα να έχω μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων, να μαζεύονται όλοι γύρω μου και να με θαυμάζουν. Νόμιζα ότι αυτό σημαίνει ότι αξίζω. Με τέτοια προοπτική και επιδίωξη, δεν ήμουν σε θέση να κάνω το καθήκον μου από τη θέση ενός δημιουργήματος, αντιθέτως προσποιούμουν ότι έκανα το καθήκον μου ενώ ανταγωνιζόμουν τον Θεό για το γόητρο. Προσέβαλλα τη διάθεση του Θεού και Του αντιστεκόμουν! Ήξερα ότι αν δεν μετανοούσα, ο Θεός αργά ή γρήγορα θα με εξάλειφε. Η σκέψη αυτού με τρόμαξε πραγματικά. Είδα ότι το μονοπάτι που βάδιζα ήταν απίστευτα επικίνδυνο. Ήλθα αμέσως ενώπιον του Θεού προσευχόμενη και μετανόησα. Είτε συνέχιζα να υπηρετώ ως επικεφαλής ομάδας, είτε η αδελφή Φανγκ έπαιρνε τη θέση μου, ήμουν έτοιμη να υποταχθώ. Πάντα πίστευα ότι απλώς έδειχνε λίγη διαφθορά, οπότε δεν το πήρα πολύ στα σοβαρά. Όμως μέσω της κρίσεως και της αποκάλυψης του λόγου του Θεού, συνειδητοποίησα πόσο σοβαρό είναι και τότε θέλησα πραγματικά να διορθώσω αυτήν τη διαφθορά. Κατόπιν, άρχισα να διαβάζω λόγια του Θεού που εκθέτουν όσους επιδιώκουν τέτοιου είδους πράγματα. Υπήρχε ένα χωρίο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και με βοήθησε να βρω ένα μονοπάτι. «Όντας ένα από τα δημιουργήματα, ο άνθρωπος πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση. Να διαφυλάσσεις με αίσθημα καθήκοντος αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Να μην παρεκτρέπεσαι ούτε να κάνεις πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων σου ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Μην προσπαθείς να είσαι σπουδαίος, να είσαι υπεράνθρωπος ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθείς να γίνεις Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή υπεράνθρωπος είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού φώτισαν πραγματικά την καρδιά μου και με βοήθησαν να καταλάβω το θέλημά Του. Ένα δημιούργημα δεν θα πρέπει να επιδιώκει να είναι σπουδαίος άνθρωπος, ένας υπεράνθρωπος. Θα πρέπει να παίρνουμε τη θέση μας ως πλάσματα του Θεού και να εκτελούμε σταθερά τα όσα μας εμπιστεύεται. Αυτή είναι η σωστή επιδίωξη, η μόνη που εγκρίνει ο Θεός.

Όταν θελήσω να παλέψω ξανά για το όνομα και το κέρδος μετά από αυτό, θα προσπαθήσω να προσευχηθώ στον Θεό και να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να ψάξω την αδελφή Φανγκ να μιλήσουμε για θέματα που αφορούν το καθήκον μας. Όταν της ανοίχτηκα πραγματικά ανακάλυψα ότι είχε μερικές πολύ καλές ιδέες για το πώς να γίνονται τα πράγματα κι όταν συνεργαστήκαμε φτιάξαμε σε χρόνο μηδέν ένα σχέδιο δράσης. Η αδελφή Φανγκ προσπάθησε κι αυτή να μοιραστεί μαζί μου συνοπτικά την εμπειρία της για να με βοηθήσει να βελτιώσω την αποτελεσματικότητά μου. Ένιωσα ντροπή, αλλά και πραγματική συγκίνηση. Ήταν τόσο μεγάλη βοήθεια για μένα να έχω έναν τέτοιο συνεργάτη στο πλευρό μου και μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο τυφλή, που αγωνιζόμουν μόνο για το όνομα και το κέρδος και έχανα τόσες ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια. Μετά από αυτό, σταμάτησα να ανησυχώ μήπως με αντικαταστήσει η αδελφή Φανγκ ως επικεφαλής της ομάδας. Έγινα πολύ πιο χαλαρή και αποτελεσματική στο καθήκον μου. Εφόσον εργαστήκαμε ως ομάδα, τελειώσαμε το έργο προτού καν το καταλάβω. Αφού τα πέρασα όλα αυτά, ένιωσα πραγματικά ότι ο Θεός είναι δίπλα μου και κανόνισε τόσο πολλές καταστάσεις για να καθάρει και να μεταμορφώσει τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Επίσης με έκρινε, με εξέθεσε, με διαφώτισε και με καθοδήγησε με τον λόγο Του, και μου επέτρεψε να αποκτήσω κάποια αυτογνωσία. Ξεχείλιζα ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και αποφάσισα να κάνω το καθήκον μου καλά και να Τον ικανοποιώ.