Το καλοκαίρι του 2016, μόλις είχα αναλάβει τη θέση της επικεφαλής στην εκκλησία. Μια μέρα ήρθε σε μια συνάθροισή μας η αδελφή Γουανγκ, μια ανώτερη επικεφαλής. Ήθελα να εξακριβώσω αν ένας αδελφός θα γινόταν καλός επικεφαλής και ζήτησα τη βοήθειά της. Όταν το άκουσε, χωρίς να ζητήσει περισσότερες λεπτομέρειες ή να μιλήσει για της αρχές της καλλιέργειας των ανθρώπων, είπε να τον προαγάγω στη θέση για κάποιο διάστημα, κι αν χρειαστεί να τον αντικαταστήσω. Η εκπαίδευση του λάθος ατόμου θα καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας, κι έτσι εξέφρασα αμφιβολίες, ώστε να με συναναστραφεί ειδικά πάνω στις αρχές. Δεν με συναναστράφηκε άλλο, μα, επί πόση ώρα, με επέκρινε ανυπόμονα ότι ήμουν αλαζονική και δεν δεχόμουν την αλήθεια. Αυτή η αντιμετώπιση με περιόρισε, και σκέφτηκα: «Δεν πρέπει να συναναστρεφόμαστε επί της αλήθειας για να λύνουμε προβλήματα; Όταν έχουμε πρόβλημα, αντί να βοηθάς με συναναστροφή, μας επιπλήττεις υπεροπτικά. Έτσι, δεν κατανοούμε την αλήθεια, ούτε ακολουθούμε τις αρχές». Ήθελα να της πω για τη σύγχυσή μου, μα όταν σκέφτηκα πόσο σκληρά μου φέρθηκε μπροστά σε όλους, φοβήθηκα πως θα άρχιζε πάλι το κατσάδιασμα, θα έλεγε ότι ήμουν αλαζονική και δεν δεχόμουν την αλήθεια. Έτσι, δεν είπα τίποτα.

Στις επόμενες συναθροίσεις, πρόσεξα πως η συναναστροφή της πάνω στα λόγια του Θεού δεν ήταν διαφωτιστική και πρακτική, κι ήταν μόνο κυριολεκτικά δόγματα που δεν έλυναν προβλήματα. Αναρωτήθηκα αν είχε όντως το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σκέφτηκα, όμως, ότι ίσως δεν ήταν σε καλή κατάσταση —πράγμα φυσιολογικό αν το έργο του Πνεύματος δεν ήταν εμφανές. Δεν έδωσα σημασία. Αργότερα, κανονίστηκε κάθε εκκλησία να επιλέξει τρεις επικεφαλής για να αναλάβουν από κοινού το έργο της. Η αδελφή Γουανγκ μάς είπε πως η επιλογή των επικεφαλής ήταν σημαντική, κι έπρεπε να το φροντίσουμε αμέσως. Μα όταν έφτασε η ώρα γι’ αυτό, τα πράγματα δεν πήγαν έτσι. Ήμουν η μόνη επικεφαλής και μερικές φορές δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα με τη δουλειά. Της το εξήγησα, με την ελπίδα πως θα οργάνωνε εκλογές το συντομότερο. Εκείνη συμφώνησε, μα πέρασε αρκετός καιρός χωρίς να κάνει τίποτα. Της έγραψα ξανά για να την παρακινήσω, μα δεν έγινε τίποτα. Ήταν παράξενο. Ήξερε πόσο σημαντικές ήταν οι εκλογές επικεφαλής και η συναναστροφή της ήταν εξαίσια, μα κωλυσιεργούσε όταν ερχόταν η ώρα να κάνει κάτι. Δεν ήταν μόνο λόγια; Δεν μιλούσε για δόγματα χωρίς να κάνει πρακτικό έργο; Έμαθα πως είχε καθυστερήσει και τις εκλογές άλλων εκκλησιών με τον ίδιο τρόπο, κι έτσι δεν βρέθηκαν εγκαίρως οι σωστοί επικεφαλής, κι αυτό επηρέασε τη ζωή και το έργο της εκκλησίας.

Σκεφτόμουν πως μάλλον ήταν ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο, και πως αν συνεχιζόταν αυτό, θα έβλαπτε όλο το έργο της εκκλησίας. Έπρεπε να της επισημάνω αυτά τα προβλήματα. Πήγα να της γράψω ένα γράμμα, μα τότε συνειδητοποίησα πως ήταν επικεφαλής. Αν το δεχόταν, όλα θα ήταν μια χαρά. Αν όχι, όμως, μπορεί να μου δυσκόλευε τη ζωή, κι ίσως έβρισκε μια δικαιολογία για να με διώξει. Αποφάσισα να το ξεχάσω. Άφησα το στυλό και δεν έδωσα συνέχεια. Μα ένιωθα κάπως άβολα. Είχα δει τα προβλήματά της και δεν είχα πει λέξη. Δεν ήταν αυτό το θέλημα του Θεού. Ήξερα πως έπρεπε να πω κάτι. Όμως δεν μπορούσα να σηκώσω το στυλό. Δεν μπορούσα να γράψω το γράμμα, ούτε να μην το γράψω. Το δίλημμά μου ήταν μεγάλο. Δεν έγραψα το γράμμα. Προσευχήθηκα στον Θεό για τη δυσκολία μου. Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια Του. «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου; Θέσε στον εαυτό σου αυτά τα ερωτήματα, και να τα σκέφτεσαι συχνά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Ένιωθα λες και κάθε ερώτηση του Θεού απευθυνόταν σε μένα. Έτσι, διερωτήθηκα: Υπολογίζω το φορτίο του Θεού; Προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας; Σκέφτηκα πως την είχα δει να μη συναναστρέφεται την αλήθεια, να μη λύνει προβλήματα και να επιπλήττει και να περιορίζει τους άλλους. Συναναστρεφόταν μόνο δόγματα, χωρίς να αντιμετωπίζει πρακτικά προβλήματα στο έργο μας. Οι εκλογές προχωρούσαν με ρυθμό χελώνας. Η συμπεριφορά της είχε καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Ήξερα πως έπρεπε να της μιλήσω για να καταλάβει τη σοβαρότητα. Μα φοβόμουν πως αν το έκανα, δεν θα το δεχόταν, θα μου δυσκόλευε τη ζωή και θα έβρισκε μια δικαιολογία να με απαλλάξει απ’ το καθήκον μου. Δεν τόλμησα να πω κάτι, έκανα τα στραβά μάτια και δεν προστάτεψα διόλου το έργο της εκκλησίας. Σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα. Ήμουν εγωίστρια, δίχως ανθρώπινη φύση! Ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, μα όταν κάποιος εμπόδιζε το έργο της, δεν τολμούσα να βάλω τέλος. Δεν διευκόλυνα την αδελφή να κάνει κακό; Δεν προστάτευα ούτε στοιχειωδώς το έργο της εκκλησίας, άρα πώς ήμουν άξια να είμαι επικεφαλής; Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ένοχη ένιωθα, κι ορκίστηκα στον Θεό να απαρνηθώ τη σάρκα και να κάνω πράξη την αλήθεια.

Διάβασα τις αρχές αντιμετώπισης εργατών και επικεφαλής στις διευθετήσεις του έργου και είδα πως αν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πρακτικό έργο αν διαπράξουν παραβάσεις στο καθήκον τους ή δεν έχουν μεγάλη επιτυχία, πρέπει να βοηθηθούν με αγάπη ή να επιτιμηθούν και να αντιμετωπιστούν, αλλά όχι να καταδικαστούν ή να διωχθούν. Αν όσοι δεν κάνουν πρακτικό έργο και δεν επιδιώκουν την αλήθεια επιμένουν να κάνουν του κεφαλιού τους και δεν δέχονται την αλήθεια, ούτε μετανοούν όταν τους επικρίνουν, τότε σίγουρα είναι ψευδοεπικεφαλής που πρέπει να διωχθούν. Δεν είχα πολλά προσωπικά βιώματα μ’ εκείνη. Είχα δει αρκετές ενδείξεις ότι ήταν ψευδοεπικεφαλής, μα δεν μπορούσα να είμαι βέβαιη. Πρώτα απ’ όλα, έπρεπε να τη συναναστραφώ. Αυτό ήταν το καθήκον μου. Σήκωσα το στυλό για να γράψω τα προβλήματά της και, ειλικρινά, ένιωθα πολύ αγχωμένη. Προσευχήθηκα και ζήτησα δύναμη από τον Θεό, για να απαρνηθώ εαυτόν και να προστατέψω το συμφέρον της εκκλησίας. Έπειτα, δεν ένιωθα τόσο περιορισμένη και απαρίθμησα όλα τα προβλήματα της αδελφής Γουανγκ. Τη στιγμή που έστειλα το γράμμα, ένιωσα πραγματικά μια αίσθηση γαλήνης.

Δεν απάντησε ποτέ. Οι εκλογές της εκκλησίας συνέχιζαν να καθυστερούν, και πολλές εκκλησίες δεν είχαν τους απαραίτητους εργάτες και επικεφαλής για να διεκπεραιώνουν έργα εγκαίρως. Αυτό παρακώλυε το έργο της εκκλησίας. Της έγραψα κι άλλες φορές για να την παροτρύνω, μα δεν έγινε τίποτα. Είδα πως ήταν μόνο λόγια. Δεν έκανε πρακτικό έργο, και δεν άλλαζε μετά από εποικοδομητική κριτική, έτσι, βάσει συμπεριφοράς, ήταν ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο. Εξήγησα τα προβλήματά της σε έναν ανώτερο επικεφαλής. Σύντομα, μια έρευνα εντός του οίκου του Θεού επιβεβαίωσε πως ήταν ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο, κι έτσι την έδιωξαν. Η εμπειρία μού έδειξε πως στον οίκο του Θεού κυριαρχούν η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Οι ψευδοεπικεφαλής μπορεί μεν να έχουν μια θέση, μα δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν κάνουν έργο, έτσι δεν μπαίνουν στον οίκο του Θεού. Πάντα φοβόμουν μήπως προσβάλω κάποιον επικεφαλής και χάσω το καθήκον μου, έτσι δεν τολμούσα να φανερώσω τα προβλήματά τους. Τότε κατάλαβα πως δεν κατανοούσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο οίκος του Θεού έχει διοικητικά διατάγματα, αρχές και κανόνες, έτσι, όσο υψηλόβαθμος κι αν είναι ένας επικεφαλής, πρέπει να ενεργεί βάσει των λόγων του Θεού και των αρχών της αλήθειας. Όποιος κάνει του κεφαλιού του θα βρεθεί χωρίς στήριγμα. Εξάλλου, ο Θεός καθορίζει το καθήκον που θα κάνω στην εκκλησία. Δεν εξαρτάται από κάποιον επικεφαλής. Δεν είναι δική του απόφαση. Δεν είχα λόγο να ανησυχώ.

Τον Οκτώβρη του 2019, μεταφέρθηκα σε άλλη εκκλησία για ένα καθήκον. Μετά από λίγο καιρό, είδα πως η αδελφή Τσεν, η ανώτερη επικεφαλής, δεν ανέθετε καθήκοντα στους ανθρώπους βάσει αρχών. Μια διακόνισσα ποτίσματος, η αδελφή Ζανγκ, ήταν πολύ εγωίστρια και πονηρή. Κάποιοι διατάρασσαν τη ζωή της εκκλησίας, κι εκείνη δεν έκανε τίποτα, μην τυχόν τους προσβάλει. Κι άλλοι ανέφεραν κάποια προβλήματα, μα εκείνη αποποιήθηκε την ευθύνη, κι έτσι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως. Το θέμα διερευνήθηκε και διαπιστώθηκε πως η αδελφή συμπεριφερόταν έτσι μονίμως, πως δεν στήριζε το έργο της εκκλησίας και δεν έκανε πρακτικό έργο, έτσι έπρεπε να απομακρυνθεί αμέσως. Μα όταν πήγε να της το πει η αδελφή Τσεν, η αδελφή Ζανγκ έδειξε αυτεπίγνωση, την ξεγέλασε με το προσωπείο της, καθυστερώντας την απομάκρυνση. Η αδελφή Τσεν δεν ακολουθούσε τις αρχές απομάκρυνσης επικεφαλής και εργατών, κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Ήθελα να της το αναφέρω. Μα τότε σκέφτηκα πως είχε λίγο καιρό στο καθήκον της και με εκτιμούσε πολύ, οπότε θα ήταν μια χαρά αν δεχόταν τις συστάσεις μου, μα αν δεν το έκανε, μπορεί να έλεγε πως ήμουν αλαζονική, πως το έκανα μεγάλο θέμα, ενώ ήταν μόνο λίγες μέρες στη θέση. Κι αν αυτό γινόταν η αιτία να σταματήσει να με καλλιεργεί; Η σκέψη με απέτρεψε από το να το αναφέρω. Αν και ένιωθα κάποιες ενοχές, στο τέλος υποχώρησα.

Ήθελα να το αναφέρω μια φορά που ήρθε στη συνάθροιση της ομάδας μου, μα ανέφερε πως ήταν νέα στο καθήκον, πως δυσκολευόταν και δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Σκέφτηκα πως αν ανέφερα τα προβλήματά της ενώ ήδη πάσχιζε με τη θέση της επικεφαλής, μπορεί να με θεωρούσε απάνθρωπη και μη στοργική. Αποφάσισα να το αφήσω, από φόβο πως το πρόβλημα δεν θα λυνόταν, εκείνη θα ένιωθε αρνητική και θα σχημάτιζε κακή εντύπωση για μένα. Δεν το ανέφερα. Η διακόνισσα ποτίσματος δεν αντικαταστάθηκε, κι έτσι παρέμειναν ανεπίλυτα προβλήματα στο έργο της, γεγονός που έβλαψε την είσοδο των αδελφών στη ζωή και το έργο της εκκλησίας. Ένιωσα μεγάλες ενοχές γι’ αυτό. Αν το είχα αναφέρει εγκαίρως, μπορεί τα πράγματα να μην κατέληγαν τόσο άσχημα. Διαβάσαμε κάποια λόγια του Θεού σε μια συνάθροιση, που με συγκίνησαν πολύ. «Μέσα στους κόλπους της εκκλησίας, υπάρχουν πολλοί που δεν διαθέτουν ικανότητα διάκρισης. Όταν συμβαίνει κάτι παραπλανητικό, εκείνοι στέκονται αναπάντεχα στο πλευρό του Σατανά· προσβάλλονται, μάλιστα, όταν τους αποκαλούν υπηρέτες του Σατανά. Παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να πούνε ότι δεν διαθέτουν ικανότητα διάκρισης, αυτοί πάντα υποστηρίζουν την πλευρά που δεν κατέχει την αλήθεια· ποτέ δεν υποστηρίζουν την αλήθεια σε μια κρίσιμη στιγμή, ποτέ δεν ορθώνουν ανάστημα για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της αλήθειας. Στερούνται πράγματι ικανότητας διάκρισης; Γιατί παίρνουν αναπάντεχα το μέρος του Σατανά; Γιατί ποτέ δεν λένε ούτε μία λέξη που να είναι δίκαιη ή λογική υπέρ της αλήθειας; Αυτή η κατάσταση έχει δημιουργηθεί, πράγματι, ως αποτέλεσμα της στιγμιαίας σύγχυσής τους; Όσο λιγότερη ικανότητα διάκρισης διαθέτουν οι άνθρωποι, τόσο λιγότερο είναι σε θέση να υποστηρίξουν την αλήθεια. Τι δείχνει αυτό; Δεν δείχνει ότι οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν ικανότητα διάκρισης αγαπούν το κακό; Δεν δείχνει ότι είναι οι πιστοί απόγονοι του Σατανά; Πώς συμβαίνει να μπορούν πάντα να υποστηρίζουν τον Σατανά και να μιλούν τη γλώσσα του; Κάθε λέξη και πράξη τους, οι εκφράσεις στα πρόσωπά τους, όλα αρκούν για να αποδείξουν ότι δεν είναι καθόλου λάτρεις της αλήθειας· αντιθέτως, είναι άνθρωποι που απεχθάνονται την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Όταν το διάβασα, ένιωσα βαριά τη συνείδησή μου. Η αδελφή Τσεν είχε πάει ενάντια στις αρχές μετάθεσης επικεφαλής και εργατών. Δεν είχε απομακρύνει εγκαίρως την ψευδοεπικεφαλής, κι αυτό είχε επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Έπρεπε να τη συναναστραφώ και να προστατέψω το έργο της εκκλησίας. Μα φοβόμουν μην την προσβάλω και αλλάξει γνώμη για μένα, κι έτσι δεν μίλησα, δεν τήρησα τις αρχές. Συνεπώς, επηρεάστηκε το έργο της εκκλησίας και μετείχα κι εγώ σ’ αυτό. Είδα πως δεν αγαπούσα την αλήθεια, δεν είχα αίσθημα δικαιοσύνης, μα ήμουν ποταπή, προστάτευα τα συμφέροντά μου και έπαιρνα το μέρος του Σατανά. Επιτελούσα ένα τόσο σημαντικό καθήκον και είχα ακούσει τη συναναστροφή του Θεού πάνω σε τόση αλήθεια, ώστε να μάθω την αλήθεια και ν’ αποκτήσω διάκριση. Σήμερα, όταν είδα αυτά τα προβλήματα, με την ελπίδα πως θα τηρούσα τις αρχές και θα τασσόμουν υπέρ της εκκλησίας. Μα ήμουν εγωίστρια, δάγκωνα το χέρι που με τάιζε. Για να διαφυλάξω το συμφέρον μου, γυρνούσα την πλάτη στην καθοδήγηση του Πνεύματος, βλάπτοντας και καθυστερώντας το έργο της εκκλησίας, διαπράττοντας παραβάσεις. Ζούσα στο σκοτάδι, προκαλώντας αηδία στον Θεό.

Αργότερα, άρχισα να σκέφτομαι γιατί δεν μπορούσα παρά να προστατεύω τον εαυτό μου όποτε συνέβαινε κάτι. Τι είδους διεφθαρμένη φύση με ήλεγχε; Βρήκα τη ρίζα όλων αυτών σε ένα βίντεο ανάγνωσης των λόγων Του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, και αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας: για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Αυτό που κατάλαβα ήταν πως πάντα προστάτευα το συμφέρον μου επειδή με ήλεγχαν τα δηλητήρια του Σατανά. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Χρησιμοποίησε την αυτοπροστασία για να αποφύγεις τα λάθη», «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα». Αυτά τα σατανικά δηλητήρια με είχαν διαποτίσει. Είχαν γίνει η ίδια μου η φύση. Ζούσα βάσει αυτών, προστατεύοντας το συμφέρον μου σε κάθε κατάσταση. Μεταξύ αδελφών, σκεφτόμουν μόνο τη φήμη και το κύρος μου, όχι το έργο της εκκλησίας. Είδα μια επικεφαλής να παραβιάζει τις αρχές όταν μετέθετε ανθρώπους, μα φοβήθηκα πως αν έλεγα κάτι, θα ήταν κακό για μένα, έτσι, έκανα τα στραβά μάτια για να διαφυλάξω τη θέση και το μέλλον μου. Δεν τη συναναστράφηκα, ούτε τη βοήθησα, πρόθυμη να πληγούν η είσοδος των άλλων στη ζωή και το έργο της εκκλησίας, παρά τα συμφέροντά μου. Έβλεπα πόσο εγωίστρια και ποταπή ήμουν. Ζούσα βάσει των σατανικών δηλητηρίων και γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια και πονηρή, χωρίς ανθρώπινη φύση. Είχα βλάψει τον εαυτό μου κι είχα διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Αυτά τα δηλητήρια απλώς μας βλάπτουν και μας πληγώνουν, κι έτσι επαναστατούμε ενάντια στον Θεό και Του αντιστεκόμαστε. Χωρίς μετάνοια και αναζήτηση της αλήθειας για να λύσω τα προβλήματα, στο τέλος ο Θεός θα με απέκλειε, θα με εξάλειφε και θα έχανα τη σωτηρία. Είδα τη συγχώρεση και τη σωτηρία του Θεού. Είχε κανονίσει καταστάσεις ξανά και ξανά, παρόλο που ήμουν ανυπότακτη, οδηγώντας με με τα λόγια Του, δείχνοντάς μου τη διαφθορά μου. Έπρεπε να σταματήσω να Τον παρακούω, να απαρνηθώ τη σάρκα, να κάνω πράξη την αλήθεια.

Διάβασα άλλο ένα εδάφιο αργότερα. «Η προαγωγή και η καλλιέργεια κάποιου δεν σημαίνει ότι εκείνος ήδη καταλαβαίνει την αλήθεια ούτε ότι ήδη μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του ικανοποιητικά. […] Οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν μεγάλες προσδοκίες ή μη ρεαλιστικές απαιτήσεις από εκείνους που προάγονται και καλλιεργούνται· αυτό θα ήταν παράλογο και άδικο προς αυτούς. Μπορείτε να παρακολουθείτε το έργο τους και αν ανακαλύψετε προβλήματα ή πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές κατά τη διάρκεια του έργου τους, μπορείτε να θέσετε το θέμα και να αναζητήσετε την αλήθεια για την επίλυση αυτών των ζητημάτων. Αυτό που δεν θα πρέπει να κάνετε είναι να τους κρίνετε, να τους καταδικάζετε, να τους επιτίθεστε ή να τους αποκλείετε, διότι βρίσκονται στην περίοδο της καλλιέργειας και δεν θα πρέπει να τους βλέπετε ως ανθρώπους που έχουν τελειωθεί, πόσο μάλλον ως τέλειους ανθρώπους ή ως ανθρώπους που κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Είναι σαν κι εσάς: Αυτή είναι η στιγμή της εκπαίδευσής τους. […] Ποιο είναι το νόημα του να τα λέω αυτά; Για να πω στον καθέναν ότι πρέπει να προσεγγίζει σωστά την προαγωγή και την καλλιέργεια των διάφορων ειδών ταλέντων στον οίκο του Θεού, και ότι δεν πρέπει να είναι αυστηρός στις απαιτήσεις του απ’ αυτούς τους ανθρώπους. Φυσικά, οι άνθρωποι δεν πρέπει ούτε να έχουν μη ρεαλιστική γνώμη γι’ αυτούς. Είναι ανόητο να είναι κανείς υπερβολικά ευγνώμων ή ευλαβής προς αυτούς, ούτε είναι ανθρώπινο ή ρεαλιστικό να είναι υπερβολικά αυστηρός στις απαιτήσεις του γι’ αυτούς. Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιο λογικός τρόπος δράσης απέναντί τους; Το να τους βλέπει κανείς ως συνηθισμένους ανθρώπους και, όταν υπάρχει πρόβλημα που πρέπει να αναζητηθεί, να συναναστρέφεται μαζί τους και να μαθαίνει ο ένας από τα δυνατά σημεία του άλλου, και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, είναι ευθύνη του καθενός να παρακολουθεί το αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν αληθινό έργο, εάν χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύουν προβλήματα· αυτά είναι τα πρότυπα και οι αρχές για να μετρά κανείς εάν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανταποκρίνεται δεόντως. Εάν είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν και να επιλύουν γενικά προβλήματα, τότε είναι ικανοί. Εάν όμως δεν μπορούν καν να χειριστούν και να διορθώσουν συνηθισμένα προβλήματα, δεν είναι ικανοί να είναι επικεφαλής ή εργάτες και πρέπει να απολυθούν γρήγορα. Επιλέξτε κάποιον άλλον και μην καθυστερείτε το έργο του οίκου του Θεού. Το να καθυστερείς το έργο του οίκου του Θεού ισοδυναμεί με το να βλάπτεις τον εαυτό σου και τους άλλους· δεν είναι καλό για κανέναν» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Το εδάφιο μού έδειξε τις αρχές αντιμετώπισης επικεφαλής και εργατών. Στην αρχή, δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν είναι κατάλληλοι για τη θέση. Περνούν μια περίοδο άσκησης. Έχουν ψεγάδια κι ελαττώματα, άρα πρέπει να είμαστε δίκαιοι και αμερόληπτοι, όχι να έχουμε πολλές απαιτήσεις. Ταυτόχρονα, έχουμε την ευθύνη να επιτηρούμε το έργο τους. Όταν αυτό συνάδει με την αλήθεια, πρέπει να το δεχόμαστε. Αλλιώς, πρέπει να το επισημαίνουμε και να τους βοηθάμε, ώστε να δουν τα λάθη στο καθήκον τους και να τα διορθώσουν το συντομότερο. Αυτό ωφελεί την είσοδό τους στη ζωή και το έργο της εκκλησίας. Αν διαπιστωθεί πως είναι ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν πρακτικό έργο και δεν είναι ικανοί, πρέπει να το αναφέρουμε αμέσως. Η αδελφή Τσεν ήταν νέα στο καθήκον. Ήταν βέβαιο πως θα έκανε λάθη. Εφόσον είχα δει προβλήματα, είχα την ευθύνη να τα επισημάνω, να τη συναναστραφώ. Αν δεν το δεχόταν, μπορούσα να την αναφέρω και να την εκθέσω. Δεν έπρεπε να μείνω άπραγη ενώ το έργο του οίκου του Θεού να πληττόταν. Δεν ήθελα πια να διαφυλάττω τα συμφέροντά μου, κι ήμουν έτοιμη να διορθώσω τα κίνητρά μου για να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Μετά από λίγες μέρες, η αδελφή Τσεν ήρθε να ελέγξει το έργο μας. Έτσι, της είπα πώς είχε παραβιάσει τις αρχές και της ανοίχτηκα για τη δική μου πρόσφατη ιδιοτέλεια και πονηριά. Έκανε αυτοκριτική βάσει των λόγων του Θεού, είδε τα λάθη που είχε κάνει, τη διαφθορά που είχε αποκαλύψει κατά τον χειρισμό των ζητημάτων, και εξέφρασε την επιθυμία να αλλάξει.

Κατόπιν, συζητήσαμε τις ειδικές αρχές αλλαγής καθηκόντων των ανθρώπων. Τις κατανοήσαμε καλύτερα μετά τη συναναστροφή και είδαμε την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού. Έπειτα, αντικατέστησε την αδελφή Ζανγκ, όπως απαιτούν οι αρχές. Η εμπειρία μού δίδαξε πως το να προσφέρω εποικοδομητική κριτική και βοήθεια μόλις βλέπω προβλήματα είναι κάτι θετικό. Είναι δίκαιο. Διαφυλάττει το έργο της εκκλησίας. Είδα πως ο οίκος Του φέρεται στους πάντες σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Κανείς δεν θα χάσει το καθήκον Του εξαιτίας μιας στιγμιαίας παράβασης ή διαφθοράς που αποκαλύπτει. Λαμβάνονται υπόψη το μονοπάτι, η φύση, η ουσία του και η στάση του προς την αλήθεια, κι εκείνος αντιμετωπίζεται αναλόγως. Είναι δίκαιο και λογικό. Μόνο η αντιμετώπιση επικεφαλής και εργατών σύμφωνα με τις αρχές ωφελεί το έργο της εκκλησίας και τους άλλους, και συνάδει με το θέλημά Του. Οι εμπειρίες αυτές μού έδειξαν τη σωστή προσέγγιση προς επικεφαλής κι εργάτες, και τις αρχές χειρισμού διαφόρων προβλημάτων που μπορεί να έχουν. Επίσης, κατανόησα κάπως τις ιδιοτελείς, πονηρές διεφθαρμένες διαθέσεις μου, και ήθελα να πάψω να ζω ιδιοτελώς. Τήρησα, εν τέλει, τις αρχές κι είχα μια αίσθηση δικαιοσύνης. Είμαι ευγνώμων στον Θεό για όσα αποκόμισα.