Ποιο είναι το θέλημα του Κυρίου πίσω από την παραβολή του αφέντη και του δούλου;
Από τη Γουάνγκ Γιαν Από τότε που βαπτιστήκαμε και επιστρέψαμε στον Κύριο, ακούμε συχνά τους πάστορες και τους πρεσβύτερούς μας να λένε: «Ο...
Ημερήσια ανάγνωση της Βίβλου: Τι είδους προειδοποίηση συνιστά για εμάς το ότι ο Κύριος Ιησούς δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου;
Νωρίς κάποιο πρωί, καθώς έκανα πράξη την πνευματική μου άσκηση, διάβασα το εξής στη Βίβλο: «Εν εκείνω τω καιρώ επορεύετο ο Ιησούς διά των σπαρτών εν σαββάτω· οι δε μαθηταί αυτού επείνασαν και ήρχισαν να ανασπώσιν αστάχυα και να τρώγωσιν. Οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον προς αυτόν· Ιδού, οι μαθηταί σου πράττουσιν ό,τι δεν συγχωρείται να πράττηται το σάββατον. Ο δε είπε προς αυτούς […] Σας λέγω δε ότι εδώ είναι μεγαλήτερος του ιερού. Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν, δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους. Διότι ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου» (Κατά Ματθαίον 12:1-3, 6-8). Αφότου διάβασα αυτό το εδάφιο, έπεσα σε βαθιά περισυλλογή: «Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά έδωσε οδηγία στους απλούς ανθρώπους να τηρούν την αργία του Σαββάτου. Κατά την ημέρα του Σαββάτου, οι απλοί άνθρωποι έπρεπε να σταματήσουν κάθε εργασία. Αν δεν σταματούσαν να εργάζονται εκείνη την ημέρα, αυτό συνιστούσε αμαρτία, και θα έπρεπε να τύχουν αντιμετώπισης. Όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να επιτελέσει το έργο Του, σταμάτησε να τηρεί την αργία του Σαββάτου. Αντιθέτως, οδηγούσε τους μαθητές Του σε διάφορα μέρη για να κηρύττουν το ευαγγέλιο και να εργάζονται. Γιατί το έκανε αυτό; Τι είδους προειδοποίηση μάς δίνει ο Κύριος Ιησούς μέσα απ’ αυτό;» Το αναλογιζόμουν για πολύ καιρό, αλλά εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω.
Αρκετές μέρες αργότερα, άκουσα ότι η συνεργάτιδα Ξιου είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι που πήγε για να ακούσει κηρύγματα κι έτσι την επισκέφτηκα στο σπίτι της. Με χαρά μοιράστηκε μαζί μου τα όσα είχε κερδίσει ακούγοντας τα κηρύγματα, και έβγαλε ένα βιβλίο. Είπε ότι το βιβλίο αποκάλυπτε πολλές αλήθειες και μυστήρια, τα οποία δεν είχαν ακουστεί ποτέ πριν. Είπε ότι είχε διαβάσει μεγάλο μέρος του βιβλίου, ότι όσο περισσότερο το διάβαζε τόσο πιο πολύ γέμιζε η καρδιά της με φως, καθώς και ότι κατάφερε να καταλάβει πολλές αλήθειες που δεν καταλάβαινε προηγουμένως. Αφότου άκουσα τη συνεργάτιδα Ξιου, ευχαριστούσα συνεχώς τις προβλέψεις του Θεού με όλη μου την καρδιά και δεν μπορούσα να σταματήσω να της μιλάω για τα όσα με ταλάνιζαν τον τελευταίο καιρό. Μου είπε χαμογελώντας: «Δόξα σοι Κύριε. Αυτό το βιβλίο μιλάει πολύ ξεκάθαρα για τον λόγο που ο Κύριος Ιησούς εργαζόταν κατά την αργία του Σαββάτου. Ας το κοιτάξουμε μαζί». Με το που το είπε αυτό, άνοιξε το βιβλίο και με άφησε να διαβάσω. Διαβάζω: «Όταν ήλθε ο Κύριος Ιησούς, χρησιμοποίησε τις πρακτικές Του ενέργειες για να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους: Ο Θεός είχε αναχωρήσει από την Εποχή του Νόμου, είχε ξεκινήσει νέο έργο, και το νέο αυτό έργο δεν απαιτούσε την τήρηση του Σαββάτου· όταν ο Θεός εξήλθε από τους περιορισμούς της μέρας του Σαββάτου, αυτό ήταν μονάχα μια πρόγευση του νέου Του έργου, ενώ το πραγματικά υπέροχο έργο Του συνέχιζε να ξεδιπλώνεται. Όταν ο Κύριος Ιησούς ξεκίνησε το έργο Του, είχε ήδη αφήσει πίσω Του τα δεσμά της Εποχής του Νόμου και είχε καταρρίψει τους κανονισμούς και τις αρχές της εποχής εκείνης. Μέσα Του, δεν υπήρχε ίχνος από οτιδήποτε σχετιζόταν με τον νόμο· είχε απαλλαγεί απ’ αυτόν εξ ολοκλήρου, δεν τον τηρούσε πια και ούτε απαιτούσε από την ανθρωπότητα να τον τηρεί. Επομένως, εδώ βλέπεις πως ο Κύριος Ιησούς διέσχισε τα σπαρτά το Σάββατο· ο Κύριος δεν αναπαυόταν, αντιθέτως, ήταν έξω και εργαζόταν. Η ενέργειά Του αυτή συντάραξε τις αντιλήψεις των ανθρώπων και τους επικοινώνησε πως Αυτός δε ζούσε πια υπό τον νόμο, πως είχε αφήσει τους περιορισμούς του Σαββάτου και εμφανιζόταν μπροστά και ανάμεσα στην ανθρωπότητα με νέα μορφή, με νέο τρόπο εργασίας. Η ενέργειά Του αυτή έδειξε στους ανθρώπους πως είχε φέρει μαζί Του νέο έργο που ξεκίνησε με την έξοδο από τον νόμο και με την έξοδο από το Σάββατο. Όταν ο Θεός εκτελούσε το νέο Του έργο, δεν ήταν πια προσκολλημένος στο παρελθόν και δεν Τον απασχολούσαν πια οι κανονισμοί της Εποχής του Νόμου. Επιπλέον, δεν επηρεαζόταν από το έργο Του στην προηγούμενη εποχή, αλλά εργαζόταν, όπως συνήθως, και το Σάββατο, και όταν οι μαθητές Του πεινούσαν, μπορούσαν να κόψουν μερικά στάχυα και να φάνε. Όλα αυτά ήταν πολύ φυσιολογικά στα μάτια του Θεού. Ο Θεός μπορούσε να έχει μια νέα αρχή για πολύ από το έργο που θέλει να εκτελέσει και τα πράγματα που θέλει να πει. Όταν Αυτός αποκτά ένα νέο ξεκίνημα, μήτε αναφέρει το προηγούμενο έργο Του ξανά μήτε το συνεχίζει. Διότι ο Θεός έχει τις αρχές Του στο έργο Του. Θέλει να ξεκινήσει νέο έργο όταν θέλει να φέρει την ανθρωπότητα σε ένα νέο στάδιο του έργου Του και όταν το έργο Του έχει εισέλθει σε κάποια ανώτερη φάση. Αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να ενεργούν σύμφωνα με τα παλιά ρητά και τους κανονισμούς ή συνεχίσουν να είναι προσηλωμένοι σ’ αυτά, ο Θεός δε θα το θυμάται ούτε θα το επαινέσει. Αυτό συμβαίνει επειδή έχει ήδη φέρει νέο έργο κι έχει εισέλθει σε μια νέα φάση του έργου Του. Όταν Αυτός ξεκινά νέο έργο, εμφανίζεται στην ανθρωπότητα με μια εντελώς νέα εικόνα, από μια εντελώς νέα σκοπιά και μ’ έναν εντελώς νέο τρόπο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να δουν διαφορετικές πτυχές της διάθεσής Του και αυτού που Αυτός έχει και είναι. Αυτός είναι ένας από τους στόχους Του στο νέο Του έργο. Ο Θεός δεν προσκολλάται στα παλιά και δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό· όταν εργάζεται και μιλά, δεν είναι τόσο απαγορευτικό όσο το φαντάζονται οι άνθρωποι. Στον Θεό, τα πάντα είναι ελεύθερα και απελευθερωμένα, δεν υπάρχει απαγόρευση, δεν υπάρχουν περιορισμοί — αυτό που φέρνει στην ανθρωπότητα είναι όλο ελευθερία και απελευθέρωση. Είναι ένας ζωντανός Θεός, ένας Θεός που υπάρχει πραγματικά και αληθινά. Δεν είναι κάποια μαριονέτα ή κάποιο πήλινο γλυπτό και είναι τελείως διαφορετικός από τα είδωλα που φυλάσσουν σαν ιερά και λατρεύουν οι άνθρωποι. Είναι ζωντανός και φωτεινός, και αυτό που φέρνουν ο λόγος Του και το έργο Του στους ανθρώπους είναι όλο ζωή και φως, όλο ελευθερία και απελευθέρωση, επειδή Αυτός κρατά την αλήθεια, τη ζωή και την οδό — δεν Τον περιορίζει τίποτα σε κανένα μέρος του έργου Του. […] Επομένως, ο Κύριος Ιησούς μπορούσε να βγει έξω στα φανερά και να εργαστεί το Σάββατο, επειδή στην καρδιά Του δεν υπήρχαν κανόνες, όπως και δεν υπήρχε καμιά γνώση ή διδαχή που να προήλθε από την ανθρωπότητα. Αυτό που Αυτός είχε, ήταν το νέο έργο του Θεού και ο τρόπος Του, και το έργο Του ήταν ο τρόπος να ελευθερώσει την ανθρωπότητα, να τους αποδεσμεύσει, να τους επιτρέψει να υπάρξουν στο φως και να τους επιτρέψει να ζήσουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄).
Κατάλαβα λίγα, αφότου διάβασα αυτό το απόσπασμα, και είπα στη συνεργάτιδα Ξιου: «Οπότε, όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να επιτελέσει το έργο Του, δεν τήρησε την αργία του Σαββάτου, παρά οδήγησε τους μαθητές Του σε διάφορα μέρη για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να εργαστούν, και το έκανε αυτό για να πει στους ανθρώπους εκείνου του καιρού ότι ο Θεός είχε αφήσει πίσω Του τους νόμους και επιτελούσε πια νέο έργο. Ήθελε να οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια νέα εποχή. Φαίνεται ότι το θέλημα του Θεού βρίσκεται πίσω απ’ οτιδήποτε κάνει ο Θεός!»
Η συνεργάτιδα Ξιου μού είπε: «Ναι, αυτό το απόσπασμα δηλώνει πολύ ξεκάθαρα γιατί ο Κύριος Ιησούς εργαζόταν κατά την αργία του Σαββάτου. Όταν ο Θεός εργάζεται, δεν μένει προσκολλημένος στον τρόπο που γίνονταν τα πράγματα παλιά και δεν ταξιδεύει σε παλιούς δρόμους. Ο Θεός κάνει πάντοτε πιο νέο και πιο υψηλό έργο, σύμφωνα με τις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Όταν ο Θεός κάνει νέο έργο, δεν εμμένει άλλο στο προηγούμενο έργο, και αν οι άνθρωποι εμμένουν σε προηγούμενες πρακτικές, τότε είναι προσκολλημένοι σε κανόνες. Μόνο αν εγκαταλείψουν τους παλιούς κανόνες και τις παλιές πρακτικές και ακολουθήσουν από κοντά τα βήματα του έργου του Θεού, μπορούν οι άνθρωποι να κερδίσουν τη σωτηρία Του. Κατά την Εποχή του Νόμου, για παράδειγμα, ο Θεός διακήρυξε τους νόμους και τις εντολές, μέσα από τον Μωυσή, προκειμένου να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων επί της γης, και απαιτούσε από αυτούς να τηρούν τους νόμους και τις εντολές, καθώς και ότι έπρεπε να τηρούν την αργία του Σαββάτου. Αυτό έγινε επειδή οι άνθρωποι εκείνον τον καιρό δεν ήξεραν πώς να διάγουν τη ζωή τους και δεν ήξεραν καθόλου τι σήμαινε η λατρεία του Θεού, πώς να λατρεύουν τον Θεό ή πότε να εργάζονται και ούτω καθεξής. Ο Θεός δεν ήθελε να βλέπει τους ανθρώπους να είναι απασχολημένοι ολημερίς, να ξεκινούν να δουλεύουν με το χάραμα και να ξεκουράζονται με τη δύση του ηλίου, να ζουν μόνο για να τρώνε, να ντύνονται, να έχουν στέγη και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Κι έτσι, διακήρυξε τους νόμους και τις εντολές Του που έπρεπε να τηρεί ο άνθρωπος και προέβλεψε την αργία του Σαββάτου για τον άνθρωπο, απαιτώντας απ’ αυτόν να εργάζεται έξι ημέρες και μετά να σταματά κάθε εργασία την έβδομη ημέρα, ώστε να έρχεται ενώπιον του Θεού και να Τον λατρεύει. Όμως στο τέλος της Εποχής του Νόμου, οι άνθρωποι διαφθείρονταν ολοένα περισσότερο από τον Σατανά και, παρόλο που έδειχναν να τηρούν την αργία του Σαββάτου, να λατρεύουν και να δοξάζουν τον Θεό το Σάββατο, μέσα τους δεν λάτρευαν πλέον αληθινά τον Θεό. Παρόλο που τηρούσαν την αργία του Σαββάτου, ήταν απλώς κάποιου είδους κανόνας ή ιεροτελεστία, χωρίς κανένα νόημα απολύτως. Συνεπώς, όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να πραγματοποιήσει το έργο Του, εξέφρασε την οδό της μετάνοιας λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των ανθρώπων και δεν τους πρόσταζε πλέον να τηρούν τους κανόνες και τις πρακτικές της αργίας του Σαββάτου. Αντιθέτως, οδήγησε τους ανθρώπους να αφήσουν πίσω τους τους νόμους και την αργία του Σαββάτου, και πρότεινε νέες απαιτήσεις για τον άνθρωπο: Να λατρεύει τον Θεό με πνεύμα και αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, δόθηκε η δυνατότητα στους ανθρώπους να έχουν ένα πιο νέο, πιο υψηλό μονοπάτι πράξης και μόνο αφήνοντας κατά μέρος τους προηγούμενους κανόνες και πρακτικές, και κάνοντας πράξη σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού θα μπορούσαν να απολαύσουν τη γαλήνη και τη χαρά που τους πρόσφερε ο Κύριος, και να ζουν υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Εξωτερικά, φαινόταν ότι ο Κύριος Ιησούς εγκατέλειπε τους νόμους, καθώς δεν τηρούσε πλέον την αργία του Σαββάτου, όμως στην ουσία εκπλήρωνε τους νόμους και έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αφήσουν τους κανόνες και τις ιεροτελεστίες και να λατρεύουν τον Θεό με πνεύμα και αλήθεια. Αυτή η πράξη και είσοδος στη λατρεία του Θεού ήταν πιο βαθιές και έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να είναι πιο κοντά στην καρδιά του Θεού και να είναι πιο οικείοι μ’ αυτήν. Αν ο Κύριος δεν είχε οδηγήσει αυτοπροσώπως τους μαθητές Του να αφήσουν πίσω τους την αργία του Σαββάτου, κανένας δεν θα είχε μπορέσει να πάει πέρα από τους περιορισμούς των νόμων. Οι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν ένα νέο μονοπάτι πράξης, να απελευθερωθούν και να αποκτήσουν ελευθερία πνεύματος, μόνο μέσα από το συνεχώς νέο έργο που πραγματοποιούσε ο ίδιος ο Θεός. Από το έργο του Θεού μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός είναι ο αληθινός και ζωντανός Θεός, και ότι με τον Θεό δεν υπάρχουν κανόνες και ταμπού. Ο Θεός δεν περιορίζεται από νόμους ή κανόνες, όταν πραγματοποιεί νέο έργο, και δεν προσκολλάται σε παλιό έργο. Ο Θεός είναι πάντοτε καινούργιος και ποτέ παλιός, και πάντοτε οδηγεί τον άνθρωπο σε ένα πιο νέο, πιο υψηλό βασίλειο. Όταν ο Θεός πραγματοποιούσε το νέο έργο Του, δεν ήταν καθόλου προσκολλημένος σε παλιούς κανόνες ή παλιές πρακτικές. Εργαζόταν ανάμεσα στους ανθρώπους με έναν εντελώς νέο τρόπο, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να έχουν ένα πιο καινούργιο μονοπάτι πράξης και, τελικά, τους έσωσε από τους νόμους και τους έδωσε τη δυνατότητα να ζουν ενώπιόν Του ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, και να κερδίσουν τη σωτηρία Του».
Αφού άκουσα τη συνεργάτιδα Ξιου κατά τη συναναστροφή μας, είπα με ενθουσιασμό: «Η καρδιά μου είναι τόσο ξεκάθαρη τώρα! Το έργο του Θεού είναι πολύ πρακτικό και δεν προσκολλάται καθόλου στον τρόπο που γίνονταν τα πράγματα παλιά. Πραγματοποιεί πάντοτε νέο έργο σύμφωνα με τις ανάγκες μας, μας δείχνει νέα μονοπάτια πράξης και μας δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε ενώπιόν Του για να Τον λατρεύουμε και να απολαμβάνουμε τις ευλογίες Tου. Αν ο Θεός δεν είχε κάνει νέο έργο και δεν είχε οδηγήσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την αργία του Σαββάτου, οι άνθρωποι θα ήταν μονίμως δεσμευμένοι από τους νόμους, θα λάτρευαν τον Θεό μέσα από κανόνες και ιεροτελεστίες, ενώ θα έφταναν ακόμα και στο σημείο να καταδικαστούν και να τιμωρηθούν για παραβίαση των νόμων. Ο Θεός πραγματικά μας αγαπάει τόσο πολύ!»
Η συνεργάτιδα Ξιου έγνεψε καταφατικά και είπε χαρούμενη: «Ναι, όντως. Όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν βαθύ νόημα και είναι γεμάτα με την αγάπη που έχει ο Θεός για εμάς τους ανθρώπους! Συνεπώς, όταν ο Θεός πραγματοποιεί νέο έργο, είτε αυτό συνάδει με τις παρανοήσεις και τις φαντασίες μας είτε όχι, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, εμείς θα πρέπει να αναζητούμε μονίμως το θέλημα του Θεού και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε το έργο Του με θεοσεβούμενη καρδιά, καθότι μόνο έτσι μπορούμε να ακολουθούμε από κοντά τα βήματα του Θεού και να κερδίσουμε τη σωτηρία Του. Αν είμαστε αλαζόνες και επηρμένοι, και δεν αναζητούμε ούτε γνωρίζουμε το νέο έργο του Θεού, τότε θα έχουμε την τάση να επαναστατούμε κατά του Θεού και να Του αντιστεκόμαστε, και θα χάσουμε τη σωτηρία Του — τις συνέπειες δεν αντέχουμε ούτε καν να τις σκεφτούμε! Εκείνον τον καιρό, οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, για παράδειγμα, έβλεπαν καθαρά ότι τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία και δύναμη, αλλά δεν αναζήτησαν την αλήθεια με ανοιχτό μυαλό ούτε γνώρισαν το έργο του Θεού. Αντιθέτως, έμειναν προσκολλημένοι στους νόμους και τους κανόνες, τους οποίους χρησιμοποίησαν για να καταδικάσουν τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού, επειδή πήγαιναν πέρα από την Παλαιά Διαθήκη, και έκριναν τον Κύριο Ιησού για παραβίαση των νόμων, επειδή δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου. Και με κάθε ευκαιρία συνέκριναν το έργο του Κυρίου Ιησού με το έργο του Ιεχωβά, και καθώς δεν ταίριαζε με τις παρανοήσεις και τις φαντασίες τους, καταδίκαζαν και έκριναν τον Κύριο Ιησού, και μάλιστα βλασφημούσαν εναντίον Του. Τελικά, συνεργάστηκαν με τις ρωμαϊκές αρχές και σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού, και γι’ αυτό ο Θεός τους καταράστηκε και τους τιμώρησε. Το μάθημα από την αποτυχία των Φαρισαίων λειτουργεί ως προειδοποίηση για εμάς. Ασχέτως από το πού εμφανίζεται ο Θεός ή από το πώς εργάζεται, εμείς δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στις παρανοήσεις και στις φαντασίες μας και να χρησιμοποιούμε το προηγούμενο έργο του Θεού για να οριοθετούμε το νέο Του έργο. Η σοφία του Θεού είναι τόσο θαυμαστή και ασύλληπτη. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, το κάνει για να είναι πιο ικανός να σώσει την ανθρωπότητα και πίσω απ’ όλα βρίσκεται το θέλημα του Θεού και οι επίπονες προσπάθειές Του. Εμείς, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, δεν είναι δυνατόν να συλλάβουμε το έργο του Θεού. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε και να δεχθούμε το έργο του Θεού με θεοσεβούμενη καρδιά, καθώς μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κερδίσουμε την έγκριση και την ευλογία του Θεού».
Έγνεψα καταφατικά και είπα στη συνεργάτιδα Ξιου: «Ναι! Ο Θεός είναι τόσο σοφός, τόσο παντοδύναμος, πώς θα ήταν δυνατόν να συλλάβουμε το έργο Του εμείς οι άνθρωποι; Όπως ακριβώς λέει στη Βίβλο: “Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού. Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου; ή τις έγεινε σύμβουλος αυτού;” (Προς Ρωμαίους 11:33-34). Κατά την προσέγγισή μας στο νέο έργο του Θεού, πρέπει να το αναζητούμε και να το μελετάμε περισσότερο με θεοσεβούμενη καρδιά, και μόνο τότε θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τη σωτηρία του Θεού! Δόξα σοι, Κύριε! Η σημερινή συναναστροφή μού έκανε πραγματικά πολύ καλό!»
«Δόξα σοι, Κύριε!»
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.
Σχετικό περιεχόμενο
