H Ξιαομό

Όταν γίνεται αναφορά στη «λύτρωση του Ιησού», γεμίζουμε πάντοτε με ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να μας λυτρώσει από τα χέρια του Σατανά, ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, και κατ’ αυτόν τον τρόπο συγχωρέθηκαν όλες οι αμαρτίες μας. Όταν αμαρτάνουμε, εφόσον μετανοούμε και εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Κύριο, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και απολαμβάνουμε γαλήνη και χαρά. Όμως, προσφάτως, κάποιοι αδελφοί και αδελφές βρίσκονται σε σύγχυση: Παρόλο που οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί από τον Κύριο, δεν έχουμε κατορθώσει ποτέ να απαλλαχτούμε από τα δεσμά της αμαρτίας, συχνά λέμε ψέματα και εξαπατούμε τους άλλους, έχουμε «κολλήσει» στον φαύλο κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης και δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις διδαχές του Κυρίου. Η Βίβλος μάς λέει ξεκάθαρα: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Προς Εβραίους 10:26). Γνωρίζουμε ξεκάθαρα ότι μπορούμε να αμαρτάνουμε άθελά μας, παρότι είναι εις γνώση μας ότι οι πράξεις μας πηγαίνουν ενάντια στο θέλημα του Θεού και ότι αν απλώς μετανοούμε χωρίς να αλλάζουμε, η θυσία περί των αμαρτιών μας είναι μάταιη. Συνεπώς, μπορούμε πραγματικά να αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών, όταν έρθει ο Κύριος; Υπάρχουν, ωστόσο, και κάποιοι αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν ότι, παρόλο που αμαρτάνουμε συχνά, ο Κύριος συγχωρεί τις αμαρτίες μας και δεν μας θεωρεί αμαρτωλούς, και ότι όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών! Οπότε, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών; Ας εξετάσουμε αυτό το θέμα μαζί.

Αδελφοί και αδελφές, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να γνωρίζουμε πως είναι αλήθεια ότι ο Κύριος Ιησούς έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, αλλά μήπως είπε ότι «αν οι άνθρωποι συγχωρεθούν, θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών»; Το έχει καταθέσει αυτό το Άγιο Πνεύμα; Αν όχι, τότε αυτή η άποψη δεν συνάδει με την αλήθεια ούτε είναι στο μυαλό του Θεού, παρά πηγάζει από τη φαντασία του ανθρώπινου νου. Η Βίβλος μάς λέει πως ο Ιεχωβά είπε: «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικό 11:45). Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε» (Κατά Ιωάννην 8:34-35). Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος, και ο Θεός δεν επιτρέπει να υπάρχουν στη βασιλεία Του μολυσμένοι και διεφθαρμένοι άνθρωποι, οπότε απαιτεί από εμάς να απαλλαχτούμε από την αμαρτία και να γίνουμε αγνοί. Μόνο όταν εξαγνιστούμε θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Πώς θα ήταν δυνατόν, άνθρωποι σαν κι εμάς που αμαρτάνουν συνεχώς και αντιστέκονται στον Θεό να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;

Επάνω σ’ αυτό, ενδεχομένως κάποιοι αδελφοί και αδελφές να ρωτήσουν: Ο Κύριος Ιησούς έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και δεν μας θεωρεί αμαρτωλούς, αλλά αν δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, ποιο είναι το νόημα του έργου της λύτρωσης που πραγματοποίησε ο Κύριος Ιησούς; Τα λόγια του Θεού επί του θέματος απαντούν πολύ ξεκάθαρα σ’ αυτό το ερώτημα. Ας ρίξουμε μια ματιά: «Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός» (Το όραμα του έργου του Θεού (2)). «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. […] Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» (Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).

Αυτά τα δύο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού καθιστούν πολύ σαφή τα αποτελέσματα από το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Κατά την Εποχή της Χάριτος, το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχώρεσε τις αμαρτίες που είχαμε διαπράξει, αλλά αυτές οι αμαρτίες είχαν να κάνουν κυρίως με παραβιάσεις των νόμων και των εντολών του Θεού. Αποδεχθήκαμε τη λύτρωση από τον Κύριο Ιησού, και ο Κύριος δεν μας αντιμετώπιζε πια ως αμαρτωλούς. Αν κάναμε κάποια αμαρτία, μπορούσαμε απλώς να προσευχηθούμε εις το όνομα του Κυρίου Ιησού, να εξομολογηθούμε και να μετανοήσουμε ενώπιόν Του, και οι αμαρτίες μας θα συγχωρούνταν και δεν θα είχαμε πλέον την καταδίκη ή την τιμωρία του νόμου. Αυτό είναι το αληθινό νόημα του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Όμως, ο Κύριος Ιησούς συγχώρεσε μόνο τις αμαρτίες μας. Ο Κύριος δεν συγχώρεσε τις σατανικές διαθέσεις μας, όπως την αλαζονεία, τον εγωισμό, τον δόλο και την κακία. Αυτό είναι κάτι πιο βαθύ και πιο διεφθαρμένο από την αμαρτία. Εφόσον οι σατανικές διαθέσεις μας της αντίστασης απέναντι στον Θεό παραμένουν ανεπίλυτες, εμείς θα εξακολουθήσουμε να αμαρτάνουμε απέναντι στον Θεό και να διαπράττουμε αμαρτίες μεγαλύτερες ακόμα και από την παραβίαση του νόμου. Όταν κηρύττουμε και εργαζόμαστε, για παράδειγμα, συχνά κάνουμε επίδειξη και λέμε στους αδελφούς και τις αδελφές μας για το πόσο πολύ έχουμε υποφέρει και έχουμε πληρώσει για τον Κύριο, ώστε να τους κάνουμε να μας λατρεύουν, να μας εκτιμούν και για να τους φέρουμε ενώπιόν μας. Ή, ακόμα και όταν υπηρετούμε τον Κύριο με τους συνεργάτες μας, ανταγωνιζόμαστε, αντιμαχόμαστε και φθονούμε ο ένας τον άλλον για φήμη, περιουσία, κύρος, και μάλιστα εξαπολύουμε επιθέσεις στους άλλους και τους παραγκωνίζουμε. Ή όταν είμαστε άρρωστοι ή κινδυνεύουν οι οικογένειές μας ή τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως θα θέλαμε να πηγαίνουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις μας, επαναστατούμε κατά του Θεού και Του αντιστεκόμαστε, και φτάνουμε σε σημείο ακόμα και να Τον απαρνιόμαστε και να Τον προδίδουμε. Παρόλο που πιστεύουμε στον Θεό και Τον ακολουθούμε κατ’ όνομα, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες δεν αναζητούμε απαντήσεις στα λόγια του Θεού ούτε ακολουθούμε τις απαιτήσεις Του, παρά, αντιθέτως, ακούμε και υπακούμε ανθρώπους και δεν έχουμε καμία θέση για τον Θεό στην καρδιά μας. Κάνουμε πολλά τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι σαν εμάς έχουν μόνο λυτρωθεί από τον Κύριο Ιησού, αλλά οι σατανικές διαθέσεις τους είναι ακόμα βαθιά ριζωμένες μέσα τους. Πώς θα μπορούσαν όσοι δεν έχουν απαλλαχτεί ποτέ από την αμαρτία να είναι κατάλληλοι για να αρπαγούν απευθείας από τον Κύριο και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Μπορούμε να δούμε ότι το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχωρεί τις αμαρτίες μας, όμως εμείς εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε συχνά στον Θεό, δεν έχουμε εξαγνιστεί και εξακολουθούμε να μην μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών.

Τώρα κατανοούμε το πραγματικό νόημα της «λύτρωσης του Ιησού», και μπορούμε να δούμε ότι για να σωθούν οι άνθρωποι και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, χρειάζονται επίσης το επόμενο στάδιο του έργου του Θεού, ώστε να αλλάξουν και να εξαγνιστούν πλήρως. Η Βίβλος λέει: «Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Προς Εβραίους 9:28). «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α΄Πέτρου 4:17). Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Τα λόγια του Κυρίου Ιησού είναι σαφέστατα. Επειδή το πνευματικό ανάστημα των ανθρώπων κατά την Εποχή της Χάριτος ήταν πολύ μικρό, ο Κύριος Ιησούς δεν τους έδωσε όλες τις αλήθειες που είναι απαραίτητες για να σωθεί πλήρως η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Κύριος Ιησούς θα επιστρέψει για να εκφράσει και να πει καινούργια λόγια, και για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και της παίδευσης, ώστε να καταργήσει πλήρως τη ροπή μας προς την αμαρτία και να μας απαλλάξει από τα δεσμά της αμαρτίας, προκειμένου να μπορέσουμε να μεταφερθούμε στη βασιλεία των ουρανών από τον Κύριο και να απολαμβάνουμε τις ευλογίες του Θεού.

Από τις παραπάνω συναναστροφές, καταλαβαίνουμε ότι μέσα από την αποδοχή του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχωρούνται μόνο οι αμαρτίες μας. Συνεπώς, χρειάζεται να βιώσουμε επίσης την κρίση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, προκειμένου να απαλλαχτούμε πλήρως από τα δεσμά της αμαρτίας και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Οπότε, πώς θα πρέπει να υποδεχθούμε την επιστροφή του Κυρίου και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες; Προτείνω τη σελίδα του ευαγγελίου «Ο Κύριος έχει επιστρέψει», ώστε να συνεχίσουμε να αναζητούμε και να εξετάζουμε αυτή την πτυχή της αλήθειας.