Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Κατά Ματθαίον 24:6-8). Επί του παρόντος, συμβαίνουν όλο και περισσότερες καταστροφές ανά τον κόσμο: Ο κορονοϊός της Γουχάν, οι ακρίδες στην Αφρική, οι δασικές πυρκαγιές στην Αυστραλία, καθώς και άλλες καταστροφές έχουν εμφανιστεί η μία μετά την άλλη. Έχουν κάνει, επίσης, την εμφάνισή τους τα τέσσερα ματωμένα φεγγάρια. Οι προφητείες σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου έχουν ουσιαστικά εκπληρωθεί· ο Κύριος πρέπει να έχει ήδη επιστρέψει. Ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς πιστούς στον Κύριο είναι το εξής: Πώς μπορούμε να γίνουμε φρόνιμες παρθένες στην υποδοχή της επιστροφής του Κυρίου; Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ’ εαυτών έλαιον· αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών» (Κατά Ματθαίον 25:1-4). Από τις Γραφές, μπορούμε να δούμε πως οι φρόνιμες παρθένες προετοίμασαν λάδι για τα λυχνάρια και περίμεναν ευλαβικά τον ερχομό του Κυρίου. Εν τέλει, μπόρεσαν να Τον υποδεχθούν και να παρευρεθούν στο δείπνο στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, πολλοί αδελφοί και αδελφές πιστεύουν πως εφόσον διαβάζουν με συνέπεια τις γραφές, παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, αναλαμβάνουν επιμελώς το έργο του Κυρίου και περιμένουν ευλαβικά, αυτό σημαίνει πως έχουν προετοιμάσει το λάδι και είναι φρόνιμες παρθένες, και πως όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα ανυψωθούν στη βασιλεία των ουρανών. Ωστόσο, αυτή έχει υπάρξει η άσκησή μας επί πολλά χρόνια, και τώρα έχουν έλθει κάθε λογής καταστροφές, μα εμείς δεν έχουμε δεχθεί ακόμα τον Κύριο. Αυτό δεν μας αφήνει άλλη επιλογή παρά να αναλογιστούμε και να διερωτηθούμε το εξής: Αν κανείς επιτελεί επιμελώς το έργο του Κυρίου κατ’ αυτόν τον τρόπο, σημαίνει πραγματικά πως είναι φρόνιμη παρθένος; Θα είμαστε σε θέση να δεχθούμε τον Κύριο και να ανυψωθούμε πριν τα δεινά;

Ανάγνωση των Γραφών, προσευχή και επιμελής επιτέλεση του έργου του Κυρίου: Μπορούν αυτά να μας βοηθήσουν να υποδεχθούμε τον Κύριο;

Ας φέρουμε στον νου μας τους γραμματείς, τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους. Είχαν όλοι τους μεγάλη γνώση των Γραφών, και οι οικογένειές τους υπηρετούσαν τον Θεό επί σειρά γενεών. Υπάκουαν αυστηρά στον νόμο, τηρούσαν τις εντολές, εργάζονταν επιμελώς και ταξίδευαν, μάλιστα, σε όλον τον κόσμο για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί πως έκαναν πολύ έργο, πως υπέμειναν πολλά βάσανα και πως περίμεναν ευλαβικά τον ερχομό του Μεσσία. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας, θα έπρεπε να έχουν περισσότερα προσόντα από κάθε άλλο για να δεχθούν τον Κύριο και να αποκτήσουν τη σωτηρία και τη χάρη Του. Ποια είναι, όμως, τα γεγονότα; Όταν ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε και ήλθε να κάνει έργο, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν τον Κύριο Ιησού, μα πίστεψαν, μάλιστα, βάσει των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, πως «όποιος δεν αποκαλείται “Μεσσίας” δεν είναι Θεός». Μπορούσαν να ακούσουν ξεκάθαρα πως τα λόγια του Κυρίου είχαν εξουσία και δύναμη, κι όμως, βάσει των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, καταδίκασαν το έργο και τα λόγια του Κυρίου Ιησού ως κάτι που απομακρυνόταν από τις Γραφές. Το χρησιμοποίησαν αυτό ως δικαιολογία για να αρνηθούν πως ο Κύριος ήταν ο ίδιος ο Θεός, ενώ το εκμεταλλεύτηκαν, επίσης, για να κρίνουν και να βλασφημήσουν τον Κύριο Ιησού. Δεν είχαν ίχνος σεβασμού για τον Θεό στην καρδιά τους· δεν το κατανοούσαν, μήτε το αναζητούσαν και το διερευνούσαν. Συνεργάστηκαν, μάλιστα, με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση για να σταυρώσουν τον Κύριο Ιησού και, εν τέλει, τιμωρήθηκαν από τον Θεό. Είναι, άρα φανερό πως αν κάποιος ασχολείται μόνο με το να μοχθεί και να επιτελεί έργο, μα δεν έχει την παραμικρή γνώση για τον Θεό, είναι ανίκανος να ακούσει τη φωνή του Θεού και να υποδεχθεί τον Κύριο.

Πώς να είναι κανείς φρόνιμη παρθένος ώστε να υποδεχθεί τον Κύριο

Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). «Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού» (Κατά Ματθαίον 25:6). Από τις Γραφές, μπορούμε να δούμε πως οι φρόνιμες παρθένες είναι σε θέση να δεχθούν τον νυμφίο, κυρίως επειδή δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στο να ακούσουν τη φωνή του Θεού. Όταν οι φρόνιμες παρθένες ακούν κάποιον να φωνάζει πως έχει έρθει ο νυμφίος, παίρνουν την πρωτοβουλία να βγουν έξω για να τον δεχθούν, και αναζητούν και διερευνούν. Τελικά, ακούν τη φωνή του Θεού στα λόγια του Θεού, κι έτσι δέχονται τον Κύριο. Είναι ακριβώς όπως τότε που, όπως καταγράφεται στις Γραφές, η γυναίκα από τη Σαμαρεία άκουσε τον Κύριο Ιησού να λέει: «Διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου· τούτο αληθές είπας» (Κατά Ιωάννην 4:18). Τότε συνειδητοποίησε πως μόνο ο Θεός μπορούσε να γνωρίζει και να μιλά για τα πράγματα που ήταν κρυμμένα μες στην καρδιά της. Έκπληκτη, φώναξε στους άλλους ανθρώπους: «Έλθετε να ίδητε άνθρωπον, όστις μοι είπε πάντα όσα έπραξα· μήπως ούτος είναι ο Χριστός;» (Κατά Ιωάννην 4:29). Από τα λόγια Του, αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο ερχομός του οποίου είχε προλεχθεί. Κι έπειτα ήταν ο Πέτρος. Κατά το χρονικό διάστημα που πέρασε με τον Κύριο, διαπίστωσε πως τα λόγια που εξέφερε ο Κύριος Ιησούς και το έργο που έκανε, δεν ήταν πράγματα τα οποία είναι ικανός να πει και να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος. Από τα λόγια και το έργο του Κυρίου, αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού. Ήταν, επίσης, ο Ναθαναήλ, ο Ιωάννης, ο Ανδρέας και άλλοι, όλοι εκ των οποίων άκουσαν τη φωνή του Θεού μέσα στα λόγια του Κυρίου Ιησού. Διαπίστωσαν με βεβαιότητα πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός και εγκατέλειψαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι είναι οι φρόνιμες παρθένες.

Τα παραπάνω γεγονότα καθιστούν σαφές πως οι φρόνιμες παρθένες είναι εκείνοι που δίνουν προσοχή στη φωνή του Θεού. Όταν ακούν άλλους να διαδίδουν το ευαγγέλιο του Θεού, είναι σε θέση να κάνουν πέρα τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και να διερευνήσουν το έργο του Θεού με καρδιά ταπεινή, με καρδιά που αναζητά. Τελικά, κερδίζουν τη διαφώτιση του Θεού, αναγνωρίζουν τη φωνή του Θεού και δέχονται τον Κύριο. Όσο για εκείνους που δεν δίνουν προσοχή στο να ακούσουν τη φωνή του Θεού, που δεν αναζητούν ακόμη κι αφού ακούσουν την αλήθεια να εκφράζεται, που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, που προσκολλώνται απλώς πεισματικά στο κυριολεκτικό γράμμα των Γραφών και που πιστεύουν πως μοχθώντας, δαπανώντας εαυτόν και προσφέροντας θυσίες θα είναι σε θέση να υποδεχθούν την εμφάνιση του Θεού —είναι όλοι τους μωρές παρθένες και, εν τέλει, θα χάσουν τη σωτηρία και τη χάρη του Θεού.

Στο βιβλίο της Αποκάλυψης λέει: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκάλυψη 3:20). Οι προφητείες αυτές καταδεικνύουν πως, όταν επιστρέψει ο Κύριος κατά τους έσχατους καιρούς, πρόκειται να εκφέρει λόγια. Σήμερα, οι καταστροφές εντείνονται όλο και περισσότερο σε κλίμακα —ο Κύριος θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ήδη επιστρέψει. Πώς μπορούμε, λοιπόν, σε αυτήν την κρίσιμη εποχή, να αναγνωρίσουμε τη φωνή του Θεού; Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω σε λίγες ακόμα αρχές.

1) Οι ομιλίες που εκφράζει ο Θεός έχουν εξουσία και δύναμη, κι αποτελούν μια έκφραση της διάθεσης του Θεού

Όπως γνωρίζουμε όλοι, αυτό που χρησιμοποίησε ο Θεός στην αρχή, προκειμένου να δημιουργήσει τον κόσμο, ήταν οι ομιλίες. Οι ομιλίες του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη· τη στιγμή που εκφέρεται μια ομιλία του Θεού, αυτή επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα. Είναι όπως ακριβώς είπε ο Θεός στο βιβλίο της Γενέσεως: «Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς» (Γένεσις 1:3). «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω» (Γένεσις 1:9). Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Λάλησον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ και ειπέ προς αυτούς, Άγιοι θέλετε είσθαι· διότι άγιος είμαι εγώ Ιεχώβα ο Θεός σας» (Λευιτικόν 19:2). Είναι και τα λόγια του Κυρίου Ιησού, τα οποία εξέθεσαν τους Φαρισαίους: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν» (Κατά Ματθαίον 23:14).

Μόλις ακούσουμε τα λόγια του Θεού, καταλαβαίνουμε πως κανένας συνηθισμένος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τα εκφέρει. Τα λόγια του Θεού μπορούν να κυβερνούν τα πάντα· τα πάντα σχηματίζονται και ολοκληρώνονται μέσω των λόγων Του. Όλοι εκείνοι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον παρακούν, μπορούν επίσης να καταδικαστούν από τα λόγια Του. Το άκουσμά τους μάς εμπνέει δέος και μπορούμε να νιώσουμε πως η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται προσβολή από κανέναν άνθρωπο, πως τα λόγια του Θεού εκπροσωπούν απόλυτα το κύρος και την εξουσία Του και πως, κατά τις έσχατες ημέρες, πρέπει να αναγνωρίζουμε κατά πόσο αυτό που ακούμε είναι ή όχι η φωνή του επιστρέψαντος Κυρίου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε ικανότητα διάκρισης.

2) Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν μυστήρια και εκθέτουν τη διαφθορά και τα μυστικά της ανθρωπότητας

Όπως γνωρίζουμε όλοι, ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς αποκάλυψε πολλά μυστήρια κατά το χρονικό διάστημα που ήλθε για να εργαστεί. Υπήρχε η φράση: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 4:17) καθώς και η φράση: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Κατά Ματθαίον 7:21). Το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως εκείνοι που είναι σε θέση να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών είναι μόνο εκείνοι που μετανοούν πραγματικά και γίνονται άνθρωποι που κάνουν το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, οφείλεται μονάχα στο γεγονός ότι ο Κύριος αποκάλυψε τα μυστήρια που περιβάλλουν την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Πρόκειται για κάτι που δεν θα γνωρίζαμε ποτέ εάν ο Κύριος Ιησούς δεν μας είχε αποκαλύψει αυτό το μυστήριο.

Επιπλέον, ο Θεός είναι ένας Θεός που εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Ο Θεός μάς κατανοεί σε βάθος· μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψει τη διαφθορά μας κι αυτό που ενυπάρχει στην καρδιά μας. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς μίλησε για το ζήτημα του Ναθαναήλ κάτω από τη συκιά, δίνοντας τη δυνατότητα στον Ναθαναήλ να αναγνωρίσει πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο ερχομός του οποίου είχε προλεχθεί. Ήταν και ο Ματθαίος, ο φοροεισπράκτορας, ο οποίος αναγνώρισε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Θεός επειδή ο Ιησούς μίλησε για το περιεχόμενο των προσευχών του. Εδώ μπορούμε να δούμε πως τα λόγια του Θεού όχι μόνο αποκαλύπτουν μυστήρια, μα εκθέτουν, μάλιστα, τη διαφθορά και τα μυστικά της ανθρωπότητας· είναι κι αυτός ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διακρίνουμε κατά πόσο κάτι αποτελεί τη φωνή του Θεού.

3) Οι ομιλίες του Θεού μπορούν να παράσχουν θρέψη ζωής, καθώς κι ένα μονοπάτι για τους ανθρώπους

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6). Ο ίδιος ο Θεός είναι η αλήθεια· ο Θεός είναι σε θέση να εκφράζει την αλήθεια για να θρέφει την ανθρωπότητα σύμφωνα με τις ανάγκες της, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα δεν γνώριζε ούτε πώς να ζει ούτε πώς να λατρεύει τον Θεό, οπότε ο Θεός διακήρυξε τον νόμο μέσω του Μωυσή, ώστε να καθοδηγεί τους ανθρώπους στη ζωή τους. Όπως ακριβώς λέγεται στις Δέκα Εντολές: «Εγώ είμαι Ιεχώβα ο Θεός σου, όστις σε εξήγαγον εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς, πλην εμού» (Δευτερονόμιον 5:6-7). «Μη φονεύσης. Και μη μοιχεύσης. […] Και μη ψευδομαρτυρήσης κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή. Και μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου […]» (Δευτερονόμιον 5:17-21). Αφού οι άνθρωποι της εποχής άκουσαν τα λόγια του Θεού, γνώριζαν πλέον πώς θα έπρεπε να ζουν και πώς θα έπρεπε να λατρεύουν τον Θεό. Τότε, όταν ο Κύριος Ιησούς ήλθε για να εργαστεί και να διαδώσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, άρχισε να διδάσκει τους ανθρώπους πως πρέπει να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους και να μετανοούν, πως πρέπει να είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί, πως πρέπει να αγαπούν τους άλλους όπως αγαπούν τον εαυτό τους, πως πρέπει να είναι το άλας και το φως της γης, κι άλλα. Όπως όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Κύριο Ιησού: «Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;» (Κατά Ματθαίον 18:21), ο Ιησούς είπε ευθέως στον Πέτρο: «Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά» (Κατά Ματθαίον 18:22). Αφού ο Πέτρος άκουσε αυτά τα λόγια από τον Κύριο, κατάλαβε πως η συγχώρεση είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να τηρούμε· δεν υπόκειται σε όρους ούτε περιορίζεται σε κάποιον συγκεκριμένο αριθμό φορών. Ο Πέτρος είχε τότε ένα μονοπάτι άσκησης.

Συνεπώς, αν κάποιος μάς μεταφέρει τώρα τα καλά νέα πως ο Κύριος έχει επιστρέψει και μας καταθέσει μαρτυρία πως το Άγιο Πνεύμα μιλά προς τις εκκλησίες, εμείς μπορούμε να ακούσουμε και να αξιολογήσουμε κατά πόσο αυτή η οδός μπορεί να μας παράσχει θρέψη για τις τρέχουσες ανάγκες μας. Επί του παρόντος, όλοι μας ζούμε στην εξής κατάσταση: διαπράττουμε αμαρτίες και, κατόπιν, τις εξομολογούμαστε, και δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτήν. Αν τα λόγια που μοιράζεται μαζί μας μπορούν να υποδείξουν ένα μονοπάτι για να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να αποκτήσουμε αγνότητα, τότε αυτό σημαίνει πως ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει. Μπορούμε να διακρίνουμε τη φωνή του Θεού βάσει αυτής της μίας αρχής.

Αυτή η συναναστροφή σού προσφέρει ένα μονοπάτι για να γίνεις φρόνιμη παρθένος και να δεχθείς τον Κύριο; Αν σε βοήθησε, ελπίζω να τη μοιραστείς και με άλλους. Η επιθυμία Μου είναι να μπορέσουμε όλοι μας να γίνουμε φρόνιμες παρθένες, να αφοσιωθούμε ολόκαρδα στο να αναζητούμε και να αφουγκραζόμαστε προσεκτικά τη φωνή του Κυρίου. Είθε να υποδεχθούμε σύντομα την επιστροφή του Κυρίου και να παρευρεθούμε στο δείπνο μαζί Του!