Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, όταν ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε στην Ιουδαία, διώχθηκε και καταδικάστηκε από τους Ιουδαίους αρχιερείς, γραμματείς και Φαρισαίους· κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς ο Παντοδύναμος Θεός ενσαρκώθηκε για να εκφράσει την αλήθεια και να πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου, έχει επίσης υποστεί μανιώδη δίωξη και καταδίκη από τους θρησκευτικούς επικεφαλής, καθώς και την απόρριψη αυτής της γενιάς. Τις δύο φορές που ο Θεός ενσαρκώθηκε για να βαδίσει στη γη και να φέρει εις πέρας το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, είχε να αντιμετωπίσει απίστευτη αντίσταση, καταδίκη και μανιώδη δίωξη από τους ηγέτες του κόσμου της θρησκείας. Αυτό το γεγονός έχει παραξενέψει, ακόμα και σοκάρει τους ανθρώπους: Γιατί κάθε φορά που ο Θεός εκτυλίσσει ένα στάδιο νέου έργου, βρίσκει πάντοτε απέναντί Του μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση; Γιατί εκείνοι που αντιστέκονται με μεγαλύτερη μανία και επιθετικότητα στον Θεό είναι οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι διαβάζουν ξανά και ξανά τη Βίβλο και έχουν υπηρετήσει τον Κύριο για πολλά χρόνια; Γιατί εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες, τους οποίους οι άνθρωποι θεωρούν ως τους πιο ευσεβείς, τους πιο πιστούς και τους πιο υπάκουους στον Θεό, είναι στην πραγματικότητα ανίκανοι να συμπλεύσουν με τον Θεό και, αντιθέτως, είναι εχθροί του Θεού; Μήπως είναι λανθασμένο το έργο του Θεού; Μήπως οι ενέργειες του Θεού δεν συμφωνούν με τη λογική; Σίγουρα δεν πρόκειται περί αυτού! Υπάρχουν δύο θεμελιώδεις λόγοι για τους οποίους οι θρησκευτικοί ηγέτες μπορούν να παίζουν τον ρόλο της αντίστασης στον Θεό και να γίνονται εχθροί του Θεού, κι αυτοί είναι: Ο πρώτος λόγος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ούτε το έργο του Αγίου Πνεύματος ούτε τις αρχές του έργου του Θεού. Βασίζονται πάντοτε στις περιορισμένες γνώσεις που έχουν για τη Βίβλο, στις θεολογικές θεωρίες και στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασίες, προκειμένου να οριοθετήσουν το έργο του Θεού, το οποίο είναι πάντοτε καινούργιο και ποτέ παλιό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, από τη στιγμή που η ανθρωπότητα είναι τόσο διεφθαρμένη από τον Σατανά, η φύση της είναι αλαζονική και επηρμένη, απεχθάνεται και μισεί την αλήθεια, και δίνει ιδιαίτερη αξία στην κοινωνική θέση. Ο συνδυασμός αυτών των δύο λόγων έχει οδηγήσει στην τραγωδία της επανειλημμένης άρνησης και καταδίκης της αληθινής οδού από την ανθρωπότητα σ’ όλη την ιστορία.

Πηγαίνοντας δύο χιλιάδες χρόνια πίσω, όταν ο Κύριος Ιησούς βρισκόταν ανάμεσα στους Ιουδαίους, Εκείνος δίδασκε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, λέγοντας «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (κατά Ματθαίον 4:17). Εξέφρασε την αλήθεια, έφερε την οδό της μετάνοιας, βοήθησε τον άνθρωπο γιατρεύοντας τους ασθενείς και εξορκίζοντας δαίμονες, πραγματοποίησε πολλά σημεία και τέρατα, και θαύματα, και χάρισε στον άνθρωπο πλουσιοπάροχη και άφθονη χάρη, ειρήνη και χαρά. Αυτά είναι όλα πράγματα τα οποία δεν καταγράφηκαν στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ ήταν ένα έργο που δεν είχε κανένας πραγματοποιήσει πιο πριν. Φυσικά, ήταν επίσης κάτι που κανένα ανθρώπινο ον δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει, καθότι, εκτός από τον Θεό δεν υπάρχει κανένας που να έχει την εξουσία και τη δύναμη να κάνει τέτοια πράγματα. Αυτό που έκανε ο Κύριος Ιησούς εκείνον τον καιρό ήταν να αναλάβει προσωπικά τις αμαρτίες του ανθρώπου, μέσα από τη σταύρωσή Του και τη λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία, ώστε να μπορέσει να οδηγήσει τον άνθρωπο μακριά από τα δεσμά των νόμων και των κανόνων και να τον απαλλάξει από την τιμωρία λόγω της μη συμμόρφωσης με τον νόμο. Όσοι ήταν υπό του νόμου, θα μπορούσαν να κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και να μην καταστραφούν, μόνο αν δέχονταν το έργο του Κυρίου Ιησού. Όμως οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι του Ιουδαϊσμού δεν αναγνώριζαν το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν καταλάβαιναν τι είδους έργο πραγματοποιούσε ο Κύριος Ιησούς. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, πίστευαν ότι όποιος δεν προσευχόταν στο όνομα του Ιεχωβά, πρόδιδε τον Θεό, όποιος κήρυττε ένα μήνυμα που δεν ήταν σύμφωνο με τον νόμο, εξαπατούσε τους ανθρώπους, ενώ ότι ήταν πέραν της Βίβλου, αποτελούσε αίρεση. Επιπλέον, καυχιόνταν ότι ήταν άριστοι γνώστες των νόμων και ότι ήταν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά Θεό στον ναό επί πολλά χρόνια, και πίστευαν ότι όλα αυτά τα οποία διαφύλασσαν ήταν η αλήθεια και η πιο αγνή οδός. Σύμφωνα με αυτούς, το έργο του Κυρίου Ιησού παραβίαζε τον νόμο και ήταν πέραν της Βίβλου, σαν μια οδός ξέχωρη από τη Βίβλο. Έλεγαν, ακόμα, ότι ο Κύριος Ιησούς διέπραττε βλασφημία, καθώς σφετεριζόταν το όνομα του Θεού, και ότι πρόδιδε τον Ιεχωβά Θεό. Εξαιτίας αυτού, θα προτιμούσαν να πεθάνουν από το να δεχθούν την οδό που κήρυττε ο Κύριος Ιησούς. Θεωρούσαν ακόμα το έργο του Κυρίου Ιησού «αιρετικό», μια «χθόνια λατρεία» και ότι «εξαπατούσε τον άνθρωπο». Παρόλο που το έργο και ο λόγος του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία, δύναμη και σοφία, παρόλο που τα θαύματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς ήταν άνευ προηγουμένου, παρόλο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι έρχονταν για να γίνουν μάρτυρες των πράξεων του Κυρίου Ιησού και να γίνουν μάρτυρες του γεγονότος ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν η έλευση του Μεσσία, εκείνοι πεισματικά παρέμεναν προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους και στο έργο του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου, και με περιφρονητικό τρόπο εναντιώνονταν στο νέο έργο του Θεού και το καταδίκαζαν – το έργο της λύτρωση του Κυρίου Ιησού. Η στάση τους απέναντι στο νέο έργο του Θεού ήταν ακριβώς όπως την είχε αποκαλύψει ο Παντοδύναμος Θεός: «Ο άνθρωπος μπορεί να δεχθεί μόνο ένα είδος έργου ή έναν τρόπο πράξης. Είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να αποδεχτεί έργο ή τρόπους πράξης, που έρχονται σε αντίθεση με τον ίδιο ή είναι υψηλότεροι από αυτόν – αλλά το Άγιο Πνεύμα επιτελεί πάντα νέο έργο και έτσι εμφανίζονται, η μία μετά την άλλη, ομάδες θρησκευτικών εμπειρογνωμόνων οι οποίοι εναντιώνονται στο νέο έργο του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει εμπειρογνώμονες ακριβώς επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός, και δεν έχει γνώση των αρχών του έργου του Θεού και, επιπλέον, δεν έχει γνώση των πολλών τρόπων με τους οποίους ο Θεός σώζει τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος είναι εντελώς ανίκανος να διακρίνει αν ένα έργο προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα ή από τον ίδιο τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι προσκολλώνται σε μια στάση κατά την οποία αν το έργο ανταποκρίνεται στα προηγούμενα λόγια, τότε το αποδέχονται, κι αν υπάρχουν διαφορές με το προηγούμενο έργο, εναντιώνονται σε αυτό και το απορρίπτουν» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό). Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, οφείλει τουλάχιστον να έχει φόβο Θεού στην καρδιά και να πεινάει και να διψάει για δικαιοσύνη. Μόνο έτσι θα μπορέσει να λάβει διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, να καταφέρει να κατανοήσει το νέο έργο του Θεού και να ακολουθήσει από κοντά τα βήματα του Θεού. Αυτοί οι Ιουδαίοι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήρθαν σε επαφή με τον Κύριο Ιησού και τον συνάντησαν πολλές φορές, όμως απλούστατα δεν ήταν ποτέ για την αναζήτηση της αλήθειας. Επινοούσαν τρόπους και μέσα για να δοκιμάσουν τον Κύριο Ιησού και για να βρουν κάτι να χρησιμοποιήσουν εναντίον Του (βλ. κατά Ματθαίον 22:15-46), προσπαθώντας να καταστρέψουν και να καταλύσουν το έργο του Κυρίου Ιησού. Ήταν όλοι ίδιοι, από την άποψη ότι δεν είχαν καμία γνώση για τον Θεό, και είχαν τις δικές τους αντιλήψεις σχετικά με το νέο έργο του Θεού, όμως ο Ναθαναήλ, η Σαμαρείτιδα, οι μαθητές και οι απλοί άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού μπόρεσαν να αφήσουν κατά μέρος τις αντιλήψεις τους και να αναζητήσουν την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο ήταν ικανοί να ακούνε τη φωνή του Θεού μέσα από το έργο και τα λόγια του Κυρίου Ιησού, να αναγνωρίζουν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν η έλευση του Μεσσία και να επιστρέψουν στον Θεό. Μέσα από αυτήν τη σύγκριση μπορούμε να δούμε ότι όσοι βρίσκονταν στα ανώτερα κλιμάκια του κόσμου της θρησκείας του Ιουδαϊσμού δεν ήταν απλώς πεισματικά συντηρητικοί και χωρίς γνώση του έργου του Θεού, αλλά και αλαζόνες και αυτάρεσκοι, και απλώς αρνιόνταν να δεχθούν την αλήθεια. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους της αντίστασής τους στον Θεό.

Ένας άλλος λόγος ήταν ότι, καθώς τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού κατείχαν αλήθεια και εξουσία και μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής, όλο και περισσότεροι απλοί Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Κύριο Ιησού, και το γεγονός ότι οι απλοί άνθρωποι Τον ακολουθούσαν είχε προκαλέσει ανησυχία στους αρχιερείς, στους γραμματείς και τους Φαρισαίους. Με τους ανθρώπους να μην τους λατρεύουν ούτε να τους ακολουθούν πλέον, γίνονταν ολοένα πιο νευρικοί, επειδή ήξεραν καλά μέσα τους ότι η εξουσία και η δύναμη των λόγων και του έργου του Κυρίου Ιησού ήταν πολύ πέραν των δυνατοτήτων τους και ότι, εφόσον ο Κύριος Ιησούς παρέμενε στη γη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα τους εγκατέλειπαν για να ακολουθήσουν τον Κύριο Ιησού, και θα υπήρχαν λιγότεροι άνθρωποι στον ναό, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν μια ζωή υπεροχής, έχοντας τη στήριξη και τη συνδρομή των άλλων. Συνεπώς, ο Κύριος Ιησούς έγινε κάτι σαν βελόνα στο μάτι ή σαν αγκάθι στην καρδιά τους και έγινε ένας μισητός εχθρός με τον οποίον δεν ήταν δυνατόν να συνυπάρξουν. Έτσι, συζητούσαν για τον Ιησού, λέγοντας: «Τι κάμνομεν, διότι ούτος ο άνθρωπος πολλά θαύματα κάμνει. Εάν αφήσωμεν αυτόν ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν, και θέλουσιν ελθεί οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος» (κατά Ιωάννη 11:47-48). Προκειμένου να διασφαλίσουν τη θέση τους, σκέφτηκαν τα πάντα που θα μπορούσαν να κάνουν και χρησιμοποίησαν κάθε είδος απεχθούς μεθόδου για να προβάλλουν ψευδείς κατηγορίες κατά του Κυρίου Ιησού. Βλασφημούσαν και καταδίκαζαν το έργο του Κυρίου Ιησού, διέσυραν και συκοφαντούσαν τον Κύριο Ιησού, λέγοντας ότι βασιζόταν στον Βεελζεβούλ για να διώχνει τους δαίμονες (βλ. κατά Ματθαίον 12:24) και ψευδομαρτυρούσαν, κατηγορώντας και ενοχοποιώντας τον Κύριο Ιησού (βλ. κατά Μάρκον 14:55-58). Συνωμότησαν ακόμα και με τις ρωμαϊκές αρχές για να Τον καρφώσουν αδίστακτα στον σταυρό. Όταν ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε, εμφανίστηκε ενώπιον των μαθητών του επί 40 ημέρες και κατόπιν αναλήφθηκε στους ουρανούς, και η δύναμη και τα θαύματα τους συνόδευαν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Αυτά τα γεγονότα ήταν αρκετά για να επιβεβαιώσουν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο αληθινός Θεός, ότι το έργο Του εμπεριείχε το έργο του Αγίου Πνεύματος, ότι διατηρούνταν από το Άγιο Πνεύμα και ότι ήταν η αληθινή οδός! Υπό αυτές τις συνθήκες, εκείνοι οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, όχι μόνο δεν επανεξέτασαν την κατάστασή τους, παρά, αντιθέτως, ενήργησαν εις το όνομα της «διατήρησης του νόμου και της υπεράσπισης της αληθινής οδού» και συνέχισαν να εκμεταλλεύονται τις δυνάμεις τους, συνωμοτώντας με τους εξουσιαστές τους για να εντείνουν τη μανιώδη καταστολή, δίωξη και σφαγή των ακόλουθων του Κυρίου Ιησού. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σταματήσουν τους ανθρώπους να ακολουθούν τον Κύριο Ιησού, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να απαγορεύουν στον οποιονδήποτε να διαδίδει το όνομα του Κυρίου Ιησού... Προκειμένου να διασφαλίσουν τις θέσεις τους και τον βιοπορισμό τους, δεν υπήρχε έγκλημα που δεν θα μπορούσαν να διαπράξουν, γεγονός που εξέθετε πλήρως τη διαβολική φύση τους, αυτή που τους ήθελε να μισούν την αλήθεια και να είναι εχθροί του Χριστού. Αυτός ήταν ο άλλος λόγος για που αντιστέκονταν στον Κύριο Ιησού και Τον καταδίκαζαν μανιωδώς. Οι μοχθηρές πράξεις τους εξύβριζαν τη διάθεση του Θεού και προκαλούσαν την οργή Του. Στο τέλος, όλη η φυλή των Ιουδαίων υπεβλήθη σε άνευ προηγουμένου πόνο εθνικής υποδούλωσης, το οποίο ήταν το οδυνηρό τίμημα που πλήρωσαν για την αντίστασή τους απέναντι στον Θεό και την καταδίκη Του Θεού.

Τώρα που διανύουμε τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει προετοιμάσει μια μεγαλύτερη σωτηρία για εκείνους που έχουν λυτρωθεί από Αυτόν. Αυτή η σωτηρία είναι η εκ νέου ενσάρκωση του Θεού και η έκφραση της αλήθειας από Εκείνον για την κρίση και την κάθαρση του ανθρώπου. Επί του παρόντος πραγματοποιεί ένα νέο έργο κρίσεως, το οποίο ξεκινά από τον οίκο του Θεού. Αυτό το στάδιο του έργου θα απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανική διεφθαρμένη διάθεσή του. Θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά και θα μετατρέψει την ανθρωπότητα σε ένα γένος που θα γνωρίζει τον Θεό, θα είναι συμβατό με τον Θεό και θα ανήκει πραγματικά στον Θεό, ώστε να μπορέσει, έτσι, να φτάσει στη σωτηρία και να αποκτηθεί από τον Θεό. Αυτό είναι το τελικό στάδιο του έξι χιλιάδων ετών σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Από τότε που ο Παντοδύναμος Θεός εμφανίστηκε και ξεκίνησε το έργο Του, όλοι εκείνοι από τα διάφορα δόγματα που αγαπούν την αλήθεια και πρόσμεναν την εμφάνιση του Θεού, διάβασαν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και πείστηκαν ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού φέρουν εξουσία και δύναμη, ότι αποτελούν έκφραση της αλήθειας και ότι είναι πραγματικά η φωνή του Θεού, οπότε, ένας-ένας δέχθηκαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών. Τότε εμφανίστηκε το άνευ προηγουμένου θέαμα της συρροής όλων των εθνών στο όρος. Τώρα, το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού επεκτείνεται επί του παρόντος σε κάθε έθνος και προς κάθε κατεύθυνση σε όλον τον κόσμο· νέα παραρτήματα της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού ανοίγουν το ένα μετά το άλλο σε ξένες χώρες και περιοχές· όλο και πιο πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν αρχίσει να δέχονται το ευαγγέλιο του Θεού των εσχάτων ημερών. Αυτό αποκαλύπτει πλήρως την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με όλες αυτές τις αλήθειες, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα τόσο μεγάλο θαύμα και τη μαρτυρία από το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι ηγέτες του κόσμου της θρησκείας κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν συγκινούνται καθόλου. Αυτοί οι άνθρωποι είναι όπως οι Φαρισαίοι, δεν αναγνωρίζουν ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος εξελίσσεται συνεχώς και ότι το έργο του Θεού είναι πάντοτε καινούργιο και ποτέ παλιό. Αναγνωρίζουν μόνο μια άκαμπτη αρχή: Οποιοσδήποτε κηρύττει ότι ο Κύριος έχει ενσαρκωθεί, είναι ψεύτης· όποιος κηρύττει για έναν Θεό που έχει διαφορετικό όνομα από τον Κύριο Ιησού, είναι αιρετικός· όλα τα λόγια του Κυρίου βρίσκονται μέσα στη Βίβλο, οτιδήποτε είναι πέραν της Βίβλου δεν είναι η αληθινή οδός, και το να μην ακολουθεί κανείς τις απαιτήσεις που είχε ο Θεός από τον άνθρωπο κατά την Εποχή της Χάριτος, είναι πέραν από τη διδασκαλία του Χριστού. Επιπλέον, πιστεύουν με περισσή αυτοπεποίθηση ότι είναι άριστοι γνώστες της Βίβλου και ότι έχουν κερδίσει τη ζωή, μετά από τόσα χρόνια έργου και κηρύγματος, και ότι μόνον όσα εκείνοι δέχονται, γνωρίζουν και διατηρούν είναι η αληθινή οδός, και οτιδήποτε πέραν αυτών αποτελεί αίρεση ή χθόνια λατρεία. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν οριοθετήσει σθεναρά τον Θεό εντός της Βίβλου και Τον έχουν οριοθετήσει εντός του προηγούμενου έργου του Θεού. Ασχέτως του πόση αλήθεια εμπεριέχει το έργο που έκανε ο Παντοδύναμος Θεός, του πόσο έργο του Αγίου Πνεύματος έχει, του πώς μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων και του πόσα γεγονότα υπάρχουν για να το επιβεβαιώσουν, εκείνοι δεν αναγνωρίζουν ότι προέρχεται από τον Θεό. Όχι μόνο δεν αναζητούν και δεν διερευνούν το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, αλλά είναι και εχθρικοί απέναντί του και το αρνούνται, σε τέτοιον βαθμό που βλασφημούν τον ενσαρκωμένο Θεό και δυσφημούν και καταδικάζουν το έργο και τα λόγια του Χριστού των εσχάτων ημερών. Είναι απλώς ίδιοι με τους Φαρισαίους του παλιού καιρού, πεισματάρηδες και αλαζόνες, περιφρονούν την αλήθεια και βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα! Είναι ακριβώς όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: «Εάν γνωρίζεις τον Θεό από ένα και μόνο στάδιο του έργου Του, τότε η γνώση σου είναι ελάχιστη. Η γνώση σου είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε γιατί πολλοί από τη θρησκευτική παλαιά φρουρά κάρφωσαν τον Θεό ζωντανό πάνω στον σταυρό; Μήπως επειδή ο άνθρωπος περιορίζει τον Θεό μέσα σε ορισμένες παραμέτρους; Δεν είναι πολλοί εκείνοι που αντιτίθενται στον Θεό και εμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος επειδή δεν γνωρίζουν το ποικίλο και διαφορετικό έργο του Θεού και, επιπλέον, επειδή διαθέτουν μόνο ένα ψήγμα γνώσης και δόγματος, με το οποίο συγκρίνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Παρόλο που οι εμπειρίες τέτοιων ανθρώπων είναι επιφανειακές, αυτοί είναι αλαζόνες και επιεικείς από τη φύση τους και κοιτούν το έργο του Αγίου Πνεύματος με περιφρόνηση, αγνοούν τις πειθαρχίες του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χρησιμοποιούν τα τετριμμένα και παλιά επιχειρήματά τους για να επιβεβαιώσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επίσης προσποιούνται, όντες απόλυτα πεπεισμένοι για τη σοφία και πολυμάθειά τους, καθώς και για το ότι είναι ικανοί να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι περιφρονητέοι και απορριπτέοι από το Άγιο Πνεύμα, και δεν θα εξαλειφθούν από τη νέα εποχή; Δεν είναι αυτοί που έρχονται ενώπιον του Θεού και Του αντιτάσσονται ανοιχτά, μυωπικά ανθρωπάκια, που απλώς προσπαθούν να δείξουν πόσο έξυπνοι είναι; Με μια πενιχρή μόνο γνώση της Βίβλου, προσπαθούν να δρασκελίσουν την «ακαδημαϊκή κοινότητα» του κόσμου με μόνο ένα επιφανειακό δόγμα για να διδάξουν στους ανθρώπους, επιχειρούν να αναστρέψουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και προσπαθούν να το κάνουν να περιστρέφεται γύρω από τη δική τους διαδικασία σκέψης ενώ, ως κοντόφθαλμοι που είναι, προσπαθούν να δουν με μια ματιά το 6.000 χρόνων έργο του Θεού. Αυτά τα άτομα δεν έχουν κανέναν λόγο να μιλούν! Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλύτερη γνώση του Θεού έχουν οι άνθρωποι, τόσο πιο αργοί γίνονται στην κρίση για το έργο Του. Επιπλέον, μιλούν ελάχιστα για τη γνώση τους για το έργο του Θεού σήμερα, αλλά δεν είναι βιαστικοί στις κρίσεις τους. Όσο λιγότερα ξέρουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τόσο πιο αλαζόνες και υπερβολικά σίγουροι για τον εαυτό τους είναι, και τόσο πιο ανήθικα διακηρύσσουν την ύπαρξη του Θεού – μιλούν, όμως, μόνο θεωρητικά, χωρίς να προσφέρουν πραγματικές αποδείξεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Όσοι βλέπουν το έργο του Αγίου Πνεύματος ως παιχνίδι, είναι επιπόλαιοι! Όσοι δεν είναι προσεκτικοί όταν συναντούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, που δεν συγκρατούν το στόμα τους, βιάζονται να κρίνουν, που δίνουν το ελεύθερο στο φυσικό τους ένστικτο να αρνείται την ορθότητα του έργου του Αγίου Πνεύματος, προσβάλλοντας και βλασφημώντας το – αυτοί οι τόσο ασεβείς άνθρωποι δεν είναι αδαείς ως προς το έργο του Αγίου Πνεύματος; Οι αλαζόνες δεν είναι, επιπλέον, υπερόπτες από τη φύση τους και ανεξέλεγκτοι;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό).

Καθώς οι άνθρωποι που πιστεύουν ειλικρινά στον Κύριο επιστρέφουν ομαδικά στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, η σταδιακή επέκταση του έργου του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες φτάνει στο αποκορύφωμά της. Ωστόσο, παρόλο που το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει τέτοια άνθιση, δεν έχει κάνει τους θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι να βρίσκονται ψηλά και να έχουν δύναμη, και του ειδικούς της θρησκείας, οι οποίοι δίνουν εντολές στους άλλους γύρω τους να αυτοστοχαστούν, να σκύψουν τα αλαζονικά κεφάλια τους για να αναζητήσουν και να διερευνήσουν. Αντιθέτως, αυτοί οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η θέση τους γίνεται ολοένα πιο επισφαλής και ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να ανατραπούν, και φοβούνται ακόμα περισσότερο ότι όλοι θα στραφούν προς τον Παντοδύναμο Θεό και κανένας δεν θα τους ακολουθεί, ενώ οι εκκλησίες τους θα κλείσουν και θα φαλιρίσουν. Ως αποτέλεσμα, προκειμένου να σώσουν την κατάσταση, οι πάστορες, οι πρεσβύτεροι, οι ηγέτες και οι συνεργάτες από τα διάφορα δόγματα ενεργούν εις το όνομα της «παρακολούθησης του ποιμνίου για τον Κύριο και της διατήρησης της αληθινής οδού». Έχουν κατασκευάσει και έχουν διανείμει προπαγανδιστικό υλικό, που με ειδεχθή τρόπο βλασφημά τον Παντοδύναμο Θεό και Του επιτίθεται, και το οποίο έχουν αναρτήσει σε διαφόρων ειδών πλατφόρμες δικτύωσης, υποκινώντας τους ανθρώπους να αντισταθούν στον Θεό. Λένε ακόμα πράγματα που αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και διαβάλουν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού ως αίρεση, απαγορεύοντας αυστηρώς στους πιστούς να διαβάσουν τα βιβλία της Αστραπής της Ανατολής ή να ακούσουν τα κηρύγματα της Αστραπής της Ανατολής. Δεν επιτρέπουν στους πιστούς να δέχονται ανθρώπους που κηρύττουν τη σωτηρία του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες ή ακόμα και οποιονδήποτε ξένο, και είναι απολύτως αντίθετοι με τη διδασκαλία του Θεού κατά την Εποχή της Χάριτος, όταν Εκείνος ζήτησε από τον άνθρωπο να υποδέχεται τους ξένους με συμπόνια. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσοι ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό είναι προσηνείς άνθρωποι που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, και γνωρίζουν ακόμα καλύτερα ότι αυτοί οι άνθρωποι που κηρύττουν τη σωτηρία του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες δεν είναι ούτε κατ’ ελάχιστον κακοπροαίρετοι, όμως εξακολουθούν να τους προσβάλλουν και να τους διώχνουν με βάρβαρο και βάναυσο τρόπο, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να επιτίθενται σωματικά ενάντια στους αδελφούς και στις αδελφές που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Το πιο σοκαριστικό είναι ότι, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, συνωμοτούν με το σατανικό καθεστώς του ΚΚΚ, εμπλέκονται σε ελεεινές και χθόνιες υποθέσεις για να «πουλήσουν» τον Κύριο και να «πουλήσουν» τους φίλους τους, παίρνοντας από πίσω, παρακολουθώντας και αναφέροντας τους αδελφούς και τις αδελφές που διαδίδουν το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών, και γίνονται κατάσκοποι μέσα στην εκκλησία για να συλλέγουν πληροφορίες για την κρυφή σύλληψη χριστιανών από το ΚΚΚ. Φαίνεται ότι μπορούν να νιώσουν ανακούφιση, από το μίσος που έχουν μέσα στην καρδιά τους, μόνο εξοντώνοντας με μιας όσους γίνονται μάρτυρες του Θεού και καταλύοντας το νέο έργο του Θεού. Αυτοί οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν είναι οι μοχθηροί δούλοι για τους οποίους έχει μιλήσει ο Κύριος Ιησούς; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Άλλην παραβολήν ακούσατε. Ήτο άνθρωπός τις οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα και περιέβαλεν εις αυτόν φραγμόν και έσκαψεν εν αυτώ ληνόν και ωκοδόμησε πύργον, και εμίσθωσεν αυτόν εις γεωργούς και απεδήμησεν. Ότε δε επλησίασεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς διά να λάβωσι τους καρπούς αυτού. Και πιάσαντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού, άλλον μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν. Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλειοτέρους των πρώτων, και έκαμον εις αυτούς ωσαύτως. Ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού λέγων· Θέλουσιν εντραπή τον υιόν μου. Αλλ' οι γεωργοί, ιδόντες τον υιόν, είπον προς αλλήλους· Ούτος είναι ο κληρονόμος· έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν και ας κατακρατήσωμεν την κληρονομίαν αυτού. Και πιάσαντες αυτόν, εξέβαλον έξω του αμπελώνος και εφόνευσαν. Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους; Λέγουσι προς αυτόν· Κακούς κακώς θέλει απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών» (κατά Ματθαίον 21:33-41). Μπορεί, λοιπόν, να γίνει εμφανές ότι η κύρια αιτία που οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του κόσμου της θρησκείας καταδικάζουν τον Παντοδύναμο Θεό κατά τις έσχατες ημέρες και Του αντιστέκονται, είναι η ίδια αιτία για την οποία οι Φαρισαίοι της Ιουδαίας αντιστέκονταν στον Κύριο Ιησού –μηχανορραφούν πάντοτε προς όφελος της θέσης τους, δουλεύουν για τα δικά τους συμφέροντα και προσπαθούν με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Έτσι αποκαλύπτεται η σατανική φύση και ουσία τους, η οποία τους κάνει να απεχθάνονται την αλήθεια, να μισούν την αλήθεια και να αντιστέκονται στον Θεό. Κατά την έλευσή Του, ο Κύριος Ιησούς αποκάλυψε τους υποκριτές Φαρισαίους της Ιουδαίας. Τώρα, ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες και αποκαλύπτει πλήρως τις δυνάμεις του αντίχριστου στον κόσμο της θρησκείας! Αν δεν εμφανιζόταν ο Θεός και δεν πραγματοποιούσε το έργο Του, κανένας δεν θα μπορούσε να διακρίνει το πραγματικό πρόσωπο των παστόρων και των πρεσβύτερων του κόσμου της θρησκείας που αψηφούν τον Θεό. Η εμφάνιση και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού αποκαλύπτουν πραγματικά τον άνθρωπο.

Μετά από αυτήν τη συναναστροφή, πιστεύω ότι όλοι θα έχουν πλέον κάποια κατανόηση σχετικά με τη βασική αιτία που ο κόσμος της θρησκείας αντιστέκεται πάντοτε στο νέο έργο του Θεού! Οι απλοί Ιουδαίοι τον καιρό του Ιησού δεν γνώριζαν καθόλου την ουσία των Φαρισαίων, οι οποίοι αντιστέκονταν στον Θεό και μισούσαν την αλήθεια, οπότε τους λάτρευαν και τους ακολουθούσαν. Δεν αναζητούσαν ούτε διερευνούσαν το νέο έργο του Θεού, μόνο τυφλά το απέρριπταν και του αντιστέκονταν, με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν τελικά από τον Θεό. Αυτό οδήγησε στην υποδούλωση του έθνους του Ισραήλ για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια και στη σφαγή αμέτρητων Εβραίων. Τώρα, το έργο της κρίσεως, το οποίο ξεκινά από τον οίκο του Θεού και πραγματοποιείται από τον Παντοδύναμο Θεό, έχει φτάσει σε ένα άνευ προηγουμένου σημείο και σύντομα θα ολοκληρωθεί ένδοξα, καθώς ο Παντοδύναμος Θεός θα εμφανιστεί ανοιχτά σε όλα τα έθνη και τους λαούς. Τώρα, σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, πρέπει να δώσουμε βάση στα λόγια των παστόρων και των πρεσβύτερων, ή να διερευνήσουμε το νέο έργο του Θεού; Αυτό το ερώτημα σχετίζεται άμεσα με το αν μπορούμε ή όχι να πετύχουμε τη σωτηρία του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (κατά Ιωάννην 10:27). Είσαι ένα από τα πρόβατα του Θεού; Τι επιλογή θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις;