Από τον Κανγκ Τζιαν, Κίνα

Διανύουμε τώρα τις έσχατες ημέρες και ο Κύριος Ιησούς έχει από καιρό επιστρέψει — είναι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός. Ο Παντοδύναμος Θεός πραγματοποιεί ένα στάδιο του έργου της κρίσης και της κάθαρσης του ανθρώπου με τον λόγο, όμως αυτό το έργο δεν είναι ένα αυτόνομο, αυτοτελές έργο. Είναι περισσότερο ένα βαθύτερο, ανώτερο έργο που πραγματοποιείται έχοντας ως θεμέλιο τα έργα του Ιεχωβά και του Ιησού. Κι όμως, κάποιοι λένε: «Το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες πηγαίνει ενάντια στην προφητεία που αναφέρεται στην Αποκάλυψη 22:18-19: “Διότι μαρτύρομαι εις πάντα ακούοντα τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου· Εάν τις επιθέση εις ταύτα, ο Θεός θέλει επιθέσει εις αυτόν τας πληγάς τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω τούτω· και εάν τις αφαιρέση από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, ο Θεός θέλει αφαιρέσει το μέρος αυτού από του βιβλίου της ζωής και από της πόλεως της αγίας και των γεγραμμένων εν τω βιβλίω τούτω”. Το έργο του Παντοδύναμου Θεού αποτελεί μια προσθήκη στο Βιβλίο της Αποκάλυψης στη Βίβλο και όποιος ακολουθεί τον Παντοδύναμο Θεό χάνει την ευκαιρία να έχει ένα μερίδιο από την επουράνια βασιλεία». Αυτό είναι στην ουσία μια υπόθεση και μια εικασία από εκείνους που δεν κατανοούν τον Θεό ή το έργο Του, και λέγεται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ποιο είναι το υπόβαθρο του Βιβλίου της Αποκάλυψης. Είναι εντελώς αντίθετο με την πραγματολογική αλήθεια και είναι απλώς αβάσιμο!

Εκείνοι που καταλαβαίνουν τη Βίβλο, γνωρίζουν όλοι ότι το Βιβλίο της Αποκάλυψης αποτελεί μια καταγραφή των οραμάτων που είχε δει ο Απόστολος Ιωάννης, αφότου είχε εξοριστεί από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα στην Πάτμο. Ήταν λίγο μετά το 90 μ.Χ., πριν συνταχθεί η Καινή Διαθήκη και πριν από την ολοκλήρωση της Βίβλου, η οποία περιέχει τόσο την Καινή όσο και την Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, όταν «αυτό το βιβλίο» αναφέρεται στην Αποκάλυψη 22:18-19, σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται στην ολοκληρωμένη Βίβλο του σήμερα, ούτε αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, παρά αναφέρεται απλώς στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Αν κάποιοι θεωρούν ότι «αυτό το βιβλίο» που αναφέρεται στην Αποκάλυψη εννοεί τη Βίβλο του σήμερα, τότε έχουν κάποιο πρόβλημα κατανόησης. Επιπλέον, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι από τις προφητείες. Αυτό δεν περιλαμβάνει τον ίδιο τον Θεό, καθότι αυτές οι προφητείες έχουν να κάνουν με το έργο που θα πραγματοποιήσει ο Θεός στο μέλλον, και μπορούν να εκπληρωθούν μόνο όταν έρθει ο ίδιος ο Θεός για να πραγματοποιήσει το έργο Του. Συνεπώς, ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί οτιδήποτε αυθαίρετα από αυτές τις προφητείες. Λόγω αυτών των δύο προτάσεων της Αγίας Γραφής, δεν μπορούμε να περιορίζουμε το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες στις προφητείες της Αποκάλυψης, ούτε μπορούμε να οριοθετούμε τον Θεό λέγοντας ότι δεν μπορεί να κάνει έργο και να εκφέρει λόγια που δεν έχουν προφητευτεί στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Από τη στιγμή που ο Θεός είναι ο Δημιουργός, είναι Αυτός υπεύθυνος για τα πάντα και έχει την πλήρη εξουσία για να επιτελέσει το δικό Του έργο, πέρα από το τι έχει προφητευτεί. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το εμποδίσει κανένας και δεν μπορεί να οριοθετηθεί από κανέναν. Το ότι η Αποκάλυψη λέει πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι, αποτελεί απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει αυτή την απαίτηση που έχει ο Θεός από αυτόν, να την αναστρέψει και να τη θέσει στον Θεό, ούτε μπορεί να χρησιμοποιεί γράμματα και κανόνες της Βίβλου για να περιορίζει και να οριοθετεί τον Θεό ή να μην Του επιτρέπει να επιτελέσει νέο έργο ή να λέει πράγματα που είναι πέρα από τη Βίβλο. Γιατί, αν ήταν έτσι, αυτό δεν θα σήμαινε ότι αντιστρέφεται η φυσική τάξη; Στον στίχο 12:32 της Δευτερονομίας στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται: «Παν ό,τι προστάζω εγώ εις εσάς, τούτο προσέχετε να κάμνητε· δεν θέλεις προσθέσει εις αυτό ουδέ θέλεις αφαιρέσει απ’ αυτού». Αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει ο άνθρωπος να τηρεί, όχι να τα χρησιμοποιεί για να θέτει απαιτήσεις στον Θεό. Όταν ο Ιησούς πραγματοποιούσε το έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, δεν τηρούσε αυτά τα πράγματα˙ αντιθέτως, πρότεινε πιο κατάλληλες απαιτήσεις σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή του Νόμου, ίσχυε το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», όμως, όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς, είπε: «Εγώ όμως σας λέγω να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ’ όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (Κατά Ματθαίον 5:39). Ο νόμος υπαγόρευε ότι έπρεπε κανείς να μισεί τους εχθρούς του, όμως ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, […] και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι» (Κατά Ματθαίον 5:44). Όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, οι άνθρωποι στην Εποχή του Νόμου λάτρευαν τον Θεό στον ναό. Όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς, δεν μπήκε στον ναό, παρά πήγε στις ερημιές και στα χωριά για να κηρύξει και να διαδώσει το ευαγγέλιο, απαιτώντας από τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεό με πνεύμα και αλήθεια. Οι νόμοι όριζαν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να εργάζονται το Σάββατο και ότι έπρεπε να τηρούν την αργία του Σαββάτου, όμως ο Κύριος Ιησούς έκανε πράγματα κατά την αργία του Σαββάτου, όπως θεράπευε τους αρρώστους και εκδίωκε δαίμονες, και είπε: «ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου» (Κατά Ματθαίον 12:8). Οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης όριζαν ότι οι αμαρτωλοί έπρεπε να κάνουν προσφορά περί αμαρτίας, όμως ο Κύριος Ιησούς απαιτούσε από τους ανθρώπους να εξομολογούνται και να μετανοούν, προκειμένου να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Επίσης, κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, οι άνθρωποι έπρεπε να κάνουν θυσίες δια πυρός, προσφορές εξ αλφιτών και ειρηνικές προσφορές, και ούτω καθεξής, και οι άντρες έπρεπε να κάνουν περιτομή. Όταν έφτασε ο Κύριος Ιησούς, κατάργησε αυτούς τους κανόνες. Αυτά είναι απλώς μερικά παραδείγματα από τις κατάλληλες απαιτήσεις που είχε ο Κύριος Ιησούς από τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Το έργο του Ιησού απαλλάχτηκε από ορισμένους παλιούς κανόνες και κανονισμούς, ο Ιησούς πρότεινε νέες απαιτήσεις για τους ανθρώπους και αυτό ήταν όλο έργο του ίδιου του Θεού. Στα μάτια εκείνων που ήταν προσκολλημένοι στους νόμους, ωστόσο, αυτό το έργο πήγαινε πέρα από την Αγία Γραφή και θεωρούσαν ότι προσέθετε και αφαιρούσε κάτι από την Αγία Γραφή, και αυτό ήταν εκτός νόμου. Το αποτέλεσμα ήταν οι Ιουδαίοι να χρησιμοποιήσουν τους νόμους του Ιεχωβά για να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού (βλ. Κατά Ιωάννην 19:7). Αυτή ήταν μια έκφραση της έλλειψης λογικής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να παίρνει τα λόγια του Θεού, με τα οποία Εκείνος απαιτεί από τον άνθρωπο να μην προσθέτει ή μειώνει, και να τα αναστρέφει για να περιορίζει τον Θεό και να θέτει απαιτήσεις στον Θεό. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να χρησιμοποιεί το παλιό έργο του Θεού, το οποίο Εκείνος είχε επιτελέσει στο παρελθόν, για να οριοθετήσει το νέο έργο Του, το οποίο επιτελείται τώρα. Ο Θεός είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας. Ο Θεός κάνει έργο σύμφωνα με το δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σύμφωνα με το θέλημά Του. Δεν χρειάζεται να το συζητήσει με τον άνθρωπο ή να προσπαθεί να αποσπάσει την έγκρισή του, πόσο μάλλον οι δημιουργημένοι άνθρωποι έχουν οποιοδήποτε δικαίωμα να παρέμβουν. Ασχέτως του πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του, είναι πάντοτε δίκαιος, επειδή η ουσία του Θεού είναι δίκαιη. Ασχέτως του πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του, είναι πάντοτε η αλήθεια και πληροί πάντοτε τις πιο πραγματικές, πιο πρακτικές ανάγκες των ανθρώπων, επειδή η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια. Ασχέτως του πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του, είναι πάντοτε ικανός να δίνει ζωή σ’ εκείνους που πιστεύουν ειλικρινά σ’ Εκείνον και επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή η ουσία του Θεού είναι η πηγή της ζωής. Το έργο και ο λόγος του Θεού με κανέναν τρόπο δεν μπορούν να περιοριστούν από ανθρώπους, συμβάντα, αντικείμενα, τόπο ή χρόνο, πόσο μάλλον μπορούν να περιοριστούν από τα γράμματα της Αγίας Γραφής. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς τον καιρό της Καινής Διαθήκης εγκαινίασε νέο έργο: Δεν εργαζόταν σύμφωνα με το έργο της Παλαιάς Διαθήκης ούτε εφάρμοζε τον λόγο του Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης. Επιτέλεσε το δικό Του έργο και επιτέλεσε νεότερο έργο, και έργο υψηλότερο από τον νόμο. Έτσι, είπε: “Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω”. Συνεπώς, σύμφωνα με αυτό που επέτυχε, έσπασαν οι δεσμοί με πολλά δόγματα. Το Σάββατο, όταν οδήγησε τους μαθητές μέσα από τα σπαρτά, συνέλεξαν και έφαγαν τις κορυφές των σιτηρών· δεν τήρησε το Σάββατο, και είπε: “Ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του Σαββάτου”. Την εποχή εκείνη, σύμφωνα με τους κανόνες των Ισραηλιτών, όποιος δεν τηρούσε το Σάββατο λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Ο Ιησούς, ωστόσο, ούτε εισήλθε στον ναό ούτε τήρησε το Σάββατο και το έργο Του δεν είχε επιτελεστεί από τον Ιεχωβά τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι, το έργο του Ιησού υπερέβη τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν υψηλότερο από αυτόν και δεν ήταν σύμφωνο με αυτόν» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (1)]. Από τα λόγια του Θεού μπορούμε να δούμε ότι το έργο του Θεού δεν παρέμενε ποτέ προσκολλημένο σε παλιά πράγματα˙ αντιθέτως, πραγματοποιεί πιο νέο και ανώτερο έργο σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου — αυτή είναι η αρχή του έργου του Θεού ανά τους αιώνες. Ο Θεός είναι αξιόπιστος και κάθε λέξη που εκφέρει και κάθε μία από τις προφητείες θα επιτευχθούν και θα εκπληρωθούν. Μέχρι το τέλος του ουρανού και της γης, ούτε ένα από τα λόγια του Θεού δεν θα παραληφθεί, μέχρι όλα να εκπληρωθούν. Στην Αποκάλυψη 5:1-5 αναφέρεται: «Και είδον εν τη δεξιά του καθημένου επί του θρόνου βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισμένον με σφραγίδας επτά. Και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύττοντα μετά φωνής μεγάλης· Τις είναι άξιος να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας σφραγίδας αυτού; Και ουδείς ηδύνατο εν τω ουρανώ, ουδέ επί της γης ουδέ υποκάτω της γης να ανοίξη το βιβλίον ουδέ να βλέπη αυτό. Και εγώ έκλαιον πολλά, ότι ουδείς ευρέθη άξιος να ανοίξη και να αναγνώση το βιβλίον ούτε να βλέπη αυτό. Και εις εκ των πρεσβυτέρων μοι λέγει· Μη κλαίε· ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων, όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ, να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού». Από την Αγία Γραφή μπορούμε να δούμε ότι ο Θεός θα πραγματοποιήσει το έργο του ανοίγματος του βιβλίου και θα λύσει τις επτά σφραγίδες κατά τις έσχατες ημέρες, που σημαίνει ότι θα μιλήσει στους ανθρώπους με το ίδιο Του το στόμα, θα εκφράσει τη διάθεσή Του, αυτής ενός μεγαλοπρεπούς και οργισμένου λιονταριού, και θα πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως. Αυτός είναι ο Θεός που κρίνει την ανθρωπότητα και δεν είναι πλέον ο Αμνός της εξιλέωσης που οδηγείται και σφαγιάζεται από άλλους. Στην Αποκάλυψη 10:1-4 αναφέρεται: «Και είδον άλλον άγγελον ισχυρόν καταβαίνοντα εκ του ουρανού, ενδεδυμένον νεφέλην, και ήτο ίρις επί της κεφαλής αυτού, και το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, και οι πόδες αυτού ως στύλοι πυρός, και είχεν εν τη χειρί αυτού βιβλιάριον ανεωγμένον. Και έθεσε τον πόδα αυτού τον δεξιόν επί την θάλασσαν, τον δε αριστερόν επί την γην, και έκραξε μετά φωνής μεγάλης καθώς βρυχάται ο λέων. Και ότε έκραξεν, ελάλησαν αι επτά βρονταί τας εαυτών φωνάς. Και ότε ελάλησαν αι επτά βρονταί τας φωνάς εαυτών, έμελλον να γράφω· και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν προς εμέ. Σφράγισον εκείνα, τα οποία ελάλησαν αι επτά βρονταί, και μη γράψης ταύτα». Αυτές οι προτάσεις από την Αγία Γραφή μάς δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε ότι οι φωνές των επτά βροντών δεν γράφτηκαν από τον Ιωάννη. Με άλλα λόγια, οι φωνές των επτά βροντών απλώς δεν υπάρχουν στη Βίβλο. Συνοψίζοντας αυτά τα δύο εδάφια της Αγίας Γραφής, οι λεπτομέρειες αυτού του βιβλιαρίου και οι φωνές των επτά βροντών δεν καταγράφονται στη Βίβλο. Από αυτό γίνεται εμφανές ότι, αν αναμενόταν από τον άνθρωπο να χρησιμοποιήσει τα λόγια περί πρόσθεσης ή αφαίρεσης για να οριοθετήσει το έργο του Θεού, και οριοθετούσε τον Θεό, λέγοντας ότι Εκείνος δεν μπορεί να λέει καινούργια πράγματα που είναι πέραν της Βίβλου, τότε πώς θα μπορούσε να ανοιχτεί αυτό το βιβλιάριο; Πώς θα μπορούσε ο Θεός να πραγματοποιήσει την κρίση κατά τις έσχατες ημέρες; Αν ο Θεός δεν άνοιγε αυτό το βιβλιάριο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μάθει το περιεχόμενό του; Πώς θα μπορούσε να κατανοήσει όλα τα μυστήρια; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει όλες τις λεπτομέρειες από τις φωνές των επτά βροντών; Και μετά, πώς θα μπορούσαν να εκπληρωθούν οι προφητείες της Βίβλου; Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει, εκφράζει πολλές αλήθειες και αποκαλύπτει τα μυστήρια που ο άνθρωπος αδυνατούσε να καταλάβει επί ολόκληρες γενεές, κι έτσι εκπληρώνονται οι προφητείες της Βίβλου. Αυτές είναι πραγματικά οι φωνές των επτά βροντών και ο Αμνός ανοίγει το βιβλίο. Αυτό είναι ήδη ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσοι υπακούουν στην αλήθεια και υποτάσσονται στο έργο του Θεού θα βρεθούν υπό τη σκέπη του ονόματος της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, του Παντοδύναμου. Θα έχουν τη δυνατότητα να αποδεχτούν την προσωπική καθοδήγηση του Θεού, θα κερδίσουν περισσότερη και μεγαλύτερη αλήθεια και θα λάβουν την πραγματική ανθρώπινη ζωή. Θα έχουν το όραμα που δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι: “Και εστράφην να ίδω την φωνήν, ήτις ελάλησε μετ' εμού· και στραφείς είδον επτά λυχνίας χρυσάς, και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην χρυσήν. Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού του εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού”(Αποκάλυψη 1:12-16). Αυτό το όραμα είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσης του Θεού. Αυτή η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του είναι, επίσης, η έκφραση του έργου του Θεού, όταν Αυτός ενσαρκωθεί αυτήν τη φορά. Μέσα στους χείμαρρους των παιδεμάτων και των κρίσεων, ο Υιός του ανθρώπου εκφράζει την εγγενή του διάθεση μέσα από λόγια, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους όσοι αποδέχονται την παίδευση και την κρίση του να δούν το πραγματικό πρόσωπο του Υιού του ανθρώπου, ένα πρόσωπο που αποτελεί πιστή απεικόνιση του προσώπου του Υιού του ανθρώπου που είδε ο Ιωάννης. (Φυσικά, όλα αυτά θα είναι αόρατα σε εκείνους που δεν αποδέχονται το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας)» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος).

Ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις προφητείες και στα γεγονότα της εκπλήρωσής τους. Δεν είναι δυνατόν να καταγράφονται στις προφητείες με κάθε λεπτομέρεια πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα, οπότε, δεν μπορούμε να λέμε ότι η εκπλήρωση μιας προφητείας είναι κάτι που αποτελεί προσθήκη στη Βίβλο. Είναι όπως είχε προφητευτεί στην Παλαιά Διαθήκη ο ερχομός του Μεσσία. Όλοι οι Ισραηλίτες ήξεραν ότι Εκείνος θα ερχόταν για να τους σώσει, όπως ήξεραν, επίσης, ότι μια παρθένος θα έμενε έγκυος και θα έκανε έναν γιο, του οποίου το όνομα θα ήταν Εμμανουήλ και θα γινόταν προσφορά περί αμαρτίας, και ούτω καθεξής. Ωστόσο, δεν γνώριζαν συγκεκριμένα στοιχεία για το πώς θα ερχόταν και, αφότου θα ερχόταν, πώς θα γινόταν προσφορά περί αμαρτίας. Επιπλέον, αυτές οι προφητείες ήταν απλώς λόγια, δεν ήταν γεγονότα που είχαν ήδη συμβεί. Όμως, όταν ο Ιησούς ήρθε για να επιτελέσει το έργο Του, εκπληρώθηκαν όλες οι προφητείες που σχετίζονταν με τον Μεσσία, οι οποίες ήταν καταγεγραμμένες στη Βίβλο. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι η Νέα Διαθήκη (δηλαδή, το έργο του Ιησού) αποτελεί προσθήκη στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης; Φυσικά και όχι. Παρόλο που το νέο έργο Του Ιησού δεν συμφωνούσε με την Παλαιά Διαθήκη στα μάτια των ανθρώπων εκείνης της εποχής ούτε συμφωνούσε με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά και ούτε ήταν το ίδιο με το έργο και τον λόγο του Ιεχωβά, αυτό που έκανε ο Ιησούς δεν πρόσθετε ούτε αφαιρούσε κάτι από τον νόμο, αντιθέτως, εκπλήρωνε τον νόμο. Το έργο του Ιησού ήταν ένα νέο στάδιο του έργου που πραγματοποιούταν επάνω στα θεμέλια του έργου από την Εποχή του Νόμου, εκπλήρωσε τον νόμο και έδωσε στον άνθρωπο νέα πράγματα για να κάνει πράξη και μια νέα κατανόηση για τον Θεό, ακριβώς όπως ο Κύριος Ιησούς είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω» (Κατά Ματθαίον 5:17). Εφόσον το έργο που επιτελούσε ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη δεν αναφερόταν με λεπτομέρειες στην Παλαιά Διαθήκη, οι άνθρωποι νόμιζαν ότι το έργο του Ιησού πήγαινε πέρα από τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και ότι προσέθετε νέες εντολές. Ωστόσο, στα μάτια του Θεού, Εκείνος απλώς πραγματοποιούσε το έργο σύμφωνα με το σχέδιό Του. Το έργο του Ιησού ήταν ένα πιο νέο, ανώτερο στάδιο του έργου, το οποίο πραγματοποιούσε ο Θεός επάνω στα θεμέλια του έργου του νόμου, και υλοποίησε τις προφητείες των προφητών. Κατά τον ίδιο τρόπο, το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες θα υλοποιήσει τις προφητείες της Καινής Διαθήκης και είναι ένα νέο στάδιο του έργου, το οποίο βασίζεται στο έργο της λύτρωσης του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό προσθέτει κάτι στη Βίβλο; Ο Κύριος Ιησούς μας έχει δώσει ήδη την απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Αυτό το στάδιο του έργου του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες εκπληρώνει ακριβώς τα λόγια του Κυρίου. Ο λόγος του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες έχει ήδη αποκαλύψει στον άνθρωπο μυστήρια, τα οποία ήταν κρυμμένα επί ολόκληρες γενεές, και μας έχει δώσει πολλές αλήθειες που δεν είχαμε ακούσει ποτέ πριν. Μας έχει δώσει το μονοπάτι της κάθαρσης, της σωτηρίας και της εισόδου στη βασιλεία. Το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι ένα πιο νέο στάδιο του έργου και βασίζεται στα δύο στάδια του έργου που πραγματοποίησαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, και είναι ένα έργο ανώτερο από εκείνο των δύο προηγούμενων σταδίων.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν απλώς ένα στάδιο ανώτερο από την Παλαιά Διαθήκη. Χρησιμοποιήθηκε για να εγκαινιάσει μια εποχή, και να καθοδηγήσει αυτή την εποχή. Γιατί είπε: “Δεν ήλθα να καταστρέψω τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώσω”; Ωστόσο, στο έργο Του υπήρχαν πολλά που διέφεραν από τους νόμους που εφαρμόζονταν και τις εντολές που ακολουθούσαν οι Ισραηλίτες της Παλαιάς Διαθήκης, διότι δεν ήλθε για να υπακούσει στον νόμο, αλλά να τον εκπληρώσει. Η διαδικασία της εκπλήρωσης περιλάμβανε πολλά πραγματικά στοιχεία: Το έργο Του ήταν πιο πρακτικό και αληθινό, και, επιπλέον, ήταν ζωντανό, και δεν αποτελούσε τυφλή προσήλωση στο δόγμα. Δεν τηρούσαν οι Ισραηλίτες το Σάββατο; Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν τήρησε το Σάββατο, γιατί είπε ότι ο Υιός του ανθρώπου ήταν ο Κύριος του Σαββάτου, και όταν έφτασε ο Κύριος του Σαββάτου, θα έπραττε κατά τη βούλησή Του. Είχε έλθει να εκπληρώσει τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης και να αλλάξει τους νόμους. Ό,τι επιτελείται σήμερα βασίζεται στο παρόν, αλλά εξακολουθεί να στηρίζεται επί τη βάση του έργου του Ιεχωβά στην Εποχή του Νόμου και δεν παραβιάζει αυτό το πεδίο. Να προσέχετε τι λέτε και να μην διαπράττετε μοιχεία, παραδείγματος χάριν — δεν συνιστούν νόμους της Παλαιάς Διαθήκης; Σήμερα, αυτό που απαιτείται από εσάς δεν περιορίζεται μόνο στις Δέκα Εντολές, αλλά συνίσταται από εντολές και νόμους μιας ανώτερης τάξης από εκείνους που προηγήθηκαν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ό,τι έχει προηγηθεί έχει καταργηθεί, επειδή κάθε στάδιο του έργου του Θεού διενεργείται επί τη βάση του σταδίου που προηγήθηκε. Όσο γι’ αυτό που εισήγαγε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ, όπως το να απαιτεί από τους ανθρώπους να προσφέρουν θυσίες, να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα τους, να μη λατρεύουν είδωλα, να μην επιτίθενται και να μην καταριούνται τους άλλους, να μη μοιχεύουν, να μην καπνίζουν και να μην πίνουν, να μην τρέφονται με πράγματα νεκρά και να μην πίνουν αίμα: αυτά δεν αποτελούν τη βάση των πράξεών σας ακόμη και σήμερα; Επί τη βάση του παρελθόντος έχει διεξαχθεί το έργο μέχρι σήμερα. Παρόλο που οι νόμοι του παρελθόντος δεν αναφέρονται πλέον και έχουν δημιουργηθεί νέες απαιτήσεις από εσένα, αυτοί οι νόμοι απέχουν πολύ από το να καταργηθούν και, αντ’ αυτού, έχουν ανυψωθεί σε υψηλότερη θέση. Εάν ειπωθεί ότι έχουν καταργηθεί, σημαίνει ότι η προηγούμενη εποχή είναι ξεπερασμένη, ενώ υπάρχουν κάποιες εντολές που πρέπει να τιμάς για όλη την αιωνιότητα. Οι εντολές του παρελθόντος έχουν ήδη γίνει πράξη, έχουν ήδη εντυπωθεί στο είναι του ανθρώπου και δεν χρειάζεται να επαναληφθούν οι εντολές για την απαγόρευση του καπνίσματος, της κατανάλωσης αλκοόλ, και ούτω καθεξής. Επ’ αυτή τη βάση, οι νέες εντολές θεσπίζονται σύμφωνα με τις ανάγκες σας σήμερα, σύμφωνα με το ανάστημά σας και σύμφωνα με το σημερινό έργο. Η θέσπιση εντολών για τη νέα εποχή δεν σημαίνει την κατάργηση των εντολών της παλαιάς εποχής, αλλά την ανύψωσή τους επ’ αυτής της βάσης, για να καταστούν οι πράξεις του ανθρώπου πιο ολοκληρωμένες και να συνάδουν περισσότερο με την πραγματικότητα» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (1)]. Τα λόγια του Θεού μάς δίνουν τη δυνατότητα να δούμε ότι κάθε στάδιο του έργου Του εμφανίζεται εξωτερικά ως αντιφατικό, ενώ στην πραγματικότητα όλα τα στάδια συγκροτούν ένα ολοκληρωμένο σύνολο, με κάθε στάδιο του έργου να αποτελεί ένα πιο βαθύ, ανώτερο έργο που πραγματοποιείται επάνω στα θεμέλια του προηγούμενου σταδίου. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το έργο του Θεού, δεν μπορούμε να πούμε ότι το έργο του Ιησού αποτελεί προσθήκη στην Παλαιά Διαθήκη, πόσο μάλλον μπορούμε να πούμε ότι το έργο και ο λόγος του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες αποτελούν προσθήκη στη Βίβλο. Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να γνωρίσουμε τα τρία στάδια του έργου Του. Αν γνωρίζουμε μόνο ένα ή δύο από τα τρία στάδια του έργου, τότε δεν έχουμε μια περιεκτική και ολοκληρωμένη κατανόηση του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας που επιτελεί ο Θεός. Μόνο μέσα από τη γνώση και των τριών σταδίων του έργου του Θεού μπορούμε να γνωρίσουμε ολόκληρη τη διάθεση του Θεού, τη σοφία και τη θαυμασιότητά Του.

Αδελφοί και αδελφές, αυτό που καταγράφεται στη Βίβλο είναι απλώς το έργο που πραγματοποίησε ο Θεός κατά την Εποχή του Νόμου και κατά την Εποχή της Χάριτος, καθώς και όλες οι προφητείες που σχετίζονται με το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, όμως δεν καταγράφονται λεπτομέρειες σχετικά με το πώς θα πραγματοποιηθεί αυτό το έργο κατά τις έσχατες ημέρες ή για το πώς θα σωθεί η ανθρωπότητα. Πρέπει, συνεπώς, να αποκτήσουμε τη σωστή οπτική για τη Βίβλο. Πριν έρθει ο Θεός, έπρεπε να λειτουργούμε σύμφωνα με τις διδαχές των λόγων του Θεού στη Βίβλο και να επιδιώκουμε να ικανοποιήσουμε το θέλημά Του. Όμως, όταν ο Θεός ξεκινά μια νέα εποχή για να πραγματοποιήσει νέο έργο, εμείς πρέπει να ακολουθούμε τα βήματα του Θεού και να δεχόμαστε το νέο έργο και τα νέα λόγια Του. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε το έργο που έχει πραγματοποιήσει ο Θεός, και το οποίο καταγράφεται στη Βίβλο, προκειμένου να οριοθετούμε το νέο έργο του Θεού, πόσο μάλλον μπορούμε να λέμε ότι το νέο έργο του Θεού και τα νέα λόγια Του αποτελούν προσθήκη στη Βίβλο. Ο Θεός μπόρεσε να υπερβεί τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης για να πραγματοποιήσει το έργο Του τον καιρό της Καινής Διαθήκης. Με τον ίδιον τρόπο, μπορεί επίσης να υπερβεί τη Βίβλο για να πραγματοποιήσει το έργο Του κατά τις έσχατες ημέρες. Το έργο και ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού ανεβάζουν τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου σε ανώτερο επίπεδο, ενώ, ακόμα περισσότερο, αποτελούν επίτευξη και εκπλήρωση των προφητειών της Αποκάλυψης. Σήμερα, ο Παντοδύναμος Θεός έχει ενσαρκωθεί και έχει έρθει ανάμεσα στους ανθρώπους, εκφράζει την αλήθεια και έχει ξεκινήσει το έργο της κρίσεως, το οποίο ξεκινά από τον οίκο του Θεού. Δεν μπορούμε πλέον να αρνούμαστε πεισματικά να δεχθούμε το έργο και τον λόγο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Πρέπει όλοι μας να αφήσουμε κατά μέρος τις αντιλήψεις μας, πρέπει να μιμηθούμε τους μαθητές του Κυρίου Ιησού, να αφήσουμε πίσω μας τη Βίβλο και να αναζητήσουμε και να μελετήσουμε το έργο και τον λόγο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες έχοντας σεβασμό γι’ Αυτόν μέσα μας και ο Θεός θα μας διαφωτίσει, θα μας δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε το θέλημά Του και να ακολουθήσουμε τα βήματά Του, καθώς μόνο έτσι μπορούμε να φτάσουμε στη σωτηρία κατά τις έσχατες ημέρες, την οποία αναμέναμε τόσο καιρό!