Από την Γούσι, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2020, πήγα να διενεργήσω εκλογές σε μία εκκλησία όπου ήμουν υπεύθυνη, και η αδελφή Τσεν εκλέχθηκε επικεφαλής της εκκλησίας. Ένιωθα πως η αδελφή Τσεν είχε καλό επίπεδο, αλλά επειδή είχε μόλις αρχίσει να εκτελεί το καθήκον της επικεφαλής της εκκλησίας, δεν ήταν πολύ εξοικειωμένη με το έργο της εκκλησίας, κι έτσι αποφάσισα να μείνω εκεί και να την εκπαιδεύσω για λίγο. Προκειμένου να βοηθήσω την αδελφή να εξοικειωθεί και να μάθει καλά το έργο της εκκλησίας όσο γίνεται γρηγορότερα, πήγαινα μαζί της σε κάθε συνάντηση της ομάδας και της μιλούσα για κάποιες αρχές του έργου της εκκλησίας. Σύντομα, εξοικειώθηκε με το έργο και όταν συναντούσε προβλήματα, αφοσιωνόταν στην αναζήτηση της αλήθειας και η συναναστροφή της πάνω στα λόγια του Θεού ήταν διαφωτιστική. Μερικοί αδελφοί και αδελφές που παρευρίσκονταν στις συναντήσεις, έθεταν κάποια ερωτήματα, και μερικές φορές, πριν καλά-καλά τα σκεφτώ, η αδελφή Τσεν ήταν σε θέση να αντιδράσει άμεσα, βρίσκοντας γρήγορα τα λόγια του Θεού που θα βοηθούσαν να προσφέρει μια λύση. Όταν συζητούσαμε για το έργο, μπορούσε επίσης να συμπεριλάβει ένα πρόβλημα και να βρει τις σχετικές αρχές για την επίλυσή του. Βλέποντας πως η αδελφή Τσεν ήταν αρκετά ικανή στην επιτέλεση του έργου και προόδευε γρήγορα, ξαφνικά ένιωσα να βρίσκομαι υπό κάποια πίεση: Ήμουν υπεύθυνη για το έργο της, άρα έπρεπε να είμαι καλύτερη από εκείνη στη συναναστροφή λύσεων των προβλημάτων. Όμως, υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν είχα περιεργαστεί τόσο διεξοδικά όσο εκείνη, άρα μήπως οι άλλοι έβρισκαν την επικεφαλής που είχε μόλις εκλεχτεί πιο ικανή από εμένα; Τότε, σκέφτηκα: «Όχι, πρέπει να αποδείξω τις εργασιακές μου ικανότητες. Δεν μπορώ να αφήσω τους αδελφούς και τις αδελφές να με υποτιμούν». Από εκείνη τη στιγμή, όταν πήγαινα σε άλλες συναντήσεις με την αδελφή, έδινα ιδιαίτερη προσοχή στο πώς οι άλλοι αδελφοί και αδελφές συναναστρέφονταν, προσπαθώντας να αντιληφθώ ποια ήταν ουσιαστικά τα προβλήματα με την κατάστασή τους, καθώς και τι τα προκαλούσε, και είχα πάθει εμμονή με το να σπεύδω να επιλύσω αυτά τα προβλήματα πριν την αδελφή Τσεν. Όμως, όσο πιο γρήγορα προσπαθούσα να τα επιλύσω, τόσο πιο νευρική γινόμουν και τόσο πιο δύσκολο μου ήταν να οργανώσω τις σκέψεις μου. Συνεπώς, δεν μπορούσα να έχω πολύ καθαρή εικόνα για την κατάσταση των αδελφών. Στη συνέχεια, η συναναστροφή της αδελφής Τσεν κατέληγε να επιλύνει τα προβλήματα. Όταν άκουγα τους αδελφούς και τις αδελφές μας να επαινούν την αδελφή Τσεν που είχε επικοινωνήσει τόσο ξεκάθαρα και αποτελεσματικά, και να στρέφονται σ’ εκείνη για να τους βοηθήσει με προβλήματα, ένιωθα ακόμα πιο άβολα. Μισούσα τον εαυτό μου και αναρωτιόμουν πώς μπορούσα να είμαι τόσο ηλίθια. Πώς γινόταν να μην είμαι τόσο καλή όσο η αδελφή Τσεν; Ένιωθα μια ασαφή αίσθηση αρνητικότητας. Αν η κατάσταση συνέχιζε έτσι, νόμιζα πως θα με έκανε σκόνη.

Θυμάμαι μια μέρα, είχα μια συνάντηση με την αδελφή Τσεν και διάφορους νεοεκλεγμένους διακόνους, στην οποία ανακάλυψα πως δεν είχαν ακόμα κατανοήσει τις αρχές της εκλογής ατόμων. Αυτό οδήγησε στην εκλογή κάποιων ανθρώπων που ήταν ακατάλληλοι να υπηρετούν ως επικεφαλής ομάδας στην εκκλησία. Εξέτασα αυτά τα ζητήματα και με προβλημάτισαν κάπως. Καθώς σκεφτόμουν το γεγονός πως ήμουν επικεφαλής για περισσότερο διάστημα από την αδελφή Τσεν, και πως είχα λίγο καλύτερη κατανόηση των αρχών της εκλογής ανθρώπων, θεώρησα πως θα μπορούσα να τους εξηγήσω το ζήτημα αποτελεσματικά και πως αυτό θα ήταν μια ευκαιρία να δουν οι αδελφοί και οι αδελφές πως κατανοούσα την αλήθεια, είχα σαφή αντίληψη των ζητημάτων και εξακολουθούσα να είμαι καλύτερη από την αδελφή Τσεν. Έτσι, βρήκα κάποιες σχετικές αρχές, τις οποίες συζητήσαμε όλοι μαζί. Η αδελφή Τσεν, βασιζόμενη σε αυτές τις αρχές, μίλησε για το τι είδους άτομο θα έπρεπε να εκλεχτεί για να υπηρετήσει ως επικεφαλής ομάδας. Άκουσα την αδελφή Τσεν να συναναστρέφεται χωρίς να χρησιμοποιεί πραγματικά παραδείγματα κι αυτό κατά βάθος μου άρεσε. Η αδελφή Τσεν βρισκόταν σε ηγετική θέση για μικρό χρονικό διάστημα και δεν είχε μεγάλη εμπειρία. Εγώ μετά θα χρησιμοποιούσα πραγματικά παραδείγματα και οι αδελφοί και οι αδελφές θα έβλεπαν πως εγώ μπορούσα να δώσω πολλά παραδείγματα και λεπτομέρειες και σίγουρα θα ένιωθαν πως άξιζα να είμαι υπεύθυνη του έργου και πως η συναναστροφή μου ήταν ακριβής και περιεκτική. Όταν το σκέφτηκα, ένιωσα ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Καθάρισα τον λαιμό μου, χαμογέλασα και μίλησα για τα διαφόρων ειδών προβλήματα και λάθη που αντιμετώπιζαν άλλες εκκλησίες στις εκλογές. Μίλησα για λίγο για όλα αυτά και μόλις ολοκλήρωσα, απλώς περίμενα τον έπαινο των άλλων αδελφών. Ξαφνικά, η αδελφή Τσεν είπε πως, επί του παρόντος, το κύριο πρόβλημα της εκκλησίας ήταν πως οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατανοούσαν τις αρχές της εκλογής των επικεφαλής ομάδας, και πως έπρεπε να συναναστραφούμε ξεκάθαρα πάνω στις σχετικές μ’ αυτό αλήθειες. Είπε πως τα περισσότερα από τα παραδείγματα που είχα δώσει δεν ήταν απολύτως σύμφωνα με τα πραγματικά ζητήματα. Μόλις η αδελφή Τσεν ολοκλήρωσε, ένας άλλος διάκονος εξέφρασε τη συμφωνία του. Εκείνη τη στιγμή, δεν ένιωθα πολύ καλά. Όσα είπαν οι δυο τους, με είχαν εκπλήξει με πολύ αρνητικό τρόπο και ήμουν εντελώς μπερδεμένη. Όλοι εκείνοι οι διάκονοι με κοίταζαν, κάνοντάς με να νιώθω ντροπή. Αρχικά νόμιζα πως θα μπορούσα να διασώσω κάπως το γόητρό μου, όμως τα πράγματα είχαν πάρει τροπή προς το χειρότερο. Όχι μόνο δεν μπόρεσα να διασώσω το γόητρό μου, αλλά ένιωθα ακόμα πιο ντροπιασμένη. Άραγε οι άλλοι να νόμιζαν πως παρόλο που ήμουν για τόσο καιρό επικεφαλής, και πάλι δεν ήμουν ισάξια της επικεφαλής που είχε μόλις εκλεχτεί, πως δεν ήμουν καθόλου καλή; Μόλις το αντιλήφθηκα, δεν μπορούσα να τους κοιτάξω στα μάτια κι απλώς καθόμουν εκεί αμήχανα. Πολύ σύντομα, ένας διάκονος έκανε στην αδελφή Τσεν μια ερώτηση κι εκείνη σε απάντηση, συναναστράφηκε με μεγάλη σαφήνεια. Ένιωθα πως με είχε ξεπεράσει κατά πολύ κι όλη εκείνη η νευρικότητα μέσα μου απλώς με γονάτισε. Ήταν σαν να είχα νικηθεί ολοσχερώς και δεν μπορούσα πια ούτε το κεφάλι να σηκώσω. Σκέφτηκα ξανά το καλό επίπεδο και τη γρήγορη πρόοδο της αδελφής Τσεν. Ήταν καλύτερη από μένα από πολλές απόψεις. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, ένιωθα χειρότερα και πως εκείνη είχε τραβήξει τους προβολείς από πάνω μου. Άρχισα να νιώθω προκατειλημμένη εναντίον της και δεν ήθελα καν να συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί της στο καθήκον μου. Μετά τη συνάθροιση, η αδελφή Τσεν πρότεινε να πάμε μαζί σε μια συνάθροιση της ομάδας δύο μέρες αργότερα. Χωρίς να της ρίξω ούτε μια ματιά, είπα με αυστηρότητα: «Έχουμε κανονίσει με την αδελφή Ζου να επισκεφτούμε μια άλλη ομάδα εκείνη την ημέρα». Το πρόσωπό της κοκκίνισε και έδειχνε κάπως αμήχανη. Βλέποντας πως απλώς την αγνοούσα, έφυγε.

Στον δρόμο για το σπίτι, σκεφτόμουν τη συνάθροιση στην οποία θα πήγαινε μόνη η αδελφή Τσεν. Δεν γνώριζε την ομάδα πολύ καλά. Κι αν κάτι προέκυπτε που θα χρειαζόταν αμοιβαία συζήτηση για να επιλυθεί; Αν δεν πήγαινα κι εκείνη αντιμετώπιζε κάτι που δεν ήξερε πώς να το διευθετήσει, αυτό δεν θα παρακώλυε το έργο μας; Ήθελα να επιστρέψω και να τη βρω, όμως όταν σκέφτηκα πόσο ταπεινώθηκα σ’ εκείνη τη συνάθροιση, πραγματικά ενοχλήθηκα κι άρχισα πάλι να την ανταγωνίζομαι: «Εφόσον το επίπεδό σου είναι τόσο περίφημο και είσαι καλή σε όλα, να το κάνεις μόνη σου». Κι έτσι, η διεφθαρμένη διάθεσή μου υπερίσχυσε των τύψεων συνειδήσεώς μου. Χωρίς κανέναν δισταγμό, ανέβηκα στο ποδήλατό μου και τράβηξα ίσια για το σπίτι. Εκείνη τη νύχτα, όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι, στριφογύριζα και δεν με έπαιρνε καθόλου ο ύπνος. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο γρήγορα προόδευε η αδελφή Τσεν, πως τη θαύμαζαν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές. Αν έμενα σ’ εκείνη την εκκλησία, δεν θα ήμουν απλά σαν στήριγμα για εκείνη; Σκέφτηκα πως θα μπορούσα κάλλιστα να φύγω από εκείνη την εκκλησία. Όμως, αυτή η σκέψη με έκανε να νιώσω άβολα. Η αδελφή Τσεν τα πήγαινε πολύ καλά, όμως αυτή και κάποιοι διάκονοι ήταν καινούριοι. Υπήρχαν πολλές αρχές που δεν κατανοούσαν πλήρως, κι έτσι ήταν επιρρεπείς στο να κάνουν λάθη. Αυτό θα ήταν κακό για το έργο του οίκου του Θεού. Ήξερα πως έπρεπε να μείνω εκεί και να τους βοηθήσω για λίγο ακόμα, πως θα ήταν ανεύθυνο να φύγω τόσο ξαφνικά. Κατάλαβα πως δεν ήμουν σε καλή κατάσταση, κι έτσι παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει να κατανοήσω το θέλημά Του και να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Την επόμενη μέρα, βρήκα ένα χωρίο από τα λόγια Του στο «Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας», παράγραφος 5: «Κανείς να μη θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, ή διακεκριμένο και ευγενή, ή ξεχωριστό από τους άλλους: όλα αυτά προκαλούνται από την αλαζονική διάθεση και την άγνοια του ανθρώπου. Το να σκέφτεται πάντα κανείς ότι είναι ξεχωριστός —αυτό είναι αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του, ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή καλύτεροι από αυτόν —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή δυνατότεροι από αυτόν —αυτό προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από αυτόν για ένα θέμα και, όταν έχουν, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται —όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει να αγαπάς τη φήμη σου, να σε κάνει ανίκανο να αποδεχτείς την καθοδήγηση των άλλων, ανίκανο να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να γίνει η αιτία να γεννηθούν μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να αισθανθείς περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς τσαπατσούλικα. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε οδηγήσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Τα λόγια του Θεού είναι εξαιρετικά σαφή. Όταν οι άνθρωποι ζουν στην αλαζονεία, θέλουν να βγαίνουν νικητές με κάθε τρόπο, να είναι καλύτεροι από τους άλλους. Ένα τέτοιου είδους άτομο βάζει τη φήμη και το κύρος πάνω από καθετί άλλο. Όταν δεν μπορεί να ξεπεράσει τους άλλους ή να κερδίσει την αποδοχή των άλλων, γίνεται αρνητικό και απελπισμένο και δεν θέλει καν να κάνει το καθήκον του πια. Είδα πως ήμουν το είδος του ατόμου που εξέθετε ο Θεός. Είχα μια πραγματικά αλαζονική διάθεση και ποθούσα το όνομα και το κύρος. Όταν πρωτογνώρισα την αδελφή Τσεν, νόμιζα πως ήμουν πιο ικανή στο έργο και καλύτερη στη συναναστροφή της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων και χαιρόμουν που κατέβαλλα προσπάθεια στο να τη βοηθήσω και να συναναστραφώ μαζί της. Όμως αργότερα, όταν είδα πόσο καλό ήταν το επίπεδό της και πόσο γρήγορα μάθαινε, και πως οι άλλοι την είχαν σε εκτίμηση, ένιωσα πως η θέση μου απειλούνταν. Άρχισα ενδόμυχα να συγκρίνω τον εαυτό μου μαζί της, να την ανταγωνίζομαι, κάνοντας τα πάντα για να φανώ πιο ικανή. Ήθελα να αποδείξω τις ικανότητές μου. Ειδικά στο πρόβλημα της εκλογής του επικεφαλής ομάδας, ήθελα να χρησιμοποιήσω τη συναναστροφή μου πάνω στις αρχές για να επιδειχτώ και να με θαυμάσουν, κι ως αποτέλεσμα, σε κάποια σημεία ξέφυγα από τον στόχο, κι έτσι η αδελφή Τσεν με προειδοποίησε. Δεν έκανα την αυτοκριτική μου, κι ακόμα, της το κρατούσα και δεν ήθελα να δουλεύω πια μαζί της. Ήθελα μάλιστα να εγκαταλείψω την αποστολή μου και να φύγω από εκείνη την εκκλησία. Μέσα από την αυτοκριτική, είδα πως με απασχολούσαν απίστευτα η φήμη και το κύρος και δεν έδινα καμία σημασία στο να κάνω καλά το καθήκον μου. Συνειδητοποίησα πως ήμουν τελείως αμελής στο καθήκον μου. Η αποκάλυψή μου με αυτόν τον τρόπο συνιστούσε την κρίση μου και την παίδευσή μου από τον Θεό, ούτως ώστε να μπορέσω να στοχαστώ και να διορθώσω τα εσφαλμένα κίνητρα και τις αντιλήψεις μου. Μετά την κατανόηση του θελήματος του Θεού, είχα περισσότερη ψυχική ηρεμία.

Στη συνέχεια, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού, όπου εκθέτει τις διαθέσεις ενός αντίχριστου: «Όταν οι αντίχριστοι εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους μέσα σε μια ομάδα, η πρώτη τους σκέψη δεν είναι να αναζητήσουν τις αρχές που περιλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, τι απαιτεί ο Θεός ή ποιοι είναι οι κανόνες του οίκου του Θεού. Αντίθετα, ρωτούν αν η εκπλήρωση του καθήκοντός τους θα οδηγήσει στο να τους θαυμάζουν περισσότεροι άνθρωποι, αν θα το μάθει ο Άνωθεν, ποιος από την ομάδα είναι ο καλύτερος στη δουλειά του και ποιος είναι ο επιβλέπων. Μόλις εισέλθουν στα περιβάλλοντα όπου καλούνται να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, αυτά που σκέφτονται, αυτά που θέλουν να μάθουν και να κατανοήσουν δεν σχετίζονται ως επί το πλείστον με την αλήθεια, ούτε με την επίλυση του ζητήματος του πώς να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, ούτε με το πώς να αποφύγουν να προκαλέσουν διακοπές και αναστατώσεις, ούτε με το πώς θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους καλά και να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού. Αντίθετα, η πρώτη τους σκέψη έχει σχέση με το να εδραιωθούν μέσα στην ομάδα, να διασφαλίσουν τη θέση τους, να κερδίσουν θαυμασμό και να ξεχωρίσουν από την ομάδα. Σκέφτονται πώς μπορούν να είναι πάνω από τους άλλους ανθρώπους και πώς μπορούν να γίνουν ο επικεφαλής της ομάδας. Κάνοντας αυτό, εκπληρώνουν μήπως το καθήκον τους; (Δεν το εκπληρώνουν.) Τι κάνουν, τελικά; (Κατέχουν ένα αξίωμα.) Λένε: “Όσο για μένα, στον κοσμικό κόσμο θέλω να ξεπεράσω τους πάντες. Σε ό,τι ομάδα κι αν είμαι, θα είμαι πάντοτε το αφεντικό, δεν θα παίξω ποτέ δευτερεύοντα ρόλο. Καλύτερα να μην προσπαθήσει κανείς να με κάνει ακόλουθο. Σε ό,τι ομάδα κι αν πάω, εγώ θα είμαι επικεφαλής και θέλω να έχω τον τελευταίο λόγο. Αν δεν με ακούνε, τότε θα βρω τρόπο να τους πείσω όλους και να τους κάνω να με διαλέξουν. Και μόλις με διαλέξουν, τότε θα γίνεται ό,τι λέω και θα κάνω ό,τι θέλω”. Σε κάθε ομάδα, όταν ένας αντίχριστος εκτελεί τα καθήκοντά του, δεν είναι ευχαριστημένος με το να είναι ένας ασήμαντος ακόλουθος. Με τι παθιάζονται περισσότερο αυτοί; Με το να δίνουν εντολές και το να κάνουν τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν οι ίδιοι. Δεν παθιάζονται με το να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, με το να εργάζονται πιο σκληρά, με το να πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα, με το να δαπανούν περισσότερο χρόνο και ενέργεια ή με το να εκπληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί. Αντίθετα, μελετούν πώς να γίνουν άνθρωποι που καθοδηγούν τους άλλους σε θέματα επάνδρωσης και στα επαγγέλματά τους. Δεν είναι πρόθυμοι να καθοδηγούνται από άλλους. Δεν είναι πρόθυμοι να είναι ακόλουθοι ή να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους ήσυχα και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Όποια κι αν είναι τα καθήκοντά τους, αν δεν μπορούν να είναι πρωταγωνιστές, αν δεν μπορούν να είναι επικεφαλής, δεν βρίσκουν σκοπό στο να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Αν δεν μπορούν να γίνουν τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο, ενδιαφέρονται ακόμα λιγότερο και έχουν ακόμη λιγότερη επιθυμία να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Μα, αν μπορούν να είναι πρωταγωνιστές κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και να έχουν τον τελευταίο λόγο, τότε θα παίξουν τον ρόλο τους με περισσότερο σθένος από τον καθένα. Στην καρδιά τους, κατανοούν ως καθήκον τους το να είναι κατά πολύ ανώτεροι από τον οποιονδήποτε, ικανοποιώντας την ανάγκη τους να ξεπεράσουν τους άλλους και ικανοποιώντας τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους» («Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος έβδομο)» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»).Τα λόγια του Θεού αναλύουν τον λόγο που οι άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να είναι υποδεέστεροι των άλλων και τρέχουν πίσω από τη φήμη και το κύρος. Υποκινούνται από την επιθυμία να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν, κι αυτό είναι το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Για τους αντίχριστους, το κύρος είναι σημαντικότερο από καθετί. Δεν κάνουν ποτέ το καθήκον τους για να κατανοήσουν την αλήθεια ή για να εφαρμόσουν τις αρχές και στ’ αλήθεια δεν νοιάζονται να ικανοποιήσουν τον Θεό. Απλώς σκαρφίζονται τρόπους για να κυριαρχούν επί των άλλων, για να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν και να τους ακολουθούν, προκειμένου να πετύχουν την αχαλίνωτη φιλοδοξία τους να αρπάξουν ανθρώπους από τον Θεό. Σε σύγκριση με τα λόγια του Θεού σχετικά με τους αντίχριστους, είδα πως δεν είχα ακόμα φτάσει σε τόσο κρίσιμο σημείο, όμως παρουσίαζα σημάδια της διάθεσης ενός αντίχριστου. Όταν είδα την αδελφή Τσεν να κάνει τόσο μεγάλη πρόοδο και να επαινείται από τους αδελφούς και τις αδελφές, άρχισα να την αντιπαθώ και να την απορρίπτω. Ένιωθα πως δεν με άφηνε να λάμψω, πως μου έκλεβε την παράσταση. Ζούσα σύμφωνα με το «Θέλει να είναι καλύτερος από τους άλλους» και «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό» με τέτοιου είδους σατανικά δηλητήρια. Συνεχώς αγωνιζόμουν για κύρος, να είμαι πρώτη. Ένιωθα πως όποιος ήταν στην κορυφή, είχε εξουσία και τον τελικό λόγο, και πως η εξουσία και το κύρος ήταν πιο σημαντικά απ’ οτιδήποτε άλλο. Αντιμετώπιζα, μάλιστα, την εκκλησία του Θεού ως προσωπική μου αρένα για να αγωνίζομαι για κύρος, για να ικανοποιώ τις τρελές επιθυμίες μου. Ήμουν στο μονοπάτι του αντίχριστου, καθώς αντιτασσόμουν στον Θεό και πρόσβαλλα σοβαρά τη διάθεσή Του. Είδα πόσο επικίνδυνο ήταν το μονοπάτι στο οποίο βρισκόμουν και πόσο το μισούσε ο Θεός. Εκτός αυτού, η αδελφή Τσεν ήταν καινούρια στο καθήκον της, άρα αν είχε περιοριστεί και παρακωλυθεί στο έργο της και αυτό είχε κάνει ζημιά στο καθήκον της, αυτό θα οφειλόταν στο κακό που διέπραττα. Ένιωθα πραγματικά ένοχη και κατάλαβα πως ζούσα σύμφωνα με τη σατανική μου διάθεση, προσπαθώντας απλώς να αποκτήσω κύρος. Πως όχι μόνο έβλαπτα και παρεμπόδιζα τους άλλους, αλλά θα μπορούσα και να εξαλειφθώ επειδή έκανα το κακό και διατάραζα το έργο της εκκλησίας. Είδα πραγματικά πως το να επιδιώκω το προσωπικό κύρος δεν είναι το σωστό μονοπάτι που πρέπει να πάρω. Ειλικρινά, ένιωσα φόβο και δεν ήθελα να ζω πια μέσα σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση. Ήθελα να μετανοήσω ενώπιον του Θεού.

Στη συνέχεια, διάβασα τα λόγια του Θεού για να βρω ένα μονοπάτι άσκησης. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αν ο Θεός σε έκανε ανόητο, τότε υπάρχει νόημα στην ανοησία σου· αν σε έκανε έξυπνο, τότε υπάρχει νόημα στην εξυπνάδα σου. Ό,τι εξειδίκευση κι αν σου δίνει ο Θεός, όποια κι αν είναι τα δυνατά σου σημεία, όσο υψηλός κι αν είναι ο δείκτης ευφυίας σου, όλα έχουν κάποιον σκοπό για τον Θεό. Όλα αυτά τα πράγματα είναι προκαθορισμένα. Ο ρόλος που διαδραματίζεις, το καθήκον που εκπληρώνεις —ο Θεός τα καθόρισε κι αυτά εδώ και πολύ καιρό. Κάποιοι άνθρωποι δεν πείθονται. Θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα μαθαίνοντας περισσότερα, βλέποντας περισσότερα και όντας πιο επιμελείς. Μα δεν μπορούν να κάνουν υπέρβαση. Με τον καιρό, θα το μάθουν αυτό από την εμπειρία τους. Όσο κι αν πολεμάς, δεν μπορείς να πολεμήσεις τη μοίρα. Ο Θεός έχει καθορίσει τι θα γίνεις και το να το πολεμάς είναι μάταιο. Σε ό,τι είσαι καλός, αυτό είναι που πρέπει να προσπαθείς. Μην προσπαθήσεις να αφοσιωθείς με το ζόρι σε τομείς που δεν εμπίπτουν στις δεξιότητές σου και μην φθονείς τους άλλους. Όλοι έχουν τη λειτουργία τους. Μην νομίζεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου, ότι είσαι τέλειος, ότι είσαι καλύτερος απ’ τους άλλος, επιθυμώντας πάντοτε να αναλάβεις το έργο άλλων ανθρώπων, προβάλλοντας μόνο τον εαυτό σου και κανέναν άλλον. Αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, μπορεί να είσαι πολύ καλός στο να κρατάς τον ρυθμό όταν χορεύεις —εκεί είναι που πρέπει να γίνεις κριτής, να επιτύχεις κάποια σημαντική εξέλιξη, να μάθεις άριστα τις αρχές και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο να σχεδιάζουν ρούχα και είναι σχετικά επιδέξιοι σ’ αυτό. Εκεί, λοιπόν, είναι που πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια και να προχωρήσεις τις σπουδές σου. Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά. Αν ισχύει αυτό, τότε οφείλεις να είσαι ένα άτομο που ακούει προσεκτικά τις οδηγίες των άλλων. Κάνε αυτό που μπορείς να κάνεις και κάνε το καλά, με όλη σου τη δύναμη. Αυτό αρκεί. Ο Θεός θα ικανοποιηθεί» («Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότιόσο μεγάλο κι αν είναι το επίπεδο κάποιου κι όποια κι αν είναι τα χαρίσματά του, όλα αυτά προκαθορίζονται από τον Θεό και περιέχουν τη σοφία Του. Ο Θεός δεν θέλει να κατανοούμε τα πάντα, να μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, να είμαστε καλύτεροι όλων. Θέλει να εκπληρώνουμε καλά τον ρόλο μας. Αν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα δυνατά μας σημεία και τις ικανότητές μας στο μέγιστο, είναι ευτυχισμένος. Αν είμαστε αλαζονικοί, σίγουροι για τον εαυτό μας και πάντα θέλουμε να αγωνιζόμαστε για τον εαυτό μας, απλώς γελοιοποιούμαστε και ο τρόπος που ζούμε είναι άθλιος. Στα λόγια του Θεού, βρήκα επίσης ένα μονοπάτι άσκησης, το να έχω, δηλαδή, αρκετό θάρρος να παραδεχτώ τα ελαττώματά μου. Δεν είχα το επίπεδο ή τις εργασιακές ικανότητες της αδελφής Τσεν. Αυτό αποτελούσε γεγονός που είχε προκαθοριστεί από τον Θεό. Έπρεπε να είμαι λογική και να υποτάσσομαι στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, να είμαι με συνέπεια ένα αξιοπρεπές άτομο, να καταθέτω την καρδιά μου στο καθήκον μου και να σκέφτομαι περισσότερο τον τρόπο να συνεργάζομαι στενά με την αδελφή Τσεν, ώστε να μπορούμε να αναλάβουμε το έργο της εκκλησίας ως ομάδα. Αυτό ήταν στην πραγματικότητα το θέλημα του Θεού. Τα λόγια του Θεού ανέφεραν επίσης πως το έργο του οίκου του Θεού δεν μπορεί να το αναλαμβάνουν μεμονωμένα άτομα. Όλοι πρέπει να εργάζονται μαζί. Όλοι βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, κι έτσι, καθώς αντισταθμίζουμε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου, μπορούμε να θεωρούμε τα πράγματα υπό ένα ευρύτερο πρίσμα. Μόνον όταν είμαστε πραγματικά ενωμένοι, το Άγιο Πνεύμα μάς καθοδηγεί, και μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί στα καθήκοντά μας. Μόλις τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, αναζήτησα την αδελφή Τσεν, της άνοιξα την καρδιά μου σχετικά με την κατάστασή μου εκείνη την περίοδο και της ζήτησα συγγνώμη. Από εκείνη τη στιγμή, όταν βρισκόμασταν μαζί σε συναθροίσεις, δεν προσπαθούσα πια να συναναστρέφομαι καλύτερα από εκείνη, αλλά άκουγα προσεκτικά όταν μιλούσε, με εγκάρδια προσοχή. Αν κάτι της ξέφευγε, προσπαθούσα να συνδράμω με τη συναναστροφή μου. Μιλούσα μόνο για όσα κατανοούσα, ως εκεί. Με αυτού του είδους τη συνεργασία, η συναναστροφή μας γινόταν όλο και πιο αποτελεσματική και ήρθαμε με την αδελφή Τσεν πιο κοντά από ποτέ.

Δύο μήνες αργότερα, η αδελφή Τσεν πήρε προαγωγή και εργαζόμασταν πλάι-πλάι. Διευθύναμε από κοινού το έργο ορισμένων εκκλησιών. Μια μέρα, πήραμε ένα μήνυμα από κάποια επικεφαλής πως ένα μέρος του έργου μας ήταν πολύ επιτυχημένο. Αυτό κάπως με έριξε, επειδή αν η επικεφαλής γνώριζε πως μ’ αυτό ασχολούνταν η αδελφή Τσεν, δεν θα την εκτιμούσε περισσότερο; Εκείνο το βράδυ, η αδελφή Τσεν με ρώτησε πώς θα μπορούσε να κάνει το έργο εκείνο πιο αποτελεσματικό. Σκέφτηκα: «Αυτό το έργο έχει ήδη αποφέρει αποτελέσματα. Αν το συζητούμε μαζί, θα γίνεται όλο και καλύτερο. Αυτό στ’ αλήθεια δεν θα την έκανε να φαίνεται καλύτερη από μένα;» Στη σκέψη αυτή, δεν ήθελα πια να το συζητήσω μαζί της. Όμως τότε συνειδητοποίησα πως άρχιζα πάλι να αγωνίζομαι για όνομα και κέρδος, κι έτσι, έκανα μια προσπάθεια να προσευχηθώ στον Θεό και να απαρνηθώ τη σάρκα μου. Τότε, ήρθαν στο μυαλό μου τα εξής λόγια του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μη σκέφτεσαι καθόλου το κύρος, το γόητρο ή τη φήμη σου. Επίσης, μη λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του ανθρώπου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να είσαι πιστός, αν έχεις βάλει τα δυνατά σου για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ο Θεός λέει πως δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο τα δικά μας συμφέροντα, καθώς προτεραιότητα έχουν τα συμφέροντα και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να κάνουμε πράγματα που είναι ωφέλιμα για την είσοδο των άλλων στη ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να δείξουμε πως είμαστε αφοσιωμένοι στο καθήκον μας. Γνώριζα πως έπρεπε να κάνω αυτό που απαιτεί ο Θεός, κι έτσι συζήτησα με την αδελφή Τσεν για το πώς θα μπορούσαμε να δουλέψουμε σ’ αυτό το έργο, για τα τρέχοντα προβλήματα και πώς θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε. Στη συνάθροιση της επόμενης ημέρας, συναναστράφηκα για την πρόσφατη κατάστασή μου και την κατανόησή μου από αυτή. Όσο περισσότερο μιλούσα, τόσο περισσότερο ένιωθα πως η επιδίωξη ονόματος και κύρους στ' αλήθεια δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Ένιωσα πολύ μεγάλη απέχθεια και μίσος για τον εαυτό μου. Δεν ήθελα πια να χαλιναγωγούμαι από τη σατανική μου διάθεση. Ένιωθα χαρούμενη που δέχτηκα την κρίση και την παίδευση του Θεού και έκανα το καθήκον μου προσγειωμένη. Από τότε, όποτε συναντούσα προβλήματα, προσευχόμουν στον Θεό και πραγματικά σκεφτόμουν τι θα ωφελούσε τον οίκο του Θεού. Έμαθα να αφομοιώνω τα δυνατά σημεία της αδελφής Τσεν, ώστε να μπορούμε να αντισταθμίζουμε η μια τις αδυναμίες της άλλης. Κάνοντάς το αυτό, ένιωσα ήρεμη και γαλήνια, και είμαστε πολύ πιο αποτελεσματικές στο καθήκον μας. Αυτή η μικρή αλλαγή μου επετεύχθη εξολοκλήρου χάρη στην κρίση και την παίδευση του Θεού. Δοξασμένος να είναι ο Θεός!