Απάντηση: Πολλοί πιστεύουν ότι η Βίβλος ήταν θεόπνευστη, πως ό,τι καταγράφηκε στη Βίβλο είναι ο λόγος του Θεού, ότι είναι εντελώς αναλλοίωτη από το θέλημα του ανθρώπου και ότι η Βίβλος είναι απολύτως αξιόπιστη. Αντιμετωπίζουν, μάλιστα, τη Βίβλο με τον ίδιον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον Θεό. Πιστεύουν πως όποιοι λένε ότι η Βίβλος έχει αλλοιωθεί από το θέλημα του ανθρώπου, επιτίθενται στη Βίβλο και την απαρνούνται, και θα είναι καταραμένοι. Συνάδει αυτή η άποψη με την αλήθεια; Έχει κάποια βάση στα λόγια του Θεού; Ο Ιεχωβά Θεός δεν κατέθεσε ποτέ τέτοια μαρτυρία για τη Βίβλο ούτε και ο Κύριος Ιησούς, αλλά ούτε και το Άγιο Πνεύμα κατέθεσε ποτέ τέτοια μαρτυρία για τη Βίβλο. Όποιος γνωρίζει τη Βίβλο, γνωρίζει ότι η Βίβλος δεν γράφτηκε από τον ίδιο τον Θεό, αλλά ότι εντός της Βίβλου υπάρχουν οι καταγραφές αρχαίων προφητών, μαθητών και αποστόλων σχετικά με το έργο που πραγματοποίησε ο Θεός, καθώς και οι προσωπικές εμπειρίες των μαθητών και των αποστόλων και οι επιστολές που έγραψαν προς τις εκκλησίες εκείνου του καιρού, ενώ υπάρχουν και κάποιες προφητείες σχετικά με το τελικό έργο του Θεού. Είναι ένα βιβλίο, το περιεχόμενο του οποίου συλλέχθηκε και συγκροτήθηκε από μεταγενέστερες γενεές, το οποίο καταγράφει τα ιστορικά γεγονότα σχετικά με το έργο του Θεού, και το οποίο συντάχθηκε από ανθρώπους. Παρόλο που περιέχει στοιχεία σχετικά με το έργο και τις ομιλίες του Ιεχωβά και του Ιησού από εκείνον τον καιρό, η Βίβλος δεν τεκμηριώθηκε προσωπικά από τον Ιεχωβά και τον Ιησού, και τα λόγια που περιέχει δεν εκφράστηκαν όλα από τον ίδιο τον Ιεχωβά ή τον ίδιο τον Ιησού. Οπότε, πώς μπορούν οι άνθρωποι να λένε ότι όλα τα λόγια στη Βίβλο είναι λόγια του Θεού και ότι είναι πλήρως αναλλοίωτη από το θέλημα του ανθρώπου, και ότι η Βίβλος είναι απολύτως ακριβής και αλάθητη; Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού τα εξηγούν όλα αυτά με σαφήνεια: «Την σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο Θεός και ότι ο Θεός είναι η Βίβλος. Επίσης, πιστεύουν ότι όλα όσα λέει η Βίβλος ήταν τα μόνα λόγια που εξέφρασε ο Θεός και ότι όλα ειπώθηκαν από τον Θεό. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πιστεύουν ακόμη ότι παρόλο που και τα εξήντα έξι βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν από ανθρώπους, όλα αυτά δόθηκαν με την έμπνευση του Θεού και αποτελούν καταγραφή των ομιλιών του Αγίου Πνεύματος. Αυτό αποτελεί τη λανθασμένη ερμηνεία των ανθρώπων και δεν συνάδει απόλυτα με τα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, εκτός από τα βιβλία των προφητειών, το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί ιστορικό αρχείο. Ορισμένες από τις επιστολές της Καινής Διαθήκης προέρχονται από τις εμπειρίες των ανθρώπων και ορισμένες προέρχονται από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι επιστολές του Παύλου, παραδείγματος χάριν, προέκυψαν από το έργο ενός ανθρώπου, ήταν όλες το αποτέλεσμα της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος και γράφτηκαν για τις εκκλησίες, ήταν λόγια προτροπής και ενθάρρυνσης για τους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών. Δεν ήταν λόγια που εξέφρασε το Άγιο Πνεύμα — ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος, ούτε ήταν προφήτης, πολύ λιγότερο δε, είδε τα οράματα που είδε ο Ιωάννης. Οι επιστολές του γράφτηκαν για τις εκκλησίες της Εφέσου, της Θεσσαλονίκης, της Γαλατίας και άλλων εκκλησιών. Έτσι, οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές, τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε είναι οι άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. […] Όλα όσα εποικοδομητικά και θετικά είπε για τους ανθρώπους ήταν σωστά, αλλά δεν εκπροσωπούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούσε να εκπροσωπεί τον Θεό. Αποτελεί εξωφρενική ερμηνεία και τεράστια βλασφημία όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα αρχεία των εμπειριών ενός ανθρώπου και τις επιστολές ενός ανθρώπου ως τον λόγο που εκφράζει το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες! […] Η ταυτότητά του ήταν απλώς εκείνη ενός εργαζόμενου αποστόλου και ήταν απλώς ένας απόστολος που απεστάλη από τον Θεό. Δεν ήταν ούτε προφήτης ούτε μάντης. Έτσι, ο ίδιος θεωρούσε το δικό του έργο και τη ζωή των αδελφών ως υψίστης σημασίας. Συνεπώς, δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος. Τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, πολύ λιγότερο δε, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν τα λόγια του Θεού, διότι ο Παύλος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πλάσμα του Θεού και σίγουρα δεν ήταν η ενσάρκωση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (3)).

Μέσα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μπορούμε να δούμε πως ό,τι είναι καταγεγραμμένο στη Βίβλο δεν αποτελεί λόγο του Θεού. Τα βιβλία των προφητών, τα βιβλία στην Παλαιά Διαθήκη, όπως του Δανιήλ, του Ησαΐα, του Ωσηέ και του Ιερεμία υπαγορεύτηκαν όλα απευθείας από τον Θεό και αναφέρουν τα όσα επρόκειτο να φέρει εις πέρας ο Θεός, για τα οποία είχε μιλήσει στους ανθρώπους μέσα από το στόμα των προφητών. Το σύνολο αυτών των βιβλίων προέρχονται από τον Θεό, χωρίς την παραμικρή νόθευση. Πέραν αυτών, όμως, τα περισσότερα από τα άλλα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, όπως της Γένεσης, της Εξόδου, του Ιησού του Ναυή, της Ρουθ και του Νεεμία, αποτελούν καταγραφή της ιστορίας του Ισραήλ. Φυσικά, υπάρχει και ένα μικρό μέρος που αποτελείται από βιβλία σοφίας, όπως οι Παροιμίες, το Άσμα Ασμάτων και ο Εκκλησιαστής. Τα λόγια που περιέχουν αυτά τα βιβλία δεν είναι όλα λόγια του Θεού. Είναι ακριβώς όπως η Πεντάτευχος του Μωυσή, δηλαδή η Γένεση, η Έξοδος, το Λευιτικόν, οι Αριθμοί και το Δευτερονόμιο –αυτά τα βιβλία μιλάνε για το πώς ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε αρχικά τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, πώς οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν από την Αίγυπτο στη Γη Χαναάν και για τη διαδικασία διακήρυξης των νόμων– η οποία γράφτηκε από τον Μωυσή ώστε να μπορέσουν οι μεταγενέστερες γενεές να γνωρίσουν τις πράξεις του Ιεχωβά Θεού. Δεν αποτελούνται εξ ολοκλήρου από τον λόγο του Θεού. Τα βιβλία που έγραψε ο Μωυσής περιέχουν λόγια που εξέφρασε ο Ιεχωβά Θεός (βλ. Έξοδος 3:5–10, 14:1–4), λόγια που είπε ο Μωυσής (βλ. Έξοδος 8:26, 29, 9:29–30), λόγια που είπαν οι Ισραηλίτες (βλ. Έξοδος 16:2–3, Αριθμοί 14:2), καθώς και λόγια που είπε ο αγγελιοφόρος του Θεού (βλ. Γένεση 22:11–12). Δεν εκφράστηκαν όλα αυτά τα λόγια από τον Θεό. Και στη Καινή Διαθήκη, εκτός από τα λόγια που είπε ο Κύριος Ιησούς όταν εργαζόταν, τα οποία καταγράφονται στα τέσσερα ευαγγέλια, τα υπόλοιπα είναι κυρίως επιστολές που έγραψαν οι μαθητές ή οι απόστολοι προς τις εκκλησίες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι επιστολές που έγραψε ο Παύλος. Οι μαθητές και οι απόστολοι δεν είναι ο Θεός, ούτε είναι προφήτες που μπορούν να μεταλαμπαδεύουν τα λόγια του Θεού. Και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκπροσωπούν τον Θεό και να μιλούν εκ μέρους του Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς, οι επιστολές που έγραψαν εκπροσωπούν μόνο τις εμπειρίες του ανθρώπου, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος ούτε ότι είναι θεόπνευστες. Είναι ακριβώς όπως τα πνευματικά βιβλία που έχει γράψει ο Γουίτνες Λι, ο Γουότσμαν Νι, η Μαντάμ Ζαν Γκουγιόν, ο Λόρενς και ούτω καθεξής, τα οποία πραγματεύονται μόνο ορισμένες διαφωτίσεις από το Άγιο Πνεύμα και ορισμένες προσωπικές εμπειρίες. Συνεπώς, μόνο οι ομιλίες του Ιεχωβά και του Ιησού, καθώς και τα θεόπνευστα λόγια εντός της Βίβλου είναι λόγια του Θεού, είναι αναλλοίωτα από το θέλημα του ανθρώπου και απολύτως αλάθητα. Κανένα από τα υπόλοιπα λόγια δεν είναι λόγια του Θεού. Αν αντιμετωπίζουμε όλες τις ανθρώπινες καταγραφές, τις ανθρώπινες εμπειρίες και τις επιστολές μέσα στη Βίβλο ως τον λόγο του Θεού, τότε εξισώνουμε τα λόγια του ανθρώπου με τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος και αποτελεί βλασφημία απέναντι στον Θεό!

Η Βίβλος είναι ένα αρχείο που έχει γραφτεί από τον άνθρωπο και δεν είναι όλες οι προσωπικές ομιλίες του Θεού. Επομένως, είναι αναπόφευκτη η αλλοίωση της Βίβλου από τον άνθρωπο, από τις παράλογες ερμηνείες του ανθρώπου. Οπότε, πώς μπορούμε να πούμε ότι είναι απολύτως ακριβής και αλάθητη; Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Δεν αποτελούν όλα όσα περιέχονται στη Βίβλο καταγραφή όσων έχει εκφράσει ο ίδιος ο Θεός. Η Βίβλος απλά τεκμηριώνει τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, εκ των οποίων ένα μέρος είναι η καταγραφή των προβλέψεων των προφητών και άλλο ένα μέρος είναι οι εμπειρίες και η γνώση που αποτυπώθηκαν από ανθρώπους που χρησιμοποίησε ο Θεός στην πορεία του χρόνου. Οι ανθρώπινες εμπειρίες αλλοιώνονται από ανθρώπινες απόψεις και γνώσεις, κάτι που είναι αναπόφευκτο. Πολλά από τα βιβλία της Βίβλου περικλείουν ανθρώπινες αντιλήψεις, ανθρώπινες προκαταλήψεις και ανθρώπινες παράλογες ερμηνείες. Βεβαίως, τα περισσότερα από όσα έχουν λεχθεί είναι το αποτέλεσμα της διαφώτισης και της φώτισης του Αγίου Πνεύματος και αποτελούν σωστές ερμηνείες — εντούτοις, και πάλι δεν μπορούμε να πούμε ότι εκφράζουν την αλήθεια με απόλυτη ακρίβεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (3)). «Σήμερα, ποιος από εσάς τολμάει να λέει ότι όλα όσα εξέφρασαν εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα; Ποιος τολμάει να τα ξεστομίζει αυτά; Εάν όντως τα λες αυτά, τότε γιατί το βιβλίο προφητείας του Έσδρα απορρίφθηκε και γιατί έγινε το ίδιο με τα βιβλία εκείνων των αρχαίων αγίων και προφητών; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί εσείς τολμάτε να κάνετε τέτοιες παρορμητικές επιλογές; Είσαι ικανός να επιλέξεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Πολλές ιστορίες από το Ισραήλ απορρίφθηκαν επίσης. Κι αν πιστεύεις ότι όλες αυτές οι γραφές του παρελθόντος προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί κάποια βιβλία απορρίφθηκαν; Αν όλα προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε θα έπρεπε όλα να φυλάσσονται και να αποστέλλονται στους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών για μελέτη. Δεν θα πρέπει να επιλέγονται ή να απορρίπτονται από την ανθρώπινη βούληση. Αυτό είναι λάθος. Λέγοντας ότι οι εμπειρίες του Παύλου και του Ιωάννη αναμίχθηκαν με τις προσωπικές τους αντιλήψεις δεν σημαίνει ότι οι εμπειρίες και η γνώση τους προέρχονταν από τον Σατανά, αλλά απλώς ότι είχαν στοιχεία που προέρχονταν από τις προσωπικές εμπειρίες και αντιλήψεις τους. Η γνώση τους βασιζόταν στο πλαίσιο των πραγματικών εμπειριών εκείνης της εποχής, ενώ ποιος μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι όλα αυτά προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα; Εάν και τα Τέσσερα Ευαγγέλια προέρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, τότε γιατί ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης είπαν ο καθένας κάτι διαφορετικό για το έργο του Ιησού;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας). «Το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο το έργο του Θεού είναι η πλήρης έκφραση του Αγίου Πνεύματος και δεν υπάρχει διαφορά, ενώ το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι αναμεμειγμένο με πολλά ανθρώπινα πράγματα και δεν είναι η άμεση έκφραση του Αγίου Πνεύματος, ούτε καν η πλήρης έκφρασή Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου). Τα λόγια του Θεού λένε ξεκάθαρα ότι η Βίβλος δεν αποτελείται εξ ολοκλήρου από τις ομιλίες του ίδιου του Θεού και ότι δεν έχει γραφτεί από τον ίδιο τον Θεό. Συνεπώς, πρέπει οπωσδήποτε να έχει αλλοιωθεί από το θέλημα του ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι απολύτως ακριβής και αλάνθαστη. Κι αυτό επειδή μόνο το έργο του Θεού είναι απολύτως ακριβές και αλάνθαστο· αποτελεί στο σύνολό του την έκφραση του Αγίου Πνεύματος και είναι αναλλοίωτο από το θέλημα του ανθρώπου. Επίσης, δεν έχει τίποτα που να αποδίδεται στον άνθρωπο και είναι εξ ολοκλήρου η απευθείας έκφραση του Αγίου Πνεύματος. Όμως το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εκπροσωπεί πλήρως τον Θεό και δεν είναι εξ ολοκλήρου το θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Όλα τα λόγια που λένε, επίσης δεν αποτελούν την απευθείας έκφραση του Αγίου Πνεύματος, οπότε αναπόφευκτα είναι νοθευμένα από το θέλημα και τις προκαταλήψεις του ανθρώπου, καθώς και από την κατανόηση, τις εμπειρίες και τις ερμηνείες του ανθρώπου. Για παράδειγμα, όταν ο Παύλος έγραψε τις επιστολές του προς τις εκκλησίες, είχε πει κάποτε: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Προς Φιλιππησίους 1:21). «Κατά ατιμίαν λέγω, […] Αλλ' εις ό,τι τολμά τις, αφρόνως ομιλώ, τολμώ και εγώ. […] υπηρέται του Χριστού είναι; παραφρονών λαλώ, πλειότερον εγώ» (Προς Κορινθίους Β ́ 11:21-23). Αυτά τα λόγια του Παύλου είναι υπεροπτικά και αλαζονικά, και γίνονται μάρτυρες στον ίδιο, σαν να ήταν ο Χριστός, γεγονός που τον εκθέτει ακόμα περισσότερο ως άτομο χωρίς καμία λογική. Σαφέστατα, αυτά τα λόγια που είπε ο Παύλος δεν προκύπτουν από το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, επειδή η αλαζονεία και η υπεροψία είναι σατανικές διαθέσεις, τις οποίες μισεί και απεχθάνεται ο Θεός. Τα λόγια του Παύλου εδώ εκπροσωπούν τον Σατανά, οπότε πώς θα μπορούσαν να προέρχονται από τον Θεό; Ένα άλλο παράδειγμα: Στην αρχή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, ο Ματθαίος έγραψε τη γενεαλογία του Ιησού, σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς είναι απόγονος του Αβραάμ, του γένους του Δαβίδ και υιός του Ιωσήφ. Στη συνέχεια λέει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε μέσω παρθενικής σύλληψης και καταγόταν απευθείας από το Άγιο Πνεύμα, καθώς και ότι δεν ήταν υιός του Ιωσήφ. Αυτό δεν είναι αντιφατικό; Στα μάτια των ανθρώπων, ο Ιησούς εμφανίζεται ως υιός του Ιωσήφ, όμως η σύλληψή Του στην ουσία έγινε από το Άγιο Πνεύμα και δεν είχε καμία σχέση με τον Ιωσήφ. Ωστόσο, ο Ματθαίος επιμένει πεισματικά ότι ο Ιησούς είναι μέρος της γενεαλογίας του Ιωσήφ. Αυτό δεν αποτελεί αλλοίωση από το θέλημα του ανθρώπου; Αυτό δεν προκύπτει από την απατηλή γνώση του ανθρώπου; Επιπλέον, στην Παλαιά Διαθήκη, στο κεφάλαιο 24 του δεύτερου βιβλίου του Σαμουήλ και στο κεφάλαιο 21 του πρώτου βιβλίου των Χρονικών, καταγράφεται ότι ο Δαβίδ απαρίθμησε τους ανθρώπους. Στο δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ, 24:1, αναφέρεται πως ήταν ο Ιεχωβά αυτός που έβαλε τον Δαβίδ να απαριθμήσει τους ανθρώπους, ενώ στο πρώτο βιβλίο των Χρονικών, 21:1, αναφέρεται ότι ήταν ο Σατανάς αυτός που ώθησε τον Δαβίδ να απαριθμήσει τους ανθρώπους. Στο δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ, 24:9, αναφέρεται πως ο Ιωάβ μέτρησε πως στο Ισραήλ υπήρχαν 800.000 γενναίοι άντρες που μπορούσαν να κρατήσουν σπαθί, ενώ στο πρώτο βιβλίο των Χρονικών, 21:5, αναφέρεται ότι ο αριθμός των αντρών στο Ισραήλ που μπορούσαν να κρατήσουν σπαθί, τους οποίους καταμέτρησε ο Ιωάβ, ήταν 1.100.000. Στο δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ, 24:13, καταγράφεται ότι οι τρεις πληγές που θα έστελνε ο Ιεχωβά θα ήταν επτά χρόνια πείνας, τρεις μήνες φυγής και τρεις ημέρες λοιμού, ενώ στο πρώτο βιβλίο των Χρονικών, 21:12, καταγράφεται ότι οι τρεις πληγές που θα έστελνε ο Ιεχωβά θα ήταν τρία χρόνια λιμού, τρεις μήνες φυγής και τρεις ημέρες λοιμού. Αυτές οι γραφές υποτίθεται ότι καταγράφουν το ίδιο περιστατικό, όμως παρέχουν εντελώς διαφορετικές εκδοχές, κάποιες εκ των οποίων είναι εντελώς αντιφατικές. Αυτά δεν είναι λάθη των ανθρώπινων καταγραφών; Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη από το θέλημα του ανθρώπου και δεν είναι απολύτως ακριβής και αλάθητη. Η άποψη ότι η Βίβλος είναι απολύτως ακριβής και αλάθητη δεν συνάδει με τα γεγονότα.

Κάποιοι πιστεύουν ότι όλα τα λόγια της Βίβλου είναι πολύπλευρα. Αυτό αποτελεί επίσης μια λανθασμένη δήλωση. Στην πραγματικότητα, η δήλωση αυτή προέρχεται αποκλειστικά από το γεγονός ότι η Βίβλος περιέχει κάποιες γραφές που τεκμηριώνουν ξεκάθαρα το ίδιο περιστατικό, αλλά με εντελώς διαφορετικές εκδοχές, κάποιες εκ των οποίων είναι εντελώς αντιφατικές. Ωστόσο, οι άνθρωποι πιστεύουν μονίμως ότι η Βίβλος είναι απολύτως θεόπνευστη, αποτελείται εξ ολοκλήρου από τον λόγο του Θεού και είναι εντελώς αναλλοίωτη από το θέλημα του ανθρώπου. Κατά συνέπεια, σε περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι δεν τολμούν να πουν ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη από το θέλημα του ανθρώπου και εμπεριέχει λάθη, το μόνο που μπορούν να πουν είναι ότι «η Βίβλος είναι πολύπλευρη», προκειμένου να εξηγήσουν τις αντιφάσεις που εμπεριέχει. Λένε ότι χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά λόγια για να περιγράψουν διαφορετικές λεπτομέρειες στη Βίβλο, και ότι η Βίβλος καταγράφηκε από διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικές οπτικές γωνίες και διαφορετικές πλευρές, κάνοντας έτσι τους ανθρώπους να πιστεύουν στην ακρίβεια και το αλάθητο της Βίβλου. Όμως, στην πραγματικότητα, αν διαβάσουμε προσεκτικά τη Βίβλο, θα ανακαλύψουμε ότι εμπεριέχει κάποιες γραφές που δεν μπορούν να εξηγηθούν από τη δήλωση «η Βίβλος είναι πολύπλευρη». Για παράδειγμα, τα Τέσσερα Ευαγγέλια καταγράφουν ότι ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές. Στα κατά Ματθαίον, κατά Λουκάν και κατά Ιωάννην Ευαγγέλια, ο αλέκτωρ λάλησε μία φορά, όμως στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, ο αλέκτωρ λάλησε δύο φορές. Εδώ έχουμε μια προφανή ασυμφωνία. Πιστεύω ότι πολλοί αδελφοί και αδελφές θα έχουν εγείρει αυτό το ερώτημα: ο αλέκτωρ λάλησε μία ή δύο φορές; Οι άνθρωποι τελικά δεν μπορούν να το εξηγήσουν, οπότε μπορούν μόνο να λένε ότι «η Βίβλος είναι πολύπλευρη» για να δώσουν μια εξήγηση. Σκεφτείτε το: Αν η Βίβλος είναι απολύτως αναλλοίωτη από το θέλημα του ανθρώπου, δεν περιέχει κανένα λάθος και προέρχεται εξ ολοκλήρου από τον Θεό, τότε ο αριθμός των φορών που λάλησε ο αλέκτωρ στα Τέσσερα Ευαγγέλια θα έπρεπε να είναι ο ίδιος. Πώς θα ήταν δυνατόν να υπάρχουν δύο εκδοχές; Τι το πολύπλευρο υπάρχει στην καταγραφή του πόσες φορές λάλησε ο αλέκτωρ, μία ή δύο; Τι νόημα θα μπορούσε να έχει αυτό; Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να σταθεί η δήλωση πως η Βίβλος είναι πολύπλευρη. Είναι απλώς μια δικαιολογία για την ακρίβεια και το αλάθητο της Βίβλου!

Κάποιοι πιστεύουν ότι τα λόγια της Βίβλου αποτελούν όλα μια ένδειξη για το μέλλον. Αυτό είναι μια ακόμα πιο λανθασμένη δήλωση! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αυτό που τεκμηριώνει η Βίβλος είναι το έργο του Θεού στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου και μέρους των όσων έπραξε ο εκλεκτός λαός του Ισραήλ. Παρόλο που είχαν επιλεχθεί τα τμήματα που θα συμπεριλαμβάνονταν ή θα αφαιρούνταν, μολονότι το Άγιο Πνεύμα δεν το εγκρίνει, εξακολουθεί να μην προσάπτει καμιά ευθύνη. Η Βίβλος δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ιστορία του Ισραήλ και του έργου του Θεού. Οι άνθρωποι, τα ζητήματα και όλα όσα καταγράφει ήταν πραγματικά, και τίποτα σχετικά μ' αυτά δεν είχε συμβολική σημασία — εκτός, φυσικά, από τις προφητείες του Ησαΐα, του Δανιήλ και άλλων προφητών ή του βιβλίου των οραμάτων του Ιωάννη» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (4)]. Από τα λόγια του Θεού μπορεί να γίνει εμφανές ότι η Βίβλος τεκμηριώνει αποκλειστικά την ιστορία του έργου του Θεού, ενώ είναι, επίσης, μια ιστορική καταγραφή του πώς οι Ισραηλίτες βίωσαν τα δύο στάδια του έργου του Ιεχωβά και του Ιησού. Όλα όσα καταγράφει είναι αληθινοί άνθρωποι, αληθινά πράγματα και αληθινά συμβάντα, χωρίς καμία ένδειξη για το μέλλον. Εκτός από τις προφητείες των προφητών και το Βιβλίο της Αποκάλυψης που έγραψε ο Ιωάννης, τίποτα άλλο στη Βίβλο δεν αποτελεί ένδειξη για το μέλλον. Για παράδειγμα, το κεφάλαιο 20 της Εξόδου τεκμηριώνει τις Δέκα Εντολές που διακήρυξε ο Θεός στους Ισραηλίτες, ζητώντας τους να μη λατρεύουν είδωλα, να μην κλέβουν, να μη σκοτώνουν, να μην εργάζονται το Σάββατο... Αυτές είναι όλες εντολές που διακήρυξε ο Ιεχωβά Θεός στον άνθρωπο υπό τον νόμο. Ο άνθρωπος έπρεπε απλώς να τηρεί τους νόμους του Ιεχωβά Θεού, δεν υπήρχε καμία ένδειξη για το μέλλον σ’ αυτές. Επιπλέον, στο κεφάλαιο 5 του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου καταγράφεται η διδασκαλία του Κυρίου Ιησού στους ανθρώπους εκείνον τον καιρό. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι πενθούντες, διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθή. Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην» (Κατά Ματθαίον 5:3-5). Αυτές είναι οι απαιτήσεις που είχε ο Κύριος Ιησούς από τους ανθρώπους κατά την Εποχή της Χάριτος, και απέχουν πολύ από το να αποτελούν ενδείξεις για το μέλλον. Αυτό δείχνει ότι η δήλωση πως τα πάντα στη Βίβλο προμηνύουν κάτι είναι ανακριβής. Πρόκειται απλώς για υποκειμενικές υποθέσεις των ανθρώπων.

Φυσικά, ο Παντοδύναμος Θεός αποκαλύπτει ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη από το θέλημα του ανθρώπου, αλλά αυτό δεν αποτελεί απάρνηση της Βίβλου, πόσο μάλλον επίθεση κατά της Βίβλου. Το κάνει μόνο για να αποσαφηνίσει την πραγματολογική αλήθεια, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν τη Βίβλο με σωστό τρόπο, να μην της έχουν τυφλή πίστη και να μην τη λατρεύουν. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σήμερα, αναλύω τη Βίβλο κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεν σημαίνει ότι τη μισώ ή αρνούμαι την αξία της ως σημείο αναφοράς. Εξηγώ και διευκρινίζω την έμφυτη αξία και προέλευση της Βίβλου σε σένα για να σταματήσεις να μένεις στο σκοτάδι. Διότι οι άνθρωποι έχουν τόσο πολλές απόψεις για τη Βίβλο, και οι περισσότερες από αυτές είναι εσφαλμένες. Η ανάγνωση της Βίβλου κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τους εμποδίζει να κερδίσουν ό,τι πρέπει, αλλά, το πιο σημαντικό, εμποδίζει το έργο που σκοπεύω να επιτελέσω. Αποτελεί απίστευτη τροχοπέδη για το έργο του μέλλοντος και προσφέρει μόνο μειονεκτήματα, όχι πλεονεκτήματα. Συνεπώς, αυτό που σε διδάσκω είναι απλώς η ουσία και η πραγματική ιστορία της Βίβλου. Δεν ζητώ να μη διαβάσεις τη Βίβλο ή να τριγυρνάς δηλώνοντας ότι στερείται παντελώς ουσίας, αλλά ότι έχεις τη σωστή γνώση και άποψη για τη Βίβλο. Μην είσαι υπερβολικά μονόπλευρος! Μολονότι η Βίβλος αποτελεί ένα βιβλίο ιστορίας που γράφτηκε από ανθρώπους, καταγράφει επίσης πολλές από τις αρχές βάσει των οποίων υπηρετούσαν τον Θεό οι αρχαίοι άγιοι και προφήτες, καθώς και τις εμπειρίες των πρόσφατων αποστόλων καθώς υπηρετούσαν τον Θεό — το σύνολο των οποίων το είδαν και το γνώρισαν όντως αυτοί οι άνθρωποι και μπορεί να χρησιμεύσει ως αναφορά για τους ανθρώπους αυτής της εποχής στην επιδίωξη της αληθινής οδού» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (4)]. «Η Βίβλος ακολουθείται εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, και όλοι οι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν σαν θεό, σε σημείο που οι άνθρωποι των εσχάτων ημερών έχουν αντικαταστήσει τον Θεό με τη Βίβλο. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός πραγματικά απεχθάνεται. Έτσι, στον ελεύθερό Του χρόνο, έπρεπε να διασαφηνίσει την εσωτερική ιστορία και την προέλευση της Βίβλου. Διαφορετικά, η Βίβλος θα εξακολουθούσε να αντικαθιστά τον Θεό στις καρδιές των ανθρώπων, κι εκείνοι θα καταδίκαζαν και θα μετρούσαν τις πράξεις του Θεού βάσει των λόγων που περιέχει η Βίβλος. Η επεξήγηση του Θεού για την ουσία, τη δόμηση και τις ατέλειες της Βίβλου, σε καμία περίπτωση δεν αρνείται την ύπαρξή της, ούτε καταδικάζει τη Βίβλο. Περισσότερο αποσκοπεί να παρέχει μια λογική και κατάλληλη επεξήγηση, να αποκαταστήσει την αρχική εικόνα της Βίβλου και να διορθώσει τις οποίες λανθασμένες ιδέες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τη Βίβλο, ώστε όλοι να μπορούν να έχουν μια ορθή εικόνα γι’ αυτήν, χωρίς να τη λατρεύουν πλέον και να μην μπερδεύονται. Εσφαλμένα θεωρούν ότι η τυφλή πίστη τους στη Βίβλο είναι το ίδιο πράγμα σαν να πιστεύεις και να λατρεύεις τον Θεό, και δεν τολμούν καν να αντικρίσουν το πραγματικό υπόβαθρό της και τα αδύναμα σημεία της. Αφότου οι πάντες αποκτήσουν μια ξεκάθαρη κατανόηση για τη Βίβλο, θα μπορέσουν να την πετάξουν στην άκρη, χωρίς κανέναν δισταγμό, και με θάρρος να αποδεχθούν τα νέα λόγια του Θεού. Αυτός είναι ο στόχος του Θεού σε αυτά τα κεφάλαια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Χριστού καθώς εισερχόταν στις Εκκλησίες, Εισαγωγή).

Προφανώς, το ότι ο Παντοδύναμος Θεός αναλύει σήμερα τη Βίβλο κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι την απαρνείται ή ότι την καταδικάζει, ούτε ότι λέει πως η Βίβλος δεν αξίζει ως σημείο αναφοράς. Αντιθέτως, αποσκοπεί στο να παρέχει μια κατάλληλη και δέουσα οπτική γωνία για τη Βίβλο, να διορθώσει την εσφαλμένη γνώση που έχουν οι άνθρωποι για τη Βίβλο και να τους δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια σαφή κατανόηση για την προέλευση, την ουσία, την πραγματική ιστορία και την πρακτική αξία της Βίβλου. Ο Παντοδύναμος Θεός το κάνει αυτό ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να έχουν μια σωστή κατανόηση και μια ακριβής άποψη για τη Βίβλο, προκειμένου να αποφύγουν την υπερβολική λατρεία της Βίβλου, να μην έχουν τυφλή πίστη στη Βίβλο, να μη χρησιμοποιούν τη Βίβλο για να αντικαταστήσουν τον Θεό και να μη σκέφτονται ότι το να πιστεύει κανείς στη Βίβλο είναι σαν να πιστεύει στον Θεό και να λατρεύει τον Θεό, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η επιστροφή τους ενώπιον του Θεού. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού, όταν υποδεικνύει ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη από το θέλημα του ανθρώπου και δεν είναι αλάθητη.

Αδελφοί και αδελφές, η Βίβλος ήταν ανέκαθεν ένα ουράνιο βιβλίο και ένα άγιο βιβλίο στην καρδιά των πιστών ανά τους αιώνες, και κανένας από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα δεν είχε τολμήσει να αναλύσει τη Βίβλο ή να αναγνωρίσει ότι η Βίβλος είναι αλλοιωμένη από το θέλημα του ανθρώπου. Όμως σήμερα, ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός, έχει αποκαλύψει την πραγματική ιστορία και την υπόσταση της Βίβλου, παραδίδοντάς την στην πραγματική της φύση και κάνοντάς μας να δούμε το πραγματολογικό υπόβαθρο και τα λάθη της Βίβλου, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε μια σαφή κατανόηση για τη Βίβλο και να γνωρίζουμε ότι η Βίβλος δεν είναι εξ ολοκλήρου ο λόγος του Θεού και ότι δεν είναι απολύτως ακριβής και αλάθητη. Μόνο αυτή είναι η αλήθεια και η ουσία των πραγμάτων. Επομένως, ευελπιστούμε ότι θα μπορέσουμε όλοι μας να αντιμετωπίζουμε με σωστό τρόπο τη Βίβλο και ότι δεν θα τη λατρεύουμε πλέον σαν να ήταν Θεός, ούτε θα πιστεύουμε ότι η Βίβλος είναι ο Θεός και ο Θεός είναι η Βίβλος. Θα πρέπει να αναζητούμε και να μελετάμε με πρακτικό τρόπο το νέο έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, και δεν πρέπει να πιστεύουμε πλέον τυφλά στη Βίβλο και να τη λατρεύουμε, καθώς κάτι τέτοιο μας κάνει να γινόμαστε άνθρωποι που απορρίπτουν τον Θεό και που αντιστέκονται στο νέο έργο Του.