Από τη Γου Ξια, επαρχία Σαντόνγκ

Αφότου αποδέχθηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και μέσα από την ανάγνωση των λόγων Του, έφτασα να κατανοήσω ότι, αν κάποιος θέλει να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση και να εισέλθει στον σωστό δρόμο της σωτηρίας στην πίστη του στον Θεό, τότε πρώτα πρέπει να διδαχθεί το μάθημα της αυτογνωσίας. Μόνο με την αποδοχή της κρίσης και του παιδέματος των λόγων του Θεού, με τη γνώση του εαυτού του μέσα από τα λόγια του Θεού και με την επίτευξη της κατανόησης των διαφόρων σατανικών διαθέσεων αλλά και της διεφθαρμένης ουσίας του, μπορεί κάποιος να μισήσει τον εαυτό του και να απαρνηθεί τη σάρκα του, και να μην πράττει πλέον τίποτα στασιαστικό εναντίον του Θεού ή κάτι που να Τον αψηφά. Μόνο όταν κάποιος γνωρίζει πραγματικά την αλήθεια της δικής του διαφθοράς, μπορεί να νοιώσει ειλικρινή δίψα για την αλήθεια, να την επιδιώξει, και να υιοθετήσει τα λόγια του Θεού στην πραγματική του ζωή, προκειμένου να τα βιώνει και να κάνει πράξη. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να εισέλθει σταδιακά στην αλήθεια και να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση, και αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο είναι τόσο σημαντική η αυτογνωσία. Συνεπώς, όποτε διάβαζα τον λόγο του Θεού, σιγουρευόμουν να συγκρίνω εαυτόν με τον λόγο με τον οποίο ο Θεός αποκαλύπτει τον άνθρωπο. Ό,τι κι αν μου συνέβαινε, μπορούσα να αναγνωρίσω τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειές μου. Ένοιωθα ότι ήμουν ικανή να κατανοήσω εαυτόν. Ωστόσο, μέσα από μια αποκάλυψη από τον Θεό, κατέστην ικανή να δω ότι δεν κατανοούσα στ’ αλήθεια τον εαυτό μου σύμφωνα με τον λόγο Του.

Μια μέρα, πήγα κάπου με την επικεφαλής μου, για να κάνουμε ανάληψη ενός μέρους των χρημάτων της εκκλησίας. Όταν το χρηματικό ποσό επιβεβαιώθηκε και η απόδειξη είχε εκδοθεί, στο μυαλό μου ήρθαν πολλοί αδελφοί και αδελφές από την εκκλησία που είχαν συλληφθεί προσφάτως από την αστυνομία του ΚΚΚ επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο. Η σκληρή καταπίεση των θρησκευτικών πεποιθήσεων από την κυβέρνηση του ΚΚΚ εντεινόταν τώρα όλο και πιο πολύ, η παρακολούθηση της εκκλησίας ήταν πιο σχολαστική, και κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αρπάξουν τα περιουσιακά της στοιχεία. Έτσι, για μεγαλύτερη σιγουριά, πρότεινα να καταστραφούν όλες οι προηγούμενες αποδείξεις. Απροσδόκητα, η επικεφαλής είπε: «Αν καταστρέφαμε τις αποδείξεις, τότε δεν θα υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία. Κι αν εσύ έκλεβες τα χρήματα και τα ξόδευες μόνη σου;» Δεν ήξερα πώς να αισθανθώ μετά από αυτό, αλλά σίγουρα το ένοιωσα σαν μεγάλη προσβολή στην ακεραιότητά μου˙ μου ήταν πολύ δύσκολο να το καταπιώ. Σκέφτηκα: «Μόνο ένας Ιούδας θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Τι είδους άνθρωπος νομίζεις ότι είμαι; Ακολουθώ τόσα χρόνια τον Θεό και είμαι καλός άνθρωπος. Πώς θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο; Εκτός αυτού, εκτελώ τόσα χρόνια το έργο της εκκλησίας και δεν έχω κάνει ποτέ λάθος με τα οικονομικά της, γιατί, λοιπόν, να κλέψω τα χρήματα; Μοιάζω στον Ιούδα;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ θύμωνα. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένοιωθα ότι με περιφρονούσε και με αδικούσε. Πληγώθηκα τόσο πολύ, που σχεδόν έβαλα τα κλάματα.

Μέσα στην οδύνη μου, θυμήθηκα ξαφνικά τα λόγια του Θεού: «Το περιβάλλον γύρω μας, καθώς και οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα αντικείμενα, επιτρέπονται όλα από τον θρόνο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). Τότε σκέφτηκα: Γιατί ο Θεός να δημιουργήσει ένα περιβάλλον, όπου η αδελφή θα έλεγε κάτι τέτοιο; Τι με διδάσκει ο Θεός; Ενώ το επεξεργαζόμουν, η καρδιά μου άρχισε να ηρεμεί. Το μυαλό μου άρχισε να αμφισβητεί τις επώδυνες αντιδράσεις μου απέναντι στο σχόλιο της αδελφής: Είχε άδικο, λέγοντας: «Κι αν εσύ έκλεβες τα χρήματα και τα ξόδευες μόνη σου;» Ο Θεός είπε ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να απαρνηθεί τη δικαιοσύνη και να αποφύγει τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κανένας άνθρωπος μεταξύ της διεφθαρμένης ανθρωπότητας δεν είναι αληθινά αξιόπιστος. Ήταν δυνατόν να είμαι εγώ η εξαίρεση στον κανόνα; Εξάλλου, πόσο πολύ έχει αλλάξει η διάθεσή μου; Πόση αλήθεια έχω αποκτήσει; Αν δεν έχω αποκτήσει την αλήθεια ούτε έχω αλλάξει πολύ ως προς τη διάθεση, γιατί δεν επιτρέπω στους άλλους να με βλέπουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, και επί ποιας βάσης μπορώ να θεωρώ εαυτόν ευγενή και αγνό; Και πώς είμαι τόσο σίγουρη ότι ποτέ δεν επρόκειτο να υπεξαιρέσω τα χρήματα της εκκλησίας; Τα λόγια του Θεού λένε: «[…] ο Θεός υπενθυμίζει σε όλους τους ανθρώπους ότι ανεξαρτήτως το πόσο ώριμη είναι η ζωή τους, πόσο βαθιές είναι οι εμπειρίες τους, πόσο μεγάλη είναι η αυτοπεποίθησή τους και ασχέτως από το πού έχουν γεννηθεί και πού οδεύουν, η φύση τους να προδίδουν τον Θεό μπορεί να αναδυθεί ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Αυτό που ο Θεός θέλει να πει στον καθένα είναι το εξής: Η προδοσία του Θεού είναι συνώνυμο της ανθρώπινης φύσης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Χριστού καθώς εισερχόταν στις Εκκλησίες, Εισαγωγή). «Η φύση των ανθρώπων ξεχειλίζει από τη φύση του Σατανά, είναι απολύτως εγωκεντρικοί, εγωιστές, άπληστοι και σπάταλοι» (από «Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αυτά τα λόγια πραγματικά εκθέτουν μόνο τους άλλους και όχι εμένα; Η προδοσία του Θεού είναι στην ανθρώπινη φύση, και όλοι είναι εκ φύσεως άπληστοι —εγώ αποτελώ εξαίρεση; Αυτό που είπε η αδελφή ήταν ασύμφωνο προς τα γεγονότα; Όταν διαβάζω τον λόγο του Θεού, συνήθως μοιάζω ικανή να εξετάζω συνειδητά τον εαυτό μου υπό το φως των αποκαλύψεων των λόγων του Θεού. Ωστόσο, όταν η αδελφή, χωρίς συναισθηματισμούς, με εξέτασε και χειρίστηκε το ζήτημα σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των λόγων του Θεού πάνω στη φύση και την ουσία του ανθρώπου, θύμωσα πάρα πολύ. Αυτό δεν αποκάλυψε ότι δεν γνωρίζω τον εαυτό μου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού; Δεν έδειξε ότι δεν έχω πραγματική κατανόηση της φύσης του Σατανά μέσα μου; Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι η γνώση του εαυτού μου μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Θεού δεν ήταν παρά θεωρητική αναγνώριση και κατανόηση μόνο στα λόγια. Δεν στήριζα την κατανόηση της φύσης και της ουσίας μου πάνω στην αποκάλυψη του λόγου του Θεού. Επομένως, η κατάσταση αυτή έπρεπε να μου συμβεί: Στις συναναστροφές, μιλώ για το ότι γνωρίζω εαυτόν με σαφή και καλά εμπεριστατωμένο τρόπο και νεύω συμφωνώντας, όποτε έρχομαι αντιμέτωπη με τον λόγο, με τον οποίον ο Θεός αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου˙ αλλά όταν βρίσκομαι αντιμέτωπη με τα γεγονότα, προτιμώ να πεθάνω παρά να παραδεχτώ ότι είμαι το είδος του ανθρώπου που αποκαλύπτει ο Θεός. Καθώς συλλογιζόμουν, συνειδητοποίησα ότι αυτό περιέγραφε επίσης τις συμπεριφορές μου στο παρελθόν: Έχω δηλώσει πάρα πολλές φορές ότι στερούμαι ανθρώπινης φύσης και λογικής, αλλά όταν οι άλλοι, βασισμένοι στη διαφθορά μου, έλεγαν ότι μου έλειπε ανθρώπινη φύση και λογική, αμέσως εγώ το αρνιόμουν με πάθος και υπερασπιζόμουν πεισματικά τον εαυτό μου˙ πάρα πολλές φορές, τα χείλη μου εκστόμισαν ότι εκτελούσα το καθήκον μου επιπόλαια, αλλά όταν το υποδείκνυαν άλλοι, πάντα σκεφτόμουν κάθε δυνατό τρόπο για να δικαιωθώ και να δικαιολογήσω εαυτόν, ώστε να βγω αθώα˙ πάρα πολλές φορές δήλωσα ενώπιον των άλλων ότι έχω χαμηλό επίπεδο και ότι αργώ να κατανοήσω κάτι, κι όμως, όταν η επικεφαλής μου είπε ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό, ότι ήμουν ανίκανη να εργαστώ και ότι δεν άξιζε τον κόπο να με εκπαιδεύσουν, ένοιωσα μια βαθιά παγωμάρα, απογοητεύτηκα και κατέστην τόσο αρνητική, που μου ήταν αδύνατον να ξαναβρώ το κέφι μου, παραδέχτηκα την ήττα μου και τεμπέλιαζα. Όταν έλεγα εγώ κάτι για τη διαφθορά μου, ήταν όλα καλά, αλλά όταν έλεγαν άλλοι κάτι για μένα, αδυνατούσα να το αποδεχθώ, σε σημείο που ακόμη και επαναστατούσα εναντίον του. Όλες αυτές οι συμπεριφορές με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν μια υποκρίτρια που δεν γνώριζε εαυτόν και δεν αποδεχόταν την αλήθεια, και ότι όλη η γνώση για τον εαυτό μου, που νόμιζα ότι διέθετα, ήταν απλά η συμπόρευσή μου με τη μόδα και θορυβώδης διατύπωση συνθημάτων, ήταν όλα δόγμα και κοροϊδία τόσο του εαυτού μου όσο και των άλλων. Δεδομένου ότι ποτέ δεν υπήρξα ικανή να αναλύσω πραγματικά και να κατανοήσω τη φύση και την ουσία μου μέσα από την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, δεν είχα εισέλθει ακόμα αληθινά στην κατανόηση του εαυτού μου και η διάθεσή μου δεν είχε αλλάξει.

Τότε συνειδητοποίησα ότι, αν και προηγουμένως διάβαζα ενεργά τα λόγια του Θεού και ήμουν ικανή να συγκρίνω εαυτόν με τα λόγια Του που εκθέτουν τον άνθρωπο, είχα σταθεί μόνο στην αναγνώριση του ότι διέθετα τις διαφθορές που αποκάλυπταν τα λόγια του Θεού και δεν είχα καμία γνώση ως προς τη φύση ή την ουσία μου αφότου είχαν διαφθαρεί από τον Σατανά. Πράττοντας τούτο, δεν είχα αποδεχθεί στ’ αλήθεια την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού και ήμουν ανίκανη να επιτύχω αλλαγή στη διάθεση. Στοχάστηκα επίσης την αυτάρεσκη νοοτροπία μου και τη βρήκα πραγματικά επαίσχυντη. Η αποκάλυψή μου από τον Θεό με έπεισε αληθινά και μου επέτρεψε να δω ξεκάθαρα ότι δεν γνωρίζω πραγματικά τον εαυτό μου. Από εδώ και στο εξής, επιθυμώ να γνωρίσω τη διεφθαρμένη ουσία μου μέσω του λόγου με τον οποίον ο Θεός αποκαλύπτει τον άνθρωπο, να αντιμετωπίσω με θάρρος το γεγονός ότι έχω διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, να αποδεχτώ την κρίση, το παίδεμα, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση του Θεού, και να επιδιώξω εντατικά την αλήθεια, ώστε η διάθεσή μου να αλλάξει σύντομα.