Από τον Λιανγκ Ζι, επαρχία Ανχού

Ονομάζομαι Λιανγκ Ζι και δέχτηκα τη σωτηρία των εσχάτων ημερών του Θεού πριν από έξι χρόνια. Μια φορά, κατά τη διάρκεια δημοκρατικών εκλογών της εκκλησίας μας, εξελέγην επικεφαλής της εκκλησίας, και η είδηση αυτή μου φάνηκε τόσο απροσδόκητη όσο και συναρπαστική. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Η επιλογή μου μεταξύ όλων των αδελφών ως επικεφαλής της εκκλησίας και η ανάληψη της ευθύνης για όλο το εκκλησιαστικό έργο δείχνει ότι είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους!» Με τη σκέψη αυτή, ένα αίσθημα ανωτερότητας έπιασε να βγάζει ρίζες στα μύχια της καρδιάς μου, κι εγώ άρχισα να περπατώ κορδωμένος με το κεφάλι ψηλά και ήμουν γεμάτος ενέργεια στις συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ωστόσο, έπειτα από λίγο καιρό, παρατήρησα ότι η αδελφή, με την οποία εκτελούσα το καθήκον μου, διέθετε καλό επίπεδο και συναναστρεφόταν για την αλήθεια με τρόπο που φανέρωνε διαύγεια πνεύματος. Ήταν ικανή να αντιλαμβάνεται τη ρίζα οποιουδήποτε προβλήματος ήγειραν οι αδελφοί και οι αδελφές, και μπορούσε να συναναστρέφεται μαζί τους για το πώς να το λύσουν και να τους δείχνει τον τρόπο να το κάνουν πράξη. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές ήθελαν να την ακούν να συναναστρέφεται και, βλέποντας αυτή την κατάσταση να εξελίσσεται, άρχισα να τη ζηλεύω και να τη φθονώ. Ήμουν απρόθυμος να παραδεχθώ ότι κάποιος με είχε ξεπεράσει κι έτσι, πριν από κάθε συνάθροιση, προετοιμαζόμουν προσεκτικά σχετικά με τις καταστάσεις και τα προβλήματα των αδελφών, και έσπαγα το κεφάλι μου για το πώς να συναναστρέφομαι με πιο κατανοητό, πιο διαφωτιστικό τρόπο από την αδελφή μου. Όταν, έχοντας συναναστραφεί, έβλεπα όλους τους αδελφούς και τις αδερφές να νεύουν συμφωνώντας, αισθανόμουν πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και πολύ ικανοποιημένος. Αν έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να αντιδρούν χλιαρά, ένιωθα μελαγχολία και απογοήτευση. Αργότερα, ανακάλυψα ότι ένας αδελφός, μαζί με τον οποίον εκτελούσα το καθήκον μου, γνώριζε πολλά για το γύρισμα ταινιών και ότι ήταν καλός στους υπολογιστές. Όταν είδα ότι, παρά το ότι εγώ ήμουν ο υπεύθυνος της εκκλησίας μας, οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούσαν εκείνον για να συζητήσουν τα επαγγελματικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν κατά το γύρισμα ταινιών, ένιωσα σαν να μου στερούσαν τον λόγο —σαν να με άφηναν απέξω. Αισθανόμουν πραγματικά αμήχανος και δυστυχισμένος, και αναρωτήθηκα: «Οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούν πάντα αυτόν όποτε έχουν κάποιο θέμα —μήπως νομίζουν ότι είναι καλύτερος από εμένα; Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να κατανοήσω και τις δεξιότητες της κινηματογράφησης, καθώς οι αδελφοί και οι αδελφές θα αναζητούν εμένα αντί εκείνον, όποτε έχουν πρόβλημα». Κι έτσι, καθημερινά, από το πρωί ως το βράδυ, έψαχνα για συναφείς πληροφορίες και μελέτησα τα πάντα για το πώς γυρίζονται οι ταινίες. Καθώς έπεσα με τα μούτρα προς χάριν της κοινωνικής θέσης, τα προβλήματα εμφανίζονταν το ένα μετά το άλλο στο έργο της κάθε ομάδας στην εκκλησία, και όσο κι αν συνέχισα τις συναθροίσεις ή τις συναναστροφές, όλα ήταν χωρίς αποτέλεσμα. Ένιωθα τόσο μεγάλη πίεση που δυσκολευόμουν να αναπνεύσω και η καρδιά μου βασανιζόταν. Είπα μέσα μου: «Τι θα σκέφτονται για εμένα οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Μήπως θα πιστέψουν ότι, παρά το γεγονός ότι είμαι επικεφαλής, δεν έχω καθόλου ταλέντο για το έργο και ότι απλά δεν έχω τα προσόντα για να εκτελέσω το συγκεκριμένο καθήκον; Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα καταφέρω να διατηρήσω για πολύ ακόμα τη θέση του επικεφαλής.» Όσο περισσότερο το σκεπτόμουν, τόσο πιο αρνητικός γινόμουν και ένιωθα όλο μου το είναι σαν ξεφούσκωτη μπάλα· η ενέργεια που ένιωθα πριν, είχε χαθεί τελείως. Τελικά, επειδή ζούσα συνεχώς σε μια κατάσταση αρνητικότητας και είχα γίνει αμελής στην εργασία μου, με αντικατέστησαν καθώς ήμουν ανίκανος να εκτελέσω πραγματικό έργο. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα σαν να είχα χάσει όλη μου την αξιοπιστία και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ταυτόχρονα, αναρωτήθηκα: «Λες οι αδελφοί και οι αδελφές μου να μιλούν για μένα πίσω από την πλάτη μου, λέγοντας ότι είμαι ψευδοεπικεφαλής, ότι πασχίζω μόνο για δόξα και κέρδος και ότι δεν επιτελώ πραγματικό έργο;» Όσο το σκεπτόμουν, τόσο μεγαλύτερο πόνο ένιωθα να τυλίγει την καρδιά μου, λες και μες στα αυτιά μου αντηχούσαν πολλές φωνές αποδοκιμασίας...

Εκείνο το βράδυ, ήμουν στο κρεβάτι μου, στριφογυρίζοντας και ανίκανος να κοιμηθώ. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσεύχομαι ξανά και ξανά, ζητώντας από τον Θεό να με οδηγήσει και να με καθοδηγήσει... Στη συνέχεια, είδα τα λόγια του Θεού, που λένε: «Κατά την αναζήτησή σας, έχετε πάρα πολλές προσωπικές αντιλήψεις, ελπίδες και μέλλον. Το παρόν έργο είναι για να αντιμετωπίσει την επιθυμία σας για κύρος και τις εξωφρενικές επιθυμίες σας. Οι ελπίδες, η επιθυμία για^[α] κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης. Ο λόγος που τέτοια πράγματα υπάρχουν στις καρδιές των ανθρώπων είναι εξολοκλήρου διότι το δηλητήριο του Σατανά πάντοτε διαβρώνει τις σκέψεις των ανθρώπων, και οι άνθρωποι είναι πάντοτε ανίκανοι να αποτινάξουν αυτούς τους πειρασμούς του Σατανά. Ζουν μέσα στην αμαρτία, ωστόσο δεν πιστεύουν ότι είναι αμαρτία και εξακολουθούν να πιστεύουν: “Πιστεύουμε στον Θεό, επομένως πρέπει να μας δώσει ευλογίες και να κανονίσει τα πάντα για εμάς σωστά. Πιστεύουμε στον Θεό, οπότε πρέπει να είμαστε ανώτεροι από τους άλλους και πρέπει να έχουμε περισσότερο κύρος και καλύτερο μέλλον απ’ ό,τι οι άλλοι. Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει να μας δίνει απεριόριστες ευλογίες. Διαφορετικά, δεν θα αποκαλούταν πίστη στον Θεό”. […] Είστε τώρα ακόλουθοι και έχετε κάποια κατανόηση για το στάδιο αυτό του έργου. Ωστόσο, δεν έχετε παραμερίσει ακόμη την επιθυμία σας για κύρος. Όταν το κύρος σας είναι υψηλό, αναζητάτε σωστά, αλλά όταν το κύρος σας είναι χαμηλό, δεν αναζητάτε πλέον. Οι ευλογίες του κύρους είναι πάντοτε στον νου σας. […] Όσο περισσότερο αναζητάς με τον τρόπο αυτό, τόσο λιγότερα θα θερίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου για κύρος, τόσο πιο σοβαρά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και τόσο περισσότερο θα πρέπει να περάσει από σημαντικό ραφινάρισμα. Τέτοιου είδους άνθρωπος είναι πάρα πολύ ανάξιος! Πρέπει να αντιμετωπιστεί και να κριθεί επαρκώς για να μπορέσει να το εγκαταλείψει εντελώς αυτό. Αν επιδιώκετε αυτή την οδό ως το τέλος, δεν θα θερίσετε τίποτα. Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν. Όσοι δεν διψούν για την αλήθεια, δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και στο να εισέλθεις. Επικεντρώνεσαι πάντα σε αυτές τις εξωφρενικές επιθυμίες και στα πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε συγκρατούν από το να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται διαρκώς ότι οι άλλοι θα κλέψουν την παράσταση και θα τους ξεπεράσουν, αποκτώντας αναγνώριση, ενώ οι ίδιοι μένουν παραγκωνισμένοι. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Να σκέφτεται κανείς μόνο τον εαυτό του, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς ενδιαφέρον για τα καθήκοντα των άλλων και με τη σκέψη του μόνο στα ίδια τα συμφέροντά του και όχι στα συμφέροντα του οίκου του Θεού – τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς. Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν δώσεις σε κάποιον τη συμβουλή σου, και αυτό το άτομο μορφωθεί και γίνει κάποιος ταλαντούχος, κι έτσι φέρεις άλλον έναν ταλαντούχο άνθρωπο στον οίκο του Θεού, δεν θα σημαίνει ότι έχεις επιτελέσει καλά το έργο σου; Δεν θα έχεις εκτελέσει πιστά το καθήκον σου; Είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού και είναι το είδος της συνείδησης και της λογικής που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι» (από «Μπορείς να αποκτήσεις αλήθεια αφότου στρέψεις την αληθινή καρδιά σου στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν τη βαθύτερη ουσία μου που επιδίωκε κοινωνική θέση, δόξα και κέρδος, και ένιωσα τρομερά ταραγμένος. Από τότε που άρχισα να εκτελώ το καθήκον του επικεφαλής της εκκλησίας, πάντα ξόδευα τον εαυτό μου με ενθουσιασμό και, γι’ αυτό, πίστευα ότι ήμουν κάποιος που επιδίωκε την αλήθεια. Τώρα, όμως, που τα γεγονότα μού είχαν αποκαλυφθεί, αντιμέτωπος με την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού, είδα επιτέλους τις βεβηλώσεις στην πίστη μου στον Θεό. Αναλογίστηκα ότι, κάθε φορά που συναθροιζόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να συναναστραφώ για τα λόγια του Θεού, δεν το έκανα για να εξυμνήσω τον Θεό ή να γίνω μάρτυρας του Θεού, ώστε όλοι να μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια στα λόγια Του, να κατανοήσουν το θέλημά Του και να μάθουν πώς να τα κάνουν πράξη, προκειμένου να εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων Του. Αντιθέτως, αφιέρωνα όλη μου την ενέργεια στο να σκέπτομαι πώς να είμαι καλύτερος από την αδερφή μου και πώς να κάνω τους αδελφούς και τις αδελφές μου να συμφωνούν μαζί μου και να με θαυμάζουν, σε μια προσπάθεια να εδραιώσω την προσωπική μου εικόνα στις καρδιές τους και να σταθεροποιήσω περαιτέρω τη δική μου θέση. Όταν είδα ότι ο αδελφός μου ήταν επαγγελματικά ικανότερος από εμένα και ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τον επιζητούσαν για να αναζητήσουν και να συναναστραφούν μαζί του όποτε είχαν προβλήματα, κι εγώ δεν είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω, ένιωσα ζήλια για αυτόν και τον απέρριψα. Φοβήθηκα ότι θα έκλεβε τις εντυπώσεις από εμένα, αφήνοντάς με αδύναμο, κι έτσι πάσχισα να οπλιστώ με επαγγελματικές γνώσεις προκειμένου να κατοχυρώσω τη θέση μου. Όταν η εκκλησία είχε ένα πρόβλημα που ήμουν ανίκανος να επιλύσω, δεν ήρθα ενώπιον του Θεού να προσευχηθώ, δεν στηρίχθηκα ούτε στράφηκα στον Θεό, και δεν αναζήτησα την αλήθεια μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να επιλύσω το πρόβλημα, αλλά αντίθετα περνούσα την κάθε μέρα παραπαίοντας ανάμεσα σε σκέψεις για κέρδη και ζημίες ως προς τη θέση μου, φοβούμενος ότι, αν δεν δούλευα καλά, θα ήμουν ανίκανος να διατηρήσω τη θέση μου ως επικεφαλής. Κατάλαβα ότι δεν εκτελούσα το καθήκον μου για να επιδιώξω την αλήθεια και να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού, ούτε επιζητούσα αλλαγή στη διάθεσή μου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αντιθέτως, αντιμετώπιζα το καθήκον μου σαν καριέρα και το θεωρούσα ως εργαλείο που μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να ξεχωρίσω από το πλήθος και να δημιουργήσω όνομα. Το μόνο που σκεπτόμουν ήταν πώς να επιδειχθώ και να αποδείξω τον εαυτό μου, να κερδίσω τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων και να ικανοποιήσω τη φιλοδοξία και την επιθυμία μου να ανέβω ψηλά, πάνω από όλους τους άλλους. Δεν μάζευα καθόλου καλές πράξεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, αντιθέτως ζούσα ολοκληρωτικά για τη δόξα, το κέρδος και την κοινωνική θέση!

Τότε, διάβασα τα λόγια του Θεού, που λένε: «Εγώ αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία, τον βαθμό στον οποίο κάποιος υπέφερε και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλούν τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχουν την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν. Αυτό είναι σίγουρο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα το θέλημά Του. Όταν ο Θεός καθορίζει το τέλος ενός ατόμου, δεν το πράττει βάσει του πόσο υψηλή ή χαμηλή είναι η θέση του, πόσο σπουδαία είναι η ιεραρχική κατάταξή του, πόσο έχει εργαστεί για τον Θεό ή πόσα έχει υπομείνει. Αντίθετα, ο Θεός καθορίζει το τέλος ενός ατόμου βάσει του αν επιδιώκει ή όχι την αλήθεια και την αποκτά, και αν έχει αλλάξει η διάθεση της ζωής του. Πίστευα πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά ποτέ δεν είχα κάνει πραγματική προσπάθεια να επιδιώξω την αλήθεια ή να κάνω πράξη τα λόγια Του. Αντιθέτως, επιδίωκα συνεχώς δόξα, κέρδος και θέση, και οι απόψεις μου σχετικά με το τι έπρεπε να επιδιώξω, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις απαιτήσεις του Θεού. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ότι, παρόλο που πίστευα στον Θεό για χρόνια, δεν είχα εισέλθει ούτε στο ελάχιστο στην πραγματικότητα της αλήθειας και η διάθεση της ζωής μου δεν είχε αλλάξει καθόλου. Στις συναθροίσεις, ήμουν ανίκανος να μιλήσω για εμπειρίες ή γνώση των λόγων του Θεού, αλλά συχνά κήρυττα κάποια γράμματα και δόγματα για να εξαπατήσω τους ανθρώπους. Επομένως, είχα απωλέσει το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είχα επιτύχει τίποτα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αν είχα συνεχίσει να ακολουθώ το λάθος μονοπάτι, στο τέλος ο Θεός θα με είχε αποκαλύψει και ξεριζώσει, και θα είχα χάσει την ευκαιρία να κατακτήσω τη σωτηρία Του. Καθώς το σκέπτομαι τώρα, συνειδητοποιώ ότι η αντικατάστασή μου ήταν η δίκαιη κρίση και το παίδεμα του Θεού. Ο Θεός το είχε πράξει για να αντιμετωπίσει και να εξαγνίσει τη φιλοδοξία και την επιθυμία μέσα μου να πασχίζω για δόξα και κέρδος, και με οδηγούσε στο σωστό μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —ο Θεός με έσωζε! Εκείνη τη στιγμή, ήμουν γεμάτος ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και δεν μπορούσα, παρά να έρθω ενώπιόν Του για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, Σε ευχαριστώ για την κρίση και το παίδεμά Σου, που μου επέτρεψες να αναγνωρίσω ότι ακολουθούσα το λάθος μονοπάτι και να κατανοήσω τις επικίνδυνες συνέπειες που κρύβει η επιδίωξη της δόξας, του κέρδους και της θέσης. Θεέ μου, επιθυμώ να επιστρέψω σε Εσένα, να εγκαταλείψω δόξα, κέρδος και θέση, και επιλέγω να ακολουθήσω το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ώστε να μπορώ να χαρίζω παρηγοριά στην καρδιά Σου.»

Έπειτα από μια περίοδο πνευματικής άσκησης και αυτοστοχασμού, η κατάστασή μου σταδιακά βελτιώθηκε και ο επικεφαλής της εκκλησίας κανόνισε να ποτίζω νέους πιστούς. Ήμουν τόσο ευγνώμων στον Θεό που μου έδωσε μια ευκαιρία να εκτελέσω το καθήκον μου, ώστε πήρα σιωπηλά μια απόφαση: «Πρέπει να εκτιμήσω αυτή την ευκαιρία να εκτελέσω το καθήκον μου. Δεν μπορώ να κάνω ξανά τα ίδια λάθη και να ακολουθήσω το μονοπάτι επιδιώκοντας δόξα, κέρδος και θέση!» Από εκεί και πέρα, όποτε αντιμετώπιζα ένα ζήτημα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, το συζητούσα περισσότερο με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και άκουγα και υιοθετούσα τις προτάσεις τους. Κάθε φορά που άρχιζα να αποκαλύπτω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου να πασχίζω για δόξα και κέρδος, προσευχόμουν στον Θεό και συνειδητά πήγαινα να διαβάσω κι άλλα λόγια του Θεού σχετικά με την κρίση Του απέναντι στη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου, και έκανα πράξη τα λόγια Του. Αφού το βίωσα αυτό για ένα διάστημα, ήμουν στη συνέχεια ικανός να εγκαταλείψω κάπως τη δόξα, το κέρδος και τη θέση. Ωστόσο, η σατανική μου φύση, η οποία πάλευε για δόξα και κέρδος, και η οποία επιδίωκε να υψωθεί πάνω από τους άλλους, δεν μπορούσε να επιλυθεί μια και καλή με λίγη μόνο κατανόηση. Έπρεπε να υποβληθώ σε ακόμα περισσότερη κρίση και παίδεμα, προτού μπορέσω τελικά να εξαγνιστώ και να αλλάξω.

Αρκετούς μήνες αργότερα, ο Θεός ενορχήστρωσε και πάλι ένα περιβάλλον, προκειμένου να με αποκαλύψει και να με σώσει. Επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι διερευνούσαν και δέχονταν το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, και το έργο του ποτίσματος και της υποστήριξης των νέων πιστών γινόταν όλο και πιο απαιτητικό, ο επικεφαλής της εκκλησίας μάς είπε ότι έπρεπε να επιλέξουμε έναν επικεφαλής ομάδας ως υπεύθυνο για την οργάνωση του έργου. Τη στιγμή που το άκουσα, άρχισα να ζυγίζω στο μυαλό μου τις πιθανότητες: «Από εμάς τους επτά στην ομάδα, ο αδελφός Ζανγκ είναι πιθανότατα ο πιο ικανός στο έργο. Διαθέτει, επίσης, αίσθηση της δικαιοσύνης, συναναστρέφεται για την αλήθεια με αρκετά πρακτικό τρόπο και είναι ικανός να διαφυλάξει ενεργά το έργο της εκκλησίας. Το πιο πιθανό είναι να επιλεγεί ως επικεφαλής της ομάδας.» Τότε, όμως, σκέφτηκα ότι, προηγουμένως, επικεφαλής της εκκλησίας είχα υπάρξει εγώ και ότι εγώ πάντα οργάνωνα διάφορες εργασίες για τον αδελφό Ζανγκ. Αν, τούτη τη φορά, επέλεγαν εκείνον για επικεφαλής της ομάδας, θα έπρεπε πάντα να κάνω ό,τι μου έλεγε, και τούτο θα έδειχνε ότι η θέση μου ήταν χαμηλότερη από τη δική του. Με τι μούτρα θα αντίκρυζα ξανά τους άλλους; Όταν το συλλογίστηκα, ταράχτηκα πολύ. Όταν ήρθε η ημέρα να επιλέξουμε τον επικεφαλής της ομάδας μας, δεν μπορούσα παρά να νιώθω νευρικός και το μυαλό μου βρισκόταν σε διαρκή αναταραχή. Ποιον έπρεπε να ψηφίσω; Τον αδελφό Ζανγκ; Αλλά όταν αναλογίστηκα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές πάντα αναζητούσαν αυτόν για να συζητήσουν τις δυσκολίες τους, άρχισα λίγο να ζηλεύω και δεν ήθελα πλέον να τον ψηφίσω. Μήπως να ψήφιζα τον εαυτό μου; Ήξερα, όμως, ότι δεν ήμουν τόσο ικανός όσο ο αδελφός Ζανγκ, κι αν οι άλλοι αδελφοί και αδελφές δεν με ψήφιζαν, δεν θα κατόρθωνα να γίνω επικεφαλής της ομάδας. Τότε ένιωσα τέτοια στενοχώρια, ώστε μια κακόβουλη σκέψη δημιουργήθηκε στο μυαλό μου: «Αν εγώ δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής της ομάδας, τότε δεν θα γίνεις ούτε κι εσύ». Κι έτσι κατέληξα να ψηφίσω τον αδελφό Γου, με τον οποίο τα πήγαινα γενικώς καλά, αλλά ο οποίος ήταν λιγότερο ικανός. Τελικά, όμως, και πάλι επικεφαλής της ομάδας εξελέγη ο αδελφός Ζανγκ. Δεν χάρηκα με το αποτέλεσμα, αλλά στη συνέχεια ακολούθησε μια αίσθηση ανησυχίας, και ένιωσα σαν να είχα πράξει κάτι όχι απολύτως έντιμο. Κατά την επιστροφή μου στο σπίτι εκείνη την ημέρα, συλλογίστηκα τις σκέψεις και τις ιδέες που είχα αποκαλύψει κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Γιατί δεν ήμουν πρόθυμος να ψηφίσω τον αδελφό Ζανγκ; Φοβήθηκα ότι ο αδελφός Ζανγκ θα ανέβαινε ψηλότερα από μένα. Για ακόμα μια φορά, δεν είχα βουλιάξει σε μια κατάσταση όπου πάσχιζα για δόξα και κέρδος; Ήμουν πάρα πολύ στενοχωρημένος. Δεν ήθελα να αγωνίζομαι για δόξα και κέρδος, οπότε γιατί επέμενα να γυρνώ στις παλιές μου συνήθειες, όποτε ανέκυπτε μια τέτοια κατάσταση; Προσευχήθηκα στον Θεό μέσα στην καρδιά μου, ζητώντας Του να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει, ώστε να καταφέρω να βρω τη ρίζα του προβλήματος. Φτάνοντας σπίτι, είδα τα λόγια του Θεού που λένε: «Τι χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατά τους ανθρώπους εγκλωβισμένους και ελεγχόμενους; (Φήμη και κέρδος.) Οπότε, ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για τη φήμη και το κέρδος θα πάρουν οποιαδήποτε κρίση και απόφαση για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες. Αυτές οι αλυσίδες είναι τυλιγμένες επάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Έτσι, οι άνθρωποι σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία, χωρίς να γνωρίζουν ότι κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφεται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε, τώρα, τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι αποκρουστικές αλυσίδες, τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Μέχρι να το αναγνωρίσετε αυτό, θα αντιστέκεστε σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντιστέκεστε σθεναρά στις αλυσίδες που θέλει να σας φορέσει ο Σατανάς. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσετε να αποτινάξετε όλα όσα σας έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα αποχωριστείτε πλήρως όλα όσα σας συνδέουν με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείτε πραγματικά όλα εκείνα που σας έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχετε πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄).

«Τι συμπεριφορά θα παρουσιάζει ένα άτομο με θεοσεβούμενη καρδιά; (Δεν θα κάνει ό,τι του αρέσει ούτε θα ενεργεί ανεύθυνα.) Τι πρέπει να κάνει, λοιπόν, κάποιος, προκειμένου να μην πράττει ό,τι του αρέσει; (Να έχει μια καρδιά που αναζητά.) Μερικοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται ότι ο συλλογισμός τους είναι λανθασμένος, νοιώθουν, όμως, και απρόθυμοι να ακούσουν τις σωστές προτάσεις άλλων, σκεπτόμενοι: “Κανονικά, είμαι καλύτερος από αυτόν. Αν ακούσω την πρότασή του τώρα, θα φαίνεται ότι εκείνος είναι ανώτερος από εμένα! Όχι, δεν μπορώ να τον ακούσω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο”. Στη συνέχεια, βρίσκουν έναν λόγο και κάποια δικαιολογία για να αποκλείσουν το άλλο άτομο. Όταν βλέπουν κάποιον καλύτερο από τους ίδιους, τον περιορίζουν, διαδίδουν φήμες για το άτομό του ή μετέρχονται ανήθικα μέσα, ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μην τον σέβονται και κανείς να μην είναι καλύτερος από τον άλλον – αυτή είναι η διεφθαρμένη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, καθώς και της ατιμίας, δολιότητας και επιβουλής, και οι άνθρωποι αυτοί δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, κι όμως συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και καλοί άνθρωποι. Έχουν, ωστόσο, θεοσεβούμενες καρδιές; Πρώτα απ’ όλα, και για να μιλήσουμε από την οπτική γωνία της φύσης των ζητημάτων αυτών, οι άνθρωποι που ενεργούν έτσι, δεν κάνουν απλά ό,τι τους αρέσει; Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού; Σκέπτονται αποκλειστικά τα δικά τους αισθήματα και θέλουν να επιτύχουν μονάχα τους δικούς τους στόχους, ανεξάρτητα από τη ζημία που θα υποστεί το έργο της οικογένειας του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, αλλά και εγωιστές και άξιοι περιφρόνησης· είναι απολύτως αδιάφοροι ως προς την πρόθεση του Θεού, και τέτοιοι άνθρωποι, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεν έχουν θεοσεβούμενες καρδιές. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι τους αρέσει και ενεργούν ανεύθυνα, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Δεν σέβονται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι εντελώς ανάξιος αναφοράς και ο πλέον ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους» (από «Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»).

Καθώς στοχαζόμουν τα λόγια του Θεού, αναλογίστηκα όλα όσα είχα σκεφτεί και πράξει κατά την ψηφοφορία, και δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν τη ντροπή που ένιωσα. Κατάλαβα ότι η δόξα, το κέρδος και η θέση που πάντα επιδίωκα, στην πραγματικότητα αποτελούσαν αόρατα δεσμά που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μας κρατά δεμένους, και ότι είναι ένας τρόπος, για να μας εξαπατά και μας διαφθείρει! Αναλογίστηκα τον καιρό προτού πιστέψω στον Θεό, τότε που θεωρούσα τις εξής ιδέες και απόψεις του Σατανά «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», «Οι άνθρωποι πρέπει πάντοτε να πασχίζουν να γίνουν καλύτεροι από τους συγχρόνους τους», «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται» και «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα» ως τα αξιώματα της ζωής μου και ως αληθινά γνωμικά. Αποδέχτηκα αυτές τις σατανικές ιδέες κι έχασα το μυαλό μου με την εξουσία και την κοινωνική θέση, έκανα στόχους ζωής την επιδίωξη της δόξας, του κέρδους, της θέσης και της ανόδου πάνω από τους άλλους, και αγωνίστηκα και πάλεψα σκληρά γι’ αυτά. Από τη στιγμή που μπορούσα να κατακτήσω δόξα, κέρδος και θέση, τότε θα υπέμενα και κάθε είδους ταλαιπωρία ή εξάντληση. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, συνέχισα να ζω σύμφωνα με αυτά τα δηλητήρια του Σατανά, επιδιώκοντας δόξα, κέρδος και θέση και προσπάθησα να ανέβω πάνω από άλλους ανθρώπους. Τα πράγματα αυτά είχαν γίνει εδώ και πολύ καιρό η ζωή μου, καθιστώντας με ανίκανο να σταματήσω τον εαυτό μου από το να επαναστατεί κατά του Θεού και να Του αντιστέκεται. Ήξερα πολύ καλά ότι ο αδελφός Ζανγκ, ως επικεφαλής της ομάδας, θα ωφελούσε το εκκλησιαστικό έργο, αλλά τον ζήλευα επειδή ήταν τόσο ικανός και φοβόμουν μήπως με ξεπεράσει. Ως εκ τούτου, προκειμένου να διατηρήσω τη δική μου θέση και το κύρος, αποφάσισα ότι προτιμούσα να πάρει τη θέση του επικεφαλής της ομάδας κάποιος ακατάλληλος και να πληγεί το έργο της εκκλησίας, παρά να ψηφίσω τον αδελφό Ζανγκ. Κατάλαβα ότι αρνιόμουν να δεχθώ τον έλεγχο του Θεού στις πράξεις μου, ότι δεν είχα ούτε ίχνος θεοσεβούμενης καρδιάς, ότι, κάθε φορά που αντιμετώπιζα κάποιο ζήτημα, σκεφτόμουν μόνο το προσωπικό μου κύρος και τη θέση μου και ότι, πολύ απλά, δεν υποστήριζα το έργο της εκκλησίας —πώς, λοιπόν, μια τέτοια εγωιστική και αξιοκαταφρόνητη συμπεριφορά να μην έχει αηδιάσει τον Θεό και να μην Τον έχει κάνει να με απεχθάνεται; Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που λένε: «Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση», και ένιωσα ότι βρισκόμουν σε πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Αν συνέχιζα έτσι, τότε θα γινόμουν κάποιος που ο Θεός απεχθάνεται, απορρίπτει και ξεριζώνει. Τότε ακριβώς σκέφτηκα τους Φαρισαίους που είχαν αντισταθεί στον Κύριο Ιησού. Προκειμένου να προστατεύσουν τις θέσεις και την εξουσία τους στον ναό, δεν αναζήτησαν καθόλου την εμφάνιση του Κυρίου Ιησού ή τις αλήθειες που εξέφραζε Εκείνος, αλλά, αντ’ αυτού, απλά συνέχισαν να Του αντιστέκονται και να Τον καταδικάζουν, τόσο πολύ δε, ώστε έφτασαν στο σημείο να Τον σταυρώσουν, υποφέροντας, έτσι, την τιμωρία και το ανάθεμα του Θεού. Τώρα έβλεπα καθαρά ότι, όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αν δεν μεριμνήσει να αναζητήσει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια, αλλά, αντ’ αυτού, επιδιώκει σταθερά τη δόξα, το κέρδος και τη θέση, τότε ακολουθεί το μονοπάτι των Φαρισαίων στην απείθειά τους προς τον Θεό! Σκεπτόμενος αυτά τα πράγματα, δεν μπορούσα παρά να φοβηθώ μήπως ακολουθήσω το λάθος μονοπάτι, κι αμέσως πήρα την απόφαση να ελευθερωθώ από τα δεσμά και τη ζημία της δόξας, του κέρδους και της θέσης, να ακολουθήσω το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της πιστής εκτέλεσης του καθήκοντός μου, και να κερδίσω την επιδοκιμασία του Θεού.

Στη συνέχεια, γύρισα στα λόγια του Θεού και διάβασα: «Εκείνοι που είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν να δεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού στις ενέργειές τους. Όταν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, η καρδιά σου ρυθμίζεται σωστά. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και δεν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, έχεις τον Θεό στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν μια θεοφοβούμενη καρδιά. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό, μη σκέφτεσαι πάντα το συμφέρον σου και μη σκέφτεσαι το κύρος σου, την υπόληψη ή τη φήμη σου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού, να αναλογίζεσαι για το αν σκέφτεσαι ή όχι το έργο του οίκου του Θεού και για αν έχεις εκτελέσει σωστά ή όχι το καθήκον σου. Όταν νοιάζεσαι μονίμως για το έργο του οίκου του Θεού μέσα σου και σκέφτεσαι την είσοδο στη ζωή των αδελφών σου, τότε μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου. […] Επιπροσθέτως, αν μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του Θεού και του οίκου Του, τότε, έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα τέτοιων εμπειριών, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να ζεις έτσι: Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι στενόμυαλος ή κακός· θα νοιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» (από «Μπορείς να αποκτήσεις αλήθεια αφότου στρέψεις την αληθινή καρδιά σου στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια αυτά μου έδειξαν τους στόχους που θα πρέπει να έχω και την κατεύθυνση που θα πρέπει να πάρω, για να είμαι άνθρωπος. Η καρδιά μου γέμισε φως, και τότε κατάλαβα πώς να κάνω πράξη το θέλημα του Θεού. Αργότερα, πήρα την πρωτοβουλία να ανοιχτώ στον αδελφό Ζανγκ για το ότι ζούσα συνεχώς σε μια κατάσταση όπου πάσχιζα για δόξα και κέρδος και για το ότι είχα νιώσει ζήλια γι’ αυτόν, και του αποκάλυψα επίσης την ελεεινή μου πρόθεση κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Εκείνος, αφού με άκουσε, δεν με περιφρόνησε· αντιθέτως, με συναναστράφηκε πάνω στις αλήθειες που αφορούσαν στην κατάστασή μου, και επίσης μου ανοίχτηκε, μιλώντας μου για τις εμπειρίες και την κατανόησή του. Μετά από τη συναναστροφή αυτή, οποιαδήποτε αποξένωση μεταξύ μας χάθηκε, και ένιωσα μια απίστευτη αίσθηση απελευθέρωσης και ανακούφισης. Στη συνέχεια, όποτε είχα δυσκολία στο καθήκον μου ή αντιμετώπιζα ένα ζήτημα που δεν καταλάβαινα, πάντα έψαχνα ενεργά μαζί με τον αδελφό Ζανγκ, κι εκείνος πάντα συναναστρεφόταν μαζί μου υπομονετικά, μέχρις ότου βρεθεί μια απάντηση. Όσο περισσότερο εξασκούμην να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού με αυτόν τον τρόπο, τόσο αισθανόμουν να γίνεται πιο κοντινή η σχέση μου με τον Θεό και με τους άλλους αδελφούς και αδελφές, και τα αποτελέσματα που πέτυχα εκτελώντας το καθήκον μου, βελτιώθηκαν κι εκείνα. Έφτασα στ’ αλήθεια να αναγνωρίσω ότι, εγκαταλείποντας δόξα, κέρδος και θέση και ζώντας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και με τη στροφή προς τον Θεό και την εκπλήρωση του καθήκοντός του, τότε ο άνθρωπος ευλογείται από τον Θεό, και μπορεί να ζήσει μια ενάρετη και έντιμη ζωή με μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας στην καρδιά του, και η σχέση του με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο στενή.

Τον Οκτώβριο του 2017, ξεκίνησαν εκ νέου οι εκκλησιαστικές εκλογές, και δηλώθηκα υποψήφιος για επικεφαλής της εκκλησίας. Ακούγοντας τα νέα, δεν ένιωσα τόσο ενθουσιασμό όπως κάποτε, αντίθετα διόρθωσα την ψυχική μου κατάσταση, προκειμένου να βιώσω το έργο του Θεού. Η συμμετοχή μου στις εκλογές δεν ήταν τόσο για να πασχίσω να γίνω επικεφαλής της εκκλησίας, όσο, μάλλον, για να εκπληρώσω την υποχρέωσή μου ως μέρος αυτής της διαδικασίας, να μάθω να αναζητώ την αλήθεια και να επιλέξω το σωστό πρόσωπο για επικεφαλής, σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας σχετικά με την εκλογή των επικεφαλής. Αν εκλεγόμουν επικεφαλής, θα επιθυμούσα μόνο να εκτελώ το καθήκον μου ως δημιούργημα με ειλικρινή και τακτικό τρόπο, ώστε να ικανοποιήσω τον Θεό· δεν ήθελα να είμαι όπως ήμουν κάποτε, πασχίζοντας για δόξα και κέρδος και προκαλώντας θλίψη στον Θεό. Αν δεν εκλεγόμουν, δεν επρόκειτο να κατηγορήσω τον Θεό, αλλά θα εξακολουθούσα να συνεργάζομαι μαζί Του, να εκτελώ το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα και να υποτάσσομαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, διότι ήμουν ένα από τα δημιουργήματά Του και ήταν ευθύνη μου να εκτελώ οποιοδήποτε καθήκον μού ανατίθετο, και έπρεπε πάντα να το πράττω με όλη μου την καρδιά και όλη μου τη δύναμη. Μετά την καταμέτρηση των ψήφων και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ανακάλυψα ότι είχα εκλεγεί επικεφαλής της εκκλησίας. Ωστόσο, δεν αισθανόμουν υπερβολικά ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, και δεν ένιωθα πια ότι ήμουν τέλειος ή καλύτερος από τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Αντίθετα, ένιωσα λες κι αυτό αποτελούσε αποστολή και υποχρέωση, λες κι ο Θεός εναπόθετε τις ελπίδες Του στους ώμους μου. Ήξερα ότι έπρεπε να επιδιώκω επιμελώς την αλήθεια, να συνεργάζομαι με τον Θεό και να εκπληρώνω το καθήκον μου για να Τον ικανοποιήσω, και να βεβαιώνομαι ότι ανταποκρίθηκα στην αγάπη και τη σωτηρία που Εκείνος μου έδινε.

Τα λόγια του Θεού λένε: «Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να εξαγνιστεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να ζήσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού και δεν πρέπει να επιτρέψει την πειθαρχία και τα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως, και το φως της σωτηρίας του ανθρώπου και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση).

Μέσα από τις πρακτικές εμπειρίες μου, έφτασα να αναγνωρίσω αληθινά ότι η κρίση και το παίδεμα του Θεού είναι το φως που μας σώζει και η αληθινή αγάπη του Θεού. Η κρίση και το παίδεμα, η συμμόρφωση και η πειθαρχία των λόγων του Θεού ήταν εκείνα που μου επέτρεψαν να δω ξεκάθαρα τη ζημία που μου προκαλούσαν η δόξα, το κέρδος και η θέση, και που εξήψαν το θάρρος και την αποφασιστικότητά μου να επιδιώξω την αλήθεια. Όταν εγκατέλειψα δόξα, κέρδος και θέση, ένιωσα λες και δεν είχα απαρνηθεί μόνο την κοινωνική θέση, αλλά μάλλον τα δεσμά με τα οποία με είχε αλυσοδεμένο ο Σατανάς, και στα μύχια του πνεύματός μου, εγώ έφτασα να αισθάνομαι μια πρωτόγνωρη αίσθηση γαλήνης και χαράς, και ένα αίσθημα φώτισης και απελευθέρωσης. Παρόλο που ακόμη μπορώ, έστω και τώρα, να αποκαλύπτω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου να πασχίζω για δόξα και κέρδος, δεν τελώ πλέον υπό τον έλεγχο και τα δεσμά της. Μέσα από τις εμπειρίες μου έμαθα ότι, κάνοντας την αλήθεια πράξη, μπορεί κανείς να απαλλαγεί από τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις του, και όσο περισσότερο κάνει την αλήθεια πράξη, τόσο μπορεί να βιώσει την ομοιότητα ενός ανθρώπου και να είναι ευλογημένος από τον Θεό. Πραγματικά, έφτασα να νιώθω ότι ο Θεός πλήρωνε επίπονο τίμημα, για κάθε μικροσκοπικό πράγμα που έπραξε πάνω μου. Η σωτηρία μου από τον Θεό είναι εντελώς πρακτική και η αγάπη Του απολύτως μεγάλη και πραγματική! Από σήμερα, θέλω να βιώνω ακόμη περισσότερο την κρίση και το παίδεμα του Θεού, να επιδιώκω την αλήθεια, ώστε να απαλλαγώ το συντομότερο δυνατόν από τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις μου, και να βιώσω μια αυθεντική ανθρώπινη ομοιότητα, ώστε να φέρω παρηγοριά στην καρδιά του Θεού. Ευχαριστώ τον Θεό που με έσωσε!

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «επιθυμία για».