Από τη Σιτσιού, πόλη Σουίχουα, επαρχία Χεϊλονγκτσιάνγκ

Κάθε φορά που βλέπω το ακόλουθο εδάφιο του λόγου του Θεού: «Εάν ήσουν πάντα πολύ αφοσιωμένος και τρυφερός σ’ Εμένα, παρόλα αυτά υπομένεις το βασανιστήριο μιας ασθένειας, την εξαθλίωση της ζωής και την εγκατάλειψή σου από τους φίλους και τους συγγενείς σου, ή αν αντέχεις οποιεσδήποτε άλλες κακοτυχίες στη ζωή, τότε θα συνεχιστεί η αφοσίωση κι η αγάπη σου σ’ Εμένα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)), νιώθω ιδιαίτερα δυστυχισμένη —ένα αίσθημα μιζέριας γεννιέται μέσα μου και η καρδιά μου παραπονιέται σιωπηλά: Αγαπητέ Θεέ, πώς μπορείς να επιτρέπεις σε όσους είναι πιστοί σε Σένα και Σε αγαπούν να αντιμετωπίζουν τέτοιες κακοτυχίες; Ως εκ τούτου, μου ήταν δύσκολο να κατανοήσω τη σημασία των λόγων του αδελφού άνωθεν: «Η τελευταία απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο είναι να είναι γεμάτος αγάπη και ειλικρινής».

Πρόσφατα, η αδελφή, με την οποία συνεργαζόμουν, παρουσίασε υπερθυρεοειδισμό. Σταδιακά, η κατάστασή της επιδεινώθηκε σε σημείο που έπρεπε να τρώει έξι γεύματα την ημέρα. Εξαιτίας της πίεσης της ασθένειας, η δύναμή της σταδιακά εξασθενούσε και ζούσε κάθε μέρα σε κατάσταση κατάθλιψης, αδυναμίας και κόπωσης. Το σώμα της αδυνατούσε απλώς να συμμορφωθεί με την επιθυμία της να εκπληρώσει τα καθήκοντά της και η ασθένειά της γινόταν όλο και πιο σοβαρή. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί συνέβαινε αυτό: «Αυτή η αδελφή είχε εγκαταλείψει την οικογένειά της και μια υψηλόμισθη δουλειά με καλά επιδόματα για να αφοσιωθεί στην εκπλήρωση των καθηκόντων της και ήταν πολύ πιστή. Πώς ήταν δυνατόν, παρά τα όλα όσα είχε δώσει, να έχει φορτωθεί το μαρτύριο αυτής της ασθένειας ως αντάλλαγμα;…» Δεν εξωτερίκευσα τα συναισθήματά μου, μα η καρδιά μου βρισκόταν σε αναβρασμό —κάθε φορά που κάποιος έθιγε αυτό το θέμα, έχανα την ψυχραιμία μου.

Όχι πολύ καιρό μετά, ο δικός μου δρόμος και της αδελφής μου χώρισαν, μα ποτέ δεν την ξέχασα. Μια μέρα, ρώτησα τον επικεφαλής μου πώς τα πήγαινε η αδελφή μου. Ο επικεφαλής είπε: «Αρχικά, ήταν σε πολύ αρνητική κατάσταση και αρνιόταν να αναγνωρίσει το έργο του Θεού. Αργότερα, συνειδητά άρχισε να διορθώνει την κατάστασή της, αναζητώντας την πρόθεση του Θεού μέσα στο μαρτύριο της ασθένειάς της. Μέσα από τα λόγια του Θεού, άρχισε να αναγνωρίζει τον εαυτό της και να συνειδητοποιεί πως δεν είχε αληθινή πίστη. Μέσα στην πίστη της υπήρχε ακόμα ένα στοιχείο “ανταλλαγής”, μια επιθυμία να κερδίσει ευλογίες μέσω της πίστης της στον Θεό. Επίσης, αναγνώρισε πολλά άλλα στοιχεία παρακοής μέσα της. Μόλις συνειδητοποίησε αυτά τα πράγματα για τον εαυτό της, η υγεία της βελτιώθηκε θεαματικά. Αναρρώνει μέρα με τη μέρα, έχει επιστρέψει ξανά στα τρία γεύματα την ημέρα και η κατάστασή της είναι πολύ καλύτερη. Έχει, μάλιστα, καταφέρει να βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές της στην οικογένεια που την φιλοξενεί να διορθώνουν και τη δική τους κατάσταση…» Όταν άκουσα αυτές τις ευχάριστες ειδήσεις, πραγματικά σοκαρίστηκα. Είχα πιστέψει πως το μαρτύριο της ασθένειας θα έπληττε την αποφασιστικότητα της αδελφής μου και θα της προκαλούσε τεράστιο πόνο. Τσακισμένη από την ασθένεια, πίστευα πως η παρουσία της στον δρόμο μπροστά της θα ήταν όλο και πιο δυσδιάκριτη. Μέχρι που υποψιάστηκα πως ίσως δεν μπορέσει να προχωρήσει. Σήμερα, ερχόμενη αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της κατάστασής της, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όχι απλώς δεν είχε χάσει την πίστη της, αλλά μέσα από το ραφινάρισμα της ασθένειάς της, κατάφερε να κατανοήσει το έργο του Θεού και να αναγνωρίσει τη διαφθορά της. Έμαθε από την εμπειρία της και βελτίωσε τη ζωή της. Δεν ήταν αυτή η ασθένεια εκδήλωση της αληθινής αγάπης του Θεού και της αληθινής σωτηρίας του ανθρώπου;

Αργότερα, διάβασα το ακόλουθο εδάφιο από ένα κήρυγμα: «Πέμπτο, o Θεός λέει: “Εάν ήσουν πάντα πολύ αφοσιωμένος και τρυφερός σ’ Εμένα, παρόλα αυτά υπομένεις το βασανιστήριο μιας ασθένειας, την εξαθλίωση της ζωής και την εγκατάλειψή σου από τους φίλους και τους συγγενείς σου, ή αν αντέχεις οποιεσδήποτε άλλες κακοτυχίες στη ζωή, τότε θα συνεχιστεί η αφοσίωση κι η αγάπη σου σ’ Εμένα;” Αυτή η απαίτηση δεν αποτελεί μικρή δοκιμασία για την ανθρωπότητα. […] Πάνω σε ποια βάση χτίζονται η πίστη και η αγάπη κάποιου για τον Θεό; Πώς μπορεί να αποδειχθεί πως κάποιος έχει στ’ αλήθεια πίστη προς τον Θεό; Πώς μπορεί να φανεί πως κάποιος διαθέτει στ’ αλήθεια αγάπη για τον Θεό; Αυτά πρέπει να αποδειχθούν μέσω δοκιμασιών και ραφιναρισμάτων. […] Όταν βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια τέτοιου είδους δοκιμασία, ο πρωταρχικός σκοπός του Θεού είναι να σας εκθέσει ώστε να δει αν η πίστη και η αγάπη σας είναι πράγματι αλήθεια ή όχι. Ο δευτερεύων σκοπός Του είναι να σας εξαγνίσει, καθώς υπάρχουν μιάσματα στην πίστη και την αγάπη σας. Αν έχετε επίγνωση αυτών των μιασμάτων, τα οποία αποκαλύπτονται όταν βρίσκεστε αντιμέτωποι με ένα φάσμα δοκιμασιών, τότε θα καθαρθείτε από αυτά. Αν οι άνθρωποι διαθέτουν αληθινή πίστη και αληθινή αγάπη για τον Θεό, τότε ανεξάρτητα από το τι μπορεί να τους συμβεί και ανεξάρτητα από τα είδη των δοκιμασιών με τα οποία θα έρθουν αντιμέτωποι, δεν θα καταρρεύσουν, αλλά αντίθετα θα συνεχίσουν να δείχνουν πίστη και αγάπη προς τον Θεό χωρίς να ταλαντεύονται. Γι’ αυτούς των οποίων η πίστη και η αγάπη περιλαμβάνουν μιάσματα και την επιθυμία να λάβουν κάτι ως αντάλλαγμα δεν θα είναι εύκολο να παραμείνουν σταθεροί όταν τους πλήξουν δοκιμασίες και πιθανότατα θα καταρρεύσουν. Τέτοιου είδους άνθρωποι θα αποκαλυφθούν εύκολα, έτσι δεν είναι;» (από «Μόνο ικανοποιώντας τις τελικές απαιτήσεις του Θεού μπορεί κανείς να σωθεί» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Β'»). Μόνο αφού διάβασα αυτό το εδάφιο από τη συναναστροφή, συνειδητοποίησα πως έκρινα πάντοτε το έργο του Θεού σύμφωνα με τον προσκολλημένο στη σάρκα τρόπο σκέψης μου. Πίστευα εσφαλμένα πως η αγάπη του Θεού αποτελείται από πλουσιοπάροχα δώρα χάρης και εγγύησης σαρκικής ευτυχίας και γαλήνης. Ποτέ μου δεν σκέφτηκα πως τα βάσανα είναι μια μορφή ευλογίας από τον Θεό. Μόνο αφού έμαθα για την εμπειρία της αδελφής μου συνειδητοποίησα πως το ραφινάρισμα των βασάνων είναι μια πραγματική εκδήλωση της αγάπης του Θεού. Ο Θεός δημιουργεί ορισμένες καταστάσεις και προκαλεί κακοτυχίες στον λαό Του —είτε μέσω σωματικών παθήσεων, οικονομικών δυσχερειών ή οποιασδήποτε άλλης μορφής δυσκολιών— όχι λόγω κακής πρόθεσης, μα λόγω της στοργικής Του καλοσύνης. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τις ανεπάρκειες του ανθρώπου, ο Θεός δημιουργεί κάθε είδους καταστάσεις για να τον δοκιμάσει και να τον ραφινάρει. Εργάζεται μέσα από αυτά τα βάσανα προκειμένου να εξαγνίσει, να μεταμορφώσει και να δώσει ζωή στον άνθρωπο. Παρόλο που η σάρκα του ανθρώπου πρέπει να υποβληθεί σε απίστευτες δυσχέρειες κατά τη διαδικασία του ραφιναρίσματος, πράγμα που μπορεί να γίνει αντιληπτό ως κακοτυχία ή κακό πράγμα, αυτό αποκαλύπτει πολλά μιάσματα, εσφαλμένες προθέσεις και οπτικές, υπερβολικές επιθυμίες και λανθασμένους επιδιωκόμενους στόχους που έχει ο άνθρωπος κατά την πίστη του στον Θεό, προκειμένου να μπορέσει να γνωρίσει τον εαυτό του και να αποκτήσει μία όλο και πιο φυσιολογική σχέση μαζί Του, ώστε σιγά-σιγά να καλλιεργήσει στην καρδιά του αγάπη για τον Θεό. Τέτοια οφέλη δεν μπορούν να αποκτηθούν μέσα από μια ζωή άνεσης. Όταν ο άνθρωπος απορροφήσει τα μαθήματα που αποκτώνται από το μαρτύριο των δοκιμασιών και αναλογιστεί τον δρόμο που ακολούθησε, τότε τελικά θα κατανοήσει πως η κρίση του Θεού και η παίδευση, τα πλήγματα και η πειθαρχία Του ήταν όλα γεμάτα από την άπειρη αγάπη Του. Η αγάπη του Θεού δεν είναι απλώς θρεπτική και γεμάτη συμπόνοια. Δεν αφορά απλά την απονομή υλικών αγαθών, μα και το βασανιστικό ραφινάρισμα, το πλήγμα και την πειθαρχία.

Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ που εργάστηκες μέσα από όλες τις πτυχές του περιβάλλοντός μου ώστε να διορθώσεις τον παράλογο και παραπλανημένο τρόπο σκέψης μου και μου επέτρεψες να δω πως ακόμα κι αν η αγάπη Σου δεν συνάδει με τις αντιλήψεις μας, η εκδήλωσή της στοχεύει πάντοτε στο να μας βελτιώσει και να μας σώσει. Οι πράξεις αγάπης Σου εμποτίζονται πάντα με τον ειλικρινή μόχθο της καρδιάς Σου και την απερίγραπτη σοφία Σου. Συνειδητοποίησα, επίσης, πως προηγουμένως δεν είχα την παραμικρή κατανόηση για Σένα και δεν είχα αντιληφθεί πως η αγάπη Σου κρύβεται συχνά μέσα σε καταστάσεις. Αγαπητέ Θεέ, προς τιμήν της αγάπης που μοιράζεσαι με την ανθρωπότητα, Σου προσφέρω δόξα και ευγνωμοσύνη! Ελπίζω, επίσης, μια μέρα να λάβω κι εγώ αυτού του είδους την αγάπη. Αν αυτή η αγάπη χτυπήσει την πόρτα μου, ορκίζομαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε βαθμό βασάνων, έτσι ώστε να βιώσω και να γίνω μάρτυρας της αγάπης Σου.