Από τον Γκαν’ εν, πόλη Χόφεϊ, επαρχία Άνγουι

Στη ζωή μου, πορεύομαι πάντοτε με τη φράση: «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι» στην κοινωνική αλληλεπίδραση. Ποτέ δεν έχω εμπιστοσύνη στους άλλους ελαφρά τη καρδία. Έχω πάντοτε την αίσθηση ότι στις περιπτώσεις που δεν γνωρίζεις τις πραγματικές προθέσεις κάποιου, δεν πρέπει να ανοίγεις τα χαρτιά σου πολύ γρήγορα. Έτσι, αρκεί να διατηρείς μια ειρηνική στάση –με αυτόν τον τρόπο προστατεύεις τον εαυτό σου και οι ομόλογοί σου θα σε θεωρήσουν «καλό άτομο».

Ακόμη και μετά την αποδοχή του έργου του Θεού των εσχάτων ημερών, συνέχισα με τη ρήση αυτή στις επαφές μου με τους άλλους. Όταν είδα ότι ο Θεός ζητάει να είμαστε αθώοι, ειλικρινείς και φιλαλήθεις, ήμουν ειλικρινής μόνο για μικρά πράγματα που δεν είχαν κανένα προσωπικό ενδιαφέρον για μένα. Σχεδόν ποτέ δεν θα μοιραζόμουν όσες πτυχές της διάθεσής μου έβρισκα πραγματικά διεφθαρμένες, από φόβο ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με περιφρονούσαν. Όταν ο ηγέτης μου με ξεχώριζε επειδή διεκπεραίωνα το έργο μου μηχανικά, ήμουν γεμάτος αμφιβολία και καχυποψία και σκεφτόμουν από μέσα μου: «Γιατί ο επικεφαλής μου πάντοτε με ξεχωρίζει και εξετάζει ενδελεχώς την κατάστασή μου μπροστά σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μου; Δεν είναι προφανές ότι αυτό θα με κάνει να χάσω το κύρος μου και θα με φέρει σε αμηχανία μπροστά σε όλους; Ίσως ο επικεφαλής μου δεν με συμπαθεί και τόσο, γι’ αυτό αποφάσισε να με πειράξει». Ήταν ιδιαίτερα οδυνηρό και αφόρητο να βλέπω άλλους αδελφούς και αδελφές να προάγονται ενώ εγώ παρέμενα στην ίδια θέση. Υπέθετα ότι δεν προαγόμουν γιατί δεν άξιζα κατάρτισης. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη παρανοήσεις και αμφιβολίες. Ένιωθα ότι δεν είχα μέλλον, ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίζω αυτόν τον δρόμο. Επειδή ήμουν πάντοτε επιφυλακτικός και καχύποπτος έναντι των άλλων, παρανοούσα όλο και περισσότερο τον Θεό και ένιωθα όλο και λιγότερο συνδεδεμένος μαζί Του. Η κατάστασή μου γινόταν όλο και πιο αφύσικη και τελικά έχασα την επαφή με το έργο του Αγίου Πνεύματος και έπεσα στο σκοτάδι.

Στα βάθη του πόνου, χαμένος και χωρίς κατεύθυνση, έπεσα τυχαία σε αυτό το χωρίο του λόγου του Θεού: «Εάν είστε πολύ ανειλικρινείς, τότε έχετε μια κλειστή καρδιά και καχύποπτες σκέψεις σχετικά με όλα τα θέματα και όλους τους ανθρώπους. Για τον λόγο αυτό, η πίστη σας προς Εμένα βασίζεται σε θεμέλια καχυποψίας. Αυτόν τον τρόπο πίστης δεν θα τον αναγνωρίσω ποτέ. Αν υπολείπεστε γνήσιας πίστης, θα απομακρυνθείτε ακόμα περισσότερο από την αληθινή αγάπη. Και αν είστε ικανοί να αμφισβητείτε τον Θεό και να κάνετε εικασίες για Αυτόν ηθελημένα, τότε χωρίς αμφιβολία είστε οι πιο δόλιοι άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). Καθώς αναλογιζόμουν τον λόγο του Θεού, ξαφνικά εξέτασα τις δικές μου πράξεις στην καθημερινή ζωή. Ξαφνιασμένος, σκέφτηκα: «Δεν ζούσα με “μια κλειστή καρδιά και καχύποπτες σκέψεις σχετικά με όλα τα θέματα και όλους τους ανθρώπους”;»Από την άποψη αυτή, δεν ήμουν ένας δόλιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού; Εκείνη τη στιγμή, οι λέξεις «δόλιος άνθρωπος» έκοψαν την καρδιά μου σαν ακονισμένη λεπίδα, προκαλώντας μου αφόρητο πόνο. Πάντοτε σκεφτόμουν ότι εφόσον ακολουθούσα πιστά τη ρήση «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι», οι ομόλογοί μου θα με θεωρούσαν καλό, γι’ αυτό και είχα ζήσει με βάση τα λόγια αυτά στις επαφές μου με τους άλλους και στις υποθέσεις μου. Ποτέ, σε όλα μου τα χρόνια, δεν υποψιάστηκα ότι ακολουθώντας στη ζωή αυτήν τη ρήση θα με καθιστούσε δόλιο άνθρωπο. Αυτό σήμαινε ότι το «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι», η ρήση που αποδεχόμουν τόσον καιρό, δεν συμβάδιζε με την αλήθεια και έρχονταν σε άμεση αντίθεση με τον λόγο του Θεού. Ήμουν συγκλονισμένος με τη διαπίστωση ότι αυτή η φιλοσοφία ζωής, που αποδεχόμουν για όσον καιρό μπορούσα να θυμηθώ, είχε γκρεμιστεί και αναιρεθεί από τα λόγια του Θεού, φαινομενικά εν μία νυκτί. Εντούτοις, όπως είχαν τα πράγματα, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να αποδεχτώ τα γεγονότα. Ηρέμησα, σκέφτηκα κάποια πράγματα και επανεκτίμησα την εν λόγω ρήση που αποδεχόμουν τόσον καιρό. Με την πάροδο του χρόνου, χάρη στη διαφώτιση του Θεού, τελικά κατανόησα με νέο και πιο εμπεριστατωμένο τρόπο τη φράση. Επιφανειακά, η φράση «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι» φαίνεται να είναι μια αρκετά λογική ιδέα και να συνάδει με την αντίληψη των περισσοτέρων ως προς το σωστό και το λάθος. Δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτε κακό με την ιδέα στην αρχή, διότι δηλώνει απλώς ότι πρέπει να επιφυλασσόμαστε έναντι των άλλων, αλλά και να μην επιθυμούμε να βλάψουμε τους άλλους. Περαιτέρω, ζώντας με βάση τη ρήση αυτή, μας προφυλάσσει από το να πέφτουμε σε παγίδες, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει να μάθουμε πώς να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν εξετάσουμε προσεκτικά τη συγκεκριμένη φράση, γίνεται σαφές ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ιδιαίτερα μοχθηρή μέθοδο με την οποία ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Αυτή η φράση μας λέει κρυφά ότι δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν, ότι οποιοσδήποτε είναι σε θέση να σου κάνει κακό, συνεπώς στις σχέσεις σου με τους άλλους, ποτέ μην ανοίγεσαι ολότελα. Με αυτόν τον τρόπο φυλάγομαι από σένα, εσύ γίνεσαι καχύποπτος απέναντί μου και κανένας μας δεν εμπιστεύεται πραγματικά τον άλλο. Αυτό μας οδηγεί στον κατήφορο της παρανόησης, της εχθρότητας και της ραδιουργίας, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η ανθρωπότητα να γίνεται όλο και πιο διεφθαρμένη, ύπουλη, δόλια και ανόητη. Ακόμη χειρότερα, αυτό το αξίωμα του Σατανά μάς κάνει να είμαστε επιφυλακτικοί, καχύποπτοι και δύσπιστοι στις συναντήσεις μας με τον γεμάτο αγάπη και ευγένεια Θεό μας. Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι και ο Θεός είναι ύπουλος, δόλιος και γεμάτος κόλπα – ότι ο Θεός δεν εργάζεται προς το συμφέρον μας. Ως αποτέλεσμα αυτού, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός και μεριμνά για εμάς, είμαστε απρόθυμοι να εναποθέσουμε την πίστη μας σε Αυτόν, είναι δε ακόμη λιγότερο πιθανό να εκτιμήσουμε πόσο μεγάλες προσπάθειες καταβάλλει για μας. Αντ’ αυτού, με δόλια καρδιά αμφισβητούμε ό,τι πράττει και πυροδοτούμε παρανοήσεις, αμφιβολίες, απείθεια και αντίσταση απέναντί Του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς επιτυγχάνει τον στόχο του να διαφθείρει και να δηλητηριάζει την ανθρωπότητα και να μας κάνει να αποστρεφόμαστε ή να προδίδουμε τον Θεό. Ωστόσο, μου έλειπε η διορατικότητα και δεν μπορούσα να διαβλέψω τη μηχανορραφία του Σατανά. Θεωρούσα την πλάνη που διέσπειρε βάσιμη φιλοσοφία ζωής που πρέπει να γίνεται σεβαστή και να υποστηρίζεται και έτσι στη συνέχεια γινόμουν όλο και πιο δόλιος, φιλύποπτος και επιφυλακτικός. Αντί να στέκομαι στο πλευρό του Θεού και να προσεγγίζω τα πράγματα από μια θετική σκοπιά, ανεξάρτητα από την κατάσταση που συναντούσα, χρησιμοποιούσα πάντοτε τη δική μου δόλια σκέψη. Παρανοούσα τον Θεό και αμφισβητούσα την πρόθεσή Του. Τέλος, όσο η παρανόησή μου προς τον Θεό γινόταν όλο και πιο έντονη, έχανα την επαφή μου με το έργο του Αγίου Πνεύματος και έπεφτα στο σκοτάδι. Όπως είναι πλέον σαφές, η φράση «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πλάνη που επινόησε ο Σατανάς για να διαφθείρει και να παγιδεύει την ανθρωπότητα. Ακολουθώντας στη ζωή αυτήν την υποτιθέμενη ρήση θα έχει απλά και μόνο ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνουν πιο δόλιοι και πονηροί, να αμφισβητούν άδικα και να είναι επιφυλακτικοί έναντι των άλλων, ενώ ταυτόχρονα παρανοούν και απομακρύνονται από τον Θεό. Διάγοντας κανείς έναν τέτοιο βίο, το μόνο που έχει να κερδίσει είναι η δυσφορία του Θεού, αλλά και να χάσει τηνεπαφή με το έργο του Αγίου Πνεύματος και να πέσει στο σκοτάδι. Στο τέλος, οι υποστηρικτές αυτής της ρήσης θα γίνουν θύματα της ίδιας τους της προδοσίας –το λαμπρό τους μέλλον σβήνει. Σε αυτό το σημείο, συνειδητοποίησα εν τέλει ότι η φράση «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι» δεν ήταν μια νόμιμη φιλοσοφία ζωής, αλλά μάλλον μια ποταπή μηχανορραφία του Σατανά για να ξεγελά και να βασανίζει την ανθρωπότητα. Η φράση αυτή ήταν ικανή να διαφθείρει τους ανθρώπους, κάνοντάς τους να χάσουν την ανθρώπινη φύση τους και να απομακρυνθούν ή να προδώσουν τον Θεό. Το να ζει κανείς με βάση αυτή τη φράση μπορούσε μόνο να τον οδηγήσει στο να αψηφήσει τον Θεό κι επομένως στο να τον αποστραφεί, να τον απορρίψει και να τον εξαλείψει ο Θεός.

Αργότερα, είδα το ακόλουθο χωρίο του λόγου του Θεού: «Ο Θεός έχει την ουσία της πίστης και, επομένως, ο λόγος Του είναι πάντοτε άξιος εμπιστοσύνης. Επιπλέον, οι πράξεις Του είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες. Γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, ποτέ να μην Τον κοροϊδεύεις σε τίποτα, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, ποτέ να μην αποκρύπτεις την αλήθεια, ποτέ να μην κάνεις εκείνο που εξαπατά όσους είναι επάνω και παραπλανά τους από κάτω, και ποτέ να μην κάνεις εκείνο που θα κερδίσεις απλώς την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς και αν είσαι εντελώς απρόθυμος να αποκαλύψεις τα μυστικά σου – δηλαδή, τις δυσκολίες σου – μπροστά σε άλλους, ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα λάβει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι. Αν η αναζήτηση της οδού της αλήθειας σε ευχαριστεί πολύ, τότε είσαι άνθρωπος που κατοικεί πάντα στο φως. Αν είσαι πολύ χαρούμενος που παρέχεις υπηρεσία στον οίκο του Θεού, δουλεύοντας μεθοδικά και ευσυνείδητα στην αφάνεια, πάντοτε δίνοντας και ποτέ παίρνοντας, τότε Εγώ λέω ότι είσαι ένας πιστός άγιος, γιατί δεν αναζητάς καμία ανταμοιβή και είσαι απλώς ένας ειλικρινής άνθρωπος. Αν είσαι πρόθυμος να είσαι ειλικρινής, αν είσαι πρόθυμος να ξοδέψεις τα πάντα σου, αν είσαι ικανός να θυσιάσεις τη ζωή σου για τον Θεό και να καταθέσεις μαρτυρία, αν είσαι ειλικρινής σε σημείο που το μόνο που ξέρεις είναι να ικανοποιείς τον Θεό και όχι να σκέφτεσαι τον εαυτό σου ή να παίρνεις για τον εαυτό σου, τότε λέω ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που τρέφονται στο φως και που θα ζήσουν για πάντα στη βασιλεία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Από τον λόγο του Θεού συνειδητοποίησα ότι ο Θεός αγαπά και ευλογεί τον ειλικρινή. Μόνον εάν είναι ειλικρινής ζει κανείς με τον σωστό τρόπο, σε αρμονία με την πρόθεση του Θεού. Έτσι, μόνον οι ειλικρινείς δικαιούνται να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού. Κατάλαβα επίσης πώς να ενεργώ ως ειλικρινής άνθρωπος: οι ειλικρινείς άνθρωποι μιλάνε απλά, ανοιχτά και χωρίς απάτες – λένε τη σκάφη, σκάφη. Οι ειλικρινείς ποτέ δεν εξαπατούν τους άλλους, δεν ενεργούν μηχανικά, ούτε ποτέ εξαπατούν ή λένε ψέματα στον Θεό. Η καρδιά του ειλικρινούς ατόμου είναι ειλικρινής και χωρίς προδοσία ή παραπλάνηση. Όταν μιλούν και ενεργούν, δεν υποκρύπτουν προθέσεις ή απώτερα κίνητρα, δεν ενεργούν προς το δικό τους όφελος ή για να ικανοποιήσουν τη σάρκα τους, αλλά μάλλον για να είναι αληθινοί άνθρωποι. Η καρδιά των ειλικρινών ατόμων είναι μεγαλόψυχη, η ψυχή τους είναι ειλικρινής και είναι πρόθυμοι να δώσουν την καρδιά και τη ζωή τους στον Θεό. Δεν ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα, προσπαθούν μόνο να εκπληρώνουν τις επιθυμίες του Θεού. Μόνον όσοι διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να ονομάζονται ειλικρινείς άνθρωποι, άνθρωποι που ζουν στο φως.

Μόλις κατάλαβα τις αρχές που συνδέονταν με το να είναι κανείς ειλικρινής, άρχισα να προσπαθώ να εφαρμόσω τις αρχές αυτές στην πράξη. Στις επαφές μου με τους άλλους προσπαθούσα συνειδητά να μην είμαι δόλιος, ούτε προκατειλημμένος ή να καταλήγω να είμαι επιφυλακτικός. Όταν τα κατάφερνα, ένιωθα ιδιαίτερα ελεύθερος και απελευθερωμένος. Φαινόταν πολύ πιο χαλαρωτικό να ζεις με αυτόν τον τρόπο. Όταν επιδείκνυα διαφθορά κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων μου, αναζητούσα ιδία πρωτοβουλία τη συνεργάτιδα αδελφή μου για να της εκθέσω τον νέο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τον εαυτό μου στην κοινωνία με τους άλλους, και η αδελφή θα έπραττε το ίδιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, όχι μόνο δεν αναπτύξαμε προκαταλήψεις ο ένας για τον άλλο, αλλά στην ουσία επιτύχαμε ακόμη μεγαλύτερη αρμονία στον συντονισμό μας. Όταν ανέφερα τον λόγο του Θεού αποκαλύπτοντας τη διαφθορά μου κατά τη διάρκεια των συναντήσεων, οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν με περιφρονούσαν, όπως είχα αρχικά φανταστεί, αλλά μάλλον εκλάμβαναν τα λεγόμενά μου ως παράδειγμα της γεμάτης αγάπη σωτηρίας του Θεού. Όταν, κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων μου, δεν εργαζόμουν για τη δική μου φήμη και το δικό μου γόητρο, αλλά για να εκπληρώσω τις επιθυμίες του Θεού, ένιωθα ότι το Άγιο Πνεύμα δούλευε μέσα μου και με καθοδηγούσε, ώστε να δω την πρόθεση του Θεού όσον αφορά την εκπλήρωση των καθηκόντων μου. Ως αποτέλεσμα αυτού, ήμουν πολύ αποτελεσματικός στην εκπλήρωση των καθηκόντων μου. Στην προσευχή, προσπαθούσα συνειδητά να μοιράζομαι τις εσώτερές μου σκέψεις με τον Θεό και να μιλώ από ψυχής. Διαπίστωσα ότι, όταν το έπραττα αυτό, ερχόμουν όλο και εγγύτερα στον Θεό και ένιωθα ότι ο Θεός είναι πραγματικά υπέροχος. Φυσικά, όλες οι παλιές παρανοήσεις που είχα για τον Θεό διαλύθηκαν στην πορεία. Μέσω αυτής της διαδικασίας να κάνω την ειλικρίνεια πράξη, βίωσα το πώς όταν είσαι ειλικρινής σου δίνεται η ευκαιρία να ζεις στο φως και να δέχεσαι την ευλογία του Θεού. Το να είσαι ειλικρινής έχει πραγματικά νόημα και αξία!

Δοκιμάζοντας τα οφέλη τού να είμαι ειλικρινής, έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο ότι το αξίωμα του Σατανά «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι» διαφθείρει και βασανίζει την ανθρωπότητα. Εάν κάποιος υποστηρίζει αυτό το αξίωμα, θα ζει πάντοτε στο σκοτάδι, τη διαφθορά και το μαρτύριο. Μόνον εάν είμαστε ειλικρινείς, μπορούμε να ζήσουμε στο φως, να τρεφόμαστε και να λαμβάνουμε τον έπαινο του Θεού. Από εδώ και στο εξής, ορκίζομαι να κάνω μια νέα αρχή και να εγκαταλείψω πλήρως το αξίωμα του Σατανά «δεν πρέπει κανείς να έχει την πρόθεση να βλάπτει τους άλλους, πρέπει όμως να επαγρυπνεί ώστε να μην τον βλάπτουν οι άλλοι». Από τώρα και στο εξής, η ειλικρίνεια θα είναι το πρότυπο βάσει του οποίου θα ζω και θα προσπαθώ να ευχαριστώ τον Θεό με την ειλικρίνειά μου.