Από την Ξινιί, επαρχία Σαανξί

Πριν από λίγο καιρό, όταν πήγαινα στις συναθροίσεις της εκκλησίας, άκουγα συχνά επικεφαλής και συνεργάτες να λένε ότι μερικοί αδελφοί και αδελφές, αφού παρακολούθησαν τη συναναστροφή μου, έγιναν αρνητικοί, αδύναμοι και στερούνταν κίνητρο για να συνεχίσουν την αναζήτησή τους. Άλλοι θεωρούσαν πολύ δύσκολο να πιστεύουν στον Θεό και Τον παρεξηγούσαν. Κάποιοι είπαν ότι η κατάστασή τους ήταν καλή προτού με γνωρίσουν, αλλά, μετά, αισθάνθηκαν τρομακτική πίεση και αμηχανία... Ακούγοντας αυτά, η καρδιά μου βούλιαξε και ένοιωσα τρομερή αδικία. Όποτε πήγαινα να συναναστραφώ μαζί τους, καθόμουν αρκετές μέρες και, προκειμένου να επιλύσω τα προβλήματά τους, περνούσα όλα τα κεφάλαια από «κόσκινο» και παρέθετα αναρίθμητα χωρία από τον λόγο του Θεού, μιλώντας μέχρι να ξεραθεί ο λαιμός μου, και σκεπτόμενη πάντα ότι οι προσπάθειές μου απέφεραν καλά αποτελέσματα. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι τα πράγματα θα κατέληγαν έτσι. Γιατί είχε συμβεί αυτό; Αυτήν την απορία είχα στο μυαλό μου, καθώς προσευχόμουν στον Θεό: «Θεέ μου, σίγουρα εγώ φταίω για το αποτέλεσμα, αλλά δεν ξέρω πού έκανα λάθος. Ζητώ την καθοδήγησή Σου, ώστε να μπορώ να έχω περισσότερη επίγνωση των λαθών μου. Είμαι πρόθυμη να περιμένω να λάβω τη διαφώτισή Σου».

Αφού τελείωσα την προσευχή μου, άρχισα να αναλογίζομαι τη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου: Όταν έβλεπα ότι δεν κατανοούσαν το θέλημα του Θεού ή είχαν αντιλήψεις ως προς τις ρυθμίσεις του έργου, ανέλυα την αλαζονική τους φύση και συναναστρεφόμουν πάνω στις συνέπειες της αλαζονείας, λέγοντας ότι, αναπόφευκτα, θα έρχονταν αντιμέτωποι με την τιμωρία. Αν έβλεπα ότι προέκυπταν προβλήματα στην εκλογική διαδικασία της εκκλησίας, μιλούσα για το πώς η αποτυχία επιλογής κάποιου κατάλληλου θα καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας, καταστρέφοντας τις ζωές των αδελφών μας. Έτσι, ο Θεός θα κατέληγε να μας αποστραφεί και να μας εξαλείψει. Όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές να χαλαρώνουν απέναντι στα καθήκοντά τους, ανέφερα, ως παράδειγμα, μερικούς ανθρώπους που είχαν αποβληθεί. Τους έλεγα ότι φέρονταν δόλια, ότι τούτο συνιστούσε προδοσία στον Θεό, και ότι, αν δεν μετανοούσαν, θα είχαν το ίδιο αποτέλεσμα με τους ανθρώπους που είχαν αποτύχει. Όταν μερικοί αδελφοί και αδελφές ήταν απρόθυμοι να βγουν και να διαδώσουν το ευαγγέλιο εξαιτίας των λυσσαλέων συλλήψεων και διωγμών των χριστιανών από την κυβέρνηση του ΚΚΚ, τους είπα ότι παράκουγαν και αντιστέκονταν στον Θεό... Παρόμοιες σκηνές, η μία μετά την άλλη, άστραψαν καθαρά στο μυαλό μου. Θεέ μου! Ήταν αυτό χρήση της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων τους; Εγώ χρησιμοποιούσα καθαρό εκφοβισμό! Υπό την καθοδήγηση του Θεού, σκέφτηκα το ακόλουθο απόσπασμα από ένα κήρυγμα: «Η υπηρεσία σύμφωνα με το θέλημα του Θεού απαιτεί σε όλα τα πράγματα και σε όλα τα θέματα να εξυψώνουμε τον Θεό, να καταθέτουμε μαρτυρία για τον Θεό, να κοινωνούμε το θέλημα και τα αιτήματα του Θεού, και να επιτρέπουμε στους άλλους να ενεργούν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Δεν πρέπει να αναγκάζουμε τους ανθρώπους να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, τους κανόνες και τα ρητά του ανθρώπου. Η επικοινωνία σας πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να έρχονται ενώπιον του Θεού και να υπακούν στο θέλημά Του, να ενεργούν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και, τελικά, να φτάνουν να γνωρίζουν τον Θεό και να Τον υπακούν» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Εκείνη τη στιγμή, βίωσα μια ξαφνική αποκάλυψη. Η αποστολή του Θεού προς εκείνους που εργάζονται ως επικεφαλής είναι να Τον εξυψώνουν και να γίνονται μάρτυρές Του, και να είναι ικανοί να επισημαίνουν την κατάσταση των αδελφών και την ουσία των προβλημάτων τους. Στη συνέχεια, πρέπει να μοιράζονται σαφή συναναστροφή πάνω στις απαιτήσεις και το θέλημα του Θεού για την ανθρωπότητα, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να είναι ικανοί να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και, τελικά, να επιτύχουν κατανόηση του Θεού και υπακοή σε Αυτόν. Αλλά όταν εγώ προσπαθούσα να επιλύσω θέματα για τους αδελφούς και τις αδελφές μου, ανέλυα ασταμάτητα τη φύση τους και τον τρόπο με τον οποίο ενεργούσαν, και ανέφερα τις πιθανές συνέπειες των πράξεών τους για να τους εκφοβίσω, προσπαθώντας να τους αναγκάσω να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Σπανίως μιλούσα για το θέλημα του Θεού ή για τις απόψεις ή τις ελπίδες Του πάνω σε κάποιο ζήτημα. Σπανίως, επίσης, χρησιμοποιούσα την αλήθεια για να συναναστραφώ ως προς τις καταστάσεις των αδελφών μου. Τούτο οδήγησε στην αδυναμία τους να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού, εφ’ όσον δεν είχαν πραγματική κατανόηση του εαυτού τους και ήταν ακόμη λιγότερο ικανοί να δουν την ειλικρινή πρόθεση της σωτηρίας του Θεού και την αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Ως αποτέλεσμα, ζούσαν μέσα σε παθητικές καταστάσεις. Μονάχα τότε συνειδητοποίησα ότι ενεργούσα από τυφλή προσκόλληση στις προσωπικές μου επιθυμίες. Όλον αυτόν τον καιρό αντιστεκόμουν στον Θεό! Καθοδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις αδελφές και τους αδελφούς μου, όχι μόνο ήμουν ανίκανη να τους βοηθήσω να κατανοήσουν και να υπακούσουν στον Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, ήμουν η αιτία για την οποία Τον παρεξηγούσαν και συγκρούονταν όλο και περισσότερο μαζί Του. Έτσι, απομακρύνονταν όλο και περισσότερο από τον Θεό και διέπρατταν όλο και περισσότερες παραβάσεις. Όχι μόνο ήταν εξαιρετικά επιζήμιο για το έργο της εκκλησίας, αλλά εμπόδιζε και την είσοδο των αδελφών μου στη ζωή. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι το πλέον σημαντικό ως προς την υποστήριξη των αδελφών μου, είναι, μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Θεού και τη συναναστροφή πάνω σε αυτόν, να τους βοηθήσω να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού και την ειλικρινή πρόθεση της σωτηρίας Του, να φτάσουν να γνωρίσουν τη ρίζα των προβλημάτων τους και την ουσία της διαφθοράς τους και, πράττοντας τούτο, να μάθουν να μισούν εαυτόν, να ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και, τελικά, να φτάσουν να γνωρίσουν και να υπακούν στον Θεό. Τούτο είναι το αληθινό νόημα της υπηρεσίας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και μόνο το συγκεκριμένο είδος υπηρεσίας λαμβάνει υπ’ όψιν το θέλημα του Θεού.

Ευχαρίστησα τον Θεό που μου έδειξε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο το καθήκον μου ήταν αναποτελεσματικό. Από τότε, άρχισα συνειδητά να αναζητώ τις σχετικές αλήθειες βάσει των καταστάσεων των αδερφών μου, προσπαθώντας να κατανοήσω την ουσία των προβλημάτων τους και, στη συνέχεια, να συναναστρέφομαι πάνω στο θέλημα του Θεού και στις απαιτήσεις Του για την ανθρωπότητα, με βάση τα λόγια Του. Μίλησα για το γιατί ο Θεός μας υποχρέωνε να ενεργήσουμε με τον τρόπο που απαιτούσε Εκείνος, ποιες ήταν οι ειλικρινείς προθέσεις Του για εμάς, το είδος του αποτελέσματος που περίμενε και πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με τον Θεό, για να είμαστε σύμφωνοι με το θέλημά Του. Μετά την, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επικοινωνία, είδα τις ευλογίες του Θεού: Οι αδελφοί και οι αδελφές μου άρχισαν να κατανοούν το θέλημα του Θεού και να μαρτυρούν τη σωτηρία Του. Κατάφεραν να κατανοήσουν ότι το τίμημα που πλήρωσε ο Θεός για τον άνθρωπο είναι ασύλληπτο. Άρχισαν να έχουν κάποια κατανόηση της επαναστατικής τους φύσης, κατέστησαν πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και ένοιωσαν ότι είχαν λόγο εκπλήρωσης των καθηκόντων τους.

Μέσα από τις πρακτικές εμπειρίες μου, έχω καταλήξει να έχω μια βαθιά αίσθηση της πολύ πραγματικής φύσης της αγάπης του Θεού. Όταν εργαζόμουν σύμφωνα με τη δική μου βούληση, προβάλλοντας αντίσταση στον Θεό κατά την υπηρεσία μου σε Αυτόν, ο Θεός αποκάλυψε γρήγορα τις ελλείψεις και τις ατέλειές μου και διόρθωσε τα λάθη στο έργο μου. Διαφορετικά, πραγματικά δεν ξέρω πού θα είχαν οδηγήσει οι πράξεις μου τους αδελφούς και τις αδελφές μου ή πόσο κακό θα τους είχα επιφέρει. Έρχομαι ενώπιον του Θεού και αναπέμπω μια προσευχή ευγνωμοσύνης: «Παντοδύναμε Θεέ, Σε ευχαριστώ για το πραγματικό και αληθινό Σου έργο, το οποίο μου επέτρεψε να δω τις θαυμαστές πράξεις Σου και τη σωτηρία που μου έδωσες. Από εδώ και πέρα, ορκίζομαι να επιτείνω την προσπάθειά μου για την αλήθεια και να εργάζομαι σκληρότερα προκειμένου να κατανοήσω τις απαιτήσεις Σου, ώστε να αναζητώ και να κατανοώ το θέλημά Σου και να εργάζομαι στα πάντα σύμφωνα με την επιθυμία Σου, εκτελώντας υπηρεσία σύμφωνα με το δικό Σου θέλημα».