Πριν λίγο καιρό, έπρεπε να σχεδιάσουμε κάποιες εικόνες για το έργο των ταινιών. Εξετάστηκε η εικόνα που σχεδίασε ο συνεργάτης μου Σάιμον. Ο επικεφαλής είπε πως ήταν πολύ άγρια και η σύνθεσή της είχε ατέλειες λόγω επιπολαιότητας και απροσεξίας. Όταν ρώτησα τον Σάιμον, είπε πως λόγω φορτωμένου προγράμματος, δεν είχε χρόνο για τις λεπτομέρειες. Δεν απάντησα σ’ αυτό, απλώς του υπενθύμισα να είναι πιο προσεκτικός στο μέλλον, πως το έργο των ταινιών ήταν σημαντικό και δεν έπρεπε να χάνουμε χρόνο σε διορθώσεις. Σύντομα, παρουσιάστηκαν λάθη αρχής σε άλλες εικόνες του Σάιμον. Ο επικεφαλής τον αντιμετώπισε που μετά από τόση εκπαίδευση έκανε βασικά λάθη και ήταν απρόσεκτος, και τελικά τον απομάκρυνε απ’ το καθήκον του. Αυτή η έκβαση με τρόμαξε. Δεν το καταλάβαινα εντελώς. Ο επικεφαλής τον είχε απομακρύνει απλώς επειδή είχε κάνει δύο λάθη. Αυτό δεν ήταν κάπως σκληρό; Απέκτησα παρανοήσεις και επιφυλακτικότητα. Σκεφτόμουν πως δεν έπρεπε να κάνω λάθη, πως θα αντιμετωπιζόμουν για μικρά λάθη και ίσως απομακρυνόμουν για τα σοβαρά, και πως δεν θα είχα ελπίδα να σωθώ χωρίς το καθήκον μου. Έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική.

Λίγο αργότερα, αγχωνόμουν πολύ όταν έστελνα εικόνες στον επικεφαλής προς εξέταση. Σκεφτόμουν πως ο Σάιμον είχε απομακρυνθεί επειδή έκανε δύο λάθη, κι αν παρουσιάζονταν λάθη αρχής και στις δικές μου εικόνες, ο επικεφαλής ίσως έλεγε πως δεν έκανα για επικεφαλής ομάδας. Θα με απομάκρυνε όπως τον Σάιμον; Όσο το σκεφτόμουν, αναστατωνόμουν. Ήμουν ανήσυχη στο καθήκον μου και δεν είχα διάθεση να κάνω τη δουλειά μου. Κατάλαβα την κακή κατάστασή μου και προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να λύσω το πρόβλημά μου. Έπειτα, είδα ένα βίντεο του λόγου του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. Είναι όπως όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο και κάνει ένα λάθος· οι γονείς του μπορεί να το μαλώσουν και να το τιμωρήσουν, αλλά αν το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόθεση των γονιών του ή να καταλάβει γιατί το κάνουν αυτό, θα παρεξηγήσει την πρόθεσή τους. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να πουν στο παιδί τους: “Μη βγαίνεις μόνος σου από το σπίτι και μη βγαίνεις έξω μόνος σου”, αλλά αυτό μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, και το παιδί βγαίνει έτσι κι αλλιώς μόνο του κρυφά. Μόλις οι γονείς το ανακαλύψουν, επιπλήττουν το παιδί τους και ως τιμωρία το βάζουν να σταθεί στη γωνία για να σκεφτεί τη συμπεριφορά του. Το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις των γονιών του και αρχίζει να έχει αμφιβολίες: “Μήπως οι γονείς μου δεν με θέλουν πια; Είμαι πραγματικά δικός τους; Είμαι υιοθετημένος;” Αυτά τα πράγματα αναρωτιέται. Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των γονέων; Οι γονείς είπαν ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο και ζήτησαν από το παιδί τους να μην το κάνει. Αλλά το παιδί δεν άκουσε, από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε. Επομένως, οι γονείς έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάποια μορφή τιμωρίας για να διαπαιδαγωγήσουν σωστά το παιδί τους και εκείνο να μάθει από αυτό. Τι είναι αυτό που θέλουν να πετύχουν οι γονείς κάνοντας κάτι τέτοιο; Είναι μόνο να κάνουν το παιδί να μάθει; Δεν είναι η μάθηση αυτό που θέλουν τελικά να επιτύχουν. Ο στόχος των γονέων με την πράξη τους αυτή είναι να κάνουν το παιδί να κάνει ό,τι του λένε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις συμβουλές τους και να μην κάνει τίποτα που τους παρακούει ή τους ανησυχεί· αυτό είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα που θέλουν να επιτύχουν. Αν το παιδί έχει ακούσει τους γονείς του, αυτό δείχνει ότι καταλαβαίνει τα πράγματα και οι γονείς του μπορούν να είναι ξέγνοιαστοι. Δεν θα είναι τότε ικανοποιημένοι μαζί του; Θα χρειάζεται ακόμα να το τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο; Δεν θα χρειάζεται. Η πίστη στον Θεό είναι ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να προσέχουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα δικά τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, πρόκειται για τον φόβο ότι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Σκέφτονται πάντα μέσα τους: “Κι αν ο Θεός με ξεσκεπάσει, με αποκλείσει και με απορρίψει;” Αυτό αποτελεί παρερμηνεία του Θεού εκ μέρους σου· είναι μόνο οι σκέψεις σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Το ότι ξεσκεπάζει τους ανθρώπους δεν γίνεται για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η ουσία της φύσης τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να είναι ικανοί για αληθινή μετάνοια· ως εκ τούτου, το ξεσκέπασμα των ανθρώπων γίνεται για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να ξεσκεπαστούν από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστούν. Αποσκοπεί στο να σε βοηθήσει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, επειδή οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν λύση όταν έχουν εκφάνσεις διαφθοράς, ο Θεός πρέπει να ασκήσει πειθαρχία. Και έτσι, μερικές φορές, ξεσκεπάζει τους ανθρώπους, εκθέτοντας την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει στην ανάπτυξη της ζωής τους. Το ξεσκέπασμα των ανθρώπων έχει δύο διαφορετικές προεκτάσεις: Για τους κακούς ανθρώπους, το να ξεσκεπαστούν σημαίνει αποκλεισμό. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να μην είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Ξεσκεπάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, έτσι ώστε όταν εκτελούν το καθήκον τους, να μην είναι άμυαλοι και απρόσεκτοι, να μην είναι αδιάφοροι, να μην αρκούνται σε ελάχιστη αποτελεσματικότητα, νομίζοντας ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο —ενώ στην πραγματικότητα, αν μετρηθούν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, έχουν μείνει πολύ πίσω, αλλά εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε καλά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός ξεσκεπάζει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, ενέχει παρακοή, περιέχει πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις, θα τιμωρηθείς. Όταν ο Θεός σε πειθαρχεί και σε ξεσκεπάζει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να αναλογιστείς και να μετανοήσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Απ’ αυτό κατάλαβα πως όταν εκτίθεσαι δεν σημαίνει πως θα εξαλειφθείς. Όπως όταν ένα παιδί σφάλλει, οι γονείς το επιπλήττουν για να τους ακούει, να πάρει το μάθημά του, και να υπακούει. Όταν το παιδί είναι υπάκουο, οι γονείς του είναι ήσυχοι και δεν θα το τιμωρήσουν. Όταν δεν κατανοούμε την αλήθεια, ενεργούμε άναρχα κι έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις, αναπόφευκτα θα κάνουμε λάθη στο καθήκον μας. Ενίοτε, δεν έχουμε επίπεδο και δεν κατανοούμε την αλήθεια. Είμαστε ισχυρογνώμονες κι αυθαίρετοι, παραβιάζουμε αρχές λόγω αλαζονικής διάθεσης και διαταράσσουμε το έργο. Άλλες φορές, δεν γίνεται σωστά το έργο, λόγω επιπολαιότητας κι απροσεξίας. Μόνο αν εκτεθούμε θα δούμε τη διαφθορά και τις ελλείψεις μας, θα αναζητήσουμε την αλήθεια και θα επανορθώσουμε βάσει αρχής. Σ’ αυτό κρύβονται οι αγαθές προθέσεις του Θεού. Δεν κατανοούσα το θέλημά Του. Μετά την απομάκρυνση του Σάιμον, ανησύχησα. Φοβόμουν πως θα απομακρυνόμουν κι εγώ για ένα στιγμιαίο λάθος, κι αν ήταν σοβαρό, θα εξαλειφόμουν και δεν θα σωζόμουν. Παρανοούσα τον Θεό. Ένιωθα πολλές ενοχές. Άρχισα να σκέφτομαι τον λόγο της απομάκρυνσης του Σάιμον. Ο επικεφαλής είχε επισημάνει δύο φορές τα λάθη του. Την πρώτη, του είπε πως οι ιδέες του ήταν ξεπερασμένες και το σχέδιό του πολύ άγριο, πως δεν είχε χειριστεί σωστά βασικά τεχνικά ζητήματα, και πως οφειλόταν στην επιπολαιότητά του. Τα είπε αυτά ελπίζοντας πως θα ήταν πιο προσεκτικός και σχολαστικός και θα είχε αποτελέσματα στο καθήκον του. Όμως ο Σάιμον δεν τα πήρε στα σοβαρά και με τη δικαιολογία των χρονικών περιορισμών δεν αναλογίστηκε ούτε εξέτασε το ζήτημα στη συνέχεια. Τη δεύτερη φορά, ήταν και πάλι για την ανευθυνότητα και απροσεξία του στα σχέδιά του. Δεν έλεγχε το έργο του σωστά ούτε μας άφηνε να το ξανακοιτάξουμε. Το έστελνε αμέσως προς εξέταση. Έτσι, κάποιες παραβιάσεις αρχών δεν διορθώνονταν και δεν επανεξετάζονταν, καθυστερώντας την πρόοδο αυτού του σημαντικού έργου. Αυτό οφειλόταν στο ότι ο Σάιμον δεν έπαιρνε στα σοβαρά το καθήκον του και ήταν επιπόλαιος. Ο επικεφαλής τον αντιμετώπισε σκληρά και τον απομάκρυνε, για να αναλογιστεί τη στάση του απέναντι στο καθήκον του, να αλλάξει γρήγορα, να είναι προσεκτικός και να ενεργεί βάσει των αρχών της αλήθειας. Αν αυτό τον βοηθούσε να κάνει περισυλλογή και να πάρει ένα μάθημα, θα ήταν καλό για το καθήκον του και την είσοδό του στη ζωή! Όταν το κατανόησα, ηρέμησα πολύ.

Τότε, υπήρχε κάτι ακόμα που με έπνιγε. Θεωρούσα πως ήταν πολύ σκληρό από τον επικεφαλής να απομακρύνει τον Σάιμον για δύο λάθη στα σχέδιά του. Αναρωτιόμουν αν θα απομάκρυνε κι εμένα για παρόμοια λάθη. Ήξερα πως είχα παρανοήσεις και επιφυλακτικότητα, έτσι αναζήτησα κάποια σχετικά λόγια του Θεού. Στον λόγο Του λέει: «Επιφανειακά, ορισμένοι άνθρωποι δεν φαίνεται να έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τον καιρό που εκτελούν το καθήκον τους. Δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό, δεν προκαλούν διαταραχές ή αναστάτωση ούτε βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, δεν προκύπτει κανένα σημαντικό λάθος ή πρόβλημα αρχής, όμως, χωρίς να το καταλάβουν, μέσα σε ελάχιστα χρόνια εκτίθενται ως κάποιοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ως μη πιστοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άλλοι δεν μπορούν να διακρίνουν κάποιο θέμα, αλλά ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα ενδόμυχα της καρδιάς αυτών των ανθρώπων και βλέπει το πρόβλημα. Ήταν πάντα επιπόλαιοι και αμετανόητοι στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Καθώς περνάει ο καιρός, φυσικό επόμενο είναι να εκτεθούν. Τι σημαίνει το να παραμένουν αμετανόητοι; Σημαίνει πως αν και εκτελούσαν το καθήκον τους καθ’ όλη τη διάρκεια, είχαν πάντα λανθασμένη στάση απέναντι σ’ αυτό, μια στάση απροσεξίας και επιπολαιότητας, μια πρόχειρη στάση· και δεν είναι ποτέ ευσυνείδητοι, πόσο μάλλον αφοσιωμένοι. Μπορεί να καταβάλουν μια μικρή προσπάθεια, αλλά ενεργούν απλώς μηχανικά. Δεν δίνουν όλο τους το είναι και οι παραβάσεις τους δεν έχουν τέλος. Από τη σκοπιά του Θεού, δεν έχουν μετανοήσει ποτέ· πάντα ήταν επιπόλαιοι, και δεν έχει υπάρξει ποτέ καμία αλλαγή σ’ αυτούς —δηλαδή, δεν εγκαταλείπουν το κακό από τα χέρια τους ούτε μετανοούν σ’ Αυτόν. Ο Θεός δεν βλέπει σ’ αυτούς μια στάση μετάνοιας και δεν βλέπει αλλαγή στη στάση τους. Επιμένουν να αντιμετωπίζουν το καθήκον τους και την αποστολή από τον Θεό με τέτοια στάση και μέθοδο. Καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια, δεν υπάρχει καμία αλλαγή σε αυτήν την πεισματική, αδιάλλακτη διάθεση και επιπλέον δεν έχουν αισθανθεί ποτέ υπόχρεοι στον Θεό, δεν έχουν αισθανθεί ποτέ πως η απροσεξία και η επιπολαιότητά τους αποτελεί παράβαση, ανόμημα. Στην καρδιά τους δεν υπάρχει ίχνος χρέους, ενοχής, αυτομομφής, πόσο μάλλον αυτοκατηγορίας. Και όσο περνάει ο καιρός, ο Θεός βλέπει πως αυτό το άτομο δεν επιδέχεται διόρθωση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Στον λόγο του Θεού είδα πως αν κάποιος είναι απερίσκεπτος στο καθήκον του, δεν αναζητά τις αρχές της αλήθειας σε ό,τι κάνει, δεν είναι προσεκτικός και επιμελής και ενεργεί μηχανικά, τότε είναι πολύ επιπόλαιος. Ακόμα κι αν δεν φαίνεται να προκαλεί διαταραχή ή αναστάτωση ή να είναι στο μονοπάτι του αντίχριστου, αν δεν μετανοήσει για την επιπολαιότητά του, αν εκτρέπεται στο καθήκον του, ο Θεός θα τον εκθέσει και θα τον εξαλείψει. Συλλογιζόμενη τον λόγο του Θεού, θυμήθηκα τη συμπεριφορά του Σάιμον στο καθήκον του. Δούλευε στην ομάδα για πολύ καιρό και ήταν καλός στα τεχνικά μέρη, όμως έκανε συχνά βασικά λάθη. Μερικές φορές, ακόμα και απλά σχέδιά του διορθώνονταν πολλές φορές. Έκανε συχνά λάθη ακόμα και στα αντίγραφα ή στις ετικέτες. Του το επισήμανα πολλές φορές, και οι άλλοι συχνά τον προειδοποιούσαν, όμως αδιαφορούσε και δεν αναλογιζόταν τα προβλήματα και τη στάση του. Όταν ο επικεφαλής τον αντιμετώπισε για πρώτη φορά, δεν αναλογίστηκε τα προβλήματά του και συνεχώς δικαιολογούνταν, ρίχνοντάς τα όλα στους χρονικούς περιορισμούς, έτσι δεν άλλαζε κι έκανε συνεχώς λάθη. Κατάλαβα πως ήταν πεισματάρης. Αν και παλιά κατανοούσα κάπως τη συμπεριφορά του, δεν ανησυχούσα, επειδή ποτέ δεν είχε βλάψει σοβαρά το έργο. Όμως τώρα καθυστερούσε σημαντικό έργο. Η απομάκρυνσή του ήταν σύμφωνη με τις αρχές και καθόλου υπερβολική. Απ’ τον λόγο του Θεού είδα πως η επιπολαιότητα δεν είναι μικρό πρόβλημα. Αν κάποιος είναι αδιάφορος απέναντι στο καθήκον του, αργά η γρήγορα, θα διαταράξει το έργο της εκκλησίας και θα εκτεθεί. Ο Σάιμον φαινόταν να είχε κάνει μόνο δύο λάθη, όμως κατ’ εγγύτερη θεώρηση, απομακρύνθηκε κυρίως λόγω της αδιαφορίας του απέναντι στο καθήκον του. Ήταν επιπόλαιος σ’ ένα σημαντικό καθήκον και καθυστερούσε το έργο. Η απομάκρυνσή του φανέρωνε τη δίκαιη διάθεση του Θεού!

Έπειτα, αναρωτήθηκα γιατί δεν αναζητούσα την αλήθεια, ήμουν επιφυλακτική και παρανοούσα τον Θεό όταν απομακρύνονταν άτομα. Στην πνευματική άσκηση, διάβασα το εξής: «Πείτε Μου, αν κάποιος που έχει κάνει ένα λάθος είναι ικανός να κατανοήσει πραγματικά και πρόθυμος να μετανοήσει, δεν θα του έδινε ο οίκος του Θεού αυτήν την ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση ή λογική και παραμελούν το έργο τους, αν έχουν κερδίσει την ευκαιρία να εκτελέσουν ένα καθήκον, αλλά δεν ξέρουν να την εκτιμήσουν, δεν επιδιώκουν στο ελάχιστο την αλήθεια, αφήνοντας τον βέλτιστο χρόνο να περάσει, τότε θ’ αποκαλυφθούν. Αν είσαι συστηματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα και αντιμετώπιση, θα εξακολουθήσει ο οίκος του Θεού να σε χρησιμοποιεί για την εκτέλεση καθήκοντος; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, Αυτός που κυβερνά τα πάντα. Δεν υπάρχει ανάγκη για τη δική σου ανάλυση του τι είναι σωστό και τι λάθος· είναι μόνο για να την ακούσεις και να την υπακούσεις εσύ. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες, αν δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο, και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να σε προσεγγίσει. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως εκτεθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα έπρεπε να έχει ένα άτομο. Πρέπει να ξεκινήσεις με την αντιμετώπιση του φόβου σου, καθώς και των παρανοήσεών σου για τον Θεό. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις ενός ατόμου για τον Θεό; Όταν τα πράγματα πάνε καλά για ένα άτομο, σίγουρα δεν Τον παρανοεί. Πιστεύει ότι ο Θεός είναι καλός, ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, ότι ο Θεός είναι σωστός σε ό,τι κάνει. Ωστόσο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, σκέφτεται: “Φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι πολύ δίκαιος, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το θέμα”. Πρόκειται για παρανόηση; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην είναι πλέον δίκαιος; Τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτή την παρανόηση σου; Τι ήταν αυτό που διαμόρφωσε τη γνώμη και την αντίληψή σου ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Μπορείς να πεις με βεβαιότητα τι ήταν αυτό; Ποια πρόταση ήταν; Ποιο θέμα; Ποια κατάσταση; Πες το, για να μπορέσει ο καθένας να το καταλάβει και να δει αν έχεις κάποιο επιχείρημα να βασιστείς. Και όταν κάποιος παρανοεί τον Θεό ή βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, τι στάση πρέπει να έχει; (Στάση αναζήτησης της αλήθειας και υπακοής.) Πρέπει πρώτα να υπακούσει και να σκεφτεί: “Δεν καταλαβαίνω, αλλά θα υπακούσω γιατί είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός και όχι κάτι που πρέπει να αναλύσει ο άνθρωπος. Επιπλέον, δεν μπορώ να αμφισβητήσω τα λόγια του Θεού ή το έργο Του, επειδή ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια”. Αυτή δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Με αυτή τη στάση, θα εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα η παρανόησή σου; (Δεν θα αποτελούσε.) Δεν θα έβλαπτε ούτε θα αναστάτωνε την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Πιστεύετε ότι ένα άτομο που διατηρεί παρανοήσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του μπορεί να είναι πιστό; Ή κάποιος που δεν έχει παρανοήσεις μπορεί να είναι πιστός; (Ένα άτομο που δεν διατηρεί παρανοήσεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του μπορεί να είναι πιστός.) Αυτό σημαίνει ότι, πρώτον, πρέπει να έχεις υπάκουη στάση. Επιπλέον, πρέπει τουλάχιστον να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Αυτή είναι η προϋπόθεση που καθορίζει αν μπορείς να είσαι πιστός στην εκτέλεση του καθήκοντός σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντάς το, απέκτησα διαύγεια. Παρανοούσα τον Θεό κι ήμουν επιφυλακτική, επειδή δεν είχα αληθινή πίστη και κατανόηση της δικαιοσύνης Του. Λόγω της απομάκρυνσης του Σάιμον για τα λάθη του, αμφισβητούσα τον Θεό κι ήμουν επιφυλακτική. Νόμιζα πως αν έκανα λάθος, θα με αντικαθιστούσαν ή θα εξαλειφόμουν. Θεωρούσα τον οίκο του Θεού ίδιο με τον έξω κόσμο, και πως όσοι έσφαλλαν, θα απομακρύνονταν και θα εξαλείφονταν, λες κι ο Θεός εξέθετε άτομα για να τα εξαλείψει. Υπάρχουν αρχές για την απομάκρυνση και εξάλειψη ατόμων. Αξιολογούνται βάσει της στάσης τους απέναντι στο καθήκον τους, της ανθρώπινης φύσης και του επιπέδου τους, της αποδοχής της αλήθειας κλπ. Δεν απομακρύνονται ούτε εξαλείφονται για περιστασιακές παραβάσεις ή προσωρινή διαφθορά. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες γύρω μας απομακρύνθηκαν επειδή είχαν φτωχό επίπεδο και δεν έκαναν πρακτικό έργο· επειδή στερούνταν τεχνογνωσίας και δεν έκαναν για το καθήκον· ή επειδή στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν αναζητούσαν την αλήθεια. Όμως εφόσον δεν ήταν κακοποιοί και δεν ενοχλούσαν, δεν θα εξαλείφονταν ούτε θα αποβάλλονταν. Θα λάμβαναν καθήκοντα ανάλογα με το επίπεδο και τις δυνατότητές τους και θα είχαν την ευκαιρία να μετανοήσουν. Αν με την απομάκρυνσή τους αποδέχονταν την αλήθεια, έκαναν περισυλλογή, μετανοούσαν και άλλαζαν, η εκκλησία θα τους χρησιμοποιούσε ξανά. Μόνο οι αντίχριστοι και οι κακοποιοί που δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν κάνουν περισυλλογή και συνεχίζουν να προκαλούν κακό και αναστάτωση, θα αποβληθούν δια παντός από την εκκλησία. Είδα πως ο οίκος του Θεού είναι δίκαιος κι αμερόληπτος, και πως η αλήθεια βασιλεύει εκεί. Για παράδειγμα, ο Σάιμον απομακρύνθηκε επειδή ήταν πολύ αδιάφορος στο καθήκον του και καθυστερούσε το έργο με την επιπολαιότητά του. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Αν αναζητούσε την αλήθεια κι έκανε περισυλλογή, θα γνώριζε τον εαυτό του, θα μετανοούσε και θα άλλαζε. Η απομάκρυνση του Σάιμον ήταν επίσης ένα καμπανάκι για μένα. Είχα το ίδιο πρόβλημα μ’ εκείνον. Συχνά ήμουν επιπόλαιη και αδιάφορη στο καθήκον μου. Κάποιες φορές, ήξερα πως τα σχέδιά μου ήθελαν διόρθωση, μα επειδή απαιτούσε χρόνο και κόπο, το θεωρούσα περιττό, έτσι απλώς τα έστελνα στον επικεφαλής προς εξέταση. Αν εκείνος το έβλεπε, θα τα διορθώναμε μαζί. Έτσι, αντί να γίνει η δουλειά με την πρώτη, ήθελε διορθώσεις και καθυστερούσε το έργο. Άλλες φορές, ήξερα πως η ιδέα του σχεδίου μου ήταν ξεπερασμένη, όμως για να είσαι καινοτόμος απαιτούνται δεξιότητες, σκέψη και έρευνα. Το θεωρούσα μπελά και το μέτριο έργο μου αρκετά καλό, έτσι για πολλά χρόνια δεν εξελισσόμουν στο σχέδιο. Απ’ την αποτυχία του Σάιμον πήρα ένα καλό μάθημα. Δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε διδασκόμουν, δεν κατανοούσα το θέλημα του Θεού και ήμουν επιφυλακτική. Ήμουν πολύ δόλια. Στη σκέψη αυτή, γέμισα τύψεις και ενοχές. Έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια, να βρω μονοπάτι άσκησης και να μην έχω επιφυλακτικότητα και παρανοήσεις.

Στον λόγο του Θεού διάβασα: «Αν κάποιος είναι ανοιχτόκαρδος, είναι ειλικρινές άτομο. Αυτό σημαίνει να έχει ανοίξει κάποιος την καρδιά του και το πνεύμα του εντελώς στον Θεό, χωρίς να έχει τίποτε να κρύψει και από τίποτε να κρυφτεί. Έχει παραδώσει και παρουσιάσει πλήρως την καρδιά του στον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι έχει δώσει όλο του το είναι σ’ Αυτόν. Θα παραμείνει αποξενωμένος από τον Θεό; Όχι, δεν θα παραμείνει. Με αυτόν τον τρόπο τού είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν ο Θεός πει ότι είναι δόλιος, τότε θα το παραδεχτεί. Αν ο Θεός πει ότι είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, θα το παραδεχτεί και αυτό. Και δεν θα παραδεχτεί απλώς αυτά τα πράγματα και τέλος —είναι σε θέση να μετανοήσει, να πασχίσει για τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, και να αναγνωρίσει τα λάθη του και να τα διορθώσει. Πριν καν το καταλάβει, θα έχει διορθώσει πολλές από τις λανθασμένες συμπεριφορές του και θα γίνει λιγότερο δόλιος, πονηρός, απρόσεκτος και επιπόλαιος. Όσο περισσότερο ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο ανοικτός και έντιμος θα γίνεται και τόσο περισσότερο θα πλησιάζει τον στόχο του να γίνει ειλικρινές άτομο. Αυτό σημαίνει να ζεις στο φως. Όλη αυτή η δόξα πηγαίνει στον Θεό! Όταν οι άνθρωποι ζουν στο φως, αυτό το κάνει ο Θεός —δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να καυχιούνται. Όταν ζουν στο φως, κατανοούν διάφορες αλήθειες, έχουν μια καρδιά που σέβεται τον Θεό, γνωρίζουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια σε κάθε ζήτημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι και πώς να την κάνουν πράξη, και ζουν με συνείδηση και λογική. Αν και δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις δίκαιους, στα μάτια του Θεού έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και, τουλάχιστον, δεν ανταγωνίζονται τον Θεό με τα λόγια ή τις πράξεις τους, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν πράγματα και μπορούν να υποταχθούν στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σχετικά ασφαλείς, και δεν θα μπορούσαν με τίποτα να προδώσουν τον Θεό. Αν και μπορεί να μην έχουν πολύ βαθιά κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να υπακούσουν και να υποταχθούν, να έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους και να απομακρυνθούν από το κακό. Όταν τους ανατίθεται μια εργασία ή ένα καθήκον, μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλη τους την καρδιά και το μυαλό, και το κάνουν χρησιμοποιώντας το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ένα τέτοιο άτομο είναι αξιόπιστο και ο Θεός τού έχει εμπιστοσύνη —οι άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν στο φως. Είναι εκείνοι που ζουν στο φως σε θέση να αποδεχτούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού; Υπάρχει περίπτωση να κρύψουν ακόμα την καρδιά τους από τον Θεό; Έχουν ακόμα μυστικά που δεν μπορούν να πουν στον Θεό; Έχουν ακόμα κάποιους ύποπτους, μικρούς άσους στο μανίκι τους; Δεν έχουν. Έχουν ανοίξει πλήρως την καρδιά τους στον Θεό και δεν κρύβουν τίποτα απολύτως. Μπορούν να εκμυστηρευτούν στον Θεό, να συναναστραφούν μαζί Του για τα πάντα και να Του πουν τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα πουν στον Θεό και τίποτα που δεν θα Του δείξουν. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να ανοιχτούν σε αυτό το επίπεδο, η ζωή τους γίνεται εύκολη, ελεύθερη και απελευθερωμένη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Μόλις το διάβασα, η καρδιά μου φωτίστηκε. Ο Θεός ελπίζει να είμαστε έντιμοι και ανοιχτόκαρδοι απέναντί Του. Ασχέτως αν εκτεθούμε, κλαδευτούμε, αντιμετωπιστούμε κι απομακρυνθούμε, πρέπει πρώτα να υποταχτούμε, να μην Του αντιστεκόμαστε και να εμπιστευόμαστε ό,τι κάνει, και με περισυλλογή, να αναζητήσουμε τις αρχές της αλήθειας. Αν έχουμε ανοιχτή καρδιά και υποταγή στον Θεό κι αγαπάμε την αλήθεια, θα αποκτήσουμε διαφώτιση και φώτιση απ’ το Άγιο Πνεύμα, θα κατανοήσουμε την αλήθεια, θα δούμε τα προβλήματά μας, θα μετανοήσουμε, θα αλλάξουμε και θα κάνουμε το καθήκον βάσει του λόγου του Θεού. Επίσης πρέπει να πιστεύουμε στη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός δεν μας κρίνει βάσει του τι δείχνουμε. Βλέπει αν οι προθέσεις μας Τον ικανοποιούν κι αν αναζητούμε τις αρχές της αλήθειας. Αν διορθώσουμε τη στάση μας και κάνουμε ό,τι μπορούμε, ακόμα κι αν έχουμε ελλείψεις, θα το προσεγγίζουμε σωστά, θα μαθαίνουμε απ’ τις αποτυχίες και θα εξετάζουμε τις εκτροπές. Όταν διόρθωσα τη στάση μου, έπαψα αυτομάτως να ανησυχώ.

Έκτοτε, όποτε έστελνα τα σχέδιά μου στον επικεφαλής προς εξέταση, δεν φοβόμουν ούτε αντιστεκόμουν. Διόρθωνα την πρόσθεσή μου, αναζητούσα τις αρχές και δινόμουν στο καθήκον μου. Στο εξής, αναζητούσα τεχνικές και έβρισκα καλό υλικό αναφοράς για μελέτη σχετικά με τα προβλήματα των εικόνων μου. Επίσης, δούλευα σύμφωνα με τις αρχές και συνεχώς πειραματιζόμουν. Πολύ σύντομα, οι τεχνικές μου δεξιότητες και η ποιότητα του έργου μου βελτιώθηκαν πολύ. Ένιωθα πολύ ήρεμη. Λίγες μέρες μετά, όταν έστειλα μια εικόνα προς εξέταση στον επικεφαλής, εξεπλάγην όταν είπε: «Πολύ καλό σχέδιο. Εγκρίνεται!» Όταν το άκουσα, χάρηκα πολύ κι ένιωσα απερίγραπτη συγκίνηση. Αργότερα, ο Σάιμον κατανόησε τη διαφθορά του κι ήθελε να μετανοήσει και να αλλάξει, έτσι η εκκλησία τού ανέθεσε ένα καθήκον. Η απομάκρυνσή του με έκανε να αλλάξω την επιπόλαιη στάση μου στο καθήκον. Τώρα είμαι πιο επιμελής και λιγότερο επιπόλαιη από πριν. Απ’ αυτήν την εμπειρία, έμαθα πως ο Θεός δεν επιτρέπει το κλάδεμα και την απομάκρυνσή μας για να μας εξαλείψει. Με υποταγή κι αναζήτηση της αλήθειας, μέσα από μια τέτοια εμπειρία θα γνωρίσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας θα δούμε τα προβλήματα και τις εκτροπές στα καθήκοντά μας, κι έτσι θα αλλάξουμε, θα τα διορθώσουμε, και θα έχουμε πρόοδο στη είσοδό μας στη ζωή και στο καθήκον μας. Είναι υπέροχο! Χωρίς παρανοήσεις κι επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό, κάνοντας προσεκτικά το καθήκον μου και εκπληρώνοντας τις ευθύνες μου, ένιωθα ηρεμία και γαλήνη.