Τον Ιανουάριο του 2022, επιλέχθηκα να υπηρετήσω ως επικεφαλής της εκκλησίας και ήμουν υπεύθυνη για την επίβλεψη της παραγωγής βίντεο. Εκείνη την εποχή, ένιωθα αρκετά μπερδεμένη: Από τη μία, ανησυχούσα επειδή δεν είχα τεχνικές δεξιότητες κι αν δεχόμουν χωρίς να είμαι σε θέση να κάνω καλά τη δουλειά μου, θα αποκαλυπτόμουν και θα με απάλλασσαν. Από την άλλη, αν αρνιόμουν αυτό το καθήκον, θα ένιωθα μετά πολλές ενοχές. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει ώστε να κατανοήσω την πρόθεσή Του. Εκείνη την ημέρα, έτυχε να συναντήσω έναν αδελφό ο οποίος άκουσε την κατάστασή μου και συναναστράφηκε μαζί μου με τον ακόλουθο τρόπο: «Ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν θες να γίνεις επικεφαλής είναι που αναλογίζεσαι τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου. Φοβάσαι ότι δεν θα μπορέσεις να κάνεις αληθινό έργο, θα αποκαλυφθείς και θα απαλλαχθείς. Έχεις επίσης την παράλογη άποψη ότι είναι επικίνδυνο να είσαι επικεφαλής, επειδή οι επικεφαλής είναι πιο πιθανό να αποκαλυφθούν και να απαλλαχθούν. Είσαι επιφυλακτική απέναντι στον Θεό και Τον παρερμηνεύεις. Στην πραγματικότητα, ο λόγος για τον οποίο πολλοί επικεφαλής αποκαλύπτονται και απαλλάσσονται δεν είναι η ίδια η θέση τους, αλλά που αποτυγχάνουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι, επιδιώκουν συνέχεια τη θέση και δρουν ανεξέλεγκτα κάνοντας κακά πράγματα». Μετά τη συναναστροφή με τον αδελφό, κατάλαβα πώς ακριβώς σκεφτόμουν και μπόρεσα να αποκτήσω γνώση της κατάστασής μου. Αργότερα, αναζήτησα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου για να φάω και να πιω.

Μια μέρα, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Όταν γίνεται μια απλή αναπροσαρμογή στο καθήκον τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να ανταποκρίνονται με στάση υπακοής, να κάνουν ό,τι τους λέει ο οίκος του Θεού και να κάνουν ό,τι μπορούν, ενώ ό,τι και να κάνουν να το κάνουν όσο καλύτερα μπορούν, με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη. Ο Θεός δεν σφάλλει σε ό,τι κάνει. Μια τέτοια απλή αλήθεια μπορεί να γίνει πράξη από ανθρώπους με λίγη συνείδηση και λογική, αλλά αυτό είναι πέρα από τις ικανότητες των αντίχριστων. Όταν πρόκειται για την αναπροσαρμογή των καθηκόντων τους, οι αντίχριστοι αμέσως αντιδρούν με διαφωνίες, σοφιστείες και απείθεια και βαθιά μέσα τους αρνούνται να την αποδεχτούν. Τι ακριβώς υπάρχει στην καρδιά τους; Καχυποψία και αμφιβολία· στη συνέχεια εξετάζουν τους άλλους χρησιμοποιώντας κάθε είδους μεθόδους. […] Γιατί να κάνουν ένα απλό πράγμα τόσο περίπλοκο; Υπάρχει ένας μόνο λόγος: Οι αντίχριστοι ποτέ δεν υπακούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και πάντα συνδέουν στενά το καθήκον, τη φήμη το κέρδος και τη θέση τους με την ελπίδα τους να κερδίσουν ευλογίες και με τον μελλοντικό τους προορισμό, σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές μόλις χάσουν τη φήμη και τη θέση τους, και αυτό τούς φαντάζει σαν να χάνουν τη ζωή τους. Σκέφτονται: “Πρέπει να είμαι προσεκτικός, δεν πρέπει να είμαι απρόσεκτος! Ο οίκος του θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες, ακόμα και ο θεός —κανείς τους δεν είναι αξιόπιστος, δεν μπορώ να εμπιστευθώ κανέναν τους. Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν περισσότερο από τον εαυτό σου, αυτός είναι ο πιο αξιόπιστος. Αν δεν κάνεις εσύ τα σχέδιά σου, ποιος θα σε νοιαστεί; Ποιος θα σκεφτεί το μέλλον σου; Ποιος θα σκεφτεί αν λάβεις ευλογίες ή όχι; Επομένως, πρέπει να κάνω προσεκτικά τα σχέδιά μου και τους υπολογισμούς μου για την πάρτη μου. Δεν γίνεται να κάνω λάθη ούτε να δείξω την παραμικρή απροσεξία, γιατί τι θα κάνω αν προσπαθήσει κάποιος να με εκμεταλλευτεί;” Φυλάγονται, λοιπόν, από τους επικεφαλής και τους εργάτες του οίκου του Θεού, καθώς φοβούνται ότι κάποιος θα τους διακρίνει και θα τους καταλάβει, και τότε θα τους απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους και θα πάει χαμένο το όνειρό τους για ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους ώστε να έχουν ελπίδες να κερδίσουν ευλογίες. Ένας αντίχριστος θεωρεί ότι το να ευλογηθεί είναι σπουδαιότερο κι από τους ουρανούς, σπουδαιότερο από τη ζωή, πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας, την αλλαγή διάθεσης ή την προσωπική σωτηρία και πιο σημαντικό από το να κάνει καλά το καθήκον του και να είναι ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Νομίζει ότι το να είναι κανείς ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, να κάνει καλά το καθήκον του και να σωθεί είναι όλα ασήμαντα πράγματα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς ή σχολιασμού, ενώ η απόκτηση ευλογιών είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή του που δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί. Ό,τι κι αν συναντήσει, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, το συσχετίζει με το να ευλογηθεί, είναι απίστευτα επιφυλακτικός και προσεκτικός και πάντα αφήνει μια διέξοδο για τον εαυτό του» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες). «Όταν κάποιος, ως δημιούργημα, προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, οφείλει να εκτελεί το καθήκον του. Αυτό είναι κάτι πολύ πρέπον, και οφείλει να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη. Με βάση το γεγονός ότι τα δημιουργήματα εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο Δημιουργός έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερο έργο ανάμεσα στην ανθρωπότητα και έχει εκτελέσει ένα βαθύτερο στάδιο έργου στους ανθρώπους. Και τι έργο είναι αυτό; Προσφέρει στους ανθρώπους την αλήθεια, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αλήθεια από Αυτόν, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να εξαγνιστούν. Έτσι, καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να βαδίσουν στον σωστό δρόμο στη ζωή και, τελικά, είναι σε θέση να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να επιτύχουν πλήρη σωτηρία και να μην υποβάλλονται πλέον στα δεινά του Σατανά. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που ο Θεός κάνει την ανθρωπότητα να πετύχει στο τέλος εκτελώντας τα καθήκοντά της. […] Ένα τόσο όμορφο και τόσο σπουδαίο πράγμα μετατρέπεται από το συνάφι των αντίχριστων σε συναλλαγή, κατά την οποία αξιώνουν στεφάνια και ανταμοιβές από το χέρι του Θεού. Μια τέτοια συναλλαγή μετατρέπει κάτι ωραιότατο και δικαιότατο σε κάτι ασχημότατο και μοχθηρότατο. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Κρίνοντας από αυτό, είναι οι αντίχριστοι μοχθηροί; Είναι πράγματι πολύ μοχθηροί! Αυτή είναι μια εκδήλωση της μοχθηρίας τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)]. Τα λόγια του Θεού μμού υ αποκάλυψαν ότι οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Όποια κι αν είναι η περίσταση, εκείνοι την εξετάζουν πάντα υπό το πρίσμα του προορισμού και των ευλογιών. Ακόμη και μπροστά σε κάτι απλό όπως η προσαρμογή στο καθήκον τους, δεν μπορούν να υποταχθούν, αλλά αναλογίζονται και σταθμίζουν πώς θα επηρεάσει η απόφαση αυτή τις μελλοντικές προοπτικές τους. Όταν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους και κερδίζουν ευλογίες, τη δέχονται, αλλά όταν απειλούνται οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, βρίσκουν τρόπο να ξεφύγουν, αφού φοβούνται ότι αν κάνουν κάτι λάθος, θα αποκαλυφθούν, θα αποκλειστούν και δεν θα κερδίσουν καμία ευλογία. Είδα ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι πραγματικά πονηρή και δόλια! Αναλογίστηκα το ότι η στάση μου απέναντι στην προσαρμογή των καθηκόντων μου ήταν ίδια με αυτή ενός αντίχριστου. Όταν άκουσα ότι είχα επιλεγεί ως επικεφαλής της εκκλησίας, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν οι μελλοντικές προοπτικές, η έκβαση και ο προορισμός μου. Ανέλυσα το καθήκον για να δω αν θα μου ήταν επωφελές και πριν καν αρχίσω να υπηρετώ ως επικεφαλής, είχα ήδη εξετάσει όλες τις πιθανές συνέπειες που θα αντιμετώπιζα αν αποτύγχανα στο καθήκον μου. Ένιωθα καχυποψία και πονηριά προς τον Θεό, και δεν υποτασσόμουν. Σκέφτηκα ακόμη και κάποιες βαρύγδουπες δικαιολογίες για να ξεφύγω από το καθήκον αυτό —μπορούσα να πω ότι δεν είχα το επίπεδο για να γίνω επικεφαλής και ότι θα καθυστερούσα το έργο. Εξωτερικά, μπορεί να φαινόταν σαν να μην επιδίωκα τη θέση και να ήμουν αρκετά λογική, αλλά πίσω από όλα αυτά υπήρχε ένα ανείπωτο κίνητρο: Φοβόμουν να αναλάβω τις ευθύνες ενός επικεφαλής, καθώς και τον κίνδυνο να αποκαλυφθώ και να απαλλαχθώ αν δεν το έκανα καλά. Έτσι, θέλησα να ξεφύγω από το καθήκον αυτό ώστε να διασφαλίσω τις μελλοντικές μου προοπτικές. Η πρόθεση του Θεού είναι να μας δώσει ευκαιρίες να ασκηθούμε στο να κάνουμε τα καθήκοντά μας για να κατανοήσουμε την αλήθεια, να εισέλθουμε στην πραγματικότητα, να αποτινάξουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να φτάσουμε στη σωτηρία. Μου δόθηκε μια τόσο καλή ευκαιρία κι εγώ δεν ήμουν απλώς αγνώμων προς τη χάρη του Θεού, αλλά παρερμήνευα τον Θεό και ήμουν επιπόλαιη απέναντί Του, κι ήθελα και να ξεφύγω απ’ το καθήκον που μου είχε ανατεθεί και να το απορρίψω. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και δόλια!

Στη συνέχεια, αναζήτησα περισσότερα χωρία από τα λόγια του Θεού σχετικά με την παράλογη άποψή μου. Βρήκα αυτά τα χωρία: «Πες μου, μόλις οι διεφθαρμένοι άνθρωποι αποκτούν θέση —ανεξαρτήτως του ποιοι είναι— την ίδια στιγμή γίνονται και αντίχριστοι; Είναι απόλυτο αυτό; (Αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα γίνουν αντίχριστοι, αλλά αν την επιδιώκουν, δεν θα γίνουν.) Πολύ σωστά: Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν αντίχριστοι. Και είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων το πράττουν λόγω της θέσης; Όχι, αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, επειδή δεν είναι σωστοί άνθρωποι. Ανεξάρτητα από το αν έχουν θέση ή όχι, οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια βαδίζουν όλοι στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι, αλλά είναι αποφασισμένοι να πάνε προς το στρεβλό μονοπάτι. Αυτό μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο τρώνε οι άνθρωποι: Κάποιοι δεν καταναλώνουν τροφές που μπορούν να θρέψουν το σώμα τους και να υποστηρίξουν μια κανονική ύπαρξη, αλλά αντίθετα επιμένουν να καταναλώνουν πράγματα που τους κάνουν κακό· είναι λες και αυτοπυροβολούνται. Αυτό δεν είναι δική τους επιλογή; Αφότου αποκλειστούν, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες διαδίδουν αντιλήψεις, λέγοντας: “Μην γίνεσαι επικεφαλής και μην αφήνεις τον εαυτό σου να αποκτήσει θέση. Οι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο την ίδια στιγμή που αποκτούν την οποιαδήποτε θέση, και ο Θεός θα τους αποκαλύψει! Με το που αποκαλυφθούν, δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι συνηθισμένοι πιστοί και δεν θα λάβουν καθόλου ευλογίες”. Τι λόγια είναι αυτά; Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό αντιπροσωπεύει μια παρερμηνεία του Θεού· στη χειρότερη, αποτελεί βλασφημία εναντίον Του. Αν δεν βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι, δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, αλλά αντιθέτως, επιμένεις να βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και καταλήγεις στο μονοπάτι του Παύλου, έχοντας τελικά το ίδιο αποτέλεσμα, το ίδιο τέλος με τον Παύλο, ενώ εξακολουθείς παραπονιέσαι για τον Θεό και να Τον κρίνεις ως άδικο, τότε δεν είσαι ένας γνήσιος αντίχριστος; Μια τέτοια συμπεριφορά είναι καταραμένη!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να διαλύσει κανείς τους πειρασμούς και τα δεσμά του κύρους). «Κάποιοι σκέφτονται: “Όποιος είναι επικεφαλής είναι ανόητος και ανίδεος και βαδίζει προς την καταστροφή, επειδή αν ενεργεί ως επικεφαλής αναπόφευκτα θα αποκαλύψει διαφθορά την οποία βλέπει ο Θεός. Θα αποκαλυπτόταν τόση διαφθορά εάν δεν έκανε αυτό το έργο;” Τι παράλογη ιδέα! Εάν δεν ενεργείς ως επικεφαλής, δεν θα αποκαλύψεις διαφθορά; Αν δεν είσαι επικεφαλής, ακόμη και αν δείχνεις λιγότερη διαφθορά, σημαίνει ότι έχεις σωθεί; Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, όλοι όσοι δεν υπηρετούν ως επικεφαλής θα μπορούν να επιβιώσουν και να σωθούν; Δεν είναι εντελώς γελοία αυτή η δήλωση; Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής καθοδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να φάει και να πιει τον λόγο του Θεού και να βιώσει το έργο Του. Αυτή η απαίτηση και το πρότυπο είναι υψηλού επιπέδου, επομένως είναι αναπόφευκτο οι επικεφαλής να αποκαλύπτουν κάποιες διεφθαρμένες καταστάσεις όταν ξεκινούν για πρώτη φορά την κατάρτιση. Αυτό είναι φυσιολογικό, και ο Θεός δεν το καταδικάζει. Ο Θεός όχι μόνο δεν το καταδικάζει, αλλά και διαφωτίζει, φωτίζει και καθοδηγεί αυτούς τους ανθρώπους και τους αναθέτει επιπλέον βάρη. Εφόσον μπορούν να υποταχθούν στην καθοδήγηση και το έργο του Θεού, θα προοδεύσουν γρηγορότερα στη ζωή από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, μπορούν να μπουν στο μονοπάτι της τελείωσης από τον Θεό. Αυτό ευλογεί περισσότερο ο Θεός. Κάποιοι δεν μπορούν να το δουν αυτό και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα. Σύμφωνα με την ανθρώπινη κατανόηση, όσο κι αν αλλάξει ένας επικεφαλής, ο Θεός δεν θα νοιαστεί. Θα εξετάσει μόνο πόση διαφθορά αποκαλύπτουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και θα τους καταδικάσει μόνο με βάση αυτό, ενώ όσους δεν είναι επικεφαλής και εργάτες, επειδή αποκαλύπτουν ελάχιστη διαφθορά, ακόμη και αν δεν αλλάξουν, ο Θεός δεν θα τους καταδικάσει. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι βλασφημία κατά του Θεού; Εάν αντιστέκεσαι στον Θεό τόσο σθεναρά μέσα σου, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς να σωθείς. Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων κυρίως με βάση το αν κατέχουν την αλήθεια και αληθινή μαρτυρία, και αυτό εξαρτάται κυρίως από το αν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Εάν όντως επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν πραγματικά να μετανοήσουν αφού κριθούν και παιδευθούν επειδή διέπραξαν μια παράβαση, τότε, εφόσον δεν λένε λόγια ή δεν κάνουν πράγματα που βλασφημούν τον Θεό, σίγουρα θα είναι ικανοί να σωθούν. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες σας, όλοι οι συνηθισμένοι πιστοί που ακολουθούν τον Θεό μέχρι τέλους μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει να αποκλειστούν. Εάν σας ζητούσαν να γίνετε επικεφαλής, θα σκεφτόσασταν ότι δεν θα μπορούσατε να μην το κάνετε, εάν όμως υπηρετούσατε ως επικεφαλής, θα αποκαλύπτατε διαφθορά χωρίς να το θέλετε, και αυτό θα ήταν σαν να στέλνατε τον εαυτό σας στην γκιλοτίνα. Δεν προκαλούνται από τις παρανοήσεις σας για τον Θεό όλα αυτά; Εάν η έκβαση των ανθρώπων καθοριζόταν με βάση τη διαφθορά που αποκαλύπτουν, κανείς δεν θα μπορούσε να σωθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, τι νόημα θα είχε να κάνει ο Θεός το έργο της σωτηρίας; Εάν όντως ίσχυε αυτό, πού θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να δει τη δίκαιη διάθεσή Του. Επομένως, έχετε παρανοήσει όλοι τις προθέσεις του Θεού, κάτι που δείχνει ότι δεν Τον γνωρίζετε αληθινά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Μέσα από τα λόγια του Θεού έμαθα ότι οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν αποκαλύπτονταν και δεν αποκλείονταν επειδή υπηρετούσαν ως επικεφαλής, αλλά επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια και δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι. Επιπλέον, διατάρασσαν και αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας, και δεν μετανοούσαν, όπως κι αν κλαδεύονταν —αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο αποκαλύπτονταν και αποκλείονταν. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους αν κάνουν ένα μόνο λάθος ούτε αν αποκαλύψουν μία φορά διαφθορά. Λαμβάνει υπόψη τη φύση-ουσία τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Μπορεί να αποκαλύπτουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση σε πολλές περιπτώσεις και να διαπράττουμε ορισμένες παραβάσεις, αλλά εφόσον αναζητούμε την αλήθεια και μετανοούμε πραγματικά, ο Θεός μάς δίνει άλλη μια ευκαιρία. Ο Θεός αποκλείει μόνο τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, και δεν μετανοούν ποτέ, όσες παραβάσεις κι αν διαπράττουν. Σκέφτηκα τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους που αποκαλύφθηκαν και αποκλείστηκαν από τον Θεό στο παρελθόν. Κάποιοι έλεγαν μόνο λόγια και δόγματα, και έδιναν εντολές, αλλά δεν έλυναν πραγματικά ζητήματα και εποφθαλμιούσαν τα οφέλη της θέσης τους. Τελικά, χαρακτηρίστηκαν ψευδοεπικεφαλής και απαλλάχθηκαν. Άλλοι επιδίωκαν μόνο τη θέση και τη φήμη μέσα από το έργο τους, ανταγωνίζονταν με άλλους για δόξα, καταπίεζαν και βασάνιζαν τους ανθρώπους αυθαίρετα, αντιτάσσονταν στις διευθετήσεις του έργου και ακολουθούσαν δικά τους σχέδια, εγκαθίδρυαν ένα «ανεξάρτητο βασίλειο», παγίδευαν ανθρώπους, αρνούνταν να μετανοήσουν, και τελικά αποκαλύπτονταν ως αντίχριστοι δαίμονες και αποβάλλονταν. Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι δεν αποκαλύπτονται και δεν αποκλείονται με βάση το καθήκον τους, αλλά με βάση το αν επιδιώκουν την αλήθεια και το αν είναι καλή ή κακή η ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Εάν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια και έχει κακή ανθρώπινη φύση, τότε ακόμα κι αν δεν είναι επικεφαλής, δεν θα κάνει καλά τα καθήκοντά του· αν τεμπελιάζει την ώρα του έργου, αν ενεργεί επιπόλαια και ούτε καν η απλή δουλειά του δεν είναι αποδεκτή, τελικά θα αποκλειστεί. Συνειδητοποίησα ότι η εκκλησία χειρίζεται και οργανώνει τους ανθρώπους βασιζόμενη πολύ στις αρχές, ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και ότι στην εκκλησία κυβερνάει η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Ωστόσο, εγώ δεν είχα δει αυτό το γεγονός και είχα την παράλογη πεποίθηση ότι το να είμαι επικεφαλής θα ήταν η καταστροφή μου. Οι απόψεις μου ήταν παράλογες!

Μια φορά, στη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, διάβασα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός θα λάβει ευλογίες ή θα υποφέρει από κακοτυχία. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Το να λαμβάνει κανείς ευλογίες αναφέρεται στο να τελειώνεται και απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού αφότου κριθεί. Το να υποφέρει κακοτυχία κανείς αναφέρεται στο να μην αλλάζει η διάθεσή του αφότου παιδευτεί και κριθεί, είναι όταν δεν βιώνει την τελείωση, αλλά τιμωρείται. Όμως, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να λαμβάνεις ευλογίες και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μην υποφέρεις από κακοτυχία. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του. Ο άνθρωπος αλλάζει σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντός του, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιδεικνύει την αφοσίωσή του. Ως εκ τούτου, όσο περισσότερο είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου, τόσο μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας θα λαμβάνεις και τόσο πιο πραγματική θα γίνεται η έκφρασή σου. Αυτοί που απλώς διεκπεραιώνουν τυπικά το καθήκον τους και δεν αναζητούν την αλήθεια θα αποκλειστούν στο τέλος, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν το καθήκον τους καθώς κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι αυτοί που παραμένουν αμετάβλητοι και θα υποφέρουν από κακοτυχία. Όχι μόνον είναι ακάθαρτες οι εκφράσεις τους, αλλά κι ό,τι εκφράζουν είναι κακία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, έγιναν όλα πιο ξεκάθαρα. Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος και του αν είναι ευλογημένος ή καταραμένος κάποιος. Από το γεγονός ότι είμαστε δημιουργημένα όντα προκύπτει ότι οφείλουμε να εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας. Εάν κάποιος δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει το καθήκον του, δεν μπορεί και να ονομάζεται δημιουργημένο ον. Ακριβώς όπως είναι σωστό και πρέπον τα παιδιά να σέβονται τους γονείς τους· ανεξάρτητα από το αν τελικά θα κληρονομήσουν την περιουσία τους, τα παιδιά οφείλουν να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Η δική μου στάση, όμως, απέναντι στο καθήκον μου ποια ήταν; Σκεφτόμουν ότι θα αναλάμβανα περισσότερες ευθύνες ως επικεφαλής κι ότι, αν δεν τα πήγαινα καλά, θα απειλούνταν οι προοπτικές και το πεπρωμένο μου, κι έψαχνα δικαιολογίες για να ξεφύγω από το καθήκον και να το απορρίψω. Δεν θεωρούσα το καθήκον μου ευθύνη ή υποχρέωση που όφειλα να εκπληρώσω. Αντ’ αυτού, θεωρούσα τα καθήκοντά μου ένα είδος συναλλαγής και τα επέλεγα με βάση το αν θα μου έφερναν ευλογίες ή κατάρες. Δεν σκεφτόμουν με τη λογική που αρμόζει σε ένα δημιουργημένο ον σχετικά με το καθήκον του. Επιπλέον, πίστευα παράλογα ότι επειδή δεν ήμουν επαγγελματίας και δεν είχα τεχνικές δεξιότητες στην παραγωγή βίντεο, δεν θα μπορούσα να κάνω καλά το έργο μου. Ωστόσο, ο Θεός λέει ξεκάθαρα: «Στην πραγματικότητα, ως επικεφαλής, αφού διευθετήσεις το έργο, πρέπει να παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο την εξέλιξή του. Ακόμα κι αν δεν είσαι εξοικειωμένος μ’ αυτόν τον κλάδο του έργου —ακόμα κι αν δεν έχεις καμία γνώση για το θέμα— μπορείς να βρεις έναν τρόπο να επιτελέσεις τέτοιο έργο. Μπορείς να βρεις κάποιον που το κατανοεί πραγματικά, που γνωρίζει το συγκεκριμένο επάγγελμα, για να πραγματοποιεί εξονυχιστικούς ελέγχους και να κάνει προτάσεις. Από τις προτάσεις του μπορείς να αναγνωρίσεις τις κατάλληλες αρχές, κι έτσι θα είσαι σε θέση να παρακολουθείς το έργο σε δεύτερο χρόνο» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (4)]. Τα λόγια του Θεού διέψευσαν ευθέως τις αντιλήψεις μου —ο Θεός ποτέ δεν απαίτησε να κατέχουμε όλες τις τεχνικές δεξιότητες σε έναν τομέα για να είμαστε επικεφαλής. Ακόμα κι αν δεν έχουμε επαγγελματική εμπειρία σε έναν τομέα, μπορούμε να βρούμε αδελφούς και αδελφές με τεχνικές γνώσεις για να συνεργαστούν μαζί μας, και να αναζητήσουμε αρχές με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, είμαστε σε θέση να κάνουμε το έργο, και αν πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι, μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από ανώτερους επικεφαλής. Ωστόσο, αν προσπαθούσα με όλη μου την καρδιά κι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, αλλά το ανάστημά μου ήταν μικρό, είχα χαμηλό επίπεδο και δεν ήμουν σε θέση να κάνω το έργο, μπορούσα να παραιτηθώ και να αναλάβω ένα διαφορετικό καθήκον. Τότε θα μπορούσα να παραιτηθώ και να αναλάβω ένα διαφορετικό καθήκον και έβαλα στην άκρη τις ανησυχίες και τα άγχη μου.

Αργότερα, διάβασα άλλα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού που λένε: «Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή και του παρήγγειλε να πράξει κάτι, και χωρίς πολλές εξηγήσεις ο Νώε το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει μυστικά τις επιθυμίες του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή επέδειξε ανειλικρίνεια. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό,τι τον έβαλε ο Θεός να πράξει, και το να υποτάσσεται στον λόγο του Θεού και να τον ακούει στήριζε την πίστη του σε αυτό που έπραττε. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του —η ουσία των ενεργειών του ήταν η υποταγή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα ή τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Νώε δεν ρώτησε πότε θα γίνει αυτό ούτε ρώτησε τι θα απογίνουν τα πάντα, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υποτάχθηκε, άκουσε και έπραξε αναλόγως» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄). «Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Μέσα από τα λόγια του Θεού έμαθα ότι ο Νώε δεν είχε ακούσει πολλά από τα λόγια του Θεού και δεν είχε κατασκευάσει κιβωτό, αλλά όταν του έγινε η ανάθεση από τον Θεό, δεν την ανέλυσε ούτε την εξέτασε, ούτε και προσπάθησε να μαντέψει τι επιθυμεί ο Θεός. Αντίθετα, απλώς υπάκουσε, υποτάχθηκε και έκανε ό,τι του είπε ο Θεός, χωρίς να σκεφτεί πώς θα επηρεάζονταν τα συμφέροντά του. Η αθωότητα και η τιμιότητα του Νώε με επηρέασε βαθιά και ένιωσα ντροπή και αμηχανία. Σκέφτηκα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου με είχαν επιλέξει ως επικεφαλής τους, αλλά μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό καθήκον, εγώ σκεφτόμουν μόνο το δικό μου συμφέρον και αναλογιζόμουν όλες τις πιθανές συνέπειες που θα αντιμετώπιζα αν αναλάμβανα το καθήκον. Είδα πόσο δόλια ήμουν —η ανθρώπινη φύση μου δεν ήταν τίποτα μπροστά στου Νώε. Πώς θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου καλά με μια τέτοια στάση; Βρήκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που λέει: «Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια του Θεού με άγγιξαν βαθιά μέσα μου —συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να σταματήσω να σκέφτομαι τις δικές μου μελλοντικές προοπτικές. Είχα επιλεγεί ως επικεφαλής και έπρεπε να εξετάσω την πρόθεση του Θεού, να τολμήσω να αναλάβω αυτήν τη μεγάλη ευθύνη και να μιμηθώ τον Νώε προσεγγίζοντας το καθήκον μου με ειλικρίνεια και αγνή καρδιά. Στην αρχή, δεν ήξερα από πού να ξεκινήσω στο καθήκον μου και προσευχόμουν συχνά στον Θεό. Με στήριξε υπομονετικά η αδελφή συνεργάτιδά μου και με ενθάρρυναν οι άλλοι αδελφοί και αδελφές. Μερικές φορές, όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες, αναζητούσα αδελφούς και αδελφές που είχαν καλά αποτελέσματα στο έργο τους και θα μοιράζονταν γενναιόδωρα μαζί μου τις αρχές που είχαν συλλάβει και τυχόν αποτελεσματικές μεθόδους που είχαν χρησιμοποιήσει. Συγκινήθηκα βαθιά. Σταδιακά, άρχισα να κατανοώ ορισμένες αρχές και μονοπάτια άσκησης κι έγινα πιο αποτελεσματική στο καθήκον μου. Ένιωσα την καθοδήγηση του Θεού και Του ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων. Εξακολουθώ να έχω πολλές ελλείψεις και γνωρίζω ότι φέρω βαριά ευθύνη, αλλά δεν θέλω πλέον να υποχωρώ —θα βασιστώ στον Θεό και θα προσπαθήσω να βελτιωθώ!