Κάποτε που συνοψίζαμε το έργο μας, ένας επικεφαλής είπε ότι το ευαγγελικό έργο δεν είχε πάει καλά στην αρχή του μήνα και με ρώτησε τον λόγο γι’ αυτό. Μέχρι τότε δεν είχα αντιληφθεί τη μείωση της παραγωγικότητάς μας. Έσπευσα να το ερευνήσω μετά τη συνάντηση και διαπίστωσα ότι είχε μειωθεί κατά το ήμισυ από τον προηγούμενο μήνα. Αγχώθηκα κάπως. Αν συνεχίζαμε να τα πηγαίνουμε τόσο άσχημα, θα με αποδέσμευαν; Οπότε, άρχισα να ψάχνω αμέσως την αιτία, για να ανεβάσω την παραγωγικότητά μας. Μίλησα με όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, ρωτώντας τους για τυχόν προβλήματα ή δυσκολίες. Στις συναθροίσεις, μιλούσα ειδικά γι’ αυτά τα θέματα και έβαζα όσους τα πήγαιναν καλά να μιλήσουν. Τις επόμενες ημέρες, αρχίσαμε να τα πηγαίνουμε καλύτερα και επιτέλους, ηρέμησα. Αν συνεχίζαμε, θα τα πηγαίναμε λίγο καλύτερα από τον προηγούμενο μήνα. Σκέφτηκα ότι αν συνέχιζα έτσι και δεν προκαλούσα διαταραχή, θα έμενα στην εκκλησία και δεν θα με απέκλειαν. Μετά από αυτό, άρχισα να χαλαρώνω. Κοντά στο τέλος του μήνα, είδα ότι τα αποτελέσματά μας ήταν τα ίδια με τον προηγούμενο μήνα. Σκέφτηκα ότι αφού εκείνον τον μήνα πήγαμε καλά, έπρεπε τον επόμενο να τα πάμε καλύτερα για να φανεί ότι έκανα πρόοδο, άρα θα έπρεπε να καταβάλω ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια. Γιατί να πιεστώ τόσο πολύ; Αφού τα πήγαμε καλά αυτόν τον μήνα, δεν θα με απέκλειαν. Ηρέμησα τελείως όταν το σκέφτηκα έτσι και ένιωσα λιγότερο βάρος. Άρχισα να κάνω μόνο τα απαραίτητα και να εφησυχάζω, και σταμάτησα να παρακολουθώ τόσο στενά το έργο. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές ανέφεραν τα προβλήματά τους, δεν συναναστρεφόμουν μαζί τους. Μερικές φορές, όταν κάποιοι παραβίαζαν τις αρχές στο καθήκον τους, δεν έκανα τίποτα γι’ αυτό, σκεπτόμενη ότι απλώς ήταν πρόβλημά τους και αν έμενε η συνολική αποτελεσματικότητα, όλα εντάξει. Μερικές φορές, κάποιοι τεμπέλιαζαν στο καθήκον τους και δεν βιάζονταν. Κατάλαβα ότι ήταν ένα πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί, αλλά αυτόν τον μήνα είχαμε καλά αποτελέσματα, θεώρησα φυσιολογική τη χαλαρότητα και έκανα τα στραβά μάτια. Όταν ζούσα σ’ αυτήν την κατάσταση, ένιωθα πνευματικό σκοτάδι. Δεν κέρδιζα διαφώτιση από τα λόγια του Θεού ούτε έβρισκα προβλήματα στο έργο μου, και μάλιστα κατά τη συζήτηση για το έργο, νύσταζα και αποκοιμιόμουν. Πανικοβλήθηκα μόνο όταν είδα τη μείωση της παραγωγικότητάς μας, και τότε έσπευσα να ελέγξω τους αδελφούς και τις αδελφές για να βρω το λάθος.

Κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, μια αδελφή ανέφερε ότι κάποιοι φοβόντουσαν μήπως αποδεσμευθούν όταν δεν έκαναν καλά το καθήκον τους, έτσι κόπιαζαν περισσότερο. Μετά, μόλις είχαν κάποια αποτελέσματα, γίνονταν άπληστοι για την άνεση και δεν είχαν φορτίο. Είπε ότι αυτό ήταν πονηριά και σημάδι πανουργίας. Αυτό μου ξύπνησε κάποια συναισθήματα. Φυσικά, έκανα αυτοκριτική: Όταν μειώθηκε η παραγωγικότητά μας, προσπάθησα πολύ φοβούμενη τη μετάθεση ή την αποδέσμευση. Ήθελα καλύτερα αποτελέσματα. Όταν έρχονταν καλύτερα αποτελέσματα ή έμεναν τα ίδια, ήθελα την άνεση και δεν έσπευδα για το καθήκον μου. Πίστευα ότι αρκούσε να έχω σταθερά αποτελέσματα κάθε μήνα και να μην αποδεσμευτώ. Αυτό δεν ήταν πονηρό και ύπουλο; Συνειδητοποίησα ότι έτσι συμπεριφερόμουν πάντα σε τέτοιες καταστάσεις. Πάντα το ίδιο έκανα. Τότε, ένιωσα λίγο φόβο.

Διάβασα κατά την πνευματική άσκηση αυτά τα λόγια του Θεού: «Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, γι’ αυτό πρέπει, όταν μπορείς, να τις εκμεταλλεύεσαι. Ακριβώς όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα καθήκον είναι που πρέπει να καταβάλλεις υπέρμετρη προσπάθεια· τότε είναι που πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό σου, να δαπανάς εαυτόν για τον Θεό, και που καλείσαι να πληρώσεις το τίμημα. Μην συγκρατηθείς καθόλου, μην καταστρώσεις κανένα σχέδιο, μην αφήσεις κανένα περιθώριο και μην δώσεις στον εαυτό σου διέξοδο. Αν αφήσεις κάποιο περιθώριο, αν είσαι ραδιούργος ή πονηρός και δολερός, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα κάνεις καλή δουλειά. Ας υποθέσουμε ότι λες: “Κανείς δεν με είδε να ενεργώ ύπουλα. Τέλεια!” Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό; Νομίζεις ότι έχεις ρίξει στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, καθώς και του Θεού; Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο Θεός γνωρίζει τι έχεις κάνει ή όχι; Γνωρίζει. Στην πραγματικότητα, όποιος αλληλεπιδράσει μαζί σου για λίγο καιρό, θα μάθει για τη διαφθορά και την αθλιότητά σου, και παρόλο που μπορεί να μην το πει ευθέως, θα έχει στην καρδιά του την αξιολόγησή σου πίσω από την πλάτη σου. Έχουν υπάρξει πολλοί άνθρωποι που εκτέθηκαν και αποκλείστηκαν επειδή άρχισαν να τους καταλαβαίνουν πολλοί άλλοι. Μόλις είδαν όλοι την ουσία τους, φανέρωσαν το πραγματικό πρόσωπο αυτών των ανθρώπων και τους έδιωξαν. Έτσι, είτε επιδιώκουν την αλήθεια είτε όχι, οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν καλά το καθήκον τους, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους· θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη συνείδησή τους για να κάνουν πρακτικά πράγματα. Μπορεί να έχεις ελαττώματα, αλλά αν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με την εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν θα φτάσεις στο σημείο να σε αποκλείσουν. Αν σκέφτεσαι συνέχεια ότι είσαι μια χαρά, ότι είσαι σίγουρος πως δεν θα αποκλειστείς, και εξακολουθείς να μην προβληματίζεσαι ή να μην προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και αγνοείς τα σωστά καθήκοντά σου, πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος, τότε, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού χάσει πραγματικά την ανοχή του απέναντί σου, θα φανερώσει το πραγματικό σου πρόσωπο και, κατά πάσα πιθανότητα, θα σε αποκλείσει. Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι σε έχουν καταλάβει και έχεις χάσει την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά σου. Αν κανείς δεν σε εμπιστεύεται, θα μπορούσε να σε εμπιστευτεί ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει τα μύχια της καρδιάς του ανθρώπου: Δεν θα μπορούσε με τίποτα να εμπιστευτεί ένα τέτοιο άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν το καθήκον με την καρδιά τους, να πληρώνουν τίμημα, να τα δίνουν όλα. Αν μπορούν να έχουν καλά αποτελέσματα με λίγο περισσότερο τίμημα αλλά συγκρατούνται και αρκούνται να πετύχουν λίγα πράγματα στο καθήκον τους, τότε παίζουν παιχνίδια με τον Θεό, είναι πανούργοι. Και το έβλεπα αυτό στη δική μου συμπεριφορά· αρκούμουν στο να πετύχω λίγα πράγματα για μη με αποδεσμεύσουν. Δεν έψαχνα να επιλύσω τα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών, αλλά έκανα τη σύνοψη του έργου τυπικά και όταν κάποιοι πήγαιναν ενάντια στις αρχές του καθήκοντός τους και τεμπέλιαζαν, δεν το θεωρούσα πρόβλημα αν δεν επηρέαζε τα συνολικά μας επιτεύγματα. Έκανα τα στραβά μάτια. Προφανώς, αν πλήρωνα λίγο περισσότερο τίμημα, βελτίωνα τα αποτελέσματά μας, αλλά δεν ήθελα να κουραστώ ή να αγχωθώ, γι’ αυτό έκανα κόλπα. Μέσα στο καθήκον μου, έκρυβα πονηριά, ραδιουργία, εξαπάτηση προς τον Θεό. Αυτό ήταν πραγματικά ραδιούργο! Στην ανάθεση εργασιών, όλοι θέλουν να βρουν κάποιον που είναι τίμιος και άξιος εμπιστοσύνης. Είναι αξιόπιστος και ηρεμεί τους ανθρώπους. Αλλά αν εμπιστευτείς κάτι σε κάποιον που κρύβει πονηριά και παίζει παιχνίδια, όχι μόνο δεν θα φέρει εις πέρας το έργο, αλλά μπορεί να το καταστρέψει. Αυτά τα άτομα δεν έχουν συνείδηση ή λογική ούτε τα βασικά πρότυπα συμπεριφοράς. Δεν είναι καθόλου άξιοι εμπιστοσύνης ή να τους αναθέσει κανείς οτιδήποτε. Είδα ότι ήμουν ακριβώς έτσι. Δέχτηκα μια αποστολή, αλλά δεν τα έδινα όλα. Έπαιζα παιχνίδια με τον Θεό και ήμουν πονηρή. Φαινόταν ότι είχα κάποια αποτελέσματα και οι άλλοι δεν παρατηρούσαν κανένα πρόβλημα, αλλά ο Θεός τα βλέπει όλα και αν παρέμενα επιπόλαιη για πολύ καιρό, τελικά θα με εξέθεταν και θα με απέκλειαν. Αυτό με έκανε να σκεφτώ κάποια λόγια του Θεού: «Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: “Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ο, τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού” (Κατά Ματθαίον 13:12). Ποιο είναι το νόημα αυτών των λόγων; Σημαίνουν ότι αν δεν εκτελείς ή δεν αφιερώνεσαι καν στο καθήκον ή τη δουλειά σου, ο Θεός θα σου αφαιρέσει αυτό που κάποτε ήταν δικό σου. Τι σημαίνει “θα σου αφαιρέσει”; Πώς το αντιλαμβάνεσαι, ως άνθρωπος; Ίσως σημαίνει να μην καταφέρεις να επιτύχεις αυτό που θα μπορούσαν να σου επιτρέψουν το επίπεδο και τα χαρίσματά σου, και να μην αισθάνεσαι τίποτα, και να είσαι ακριβώς σαν άπιστος. Αυτό σημαίνει να σου τα αφαιρεί όλα ο Θεός. Εάν, στο καθήκον σου, είσαι αμελής και δεν πληρώνεις το τίμημα, και δεν είσαι ειλικρινής, ο Θεός θα σου αφαιρέσει αυτό που κάποτε ήταν δικό σου, θα σου πάρει πίσω το δικαίωμα να εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα σου αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Ο Θεός είναι δίκαιος. Ήμουν πονηρή και απρόσεκτη στο καθήκον μου, δεν έκανα αυτό που έπρεπε και μπορούσα να κάνω, κι έτσι ο Θεός μού πήρε ό,τι είχα πριν —Δεν έβλεπα τα προβλήματα που παλιά έβλεπα, πάντα νύσταζα στο καθήκον μου και μειώθηκε η παραγωγικότητά μου. Αυτό ήταν η αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Προσευχήθηκα στον Θεό, έτοιμη να μετανοήσω σ’ Αυτόν, για να με καθοδηγήσει προς την αυτογνωσία.

Σε μια συνάθροιση, διάβασα ένα χωρίο λόγων του Θεού που με επηρέασε πραγματικά. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ο Θεός αγαπάει τους ειλικρινείς ανθρώπους, αλλά μισεί τους δόλιους και πονηρούς. Αν συμπεριφέρεσαι ως δόλιος άνθρωπος και προσπαθείς να κάνεις κόλπα, δεν θα σε μισήσει ο Θεός; Θα σε αφήσει o οίκος του Θεού απλώς να γλιτώσεις; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους ύπουλους. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό με σαφήνεια και να σταματήσουν να βρίσκονται σε σύγχυση και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η στιγμιαία άγνοια είναι κατανοητή, αλλά το να αρνείται κανείς εντελώς να δεχτεί την αλήθεια αποτελεί πεισματική άρνηση να αλλάξει. Οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη. Δεν σκέφτονται τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, αλλά διαφυλάττουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν ευγενική και ειλικρινή καρδιά που μοιάζει με ένα δοχείο με καθαρό νερό που μπορεί κανείς να δει τον πυθμένα του με μια ματιά. Υπάρχει, επίσης, διαφάνεια στις πράξεις τους. Ένας δόλιος άνθρωπος πάντα κάνει κόλπα, πάντα υποκρύπτει πράγματα, τα συγκαλύπτει και τους περνάει τόσο σφιχτό περιτύλιγμα που κανείς δεν μπορεί να τα διακρίνει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν μέσα από τις ενδόμυχες σκέψεις σου, αλλά ο Θεός μπορεί να δει τα μύχια της καρδιάς σου. Αν ο Θεός δει ότι δεν είσαι ειλικρινής, ότι είσαι πονηρός, ότι ποτέ δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, ότι προσπαθείς πάντα να Τον εξαπατήσεις και ότι δεν Του παραδίδεις την καρδιά σου, τότε δεν θα σε αγαπήσει, θα σε μισήσει και θα σε εγκαταλείψει. Όλοι όσοι ευημερούν ανάμεσα στους άπιστους —οι άνθρωποι που είναι γλυκομίλητοι και εύστροφοι— τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η ουσία τους; Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι όλοι εξαιρετικά επιτήδειοι, ότι είναι όλοι εξαιρετικά πανούργοι και ύπουλοι, ότι είναι ο αληθινός διάβολος Σατανάς. Θα μπορούσε ο Θεός να σώσει κάποιον τέτοιον άνθρωπο; Τίποτα περισσότερο δεν μισεί ο Θεός από τους διαβόλους —τους ανθρώπους που είναι πανούργοι και παμπόνηροι. Ο Θεός δεν θα σώσει επ’ ουδενί τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό σε καμία περίπτωση να μην είστε τέτοιου είδους άνθρωποι. […] Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι πανούργοι και επιτήδειοι; Τους απορρίπτει, τους βάζει στο περιθώριο και δεν τους δίνει σημασία, θεωρεί ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς φορούν ανθρώπινο δέρμα· στην ουσία, είναι του ίδιου είδους με τον διάβολο Σατανά, είναι κινούμενα πτώματα και ο Θεός δεν θα τους έσωζε ποτέ. Ποια είναι, λοιπόν, η κατάσταση αυτών των ανθρώπων σήμερα; Υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά τους, δεν διαθέτουν αληθινή πίστη και ποτέ δεν διαφωτίζονται ή φωτίζονται όταν κάτι τους συμβαίνει· όταν έρχονται αντιμέτωποι με καταστροφές και δεινά, προσεύχονται στον Θεό, αλλά ο Θεός είναι απών, δεν έχουν αληθινή εξάρτηση στην καρδιά τους. Προκειμένου να ευλογηθούν, προσπαθούν να δώσουν καλή παράσταση, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, διότι δεν έχουν συνείδηση ή σύνεση· δεν θα μπορούσαν να είναι καλοί ακόμη και αν το ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να συγκρατηθούν ακόμη και αν ήθελαν να σταματήσουν να κάνουν κακά πράγματα, είναι αναγκασμένοι να τα κάνουν αυτά τα πράγματα. Θα μπορούσαν να είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους αφότου αποβληθούν και αποκλειστούν; Παρόλο που γνωρίζουν ότι το άξιζαν, το στόμα τους δεν το παραδέχεται, και παρόλο που φαίνεται ότι είναι σε θέση να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, εξακολουθούν να προσπαθούν να κάνουν κόλπα και είναι ελάχιστα παραγωγικοί. Τι λέτε, λοιπόν; Είναι αυτοί οι άνθρωποι σε θέση να μετανοήσουν πραγματικά; Με τίποτα. Επειδή δεν διαθέτουν συνείδηση ή σύνεση, δεν αγαπούν την αλήθεια. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους επιτήδειους και κακούς ανθρώπους. Ποια ελπίδα υπάρχει για τέτοιους ανθρώπους στην πίστη στον Θεό; Η πίστη τους είναι άνευ σημασίας και μοιραία δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα. Αν, καθ’ όλη τη διάρκεια της πίστης τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία για πόσα χρόνια είναι πιστοί· στο τέλος, δεν θα κερδίσουν τίποτα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Βλέποντας ότι ο Θεός ανέφερε «δόλιους και πονηρούς» «εξαιρετικά επιτήδειοι», «ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα», «ο Θεός δεν θα τους έσωζε ποτέ» και «μοιραία δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα», πόνεσα πολύ. Αισθάνθηκα ότι προσδιόριζε ακριβώς την πρόχειρη, πονηρή προσέγγισή μου στο καθήκον. Πάντα πίστευα ότι δεν έπρεπε να είσαι πολύ ειλικρινής, ότι έπρεπε να είσαι μεθοδικός και να έχεις άσους στο μανίκι. Ζούσα με τη σατανική φιλοσοφία ότι πρέπει να εκμεταλλεύεσαι, όχι να σε εκμεταλλεύονται, σκεφτόμουν αν θα επωφεληθώ πριν κάνω οτιδήποτε και περίμενα το μέγιστο κέρδος με την ελάχιστη προσπάθεια. Αυτό ήταν που καθιστούσε κάποιον έξυπνο. Συνέχισα να εφαρμόζω αυτή τη φιλοσοφία και αφότου πίστεψα. Σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να είμαι πολύ ειλικρινής ή ενεργητική στο καθήκον μου, ότι αυτό θα ήταν ανόητο. Αν τελικά δεν ευλογούμουν, αυτό θα ήταν τεράστια απώλεια για μένα και δεν θα άντεχα τέτοια απώλεια. Ήθελα να ξοδεύω ελάχιστα, μα να παίρνω μεγάλες ευλογίες, νομίζοντας ότι αυτό ήταν έξυπνο. Έτσι, κατέβαλλα σποραδικά προσπάθειες για το καθήκον μου, ήμουν ραδιούργα. Όταν η παραγωγικότητα ήταν καλή, ξεκουραζόμουν μερικές μέρες. Ακόμη και όταν έβλεπα προβλήματα στο έργο, αν αυτό δεν επηρέαζε την αποτελεσματικότητα και δεν θα με απέκλειαν, δεν βιαζόμουν και απλώς άφηνα τις μέρες να περνούν. Αν τα πηγαίναμε άσχημα και επρόκειτο να υποστώ τις συνέπειες, εργαζόμουν σκληρά, έβρισκα τους λόγους και έλυνα τα προβλήματα. Μόλις είχαμε κάποια αποτελέσματα, έφευγε το άγχος μου, και χαλάρωνα και ξεκουραζόμουν λιγάκι ακόμα. Ήμουν τόσο πονηρή! Μήπως έκανα καθήκον ή ήμουν αφοσιωμένη στον Θεό; Νόμιζα ότι ήμουν έξυπνη και έπαιζα παιχνίδια με τον Θεό, μα Αυτός τα βλέπει όλα. Ο Θεός σίγουρα δεν θα σώσει όσους είναι πάντα πονηροί στο καθήκον τους. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς —αυτοί ανοίγουν την καρδιά τους στον Θεό. Κάνουν το καθήκον τους με την ψυχή τους. Εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και δίνουν όλα όσα έχουν, δεν δίνουν διεξόδους στον εαυτό τους ούτε σκέφτονται αν θα ευλογηθούν. Ο Θεός θα ευλογήσει αυτούς τους ανθρώπους. Καθώς ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, η πονηριά, η προχειρότητα και η αδιαφορία μου για την πρόοδο οδήγησε στο να μην επιλύονται εγκαίρως αρνητικές καταστάσεις και σε μείωση της παραγωγικότητας. Επηρεάστηκαν όχι μόνο αδελφοί και αδελφές, αλλά και το έργο του ευαγγελίου. Ένιωσα τόσες τύψεις και ενοχές όταν το σκέφτηκα αυτό. Προσευχήθηκα στον Θεό μετανιωμένη και Του ορκίστηκα ότι στο εξής θα έκανα τα πάντα για το καθήκον μου και δεν θα ήμουν πια πανούργα και πρόχειρη.

Κατά την πνευματική άσκηση διάβασα κάποια λόγια του Θεού και κατάλαβα τι σημαίνει να κάνεις ένα καθήκον. Τα λόγια του Θεού λένε: «Και όποιο καθήκον κι αν εκτελεί ο άνθρωπος, υπάρχει κάτι πιο σωστό; Αυτό είναι το πιο όμορφο και δίκαιο πράγμα μεταξύ των ανθρώπων. Τα δημιουργημένα όντα θα πρέπει να εκτελούν το καθήκον τους για να λάβουν την έγκριση του Δημιουργού. Τα δημιουργημένα όντα ζουν υπό το κράτος του Δημιουργού, και αποδέχονται όλα όσα παρέχει ο Θεός και όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, οπότε θα πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Αυτό είναι ορισμένο από τον Ουρανό και αναγνωρισμένο από τη γη· είναι διάταγμα του Θεού. Από αυτό γίνεται σαφές ότι το να εκπληρώνουν οι άνθρωποι το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος είναι πιο δίκαιο, πιο όμορφο και πιο ευγενές από οτιδήποτε άλλο γίνεται κατά τη διάρκεια της ζωής στον κόσμο των ανθρώπων· τίποτα μεταξύ των ανθρώπων δεν έχει περισσότερο νόημα ή άξια, και τίποτα δεν φέρνει μεγαλύτερο νόημα και αξία στη ζωή ενός δημιουργημένου όντος, από το να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Στη γη, μόνο η ομάδα των ανθρώπων που εκτελούν πραγματικά και ειλικρινά το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος είναι εκείνοι που υπακούν στον Δημιουργό. Αυτή η ομάδα δεν ακολουθεί τις τάσεις του εξωτερικού κόσμου· υπακούει στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ακούει μόνο τα λόγια του Δημιουργού, αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Δημιουργός, ζει σύμφωνα με τα λόγια του Δημιουργού. Αυτή είναι η πιο αληθινή, ηχηρή μαρτυρία, και είναι η καλύτερη μαρτυρία πίστης στον Θεό. Το να είναι σε θέση ένα δημιουργημένο ον να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, το να είναι σε θέση να ικανοποιήσει τον Δημιουργό, είναι το πιο υπέροχο πράγμα μεταξύ των ανθρώπων και είναι κάτι που θα πρέπει να γιορτάζεται μεταξύ των ανθρώπων. Οτιδήποτε εμπιστεύεται ο Δημιουργός στα δημιουργημένα όντα θα πρέπει να γίνεται άνευ όρων αποδεκτό από αυτά· για την ανθρωπότητα αυτό είναι κάτι ευλογημένο και ένδοξο, και για όλους όσοι εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, τίποτα δεν είναι πιο υπέροχο ή αξιομνημόνευτο —είναι κάτι θετικό. […] Ένα τόσο όμορφο και τόσο σπουδαίο πράγμα μετατρέπεται από το συνάφι των αντίχριστων σε συναλλαγή, κατά την οποία αξιώνουν στέμματα και ανταμοιβές από το χέρι του Δημιουργού. Μια τέτοια συναλλαγή μετατρέπει κάτι πολύ όμορφο και δίκαιο σε κάτι πολύ άσχημο και κακό. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Κρίνοντας από αυτό, είναι οι αντίχριστοι μοχθηροί; Είναι πράγματι πολύ μοχθηροί! Αυτή είναι απλώς μια εκδήλωση μιας πτυχής της μοχθηρίας τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος έβδομο)). Τα αποκαλυπτικά λόγια του Θεού με επηρέασαν πολύ. Ο Θεός κάνει το παν για να σώσει τους διεφθαρμένους ανθρώπους, καλλιεργώντας μας και ορίζοντάς μας να κάνουμε ένα καθήκον, ώστε να αναζητήσουμε την αλήθεια, διορθώνοντας τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, να υποταχθούμε στον Θεό και να κερδίσουμε τη σωτηρία Του. Το να κάνουμε καθήκον στον οίκο του Θεού είναι ευθύνη μας, ευκαιρία από τον Θεό να κερδίσουμε την αλήθεια και να σωθούμε. Είναι το πιο υπέροχο καθήκον που μπορεί να αναλάβει κανείς. Αλλά οι αντίχριστοι παίρνουν αυτό το όμορφο, δίκαιο πράγμα και το μετατρέπουν σε συναλλαγή. Εμμένουν στην ελπίδα να ευλογηθούν με την πίστη και το καθήκον τους. Δεν έχουν έχουν αληθινή πίστη, δεν υποφέρουν ούτε πληρώνουν τίμημα. Είναι καθαρά μη πιστοί και καιροσκόποι. Έτσι όπως είχα ενεργήσει, δεν ήμουν ακριβώς σαν κι αυτούς; Δεν σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού στο καθήκον μου, αλλά πάντα το παρακώλυα. Ήθελα δίνοντας πολύ λίγα να πάρω μεγάλο αντάλλαγμα, έπαιζα παιχνίδια με τον Θεό και ήμουν ραδιούργα. Δεν μετέτρεπα το καθήκον μου σε συναλλαγή; Δεν ήμουν πιστή. Πάντα πίστευα ότι εφόσον είχα επιτυχία στο καθήκον μου και δεν με αποδέσμευαν από την εκκλησία, θα μπορούσα να σωθώ. Αλλά τελικά είδα ότι αυτά ήταν δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις, ασύμβατες με τα λόγια του Θεού. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι το να πετυχαίνεις κάτι στο καθήκον σου, να μην κάνεις κακό ή να μην αποκλειστείς σημαίνει ότι θα σωθείς. Ο Θεός καθορίζει αν θα σωθούν οι άνθρωποι με βάση το αν επιδιώκουν την αλήθεια, αν εισέρχονται σ’ αυτήν στο καθήκον τους και αν διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Δεν υπάρχουν παρακάμψεις. Ο Θεός θέλει τους ανθρώπους ειλικρινείς. Αν οι άνθρωποι είναι πάντα πονηροί και πρόχειροι, ακόμη και αν κάτι πετυχαίνουν, ο Θεός μισεί αυτή τη διάθεση. Στο τέλος θα τους εκθέσει και θα τους εξαλείψει. Σκέφτηκα κάτι που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου» (Αποκάλυψη 3:16). Δεν σκεφτόμουν την πρόοδο στο καθήκον μου, ακολουθούσα ρουτίνα. Αυτή η στάση του ούτε κρύο ούτε ζέστη, δεν ήταν χλιαρότητα; Δεν θα με έφτυνε ο Θεός από το στόμα Του; Η γνώση ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται καμία προσβολή με τρόμαζε. Είπα μια προσευχή: «Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω. Στο εξής, θα βάζω τα δυνατά μου στο έργο μου· πειθάρχησέ με αν κάνω μόνο τα βασικά».

Διάβασα κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. «Όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν το κάνεις ενώπιον του Θεού, αν εκτελείς το καθήκον σου και υποτάσσεσαι στον Θεό με στάση ειλικρίνειας και με την καρδιά σου, δεν θα είναι αυτή η στάση πολύ πιο σωστή; Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόζεις αυτήν τη στάση στην καθημερινή σου ζωή; Πρέπει να κάνεις πραγματικότητά σου τη “λατρεία του Θεού με την καρδιά και με ειλικρίνεια”. Όποτε θέλεις να είσαι χαλαρός και απλώς να κρατάς τα προσχήματα, όποτε θέλεις να ενεργήσεις ύπουλα και να τεμπελιάσεις, και όποτε αποσπάται η προσοχή σου και θα προτιμούσες να διασκεδάσεις, σκέψου το καλύτερα: “Μήπως η συμπεριφορά αυτή με καθιστά αναξιόπιστο; Μοιάζω να εκτελώ το καθήκον μου με την καρδιά μου; Μήπως η ενέργεια αυτή με καθιστά άπιστο; Μήπως αποτυγχάνω έτσι να ανταποκριθώ στην αποστολή που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός;” Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου. Αν μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος στο καθήκον σου, και μη αφοσιωμένος, και ότι έχεις πληγώσει τον Θεό, τι θα πρέπει να κάνεις; Θα πρέπει να πεις: “Αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν το αντιμετώπισα ως πρόβλημα· απλώς το προσπέρασα απρόσεκτα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα ότι ήμουν πραγματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος, ότι δεν είχα ανταποκριθεί στην ευθύνη μου. Μου λείπει πραγματικά η συνείδηση και η λογική!” Έχεις διαπιστώσει το πρόβλημα και όπως μάθει λίγα πράγματα για τον εαυτό σου —τώρα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου! Η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου ήταν λανθασμένη. Ήσουν απρόσεκτος μ’ αυτό, όπως με μια παράλληλη δουλειά, και δεν το έκανες με την καρδιά σου. Αν είσαι ξανά απρόσεκτος και επιπόλαιος όπως τώρα, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό, ώστε να σε πειθαρχήσει και να σε συμμορφώσει. Πρέπει κανείς να έχει τέτοια θέληση στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Μόνο τότε μπορεί να μετανοήσει πραγματικά. Μεταστρέφεται κανείς μόνο όταν είναι καθαρή η συνείδησή του και έχει μεταμορφωθεί η στάση του απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Και καθώς μετανοεί κανείς, πρέπει, επίσης, να αναλογίζεται συχνά αν πραγματικά το κάνει με όλη του την καρδιά, όλο του το μυαλό και όλη του τη δύναμη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του· τότε, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως μέτρο και εφαρμόζοντάς τα στον εαυτό του, θα μάθει ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμη στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Επιλύοντας συνεχώς τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν κάνει κανείς πραγματικότητα την εκτέλεση του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά, όλο του τον νου και όλη του τη δύναμη; Αυτός που εκτελεί το καθήκον του με αυτόν τον τρόπο δεν έχει φτάσει να το εκτελεί με όλη του την καρδιά, όλο του τον νου και όλη του τη δύναμη;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με τη συχνή ανάγνωση των λόγων του Θεού και την περισυλλογή για την αλήθεια υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ξεκάθαρο μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να κάνω το καθήκον με την καρδιά μου και ειλικρινά, να πληρώνω τίμημα, να είμαι υπεύθυνη, και να βάζω όλη μου την ενέργεια, ώστε να το κάνω καλά και να ικανοποιώ τον Θεό. Και όταν θέλω να τεμπελιάσω, πρέπει να προσεύχομαι, να εγκαταλείπω τη σάρκα και να ζητώ την πειθαρχία και την παίδευση του Θεού. Έτσι, δεν θα ακολουθώ τη σάρκα.

Έπειτα, ακολούθησα τα λόγια του Θεού. Σκέφτηκα πώς να κάνω καλά και πιο παραγωγικά το καθήκον μου. Ήξερα ότι όλοι στην ομάδα είχαν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Σκέφτηκα πώς να οργανώσω το έργο του καθενός. ώστε να ανθίσουν τα δυνατά τους σημεία και να βοηθήσω πραγματικά εκεί που υστερούσαν. Επίσης, πριν, ένιωθα σαν προϊσταμένη, ότι εφόσον έλεγχα καλά το έργο και οι άλλοι έκαναν το καθήκον τους, αυτό σήμαινε ότι τα πήγαινα καλά, οπότε μπορούσα να ξεκουραστώ λίγο. Τώρα στόχο έχω να κάνω το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορώ. Το πρόγραμμά μου ήταν γεμάτο κάθε μέρα, πιο φορτωμένο από πριν και μερικές φορές κουραζόμουν πολύ, αλλά ένιωθα πραγματικά ήρεμα, γαλήνια. Και προς έκπληξή μου, τον επόμενο μήνα η παραγωγικότητά μας αυξήθηκε αισθητά. Ήμουν ενθουσιασμένη. Έβλεπα ότι ο Θεός θέλει να είμαστε ειλικρινείς. Όταν άλλαξα οπτική και συνεργάστηκα ειλικρινά με τον Θεό, είδα τις ευλογίες Του. Δόξα τω Θεώ!