Πέρσι ήμουν ιεροκήρυκας, υπεύθυνη για το κειμενικό έργο σε πολλές εκκλησίες. Ανακάλυψα ότι το έργο αυτό στην εκκλησία Τσενγκνάν δεν είχε καλά αποτελέσματα. Οι εργάτες ήταν χαλαροί και αναποτελεσματικοί και είχαν αφήσει δουλειά να συσσωρευτεί. Η επόπτρια ανέφερε ότι η επικεφαλής της ομάδας Ζανγκ Ζιάο ήταν επιπόλαιη και δεν δεχόταν εποπτεία, και δεν είχε αλλάξει μετά από συναναστροφή, άρα χρειαζόταν παρακολούθηση. Σκέφτηκα: «Η Ζανγκ Ζιάο ήταν συνεργάτης μου. Όπως την καταλάβαινα, δεν είχε είσοδο στη ζωή, μα είχε καλή ανθρώπινη φύση. Αν τη συναναστραφώ καθαρά, λογικά θα είναι σε θέση να το δεχτεί. Μήπως η επόπτριά της της φέρεται άδικα;» Η επόπτρια είχε μόλις επιλεγεί και δεν ήξερε τόσο την κατάσταση όσο εγώ, έτσι πήγα κατευθείαν στην εκκλησία για να δω τι γίνεται. Ρώτησα τη Ζανγκ Ζιάο για τις λεπτομέρειες του έργου, αλλά δεν τις καταλάβαινε καθόλου, έβρισκε συνεχώς δικαιολογίες για να αποφύγει την ευθύνη της και δεν προβληματιζόταν. Εξέθεσα και συναναστράφηκα τα προβλήματα της Ζανγκ Σιάο. Παραδέχτηκε ότι δεν έκανε αληθινό έργο τελευταία και είπε ότι ήθελε να μετανοήσει. Ακούγοντας αυτό, σκέφτηκα: «Εφόσον είπε ότι θέλει να μετανοήσει, μπορεί ακόμα να δεχτεί την αλήθεια». Της υπενθύμισα πως είχε αποδεσμευθεί από επόπτρια στο παρελθόν, ότι το να έχει αυτό το καθήκον ήταν ευκαιρία να μετανοήσει, και ότι αν συνέχιζε να ενεργεί μηχανικά, θα απολυόταν. Μετανιωμένη, η Ζανγκ Σιάο είπε: «Ασχολούμουν πολύ όταν ξεκίνησα αυτό το καθήκον, αλλά όταν είδα κάποια αποτελέσματα, εφησύχασα και έπαψα να κάνω αληθινό έργο. Η επόπτρια είπε ότι ήμουν απρόσεκτη και ανεύθυνη, αλλά δεν το δέχτηκα. Δεν έχω αυτογνωσία». Έκλαιγε καθώς μιλούσε, λέγοντας δακρυσμένη: «Ήμουν χαλαρή, δεν αξίζω να παραμείνω σ’ αυτό το καθήκον. Αλλά η εκκλησία μού δίνει μια ευκαιρία· θα μετανοήσω και θα επανορθώσω για τις παραβάσεις μου». Ακούγοντάς αυτά, σκέφτηκα: «Είναι πρόθυμη να μετανοήσει, δεν υπάρχει λόγος να της ζητήσω πολλά. Έτσι κι αλλιώς δεν θα αποκτήσει βαθύτερη αυτογνωσία με τη μία». Τη συναναστράφηκα για τα προβλήματα στο έργο της και της έδωσα κάποια μονοπάτια άσκησης, έπειτα κανόνισα η αδελφή Λιν Φαν να καθοδηγήσει εκείνη και την ομάδα της. Μόλις τακτοποιήθηκαν όλα, έφυγα με το μυαλό μου ήρεμο.

Λίγο αργότερα, η επόπτρια ανέφερε ότι είχε ζητήσει από τη Ζανγκ Ζιάο να εξετάσει τις αποκλίσεις του έργο, αλλά εκείνη καθυστερούσε. Η επόπτρια την παρότρυνε, μα εκείνη πήγε να την επικρίνει, λέγοντας ότι δούλευε μόνο για το κύρος. Δεν είχε πει η Ζανγκ Σιάο ότι ήθελε να μετανοήσει; Γιατί ήταν έτσι; Ακόμα δεν είχε αλλάξει; Αργότερα, άκουσα απ’ τη Λιν Φαν ότι η Ζανγκ Ζιάο είχε κάνει κάποια αυτοκριτική. Είχε ζητήσει άλλο ένα μήνα, και αν δεν είχε μετανοήσει μέχρι τότε, ήταν πρόθυμη να αποβληθεί. Σκέφτηκα: «Αυτήν τη φορά αποφάσισε όντως να μετανοήσει. Αυτό είπε. Σίγουρα θα αλλάξει τους τρόπους της μετά απ’ αυτό. Στην αρχή είχε ρηχή είσοδο στη ζωή, οπότε δεν μπορεί να αλλάξει μόνο από μία-δύο φορές συναναστροφή. Ας της δώσουμε άλλη μια ευκαιρία». Τις επόμενες ημέρες, έγραψε μερικά γράμματα σχετικά με το πώς να κάνεις καλά ένα καθήκον κατά την πανδημία και ανέβηκε λίγο ο ρυθμός της δουλειάς της ομάδας. Νόμιζα ότι είχε μετανοήσει, έτσι έπαψα να παρακολουθώ τη δουλειά της τόσο στενά.

Μερικές μέρες μετά, η Λιν Φαν μού έγραψε ότι η Ζανγκ Ζιάο και η ομάδα της είχαν αφήσει πίσω αρκετή δουλειά, και ότι αν και έδειχναν απασχολημένοι, δεν ήταν πολύ αποτελεσματικοί. Οι επιστολές της Ζανγκ Σιάο ήταν επαναλαμβανόμενες ή έγραφαν άσχετα, και ήταν εξίσου χαλαρή όπως ήταν και πριν. Η Λιν Φαν είχε βοηθήσει και είχε συναναστραφεί με την ομάδα, μα δεν είχαν δείξει αίσθηση επείγοντος. Ως επικεφαλής της ομάδας, η Ζανγκ Ζιάο δεν είχε τύψεις για την καθυστέρηση της εργασίας. Διαβάζοντας αυτό το μήνυμα, δεν έβρισκα λόγια. Δεν ήξερα ότι η αποδοτικότητα του έργου ήταν τόσο χαμηλή. Πίστευα λανθασμένα ότι μετά τη συναναστροφή μου, θα μετανοούσαν. Έφταιγα εγώ που είχε φτάσει εκεί το έργο. Μίσησα και ήθελα να χαστουκίσω τον εαυτό μου που ήμουν τόσο τυφλή και αδαής, και που εμπιστευόμουν τόσο τη Ζανγκ Ζιάο. Είδα ότι είχα προκαλέσει απώλειες στο έργο και ένιωθα χειρότερα όσο το σκεφτόμουν. Προσευχήθηκα στον Θεό να με κάνει να κατανοήσω τα προβλήματά μου.

Έπειτα, διάβασα τον λόγο του Θεού. «Οι ψευδείς επικεφαλής δεν είναι δυνατόν να δουν τη φύση και την ουσία κάποιου μέσω των όσων εκδηλώνει, ούτε να κρίνουν τι είδους μονοπάτι βαδίζει ένα άτομο με βάση τη φύση και την ουσία του, ούτε να διαπιστώσουν εάν κάποιος είναι κατάλληλος να είναι επόπτης ή όχι ή ν’ αναλάβει καθήκοντα επικεφαλής με βάση το μονοπάτι που βαδίζει. Δεν μπορούν να το δουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι ψευδείς επικεφαλής είναι ικανοί να κάνουν μόνο δύο πράγματα στη δουλειά τους: το ένα είναι να πιάνουν τους ανθρώπους και να συζητούν και να κάνουν απλώς τα διαδικαστικά, και το άλλο να δίνουν στους ανθρώπους ευκαιρίες, να ευχαριστούν τους άλλους και να μην προσβάλλουν κανέναν. Κάνουν πρακτικό έργο; Σαφώς όχι. Όμως οι ψευδείς επικεφαλής πιστεύουν ότι το να πιάνεις την κουβέντα με κάποιον είναι πρακτικό έργο. Θεωρούν τις συνομιλίες αυτές εξαιρετικά πολύτιμες και σημαντικές, και πάρα πολύ σημαντικά τα κενά λόγια και τα δόγματα που ξεστομίζουν. Νομίζουν ότι μέσω αυτών των συνομιλιών έχουν επιλύσει μεγάλα προβλήματα κι έχουν κάνει πρακτικό έργο. Δεν ξέρουν γιατί ο Θεός κρίνει και παιδεύει, κλαδεύει και αντιμετωπίζει, ή δοκιμάζει και εξευγενίζει τους ανθρώπους. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο τα λόγια του Θεού και η αλήθεια μπορούν να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και υπεραπλουστεύουν το έργο του Θεού και τη σωτηρία της ανθρωπότητας εκ μέρους Του. Πιστεύουν ότι λίγα λόγια και φράσεις δόγματος αποτελούν υποκατάστατο του έργου του Θεού, ότι μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα της διαφθοράς του ανθρώπου. Δεν είναι αυτό ανοησία και άγνοια εκ μέρους των ψευδών επικεφαλής; Οι ψευδείς επικεφαλής δεν κατέχουν στο παραμικρό την πραγματικότητα της αλήθειας, οπότε γιατί έχουν τέτοια αυτοπεποίθηση; Είναι αρκετό για την αυτογνωσία των ανθρώπων το να ξεστομίζουν λίγα δόγματα; Είναι αρκετό αυτό ώστε να τους βοηθήσει ν’ αποβάλουν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις; Πώς μπορούν αυτοί οι ψευδείς επικεφαλής να είναι τόσο ανίδεοι και να παιδιαρίζουν έτσι; Είναι όντως τόσο απλό να διορθώσεις τις εσφαλμένες πρακτικές και τη διεφθαρμένη συμπεριφορά ενός ατόμου; Είναι τόσο εύκολο να επιλυθεί το ζήτημα των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι πάρα πολύ ανόητοι και ρηχοί! Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί μία μόνο μέθοδο για να επιλύσει το ζήτημα της διαφθοράς του ανθρώπου. Χρησιμοποιεί πολλές μεθόδους και ενορχηστρώνει διαφορετικά περιβάλλοντα προκειμένου να εκθέσει, να καθάρει και να οδηγήσει στην τελείωση τους ανθρώπους. Ο τρόπος εργασίας των ψευδών επικεφαλής είναι πολύ απλός και επιφανειακός: Πιάνουν τους ανθρώπους και συζητούν λίγο, κάνουν λίγο ιδεολογικό έργο, δίνουν στους ανθρώπους λίγες συμβουλές και νομίζουν ότι έτσι κάνουν αληθινό έργο. Αυτό είναι επιφανειακό, έτσι δεν είναι; Και ποιο ζήτημα κρύβεται πίσω από αυτήν την επιφανειακότητα; Η αφέλεια; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι εξαιρετικά αφελείς, εξαιρετικά αφελείς στην άποψή τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να διορθωθεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Μια λεοπάρδαλη δεν είναι δυνατόν να αλλάξει τις κηλίδες της. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν έχουν καμία αντίληψη αυτού του προβλήματος. Επομένως, όταν πρόκειται για το είδος των εποπτών στην εκκλησία που διαταράσσουν διαρκώς, που πάντοτε κρατούν τους ανθρώπους πίσω, που ενδέχεται να δυσκολέψουν τα πράγματα για τους ανθρώπους, οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μιλούν· δύο λόγια αντιμετώπισης και κλαδέματος, και αυτό είναι όλο. Δεν σπεύδουν να επανατοποθετήσουν ή να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι ψευδείς επικεφαλής προκαλεί τεράστια βλάβη στο έργο της εκκλησίας και συχνά εμποδίζει το εκκλησιαστικό έργο να προχωρήσει κανονικά, ομαλά και αποτελεσματικά, καθώς αυτό μένει πίσω, καθυστερεί και βλάπτεται εξαιτίας της παρέμβασης μερικών μοχθηρών ανθρώπων —και όλα αυτά είναι μια οδυνηρή συνέπεια του ότι οι ψευδείς επικεφαλής ενεργούν με βάση το συναίσθημα, παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και αναθέτουν συγκεκριμένα καθήκοντα σε λάθος ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Μέσω της αποκάλυψης του λόγου του Θεού, είδα ότι δεν ήμουν καλή κριτής των ανθρώπων και ότι ήμουν αλαζόνας. Ο Θεός λέει ότι για να κρίνουμε αν ένα άτομο αξίζει να παραμείνει και να καλλιεργηθεί, πρέπει να εξετάσουμε τη φύση του, την ουσία του και το μονοπάτι που βαδίζει. Εγώ όμως έκρινα μόνο με βάση τα φαινόμενα. Ό,τι προβλήματα κι αν είχε κανείς, αν έλεγε ότι ήθελε να μετανοήσει μετά τη συναναστροφή, τον κρατούσα, πιστεύοντας ότι θα άλλαζε. Όπως όταν αντιμετώπισα τη Ζανγκ Σιάο: Βασίστηκα σε όσα ήξερα πριν γι’ αυτήν και αποφάσισα ότι μπορούσε να δεχτεί την αλήθεια. Ήμουν τόσο σίγουρη. Πηγαίνοντας στην εκκλησία, είδα ξεκάθαρα ότι ήταν χαλαρή και δεν έκανε αληθινό έργο, και εφόσον δεν άλλαξε μετά την συναναστροφή της επόπτριας, θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί σκληρά και να εκτεθεί, και αν δεν μετανοούσε, να αποδεσμευτεί. Αλλά μετά τη συναναστροφή μου μαζί της, την είδα να κλαίει και να λέει ότι ήθελε να μετανοήσει, και την πίστεψα. Έπειτα, σταμάτησα να την επιβλέπω και δεν έλεγξα αν είχε όντως μετανοήσει. Σίγουρη για τον εαυτό μου, δεν το πήρα στα σοβαρά όταν η επόπτρια ανέφερε την κατάστασή της. Ένιωθα ότι αφού είχα συναναστραφεί μαζί της και είχε πει ότι ήθελε ν’ αλλάξει, έπρεπε να της δώσουμε χρόνο. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν άλλαξε ούτε κατανόησε ότι δεν έκανε αληθινό έργο ούτε τις απώλειες που είχε επιφέρει στο έργο. Η στάση της ήταν χαλαρή όπως πάντα, προκαλώντας χαμηλή αποδοτικότητα του έργου. Είδα ότι ήμουν ψευδοεπικεφαλής, ακριβώς το είδος που αποκάλυψε ο Θεός. Ήμουν αλαζόνας, αδαής και τυφλή. Δεν είχα την πραγματικότητα της αλήθειας ούτε καταλάβαινα την ουσία των ανθρώπων, μα νόμιζα ότι είχα διορατικότητα και ότι τα λόγια συναναστροφής μου ήταν πιο πολύτιμα από το χρυσάφι. Όταν η Ζανγκ Ζιάο έκανε δηλώσεις και έκλαψε λίγο, την πίστεψα εντελώς και δεν ερεύνησα πραγματικά ούτε παρακολούθησα τι γινόταν, με αποτέλεσμα να έχει απώλειες το έργο. Έπραττα το κακό. Θυμήθηκα άλλο ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Αν και σήμερα πολλοί άνθρωποι εκτελούν ένα καθήκον, υπάρχουν μόνο λίγοι που επιδιώκουν την αλήθεια. Σπάνια οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας καθώς εκτελούν το καθήκον τους· για τους περισσότερους, δεν υπάρχουν ακόμη αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, δεν είναι ακόμη άνθρωποι που υπακούν πραγματικά τον Θεό· το στόμα τους απλώς λέει ότι αγαπούν την αλήθεια, ότι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και ότι είναι πρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια, ωστόσο είναι ακόμη άγνωστο πόσο θα διαρκέσει η αποφασιστικότητά τους. Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι πιθανό να έχουν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο ξεσπάσματα μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια στερούνται κάθε αίσθημα ευθύνης απέναντι στο καθήκον τους, είναι συχνά απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, ενεργούν όπως θέλουν, και είναι μάλιστα ανίκανοι να δεχτούν κλάδεμα και αντιμετώπιση. Μόλις γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι, οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι πιθανό να πετάξουν λευκή πετσέτα —αυτό συμβαίνει συχνά, είναι πολύ συνηθισμένο· έτσι συμπεριφέρονται όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και έτσι, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη κερδίσει την αλήθεια, είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι. Τι σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστοι; Σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αναποδιές, είναι πιθανό να καταρρεύσουν και να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι. Είναι αξιόπιστος κάποιος που είναι συχνά αρνητικός και αδύναμος; Σίγουρα όχι. Αλλά οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια είναι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια είναι βέβαιο ότι έχουν καρδιά που έχει φόβο Θεού, καρδιά που υπακούει τον Θεό, και μόνο οι άνθρωποι με καρδιά που έχει φόβο Θεού είναι αξιόπιστοι· οι άνθρωποι χωρίς καρδιά που έχει φόβο Θεού δεν είναι αξιόπιστοι. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται οι άνθρωποι χωρίς καρδιά που έχει φόβο Θεού; Θα πρέπει, φυσικά, να τους παρέχεται στοργική βοήθεια και υποστήριξη. Θα πρέπει να ελέγχονται περισσότερο καθώς εκτελούν το καθήκον τους και να τους παρέχεται περισσότερη βοήθεια και καθοδήγηση· μόνο τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι θα εκτελέσουν αποτελεσματικά το καθήκον τους. Και ποιος είναι ο στόχος αυτού; Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί το έργο του οίκου του Θεού. Δευτερεύων στόχος είναι να εντοπίζονται αμέσως τα προβλήματα, να παρέχεται αμέσως φροντίδα σ’ αυτούς, να υποστηρίζονται, να αντιμετωπίζονται και να κλαδεύονται, διορθώνοντας τις αποκλίσεις τους και αναπληρώνοντας τις ελλείψεις και τις αδυναμίες τους. Αυτό είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους· δεν υπάρχει τίποτα κακόβουλο σ’ αυτό. Η επίβλεψη των ανθρώπων, το να τους παρακολουθεί κανείς, το να τους γνωρίζει —όλα αυτά γίνονται για να βοηθηθούν να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, για να μπορέσουν να εκτελέσουν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός και σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να μην προκαλούν καμία αναστάτωση ή διαταραχή, για να μην χάνεται χρόνος. Ο σκοπός αυτού πηγάζει αποκλειστικά από υπευθυνότητα απέναντί τους και απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού· δεν υπάρχει καμία κακία σ’ αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Ο λόγος Του μου υπενθύμισε ξεκάθαρα ότι προτού οι άνθρωποι φθάσουν στην αλήθεια και στην τελείωση, ζουν με διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι αναξιόπιστοι. Όσο κι αν φαίνεται κανείς να επιδιώκει την αλήθεια και να φέρει φορτίο στο καθήκον του, μπορεί μερικές φορές να αποτύχει ή να κάνει πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές. Οι επικεφαλής πρέπει να εποπτεύουν στενά για να βρίσκουν προβλήματα και να δίνουν έγκαιρες υποδείξεις. Αν είναι σοβαρά, χρειάζεται αντιμετώπιση, έκθεση και ανάλυση. Έτσι είναι κανείς υπεύθυνος για το έργο και για την είσοδο των ανθρώπων στη ζωή. Είχα τόσες ελλείψεις και ανεπάρκειες στο καθήκον μου, και συχνά ενεργούσα με διεφθαρμένη διάθεση. Δεν ήμουν αξιόπιστο άτομο, εμπιστευόμουν γρήγορα τους άλλους. Δεν επέβλεψα τη Ζανγκ Ζιάο, ένα πολύ απρόσεκτο άτομο που δυσκολευόταν να δεχτεί την αλήθεια. Βασιζόμενη στο τι ήξερα παλαιότερα γι’ αυτήν, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είχε ρηχή είσοδο στη ζωή και ότι δεν θα έκανε τίποτα που θα αναστάτωνε ή θα διατάρασσε το έργο. Έτσι, δεν χειρίστηκα εγκαίρως τα προβλήματά της και της επέτρεψα να παραμείνει και να διαταράσσει το έργο της ομάδας. Ήμουν τόσο ανεύθυνη και αλαζόνας!

Αργότερα, ρώτησα την επόπτρια για την κατάσταση της ομάδας και διερεύνησα τη χαμηλή τους αποδοτικότητά. Η επόπτρια είπε: «Η Ζανγκ Ζιάο έχει αλαζονική διάθεση και συχνά απορρίπτει προτάσεις επειδή είναι επικεφαλής της ομάδας. Αντιδρά κάθε φορά που παρακολουθώ το έργο της και προσπαθεί να με επικρίνει, λέγοντας ότι εργάζομαι για το όνομα και το κύρος. Είναι αναποτελεσματική και όταν συναναστρεφόμαστε πάνω σε μονοπάτια άσκησης, λέει ότι δεν μπορεί να τα ασκήσει και εμποδίζει τους άλλους να το κάνουν. Όταν μια αδελφή τής πρότεινε κάτι, δεν μπόρεσε να το δεχτεί και μάλιστα την αντιμετώπισε, υπονομεύοντας το κίνητρό της για το καθήκον της. Εξαιτίας της, αρκετές αδελφές αισθάνονται περιορισμένες και αρνητικές. Μία από αυτές μάλιστα παραιτήθηκε εντελώς». Γέμισα ντροπή και ενοχές όταν το άκουσα αυτό. Η αναποτελεσματικότητα της ομάδας οφειλόταν στα προβλήματα της Ζανγκ Ζιάο. Δεν ήταν μόνο χαλαρή, απρόσεκτη και δεν χωρίς καλή ανθρώπινη φύση· δεν οδηγούσε το έργο της ομάδας ως επικεφαλής της ομάδας, και αντί να συνεργάζεται με την επόπτρια που παρακολουθούσε το έργο της, δημιουργούσε διαταράξεις. Βάδιζε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο αλαζόνας. Αν είχα διερευνήσει τα πράγματα νωρίτερα, το έργο δεν θα είχε επηρεαστεί τόσο. Την επόμενη μέρα, η επόπτρια κι εγώ συζητήσαμε με τη Ζανγκ Σιάο για τα θέματά της. Μα εκείνη συνέχισε να βρίσκει δικαιολογίες και δεν έκανε αυτοκριτική, και έτσι απολύθηκε.

Μετά απ’ αυτό, αναρωτήθηκα: «Όταν εξέθεσα τη Ζανγκ Ζιάο και την είδα να κλαίει και να μιλάει για αυτογνωσία, νόμιζα ότι είχε μετανοήσει, έτσι συνέχισα να της δίνω ευκαιρίες. Πού ακριβώς έκανα λάθος;» Αργότερα, διάβασα τον λόγο του Θεού. «Ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι κάνουν πράξη τη μετάνοια είναι με το να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να λύνουν τα προβλήματά τους. Όταν ένα άτομο αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση ή διαπράξει κάποια παράβαση, και συνειδητοποιήσει ότι αντιστέκεται στον Θεό και προκαλεί το μίσος Του, τότε θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα στα σχετικά λόγια του Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσει κάπως τη διεφθαρμένη του διάθεση και θ’ αναγνωρίσει ότι προέρχεται από τα δηλητήρια και τη διαφθορά του Σατανά. Εν συνεχεία, αφού έχει βρει τις αρχές για την άσκηση της αλήθειας κι έχει τη δυνατότητα να την κάνει πράξη, αυτό είναι αληθινή μετάνοια. Ό,τι διαφθορά κι αν αποκαλύπτει ένα άτομο, εάν είναι σε θέση να γνωρίσει πρώτα τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να αναζητήσει την αλήθεια για να τη διορθώσει και να καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό είναι αληθινή μετάνοια. Μερικοί άνθρωποι γνωρίζουν λίγα πράγματα για τον εαυτό τους, όμως δεν υπάρχουν ενδείξεις μετάνοιας μέσα τους, ούτε μαρτυρία ότι έκαναν πράξη την αλήθεια. Εάν εξακολουθούν να μην αλλάζουν αφού αποκτήσουν αυτογνωσία, αυτό απέχει πολύ από την αληθινή μετάνοια. Για να επιτύχει κανείς αληθινή μετάνοια, πρέπει να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Πώς, λοιπόν, συγκεκριμένα, θα πρέπει να ασκείται κανείς και να εισέρχεται προκειμένου να διορθώσει τις διεφθαρμένες του διαθέσεις; […] Ας πούμε ότι έχεις αλαζονική διάθεση και, ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι πολύ ισχυρογνώμων —θέλεις πάντα να κάνεις κουμάντο, οι άλλοι να σε υπακούουν και να κάνουν ό,τι θέλεις εσύ. Έρχεται μετά η μέρα που συνειδητοποιείς ότι αυτό προκαλείται από μια αλαζονική διάθεση. Η παραδοχή ότι πρόκειται για αλαζονική διάθεση είναι το πρώτο βήμα προς την αυτογνωσία. Από κει, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις κάποια χωρία των λόγων του Θεού που εκθέτουν την αλαζονική διάθεση, να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Εάν διαπιστώσεις ότι η σύγκριση είναι απολύτως εύστοχη και παραδεχτείς ότι υπάρχει μέσα σου η αλαζονική διάθεση που εκθέτει ο Θεός, και στη συνέχεια διακρίνεις και αποκαλύψεις από πού προέρχεται η αλαζονική σου διάθεση και γιατί προκύπτει, καθώς και ποια από τα δηλητήρια, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά τη διέπουν, τότε, έχοντας δει την ουσία όλων αυτών των ζητημάτων, θα έχεις φτάσει στη ρίζα της αλαζονείας σου. Αυτή είναι η αληθινή αυτογνωσία. Όταν αποκτήσεις έναν πιο ακριβή ορισμό του τρόπου με τον οποίο αποκαλύπτεις αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, αυτός θα διευκολύνει τη βαθύτερη και πιο πρακτική γνώση του εαυτού σου. Τι θα πρέπει να κάνεις στη συνέχεια; Θα πρέπει ν’ αναζητήσεις τις αρχές της αλήθειας στα λόγια του Θεού και να καταλάβεις ποιο είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς και ομιλίας αποτελεί εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αφού βρεις το μονοπάτι της άσκησης, πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κι όταν η καρδιά σου μεταστραφεί, θα έχεις μετανοήσει αληθινά» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)]. Κατάλαβα ότι η αληθινή μετάνοια δεν περιορίζεται σε επιφανειακές πράξεις ή λόγια, αλλά βασίζεται σε μια αληθινή κατανόηση εαυτού. Πρέπει πρώτα να παραδεχτείς τα κακά που έχεις κάνει και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχεις δείξει και έτσι, να μισήσεις πραγματικά τον εαυτό σου. Τότε θα πάψεις να ενεργείς διαφθορά και θα μπορέσεις να ακολουθήσεις αρχές. Μα όσοι προσποιούνται κατανόηση και μετάνοια γκρινιάζουν πως έχουν κάνει κακό και είναι αλαζόνες, λένε ότι είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν, μα δεν σκέφτονται ούτε καταλαβαίνουν τις συμπεριφορές, την ουσία ή τις συνέπειες των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Δεν μισούν τις κακές πράξεις τους και κάνουν ό,τι τους αρέσει εκ των υστέρων. Όσο καλά κι αν ακούγονται αυτά τα λόγια και η αυτογνωσία ή όσο κι αν κλαίνε, είναι μάταιο· απλώς παραπλανούν τους ανθρώπους. Όπως οι Φαρισαίοι: Διακήρυτταν ότι αγαπούσαν και υπηρετούσαν τον Θεό, προσευχόμενοι στις συναγωγές και στα σταυροδρόμια, ακόμα και νηστεύοντας. Αλλά όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς, Τον έκριναν και Τον καταδίκασαν δημοσίως για να προστατεύσουν το κύρος και τον βιοπορισμό τους, και στη συνέχεια Τον σταύρωσαν. Η γνώση και η μετάνοια των Φαρισαίων ήταν υποκρισία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Αλλά ο εξίσου αμαρτωλός λαός της Νινευή μετανόησε πραγματικά. Όχι μόνο νήστεψαν, αλλά και μετανόησαν ενώπιων του Θεού με σάκο και σποδό. Το βασικό είναι ότι αναγνώρισαν ειλικρινά τις αμαρτίες τους και τα κακά τους. Αυτή ήταν αληθινή μετάνοια. Η Ζανγκ Ζιάο έλεγε πάντα πράγματα που ακούγονταν ωραία, αναφωνούσε ότι ήταν αλαζονική, έκανε κακό, διατάρασσε το έργο και ήταν πρόθυμη να μετανοήσει. Μα ποτέ δεν ανέφερε λεπτομέρειες για το τι κακά είχε διαπράξει, το πώς διέκοπτε το έργο της εκκλησίας, το τι γνώση είχε για την αλαζονική της διάθεση, την ανθρώπινη φύση και την ουσία της, και πώς μισούσε τον εαυτό της και έπειτα ασκούταν. Αφού αναφωνούσε αυτές τις κοινοτοπίες, δεν έπραττε όπως έπρεπε και δεν άλλαζε καθόλου. Είδα ότι τα δάκρυά της και η αυτογνωσία που ισχυριζόταν ότι είχε ήταν όλα μια απάτη και ότι δεν διέφερε σε τίποτα από τους υποκριτές Φαρισαίους. Μα ήμουν τόσο τυφλή, αδαής και χωρίς διάκριση. Πέρασα τις κενές κοινοτοπίες της για αληθινή μετάνοια και συνέχισα να της δίνω ευκαιρίες. Αυτό της επέτρεψε να καθυστερήσει το έργο της για πάνω από δύο μήνες. Όταν το σκέφτηκα αυτό γέμισα τύψεις κι ενοχές. Αποφάσισα ότι θα εγκατέλειπα τη βούλησή μου στο καθήκον μου και θα ασκούμουν μου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Από τότε, έγραφα συχνά επιστολές για να κατανοήσω και να παρακολουθήσω το έργο, καθώς και για να διατυπώσω απόψεις και προτάσεις. Τα αποτελέσματα του έργου άρχισαν να βελτιώνονται και οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο.

Έπειτα, σκέφτηκα τα προβλήματα που είχα στον χειρισμό του θέματος της Ζανγκ Σιάο και διάβασα τον λόγο του Θεού. «Μερικοί άνθρωποι ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ενώ εκτελούν το καθήκον τους. Απλώς κάνουν ό,τι τους αρέσει, ενεργώντας σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιοπληξίες, και ενεργούν πάντοτε αυθαίρετα και απερίσκεπτα, και απλώς δεν βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας. Τι σημαίνει “αυθαίρετος και απερίσκεπτος”; Σημαίνει, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα, να ενεργείς όπως νομίζεις εσύ ότι πρέπει, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς καμία διαδικασία αναζήτησης. Τίποτα από όσα λέει κάποιος άλλος δεν μπορεί να αγγίξει την καρδιά σου ή να σου αλλάξει γνώμη. Δεν μπορείς καν να το δεχτείς όταν σου γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, επιμένεις στις δικές σου απόψεις, δεν ακούς τους άλλους όταν λένε κάτι σωστό, πιστεύοντας ότι εσύ έχεις δίκιο και εμμένοντας στις δικές σου ιδέες. Ακόμη και αν το σκεπτικό σου είναι σωστό, θα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη και τις απόψεις των άλλων, έτσι δεν είναι; Και αν δεν το κάνεις καθόλου, αυτό δεν είναι εξαιρετικά αυτάρεσκη συμπεριφορά; Δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους που είναι εξαιρετικά αυτάρεσκοι και ισχυρογνώμονες να αποδεχτούν την αλήθεια. Εάν κάνεις κάτι λάθος και οι άλλοι σε επικρίνουν λέγοντας “Δεν το κάνεις σύμφωνα με την αλήθεια!”, εσύ απαντάς “Κι έτσι να είναι, εγώ και πάλι με τον ίδιο τρόπο θα το κάνω”. Και μετά βρίσκεις κάποιον λόγο να τους κάνεις να πιστέψουν ότι είναι σωστό. Εάν σε επιπλήξουν, λέγοντας: “Ενεργώντας έτσι, προκαλείς διατάραξη και θα βλάψεις το έργο της εκκλησίας”, εσύ όχι μόνο δεν ακούς, αλλά συνεχίζεις να προβάλλεις δικαιολογίες όπως: “Νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος, οπότε έτσι θα το κάνω”, τι διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Είναι αλαζονεία. Μια αλαζονική φύση σε κάνει ισχυρογνώμονα. Αν έχεις αλαζονική φύση, θα συμπεριφέρεσαι αυθαίρετα και πρόχειρα, χωρίς να προσέχεις τι λέει ο καθένας. […] Αν η στάση σου είναι να επιμένεις πεισματικά, να αρνείσαι την αλήθεια, να απορρίπτεις τις υποδείξεις οποιουδήποτε άλλου, να μην αναζητάς την αλήθεια, να έχεις πίστη μόνο στον εαυτό σου και να κάνεις μόνο ό,τι θέλεις —αν αυτή είναι η στάση σου ό,τι κι αν κάνει ή ζητάει ο Θεός, τότε ποια είναι η αντίδραση του Θεού; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, σε βάζει στο περιθώριο. Δεν είσαι ισχυρογνώμων; Δεν είσαι αλαζόνας; Δεν νομίζεις ότι έχεις πάντα δίκιο; Αν δεν έχεις υπακοή, αν δεν αναζητάς ποτέ, αν η καρδιά σου είναι εντελώς κλειστή απέναντι στον Θεό και Του αντιστέκεται, τότε ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Γιατί δεν σου δίνει σημασία ο Θεός; Διότι αν η καρδιά σου είναι κλειστή απέναντι στον Θεό, μπορείς να δεχτείς τη διαφώτιση του Θεού; Μπορείς, όταν ο Θεός σε επιπλήττει, να το αισθανθείς; Όταν οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι, όταν κυριαρχεί η σατανική και βάρβαρη φύση τους, δεν αισθάνονται τίποτα από όσα κάνει ο Θεός, είναι όλα μάταια —επομένως, ο Θεός δεν κάνει άχρηστο έργο. Αν έχεις αυτού του είδους την πεισματικά ανταγωνιστική στάση, το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να παραμείνει κρυμμένος από σένα, ο Θεός δεν θα κάνει περιττά πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Έχοντας διαβάσει τον λόγο του Θεού, αναγνώρισα ότι είχα κάποια αλαζονεία από τότε που έμαθα για τη Ζανγκ Σιάο. Ένιωθα ότι, αφού ήμασταν συνεργάτιδες παλιά, την ήξερα αρκετά καλά, και πως το ότι δεν είχε είσοδο στη ζωή δεν σήμαινε ότι δεν δεχόταν καθόλου την αλήθεια. Έτσι, όπως το χειρίστηκα, δεν έδειξα σεβασμό για τον Θεό και δεν αναζήτησα τις αρχές της αλήθειας. Είχα μεγάλη πίστη στο δικό μου όραμα. Η επόπτρια είπε ότι η Ζανγκ Ζιάο ήταν αλαζόνας και χρειαζόταν παρακολούθηση, αλλά εγώ την απομάκρυνα, ενήργησα με τον δικό μου τρόπο και δεν άλλαξα απόψεις, νομίζοντας ότι καταλάβαινα τη Ζανγκ Ζιάο καλύτερα από εκείνη. Συνέχισα να πιστεύω στη Ζανγκ Ζιάο και να της δίνω ευκαιρίες να μετανοήσει, δεν σκέφτηκα να αναζητήσω την αλήθεια. Ο Θεός έχει συναναστραφεί πολλάκις για τη διάκριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων και το πώς να κάνουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με τις αρχές. Όλα αυτά για να κρίνουμε και να διακρίνουμε τους ανθρώπους με τις αρχές της αλήθειας καθώς κάνουμε τα καθήκοντά μας, και έτσι να απορρίπτουμε αμέσως όσους διαταράσσουν και να καλλιεργούμε όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Έτσι, το έργο μπορεί να προχωρήσει κανονικά. Μα εγώ είχα τόσο αλαζονική διάθεση και δεν είχα θέση για τον Θεό στην καρδιά μου. Σε ένα θέμα όπως η μετάθεση και η απόλυση ενός επικεφαλής ομάδας, δεν αναζήτησα καθόλου τις αρχές της αλήθειας. Ήμουν σαφώς ανίκανη να αντιληφθώ την κατάσταση, μα ήμουν επηρμένη και έκλεινα τ’ αυτιά στις υποδείξεις των άλλων. Θεωρούσα τις δικές μου απόψεις και ιδέες ως την αλήθεια. Δεν ήμουν μόνο ανίκανη να διακρίνω αμέσως ένα ακατάλληλο άτομο, μα της έδωσα και ευκαιρίες να παραμείνει, διαταράσσοντας το κειμενικό έργο. Δεν έκανα καθόλου καθήκον· έπραττα το κακό. Αν δεν μετανοούσα, στο τέλος θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε ο Θεός.

Βρήκα μονοπάτι άσκησης στον λόγο του Θεού. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όταν κάποιος κάνει κάτι, ανεξάρτητα από το αν κάνει το καθήκον του ή φροντίζει για προσωπικά θέματα, να προσέχετε το τι σκέφτεται. Εάν επικεντρώνεται σε φιλοσοφίες για τη ζωή, αυτό δείχνει ότι δεν αγαπά ούτε επιδιώκει την αλήθεια. Εάν κάποιος αγωνίζεται να στραφεί προς την αλήθεια ό,τι κι αν του συμβαίνει, εάν κατευθύνεται πάντα προς την αλήθεια στον στοχασμό του και σκέφτεται: “Συνάδει η πράξη αυτή με το θέλημα του Θεού; Ποιες είναι οι απαιτήσεις Του; Μήπως είναι αμαρτία έναντι του Θεού; Μήπως προσβάλλει τη διάθεσή Του; Μήπως Τον βλάπτει; Μήπως το αποστρέφεται ο Θεός; Έχει νόημα να γίνει αυτό; Μήπως αναστατώνει ή διαταράσσει το έργο της εκκλησίας; Μήπως βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Μήπως ντροπιάζει το όνομά Του; Είναι άσκηση της αλήθειας; Κάνει κακό; Τι θα σκεφτόταν ο Θεός γι’ αυτό;”, εάν σταθμίζει διαρκώς αυτά τα ερωτήματα, τι δείχνει αυτό; (Είναι ένδειξη ότι αναζητά και επιδιώκει την αλήθεια.) Σωστά. Είναι ένδειξη ότι αναζητά την αλήθεια κι ότι ο Θεός είναι μέσα στην καρδιά του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τον λόγο του Θεού, έμαθα πως ό,τι κι αν κάνουν, όσοι σέβονται τον Θεό προσπαθούν να εξετάζουν το θέλημά Του και ν’ αναζητούν τις αρχές της αλήθειας. Μπορούν να ενεργούν σύμφωνα με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο τέτοια εκτέλεση καθήκοντος είναι κατάλληλη. Είχα τόσες παραλείψεις στο καθήκον μου, κυρίως επειδή είχα τόση αυτοπεποίθηση, δεν είχα σεβασμό για τον Θεό, σπάνια αναζητούσα το θέλημα ή τις απαιτήσεις Του, και ενεργούσα αλαζονικά. Μετά απ’ αυτό, ήμουν πρόθυμη να ασκηθώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αργότερα, η εκκλησία χρειάστηκε να μεταθέσει μερικούς εργάτες κειμένων. Δεν γνώριζα πολλά γι’ αυτούς, δεν μπορούσα να κοιτάξω μόνο τη σύντομη συμπεριφορά τους, έτσι ρώτησα την επόπτρια και τους επικεφαλής λεπτομέρειες για τη γενική συμπεριφορά στα καθήκοντά τους και έκρινα με τις αρχές αν θα έπρεπε να μετατεθούν ή να παραμείνουν. Αν για κάποια πράγματα δεν ήμουν σίγουρη, τα συζητούσα με άλλους. Αν δεν ήξερα κάτι, πήγαινα σε ανώτερους επικεφαλής αναζητώντας. Με αυτήν την άσκηση, μετατέθηκαν κάποια ακατάλληλα άτομα και επιλέχθηκαν για άσκηση κάποια κατάλληλα. Τα αποτελέσματα του έργου βελτιώθηκαν αισθητά. Ήμουν τόσο ευγνώμων στον Θεό.