Έφτιαχνα βίντεο για την εκκλησία, όμως επειδή δεν είχε πολλή δουλειά, ο επικεφαλής μ’ έστειλε να ποτίζω. Έπειτα, με ξανάφεραν πίσω προς κάλυψη των αναγκών του έργου. Λίγο μετά, ο φόρτος εργασίας μειώθηκε κι επέστρεψα στο πότισμα. Έπειτα, με ξαναγύρισαν, και μια αδελφή μού είπε: «Πας όπου σε χρειάζονται!» Τότε δεν το πολυσκέφτηκα. Μα σε λιγότερο από ένα μήνα, το έργο των βίντεο μειώθηκε πάλι κι άρχισα να ανησυχώ πως σύντομα δεν θα χρειαζόμασταν τόσα άτομα και θα με έστελναν να ποτίζω νεοφώτιστους. Στη σκέψη αυτήν, ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό. Γιατί ήμουν τόσο άχρηστη; Μόλις μειωνόταν η δουλειά και χρειάζονταν λιγότερα άτομα, εμένα μετέφεραν. Ήμουν περιττή στην ομάδα! Αν με μετέφεραν ξανά, τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για μένα; Δεν θα αναρωτιόνταν γιατί μετέφεραν πάντα εμένα κι όχι άλλους; Θα νόμιζαν πως δεν ήμουν καλή και πως δεν είχα σημαντικό ρόλο. Οι σκέψεις αυτές με αναστάτωσαν και δεν ήθελα να αντιμετωπίσω την κατάσταση.

Αργότερα, διάφορα συμβάντα τη χειροτέρεψαν κι άλλο. Σε μια ζωηρή συζήτηση για τα προβλήματα ενός βίντεο, όλοι έλεγαν την άποψή τους. Όμως εμένα δεν μου έρχονταν καλές ιδέες ούτε έλεγα κάτι. Τα είχα χαμένα και ήμουν σιωπηλή. Όλοι συμμετείχαν, μα εγώ δεν συνεισέφερα καθόλου. Ένιωθα σαν να μην υπήρχα. Σκεφτόμουν πως έπρεπε να πω κάτι, να μοιραστώ κάτι εύστοχο, ώστε να μη με αγνοούν. Έστυψα το μυαλό μου και τελικά κατάφερα να εκφράσω μια ιδέα, μα κανείς δεν συμφώνησε. Μου έπεσαν τα μούτρα. Ντράπηκα πολύ. Τι θα σκέφτονταν για μένα; Είχαν περάσει οχτώ μήνες απ’ όταν δούλευα στα βίντεο κι είχα λιγότερη ικανότητα και κατανόηση των αρχών απ’ όταν έφυγα απ’ την ομάδα. Είχα μείνει πολύ πίσω. Πρέπει να μελετάς διαρκώς για να βελτιώνεσαι, και οι άλλοι δούλευαν μονίμως στα βίντεο. Οι δεξιότητές τους και η γνώση τους για τις αρχές βελτιώνονταν, ενώ εγώ περνούσα τον χρόνο μου πότε εδώ και πότε εκεί. Δεν είχα ασκηθεί για πολύ καιρό σε ένα μέρος, έτσι δεν είχα εξειδικευτεί σε κάτι. Με το που μειωνόταν η δουλειά, ήμουν η πρώτη που έφευγε. Τα πήγαιναν μια χαρά με ή χωρίς εμένα. Βάσει του φόρτου εργασίας, ανά πάσα στιγμή ίσως με έστελναν να ποτίζω. Η ιδέα αυτή με αναστάτωνε κι έτσι έκλαιγα συνεχώς. Αναρωτιόμουν: «Γιατί μου συμβαίνει αυτό;» Κάποιοι στην ομάδα είχαν επαγγελματικές δεξιότητες, κάποιοι ήταν ικανοί, άλλοι ήταν έμπειροι κι έκαναν αυτό το καθήκον για καιρό, κάποιοι ήταν αποδοτικοί… Όλοι ξεχώριζαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μα το επίπεδό μου δεν ήταν τόσο καλό, δεν ήμουν τόσο ικανή και ήμουν πάντα ένα βήμα πίσω απ’ αυτούς. Έτσι, όταν ο φόρτος εργασίας μειωνόταν, εμένα έκοβαν. Αν είχα επίπεδο κι επαγγελματικές δεξιότητες όπως εκείνοι, δεν θα με μετέφεραν συνεχώς, μα δυστυχώς, δεν είχα. Γιατί δεν ήμουν εξίσου ικανή με τους άλλους; Όσο το σκεφτόμουν, στενοχωριόμουν κι άρχισα να παρανοώ τον Θεό.

Έκτοτε, αν και έκανα το καθήκον μου, δεν ένιωθα ενθουσιασμό. Απλώς ακολουθούσα μια ρουτίνα κι ό,τι έκανα, έκανα. Δεν σκεφτόμουν πώς να είμαι πιο αποδοτική στη δουλειά μου. Δεν έβαζα τα δυνατά μου στην επίλυση προβλημάτων. Δεν ήξερα πόσο καιρό θα έμενα στην ομάδα, έτσι αδιαφορούσα. Ένιωθα πολύ αγχωμένη όποτε μου μιλούσε ο επικεφαλής ομάδας, διότι νόμιζα πως θα μου μιλούσε για την προσαρμογή του καθήκοντός μου. Μέχρι να καταλάβω πως ήθελε απλώς να μιλήσουμε για δουλειά, είχα ταχυπαλμία. Αυτό συνέβαινε ξανά και ξανά και με εξουθένωνε καθημερινά. Κοιμόμουν αρκετά, μα με έπαιρνε ο ύπνος στην πνευματική μου άσκηση και δεν με διαφώτιζαν τα λόγια του Θεού. Γνώριζα πως η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό κι αναλογίστηκα το πρόβλημά μου. Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού και κατανόησα τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιες είναι οι αρχές της συμπεριφοράς σας; Πρέπει να συμπεριφέρεστε σύμφωνα με τη θέση σας, να βρείτε την κατάλληλη θέση για εσάς και να εκτελείτε το καθήκον που οφείλετε. Μόνον έτσι είστε άτομο με λογική. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί σε ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες και κατανοούν τις αρχές, κι αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη και να κάνουν τους τελικούς ελέγχους ως προς αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν ιδέες και γνώσεις, εμπνέοντας τους άλλους και βοηθώντας τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους καλύτερα —θα πρέπει, λοιπόν, να προσφέρουν ιδέες. Εάν μπορέσεις να βρεις την κατάλληλη θέση για σένα και να εργάζεσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, θα εκπληρώνεις το καθήκον σου και θα συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τη θέση σου. Εάν η δική σου είναι να μπορείς να προσφέρεις μερικές μόνο από τις σκέψεις σου, όμως θα ήθελες να προσφέρεις κι άλλα πράγματα, και καταλήγεις να προσπαθείς πολύ σκληρά γι’ αυτό, όμως εξακολουθείς να μην μπορείς, και τότε, όταν άλλοι προσφέρουν αυτά τα άλλα πράγματα, εσύ νιώθεις άβολα και δεν θέλεις να ακούσεις και η καρδιά σου πονάει και σφίγγεται, και κατηγορείς τον Θεό και λες ότι ο Θεός είναι άδικος —τότε αυτό είναι φιλοδοξία. Ποια είναι η διάθεση που γεννά φιλοδοξία σε ένα άτομο; Η αλαζονική διάθεση γεννά φιλοδοξία. Αυτές οι καταστάσεις μπορούν σίγουρα να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή σε εσάς, και εάν δεν αναζητήσετε την αλήθεια για να τις διορθώσετε, ούτε και έχετε είσοδο στη ζωή, και δεν μπορείτε να αλλάξετε από την άποψη αυτή, τότε ο βαθμός προσόντων και καθαρότητας με τον οποίο κάνετε τα καθήκοντά σας θα είναι χαμηλός, και τα αποτελέσματα επίσης δεν θα είναι πολύ καλά. Αυτό σημαίνει ότι δεν εκτελείτε ικανοποιητικά το καθήκον σας και σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει αποκτήσει δόξα από εσάς. Ο Θεός έχει δώσει σε κάθε άνθρωπο διαφορετικά ταλέντα και χαρίσματα. Μερικοί άνθρωποι έχουν ταλέντα σε δύο ή τρεις τομείς, κάποιοι έχουν ταλέντο σε έναν τομέα, ενώ κάποιοι δεν έχουν κανένα ταλέντο —εάν μπορείτε να προσεγγίσετε τα θέματα αυτά σωστά, τότε θα έχετε κάποια λογική. Οι άνθρωποι που έχουν κάποια λογική θα μπορούν να βρουν τη θέση τους, να συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτήν και να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά. Ένα άτομο που δεν μπορεί ποτέ να βρει τη θέση του είναι ένα άτομο που έχει πάντα φιλοδοξίες. Πάντα επιδιώκει το κύρος και το όφελος. Δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με αυτά που έχει. Για να αποκτήσει περισσότερα οφέλη, προσπαθεί να πάρει όσα περισσότερα μπορεί· ελπίζει πάντα να ικανοποιήσει τις υπερβολικές επιθυμίες του. Νομίζει ότι αν έχει χαρίσματα και το επίπεδό του είναι καλό, θα πρέπει να απολαμβάνει περισσότερη από τη χάρη του Θεού και ότι δεν είναι λάθος να έχει κάποιες υπερβολικές επιθυμίες. Έχει λογική ένα τέτοιο άτομο; Δεν είναι ξεδιάντροπο να έχει κανείς πάντα υπερβολικές επιθυμίες; Οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση και σύνεση μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτό είναι ξεδιάντροπο. Οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια δεν κάνουν αυτά τα ανόητα πράγματα. Αν ελπίζεις να εκπληρώσεις το καθήκον σου πιστά, ώστε να ανταποδώσεις την αγάπη του Θεού, αυτό δεν είναι υπερβολική επιθυμία. Αυτό συνάδει με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό κάνει τον Θεό ευτυχισμένο. Αν πραγματικά επιθυμείς να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά, πρέπει πρώτα να βρεις τη σωστή θέση για σένα και, στη συνέχεια, να κάνεις ό,τι μπορείς με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το μυαλό και με όλη σου τη δύναμη, και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Αυτό είναι ικανοποιητικό, και η τέτοιου είδους εκτέλεση καθήκοντος έχει έναν βαθμό καθαρότητας. Αυτό θα πρέπει να κάνει ένα πραγματικό δημιουργημένο ον» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Τα λόγια Του μου έδειξαν πως στενοχωριόμουν επειδή οι εξωφρενικές επιθυμίες μου δεν είχαν ικανοποιηθεί. Οι άλλοι δεν με εκτιμούσαν, κι αυτό δεν άλλαζε, έτσι παρανοούσα και κατηγορούσα τον Θεό, επειδή ένιωθα πως ό,τι μου έδωσε δεν ήταν καλό. Το καθήκον μου είχε αλλάξει δύο φορές, επειδή η δουλειά είχε μειωθεί, κι ενώ δεν είχε περάσει ούτε μήνας, πιθανόν να μεταφερόμουν ξανά. Σ’ αυτήν την κατάσταση, ένιωθα πως ήμουν η χειρότερη στην ομάδα, η περιττή, και πως η ύπαρξή μου δεν είχε αξία. Δεν μπορούσα να αποδεχτώ την πραγματικότητα και θλιβόμουν. Σε συζητήσεις για τη δουλειά, για να μη δείχνω κατώτερη, έστυβα το μυαλό μου για να εκφράσω κάποιες αξιόλογες, εύστοχες απόψεις, μα οι προτάσεις μου απορρίπτονταν κι ένιωθα ταπεινωμένη. Και βλέποντας πόσο υστερούσα σε δεξιότητες, ένιωθα άκεφη και δυσαρεστημένη. Θεωρούσα πως δεν ήμουν ικανή σε τίποτα επειδή το καθήκον μου άλλαζε συνεχώς, και πως όπου πήγαινα, ήμουν στο κατώτερο επίπεδο και μπορούσα να μεταφερθώ ανά πάσα στιγμή. Συνέκρινα μέσα μου τον εαυτό μου με τους άλλους. Όλοι είχαν δυνατότητες και διέπρεπαν κάπου, ενώ εγώ ήμουν χειρότερή τους και είχα ένα σοβαρό ελάττωμα: ήμουν αργή. Ανήμπορη να το αντιμετωπίσω, κατηγορούσα τον Θεό που δεν μου έδωσε καλό επίπεδο. Ένιωθα στενοχωρημένη κι αδικημένη και δεν είχα κίνητρο. Μα ο Θεός δίνει στον καθένα διαφορετικά χαρίσματα, δυνατά σημεία και επίπεδο. Προοριζόμαστε για διαφορετικά καθήκοντα απ’ τις ενορχηστρώσεις Του. Κάποιος με λογική έχει καρδιά υποταγής. Αναλαμβάνει το πόστο του βάσει των δυνατοτήτων του και φροντίζει να είναι χρήσιμος. Μα εγώ δεν υποτασσόμουν. Δεν ήθελα να είμαι η λιγότερο σημαντική. Επιδίωκα μια θέση στην καρδιά των άλλων, να με θαυμάζουν και να με εκτιμούν, αλλιώς τεμπέλιαζα. Στερούμουν λογική. Ο Θεός δεν μου έδωσε σπουδαίο επίπεδο, μα και δεν απαιτούσε πολλά από μένα. Ήθελε απλώς να βρω το σωστό πόστο και να βάλω τα δυνατά μου στο καθήκον μου. Αρκούσε να κάνω μόνο ό,τι μπορώ. Μα ήμουν αλαζονική και παράλογη. Δεν ήμουν καλή σε τίποτα και δεν ήθελα να το δω. Είχα την εξωφρενική φιλοδοξία να πετύχω γρήγορα και να με εκτιμούν. Επειδή ξόδευα ενέργεια και δεν τα κατάφερνα, ένιωθα αρνητική. Βασάνιζα τον εαυτό μου.

Αργότερα, αναρωτήθηκα: Γιατί ζήλευα τα χαρίσματα και τις δυνατότητες των άλλων; Γιατί πάντα προσπαθούσα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά τους και δεν ήθελα να υστερώ; Σε τι οφειλόταν αυτό; Αναζητώντας, βρήκα τα εξής λόγια του Θεού: «Για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή του και ο ισόβιος στόχος του. Σε ό,τι κάνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στο κύρος μου; Στο γόητρό μου; Αν το κάνω αυτό, θα κερδίσω γόητρο; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· αλλιώς δεν θα σκέφτονταν αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να πει κανείς πως για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση, πόσο μάλλον κάτι εξωγενές χωρίς το οποίο θα άντεχαν. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν κατέχουν κύρος και γόητρο· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Το κύρος και το γόητρο είναι στενά συνδεδεμένα με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με αυτά για τα οποία πασχίζουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, για ό,τι κι αν πασχίζουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. […] Αν νιώθουν ότι δεν έχουν γόητρο ή κύρος, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους σέβεται ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Η πίστη στον Θεό είναι αποτυχία; Είναι απέλπιδα η προσπάθεια;” Συχνά συλλογίζονται τέτοια πράγματα μέσα τους, σκέφτονται πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, ώστε οι άνθρωποι να τους ακούνε όταν μιλάνε, και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, και να τους ακολουθούν όπου πάνε· έτσι ώστε να έχουν φωνή εντός της εκκλησίας, φήμη, έτσι ώστε να απολαμβάνουν οφέλη, και να έχουν κύρος —σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Οι αντίχριστοι δίνουν αξία σε γόητρο και κύρος. Σε ό,τι κάνουν, σκέφτονται τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους. Κάνουν το γόητρο και το κύρος ζωή τους και επιδίωξή τους. Αν δεν έχουν γόητρο και δεν τους θαυμάζουν, νιώθουν στενοχωρημένοι, σε σημείο να χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Κι εγώ έτσι δεν συμπεριφερόμουν; Όταν με μετέφεραν πέρα δώθε, ένιωθα πως είχα γίνει περιττό, επουσιώδες άτομο, χωρίς κύρος, προφανώς ασήμαντο, έτσι στενοχωριόμουν. Σε συζητήσεις για προβλήματα, δεν είχα αξιόλογες ιδέες να συνεισφέρω, και κανείς δεν αποδεχόταν τις απόψεις μου. Ένιωθα πως ήμουν η χειρότερη στην ομάδα, πως κανείς δεν με θαύμαζε και η ζωή μου έμοιαζε να μην έχει αξία. Έγινα αρνητική και κατηγορούσα τον Θεό. Έκανα το γόητρο και το κύρος ζωή μου, κι επειδή δεν τα είχα, τεμπέλιαζα αδιάφορη. Νοιαζόμουν υπερβολικά γι’ αυτά. Αναλογίστηκα τον λόγο που πάντα τα κυνηγούσα. Είχα πέσει θύμα της επιρροής σατανικών δηλητηρίων, όπως: «Φτάσε στην κορυφή», «Η υστεροφημία είναι απόηχος της ζωής» και «Πρέπει να πασχίζουμε να ξεπερνάμε τους συγχρόνους μας». Τους θεωρούσα τους πιο ορθούς στόχους ζωής, πως η επιδίωξή τους έδειχνε φιλοδοξία. Διάβαζα πάρα πολύ στο σχολείο. Ήμουν πρώτη στην τάξη σε σχεδόν κάθε τεστ σε γυμνάσιο και λύκειο. Ήμουν πολύ δημοφιλής και με επαινούσαν συμμαθητές και δάσκαλοι. Τον θεωρούσα τον μόνο άξιο τρόπο ζωής. Όταν ανέλαβα ένα καθήκον στην εκκλησία, διατήρησα αυτά τα σατανικά δηλητήρια. Ήθελα να ’χω μια θέση στην καρδιά των άλλων κι επιδείκνυα πάντα την αξία μου για να με θαυμάζουν. Αν και δεν ήμουν επικεφαλής ομάδας ή προϊσταμένη, έπρεπε να είμαι σημαντική για να με επιδοκιμάζουν. Όταν οι φιλοδοξίες μου δεν ικανοποιήθηκαν, παραπονιόμουν, δυσαρεστημένη με τις κυρίαρχες ρυθμίσεις του Θεού. Δεν τολμούσα να πω κάτι, αλλά μέσα μου αντιτασσόμουν στον Θεό και τεμπέλιαζα στο καθήκον. Ζώντας βάσει αυτών των σατανικών δηλητηρίων, βασάνιζα τον εαυτό μου προσπαθούσα να μεταπείσω τον Θεό και να παζαρέψω μαζί Του, αμφέβαλλα για τη δικαιοσύνη Του και Του αντιτασσόμουν. Με αυτό τον ρυθμό, θα πρόσβαλλα τη διάθεσή Του και θα με εξάλειφε. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι βέβαιοι ότι δεν έχουν φιλοδοξίες ή ότι δεν τρέφουν άσκοπα όνειρα, ότι δεν επιδιώκουν δόξα, κέρδη και θέση ή να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Επιπλέον, δεν πρέπει να προσπαθούν να είναι σπουδαίοι άνθρωποι ή υπεράνθρωποι, οι οποίοι είναι ανώτεροι μεταξύ των ανθρώπων και κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Αυτή είναι η επιθυμία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και είναι το μονοπάτι του Σατανά· ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν αδιάκοπα τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση, και αρνούνται να μετανοήσουν, τότε δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς, και υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα γι’ αυτούς: να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Παλιά, δεν αντιλαμβανόμουν πόσο σοβαρές είναι οι συνέπειες. Νόμιζα πως δεν θα έκανα μεγάλο κακό όπως ένας αντίχριστος ούτε θα διατάρασσα το έργο της εκκλησίας, και πως απλώς ένιωθα αρνητική και στενοχωρημένη όταν δεν με θαύμαζαν. Όμως τότε είδα πως δεν ίσχυε αυτό. Φαινομενικά, δεν έκανα κάτι τρομερό, όμως ήμουν δυσαρεστημένη με την κατάσταση που είχε στήσει ο Θεός. Μέσα μου αντιτασσόμουν στον Θεό. Του αντιστεκόμουν! Θα έσωζε ο Θεός τέτοιο άτομο; Θυμήθηκα την αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν παλιά. Στην αρχή, είχε ενθουσιασμό κι έγινε επικεφαλής, μα μετά απομακρύνθηκε κι έχασε γόητρο και κύρος. Ήταν συνεχώς αρνητική, επειδή δεν τη θαύμαζαν, και τελικά απαρνήθηκε τον Θεό. Αν επιδιώκουμε γόητρο και κύρος, όταν οι φιλοδοξίες μας δεν ικανοποιούνται, γινόμαστε αρνητικοί και κατηγορούμε, πολεμάμε ή απαρνούμαστε τον Θεό. Τότε, κατάλαβα πως ήμουν σε επικίνδυνη κατάσταση. Ήθελα να πάψω ν’ αντιστέκομαι στον Θεό, να μην περιορίζομαι από γόητρο και κύρος.

Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να εκπληρώνουν καλά το καθήκον τους, δεν τους ζητά να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό αναθέσεων ή να φέρουν εις πέρας κάποια σπουδαία προσπάθεια, ούτε να εκτελέσουν κάποιο σπουδαίο εγχείρημα. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι να μπορούν οι άνθρωποι να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια όντας προσγειωμένοι, και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο Του. Ο Θεός δεν χρειάζεται να είσαι σπουδαίος ή αξιότιμος, ούτε χρειάζεται να πραγματοποιήσεις κάποιο θαύμα, ούτε θέλει να δει κάποια ευχάριστη έκπληξη σ’ εσένα. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα. Το μόνο που χρειάζεται ο Θεός είναι να ασκείσαι σταθερά βάσει των λόγων Του. Όταν ακούς τα λόγια του Θεού, κάνε ό,τι έχεις καταλάβει, εκτέλεσε ό,τι έχεις κατανοήσει, θυμήσου ό,τι έχεις ακούσει, και τότε, όταν έλθει η ώρα να ασκηθείς, ασκήσου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ώστε τα λόγια Του να μπορέσουν να γίνουν η ζωή σου, οι πραγματικότητές σου και το βίωμά σου. Έτσι, ο Θεός θα ικανοποιηθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). «Αν ο Θεός σε έκανε ανόητο, τότε υπάρχει νόημα στην ανοησία σου· αν σε έκανε έξυπνο, τότε υπάρχει νόημα στην εξυπνάδα σου. Ό,τι εξειδίκευση κι αν σου δίνει ο Θεός, όποια κι αν είναι τα δυνατά σου σημεία, όσο υψηλός κι αν είναι ο δείκτης ευφυΐας σου, όλα έχουν κάποιον σκοπό για τον Θεό. Όλα αυτά τα πράγματα προκαθορίστηκαν από τον Θεό. Ο ρόλος που διαδραματίζεις στη ζωή σου και το καθήκον που εκπληρώνεις καθορίστηκαν από τον Θεό εδώ και πολύ καιρό. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι άλλοι κατέχουν εξειδίκευση την οποία αυτοί δεν έχουν και είναι δυσαρεστημένοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα μαθαίνοντας περισσότερα, βλέποντας περισσότερα και όντας πιο επιμελείς. Αλλά υπάρχει ένα όριο στο τι μπορεί να επιτύχει η επιμέλειά τους, και δεν μπορούν να ξεπεράσουν εκείνους που έχουν χαρίσματα και εξειδίκευση. Όσο κι αν πολεμάς, είναι μάταιο. Ο Θεός έχει καθορίσει τι θα γίνεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Σε ό,τι είσαι καλός, γι’ αυτό είναι που οφείλεις να προσπαθείς. Όποιο καθήκον σού ταιριάζει, αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς. Μην προσπαθήσεις να αφοσιωθείς με το ζόρι σε τομείς που δεν εμπίπτουν στις δεξιότητές σου και μην φθονείς τους άλλους. Όλοι έχουν τη λειτουργία τους. Μη νομίζεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα καλά, ή ότι είσαι πιο τέλειος ή καλύτερος απ’ τους άλλους, επιθυμώντας πάντοτε να αντικαταστήσεις τους άλλους και να προβάλεις τον εαυτό σου. Αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά και ότι δεν έχουν καθόλου δεξιότητες. Αν ισχύει αυτό, τότε οφείλεις να είσαι ένα άτομο που ακούει και υπακούει προσγειωμένα. Κάνε αυτό που μπορείς να κάνεις και κάνε το καλά, με όλη σου τη δύναμη. Αυτό αρκεί. Ο Θεός θα ικανοποιηθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Απ’ τα λόγια Του είδα πως δεν είναι θέλημά Του να γίνουμε σπουδαίοι. Μας θέλει προσγειωμένους, να ενεργούμε βάσει της θέσης και του καθήκοντός μας, να κάνουμε πράξη τα λόγια Του και να είμαστε υπάκουα όντα. Το επίπεδο κι οι επαγγελματικές ικανότητές μας οφείλονται στις κυρίαρχες ρυθμίσεις Του. Έπρεπε να μάθω να υποτάσσομαι, να κάνω καλή χρήση όσων μου είχε δώσει ο Θεός και να κάνω ό,τι μπορώ. Οι δεξιότητές μου δεν ήταν τόσο καλές όσο των άλλων, αλλά δεν ήμουν ανίκανη να δουλεύω. Εφόσον η εκκλησία είχε ορίσει να κάνω αυτό το καθήκον, έπρεπε ακλόνητα να βάλω τα δυνατά μου και να κάνω ό,τι μπορούσα. Σε συζητήσεις για το έργο, έπρεπε να μιλώ μόνο για όσα κατανοούσα. Αν δεν είχα αντίληψη ή δεν ήξερα τις αρχές, έπρεπε να συναναστρέφομαι με άλλους, να ακούω τις ιδέες τους και να μαθαίνω απ’ τα δυνατά τους σημεία για να καλύπτω τις αδυναμίες μου. Στη σκέψη αυτή, η καρδιά μου φωτίστηκε κι είχα μονοπάτι άσκησης. Παλιά θεωρούσα πως ήταν ντροπιαστικό αν μεταφερόμουν. Πως έτσι αποδεικνυόταν ότι ήμουν η χειρότερη, και δεν το προσέγγιζα σωστά. Τώρα βλέπω πως υπήρχε πρόβλημα στη θεώρησή μου. Ο Θεός δίνει στον καθένα διαφορετικά χαρίσματα, δυνατά σημεία και επίπεδο, κι έχει διαφορετικές απαιτήσεις. Όντως, οι δεξιότητές μου δεν ήταν καλές, έτσι όταν η ομάδα δεν είχε πολλή δουλειά, η εκκλησία προσάρμοζε το καθήκον μου βάσει των δυνατοτήτων μου. Αυτό συμφωνούσε με τις αρχές κι ωφελούσε το έργο. Επιπλέον, ο Θεός μετρά κάποιον όχι βάσει του αν μπορεί να κάνει καλά μια δουλειά, αλλά βάσει του αν επιδιώκει την αλήθεια, υποτάσσεται σ’ Εκείνον και είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του. Η καρδιά μου φωτίστηκε και δεν περιοριζόμουν πια απ’ τις αλλαγές στο καθήκον μου. Έμαθα επίσης τι ακριβώς να επιδιώκω. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που με διαφώτισες και κατάλαβα το θέλημά Σου. Δεν ξέρω πότε θα μεταφερθώ, μα θα υποταχτώ στις ρυθμίσεις Σου. Όπου κι αν κάνω το καθήκον μου, θα βάζω τα δυνατά μου για να Σε ικανοποιώ. Καθοδήγησέ με!»

Μαζί με την οπτική μου, άλλαξε και η κατάσταση στο καθήκον μου. Πάντα σκεφτόμουν πως δεν ήμουν όπως οι άλλοι, πως ήμουν προσωρινό μέλος της ομάδας και ίσως έφευγα. Πως ήμουν στο χαμηλότερο επίπεδο και δεν ανήκα κάπου. Παρανοούσα τον Θεό και δεν τα έδινα όλα στο καθήκον μου. Όμως, δεν νιώθω πια έτσι. Το πού κάνω ένα καθήκον και για πόσο εμπεριέχει το αγαθό θέλημα του Θεού, έτσι πρέπει να υποτάσσομαι. Ακόμα κι αν αργότερα πρέπει να φύγω, τώρα φτιάχνω βίντεο και πρέπει να βάζω τα δυνατά μου κάθε μέρα και να βάζω την ψυχή μου στο καθήκον μου και σ’ ό,τι βιώνω. Όταν κάνω το καθήκον μου, προσεύχομαι στον Θεό να με καθοδηγεί να γίνομαι πιο αποδοτική. Σκέφτομαι επίσης τι προβλήματα υπάρχουν στη δουλειά μου, ώστε να τα διορθώνω γρήγορα. Όταν συναντώ αρχές που δεν κατανοώ, συναναστρέφομαι άλλους. Εκτελώντας έτσι το καθήκον μου, νιώθω γαλήνη και πιο κοντά στον Θεό.

Σε μια συνάθροιση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού που με συγκίνησαν. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι ως απάντηση στις ρυθμίσεις του Θεού και στην κυριαρχία Του επί της μοίρας τους; (Να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.) Πρώτον, θα πρέπει να αναζητήσεις γιατί ο Δημιουργός έχει ρυθμίσει για σένα τέτοια μοίρα και τέτοιο περιβάλλον, γιατί σε κάνει να συναντάς και να βιώνεις ορισμένα πράγματα, και γιατί η μοίρα σου είναι έτσι όπως είναι. Από αυτό, θα πρέπει να κατανοήσεις τις δικές σου ανάγκες, καθώς και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αφού κατανοήσεις και γνωρίσεις αυτά τα πράγματα, δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι, να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου, να την απορρίπτεις, να την αντικρούεις ή να την αποφεύγεις. Φυσικά, δεν θα πρέπει επίσης να προσπαθείς να διαπραγματευτείς με τον Θεό. Αντίθετα, θα πρέπει να υποτάσσεσαι. Γιατί θα πρέπει να υποτάσσεσαι; Επειδή δεν μπορείς να ενορχηστρώσεις εσύ τη μοίρα σου και δεν έχεις εσύ την κυριαρχία επ’ αυτής. Η μοίρα σου καθορίζεται από τον Θεό. Είσαι αντικείμενο της δημιουργίας και, όταν πρόκειται για τη μοίρα σου, είσαι παθητικός και δεν έχεις επιλογές. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς. Δεν θα πρέπει να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου ή να την αποφύγεις, δεν θα πρέπει να διαπραγματεύεσαι με τον Θεό και δεν θα πρέπει να αντικρούεις τον Θεό ή να παραπονιέσαι. Φυσικά, κυρίως δεν θα πρέπει να λες πράγματα όπως: “Η μοίρα που έχει ορίσει ο Θεός για μένα είναι κακή. Είναι άθλια και χειρότερη από τη μοίρα των άλλων” ή “Η μοίρα μου είναι κακή και δεν απολαμβάνω καμία ευτυχία ή ευημερία. Ο Θεός έχει διευθετήσει άσχημα τα πράγματα για μένα”. Αυτά τα λόγια είναι κρίσεις και λέγοντάς τα, υπερβαίνεις την αρμοδιότητά σου. Δεν είναι λόγια που θα έπρεπε να λέγονται από ένα αντικείμενο της δημιουργίας και δεν είναι οπτικές ή στάσεις που θα έπρεπε να έχει ένα αντικείμενο της δημιουργίας. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις διάφορες λανθασμένες αντιλήψεις, ορισμούς, απόψεις και θεωρήσεις για τη μοίρα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είσαι σε θέση να υιοθετήσεις μια σωστή τοποθέτηση και στάση, ώστε να υποτάσσεσαι σε όλα τα πράγματα που θα συμβούν ως μέρος της μοίρας που έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι, και σίγουρα δεν θα πρέπει να μελαγχολείς και να παραπονιέσαι ότι ο Ουρανός δεν είναι δίκαιος, ότι ο Θεός έχει κανονίσει τα πράγματα άσχημα για σένα και δεν σου έχει παράσχει το καλύτερο. Τα αντικείμενα της δημιουργίας δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μοίρα τους. Ο Θεός δεν σου έχει δώσει τέτοιου είδους υποχρέωση και δεν σου έχει χαρίσει αυτό το δικαίωμα. Επομένως, δεν θα πρέπει να προσπαθείς να κάνεις επιλογές, να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να Του απευθύνεις πρόσθετα αιτήματα. Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι και να αντιμετωπίζεις τις ρυθμίσεις του Θεού, όποιες κι αν είναι αυτές. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεις, και να προσπαθείς να βιώνεις και να εκτιμάς ό,τι έχει διευθετήσει ο Θεός. Θα πρέπει να υποτάσσεσαι πλήρως σε ό,τι πρέπει να βιώσεις μέσω των διευθετήσεων του Θεού. Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με τη μοίρα που έχει ρυθμίσει ο Θεός για σένα. Ακόμα κι αν κάτι δεν σου αρέσει, ή αν υποφέρεις εξαιτίας αυτού, ακόμα και αν αυτό απειλεί και καταπιέζει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά σου, εφόσον είναι κάτι που θα πρέπει να βιώσεις, κάτι που ο Θεός έχει ενορχηστρώσει και διευθετήσει για σένα, θα πρέπει να υποταχθείς σ’ αυτό και δεν έχεις καμία επιλογή. Επειδή ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και έχει την κυριαρχία πάνω της, δεν μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση μαζί Του για τη μοίρα. Έτσι, αν οι άνθρωποι είναι λογικοί και διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ότι η μοίρα τους είναι κακή ή ότι το τάδε ή το δείνα δεν είναι καλό γι’ αυτούς. Δεν θα πρέπει να προσεγγίζουν το καθήκον τους, τη ζωή τους, τον δρόμο που ακολουθούν στην πίστη τους, τις καταστάσεις που έχει διευθετήσει ο Θεός ή τις απαιτήσεις Του από αυτούς με μελαγχολική στάση, μόνο και μόνο επειδή νιώθουν ότι η μοίρα τους είναι κακή» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πιο καθαρά πώς να προσεγγίζω τις κυρίαρχες ρυθμίσεις Του. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια Του. Η οικογένεια στην οποία γεννιόμαστε, η παιδεία που λαμβάνουμε, τα χαρίσματα και οι δυνατότητές μας, η έλευσή μας στην εκκλησία και η ανάληψη καθήκοντος —τα ρυθμίζει όλα ο Θεός κι εμπεριέχουν το αγαθό θέλημά Του. Παλιά, δεν καταλάβαινα γιατί πάντα μεταφερόμουν, μα όταν το σκέφτηκα, είδα πως αυτό ακριβώς χρειαζόμουν. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα δει πόσο κακή ήταν η επιθυμία μου για κύρος. Ακόμα θα νόμιζα πως είχα αλλάξει και δεν θα ήξερα πως φιλοσοφίες του Σατανά είχαν ριζώσει μέσα μου, πως είχα χάσει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης κι αντιτασσόμουν στον Θεό, πως με τέτοια επιδίωξη, θα εξαλειφόμουν. Μέσα απ’ αυτό, απέκτησα διαύγεια σχετικά με την επιδίωξή μου για γόητρο και κύρος και κατάλαβα πως δεν είναι το σωστό μονοπάτι, πως έτσι ο Σατανάς μάς διαφθείρει και μας βλάπτει. Έμαθα επίσης πως έπρεπε να προσεγγίσω το επίπεδό μου σωστά, να υποταχτώ στις ρυθμίσεις του Θεού, να σταθώ στο πόστο μου και να είμαι ένα λογικό δημιούργημα. Ασχέτως αν μεταφερθώ στο μέλλον, ό,τι καθήκον κι αν κάνω, πρέπει να υποτάσσομαι στις κυρίαρχες ρυθμίσεις του Θεού, να αναζητώ το θέλημά Του, να προσαρμόζομαι, να βιώνω και να εμβαθύνω σε κάθε κατάσταση που κανονίζει για μένα και να παλεύω να κερδίσω κάτι και να μάθω τον εαυτό μου μέσα απ’ αυτήν.