Τον Απρίλιο του 2021, η εκκλησία όρισε να αναλάβω το έργο ποτίσματος μαζί με την Τσεν Ζι. Αναστατώθηκα κάπως όταν άκουσα τα νέα. Η Τσεν Ζι ήταν ικανή και συναναστρεφόταν καλά την αλήθεια. Φοβόμουν ότι θα με ξεπερνούσε μετά από λίγη άσκηση. Είχα επιβλέψει παλιά το έργο της, οπότε πώς θα εμφανιζόμουν αν τα πήγαινε καλύτερα από μένα; Παρατήρησα ότι η επικεφαλής τής προσέφερε πολλή υποστήριξη και την έβαλε να ασκηθεί στην ανάληψη σημαντικών καθηκόντων. Σκέφτηκα ότι η επικεφαλής ήθελε να την καλλιεργήσει. Απογοητεύτηκα πολύ και κρυφά της εναντιώθηκα, θέλοντας να δουλέψω σκληρά για να μη με ξεπεράσει. Αφοσιώθηκα στη συναναστροφή με τους άλλους στις συναθροίσεις, και φρόντιζα να μαθαίνω και να λύνω τα ζητήματα στο έργο τους. Ήμουν πρόθυμη στις συζητήσεις για το έργο, και τις περισσότερες φορές οι άλλοι συμφωνούσαν μαζί μου. Λίγο καιρό μετά, το έργο ποτίσματος άρχισε να έχει αποτελέσματα. Ήμουν χαρούμενη με τον εαυτό μου, ένιωθα επιτυχημένη. Εφόσον η Τσεν Ζι ήταν νέα σ’ αυτό το έργο, στην αρχή δεν είχε έλεγχο των πραγμάτων και δυσκολευόταν. Έπρεπε να τη βοηθήσω να εξοικειωθεί γρήγορα και να μάθει τις αρχές, αλλά φοβόμουν μη με κάνει ρεζίλι, έτσι της έδωσα απλές οδηγίες χωρίς να την ενημερώσω για τις λεπτομέρειες. Χάρηκα όταν την είδα σε άσχημη κατάσταση λόγω των προκλήσεων στο καθήκον της, και ένιωθα ότι ακόμα ήμουν πιο ικανή από αυτήν. Μετά από λίγο καιρό, η Τσεν Ζι έμαθε σιγά σιγά τη δουλειά και είχε κάποια αποτελέσματα. Την άκουγα να συναναστρέφεται για τη λύση των προβλημάτων των αδελφών και ακουγόταν πολύ πρακτική και σαφής, πράγμα που με άγχωνε. Αποδείχτηκε ότι είχε όντως μεγαλύτερο επίπεδο από μένα. Αν αυτό συνέχιζε, θα έκανε όλο και καλύτερα το καθήκον της, και κάποια στιγμή οι άλλοι θα τη θαύμαζαν. Έτσι δεν θα φαινόταν καλύτερη από μένα; Ένιωθα όλο και περισσότερη απειλή. Όποτε βρισκόμασταν σε συνάθροιση με άλλους, παρατηρούσα τη συναναστροφή της. Όταν ήταν διαφωτιστική, έψαχνα τρόπους να συναναστρέφομαι καλύτερα από κείνη. Κάποτε, μια αδελφή, λόγω αλαζονείας, δεν μπορούσε να συνεργαστεί καλά, πράγμα που επηρέαζε το έργο της. Πραγματικά έστυψα το μυαλό μου να βρω τη ρίζα του προβλήματός της, ποια λόγια του Θεού να χρησιμοποιήσω, και πώς να ενσωματώσω την εμπειρία μου στη συναναστροφή μου. Μα επειδή είχα λανθασμένη νοοτροπία, δεν μπορούσα να το σκεφτώ ήρεμα, και στο τέλος συναναστράφηκα πάνω σε κάποια επιφανειακή κατανόηση και η κατάστασή της δεν διορθώθηκε. Η Τσεν Ζι συνδύαζε στη συναναστροφή τα λόγια του Θεού και την εμπειρία της. Η αδελφή ταυτίστηκε και στη συνέχεια ένιωσε έτοιμη να προβεί σε αλλαγή. Αυτό με αναστάτωσε πολύ. Γιατί ο Θεός διαφώτισε εκείνη κι όχι εμένα; Εκείνη κατείχε την κεντρική θέση· δεν θα πίστευαν ότι ήταν καλύτερη από εμένα; Τότε, πήρα την απόφασή μου. Έπρεπε να κάνω επίδειξη την επόμενη φορά που κάποιος είχε κάποιο θέμα, για να δουν όλοι ότι μπορούσα να συναναστραφώ για την αλήθεια για να λύσω προβλήματα. Αργότερα, μια αδελφή είπε πως ήταν επικριτική, αφότου είχε αντιμετωπιστεί. Σκεφτόμουν ότι είχα ίδια εμπειρία, άρα αυτή τη φορά μπορούσα να συναναστραφώ καλά. Μα πριν καν ανοίξω το στόμα μου, η Τσεν Ζι άρχισε να συναναστρέφεται· μίλησε καθαρά, συνδέοντας το με την πραγματική της εμπειρία, και μου πήρε τα λόγια μέσα από το στόμα μου. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να περιγράψω απλά την κατανόησή μου. Βλέποντας ότι η Τσεν Ζι είχε καλή διάθεση μετά τη συνάθροιση, ζήλεψα περισσότερο και δεν ήθελα καν να της μιλήσω. Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου. Με στεναχωρούσε πολύ η σκέψη του πόσο αρεστή ήταν η συναναστροφή της Τσεν Ζι. Φαινόταν ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να την ξεπεράσω. Τότε, ήξερα ότι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει και να μου δώσει αυτογνωσία.

Σε μια συνάθροιση, διάβασα τα λόγια Του: «Η συνεχής επιδίωξη της φήμης και του κέρδους είναι η χαρακτηριστική συμπεριφορά των ανθρώπων, που έχουν την κακή φύση του Σατανά. Κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει για τη φήμη και το κύρος, όλοι οι άνθρωποι θα πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα στον αγώνα τους για φήμη και κύρος. Το ίδιο συμβαίνει με όλους όσοι ζουν υπό την εξουσία του Σατανά. Επομένως, αυτός που δεν αποδέχεται ούτε κατανοεί την αλήθεια, που δεν μπορεί να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές, είναι άτομο που ζει με σατανική διάθεση. Η σατανική διάθεση κυριαρχεί στις σκέψεις σου και ελέγχει τη συμπεριφορά σου. Ο Σατανάς σ’ έχει θέσει εντελώς υπό τον έλεγχο και τα δεσμά του, και αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν απαρνηθείς τον Σατανά, δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις. […] Μη σκέφτεσαι πάντα να ξεπερνάς τους πάντες, να κάνεις τα πάντα καλύτερα από τους άλλους και να ξεχωρίζεις από το πλήθος με κάθε τρόπο. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονική διάθεση.) Οι άνθρωποι έχουν πάντα αλαζονική διάθεση, και ακόμη κι αν θέλουν να πασχίσουν για την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τον Θεό, δεν τα καταφέρνουν. Ελέγχονται από μια αλαζονική διάθεση που τους καθιστά εύκολο να παραστρατήσουν. […] Όταν έχεις τέτοια διάθεση, προσπαθείς πάντα να περιορίσεις τους άλλους, προσπαθείς πάντα να τους ξεπεράσεις, πάντα διαγκωνίζεσαι, πάντα προσπαθείς να παίρνεις από τους ανθρώπους. Είσαι ιδιαίτερα ζηλόφθονος, δεν υπακούς σε κανέναν και προσπαθείς πάντα να ξεχωρίσεις. Αυτό είναι πρόβλημα· έτσι ενεργεί ο Σατανάς. Αν πραγματικά επιθυμείς να γίνεις αποδεκτό πλάσμα του Θεού, τότε μην κυνηγάς τα δικά σου όνειρα. Το να προσπαθείς να είσαι ανώτερος και ικανότερος από ό,τι είσαι, προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου —αυτό είναι κακό· θα πρέπει να υπακούς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και να μην ξεπερνάς τη θέση σου· μόνο αυτό δείχνει λογική» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αποκάλυψαν την πραγματική μου κατάσταση. Ήθελα να παλεύω για την πρώτη θέση και δεν ήθελα να είμαι κάτω από κανέναν, κι έτσι ανταγωνιζόμουν, θέλοντας να είμαι πρώτη. Επειδή παλιά είχα επιβλέψει τη δουλειά της Τσεν Ζι, όταν συνεργάστηκα μαζί της δεν ήθελα να είμαι χειρότερη στο έργο ή στη συναναστροφή για την αλήθεια. Χάρηκα πολύ στην αρχή που δεν μπόρεσε να με ξεπεράσει. Μα όταν την είδα να προοδεύει γρήγορα, λύνοντας κάποια προβλήματα, και μάλιστα κερδίζοντας την έγκριση των αδελφών, γκρίνιαζα και ζήλευα, και πάντα την ανταγωνιζόμουν. Ήθελα και να κάνω επίδειξη στη συναναστροφή της αλήθειας και στην επίλυση προβλημάτων, για να με θαυμάσουν οι άλλοι. Μα δεν είχα σωστή πρόθεση. Με ένοιαζε το όνομα και το κέρδος, όχι το να συλλογίζομαι τα λόγια του Θεού, έτσι μπορούσα να συναναστρέφομαι μόνο σε δόγματα, πράγμα καθόλου εποικοδομητικό για τους άλλους. Δεν έκανα αυτοκριτική υπό το πρίσμα αυτό, μα κατηγόρησα τον Θεό ότι δεν με διαφώτισε και αντιστάθηκα. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο αλαζονική και παράλογη ήμουν. Η εκκλησία είχε κανονίσει να αναλάβω έργο ποτίσματος με τη Τσεν Ζι, οπότε θα έπρεπε να συμπληρώσουμε η μία την άλλη, να χρησιμοποιήσουμε τα προτερήματά μας και να κάνουμε καλά το καθήκον μας μαζί. Προφανώς δεν την έφτανα, αλλά δεν είχα καμία αυτογνωσία γι’ αυτό. Προσπαθούσα να είμαι καλύτερη από κείνη και να είμαι στο επίκεντρο, μετρώντας τα κέρδη και τις απώλειες στη θέση, χωρίς να σκέφτομαι καθόλου το δικό μου καθήκον ή το έργο. Ήμουν τόσο αλαζόνας και παράλογη, επιδείκνυα σατανική διάθεση, αηδίαζα τον Θεό.

Αργότερα, προσευχήθηκα στον Θεό, να με καθοδηγήσει να διορθωθώ και να συνεργαστώ καλά με την Τσεν Ζι. Μετά απ’ αυτό, όταν συναναστρεφόταν πιο καθαρά από μένα και ένιωθα ανταγωνισμό, προσευχόμουν και απαρνιόμουν τον εαυτό μου. Αφού ασκήθηκα έτσι, η κατάστασή μου βελτιώθηκε σταδιακά. Μα καθώς δεν είχα πραγματική κατανόηση της φύσης και ουσίας μου, λίγο αργότερα το ίδιο πρόβλημα αναζωπυρώθηκε. Σε συναθροίσεις που η Τσεν Ζι κι εγώ φιλοξενούσαμε κάποιους αδελφούς, εκείνη συναναστρεφόταν περισσότερο, ενώ εγώ απλώς πρόσθετα λίγα πράγματα. Μία-δύο φορές δεν με πείραξε, μα στη συνέχεια ένιωθα αόρατη, και έφευγα απογοητευμένη από κάθε συνάθροιση. Δηλαδή θα ήμουν για πάντα το δεύτερο βιολί; Δυσαρεστημένη μ’ αυτό, έγινα κρυφά ανταγωνιστική. Αφού δεν μπορούσα να συναναστραφώ την αλήθεια και να λύσω προβλήματα καλύτερα απ’ τη Τσεν Ζι, αναλώθηκα στην επίβλεψη και παρακολούθηση του έργου, για να κάνω το έργο ποτίσματος πιο αποτελεσματικό. Αυτό θα έδειχνε την ικανότητά μου. Έτσι, όταν κάτι χρειαζόταν παρακολούθηση, πήγαινα μόνη χωρίς να πω στη Τσεν Ζι. Άρχισα να τα πηγαίνω λίγο καλύτερα από εκείνη και έγινα πάλι αλαζόνας. Τελικά δεν ήμουν τόσο χειρότερη απ’ αυτήν! Από τότε, ήθελα να την ξεπεράσω και στη συναναστροφή και στην επίλυση προβλημάτων. Σε μια συνάθροιση, Ήθελα να αναλάβω την ευθύνη και να βγω επιτέλους εγώ μπροστά, έτσι άρχισα να προσπαθώ να λύσω τα προβλήματα μιας αδελφής. Μα δεν είχα σωστή πρόθεση και βιάστηκα να συναναστραφώ πριν καταλάβω το πρόβλημα. Έτσι, συναναστράφηκα πολύ χωρίς να διορθώσω τίποτα. Οι άλλοι είδαν ότι είχα λάθος κατάσταση και συναναστράφηκαν μαζί μου να μην ανταγωνίζομαι με τη συνεργάτιδά μου για το κύρος, διότι αυτό θα επηρέαζε την αποτελεσματικότητά μας. Τα λόγια τους με έφεραν σε δύσκολη θέση και με αναστάτωσαν. Και αφού είχα σπαταλήσει τόσο χρόνο, δεν είχαμε χρόνο να αντιμετωπίσουμε τα εργασιακά προβλήματα, και κλείσαμε βιαστικά τη συνάθροιση. Στον δρόμο για το σπίτι, σκέφτηκα τη συμπεριφορά μου στη συνάθροιση. Ήταν λίγο δύσκολο να το καταπιώ. Με ένοιαζε να κάνω επίδειξη για να δείξω ότι ήμουν καλύτερη απ’ τη Τσεν Ζι κι έχασα χρόνο, έτσι τα θέματα του έργου μας έμειναν άλυτα και η συνάθροιση δεν ήταν γόνιμη. Διατάραξα το εκκλησιαστικό έργο και την εκκλησιαστική ζωή. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο αναστατωνόμουν και λυπόμουν. Δεν ήξερα πώς να διαλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Για ένα διάστημα, όντας κολλημένη στον αγώνα για το όνομα και το κέρδος, δεν ήθελα να βοηθήσω την Τσεν Ζι όταν δυσκολευόταν με το έργο και την κατάστασή της, και συχνά υπαινισσόμουν, άμεσα και έμμεσα, ότι δεν προσπαθούσε, κι έτσι γινόταν πιο αρνητική. Η απόσταση μεταξύ μας μεγάλωσε και μειώθηκε η απόδοση του έργου. Όταν η επικεφαλής έμαθε για την κατάστασή μου, με αντιμετώπισε που πάσχιζα για το όνομα και απέκλεια την Τσεν Ζι, χαρακτηρίζοντάς το κακή ανθρώπινη φύση. Αυτό με πόνεσε πολύ και τότε προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει να γνωρίσω τον εαυτό μου, για να λυθούν τα προβλήματά μου.

Στη συνέχεια διάβασα μερικά λόγια Του. «Ο καθένας σας έχει ανέβει στην κορυφή του πλήθους· έχετε ανέλθει, ώστε να γίνετε οι πρόγονοι των μαζών. Είστε εντελώς δεσποτικοί και τρέχετε σε κατάσταση αμόκ ανάμεσα σε όλα τα σκουλήκια ψάχνοντας ένα ήρεμο μέρος και προσπαθώντας να κατασπαράξετε τα σκουλήκια που είναι μικρότερα από εσάς. Είστε κακόβουλοι και μοχθηροί μέσα σας, ξεπερνώντας ακόμα κι εκείνα τα φαντάσματα που έχουν βυθιστεί στον πυθμένα της θάλασσας. Ζείτε στον πάτο της κοπριάς, ενοχλώντας τα σκουλήκια από πάνω μέχρι κάτω, ώστε να μη βρίσκουν ησυχία, μαλώνετε ο ένας με τον άλλον για λίγο κι έπειτα ηρεμείτε. Δεν γνωρίζετε τη θέση σας, κι όμως ακόμα πολεμάτε ο ένας τον άλλον στην κοπριά. Τι θα κερδίσετε από αυτήν την πάλη; Αν όντως Με σεβόσαστε μέσα σας, πώς θα μπορούσατε να πολεμάτε ο ένας τον άλλον πίσω από την πλάτη Μου; Όσο υψηλό και αν είναι το κύρος σου, δεν παραμένεις ένα μικρό βρομερό σκουλήκι στην κοπριά; Θα μπορέσεις ποτέ να βγάλεις φτερά και να γίνεις περιστέρι στον ουρανό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν τα φύλλα που πέφτουν επιστρέψουν στις ρίζες τους, θα μετανιώσεις για όλο το κακό που έχεις κάνει). Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έτσι ήμουν κι εγώ. Είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου· έπρεπε να είμαι σε όλα καλύτερη απ’ την Τσεν Ζι, επειδή την είχα εποπτεύσει στο παρελθόν. Πάλευα να την ξεπεράσω και φανερά και κρυφά. Δεν συζητούσα μαζί της την παρακολούθηση του έργου ποτίσματος, ενεργούσα μόνη και ήθελα να λύνω προβλήματα στις συναθροίσεις για να αποδείξω ότι ήμουν καλύτερη, χωρίς να με νοιάζει η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων, ή το αν αυτό θα επηρέαζε την αποτελεσματικότητα της συνάθροισης. Όταν δυσκολευόταν στη δουλειά της και δεν ήταν σε καλή κατάσταση, όχι μόνο δεν τη βοήθησα, αλλά και χάρηκα με τη δυστυχία της, υποτιμώντας τη και απολαμβάνοντας τα βάσανά της. Αυτό την έκανε όλο και πιο αρνητική. Είδα ότι δεν είχα ανθρώπινη φύση. Είδα επίσης ότι ο Θεός εκθέτει εκείνα τα σκουλήκια που δεν γνωρίζουν την αξία τους, μα πάντα θέλουν να πετάνε σαν περιστέρια. Ντράπηκα τόσο πολύ. Ένιωσα ότι ήμουν εξίσου άσχημη και δεν είχα καμία ντροπή. Δεν κατείχα πολλή πραγματικότητα της αλήθειας και δεν μπορούσα να επιλύσω πρακτικά προβλήματα, μα ήθελα να επιδεικνύομαι και να ξεπερνώ τους άλλους. Αυτό όχι μόνο πλήγωσε την αδελφή μου, αλλά επηρέασε και το έργο. Όσο το σκεφτόμουν, ένιωθα περισσότερες ενοχές και χρέος. Διάβασα κάποια λόγια του Θεού που εκθέτουν τους αντίχριστους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιο είναι το σύνθημα των αντίχριστων, σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται; “Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Πρέπει να ανταγωνίζομαι για να είμαι πιο ψηλά απ’ όλους, ο πιο δυνατός απ’ όλους!” Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων: όπου κι αν πηγαίνουν, ανταγωνίζονται και προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους. Είναι οι υπηρέτες του Σατανά και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Η διάθεση των αντίχριστων είναι η εξής: ξεκινούν εξετάζοντας παντού στην εκκλησία για να δουν ποιος πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια και έχει κεφάλαιο, ποιος έχει κάποια χαρίσματα ή ειδικές δεξιότητες, ποιος ωφελεί τους αδελφούς και τις αδελφές ως προς την είσοδό τους στη ζωή, ποιον έχουν σε εκτίμηση, ποιος έχει χρόνια στην εκκλησία, για ποιον μιλάνε καλά οι αδελφοί κι οι αδελφές, ποιος έχει τα περισσότερα θετικά γνωρίσματα. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι ο ανταγωνισμός τους. Εν ολίγοις, κάθε φορά που βρίσκονται αντίχριστοι σε μια ομάδα ανθρώπων, αυτό κάνουν πάντα: ανταγωνίζονται για τη θέση, ανταγωνίζονται για την καλή φήμη, ανταγωνίζονται ώστε να έχουν τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα και την απόλυτη δύναμη να λαμβάνουν αποφάσεις στην ομάδα και, μόλις τα αποκτήσουν, αυτό τους κάνει ευτυχισμένους. […] Τόσο αλαζονική, απεχθής και παράλογη είναι η διάθεση των αντίχριστων. Δεν έχουν ούτε συνείδηση, ούτε λογική, ούτε καν ένα ψήγμα αλήθειας. Μπορεί κανείς να δει στις ενέργειες και τις πράξεις ενός αντίχριστου ότι αυτό που κάνει δεν έχει καθόλου τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου και, μολονότι κάποιος μπορεί να συναναστραφεί μαζί του την αλήθεια, εκείνος δεν την αποδέχεται. Όσο σωστό κι αν είναι αυτό που λες, δεν πιάνει μαζί του. Το μόνο πράγμα που του αρέσει να επιδιώκει, είναι η φήμη κι η θέση, τις οποίες λατρεύει. Εφόσον μπορεί να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης, είναι ικανοποιημένος. Αυτή, πιστεύει, είναι η αξία της ύπαρξής του. Ανεξάρτητα από την ομάδα ανθρώπων στην οποία ανήκει, πρέπει να δείξει στους άλλους το “φως” και τη “θέρμη” που παρέχει, τα ιδιαίτερα ταλέντα του, τη μοναδικότητά του. Κι επειδή ακριβώς πιστεύει ότι είναι ξεχωριστός, εύλογα θεωρεί ότι θα πρέπει να του φέρονται καλύτερα από τους άλλους, ότι θα πρέπει να τυγχάνει της στήριξης και του θαυμασμού των ανθρώπων, ότι θα πρέπει να τον θαυμάζουν, να τον λατρεύουν —νομίζει ότι όλα αυτά τού τα οφείλουν. Δεν είναι θρασείς και αναίσχυντοι οι άνθρωποι αυτοί;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Αποκαλύπτει ότι οι αντίχριστοι δεν συνεργάζονται με κανέναν. Θέλουν να βρίσκονται στο επίκεντρο και οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν. Τέτοια άτομα έχουν φαύλη διάθεση —ο Θεός τούς σιχαίνεται και τους καταριέται. Σκέφτηκα και είδα ότι κι εγώ επεδείκνυα διάθεση αντίχριστου. Η εκκλησία είχε ορίσει να εργαστώ μαζί με την Τσεν Ζι, μα εγώ ήθελα να είμαι αστέρι και να λάμπω μόνο εγώ. Βλέποντας ότι συναναστρεφόταν καθαρά και οι άλλοι την ενέκριναν τη ζήλευα, και ένιωθα ότι δεν θα είχα καμιά στιγμή δόξας όσο εκείνη ήταν στην εκκλησία. Τη θεωρούσα αντίπαλό μου. Έβλεπα ότι δυσκολευόταν στο έργο της, μα δεν τη βοηθούσα καθόλου, με αποτέλεσμα να αισθάνεται αρνητική. Αφού την απέκλεια κάθε φορά, η κατάστασή της χειροτέρευε, μα εγώ δεν ένιωθα ενοχές ή αναστάτωση. Ένιωθα ότι τότε θα μπορούσα πλέον να παίξω πρωταγωνιστικό ρόλο. Την υποτίμησα σκόπιμα για να στοχοπιήσω τον ενθουσιασμό της για το καθήκον της, ώστε να μην αξιοποιηθούν τα προτερήματά της. Αυτό ήταν πολύ οδυνηρό για κείνη. Ζούσα με σατανικά δηλητήρια όπως «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό» και «Σ’ ολόκληρο το σύμπαν, μόνο εγώ βασιλεύω επί των πάντων». Ήθελα να είμαι η μόνη που θα ξεχώριζε. Έκανα τα πάντα για να την αποκλείσω και την πλήγωσα μόνο και μόνο για να ξεχωρίσω. Δεν είχα το παραμικρό ίχνος συνείδησης. Σκέφτηκα κάποιους αντίχριστους στην εκκλησία. Τους νοιάζει μόνο η θέση τους και το να κερδίζουν τον θαυμασμό των άλλων. Δεν αντέχουν να βλέπουν κανέναν να τους ξεπερνάει, και μόλις απειληθεί η θέση τους, καταπιέζουν και να τιμωρούν τον άλλον με άθλιες τακτικές. Τελικά, εκτίθενται και εκδιώκονται από τον Θεό για τα κακά που κάνουν. Πάντα ήθελα τον θαυμασμό και την έγκριση των άλλων. Ήθελα να κρατήσω τη συνεργάτιδά μου χαμηλά, να μην ξεχωρίσει. Ήμουν στο μονοπάτι του αντίχριστου. Αν δεν άλλαζα και συνέχιζα να παλεύω για το όνομα και το κέρδος, και να διαταράσσω το έργο, θα κατέληγα όπως οι αντίχριστοι, ο Θεός θα με τιμωρούσε και θα με καταριόταν! Ήταν μια τρομακτική σκέψη, γι’ αυτό προσευχήθηκα και μετανόησα.

Διάβασα διάφορα αποσπάσματα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το να αφήσει κανείς τη φήμη και το κύρος δεν είναι εύκολο —εξαρτάται από την επιδίωξη της αλήθειας από τους ανθρώπους. Μόνο με την κατανόηση της αλήθειας μπορεί κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του, να δει καθαρά την κενότητα της αναζήτησης φήμης και κύρους και να αναγνωρίσει την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Μόνο τότε μπορεί κανείς να εγκαταλείψει πραγματικά το κύρος και τη φήμη. Δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς από μια διεφθαρμένη διάθεση. Ίσως να έχεις αναγνωρίσει ότι στερείσαι της αλήθειας, ότι διακατέχεσαι από ελλείψεις και αποκαλύπτεις υπερβολική διαφθορά, ωστόσο δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια να επιδιώξεις την αλήθεια, και προσποιείσαι σαν υποκριτής, οδηγώντας τους ανθρώπους στο να πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Αυτό σε θέτει σε κίνδυνο —αργά ή γρήγορα θα υποστείς τις συνέπειες. Πρέπει να παραδεχθείς ότι δεν έχεις την αλήθεια και να είσαι αρκετά γενναίος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Είσαι αδύναμος, αποκαλύπτεις διαφθορά και διακατέχεσαι από κάθε είδους ανεπάρκεια. Αυτό είναι φυσιολογικό —είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν είσαι υπεράνθρωπος ή παντοδύναμος, και πρέπει να το αναγνωρίσεις αυτό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. «Ποιες είναι οι αρχές της συμπεριφοράς σας; Πρέπει να συμπεριφέρεστε σύμφωνα με τη θέση σας, να βρείτε την κατάλληλη θέση για εσάς και να εκτελείτε το καθήκον που οφείλετε. Μόνον έτσι είστε άτομο με λογική. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί σε ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες και κατανοούν τις αρχές, κι αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη και να κάνουν τους τελικούς ελέγχους ως προς αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν ιδέες και γνώσεις, εμπνέοντας τους άλλους και βοηθώντας τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους καλύτερα —θα πρέπει, λοιπόν, να προσφέρουν ιδέες. Εάν μπορέσεις να βρεις την κατάλληλη θέση για σένα και να εργάζεσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, θα εκπληρώνεις το καθήκον σου και θα συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τη θέση σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). «Επειδή δεν είναι εύκολο για κανέναν να πετύχει πράγματα μόνος του, με όποιον τομέα κι αν ασχολείται ή ό,τι κι αν κάνει, είναι πάντα καλό να υπάρχει κάποιος εκεί για να επισημαίνει κάποια πράγματα και να προσφέρει βοήθεια —πολύ πιο εύκολο από το να το κάνει μόνος του. Επίσης, υπάρχουν όρια στο τι είναι ικανό να κάνει το επίπεδο των ανθρώπων ή στο τι μπορούν οι ίδιοι να βιώσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι άριστος σε όλες τις ειδικότητες, είναι αδύνατο ένα άτομο να γνωρίζει τα πάντα, να μάθει τα πάντα, να καταφέρει τα πάντα —είναι αδύνατο και όλοι θα πρέπει να διαθέτουν μια τέτοια σύνεση. Και έτσι, ό,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιος εκεί για να σε συνδράμει, να σου δίνει υποδείξεις, συμβουλές ή να κάνει πράγματα σε συνεργασία μαζί σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα κάνεις λιγότερα λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —είναι καλό αυτό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος πρώτο)]. Βρήκα μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού. Έπρεπε να εγκαταλείψω την επιθυμία μου για όνομα και κύρος, να αντιμετωπίσω σωστά τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μου, να σταθώ στη θέση μου, να σκέφτομαι το συμφέρον της εκκλησίας και την είσοδο των άλλων στη ζωή, να συνεργάζομαι καλά με τη συνεργάτιδά μου, για να στηρίξουμε το έργο και να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Παλιά, ήμουν υπεύθυνη για το έργο της Τσεν Ζι και είχα κάποια εμπειρία, μα υπολειπόμουν στη συναναστροφή για την αλήθεια και στην επίλυση προβλημάτων. Δεν είχα πρακτική εμπειρία και δεν μπορούσα να διακρίνω ή να διορθώσω πολλά. Αυτές ήταν οι ελλείψεις μου. Έπρεπε να τις αναγνωρίσω και να τις αντιμετωπίσω. Και η συναναστροφή της Τσεν Ζι ήταν διαφωτιστική και χρήσιμη για την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Έπρεπε να την υποστηρίξω για να χρησιμοποιήσει τα προτερήματά της. Έτσι θα μπορούσα και να μάθω από αυτά για ν’ αντισταθμίσω τις αδυναμίες μου, και θα ωφελούταν και η είσοδός μου στη ζωή, αλλά και το έργο.

Αργότερα, όταν εργαζόμουν με την Τσεν Ζι για συναναστροφές, φρόντιζα να έχω σωστή πρόθεση και να συναναστρέφομαι μόνο ό,τι κατανοούσα. Άφησα την Τσεν Ζι να συναναστραφεί για όσα ήξερε, και εγώ συμπλήρωνα. Κάποιες φορές αισθανόμουν ανταγωνιστική που οι άλλοι ενέκριναν τη συναναστροφή της, μα έβλεπα γρήγορα ότι δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση, προσευχόμουν και εγκατέλειπα τον εαυτό μου, δίνοντας προτεραιότητα στο έργο και συνεργαζόμενη με την Τσεν Ζι. Τότε, η ζήλια μου δεν ήταν τόσο έντονη, και σταμάτησα να σκέφτομαι πώς να την ανταγωνιστώ. Σκεφτόμουν πώς να συνεργαστώ μαζί της για την επίλυση των προβλημάτων. Δεν με συγκρατούσε πια η διεφθαρμένη μου διάθεση· μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Ήμουν πρόθυμη στη συνεργασία μου με τον Τσεν Ζι στο έργο, και όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες, τη βοηθούσα. Μετά από λίγο, το έργο ποτίσματος βελτιώθηκε και μπορέσαμε να σημειώσουμε πρόοδο και οι δύο. Αισθάνθηκα πραγματικά γαλήνη.