Το 2018, είχα αναλάβει την παραγωγή βίντεο. Μερικές φορές προέκυπταν ταυτόχρονα πολλά βίντεο και έπρεπε να ανατεθούν στα κατάλληλα άτομα. Κάθε φορά, σκεφτόμουν γρήγορα πώς να κατανέμω τις εργασίες, αλλά όταν έλεγα στους συνεργάτες μου για το σχέδιο της κατανομής, πάντα πρότειναν προσθήκες και βελτιώσεις στο σχέδιό μου. Μερικές φορές, μου υποδείκνυαν τι δεν σκεφτόμουν καλά και όταν είχαν πάρα πολλές προτάσεις, ένιωθα λίγο αμήχανα. Ο τρόπος που επισήμαιναν τα προβλήματά μου με έκανε να αισθάνομαι ότι δεν έχω μεγάλες ικανότητες και να αναρωτιέμαι τι σκέφτονταν για μένα ως επικεφαλής ομάδας. Η μία από τις συνεργάτιδές μου είχε εξαιρετικές ικανότητες. Η άλλη είχε μεγάλη επαγγελματική εμπειρία και πίστευε για πολύ καιρό. Και οι δύο εξέταζαν τα προβλήματα αρκετά διεξοδικά. Πάντα σκεφτόμουν «Ακόμα κι αν βλέπω κάποια προβλήματα και έχω μερικές καλές προτάσεις, όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης, όλοι θα νομίζουν ότι είναι αποτέλεσμα των συζητήσεων μεταξύ των τριών μας και η συμβολή μου δεν θα είναι προφανής. Με τον καιρό, μπορεί όλοι στην εκκλησία να νιώσουν ότι πέρα από μερικά βίντεο, δεν προσφέρω πολλά στο έργο ως επικεφαλής της ομάδας». Όσο το σκεφτόμουν τόσο χειρότερα ένιωθα, και αναρωτιόμουν «Αν μπορώ να κάνω αυτά που δεν μπορούν οι συνεργάτιδές μου λίγο περισσότερο και λίγο καλύτερα, δεν θα είναι ο ρόλος μου πιο προφανής;» Ήξερα ότι οι επαγγελματικές μου δεξιότητες ήταν καλές, και όλοι έλεγαν ότι είχα καλή είσοδο στη ζωή, οπότε αν ασχολούμουν λίγο περισσότερο με τις καταστάσεις των αδελφών μου, και μοιραζόμουν άλλο λίγο τις επαγγελματικές μου γνώσεις, πίστευα ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές θα με θαύμαζαν. Έτσι, ανεξαρτήτως του αν το χρειάζονταν, πάντα ρωτούσα για τις καταστάσεις τους και συναναστρεφόμουν μαζί τους. Επίσης, έψαχνα συχνά τεχνικές πληροφορίες και μοιραζόμουν μαζί τους επαγγελματικές δεξιότητες. Ακόμη και όταν καθυστερούσε το έργο των βίντεο, συνέχιζα να τα κάνω αυτά. Ένιωθα ότι άξιζε να πληρώσω το τίμημα.

Επειδή είχα λάθος προθέσεις, δεν χειριζόμουν τα πράγματα σωστά. Η αποτελεσματικότητα του έργου μου μειώθηκε, υπήρχαν συνεχώς προβλήματα. Μια φορά, έκανα ένα λάθος που ούτε αρχάριος δεν θα έκανε, πράγμα που με ντρόπιασε πολύ. Σκέφτηκα: «Είναι γελοίο που έκανα τέτοιο λάθος ως επικεφαλής ομάδας. Αν δεν αποκαταστήσω την εικόνα μου, πώς θα μπορέσω να συνεχίσω ως επικεφαλής;» Έτσι, μετά από αυτό, για να μη με υποτιμούν, κάθε νέα εργασία που λάμβανα την ανέθετα στους αδελφούς κι αδελφές βιαστικά και μετά αφοσιωνόμουν στο έργο μου. Δεν ρωτούσα καθόλου για την πρόοδο του έργου, πράγμα που οδήγησε αρκετές φορές σε καθυστέρηση της ανάθεσης εργασιών, επειδή δεν ασχολούμουν εγκαίρως. Εκείνο τον καιρό, ήμουν απαθής. Όταν συνέβαιναν αυτά, δεν σκεφτόμουν καν να κάνω αυτοκριτική. Αργότερα, λόγω των απαιτήσεων του έργου, οι συνεργάτιδές μου κι εγώ εκπαιδεύσαμε αρκετά νέα μέλη. Θεώρησα ότι απ’ όλους αυτούς, η αδελφή Λι είχε τις ισχυρότερες βάσεις και ότι αν την καλλιεργούσα γρήγορα, θα έδειχνα ότι ήμουν πολύ ικανός να καλλιεργώ άλλους. Ωστόσο, έπειτα από ουσιαστική επαφή μαζί της, είδα ότι είχε μέτριο επίπεδο και προόδευε αρκετά αργά. Κατόπιν, δεν ήμουν πολύ προσεκτικός όταν τη δίδασκα. Όταν είχε απορίες, έδινα μια μπερδεμένη απάντηση. Κάποιες φορές, όταν δεν καταλάβαινε τις απαντήσεις μου, ένιωθα πως δεν άξιζε τον κόπο να εξηγήσω. Μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο δεν σημείωνε πρόοδο, αλλά οι εργασίες παραγωγής δυσκόλευαν. Η συνεργάτιδά μου πρότεινε να εκπαιδεύσουμε την αδελφή μαζί και σκέφτηκα: «Τώρα επιτίθεσαι στην εικόνα μου. Είμαι επικεφαλής. Λες να σε χρειάζομαι για να την καλλιεργήσω; Αυτό δεν θα με έκανε να φαίνομαι εντελώς ανίκανος;» Κατάλαβα όμως ότι δεν εκπαίδευα καλά, οπότε δεν μπορούσα να αρνηθώ. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσω. Για να σώσω την εικόνα μου, έψαχνα ευκαιρίες να αποδείξω την αξία μου. Κάποτε, μια άλλη ομάδα μού ζήτησε βοήθεια λόγω επαγγελματικών δυσκολιών. Σκέφτηκα: «Να μια χρυσή ευκαιρία. Αν τακτοποιήσω αυτό το πρόβλημα, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με θαυμάσουν, και η φήμη μου μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες ομάδες». Αλλά μόλις εξέτασα πραγματικά την κατάσταση, είδα ότι θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και προσπάθεια για να την αντιμετωπίσω. Εκείνη την εποχή, είχα ήδη πολλά προβλήματα στο δικό μου έργο που έπρεπε να επιλυθούν άμεσα, και αυτό της άλλης ομάδας δεν ήταν τόσο επείγον. Σκέφτηκα προς το παρόν να αφήσω στην άκρη το πρόβλημά τους. Μα σκέφτηκα ότι ήταν ευκαιρία να αποκαταστήσω την εικόνα μου, οπότε δεν έπρεπε να τη χάσω. Εξάλλου, μπορούσαν οι συνεργάτιδές μου να χειριστούν το έργο μας. Θα τα κατάφερναν χωρίς εμένα αυτήν τη φορά. Με αυτό κατά νου, προχώρησα με απόλυτη αυτοπεποίθηση.

Συνέχεια σκεφτόμουν πώς να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν, οπότε δεν έδινα καθόλου σημασία στο έργο της ομάδας, κι έτσι η παραγωγή βίντεο προχωρούσε πολύ αργά. Επίσης, καθώς δεν κατένειμα καλά τις εργασίες και μαζεύτηκε μεγάλος όγκος, μειώθηκε η αποτελεσματικότητα του έργου. Ως επόπτης, δεν ήξερα πώς να επιλύσω αυτά τα προβλήματα, και η κατάστασή μου χειροτέρευε συνεχώς. Αν και κάθε μέρα ήμουν απασχολημένος με το έργο, δεν παρήγαγα καλά αποτελέσματα. Ο επικεφαλής μου, μόλις το έμαθε, με αντιμετώπισε, λέγοντας ότι επιδίωκα το κύρος στο καθήκον μου και δεν έλυνα τα προβλήματα στο έργο μας. Έπειτα, αν και έκανα κάποιες εξωτερικές αλλαγές, ποτέ δεν έκανα προσπάθεια για αυτογνωσία και όταν κάτι γινόταν, πάντα προστάτευα πρώτα τη φήμη και το κύρος μου. Η αδελφή Λι μετατέθηκε, καθώς δεν μπορούσε να κάνει βίντεο μόνη της. Πριν φύγει, έγραψε τις σκέψεις της στη σύνοψη του έργου, λέγοντας ότι όταν τη δίδασκα επαγγελματικές δεξιότητες, πολλές δυσκολίες δεν μπορούσε να τις επιλύσει και οι επαγγελματικές της δεξιότητες βελτιώθηκαν μόνο όταν άρχισε να τη διδάσκει η αδελφή Λιου. Όταν το διάβασα, θύμωσα πολύ. Σκέφτηκα: «Τι θα έλεγαν ο επικεφαλής και οι συνεργάτιδές μου αν την άκουγαν; Σίγουρα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Για να προστατεύσω το κύρος και την εικόνα μου, ανέφερα τα προβλήματά της στον επικεφαλής και τις συνεργάτιδές μου, υποτίμησα σκόπιμα το επίπεδό της, υπερέβαλα για το πόσο επιπόλαια έκανε τα καθήκοντά της και τόνισα τις ελλείψεις της στην ανθρώπινη φύση. Ξαφνιάστηκα όταν ο επικεφαλής μου είπε «Αν είναι έτσι, ίσως δεν κάνει για το πότισμα που έχει αναλάβει». Όταν το άκουσα, σοκαρίστηκα. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τα λόγια μου θα είχαν τέτοιες συνέπειες. Αν η αδελφή Λι έχανε το καθήκον της εξαιτίας αυτών που είπα, τότε θα έπραττα το κακό. Ήθελα να του τα εξηγήσω, αλλά θυμήθηκα ότι όλοι είχαν ήδη κακή εντύπωση για μένα. Αν ήμουν ειλικρινής γι’ αυτό, τότε και θα φαινόμουν άχρηστος στο έργο μου και θα νόμιζαν ότι είχα κακή ανθρώπινη φύση. Έτσι, είπα αόριστα στον επικεφαλής: «Θα πρέπει να το ερευνήσεις». Αργότερα, αφού ερεύνησε τα πράγματα, διαπίστωσε ότι τα προβλήματα της αδελφής δεν ήταν τόσο σοβαρά και δεν τη μετέθεσε.

Εν τω μεταξύ, επειδή κυνηγούσα πεισματικά τη φήμη και το κύρος, και δεν άλλαζα, βάσει των εκτιμήσεων των αδελφών μου, ο επικεφαλής μου είπε ότι ήμουν ανεύθυνος στο καθήκον, δεν έκανα πρακτικό έργο και ενεργούσα μόνο για να δείχνω καλός, και γι’ αυτό με απομάκρυνε. Δεν το καταλάβαινα. Ασχολούμουν με το καθήκον κάθε μέρα· κοίτα πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα! Σκέφτηκα ότι αν οι αδελφοί και οι αδελφές μου μάθαιναν γιατί απομακρύνθηκα, θα έλεγαν ότι είχα κακή ανθρώπινη φύση και ότι δεν επιδίωκα την αλήθεια. Πώς θα τους αντίκριζα στο μέλλον; Σκεπτόμενος αυτό, ένιωσα ανείπωτη θλίψη, αλλά ήξερα πως έπρεπε οπωσδήποτε, πάνω απ’ όλα, να υπακούσω. Είχα πάρει αυτό το μονοπάτι και έφταιγα αποκλειστικά εγώ. Εκείνη την περίοδο, ήθελα να αναλογιστώ τα προβλήματά μου, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει για να τα κατανοήσω.

Αργότερα, έφαγα και ήπια μερικά λόγια του Θεού, και βρήκα κάποια που περιέγραφαν τέλεια την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι ζουν κάθε μέρα μόνο για τη φήμη και την κοινωνική θέση, ζουν μόνο για να απολαμβάνουν τα φτιασίδια της κοινωνικής θέσης· αυτό είναι το μόνο που σκέφτονται. Ακόμα και όταν ενίοτε υφίστανται κάποιες μικρές δυσκολίες ή πληρώνουν κάποιο ασήμαντο τίμημα, αυτό γίνεται για χάρη της απόκτησης κοινωνικής θέσης και φήμης. Η επιδίωξη της κοινωνικής θέσης, η κατοχή εξουσίας και η εύκολη ζωή είναι τα κύρια πράγματα για τα οποία συνωμοτούν συνεχώς οι αντίχριστοι από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, και δεν τα παρατάνε μέχρι να πετύχουν τους στόχους τους. Αν ποτέ αποκαλυφθούν οι κακές τους πράξεις, πανικοβάλλονται, λες και θα πέσει ο ουρανός πάνω τους. Δεν μπορούν να φάνε ή να κοιμηθούν και μοιάζουν να βρίσκονται σε έκσταση, σαν να πάσχουν από κατάθλιψη. Όταν οι άνθρωποι τους ρωτούν τι συμβαίνει, σκαρφίζονται ψέματα και λένε: “Χθες ήμουν τόσο απασχολημένος που δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα, γι’ αυτό είμαι πολύ κουρασμένος”. Αλλά στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Αισθάνονται έτσι επειδή αναλογίζονται συνεχώς το εξής: “Αποκαλύφθηκαν τα κακά πράγματα που έκανα, οπότε πώς μπορώ να αποκαταστήσω τη φήμη και την κοινωνική θέση μου;” Για πολύ καιρό δεν βρίσκουν τι να κάνουν, κι έτσι στεναχωριούνται. Μερικές φορές, το βλέμμα τους είναι κολλημένο σ’ ένα σημείο και κανείς δεν ξέρει τι κοιτάζουν. Το πρόβλημα τους κάνει να βασανίζουν το μυαλό τους, να εξαντλούν κάθε σκέψη και να μη θέλουν να φάνε ή να πιουν. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να δίνουν την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας και ρωτούν τους ανθρώπους: “Πώς πάει το ευαγγελικό έργο; Πόσο αποτελεσματικά κηρύσσεται; Έχουν κερδίσει πρόσφατα οι αδελφοί και οι αδελφές κάποια είσοδο στη ζωή; Προκάλεσε κανείς διαταραχές ή ενοχλήσεις;” Αυτές τους οι ερωτήσεις σχετικά με το έργο της εκκλησίας γίνονται ως επίδειξη στους άλλους. Αν μάθαιναν πράγματι για προβλήματα, δεν θα είχαν τρόπο να τα επιλύσουν, οπότε οι ερωτήσεις τους είναι απλώς μια τυπική διαδικασία την οποία οι άλλοι ενδέχεται να εκλάβουν ως ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας. Αν τύχαινε να κάνει κάποιος μια αναφορά των προβλημάτων της εκκλησίας ώστε να τα επιλύσουν, εκείνοι θα κουνούσαν απλώς το κεφάλι τους. Καμία στρατηγική δεν θα τους ωφελούσε και, παρόλο που θα ήθελαν να μεταμφιεστούν, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν και θα κινδύνευαν να εκτεθούν και να αποκαλυφθούν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι σε ολόκληρη τη ζωή τους. […] Οπουδήποτε υπάρχουν αντίχριστοι, ανεξάρτητα από το εύρος της επιρροής τους, είτε πρόκειται για μια ομάδα είτε για μια εκκλησία, όσο κατέχουν την εξουσία, εκεί παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας και το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Το γεγονός ότι συμβαίνει αυτό αποδεικνύει ότι οι αντίχριστοι δεν κάνουν πρακτικό έργο, αλλά λένε και κάνουν ό,τι μπορούν για χάρη του κύρους και της κοινωνικής θέσης, χωρίς να κάνουν το παραμικρό για να διασφαλίσουν το έργο του οίκου του Θεού. Τι κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι όλη την ημέρα; Αναλώνονται στο να δίνουν παραστάσεις και να επιδεικνύονται. Κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν το δικό τους κύρος και την κοινωνική τους θέση. Αναλώνονται στο να εξαπατούν τους άλλους, να προσελκύουν ανθρώπους και, όταν έχουν συγκεντρώσει τη δύναμή τους, θα συνεχίσουν ώστε να ελέγξουν περισσότερες εκκλησίες. Το μόνο που επιθυμούν είναι να κυριαρχήσουν ως βασιλείς και να μετατρέψουν την εκκλησία στο δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Επιθυμούν μόνο να είναι ο μεγάλος επικεφαλής, να έχουν πλήρη, μονομερή εξουσία, να ελέγχουν περισσότερες εκκλησίες. Δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο για οτιδήποτε άλλο. Δεν τους απασχολεί το έργο της εκκλησίας ή η είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, πολύ λιγότερο δε τους ενδιαφέρει αν θα εκτελεστεί το θέλημα του Θεού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτόνομα την εξουσία, να ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να σταθούν ισότιμοι με τον Θεό. Οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες των αντίχριστων είναι πράγματι τεράστιες! Όσο σκληρά εργαζόμενοι κι αν φαίνονται οι αντίχριστοι, ασχολούνται μόνο με τις δικές τους επιδιώξεις, κάνοντας ό,τι τους αρέσει, και με πράγματα που σχετίζονται με το δικό τους κύρος και την κοινωνική τους θέση. Δεν σκέφτονται καν τις ευθύνες τους ή το καθήκον που θα έπρεπε να εκτελούν και δεν κάνουν απολύτως τίποτα σωστό. Τέτοιο πράγμα είναι οι αντίχριστοι —είναι ο διάβολος Σατανάς, που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ότι οι αντίχριστοι ζουν μόνο για το κύρος, δεν κάνουν πρακτικό έργο. Ιδιαίτερα για να εμποδίσουν τους άλλους απ’ το να τους διακρίνουν, πασχίζουν να βρουν τρόπους να διατηρήσουν τη θέση τους και με χαρά εμποδίζουν το εκκλησιαστικό έργο για να το πετύχουν. Αναλογίστηκα τις πράξεις μου από όταν έγινα επικεφαλής ομάδας και είδα ότι συμπεριφέρθηκα σαν αντίχριστος. Όταν είδα ότι οι συνεργάτιδές μου έβλεπαν τα ζητήματα πιο διεξοδικά και πάντα επεσήμαιναν τις ελλείψεις στο έργο μου, φοβήθηκα ότι όλοι θα πίστευαν ότι είχα χαμηλό επίπεδο και ότι ήμουν ανίκανος στο έργο, έτσι εκμεταλλευόμουν κάθε ευκαιρία για να σώσω την υπόληψή μου. Δαπανούσα χρόνο για να οργανώσω τις πληροφορίες, έτσι ώστε όλοι να δουν ότι έφερα φορτίο και είχα επαγγελματικές δεξιότητες. Ακόμα και επείγοντα προβλήματα στην ομάδα μου, τα παραμέρισα και ασχολήθηκα με το πρόβλημα άλλης ομάδας, για να κάνω επίδειξη. Όταν έκανα ένα λάθος στο βίντεό μου, φοβήθηκα ότι οι άλλοι θα έλεγαν ότι δεν είχα δεξιότητες, έτσι παραμέρισα το έργο της ομάδας και αφοσιώθηκα στις δικές μου εργασίες παραγωγής, μήπως και τις έκανα αρκετά καλά για να δείξω ότι είχα ικανότητες. Επίσης, καλλιεργούσα τους άλλους για ν’ αποδείξω την αξία μου και όταν είδα ότι η αδελφή Λι δεν αναπτυσσόταν γρήγορα, ώστε να φανούν οι ικανότητές μου, έγινα ψυχρός και επιπόλαιος απέναντί της, πράγμα που δεν της επέτρεψε να κατακτήσει τις δεξιότητες. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η φήμη και το κύρος, και έκανα πράγματα που με ωφελούσαν, όχι πραγματικό έργο. Καθυστερούσα και έβλαπτα το έργο της εκκλησίας. Δεν ήταν η συμπεριφορά μου σαν ενός αντίχριστου; Όταν η αδελφή Λι απομακρύνθηκε απ’ το καθήκον της, δεν ένιωσα ενοχές, και επειδή επισήμανε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μου, για να προστατέψω τη φήμη μου, δικαιολόγησα και υπερασπίστηκα τον εαυτό μου υποτιμώντας και κρίνοντάς την, ώσπου παραλίγο να χάσει το καθήκον της. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα τελικά ότι είχα φύση μοχθηρή, εγωιστική και ποταπή! Σκεπτόμενος όλη τη βλάβη που προκάλεσα στο έργο και στην αδελφή Λι, ένιωσα πολύ δυστυχισμένος. Είχε αμαυρωθεί το μονοπάτι της πίστης μου στον Θεό! Αργότερα, προσευχήθηκα για να εξομολογηθώ και να μετανοήσω.

Μια μέρα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν την κοινωνική θέση και το κύρος, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, και μπορούν ακόμη και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, και, συνεπώς, το εάν θα επιτύχουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν το δικό τους κύρος και τη δική τους κοινωνική θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα εκτελέσουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη του κύρους και της κοινωνικής θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιο τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες οι διάφορες συνέπειές του εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την ελεύθερη ροή του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι η σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, η αρνητική στάση απέναντί Του —είναι η συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, είδα ότι όταν κυνηγούσα το κύρος και προστάτευα το συμφέρον μου και όχι το έργο της εκκλησίας, στην ουσία ενεργούσα ως υπηρέτης του Σατανά και διατάρασσα το έργο, κάτι που ο Θεός μισεί. Ήξερα ότι οι δεξιότητες κι η εργασιακή μου ικανότητα δεν ήταν σαν των συνεργάτιδών μου. Αν είχα αφήσει τη φήμη μου, είχα διδαχθεί ταπεινά από αυτές, και συνεργαζόμουν αρμονικά μαζί τους, θα είχα κάνει κάποια πρόοδο στις δεξιότητές μου και θα είχα κατανοήσει κάποιες αρχές της αλήθειας. Αυτό θα μου είχε κάνει καλό. Μα δεν αναγνώρισα αυτήν την ευκαιρία. Ο τίτλος του «επικεφαλής ομάδας» μ’ έκανε να χάσω το μυαλό μου. Δεν ασχολούμουν με το πραγματικό μου καθήκον ούτε με το κύριο έργο μου. Αντ’ αυτού, μεταμφιεζόμουν και επιδεικνυόμουν για να με θαυμάζουν οι άλλοι. Ήμουν επικεφαλής της ομάδας χωρίς να κάνω πραγματικά το έργο και καθυστερούσα την πρόοδό μας. Ο Θεός μισεί και σιχαίνεται όσα έκανα. Η απομάκρυνσή μου έδειξε τη δικαιοσύνη του Θεού και είναι η προστασία Του για μένα. Σκεπτόμενος τη ζημιά που προκάλεσα στο έργο, ένιωσα ιδιαίτερα ένοχος. Ο Θεός με είχε εξυψώσει, μα είχα απογοητεύσει Αυτόν και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, έχω πολύ ισχυρή επιθυμία για κύρος! Χωρίς αυτήν την αποκάλυψη θα παρέμενα απαθής για καιρό. Θα ήθελα να προβληματιστώ σχετικά με τον εαυτό μου».

Αργότερα, καθώς έψαχνα μονοπάτι άσκησης, διάβασα δύο χωρία λόγων του Θεού. «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο την κοινωνική θέση και το κύρος —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και τη ζωή, και τελικά θα είναι αυτοί που θα υποστούν την απώλεια. Ο Θεός σώζει εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι ικανός να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν θα μετανοήσεις πραγματικά και δεν θα έχεις είσοδο στη ζωή. Η αποδοχή της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι το μονοπάτι προς την ανάπτυξη της ζωής σου και τη σωτηρία, είναι η ευκαιρία να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, καθώς και να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να κερδίσεις τη ζωή και την αλήθεια. Αν παραιτηθείς από την επιδίωξη της αλήθειας για χάρη της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους, καθώς και των δικών σου συμφερόντων, αυτό ισοδυναμεί με παραίτηση από την ευκαιρία να λάβεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να επιτύχεις σωτηρία. Επιλέγεις την κοινωνική θέση, το κύρος και τα δικά σου συμφέροντα, αλλά αυτό που εγκαταλείπεις είναι η αλήθεια, και αυτό που χάνεις είναι η ζωή και η ευκαιρία να σωθείς. Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Αν επιλέξεις τα δικά σου συμφέροντα και εγκαταλείψεις την αλήθεια, δεν είσαι ανόητος; Για να το θέσω ωμά, η απώλεια είναι τεράστια, ενώ το κέρδος μικρό. Το κύρος, η κοινωνική θέση, τα χρήματα και το συμφέρον είναι όλα προσωρινά, είναι όλα εφήμερα, ενώ η αλήθεια και η ζωή είναι αιώνιες και αμετάβλητες. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση που τους κάνει να επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος, τότε έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία. Επιπλέον, η αλήθεια που αποκτούν οι άνθρωποι είναι αιώνια· δεν μπορεί να τους την πάρει ο Σατανάς ούτε κανένας άλλος. Έχεις παραιτηθεί από τα συμφέροντά σου, αλλά αυτό που έχεις κερδίσει είναι η αλήθεια και η σωτηρία· τα αποτελέσματα αυτά σου ανήκουν. Τα κέρδισες εσύ ο ίδιος. Εάν οι άνθρωποι επιλέξουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε ακόμα κι αν έχουν απωλέσει τα συμφέροντά τους, κερδίζουν τη σωτηρία από τον Θεό και την αιώνια ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο έξυπνοι. Εάν οι άνθρωποι επωφελούνται εις βάρος της αλήθειας, τότε αυτό που χάνουν είναι η ζωή και η σωτηρία από τον Θεό· αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω ότι στο καθήκον, πρέπει ν’ αφήσουμε τις λανθασμένες προθέσεις μας. Αντί για φήμη και θέση, πρέπει να βάζουμε πρώτο το συμφέρον της εκκλησίας. Μόνο μια τέτοια άσκηση συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, και αυτό πρέπει να κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική. Όταν το αναγνώρισα αυτό, εγκατέλειψα τη σάρκα μου, δεν έδινα πλέον σημασία στη φήμη και επικεντρώθηκα στο καθήκον μου. Εκτός από την ολοκλήρωση των δικών μου εργασιών, κατέγραψα και τα συχνά προβλήματα στο δικό μου έργο και στων άλλων, και τα έδειξα στους επικεφαλής, αλλά και στους αδελφούς και τις αδελφές, για να βρούμε λύσεις. Η άσκηση αυτή τους ωφέλησε όλους, και σημείωσα πρόοδο στις επαγγελματικές μου δεξιότητες. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, ένιωσα ευγνώμων στον Θεό. Αυτό επιτεύχθηκε επειδή όλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους με ομοψυχία. Στο παρελθόν, προσπαθούσα να προστατεύω τη φήμη και τη θέση μου. Πάντα ενεργούσα για την εικόνα μου και για να επιδεικνύομαι, δεν έλυνα πρακτικά προβλήματα και το μόνο που άφηνα πίσω ήταν παραβάσεις. Αλλά μόλις σταμάτησα να σκέφτομαι τη φήμη μου, και πήρα την πρωτοβουλία να βρω τις ελλείψεις και τα λάθη στο έργο, όχι μόνο δεν με περιφρονούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές, μα συζητούσαν και συντονίζονταν μαζί μου, και βρήκαμε καλύτερο τρόπο να κάνουμε το καθήκον. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο ανόητος ήμουν που κρυβόμουν και επιδεικνυόμουν. Αν είχα ασκηθεί έτσι νωρίτερα, δεν θα εμπόδιζα το έργο της εκκλησίας.

Αργότερα, κανονίστηκε ως μερική απασχόληση να ποτίζω τους νεοφώτιστους. Ο επικεφαλής μου είπε ότι επειδή κάποιοι δεν είχαν θεμέλια στην πίστη τους στον Θεό, γίνονταν παθητικοί και δεν έρχονταν στις συναθροίσεις όταν είχαν δυσκολίες ή τους διατάρασσαν οι πάστορες, κι έτσι χρειάζονταν επειγόντως υποστήριξη με το πότισμα. Αν και ήξερα ότι ήταν πολύ σημαντικό καθήκον, ήμουν λίγο διστακτικός. Κυρίως ότι επρόκειτο για μερική απασχόληση, άρα όσο καλά κι αν τα πήγαινα, στην ομάδα δεν θα το μάθαιναν. Θεώρησα καλύτερο να ασχοληθώ περισσότερο με το δικό μου έργο. Θα μπορούσα στον ελεύθερο χρόνο μου να βελτιώνω τις τεχνικές μου. Αν γινόμουν πιο αποτελεσματικός στο κύριο έργο μου, θα με θαύμαζαν. Έτσι, δεν ήθελα να εργαστώ πολύ σκληρά στο νέο έργο. Τις επόμενες ημέρες, ένιωσα ότι κάτι έτρεχε με την κατάστασή μου, έτσι συναναστράφηκα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και τότε συνειδητοποίησα ότι ακόμα επεδίωκα τη φήμη και το κύρος. Αργότερα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι λένε ότι αναζητούν πρόθυμα την αλήθεια, όταν πρόκειται να την κάνουν πράξη ή να πληρώσουν ένα τίμημα γι’ αυτήν, κάποιοι άνθρωποι απλώς τα παρατάνε. Αυτό είναι προδοσία στην ουσία. Όσο πιο κρίσιμη είναι μια στιγμή, τόσο περισσότερο χρειάζεται να εγκαταλείψεις τα σαρκικά συμφέροντα και να παραμερίσεις τη ματαιοδοξία και την περηφάνια· αν δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, και αυτό δείχνει ότι δεν είσαι υπάκουος προς τον Θεό. Ο Θεός θα θυμηθεί τους ανθρώπους μόνο αν ισχύει ότι όσο πιο κρίσιμη είναι μια στιγμή, τόσο πιο ικανοί είναι εκείνοι να υποταχθούν και να εγκαταλείψουν ταπροσωπικά τους συμφέροντα, τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνειά τους και να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους. Όλα αυτά αποτελούν καλές πράξεις! Άσχετα με το τι καθήκον εκτελούν ή με το τι κάνουν οι άνθρωποι, ποιο είναι πιο σημαντικό; Η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά τους ή η δόξα του Θεού; Ποιο απ’ τα δυο θα πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι; (Τη δόξα του Θεού.) Ποια είναι πιο σημαντικά; Οι υποχρεώσεις σας ή τα προσωπικά σας συμφέροντα; Το πιο σημαντικό είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών σας, οι οποίες αποτελούν το δεσμευτικό καθήκον σας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν κερδίσει κανείς την αλήθεια κερδίζει πραγματικά τον Θεό). Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, είδα ότι άσχετα με το αν με θαύμαζαν, αυτό ήταν το καθήκον μου, άρα δική μου ευθύνη και αποστολή από τον Θεό. Έπρεπε να το αποδεχτώ και να το αντιμετωπίσω ειλικρινά. Δεν θα υπολόγιζα πια τη φήμη και τη θέση μου. Χρειαζόταν προσωπικό για το έργο του ποτίσματος, και αν δεν ήθελα να κάνω αυτό το καθήκον επειδή δεν θα επιδεικνυόμουν, αυτό θα ήταν ασυνείδητο και παράλογο. Εκείνο το βράδυ, άκουσα έναν ύμνο του λόγου του Θεού. Οι στίχοι ήταν οι εξής: «Ο Θεός εκτιμά ιδιαίτερα την αγάπη κάθε ανθρώπου. Προς όλους όσοι Τον αγαπούν δίνει διπλάσιες ευλογίες, διότι η αγάπη του ανθρώπου είναι τόσο δυσεύρετη και τόσο λιγοστή» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια, Είσαι πρόθυμος να δώσεις στον Θεό την αγάπη της καρδιάς σου;). Εκείνη τη στιγμή, συγκινήθηκα πολύ. Όσο περισσότερο πρέπει να προστατεύεται το έργο, τόσο πρέπει να εκπληρώνω το καθήκον και την ευθύνη μου. Δεν γινόταν ν’ απογοητεύσω ξανά τον Θεό. Κατόπιν, είπα στην αδελφή που είχε αναλάβει το πότισμα: «Είμαι πρόθυμος να αναλάβω το καθήκον». Αν και είχα πολλές ελλείψεις στο πότισμα των νεοφώτιστων, και βρήκα πολλές δυσκολίες, όταν έθετα σωστά κίνητρα και βασιζόμουν στον Θεό, έβλεπα την καθοδήγηση και τις ευλογίες Του και δεν πέρασε καιρός μέχρι κάποιοι εξ αυτών να έρχονται κανονικά στις συναθροίσεις.

Σύντομα, τέθηκα επικεφαλής ενός άλλου καθήκοντος. Σκέφτηκα: «Αυτήν τη φορά, όσο απασχολημένος κι αν είμαι με τα βίντεο, θα παρακολουθώ την πρόοδο της ομάδας και θα αναθέτω καθήκοντα εγκαίρως». Επίσης, εξέταζα το έργο με τους αδελφούς και τις αδελφές για να επιλύσουμε τις δυσκολίες στο έργο τους και για όσα δεν καταλάβαινα, έβρισκα ανθρώπους με δεξιότητες για να μας βοηθούν. Σιγά-σιγά, τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν σημαντικά. Ήξερα πως ήταν λόγω της καθοδήγησης και των ευλογιών του Θεού. Παλιά, νοιαζόμουν μόνο για τη φήμη και το κύρος. Τώρα μπορώ ν’ αφήσω το κυνήγι του κύρους, να προστατεύω συνειδητά το έργο και να εκτελώ το καθήκον μου προσγειωμένα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του έργου του Θεού. Δόξα τω Θεώ!