Από την Τερέζα, Φιλιππίνες

Τον Μάιο του 2021, δέχθηκα τη θέση της επικεφαλής και ήμουν υπεύθυνη του έργου αρκετών εκκλησιών. Θεωρούσα πως έπρεπε να πληρώσω ένα τίμημα, να κάνω καλά το καθήκον μου, αλλιώς ο Θεός θα με αποδοκίμαζε. Έτσι, απασχολούμουν καθημερινά με το έργο της εκκλησίας, δαπανούσα χρόνο και ενέργεια στη συναναστροφή με τους επικεφαλής των εκκλησιών, συζητώντας πώς να ενισχύσουμε το έργο και το πότισμα των νεοφώτιστων, ενώ όταν είχα χρόνο, πήγαινα να δω τι έκαναν οι νέοι πιστοί. Το πρόγραμμά μου ήταν τόσο γεμάτο, που κάποιες φορές δεν προλάβαινα να φάω. Ήμουν τόσο πολυάσχολη, που δεν είχα καν χρόνο για πνευματική άσκηση. Θεωρούσα πως έπρεπε να κοπιάσω στο καθήκον μου και να πληρώσω ένα τίμημα για να δω αποτελέσματα. Έτσι, ο Θεός θα με επιδοκίμαζε, θα με ευλογούσε και θα είχα έναν καλό προορισμό.

Για να κάνω καλά το καθήκον μου, κατέβαλλα κάθε προσπάθεια, και μάλιστα στα διαλείμματά μου προσέγγιζα νέους πιστούς ή διοργάνωνα συναθροίσεις, χωρίς να λογαριάζω την κούραση. Αργότερα, οι εκκλησίες χρειάζονταν ποτιστές. Έψαξα αμέσως τους σωστούς υποψηφίους και κατάλαβα ποιους έπρεπε να εκπαιδεύσω. Όταν οι νεοφώτιστοι είχαν έλλειψη ενθουσιασμού, έσπευδα να μοιραστώ μαζί τους λόγια του Θεού, ώστε να βρουν νόημα στο καθήκον τους. Με σκληρή δουλειά, βρήκαμε εν τέλει αρκετούς ποτιστές. Μα δεν ήμουν ικανοποιημένη. Ένιωθα πως έπρεπε να πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα, να κάνω περισσότερο έργο, και να ηγηθώ των αδελφών για να βρούμε πιο πολλά νέα μέλη, ώστε να συνεισφέρω πιο πολλά, ο Θεός να με επιδοκιμάσει και να έχω έναν καλό προορισμό. Όμως, όποτε συναντούσα δυσκολίες, ένιωθα αρνητική κι αδύναμη. Για παράδειγμα, όταν έβλεπα επικεφαλής σε σύγχυση ή νεοφώτιστους με έλλειψη ενθουσιασμού, ή όταν υπήρχε έλλειψη οργάνωσης, ένιωθα ανίκανη σε εκείνο το καθήκον. Αν δεν πετύχαινα τίποτα, πώς θα είχα έναν καλό προορισμό; Αυτή η σκέψη μού προκαλούσε συνεχώς άγχος κι ένιωθα κουρασμένη, θλιμμένη και πολύ ανήσυχη. Δεν αντιλαμβανόμουν το πρόβλημα, και τα διάβασα μόνο όταν βρέθηκα σε κακή κατάσταση. Συνήθως, ήμουν απασχολημένη με το καθήκον μου. Θεωρούσα πως η βρώση, η πόση και ο στοχασμός των λόγων Του απαιτούσαν πολύ χρόνο, και δεν θα είχα αρκετό χρόνο για το καθήκον μου. Έτσι, τα ανέβαλλα. Κάποιες φορές, περίμενα μέχρι το βράδυ, αλλά τότε ήμουν εξουθενωμένη από τη δουλειά και νύσταζα. Οπότε δεν τα έκανα.

Δεν ασχολούμουν με την είσοδό μου στη ζωή. Κατέβαλλα επιφανειακές προσπάθειες κι έκανα το καθήκον μου με τρόπο που με εξουθένωνε. Μια μέρα, διερωτήθηκα αν αυτή η εκτέλεση καθήκοντος συνήδε με το θέλημα του Θεού, αν θα την επιδοκίμαζε. Ένιωθα σαν κάτι να μην πήγαινε καλά και διαπίστωσα πως η στάση μου ήταν προβληματική. Ασχολούμουν με τη δουλειά κι αγνοούσα την είσοδό μου στη ζωή. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πώς ήθελε ο Θεός να κάνω το καθήκον μου. Ήλθα ενώπιόν Του και προσευχήθηκα: «Αν είμαι στον λανθασμένο δρόμο, διαφώτισέ με, δείξε μου πού κάνω λάθος. Θεέ μου, θέλω να Σε ευχαριστήσω, μα δεν ξέρω τι να κάνω. Ζητώ την καθοδήγησή Σου».

Μια μέρα, μια αδελφή μού είπε πως δεν ήξερε πώς να αναζητά την αλήθεια όταν είχε πρόβλημα και πώς να κάνει καλά το καθήκον της. Δεν κατανοούσε την κατάστασή της, έτσι, ήθελε να τη βοηθήσω να την καταλάβει καλύτερα και να της πω τι να κάνει όταν έδειχνε διαφθορά. Της είπα πως για να την κατανοήσουμε, πρέπει να αναλογιστούμε το σκεπτικό μας, να δούμε αν οι σκέψεις, η οπτική, οι στόχοι κι η στάση μας συνάδουν με το θέλημα του Θεού. Κατόπιν, με ρώτησε πώς κατανόησα το σκεπτικό μου για να κάνω αυτοκριτική και ν’ αποκτήσω αυτογνωσία. Κόλλησα. Η ερώτησή της ήταν σαν χαστούκι. Δεν το ασκούσα, οπότε πώς μπορούσα να τη βοηθήσω; Έκανα πολλή δουλειά, μα δεν αναζητούσα την αλήθεια στο καθήκον μου. Συναντούσα πολλά προβλήματα κι αποκάλυπτα πολλή διαφθορά, όπως έλλειψη υπομονής και αγάπης κατά την υποστήριξη των νέων πιστών, και κατάκριση της επίδοσης των επικεφαλής όταν επιθεωρούσα τη δουλειά τους. Ένιωθα πως τίποτε δεν μου πήγαινε καλά, μα δεν έκανα αυτοκριτική, ούτε γνώρισα τον εαυτό μου. Πίστευα πως έπρεπε απλώς να κάνω το καθήκον μου, πως αν έκανα πολλά, ο Θεός θα με επιδοκίμαζε κι αυτό ήταν αρκετό. Έτσι, παραμέρισα την είσοδο στη ζωή και δεν αφιέρωνα χρόνο στα λόγια του Θεού. Ήμουν απασχολημένη φαινομενικά, μα δεν δαπανούσα ειλικρινά για τον Θεό. Απλώς δούλευα, διεκπεραίωνα εργασίες. Δεν έκανα αυτοκριτική, ούτε αναζητούσα την αλήθεια όντας σε κακή κατάσταση. Αμελούσα την είσοδό μου στη ζωή και δεν είχα σωστή σχέση με τον Θεό. Έκανα το καθήκον μου με τον δικό μου τρόπο, όπως ήθελα εγώ. Τότε, ανησύχησα για την κατάστασή μου. Αναρωτήθηκα πώς να με έβλεπε ο Θεός κι αν θα επιδοκίμαζε την επιδίωξή μου.

Αναγνωρίζοντας το ζήτημα, είπα στην αδελφή: «Αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Απασχολούμαι με εργασίες, μα δεν κατανοώ την κατάστασή μου. Συχνά, βλέπω πως δεν είμαι στη σωστή κατάσταση, μα το αγνοώ. Δεν κάνω αυτοκριτική και δεν εισέρχομαι στη ζωή». Έπειτα, διαβάσαμε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Αν θέλεις πραγματικά να γαληνέψεις την καρδιά σου ενώπιον του Θεού, τότε πρέπει να επιτελέσεις το έργο της συνειδητής συνεργασίας. Τουτέστιν, καθένας από εσάς πρέπει να βρει χρόνο για την πνευματική του άσκηση, μια ώρα που βάζετε κατά μέρος ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα· ηρεμήστε την καρδιά σας και γαληνέψτε ενώπιον του Θεού. Όλοι πρέπει να κρατούν τις δικές τους σημειώσεις για την πνευματική τους άσκηση, όπου θα καταγράφουν τη γνώση τους για τα λόγια του Θεού και πώς συγκινήθηκε το πνεύμα τους, ανεξάρτητα από το αν όσα γράφουν είναι βαθυστόχαστα ή επιφανειακά· όλοι πρέπει να γαληνεύουν συνειδητά την καρδιά τους ενώπιον του Θεού. Αν μπορείς να αφιερώσεις μία ή δύο ώρες κάθε μέρα στην αληθινή πνευματική ζωή, τότε θα νιώσεις ότι η ζωή σου εκείνη την ημέρα έχει εμπλουτιστεί και η καρδιά σου θα είναι φωτεινή και διαυγής. Αν ζεις αυτού του είδους την πνευματική ζωή καθημερινά, τότε η καρδιά σου θα είναι σε θέση να επιστρέφει στην κατοχή του Θεού περισσότερο, το πνεύμα σου θα γίνεται ολοένα και πιο δυνατό, η κατάστασή σου θα βελτιώνεται διαρκώς, εσύ θα γίνεις περισσότερο ικανός να πορεύεσαι στο μονοπάτι στο οποίο ηγείται το Άγιο Πνεύμα, και ο Θεός θα σου παρέχει περισσότερες ευλογίες. Ο σκοπός της πνευματικής σας ζωής είναι να κερδίζετε συνειδητά την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Σκοπός δεν είναι να τηρείς κανόνες ή να διεξάγεις θρησκευτικές τελετουργίες, αλλά να ενεργείς πραγματικά σε συμφωνία με τον Θεό, να πειθαρχείς αληθινά το σώμα σου —αυτό θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, οπότε θα πρέπει να βάλετε όλες σας τις δυνάμεις για να το καταφέρετε» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μια κανονική πνευματική ζωή οδηγεί τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο). Αυτό με βοήθησε να δω πως όση δουλειά κι αν έχω, πρέπει να έχω σωστή πνευματική ζωή, χρόνο για τα λόγια του Θεού και να αναλογίζομαι αν οι σκέψεις και πράξεις μου συνάδουν με το θέλημά Του. Όμως, δεν εστίαζα στην ανάγνωση και τον στοχασμό των λόγων Του. Μάλιστα, θεωρούσα την πνευματική άσκηση ως χάσιμο χρόνου. Δεν αναζητούσα την αλήθεια στο καθήκον μου, ούτε αναλογιζόμουν αν έκανα αυτά που ζητά ο Θεός. Δεν αναζητούσα την αλήθεια όταν είχα πρόβλημα. Απλώς εστίαζα στο έργο, προσπαθώντας να τα καταφέρνω βάσει εξυπνάδας και εμπειρίας. Ενίοτε, όταν ήμουν ήδη σε κακή κατάσταση και δεν ένιωθα το έργο του Πνεύματος, πάλι πίεζα τον εαυτό μου να συνεχίσει. Έδειχνα να δουλεύω σκληρά, μα η καρδιά μου ήταν κενή και σκοτεινή, και δεν μάθαινα τίποτα. Όταν διάβασα τα λόγια Του, είδα πόσο σημαντικά είναι η βρώση και η πόση των λόγων Του, η πνευματική άσκηση και αυτοκριτική. Αν δεν διαβάζουμε τα λόγια Του, δεν θα μπορούμε να αναλύουμε τις σκέψεις και τη συμπεριφορά μας, και δεν θα ξέρουμε τι είδους διαφθορά φανερώνουμε. Έτσι, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας δεν θα αλλάξουν και ο Θεός δεν θα μας επιδοκιμάσει. Αφυπνίστηκα όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά. Βλέποντας την κατάστασή μου, φοβήθηκα και δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι, αλλά να εστιάσω στην πνευματική μου ζωή στο καθήκον μου, να κάνω πράξη τον λόγο Του και να εισέλθω σε αυτόν.

Διαβάσαμε λόγια του Θεού που μιλούν γι’ αυτό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εάν επιθυμείς τον έπαινο του Θεού, πρώτα πρέπει να ξεφύγεις από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, να ανοίξεις την καρδιά σου στον Θεό και να τη στρέψεις εξ ολοκλήρου προς Αυτόν. Θα επαινούσε ο Θεός τα πράγματα που κάνεις τώρα; Έχεις στρέψει την καρδιά σου στον Θεό; Είναι τα πράγματα που έχεις κάνει αυτά που απαιτεί από εσένα ο Θεός; Είναι σε συμφωνία με την αλήθεια; Εξέταζε τον εαυτό σου ανά πάσα στιγμή και επικεντρώσου στη βρώση και την πόση του λόγου του Θεού· άπλωσε την καρδιά σου ενώπιον Του, αγάπησέ Τον ειλικρινά και δαπάνησε τον εαυτό σου για τον Θεό με αφοσίωση. Οι άνθρωποι που τα κάνουν αυτά θα λάβουν σίγουρα τον έπαινο του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ξέφυγε από την επιρροή του σκότους και θα αποκτηθείς από τον Θεό). «Αν οι άνθρωποι ζουν μέσα στον λόγο του Θεού, τότε το Άγιο Πνεύμα θα είναι μαζί τους και θα εκτελεί έργο πάνω τους. Αν οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα στον λόγο του Θεού, τότε ζουν υπό τα δεσμά του Σατανά. Αν οι άνθρωποι ζουν με διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε στερούνται της παρουσίας ή του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αν ζεις εντός των ορίων του λόγου του Θεού και εντός της κατάστασης που απαιτεί ο Θεός, τότε ανήκεις σε Αυτόν και το έργο Του θα εκτελεστεί πάνω σου· αν δεν ζεις εντός των ορίων των απαιτήσεων του Θεού, αλλά αντιθέτως ζεις υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, τότε αναμφίβολα ζεις υπό τη διαφθορά του Σατανά. Μόνο αν ζεις μέσα στον λόγο του Θεού και δίνεις την καρδιά σου σε Αυτόν, μπορείς να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις Του· πρέπει να κάνεις ό,τι λέει ο Θεός, να χρησιμοποιείς τις ομιλίες Του ως το θεμέλιο της ύπαρξής σου και την πραγματικότητα της ζωής σου· μόνο τότε θα ανήκεις στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ξέφυγε από την επιρροή του σκότους και θα αποκτηθείς από τον Θεό). Έκανα αυτοκριτική υπό το φως των λόγων Του. Ήμουν ενθουσιώδης στο καθήκον μου, μα ενεργούσα σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες. Ξεστράτισα από τα λόγια Του, δεν αναζητούσα την αλήθεια και εστίαζα μόνο στο έργο μου. Δεν ήταν αυτό το θέλημά Του. Παλαιότερα, πίστευα πως αν έδινα τα πάντα στο καθήκον μου και πλήρωνα μεγαλύτερο τίμημα, ο Θεός θα με επιδοκίμαζε. Αλλά δεν ήταν έτσι. Ο Θεός δεν κοιτά τις επιφανειακές συνεισφορές, αλλά την καρδιά μας, με την ελπίδα να υπακούμε τα λόγια Του, να επιδιώκουμε την αλήθεια στο καθήκον μας, να κάνουμε πράξη τον λόγο Του και να ξεφύγουμε από τα δεσμά της διαφθοράς του Σατανά. Εγώ ήθελα απλώς να βλέπω αποτελέσματα. Δεν αναζητούσα την αλήθεια, δεν σκεφτόμουν τη διαφθορά που έδειχνα και δεν έκανα πράξη τα λόγια Του. Τότε, λοιπόν, είδα πως ήμουν σε λανθασμένο δρόμο, και πως θα ήταν επικίνδυνο αν συνέχιζα έτσι. Ο Θεός δεν θα το επιδοκίμαζε ποτέ.

Έπειτα, σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων Του, όπου εκθέτει τον Παύλο, το οποίο με βοήθησε να κατανοήσω τα προβλήματα στην επιδίωξή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται στην εξής κατάσταση: “Προκειμένου να αποκτήσω ευλογίες, πρέπει να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό και να πληρώσω κάποιο τίμημα γι’ Αυτόν. Προκειμένου να αποκτήσω ευλογίες, πρέπει να εγκαταλείψω τα πάντα για τον Θεό· πρέπει να ολοκληρώσω αυτά που μου έχει εμπιστευθεί και να εκτελέσω καλά το καθήκον μου”. Σε αυτό κυριαρχεί η πρόθεση του να κερδίσει κανείς ευλογία, πράγμα που αποτελεί παράδειγμα του να δαπανά κανείς τον εαυτό του αποκλειστικά για την απόκτηση ανταμοιβών από τον Θεό και για να κερδίσει ένα στέμμα. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια στην καρδιά τους και σίγουρα η κατανόησή τους αποτελείται απλώς από μερικά λόγια του δόγματος τα οποία οι ίδιοι επιδεικνύουν όπου πάνε. Το μονοπάτι τους είναι το μονοπάτι του Παύλου. Η πίστη τέτοιου είδους ανθρώπων αποτελεί πράξη ενός αδιάκοπου μόχθου, και βαθιά μέσα τους νιώθουν πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα αποδειχθεί η αφοσίωσή τους στον Θεό· πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα ικανοποιηθεί σίγουρα Αυτός· πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα αξίζουν να τους παραχωρηθεί το στέμμα ενώπιον του Θεού και θα λάβουν τις σπουδαιότερες ευλογίες στον οίκο Του. Πιστεύουν πως αν μπορούν να υπομείνουν βάσανα, να κηρύξουν και να πεθάνουν για τον Χριστό, αν μπορούν να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή κι αν μπορούν να ολοκληρώσουν όλα τα καθήκοντα τα οποία τους έχει εμπιστευθεί ο Θεός, τότε θα βρεθούν μεταξύ των πιο ευλογημένων του Θεού —όσων κερδίζουν τις σπουδαιότερες ευλογίες— και τότε σίγουρα θα τους παραχωρηθούν στέμματα. Αυτό ακριβώς είναι που φανταζόταν και αυτό που επιζητούσε ο Παύλος· είναι ακριβώς το μονοπάτι που βάδισε, και υπό την καθοδήγηση τέτοιων σκέψεων εργάστηκε ώστε να υπηρετήσει τον Θεό. Μήπως εκείνες οι σκέψεις και προθέσεις δεν πηγάζουν από τη σατανική φύση; Είναι ακριβώς σαν τους εγκόσμιους ανθρώπους, που πιστεύουν ότι ενώ βρίσκονται στη γη, πρέπει να επιζητούν τη γνώση και μόνον αφότου την αποκτήσουν μπορούν να ξεχωρίσουν από το πλήθος, να γίνουν αξιωματούχοι και να έχουν κοινωνική θέση· πιστεύουν ότι μόλις αποκτήσουν κάποια κοινωνική θέση, θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και να φέρουν τις οικίες και τις επιχειρήσεις τους σε κάποια επίπεδα ευημερίας. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι που βαδίζουν όλοι οι άπιστοι; Εκείνοι στους οποίους κυριαρχεί η σατανική φύση μπορούν να έχουν μόνο μια πίστη σαν του Παύλου. Σκέφτονται το εξής: “Πρέπει να αποτινάξω τα πάντα για να δαπανήσω εαυτόν για τον Θεό· πρέπει να είμαι πιστός ενώπιόν Του και τελικά θα λάβω οπωσδήποτε το πιο υπέροχο στέμμα και τις μεγαλύτερες ευλογίες”. Αυτή είναι η ίδια στάση μ’ εκείνη των εγκόσμιων ανθρώπων που επιζητούν εγκόσμια πράγματα· δεν διαφέρουν καθόλου και έχουν την ίδια φύση. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιου είδους σατανική φύση, έξω στον κόσμο θα επιδιώξουν να αποκτήσουν γνώση, μάθηση, κύρος, καθώς και να ξεχωρίσουν από το πλήθος· αν πιστεύουν στον Θεό, θα επιδιώξουν να αποκτήσουν σπουδαία στέμματα και σπουδαίες ευλογίες. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, τότε σίγουρα θα ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι· αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός, είναι νόμος της φύσης» («Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Παλαιότερα, πίστευα πως με το καθήκον μου έπρεπε να ευχαριστώ τον Θεό. Μα όταν διάβασα τα λόγια Του, είδα πως έκανα λάθος. Φαινόμουν ενθουσιώδης για το καθήκον μου, μα δεν προσπαθούσα να κερδίσω την αλήθεια ή να Τον ευχαριστήσω. Ήθελα να με ευλογήσει και να έχω έναν καλό προορισμό. Θεωρούσα πως εφόσον έκανα τη δουλειά μου και πλήρωνα ένα τίμημα, εφόσον δούλευα σκληρά και υπέφερα, ο Θεός θα με επιδοκίμαζε, θα είχα έναν καλό προορισμό. Μπρος στις ευλογίες Του, ανέβαλα γεύματα και ύπνο, έκοψα την πνευματική άσκηση και την ανάγνωση των λόγων Του για να κερδίσω χρόνο. Ήθελα να ανταλλάξω τον κόπο μου με έναν όμορφο προορισμό στο μέλλον, σαν εργαζόμενος που δουλεύει για αφεντικό. Ήταν σαν να δούλευα για να παίρνω μισθό από εργοδότη. Είχα συναλλακτική στάση στο καθήκον μου, εξαπατούσα τον Θεό. Ο Θεός θέλει ειλικρίνεια στο καθήκον μας, όχι συναλλαγές κι απαιτήσεις, όμως εγώ προσπαθούσα να κάνω συμφωνίες μαζί Του, να ανταλλάξω τον κόπο μου με ένα εισιτήριο για τον ουρανό. Αυτή ήταν και η επιδίωξη του Παύλου. Ήταν επικεντρωμένος μόνο στο έργο, ήθελε να στεφθεί, να ανταμειφθεί, μα δεν επιδίωκε την αλήθεια, έπαιρνε αψήφιστα τα λόγια του Θεού, και δεν προσπαθούσε να αλλάξει καθόλου. Βάδιζε σε μονοπάτι ενάντια στον Θεό. Ήμουν όπως αυτός. Έκανα πολλή δουλειά, ελπίζοντας σε ευλογίες του Θεού, ώστε να έχω καλύτερο προορισμό. Δεν επιδίωκα την αλήθεια, δεν Τον αγαπούσα αληθινά, οπότε πώς θα μπορούσε να με επιδοκιμάσει; Χωρίς να διαβάζω τα λόγια Του, δεν γνώριζα τη διαφθορά μου, ούτε ότι είχα απομακρυνθεί από τον δρόμο του Θεού. Σκέφτηκα τι συνεπάγεται το να ακολουθούν οι επικεφαλής λανθασμένο δρόμο και βρήκα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποια είναι η αιτία της εμφάνισης της κατηγορίας ανθρώπων που είναι επικεφαλής και εργάτες και πώς προέκυψαν; Σε μεγάλη κλίμακα, απαιτούνται για το έργο του Θεού· σε μικρότερη κλίμακα, απαιτούνται για το έργο της εκκλησίας, απαιτούνται από τον εκλεκτό λαό του Θεού. […] Η διαφορά των επικεφαλής και των εργατών με τον υπόλοιπο εκλεκτό λαό του Θεού είναι μόνο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα καθήκοντα που εκτελούν. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό φαίνεται κυρίως στους ρόλους τους ως επικεφαλής. Για παράδειγμα, όσους ανθρώπους κι αν έχει μια εκκλησία, ο επικεφαλής είναι η κεφαλή. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος αυτού του επικεφαλής ανάμεσα στα μέλη; Ηγείται όλων των εκλεκτών της εκκλησίας. Τι επίδραση έχει, λοιπόν, σε ολόκληρη την εκκλησία; Αν αυτός ο επικεφαλής ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι, οι εκλεκτοί του Θεού στην εκκλησία θα ακολουθήσουν τον επικεφαλής στο λάθος μονοπάτι, γεγονός που θα έχει τεράστιο αντίκτυπο σε όλους. Πάρτε για παράδειγμα τον Παύλο. Οδήγησε πολλές από τις εκκλησίες που ίδρυσε και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν παραστράτησε ο Παύλος, παραστράτησαν και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούσε. Έτσι, όταν παραστρατούν οι επικεφαλής, δεν είναι οι μόνοι που επηρεάζονται, αλλά επηρεάζονται και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούν» («Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Τα λόγια Του μου επισήμαναν πως ο δρόμος μου ως επικεφαλής ήταν πολύ σημαντικός. Η στάση μου προς την αλήθεια, ο δρόμος μου, ο τρόπος που έκανα το καθήκον μου είχαν άμεσο αντίκτυπο στην είσοδο των άλλων. Αν έπαιρνα λανθασμένο δρόμο, θα παρέσυρα κι άλλους μαζί μου. Ως επικεφαλής, ήμουν υπεύθυνη να καθοδηγώ τους άλλους στην επιδίωξη της αλήθειας, μα, αντ’ αυτού, εγώ εστίαζα στο έργο. Δεν διάβαζα τα λόγια Του, δεν αναζητούσα την αλήθεια, κι απομακρύνθηκα από τον Θεό. Δεν εστίαζα στην είσοδό μου στη ζωή, άρα γινόταν να καθοδηγήσω τους άλλους να επιδιώξουν την αλήθεια; Θα τους οδηγούσα στο μονοπάτι του Παύλου, κι αν στο τέλος εξαλείφονταν επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια, θα είχα κάνει κακό και θα κατέστρεφα την ευκαιρία τους να σωθούν. Με τέτοιο έργο, θα έκανα κάτι κακό, όχι καλό, και θα πήγαινα ενάντια στον Θεό! Κατάλαβα πόσο επικίνδυνο είναι να οδηγούμε τους άλλους να κάνουν επιφανειακό έργο, μα να απομακρυνόμαστε από τον Θεό και την αλήθεια. Τα λόγια Του αποκάλυψαν τη διαφθορά μου και μου έδειξαν τον σωστό δρόμο επιδίωξης και την ευθύνη του επικεφαλής. Ήξερα πως έπρεπε να διαβάζω περισσότερο τα λόγια Του, να αναζητώ την αλήθεια και να αποβάλω τη διαφθορά μου. Έτσι, δεν θα έπαιρνα τον λανθασμένο δρόμο.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα χωρία. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι προορισμοί του Παύλου και του Πέτρου μετρήθηκαν ανάλογα με το αν μπορούσαν να εκτελέσουν το καθήκον τους ως πλάσματα του Θεού και όχι σύμφωνα με το μέγεθος της συμβολής τους· οι προορισμοί τους καθορίζονταν σύμφωνα με αυτό που ζητούσαν από την αρχή, όχι ανάλογα με το πόσο έργο έκαναν ή την εκτίμηση των άλλων γι’ αυτούς. Και έτσι, το να επιδιώκει κάποιος να εκτελεί ενεργά το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού είναι το μονοπάτι προς την επιτυχία· η αναζήτηση του μονοπατιού της αληθινής αγάπης για τον Θεό είναι το πιο σωστό μονοπάτι· το να αναζητά αλλαγές στην παλιά του διάθεση και το να αναζητά την αγνή αγάπη για τον Θεό είναι το μονοπάτι προς την επιτυχία. Αυτό το μονοπάτι προς την επιτυχία είναι το μονοπάτι της ανάκτησης του αρχικού καθήκοντος, καθώς και της αρχικής μορφής ως πλάσμα του Θεού. Είναι το μονοπάτι της αποκατάστασης και είναι επίσης ο στόχος του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν η επιδίωξη του ανθρώπου είναι μολυσμένη με προσωπικές υπερβολικές απαιτήσεις και παράλογες επιθυμίες, τότε το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί δεν θα είναι οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το έργο της αποκατάστασης. Είναι αναμφίβολα έργο που δεν γίνεται από το Άγιο Πνεύμα, και αυτό αποδεικνύει ότι η επιδίωξη αυτού του είδους δεν εγκρίνεται από τον Θεό. Ποια σημασία έχει μια επιδίωξη που δεν έχει εγκριθεί από τον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). «Εγώ αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία, τον βαθμό στον οποίο κάποιος υπέφερε και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλούν τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχουν την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν κι αυτοί. Αυτό είναι σίγουρο. Για τον λόγο αυτό, όλοι όσοι τιμωρούνται, τιμωρούνται έτσι για τη δικαιοσύνη του Θεού και ως αντίποινα για τις πολυάριθμες κακές πράξεις τους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Αυτό με βοήθησε να καταλάβω ότι ο Θεός δεν καθορίζει την έκβασή μας βάσει του μεγέθους των συνεισφορών, του έργου ή του μαρτυρίου μας. Ποτέ δεν είπε πως μας ευλογεί βάσει του πόσο δουλέψαμε ή πως ο μόχθος μας μπορεί να μας φέρει έναν καλό προορισμό. Μα εγώ πίστευα πως εργαζόμουν σκληρά, έκανα το καθήκον μου και συνεισέφερα, θα είχα την επιδοκιμασία Του κι έναν καλό προορισμό. Έτσι, έδειχνα ενθουσιασμό κατά το εκκλησιαστικό έργο και την επίλυση προβλημάτων, και ήμουν πολύ πρόθυμη να υποφέρω για το καθήκον μου. Μα η ανάγνωση των λόγων Του αποκάλυψε τη λανθασμένη οπτική μου, και πως ο Θεός καθορίζει την έκβασή μας βάσει του αν επιδιώκουμε την αλήθεια και έχουμε προσωπική αλλαγή. Όπως ο Παύλος: κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια, έκανε πολύ έργο, υπέφερε και ίδρυσε πολλές εκκλησίες. Ο κόσμος νομίζει πως συνεισέφερε πολλά, μα είχε ως κίνητρο να ανταμειφθεί, να στεφθεί, οπότε παρά τις προσπάθειές του, ο Θεός δεν τον επιδοκίμαζε Ο Θεός τον εξάλειψε επειδή δεν άλλαξε ποτέ τη διάθεσή του. Παρόλο που ο Πέτρος δεν έκανε πολύ έργο, αναζητούσε την αλήθεια κι έκανε αυτοκριτική βάσει του λόγου του Θεού. Έκανε πράξη τα λόγια του Θεού και, εν τέλει, πέτυχε αλλαγή της διάθεσής του. Η επιδίωξή του συνήδε με το θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων, και είχα τις αντιλήψεις μου στην πίστη. Πίστευα πως με σκληρή δουλειά, θα έμπαινα στη βασιλεία Του, κι ήθελα να ανταλλάξω τον πενιχρό μου κόπο με έναν όμορφο προορισμό. Αυτή η επιδίωξη δεν είχε καμία σχέση με τον Θεό. Δεν επιδίωκα αγνά την αλήθεια για να ευχαριστήσω τον Θεό, και, με μια τέτοια επιδίωξη, η πίστη μου έγινε ανούσια. Όσο απασχολημένη κι αν έδειχνα, δεν άλλαζα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Ήμουν γεμάτη αλαζονεία, απληστία, περηφάνια, ζήλεια και πονηριά. Εφόσον ήμουν γεμάτη σατανική διαφθορά, πώς θα μπορούσα να έχω καλό προορισμό; Στο καθήκον μου, δεν έκανα αυτοκριτική, ούτε αναζητούσα το θέλημα του Θεού. Δεν έκανα αυτά που ζητά ο Θεός, άρα πώς θα μπορούσε το έργο μου να συνάδει με το θέλημά Του; Η κρίση και η παίδευση των λόγων του Θεού μού έδειξαν πως προσέγγιζα με λανθασμένο τρόπο την επιδίωξη. Χωρίς αυτά, θα συνέχιζα να μοχθώ στα τυφλά, γεμάτη δόλο και συναλλακτική νοοτροπία, κι αυτή η επιδίωξη θα με έκανε να αντισταθώ στον Θεό και να τιμωρηθώ. Όταν είδα τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας, άρχισα να αλλάζω τη λανθασμένη επιδίωξή μου, καθώς δεν ήθελα να επιτελώ πια μόνο έργο.

Μετά απ’ αυτό, όσο απασχολημένη κι αν ήμουν, έβρισκα χρόνο να τρώω και να πίνω τα λόγια Του κάθε μέρα και προσπαθούσα να τα βιώνω μέσω του καθήκοντός μου. Όταν είχα πρόβλημα, αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας, και συναναστρεφόμουν πάνω στην αλήθεια για να βοηθήσω τους άλλους. Κάνοντας πράξη τα λόγια Του, δεν μπερδευόμουν τόσο και είχα κατεύθυνση στο καθήκον μου. Πριν, όταν ήμουν πολυάσχολη, ανησυχούσα ότι δεν δούλευα γρήγορα, ότι αν δεν τα πήγαινα καλά θα επηρεαζόταν ο προορισμός μου, μα τώρα δεν αγχώνομαι όταν έχω πολλή δουλειά. Πρώτα ψάχνω τις αρχές της αλήθειας για να δω τι ζητά ο Θεός, κι όταν συνεργάζομαι έτσι μαζί Του, βλέπω την καθοδήγησή Του, συνεπώς τα αποτελέσματα όλο και βελτιώνονται. Κάποια στιγμή, είδα πως οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν παθητικοί στο καθήκον τους, και εκνευρίστηκα και θύμωσα πολύ. Τους είχα συναναστραφεί επί πόση ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Κάποιοι παρέμεναν πολύ παθητικοί, κι αυτό καθυστερούσε την πρόοδό μας. Ήλθα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού να προσευχηθώ για τον λόγο που θύμωνα και το τι πραγματικά με παρακινούσε. Διαβάζοντας τα λόγια Του, είδα πως ένιωθα έτσι επειδή θεωρούσα πως με κακά αποτελέσματα θα έδινα κακή εντύπωση και ίσως έχανα τη θέση μου. Τότε συνειδητοποίησα πως αυτή ήταν η διαφθορά μου. Έπρεπε να απαρνηθώ τη σάρκα για την αλήθεια. Η φήμη και το κύρος μου δεν ήταν τίποτα. Ό,τι κι αν σκέφτονταν οι άλλοι για μένα, είχα δεν είχα ηγετικό ρόλο, έπρεπε να κάνω το καθήκον μου. Μόνο αυτό είχε σημασία. Έτσι, πήγα να διερευνήσω γιατί ήταν παθητικοί και να δω τη στάση που είχαν ως προς το καθήκον τους. Διαβάσαμε μαζί τα λόγια του Θεού και, μέσω συναναστροφής, η κατάσταση όλων άρχισε να καλυτερεύει, κι εκείνοι πετύχαιναν περισσότερα.

Αυτή η εμπειρία μού έδειξε πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι ο μόνος δρόμος της αληθινής πίστης. Δεν γίνεται να με ικανοποιεί η απλή εκτέλεση πραγμάτων. Πρέπει να διαβάζω τα λόγια Του, να βιώνω το έργο Του, να επιδιώκω αλλαγή διάθεσης.