Από της Βερόνικα, ΗΠΑ

Το 2018, εργαζόμουν στα γραφικά στην εκκλησία αλλά, εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου, δεν μπορούσα να κάνω καλά αυτό το καθήκον, κι έτσι μετατέθηκα. Αργότερα, συμμετείχα στη συγγραφή σεναρίων και, στα τέλη του 2021, μετατέθηκα και πάλι εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου και της μικρής εμπειρίας μου απ’ τη ζωή. Ενώ περίμενα να κανονιστεί ένα νέο καθήκον για εμένα, είδα δύο αδελφές γύρω μου να αναλαμβάνουν καθήκοντα η μία μετά την άλλη. Η μία εκλέχθηκε επικεφαλής εκκλησίας και στην άλλη ανατέθηκε να ποτίζει νεοφώτιστους, ενώ μόνο σε εμένα δεν δόθηκε κάποιος ρόλος. Βλέποντας τις αδελφές να απασχολούνται στα καθήκοντά τους, αγχωνόμουν κάπως. Θεωρούσα πως το έργο στα γραφικά και στη συγγραφή σεναρίων ήταν καθήκοντα που μου άρεσαν και ήμουν καλή σε αυτά. Αλλά όταν πλέον είχα μετατεθεί εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου, τι καθήκον θα μπορούσα να κάνω; Να ποτίσω νεοφώτιστους; Δεν κατανοούσα την αλήθεια. Να κηρύξω το ευαγγέλιο; Ήμουν αμήχανη όταν μιλούσα και δεν ήμουν καλή στην επικοινωνία με τους άλλους. Οι επικεφαλής μπορεί να είχαν δει το χαμηλό μου επίπεδο και να μην ήξεραν τι καθήκον να κανονίσουν για εμένα. Το έργο του Θεού έφτανε στο τέλος του κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον ούτε να προετοιμάσω καλές πράξεις Πώς, λοιπόν, θα μπορούσα να σωθώ; Όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ταραζόμουν.

Αργότερα, περίπου έναν μήνα μετά, οι επικεφαλής κανόνισαν τελικά ένα καθήκον για εμένα. Μου ανέθεσαν να κάνω το έργο της κάθαρσης στην εκκλησία. Ήμουν πολύ χαρούμενη επειδή θεωρούσα ότι, αυτήν τη φορά, σίγουρα θα εργαζόμουν σκληρά για να κάνω καλά το καθήκον μου. Στην πράξη, όμως, ανακάλυψα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να αντιληφθώ τις αρχές. Διάβασα ένα έγγραφο κάθαρσης αρκετές φορές, αλλά και πάλι δεν καταλάβαινα πώς να το αξιολογήσω και να το ταξινομήσω. Μια φορά, οι επικεφαλής μάς έδωσαν ένα έγγραφο κάθαρσης για ανάλυση και, όταν το διάβασαν όλοι, μοιράστηκαν με τη σειρά τη γνώμη τους, εγώ όμως δεν μπορούσα καν να θυμηθώ όλες τις πληροφορίες του εγγράφου, πόσο μάλλον να πω μια γνώμη. Ένιωσα ανήμπορη και αρνητική, και σκέφτηκα: «Γιατί είναι τόσο χαμηλό το επίπεδό μου; Φαίνεται ότι ούτε κι αυτό το καθήκον θα μπορέσω να το κάνω για πολύ». Χωρίς να το συνειδητοποιήσω, ένιωσα λίγη απόγνωση. Αργότερα, μέσα από συνεχή εκπαίδευση, σημείωσα τελικά κάποια πρόοδο. Εκείνη την περίοδο, μετατέθηκαν αρκετές αδελφές που έκαναν τα καθήκοντά τους στην ομάδα μας για πολύ καιρό, και οι αδελφοί κι οι αδελφές που είχαν μόλις αρχίσει την εκπαίδευσή τους δεν ήταν ακόμα εξοικειωμένοι με το έργο, οπότε εκλέχθηκα προσωρινά εγώ επικεφαλής της ομάδας. Ένιωθα μεγάλη πίεση και φοβόμουν πως, αν δεν έκανα καλά τη δουλειά, αυτό θα επηρέαζε τα αποτελέσματα του έργου και θα με μετέθεταν και πάλι, πως θα αναγνωριζόταν δημόσια ότι είχα χαμηλό επίπεδο και μπορεί να αποκλειόμουν ανά πάσα στιγμή. Για να κάνω καλά τη δουλειά, εργαζόμουν απ’ το πρωί ως το βράδυ, οργανώνοντας τα έγγραφα κάθαρσης και απαντώντας στις ερωτήσεις των αδελφών. Αν και συνεργαζόμουν επιμελώς, και πάλι δεν κατάφερνα να διαχειριστώ ταυτόχρονα τα πάντα. Επιπλέον, επικεντρωνόμουν μόνο στο να κάνω το έργο χωρίς να συνοψίζω τα θέματα και χωρίς να τους καθοδηγώ όλους να μάθουν τις αρχές, με αποτέλεσμα αρκετά έγγραφα να ταξινομηθούν λανθασμένα, πράγμα που καθυστέρησε το έργο της κάθαρσης. Σύντομα, απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου. Αν και συνέχισα να κάνω έργο κάθαρσης στην εκκλησία, ήμουν πολύ λυπημένη, επειδή σκεφτόμουν: «Το επίπεδό μου είναι τόσο χαμηλό που δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλά. Δεν γίνεται με τίποτα να σωθώ! Μπορεί να αποκλειστώ ανά πάσα στιγμή». Ζούσα σε μια κατάσταση που όριζα τον εαυτό μου, κάνοντας τα καθήκοντά μου τυπικά κάθε μέρα. Όταν είδα τις αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν να συναντούν δυσκολίες στο έργο τους, δεν ήθελα να βοηθήσω επειδή σκεφτόμουν: «Ποια προβλήματα μπορώ να διακρίνω με το χαμηλό μου επίπεδο; Αν πω κάτι λάθος, αυτό δεν θα αποδείξει απλώς περισσότερο ότι έχω χαμηλό επίπεδο;» Έφτασα ακόμα και στο σημείο να παραπονεθώ ως προς το γιατί ο Θεός είχε δώσει στους άλλους τόσο καλό επίπεδο, την ώρα που το δικό μου ήταν τόσο χαμηλό. Εκείνη την περίοδο, οι αδελφοί κι οι αδελφές μού υπενθύμισαν να επικεντρωθώ στη ζωή-είσοδο και να γράψω άρθρα βιωματικής μαρτυρίας όταν θα έβρισκα χρόνο, εγώ, όμως, σκεφτόμουν: «Τη ζωή-είσοδο μπορούν να την πετύχουν μόνο άνθρωποι με υψηλό επίπεδο. Εγώ που έχω χαμηλό επίπεδο, τι άλλο μπορώ να κάνω παρά να καταβάλω κάποια προσπάθεια; Ξέχνα το. Αφού ο Θεός όρισε να είναι χαμηλό το επίπεδό μου, απλώς θα υποταχθώ και θα καταβάλω λίγη προσπάθεια στην εκκλησία». Εγκατέλειψα κάπως τον εαυτό μου. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε λανθασμένη κατάσταση, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω να φτάσω μέχρι το σημείο να αποκλειστώ, θέλω και να επικεντρωθώ στη ζωή-είσοδο και να επιδιώξω την αλήθεια, όμως, με το χαμηλό μου επίπεδο, δεν ξέρω καν πώς να αναζητήσω την αλήθεια. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με να επανορθώσω αυτήν την κατάσταση».

Μια μέρα, ενώ αναλογιζόμουν τα προβλήματά μου, ξαφνικά μου ήρθε ο στίχος ενός τραγουδιού: «Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής». Θυμήθηκα ότι ο Θεός είχε συναναστραφεί αναλυτικά σχετικά με αυτόν τον στίχο, κι έτσι βρήκα και διάβασα αυτό το χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο επόμενος στίχος του ύμνου λέει: “Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής”. Αυτά τα λόγια φαίνονται πολύ αληθινά και μιλούν για μια αξίωση που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους. Ποια αξίωση; Ότι αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής και, αν συμβαίνει αυτό, θα είναι ικανοί να λάβουν την έγκριση του Θεού. Ασχέτως της κατάστασης ή του υπόβαθρού σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου, να είσαι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, να μην προσπαθείς να αποφεύγεις υποχρεώσεις, να μη φέρεσαι ύπουλα ούτε να είσαι δόλιος, να μη λες ψέματα ούτε να εξαπατάς, ούτε να μιλάς με υπεκφυγές. Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια και να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους, και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με όσους είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είναι κανείς αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανονισμούς. Γι’ αυτό δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα πολλά προβλήματα ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα, ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.)» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι το χαμηλό επίπεδο δεν είναι ανίατη ασθένεια και ότι το κλειδί είναι να έχει κανείς μια ειλικρινή καρδιά που αγαπά την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι ίσως να μην πετύχουν και πολύ καλά αποτελέσματα στο καθήκον τους εξαιτίας του επιπέδου τους, αλλά η καρδιά τους είναι στραμμένη προς τον Θεό, και καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στο καθήκον τους. Έτσι, θα ικανοποιηθεί ο Θεός. Σκέφτηκα ότι, ακόμα κι αν είχα χαμηλό επίπεδο, η εκκλησία δεν μου είχε στερήσει την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου, αλλά αντίθετα μου είχε αναθέσει ένα διαφορετικό, κατάλληλο για εμένα καθήκον με βάση το επίπεδό μου. Έπρεπε να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, να προσεγγίσω αυτό το καθήκον απ’ τον Θεό με ειλικρινή καρδιά και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό σε ό,τι μπορούσα. Δεν εισήλθα, όμως, από μια θετική οπτική, καθώς, όταν είδα τους επικεφαλής να μην κανονίζουν γρήγορα ένα καθήκον για μένα, πίστεψα πως δεν το έκαναν επειδή είχα τόσο χαμηλό επίπεδο που δεν ήξεραν τι καθήκον να μου κανονίσουν. Ως αποτέλεσμα, περνούσα τις μέρες μου βυθισμένη στην αρνητικότητα και τις παρανοήσεις, ανησυχώντας για το μέλλον και το πεπρωμένο μου. Επειδή δεν είχα εργασιακή ικανότητα, δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον ενός επικεφαλής ομάδας, και οι επικεφαλής με μετέθεσαν αποκλειστικά και μόνο προς όφελος του εκκλησιαστικού έργου, όμως θεωρούσα πως ο Θεός το χρησιμοποιούσε αυτό για να με αποκαλύψει, κι έτσι απλώς εγκατέλειψα τον εαυτό μου. Όταν έβλεπα ότι οι αδελφές συνεργάτιδές μου είχαν προβλήματα που δεν κατανοούσαν, ήμουν απρόθυμη να εμπλακώ. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μού ζήτησαν να εκπαιδευτώ στη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας, και πάλι ήμουν απρόθυμη να συνεργαστώ. Ένιωθα πως, με το επίπεδο που είχα, όση προσπάθεια κι αν κατέβαλλα, θα ήμουν και πάλι στο στόχαστρο για αποκλεισμό στο μέλλον, κι έτσι ήμουν απρόθυμη να επιδιώξω την αλήθεια, και με ικανοποιούσε απλώς να συνεισφέρω στην εκκλησία λίγη σωματική προσπάθεια. Η συμπεριφορά μου απείχε κατά πολύ απ’ την ομοιότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, λυπήθηκα που είχα παρεξηγήσει έτσι τον Θεό και είχα παραπονεθεί για Εκείνον, και ήθελα να βγω απ’ αυτήν την λανθασμένη κατάσταση.

Μια μέρα, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας με τον τίτλο «Πώς να απαλλαγεί κανείς απ’ τη συχνή αρνητικότητα που προκαλεί το χαμηλό επίπεδο», κι ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού που αναφερόταν εκεί με βοήθησε πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Άσχετα από το αν Εγώ λέω ότι μένετε πίσω ή ότι έχετε χαμηλό επίπεδο, αυτό είναι γεγονός. Τα λόγια Μου δεν αποδεικνύουν ότι σκοπεύω να σας εγκαταλείψω, ότι έχω χάσει τις ελπίδες Μου για εσάς, και πολύ λιγότερο, ότι δεν θέλω να σας σώσω. Σήμερα έχω έρθει να επιτελέσω το έργο για τη σωτηρία σας, δηλαδή το έργο που επιτελώ, αποτελεί συνέχεια του έργου για τη σωτηρία. Κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί: Υπό την προϋπόθεση ότι είσαι πρόθυμος, ότι επιδιώκεις, στο τέλος θα είσαι ικανός να επιτύχεις αυτό το αποτέλεσμα, και κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί. Εάν έχεις χαμηλό επίπεδο, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του χαμηλού επιπέδου σου· αν είσαι υψηλού επιπέδου, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του υψηλού επιπέδου σου· αν είσαι αδαής και αναλφάβητος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του αναλφαβητισμού σου· εάν είσαι μορφωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του γεγονότος ότι είσαι μορφωμένος· εάν είσαι ηλικιωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες της ηλικίας σου· εάν είσαι σε θέση να παρέχεις φιλοξενία, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες με αυτήν την ικανότητα· αν λες ότι αδυνατείς να προσφέρεις φιλοξενία και μπορείς μόνο να εκτελείς ένα συγκεκριμένο καθήκον, είτε πρόκειται για τη διάδοση του Ευαγγελίου είτε για τη φροντίδα της εκκλησίας ή για τη συμμετοχή σου σε άλλα γενικά ζητήματα, η τελείωσή Μου για εσένα θα είναι ανάλογη του καθήκοντος που εσύ εκτελείς. Αφοσίωση, υποταγή μέχρι τέλους και επιδίωξη υπέρτατης αγάπης για τον Θεό —τούτα πρέπει να επιτύχεις και δεν υπάρχουν καλύτερες ασκήσεις από αυτές τις τρεις. Τελικά, ο άνθρωπος πρέπει να επιτύχει αυτά τα τρία πράγματα και, αν το κατορθώσει, τότε θα καταστεί τελειωθείς. Αλλά, πάνω απ’ όλα, πρέπει να επιδιώκεις αληθινά, να πασχίζεις ενεργά να φτάσεις πιο ψηλά και να μην είσαι παθητικός σε αυτήν την πτυχή. Έχω πει ότι κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί και είναι ικανός να τελειωθεί, και αυτό ισχύει, αλλά εσύ δεν προσπαθείς να είσαι καλύτερος στην επιδίωξή σου. Εάν δεν επιτύχεις τα τρία αυτά κριτήρια, τότε, στο τέλος, θα πρέπει να αποκλειστείς. Θέλω όλοι να προλάβουν, θέλω όλοι να αποκτήσουν το έργο και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και να είναι ικανοί να υποταχθούν μέχρι τέλους, διότι αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελεί ο καθένας από εσάς. Μετά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, άπαντες θα έχετε τελειωθεί, και θα έχετε μια ηχηρή μαρτυρία. Όλοι όσοι δίνουν μαρτυρία είναι εκείνοι που έχουν υπάρξει νικηφόροι επί του Σατανά και έχουν κερδίσει την υπόσχεση του Θεού· αυτοί θα παραμείνουν για να ζήσουν στον θαυμαστό προορισμό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Τα λόγια του Θεού ήταν πολύ σαφή. Όλοι έχουν την ευκαιρία να σωθούν και, εφόσον κάποιος επιδιώκει με ειλικρίνεια, ο Θεός δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψει ούτε να τον αποκλείσει απλώς και μόνο για το χαμηλό του επίπεδο. Ο Θεός έχει απαιτήσεις απ’ τον κάθε άνθρωπο ανάλογες με το επίπεδο και το ανάστημά του. Όσοι έχουν καλό επίπεδο και εργασιακές ικανότητες μπορούν να γίνουν επικεφαλής ή επόπτες, επομένως από εκείνους ο Θεός έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις, ενώ οι απαιτήσεις από όσους έχουν χαμηλό επίπεδο είναι και πάλι ανάλογες των ικανοτήτων τους. Εγώ, όμως, ήμουν προσκολλημένη στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, και νόμιζα πως ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο. Όταν είδα ότι μου ανέθεταν διαφορετικά καθήκοντα ξανά και ξανά, νόμιζα πως ο Θεός με αποκάλυπτε και προσπαθούσε να μου στερήσει το δικαίωμα να κάνω το καθήκον μου, και τα χρησιμοποιούσε όλα αυτά ως ευκαιρία για να με αποκλείσει. Αυτή ήταν μια παρανόησή μου για τον Θεό, καθώς κι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες μου. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού δεν με εμπόδιζε να κάνω το καθήκον μου μόνο εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου, αλλά χρησιμοποιούσε τις μεταθέσεις για να μου δώσει τη δυνατότητα να κάνω καθήκοντα μέσα στο πλαίσιο του επιπέδου μου. Στην πραγματικότητα, εφόσον επιδιώκω ειλικρινά, εφόσον είμαι πρόθυμη να πασχίσω για το καλύτερο, να κάνω το καθήκον μου με αφοσίωση στον εκάστοτε ρόλο μου και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε ό,τι μπορώ, τότε μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού. Δεν έκανα, όμως, τις δουλειές που θα έπρεπε να είχα φροντίσει ούτε έλαβα καθόλου υπόψη την καρδιά του Θεού. Όλη μέρα σκεφτόμουν το μέλλον και τον προορισμό μου, και δεν ήμουν χρήσιμη στο καθήκον μου. Και καλύτερο επίπεδο να είχα, πάλι δεν θα είχα λάβει την έγκριση του Θεού και, στο τέλος, θα είχα αποκλειστεί. Όταν κατανόησα την πρόθεση του Θεού, τα πράγματα ξεκαθάρισαν μέσα μου και σκέφτηκα: «Δεν γίνεται να παρεξηγώ άλλο τον Θεό και να παραπονιέμαι γι’ Αυτόν. Πρέπει να δω σωστά το επίπεδό μου και να είμαι αφοσιωμένη στο καθήκον μου. Ακόμα κι αν, μια μέρα, με μεταθέσουν πάλι εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου μου, πρέπει να το αντιμετωπίσω σωστά και να μην παρεξηγήσω τον Θεό ούτε να είμαι επιφυλακτική απέναντί Του».

Αργότερα, σε μία απ’ τις πνευματικές ασκήσεις μου, βρήκα δύο χωρία απ’ τα λόγια του Θεού, τα οποία μου έδωσαν κάποια κατανόηση για τη βαθύτερη αιτία της μόνιμης αρνητικότητας που μου προκαλούσε το χαμηλό επίπεδο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, ανταμοιβή, στέφανο. Αυτό δεν υπάρχει στην καρδιά καθενός; Είναι γεγονός ότι υπάρχει. Οι άνθρωποι δεν μιλούν συχνά γι’ αυτό, και μάλιστα καλύπτουν το κίνητρο και την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες· αυτή, όμως, η επιθυμία και αυτό το κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους παρέμεναν πάντοτε ακλόνητα. Όση πνευματική θεωρία κι αν καταλαβαίνουν, όση κι αν είναι η βιωματική γνώση τους, όποιο καθήκον κι αν μπορούν να εκτελέσουν, όσα δεινά κι αν υπομένουν και όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουν, ποτέ δεν εγκαταλείπουν το κίνητρο που κρύβεται βαθιά στην καρδιά τους για ευλογίες· μοχθούν συνεχώς σιωπηλά υπηρετώντας αυτό το κίνητρο. Αυτό δεν είναι που έχει θαφτεί πιο βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς θα αισθανόσασταν αν δεν είχατε αυτό το κίνητρο να λάβετε ευλογίες; Με ποια στάση θα εκτελούσατε το καθήκον σας και θα ακολουθούσατε τον Θεό; Τι θα απογίνονταν οι άνθρωποι αν απαλλάσσονταν απ’ αυτό το κίνητρο για ευλογίες που είναι κρυμμένο στην καρδιά τους; Πιθανόν πολλοί να γίνονταν αρνητικοί, ενώ κάποιοι δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τα καθήκοντά τους. Θα έχαναν το ενδιαφέρον τους για την πίστη τους στον Θεό, λες και είχε εξαφανιστεί η ψυχή τους. Θα φαινόταν λες και τους είχαν αρπάξει την καρδιά. Γι’ αυτό λέω ότι το κίνητρο για ευλογίες είναι κάτι που κρύβεται βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). «Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: “Όλα έχουν το τίμημά τους”. Και οι αντίχριστοι έχουν αυτήν τη λογική και σκέφτονται: “Αν εργαστώ για σένα, τι θα μου δώσεις σε αντάλλαγμα; Τι οφέλη μπορώ ν’ αποκτήσω;” Πώς θα πρέπει να συνοψιστεί αυτή η φύση; Κατευθύνεται κανείς από το κέρδος, βάζει το κέρδος πάνω από οτιδήποτε άλλο και είναι εγωιστής και ποταπός. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο με σκοπό ν’ αποκομίσουν κέρδος και να λάβουν ευλογίες. Ακόμη κι αν αντέχουν κάποια βάσανα ή πληρώνουν κάποιο τίμημα, τα κάνουν όλα αυτά για να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες κι ανταμοιβές είναι τεράστια, και είναι γερά γαντζωμένοι σε αυτήν. Δεν αποδέχονται καμία από τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, βαθιά μέσα τους σκέφτονται πάντα ότι ο μόνος λόγος να πιστεύουν στον Θεό είναι να λάβουν ευλογίες και να διασφαλίσουν έναν καλό προορισμό, ότι αυτό είναι η ύψιστη αρχή κι ότι τίποτε δεν μπορεί να την υπερβεί. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες, κι ότι αν δεν ήταν οι ευλογίες, η πίστη στον Θεό δεν θα είχε κανένα νόημα ή αξία κι ότι θα έχανε το νόημα και την αξία της. Μήπως εμφύσησε κάποιος άλλος αυτές τις ιδέες στους αντίχριστους; Προέρχονται άραγε από την εκπαίδευση ή την επιρροή κάποιου άλλου; Όχι, καθορίζονται από την έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, την οποία δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός λέει τόσα λόγια σήμερα, οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται κανένα από αυτά, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται σε αυτά και τα καταδικάζουν. Δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει ποτέ η φύση τους που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Τι υποδηλώνει το γεγονός ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; Υποδηλώνει ότι η φύση τους είναι μοχθηρή» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι υποκινούνται αποκλειστικά από το κέρδος. Όλα όσα κάνουν βασίζονται στο προσωπικό συμφέρον. Ακόμα κι αν φαινομενικά κάνουν κάποιες θυσίες και δαπανούν τον εαυτό τους, αυτό γίνεται μόνο με αντάλλαγμα τις ευλογίες και τις ανταμοιβές του Θεού, κι αν δεν λάβουν ευλογίες, τότε γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να λογομαχήσουν με τον Θεό και να διαμαρτυρηθούν εναντίον Του. Όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι τα κάνουν για να κερδίσουν ευλογίες και οφέλη. Μήπως συμπεριφερόμουν ακριβώς όπως οι αντίχριστοι; Πίστευα στον Θεό μόνο για να λάβω ευλογίες και οφέλη. Όταν είχα μόλις πιστέψει στον Θεό, είχα ξεσηκωθεί να κάνω πράγματα για να κερδίσω ευλογίες. Για παράδειγμα, έκλεισα το μαγαζί μου και άφησα πίσω την οικογένειά μου, και δεν αρνιόμουν ποτέ κανένα καθήκον που κανόνιζε για εμένα η εκκλησία. Κι αυτό επειδή ένιωθα πως, όσο περισσότερα καθήκοντα έκανα, τόσο περισσότερες καλές πράξεις προετοίμαζα και τόσο περισσότερο αυξάνονταν οι πιθανότητες να σωθώ στο μέλλον. Αργότερα, όμως, εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου, με μετέθεταν συνεχώς και άρχισα να ανησυχώ, επειδή θεωρούσα πως δεν μπορούσα να κάνω κανένα καθήκον καλά ούτε να προετοιμάσω καλές πράξεις, και πως μπορεί να μη λάμβανα ευλογίες στο μέλλον, κι έτσι έγινα αρνητική, άρχισα να λουφάρω και εγκατέλειψα τον εαυτό μου. Είδα ότι η πίστη μου στον Θεό ήταν απλώς μια προσπάθεια να κάνω μια συναλλαγή μαζί Του. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή! Είχα μετατεθεί πολύ πρόσφατα και δεν είχα στερηθεί την ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου, αλλά ανησυχούσα μήπως δεν λάβω ευλογίες, κι έτσι έγινα αρνητική και άρχισα να παραπονιέμαι. Αν ο Θεός έλεγε μια μέρα ότι δεν θα με ευλογούσε, είναι βέβαιο ότι θα διαμαρτυρόμουν εναντίον Του. Σκέφτηκα τον Παύλο. Το έργο και η δαπάνη του ήταν μόνο για να κερδίσει ευλογίες κι ένα στεφάνι. Αγνοούσε την πρόθεση του Θεού και δεν επιδίωκε την αλλαγή στη διάθεσή του, ενώ, στο τέλος, διαμαρτυρήθηκε ανοιχτά εναντίον του Θεού και απαίτησε ανταμοιβές κι ένα στεφάνι, πράγμα που προσέβαλε τη διάθεση του Θεού και τον οδήγησε στην τιμωρία. Ακολουθούσα το ίδιο μονοπάτι με τον Παύλο, και, αν δεν επικεντρωνόμουν στο να επιδιώξω την αλήθεια και στο να απαλλαγώ απ’ τις ακάθαρτες προθέσεις μου για αναζήτηση ευλογιών, το ζήτημα δεν θα ήταν τόσο απλό όσο η απαλλαγή απ’ τα καθήκοντα ή η μετάθεση, αλλά θα κατέληγα να αντισταθώ στον Θεό όπως ο Παύλος και θα αποκλειόμουν. Δεν ήθελα να συνεχίσω σε αυτό το λανθασμένο μονοπάτι, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμη να μετανοήσω.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού: «Αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την παλαιότητα ή τον βαθμό στον οποίο υπέφερε, και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλεί τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχει την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν. Αυτό είναι κάτι που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός αξιολογεί αν κάποιος μπορεί να σωθεί όχι με βάση το επίπεδό του, αλλά με το αν επικεντρώνεται στην επιδίωξη της αλήθειας ενώ Τον ακολουθεί, με το αν απαλλάσσεται απ’ τις διάφορες παράλογες σκέψεις και οπτικές, καθώς και απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, και με το αν έρχεται σε αρμονία με τον Θεό. Όσο υψηλό επίπεδο κι αν έχει κανείς, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια ούτε αλλάζει τη διάθεσή του, στο τέλος θα αποκλειστεί. Κάποιοι άνθρωποι, αν και έχουν χαμηλό επίπεδο, εφόσον έχουν ειλικρινή καρδιά και είναι πρόθυμοι να ασκηθούν στα πάντα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα πάρουν την έγκριση του Θεού. Ό,τι επίπεδο κι αν έχει κανείς, υψηλό ή χαμηλό, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια και να επικεντρώνονται στην αλλαγή της διάθεσής τους. Οι εξωτερικές συνθήκες, οι προσπάθειες κι οι δαπάνες δεν γίνεται να καθορίσουν την έκβαση και τον προορισμό ενός ανθρώπου. Το βασικό είναι αν μπορεί κάποιος να ακολουθήσει την οδό του Θεού και να βιώσει την πραγματικότητα των λόγων Του. Εγώ δεν κατανοούσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Όταν είδα ότι με μετέθεσαν πολλές φορές εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου, θεώρησα πως, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, το χαμηλό μου επίπεδο θα τα καθιστούσε όλα μάταια και, στο τέλος, θα αποκλειόμουν. Έτσι, έγινα αρνητική και επιφυλακτική, ενώ έφτασα ακόμα και στο σημείο να ξεσπάσω την απογοήτευσή μου στα καθήκοντά μου. Δεν επιδίωκα την αλήθεια, μόνο ευλογίες αναζητούσα, κι η διεφθαρμένη διάθεσή μου δεν άλλαζε καθόλου. Δεν μπορούσα ούτε καν να υποταχθώ σε μια απλή μετάθεση. Πώς θα μιλούσα, λοιπόν, για σωτηρία; Αν τα πράγματα συνέχιζαν έτσι, το θέμα δεν θα ήταν ότι ο Θεός θα ήθελε να με αποκλείσει, αλλά ότι οι αντιλήψεις κι οι φαντασιοκοπίες μου, μαζί με τη φιλοδοξία και την επιθυμία μου για ευλογίες, θα με οδηγούσαν στην καταστροφή και τον αποκλεισμό. Είδα ότι αν κάποιος δεν βλέπει τα ζητήματα της πίστης του σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, οδηγείται πραγματικά στην καταστροφή.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο ξεκάθαρα μέσα μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Γιατί προκαθορίζει ο Θεός κάθε λογής επίπεδα στους ανθρώπους; Γιατί ο Θεός δεν δίνει στους ανθρώπους τέλειο επίπεδο; Πάνω σε πόσες πτυχές έχουμε συναναστραφεί σχετικά με το ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα και με το πώς θα πρέπει να το προσεγγίζουν σωστά οι άνθρωποι; Ας τις συνοψίσουμε. Η πρώτη πτυχή είναι να το αποδεχθείς από τον Θεό. Αυτή είναι η βασικότερη σκέψη και άποψη που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Η δεύτερη πτυχή είναι ν’ αναγνωρίζεις και ν’ αξιολογείς ποιο είναι το επίπεδό σου και να ενεργείς και να κάνεις το καθήκον σου με βάση το επίπεδο και την ικανότητά σου. Μην προσπαθείς να κάνεις πράγματα που υπερβαίνουν το επίπεδο και την ικανότητά σου. Κάνε αυτό που μπορείς να κάνεις με ευσυνειδησία και προσγειωμένο τρόπο, και κάνε το καλά. Μην πιέζεις τον εαυτό σου για ό,τι δεν μπορείς να κάνεις. Ποια είναι η τρίτη πτυχή; (Δεν πρέπει να επιθυμούμε διαρκώς ν’ αλλάξουμε το επίπεδό μας. Ακόμη κι αν το επίπεδό μας είναι μέτριο, χαμηλό ή ανύπαρκτο, πρέπει να το προσεγγίζουμε σωστά. Δεν πρέπει να θέλουμε μονίμως ν’ αποδείξουμε στον Θεό ότι το επίπεδό μας είναι καλό. Αυτό δεν είναι πρέπον.) Σωστά. Να προσεγγίζεις σωστά το επίπεδό σου. Μην παραπονιέσαι. Ο Θεός θα σου ζητήσει όσα σου έχει δώσει. Ο Θεός δεν απαιτεί από σένα κάτι που δεν σου έχει δώσει. Για παράδειγμα, αν ο Θεός σού έχει δώσει μέτριο επίπεδο ή χαμηλό επίπεδο, δεν απαιτεί από σένα να γίνεις επικεφαλής, επικεφαλής ομάδας ή επιβλέπων. Ωστόσο, αν ο Θεός σού έχει δώσει ευγλωττία, την ικανότητα να εκφράζεσαι ή ένα συγκεκριμένο χάρισμα και απαιτεί από σένα να κάνεις έργο που σχετίζεται μ’ αυτό το χάρισμα, τότε πρέπει να το κάνεις καλά. Μην αποτυγχάνεις ν’ ανταποκριθείς στις καταστάσεις που σου έχει δώσει ο Θεός. Πρέπει ν’ ανταποκρίνεσαι σε όσα σου χάρισε ο Θεός, να τ’ αξιοποιείς πλήρως και να τα εφαρμόζεις σωστά, να τα εφαρμόζεις σε θετικά πράγματα και ν’ αποφέρεις στο έργο πολύτιμα αποτελέσματα που ωφελούν το ανθρώπινο γένος. Αυτό θα ήταν εξαιρετικό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επιπλέον, πρέπει να ξέρεις ότι ο Θεός έχει καλές προθέσεις όταν δίνει στους ανθρώπους διάφορα επίπεδα. Ο Θεός δεν σου έχει δώσει εξαιρετικά καλό επίπεδο, ακριβώς επειδή θέλει να σε σώσει. Αυτό περιέχει τη φιλόπονη πρόθεση του Θεού. Ο Θεός σού δίνει μέτριο ή χαμηλό επίπεδο για να σε προστατεύσει. Αν οι άνθρωποι είχαν υπερβολικά καλό ή εξαιρετικό επίπεδο, θα τους ήταν εύκολο ν’ ακολουθήσουν τον κόσμο και τον Σατανά και δεν θα κατάφερναν εύκολα να πιστέψουν στον Θεό. Κοιτάξτε αυτούς που ξεχωρίζουν στους διάφορους τομείς και στους διάφορους κλάδους στον κόσμο· τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι όλοι πονηροί εγκέφαλοι, ενσαρκωμένοι διάβολοι. Αν τους ζητήσεις να πιστέψουν στον Θεό, σκέφτονται: “Η πίστη στον Θεό δεν οδηγεί πουθενά· μόνο οι ανίκανοι πιστεύουν στον Θεό!” Οι άνθρωποι με εξαιρετικά καλό επίπεδο, με μεγάλες ικανότητες και προχωρημένες τακτικές αιχμαλωτίζονται από τον Σατανά. Ζουν αποκλειστικά σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και εξ ολοκλήρου για τον κόσμο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ενσαρκωμένοι διάβολοι. Πείτε Μου, σώζει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Είστε, λοιπόν, διατεθειμένοι να είσαι ενσαρκωμένοι διάβολοι ή να είστε συνηθισμένοι άνθρωποι, άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο αλλά μπορούν να λάβουν τη σωτηρία του Θεού; (Είμαστε διατεθειμένοι να είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι.) […] Αν επιλέγεις να είσαι ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος με μέτριο επίπεδο, και προτιμάς να μην απολαύσεις μια καλή υλική ζωή σ’ αυτήν τη ζωή, δεν θέλεις να βγεις στο προσκήνιο, δεν έχεις αίσθηση παρουσίας σ’ αυτόν τον κόσμο και σε περιφρονούν όλοι, αν προτιμάς να είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος και να εκτιμάς ή ν’ αποκτήσεις την ευκαιρία για σωτηρία που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους, αν αυτή είναι η επιλογή σου, αν επιλέγεις να σωθείς και να μην ακολουθήσεις αυτόν τον κόσμο, και μέσα σου επιθυμείς να μην ανήκεις σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά ν’ ανήκεις στον Θεό, τότε δεν θα πρέπει να περιφρονείς το επίπεδο που σου έχει δώσει ο Θεός. Ακόμη κι αν το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό ή αν ο Θεός δεν σου έχει δώσει καθόλου επίπεδο, θα πρέπει και πάλι ν’ αποδεχθείς με χαρά αυτό το γεγονός και να εκπληρώνεις το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος με τις έμφυτες καταστάσεις των διαφόρων ικανοτήτων που σου έχει δώσει ο Θεός. Μια άλλη πτυχή είναι ότι ακόμη κι αν το επίπεδο που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι πολύ καλό —αλλά είναι απλώς το επίπεδο των συνηθισμένων ανθρώπων— και οι ικανότητες που τους δίνει σε όλες τις πτυχές είναι μέτριες ή ακόμη και χαμηλές, οι βασικότερες αλήθειες που θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι και τις οποίες τους διδάσκει ο Θεός μπορούν και πάλι να επιτευχθούν και να εκπληρωθούν, αν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να τις κάνουν πράξη με την καρδιά τους. Ακόμη κι αν το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό και η ικανότητα κατανόησής σου, η ικανότητά σου ν’ αποδέχεσαι πράγματα, η ικανότητά σου να προβαίνεις σε κρίσεις και η ικανότητά σου να αναγνωρίζεις πράγματα είναι πολύ χαμηλές ή ακόμη και ανύπαρκτες, εφόσον διαθέτεις τη στοιχειώδη ανθρώπινη φύση και λογική, οι εργασίες και οι δουλειές που σου εμπιστεύεται ο Θεός μπορούν να ολοκληρωθούν και να γίνουν σωστά. Επιπλέον, ο βασικότερος τρόπος να έχεις φόβο Θεού και ν’ αποφεύγεις το κακό, όπως απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, είναι κάτι που μπορείς ν’ ακολουθήσεις· είναι κάτι που μπορείς να καταφέρεις και να πετύχεις. Επομένως, ο Θεός δεν είχε ποτέ την πρόθεση να σου δώσει πολύ καλό επίπεδο. Αν ο Θεός σού έδινε καλό επίπεδο και κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες που θα σου επέτρεπαν να γίνεις ένας ενσαρκωμένος διάβολος στον κόσμο, τότε ο Θεός δεν θα σε έσωζε. Μπορείτε τώρα να κατανοήσετε την καρδιά του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα; (Ναι.) Αν μπορείς να κατανοήσεις την καρδιά του Θεού, αυτό είναι καλό· θα κατανοείς αυτήν την αλήθεια και θα προσεγγίζεις σωστά το επίπεδό σου· δεν θα υπάρχουν πλέον δυσκολίες από αυτήν την άποψη. Από εδώ και πέρα, οι άνθρωποι θα πρέπει απλώς να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν. Ακόμη κι αν είναι μόνο μία δουλειά, να προσπαθήσεις με την καρδιά σου και όσο μπορείς να την κάνεις καλά και να μην αποτύχεις ν’ ανταποκριθείς στις προσδοκίες που έχει από σένα ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Με τα λόγια του Θεού, είδα ότι το επίπεδο κάθε ανθρώπου είναι ορισμένο απ’ τον Θεό. Είτε κανείς έχει υψηλό είναι χαμηλό επίπεδο, έχει σε κάθε περίπτωση την καλή πρόθεση του Θεού. Ακόμα και με το χαμηλό επίπεδο ο Θεός προστατεύει τον άνθρωπο. Αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Εγώ είχα αλαζονική διάθεση και, όταν πετύχαινα αποτελέσματα στα καθήκοντά μου, ξιπαζόμουν και ένιωθα καλύτερη απ’ τους άλλους, έφτανα ακόμα και στο σημείο να τους κοιτάζω αφ’ υψηλού και να θέλω να με έχουν σε εκτίμηση. Όπως το όριζε η φύση μου, αν είχα καλό επίπεδο, μπορεί να κατέληγα να ακολουθώ το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αν και δεν είχα τόσο καλό επίπεδο και εργασιακές ικανότητες όσο οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν, μπορούσα σε κάθε περίπτωση να οργανώσω τα υλικά της κάθαρσης, οπότε έπρεπε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, να οργανώνω τα υλικά της κάθαρσης σύμφωνα με τις αρχές και να χρησιμοποιώ όσα μου είχε δώσει ο Θεός για να Τον ικανοποιώ.

Αργότερα, έλαβα ένα γράμμα απ’ τους επικεφαλής, που έλεγε ότι ήταν επείγουσα ανάγκη να επανδρωθεί η εκκλησία μιας άλλης περιοχής για ένα καθήκον και ήθελαν να κανονίσουν να πάω εγώ. Όταν διάβασα το γράμμα, και χάρηκα και ανησύχησα. Χάρηκα επειδή κάνοντας αυτό το καθήκον θα είχα τη δυνατότητα να εκπαιδευτώ περισσότερο και θα ωφελούνταν η ζωή-είσοδός μου. Ανησυχούσα, όμως: «Με το επίπεδο που έχω, θα τα καταφέρω; Κι αν δεν μπορέσω να το διαχειριστώ και τελικά με μεταθέσουν ξανά;» Συνειδητοποίησα ότι πάλι ανησυχούσα για το μέλλον και τον προορισμό μου, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμη να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου και να δω τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια Του. Διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν ορθολογικά το επίπεδό τους κι έπειτα να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη θέση τους, ενεργώντας προσγειωμένα ως δημιουργημένα όντα που θέλει ο Θεός, κάνοντας σωστά αυτό που πρέπει να κάνουν με βάση το έμφυτο επίπεδό τους και προσφέροντας την αφοσίωσή τους και όλη τους την προσπάθεια, καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα μέσα μου ένα αίσθημα απελευθέρωσης. Δεν γινόταν να συνεχίσω να ανησυχώ και να κάνω σχέδια για το μέλλον μου. Στο εξής, έπρεπε να επικεντρωθώ μόνο στο να κάνω τα καθήκοντά μου με αφοσίωση. Όσο για τα πράγματα που δεν κατανοούσα ή που δεν ήξερα πώς να τα κάνω, έπρεπε να προσευχηθώ περισσότερο στον Θεό και να αναζητήσω απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν, μια μέρα, πραγματικά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου και με μετέθεταν, ήμουν πρόθυμη να υποταχθώ. Με όλα αυτά κατά νου, αποδέχθηκα αυτό το καθήκον.

Αν και έχω ακόμα πολλά ελαττώματα και ανεπάρκειες στο καθήκον μου, και πολλές πτυχές αδυνατώ να τις λάβω υπόψη, δεν με περιορίζει πια το χαμηλό μου επίπεδο, ενώ νιώθω εντελώς άνετα όταν κάνω τα καθήκοντά μου. Βίωσα πραγματικά ότι μόνο αν βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και φέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και με την αλήθεια, μπορεί να πετύχει την απελευθέρωση και την ελευθερία. Τώρα, έχω μόνο λίγο από αυτό το βίωμα και πρέπει ακόμα να ασκηθώ και να βιώσω περισσότερο τα λόγια του Θεού.