Από τη Γιανγκ Χουάι, Κίνα

Τον Σεπτέμβριο του 2022, συνεργαζόμουν με την αδελφή Λι Μινγκ στο πότισμα των νεοφώτιστων. Είχα μόλις αρχίσει να εκπαιδεύομαι σε αυτό το καθήκον και, αφού η Λι Μινγκ ασχολούνταν με το πότισμα των νεοφώτιστων πολύ καιρό, βασιζόμουν αρκετά σ’ εκείνη. Εκείνη χειριζόταν τις περισσότερες εργασίες που είχαν να κάνουν με την καλλιέργεια των ανθρώπων και την επίλυση των διάφορων δυσκολιών και προβλημάτων που είχαν οι νεοφώτιστοι. Κάποιες φορές, όταν η Λι Μινγκ συζητούσε μαζί μου για θέματα καλλιέργειας ανθρώπων, εγώ αδιαφορούσα, καθώς σκεφτόμουν ότι αρκούσε που εκείνη ήταν η κυρίως υπεύθυνη, και εγώ χρειαζόταν μόνο να ποτίζω τους νεοφώτιστους για τους οποίους ήμουν υπεύθυνη. Στον ελεύθερο χρόνο μου, μπορούσα, επίσης, να διαβάζω τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών και να ακούω ύμνους, και ένιωθα ο τρόπος με τον οποίο έκανα τα καθήκοντά μου ήταν πολύ καλός.

Αργότερα, εξαιτίας των αναγκών του έργου, η Λι Μινγκ μετατέθηκε σε μια άλλη εκκλησία για να κάνει τα καθήκοντά της, κι εγώ ξαφνικά ένιωσα μεγάλη πίεση, καθώς σκεφτόμουν: «Θα μπορέσω να ποτίσω μόνη μου τόσους νεοφώτιστους; Πού θα βρω τελευταία στιγμή κάποιον να με βοηθήσει στο πότισμα; Αν χρειαστεί να βρω και να καλλιεργήσω κάποιον καινούργιο, πόσο χρόνο και ενέργεια θα απαιτήσει αυτό; Ήδη είμαι πολύ απασχολημένη με το πότισμα των νεοφώτιστων, και τώρα θα πρέπει να καλλιεργήσω έναν πρωτάρη. Δεν θα είμαι ακόμα πιο απασχολημένη με όλα αυτά; Πού θα βρω ελεύθερο χρόνο για μένα;» Ένιωθα μέσα μου κάποια αντίσταση και απλώς ήθελα η ηγεσία να κανονίσει γρήγορα να συνεργαστεί κάποιος μαζί μου για να ελαφρύνει τον εργασιακό φόρτο μου. Όμως, θα έπαιρνε χρόνο για να βρεθεί ένας κατάλληλος ποτιστής. Πριν φύγει, η Λι Μινγκ ανέφερε ότι υπήρχε μια αδελφή με καλό επίπεδο και καλή κατανόηση, που όμως ήταν νεαρή και ασταθής, οπότε με ενθάρρυνε να καλλιεργήσω κι άλλο αυτήν την αδελφή. Στα λόγια συμφώνησα, αλλά μέσα μου ένιωθα πολύ αδικημένη, σαν να πνίγομαι, και σκεφτόμουν: «Δεν είναι εύκολη δουλειά να καλλιεργήσω αυτήν την αδελφή. Πόσο κόπο πρέπει να κάνω;» Τις επόμενες μέρες, ήμουν πολύ παθητική στα καθήκοντά μου και, όταν οι νεοφώτιστοι είχαν προβλήματα ή δυσκολίες, δεν είχα κίνητρο να τα επιλύσω. Ενεργούσα μηχανικά όταν πήγαινα στις συναθροίσεις με τους νεοφώτιστους, και αυτό δεν έφερνε κανένα αποτέλεσμα. Μια μέρα, το ηλεκτρικό μου ποδήλατο χάλασε στα μέσα της διαδρομής και αναγκάστηκα να το σπρώξω, με αποτέλεσμα να μου πάρει πάνω από μία ώρα να γυρίσω σπίτι. Δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε το δαχτυλάκι μου από την κούραση και ένιωθα τελείως εξαντλημένη. Ήξερα ότι δεν ήταν σύμπτωση που είχα έρθει αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, οπότε έκανα αυτοκριτική και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, απ’ όταν έμαθα για τη μετάθεση της Λι Μινγκ, νιώθω αντίσταση και παραπονιέμαι μέσα μου. Αντιλαμβάνομαι ότι η κατάστασή μου είναι λανθασμένη και είμαι διατεθειμένη να κάνω αυτοκριτική και να μετανοήσω ενώπιόν Σου. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με ώστε να κατανοήσω την πρόθεσή Σου».

Αφού προσευχήθηκα, θυμήθηκα έναν στίχο από τα λόγια του Θεού: «Όσο μεγαλύτερο φορτίο έχεις για την ανάθεση απ’ τον Θεό, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τελειωθείς από Αυτόν». Έσπευσα να αναζητήσω το χωρίο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το να τρως και να πίνεις από τα λόγια του Θεού, το να κάνεις πράξη την προσευχή, το να αποδέχεσαι το φορτίο του Θεού και το να αποδέχεσαι τις εργασίες που Εκείνος σου εμπιστεύεται —όλα αυτά γίνονται έτσι ώστε να έχεις ένα μονοπάτι μπροστά σου. Όσο μεγαλύτερο φορτίο έχεις για την ανάθεση απ’ τον Θεό, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τελειωθείς από Αυτόν. Κάποιοι είναι απρόθυμοι να συνεργαστούν με τους άλλους κατά την υπηρεσία τους στον Θεό, ακόμα και όταν έχουν κληθεί· πρόκειται για ανθρώπους οκνηρούς που επιθυμούν μόνο να απολαμβάνουν ανέσεις. Όσο περισσότερο σου ζητείται να υπηρετήσεις τον Θεό σε συνεργασία με άλλους, τόσο περισσότερη εμπειρία θα αποκτήσεις. Λόγω του ότι έχεις περισσότερα φορτία και εμπειρίες, θα αποκτήσεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς. Ως εκ τούτου, αν μπορείς να υπηρετείς τον Θεό με ειλικρίνεια, τότε θα λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού· κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς από τον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι τελειώνονται αυτήν τη στιγμή. Όσο περισσότερο σε συγκινεί το Άγιο Πνεύμα, τόσο πιο πολύ χρόνο θα αφιερώνεις στο να λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού, τόσο περισσότερο θα τελειώνεσαι από τον Θεό και τόσο πιο πολύ θα σε κερδίζει Αυτός —ώσπου, στο τέλος, θα γίνεις ένα άτομο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός. Επί του παρόντος, υπάρχουν κάποιοι που δεν κουβαλούν κανένα φορτίο για την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και τσαπατσούληδες και νοιάζονται μόνο για τη δική τους σάρκα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά εγωιστές και είναι, επίσης, τυφλοί. Αν δεν μπορείς να δεις αυτό το ζήτημα καθαρά, δεν θα κουβαλήσεις κανένα φορτίο. Όσο περισσότερο νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο θα σου εμπιστευθεί Αυτός. Οι εγωιστές δεν είναι πρόθυμοι να υποστούν τέτοια πράγματα· είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα και, ως αποτέλεσμα, θα χάσουν τις ευκαιρίες να τελειωθούν από τον Θεό. Δεν βλάπτουν έτσι τον εαυτό τους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού προκειμένου να επιτύχεις την τελείωση). Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η πιθανότητα κάποιος να οδηγηθεί στην τελείωση εξαρτάται άμεσα από το αν έχει ή όχι αίσθημα φορτίου για την ανάθεση από τον Θεό. Όταν κάποιος κάνει τα καθήκοντά του με αίσθημα φορτίου και επιδιώκει την αλήθεια, λαμβάνοντας υπόψη τις προθέσεις του Θεού, το Άγιο Πνεύμα θα διαφωτίσει και θα καθοδηγήσει αυτόν τον άνθρωπο, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κατανοήσει την αλήθεια και να αναπτυχθεί στη ζωή του καθώς κάνει τα καθήκοντά του. Αντίθετα, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι είναι πολύ τεμπέληδες και απρόθυμοι να αναλάβουν ευθύνες και δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, σε καμία περίπτωση δεν θα λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και, στο τέλος, δεν θα κερδίσουν τίποτα. Όταν στοχάστηκα την κατάστασή μου, είδα ότι ήμουν όντως το είδος εκείνο του τεμπέλη ανθρώπου που επιζητά τις ανέσεις και τον οποίο εκθέτει ο Θεός. Όταν αυξήθηκε ο εργασιακός φόρτος και έπρεπε να υποφέρω σωματικά, ένιωσα αντίσταση και απροθυμία να συνεργαστώ. Με αυτήν τη στάση απέναντι στα καθήκοντά μου, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να αποκτήσω την αλήθεια ή να οδηγηθώ στην τελείωση. Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, ταράχτηκα κάπως και κατάλαβα τη φιλόπονη πρόθεση του Θεού. Τώρα που η Λι Μινγκ είχε πάρει μετάθεση, είχα επιφορτιστεί εγώ με το έργο του ποτίσματος. Ο Θεός, όμως, δεν μου δυσκόλευε τη ζωή, αλλά με εκπαίδευε. Είτε πότιζα νεοφώτιστους είτε καλλιεργούσα άλλους, όταν συναντούσα προβλήματα και δυσκολίες, δεν υπήρχε κανείς για να βασιστώ πάνω του, πράγμα που με ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο να βασίζομαι στον Θεό, να αναζητώ την αλήθεια και να μάθω να χρησιμοποιώ την αλήθεια για να λύνω προβλήματα. Αυτή ήταν η χάρη του Θεού! Εντούτοις, εγώ νοιαζόμουν για τη σάρκα μου, φοβόμουν τις κακουχίες και την κούραση και ήμουν απρόθυμη να αναλάβω ευθύνες. Δεν είχα αποδεχτεί την ευκαιρία να με οδηγήσει ο Θεός στην τελείωση και να με βοηθήσει να κερδίσω την αλήθεια. Πραγματικά δεν ήξερα ποιο ήταν το καλό μου!

Ύστερα διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια εκτελούν τα καθήκοντά τους με μια ανεύθυνη νοοτροπία. “Θα ακολουθήσω όποιον με οδηγεί· θα πάω όπου κι αν με οδηγήσει. Θα κάνω ό,τι με βάλει να κάνω. Δεν πρόκειται όμως να αναλάβω ευθύνες ή έγνοιες ούτε να μπω σε μεγαλύτερο κόπο για να κάνω κάτι, ούτε και πρόκειται να κάνω κάτι με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Είναι πρόθυμοι μόνο να καταβάλουν προσπάθεια, όχι όμως να αναλάβουν ευθύνες. Αυτή δεν είναι η στάση κάποιου που εκτελεί πραγματικά ένα καθήκον. Πρέπει κανείς να μάθει να εκτελεί το καθήκον του με την καρδιά του, και κάποιος που έχει συνείδηση μπορεί να το καταφέρει αυτό. Αν κάποιος δεν εκτελεί ποτέ το καθήκον του με την καρδιά του, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει συνείδηση, και όσοι δεν έχουν συνείδηση δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. […] Για να κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας και να είστε σε θέση να αναλάβετε κάποια ευθύνη, απαιτείται να υποφέρετε και να πληρώσετε κάποιο τίμημα. Δεν αρκεί να μιλάτε απλώς για αυτά πράγματα. Αν δεν κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας, αλλά θέλετε πάντοτε να μοχθείτε αντ’ αυτού, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα το κάνετε σωστά. Θα ενεργείτε απλώς μηχανικά και αυτό είναι όλο. Δεν θα γνωρίζετε αν έχετε κάνει καλά το καθήκον σας ή όχι. Αν το κάνεις με την καρδιά σου, θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις την αλήθεια· αν δεν το κάνεις, τότε δεν θα τα καταφέρεις. Όταν εκτελείς το καθήκον σου και επιδιώκεις την αλήθεια με την καρδιά σου, τότε θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, να ανακαλύψεις τη διαφθορά και ελαττώματά σου και να γνωρίσεις καλά κάθε μία από τις καταστάσεις σου. Αν το μόνο στο οποίο εστιάζεις είναι να καταβάλλεις προσπάθεια και δεν κάνεις αυτοκριτική με την καρδιά σου, δεν θα είσαι σε θέση να ανακαλύψεις τις πραγματικές καταστάσεις που έχεις μέσα σου και τις μυριάδες αντιδράσεις και αποκαλύψεις διαφθοράς που έχεις στα διαφορετικά περιβάλλοντα που συναντάς. Αν δεν ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει το να αφήνεις άλυτα τα προβλήματα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. […] Θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια αν δεν αναλογίζεσαι συχνά θέματα που αφορούν το καθήκον σου ή που έχουν να κάνουν με την αλήθεια, αλλά αντίθετα, εμπλέκεσαι σε εξωγενή πράγματα και σκέφτεσαι υποθέσεις της σάρκας; Θα είσαι τότε σε θέση να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ζήσεις ενώπιον του Θεού; Σίγουρα όχι. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Είδα ότι ο Θεός εκθέτει το γεγονός πως οι άνθρωποι που δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ένα τίμημα στα καθήκοντά τους, που πάντα επιζητούν την άνεση και την ευκολία της σάρκας και που είναι τελείως ανεύθυνοι στο έργο τους, δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια και ο Θεός δεν τους εγκρίνει. Αναλογίστηκα ότι τον καιρό που είχα πρωτοαρχίσει να ποτίζω νεοφώτιστους βασιζόμουν πάρα πολύ στη συνεργάτιδα αδελφή μου. Αφού είχε μεγαλύτερη πείρα στο πότισμα των νεοφώτιστων, θεωρούσα ότι δεν υπήρχε πρόβλημα να αφήνω εκείνη να συναναστρέφεται για να επιλύει τις δυσκολίες τους. Δεν μ’ ενδιέφεραν ούτε ρωτούσα καθόλου γι’ αυτά τα πράγματα κι ενεργούσα σαν να μην είχα καμία σχέση με την εκκλησία. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου, απλώς ήθελα να αποφεύγω την ταλαιπωρία και την κούραση, κι έβρισκα στα κρυφά χρόνο να κάνω τα πράγματα που μου άρεσαν. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν ένιωσα ποτέ ότι δεν είχα αίσθημα φορτίου για τα καθήκοντά μου. Όταν έμαθα ότι η Λι Μινγκ επρόκειτο να μετατεθεί, ένιωσα σαν να είχα χάσει τον στυλοβάτη μου και ένιωσα απελπισία όταν σκέφτηκα όλο το έργο που τώρα θα επωμιζόμουν μόνη μου. Άρχισα να σκέφτομαι την άνεσή μου, ήθελα πάντα να διαλέγω τις ευκολότερες εργασίες, και όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελα, γινόμουν αρνητική και παθητική. Αμελούσα την καλλιέργεια όσων έπρεπε να καλλιεργηθούν και ενεργούσα μηχανικά όταν πότιζα τους νεοφώτιστους. Έλεγα ότι ήθελα να ικανοποιώ τον Θεό και να λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις Του, όμως, όταν ήταν όντως να ταλαιπωρηθώ και να πληρώσω τίμημα, έκανα πίσω και δεν ήθελα καν να καταβάλω την οποιαδήποτε προσπάθεια. Λάμβανε υπόψη, άραγε, η καρδιά μου τις προθέσεις του Θεού; Ένιωθα πολύ ένοχη όταν τα σκεφτόμουν αυτά. Αργότερα, πήρα την πρωτοβουλία να σκύψω στις δυσκολίες και στα προβλήματα των νεοφώτιστων και συναναστρεφόμουν για να τους βοηθήσω. Επιπλέον, αφιέρωνα περισσότερο χρόνο για να καλλιεργώ άλλους. Παρόλο που ανησυχούσα και υπέφερα περισσότερο, ένιωθα γαλήνη και ηρεμία στην καρδιά μου.

Έναν μήνα αργότερα, μετατέθηκα σε μια άλλη εκκλησία για να ποτίζω τους νεοφώτιστους. Έμαθα από τους επικεφαλής ότι η αδελφή Γιανγκ Τσινγκ δεν είχε καλές εργασιακές ικανότητες ούτε ήταν κατάλληλη για τον ρόλο της επικεφαλής ομάδας, και ήθελαν να αναλάβω εγώ τον ρόλο. Ένιωσα μεγάλη πίεση και σκέφτηκα: «Ο επικεφαλής ομάδας δεν ποτίζει τους νεοφώτιστους μόνο, αλλά συνοψίζει και τις παρεκκλίσεις του έργου και συναναστρέφεται για να λύσει τα προβλημάτα των ποτιστών. Μπορώ πραγματικά να διαχειριστώ όλο αυτό το έργο; Σαν πολλές σκοτούρες να είναι αυτές!» Προσπάθησα γρήγορα να αρνηθώ τον ρόλο και είπα: «Η Γιανγκ Τσινγκ κάνει το έργο του ποτίσματος πολλά χρόνια και έχει καταφέρει να συλλάβει κάποιες αρχές. Γιατί να μην την αφήσουμε να συνεχίσει ως επικεφαλής ομάδας προς το παρόν; Εγώ μπορώ να τη στηρίξω και, αν αυτό δεν πάει καλά, τη μεταθέτουμε αργότερα». Οι επικεφαλής είδαν ότι δεν ήμουν πρόθυμη να γίνω επικεφαλής ομάδας, οπότε δεν με πίεσαν, κι εγώ δεν μπορούσα παρά να αναστενάξω με ανακούφιση.

Αργότερα, διαπίστωσα ότι η Γιανγκ Τσινγκ είχε αλαζονική διάθεση και ότι στα καθήκοντά της στηριζόταν στην πείρα και την τήρηση των κανονισμών. Όταν επιχείρησα να συναναστραφώ και να τη διορθώσω, δεν το δέχτηκε και συνέχισε να ενεργεί με τον ίδιο τρόπο. Είπα μέσα μου: «Η Γιανγκ Τσινγκ όχι μόνο δεν έχει καλές εργασιακές ικανότητες, αλλά ούτε και μπορεί να κατανοήσει τις αρχές μέσα από τη συναναστροφή, ενώ το επίπεδό της είναι πολύ χαμηλό. Αν συνεχιστεί αυτό, θα καθυστερήσει το έργο. Δεν είναι καθόλου κατάλληλη για τον ρόλο της επικεφαλής ομάδας». Αλλά μετά σκέφτηκα: «Αν την απαλλάξουμε από τα καθήκοντά της, ποιος θα γίνει επικεφαλής; Οι άλλοι αδελφοί και οι αδελφές στην ομάδα μόλις ξεκίνησαν την εκπαίδευσή τους και δεν κατανοούν ακόμη τις αρχές. Παρόλο που κι εγώ έχω πολλές ελλείψεις, ποτίζω νεοφώτιστους για κάμποσο διάστημα και έχω φτάσει να καταλαβαίνω ορισμένες αρχές, συνεπώς θα ήμουν η πιο κατάλληλη επιλογή». Μόλις, όμως, σκέφτηκα ότι ο επικεφαλής ομάδας υφίσταται πολύ μεγάλη πίεση, ότι θα έπρεπε να διαχειρίζομαι τα πάντα και ότι, με τόσες έγνοιες, θα έφτανα να εξαντληθώ, γρήγορα απέρριψα την ιδέα και σκέφτηκα: «Γιατί να μη συναναστραφώ απλώς περισσότερο με τη Γιανγκ Τσινγκ και να τη βοηθήσω με το έργο; Λογικά, όλα θα πάνε καλά». Έτσι, είδα τα προβλήματα της Γιανγκ Τσινγκ, αλλά δεν τα ανέφερα. Εκείνη ακριβώς την εποχή, ένας αδελφός στην εκκλησία τράκαρε με το αμάξι και έσπασε το χέρι του. Έμαθα ότι ήταν διαρκώς αναξιόπιστος και απλώς διεκπεραίωνε τυπικά τα καθήκοντά του, ενώ, αφότου απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του, δεν απέκτησε αυτογνωσία, δεν μετανόησε ούτε άλλαξε. Τώρα, δεν μπορούσε να κάνει πια τα καθήκοντά του με σπασμένο χέρι, ακόμη κι αν ήθελε. Αυτό το περιστατικό πραγματικά με ταρακούνησε. Είδα ότι, στην πορεία των καθηκόντων τους, αν οι άνθρωποι είναι ύπουλοι, λουφάρουν, αμελούν το ανειλημμένο έργο τους και δεν μετανοούν ποτέ, μόλις χάσουν την ευκαιρία να κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι πολύ αργά για μεταμέλεια. Ένιωθα ότι η εμπειρία του αδελφού ήταν μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση για μένα και θυμήθηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εάν εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια και το προσεγγίζεις με ασεβή στάση, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Παρόλο που είσαι ικανός να το εκτελέσεις καλά, δεν θα το κάνεις. Δεν θα το εκτελείς σε αποδεκτό επίπεδο και ο Θεός θα δυσαρεστηθεί πολύ με τη στάση που έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Εάν προσευχόσουν στον Θεό, αναζητούσες την αλήθεια, αφιερωνόσουν στο θέμα αυτό με όλη σου την καρδιά και το μυαλό και συνεργαζόσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο Θεός θα προετοίμαζε τα πάντα για σένα εκ των προτέρων. Έτσι, όταν χειριζόσουν τυχόν ζητήματα, τα πάντα θα έπαιρναν τον δρόμο τους και θα είχες καλά αποτελέσματα. Δεν θα χρειαζόταν να καταβάλεις σπουδαία προσπάθεια. Αν έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να συνεργαστείς, ο Θεός θα είχε ήδη κανονίσει τα πάντα για σένα. Εάν, όμως, είσαι ύπουλος και τεμπελιάζεις, εάν δεν φροντίζεις να γίνει σωστά το καθήκον σου και βαδίζεις πάντοτε στο λάθος μονοπάτι, τότε ο Θεός δεν θα κάνει πράγματα για σένα. Θα χάσεις αυτήν την ευκαιρία και ο Θεός θα πει: “Είσαι άχρηστος και δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω. Κάνε στην άκρη. Σου αρέσει, λοιπόν, να είσαι πονηρός και να λουφάρεις; Σου αρέσει να είσαι τεμπέλης και να ενδίδεις στις ανέσεις; Κάτσε, λοιπόν, να ενδίδεις στις ανέσεις μια για πάντα!” Ο Θεός θα δώσει αυτήν τη χάρη κι αυτήν την ευκαιρία σε κάποιον άλλο. Τι λέτε, είναι απώλεια αυτό ή κέρδος; (Απώλεια.) Είναι μια τεράστια απώλεια!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ένιωσα πως η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή του ανθρώπου. Η ευκαιρία που έχουν οι άνθρωποι να κάνουν τα καθήκοντά τους είναι η χάρη του Θεού. Η πρόθεση του Θεού είναι να αναζητάμε την αλήθεια και να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές στα καθήκοντά μας, να είμαστε σε θέση να υποτασσόμαστε στον Θεό και να είμαστε αφοσιωμένοι σ’ Εκείνον και να κάνουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με τα πρότυπα. Όμως, αν εγώ δεν εκτιμούσα τις ευκαιρίες αυτού του είδους και έκανα τα καθήκοντά μου με τρόπο αναξιόπιστο και χαλαρό, χωρίς να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια και χωρίς να παίρνω στα σοβαρά τα καθήκοντά μου, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε, θα με παραμέριζε και θα με αγνοούσε. Στην αρχή, οι επικεφαλής ήθελαν να γίνω εγώ επικεφαλής της ομάδας, όμως εγώ φοβήθηκα την ταλαιπωρία και τη σκληρή δουλειά, οπότε αρνήθηκα το καθήκον. Τώρα, όμως, που η Γιανγκ Τσινγκ είχε χαρακτηριστεί ακατάλληλη ως επικεφαλής ομάδας, αν συνεχίζαμε να την κρατάμε, θα καθυστερούσε το έργο του ποτίσματος. Συνεπώς, έπρεπε να αναφέρω γρήγορα τα ζητήματά της. Φοβόμουν, όμως, ότι, αν εκείνη απαλλασσόταν από τα καθήκοντά της και αναλάμβανα εγώ τον ρόλο της επικεφαλής της ομάδας, θα φορτωνόμουν κι άλλες έγνοιες, οπότε, για χάρη της άνεσης της σάρκας μου, παρόλο που έβλεπα τα προβλήματα της Γιανγκ Τσινγκ, δεν τα ανέφερα, ενώ, μάλιστα, της επέτρεψα να συνεχίσει να παρεμποδίζει και να βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Συνειδητοποίησα τότε πόσο σοβαρές ήταν οι συνέπειες του γεγονότος ότι ήμουν ύπουλη και χαλαρή στα καθήκοντά μου και ότι, αν συνέχιζα να μη μετανοώ, θα κατέληγα σαν εκείνον τον αδελφό και μπορεί κάλλιστα να έχανα την ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου. Προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό, διατεθειμένη να μετανοήσω και να αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω τα προβλήματά μου.

Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού: «Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να σκεφτείς ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθούν οι υποχρεώσεις τις οποίες εκτιμούν περισσότερο οι άπιστοι, όπως το να δείχνεις ευσέβεια στους γονείς σου, να τους φροντίζεις και να εξασφαλίζεις ότι θα αποκτήσει φήμη η οικογένειά σου. Όλα αυτά είναι κούφια και χωρίς κανένα πραγματικό νόημα. Ποια είναι η ελάχιστη υποχρέωση που θα πρέπει να εκπληρώσει ένα άτομο; Το πιο ρεαλιστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο εκτελείς καλά το καθήκον σου τώρα. Με το να αρκείσαι πάντοτε στο να κάνεις απλά και μόνο τα διαδικαστικά, δεν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου· ούτε με το να μπορείς μόνο να λες λόγια και δόγματα εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο αν κάνεις πράξη την αλήθεια και ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο όταν η άσκηση της αλήθειας από σένα είναι αποτελεσματική κι ωφέλιμη για τους ανθρώπους, θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνεις, μόνο όταν επιμένεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές στα πάντα θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Το να ενεργείς μηχανικά σύμφωνα με τον ανθρώπινο τρόπο δράσης σημαίνει ότι ενεργείς επιπόλαια· μόνο αν εμμένεις στις αλήθεια-αρχές, εκτελείς σωστά το καθήκον σου και εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Και όταν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου, αυτό δεν είναι η εκδήλωση αφοσίωσης; Αυτή είναι η εκδήλωση της εκτέλεσης του καθήκοντός σου με αφοσίωση. Μόνο όταν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, και αυτήν την αποφασιστικότητα και επιθυμία, καθώς και αυτήν την εκδήλωση αφοσίωσης απέναντι στο καθήκον σου, θα σε κοιτάξει ο Θεός ευνοϊκά και θα σε εγκρίνει. Αν δεν έχεις καν αυτό το αίσθημα ευθύνης, ο Θεός θα σε αντιμετωπίζει ως χασομέρη, ως μπουμπουνοκέφαλο, και θα σε σιχαίνεται. […] Επομένως, αν θέλεις να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, θα πρέπει τουλάχιστον να γίνεις αξιόπιστος στα μάτια των άλλων. Αν θέλεις οι άλλοι να σ’ εμπιστεύονται, να σε βλέπουν ευνοϊκά, να σε έχουν σε εκτίμηση, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις αξιοπρέπεια, να έχεις αίσθημα ευθύνης, να κρατάς τον λόγο σου και να είσαι αξιόπιστος. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνεις επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος απέναντι στον Θεό· τότε θα έχεις ουσιαστικά εκπληρώσει τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από σένα. Τότε θα υπάρχει ελπίδα να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, έτσι δεν είναι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (8)]. Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα έναν βαθύ πόνο στην καρδιά και ταράχτηκα. Συνειδητοποίησα ότι είχα υπάρξει αναξιόπιστη και ανεύθυνη στα καθήκοντά μου, κι έτσι είχα γίνει εντελώς ανάξια εμπιστοσύνης. Ήξερα ότι η Γιανγκ Τσινγκ δεν ήταν κατάλληλη για τον ρόλο της επικεφαλής της ομάδας εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου της και επίσης ότι, εκείνον τον καιρό, δεν υπήρχαν άλλοι κατάλληλοι υποψήφιοι για την ηγετική θέση στην ομάδα. Και πάλι, όμως, δεν ήμουν διατεθειμένη να επωμιστώ το φορτίο της προστασίας του εκκλησιαστικού έργου. Πραγματικά δεν είχα καθόλου αίσθημα ευθύνης! Σκέφτηκα ότι κάποιοι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέχρι να ενηλικιωθούν, αλλά με το που μεγαλώσουν, τα παιδιά νοιάζονται μόνο για τη δική τους απόλαυση και ευχαρίστηση, ενώ παραμελούν τους γονείς τους όταν αρρωστήσουν ή χρειάζονται φροντίδα στα γεράματά τους. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε ανθρώπινη φύση. Είχα απολαύσει πάρα πολύ πότισμα και εφοδιασμό από τον Θεό μέσα από τα λόγια Του, αλλά όταν το έργο του ποτίσματος χρειαζόταν τη συνεργασία των ανθρώπων, στάθηκα εγωίστρια και ποταπή και ενδιαφέρθηκα μόνο για την άνεση της σάρκας μου, χωρίς να νοιαστώ καθόλου για το έργο της εκκλησίας. Πραγματικά δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Άρχισα να απεχθάνομαι τον εαυτό μου και ντράπηκα για τις πράξεις μου, αλλά —ακόμα περισσότερο— ένιωσα τύψεις και ενοχές και δεν ήμουν πια διατεθειμένη να ζω με τρόπο εγωιστικό και ποταπό.

Αργότερα, αναρωτήθηκα: «Γιατί, όποτε υπάρχει ένα καθήκον που απαιτεί να υποφέρει η σάρκα, εγώ νιώθω αντίσταση και δεν είμαι πρόθυμη να συνεργαστώ; Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος;» Μια μέρα, βρήκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη σχολική εκπαίδευση, τις κοινωνικές επιρροές, καθώς και τις σκέψεις και δηλώσεις δημόσιων και σπουδαίων προσωπικοτήτων για να δηλητηριάζει τους ανθρώπους, ενσταλάζοντας στους ανθρώπους διάφορα σατανικά δηλητήρια και φιλοσοφίες, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Η ζωή είναι σύντομη, οπότε απόλαυσέ την όσο μπορείς». Οι άνθρωποι ζουν με βάση αυτά τα πράγματα κι αντιμετωπίζουν την απόλαυση της σάρκας ως στόχο και κατεύθυνση της επιδίωξής τους. Αρχίζουν να επιδιώκουν το φαγητό, τα ρούχα, την απόλαυση της σάρκας και τις πονηρές τάσεις, πράγμα που οδηγεί σε μια ολοένα και πιο έκφυλη ζωή, χωρίς τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Συνειδητοποίησα ότι έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ, καθώς ενέδιδα ιδιαίτερα στη σωματική άνεση. Πριν βρω τον Θεό, αναζητούσα την άνεση στην εργασία μου και απέφευγα την ταλαιπωρία και την κούραση. Δεν είχε σημασία αν έβγαζα πολλά ή λίγα· μου αρκούσε να έχω αρκετά για να τρώω και να πίνω. Όταν έβλεπα γύρω μου τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται, να πασχίζουν και να εξαντλούνται για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, σκεφτόμουν ότι ήταν ανόητοι και έλεγα ότι η ζωή διαρκεί μόλις λίγες δεκαετίες, οπότε γιατί δυσκόλευαν τόσο τον εαυτό τους; Τώρα, ενώ έκανα το καθήκον μου στον οίκο του Θεού, συνέχιζα να έχω κοσμικές απόψεις, λαχταρούσα διαρκώς τη σωματική άνεση και δεν ήθελα να ταλαιπωρούμαι ή να εξαντλούμαι. Κάποιες φορές, αφού είχα περάσει κάποιες μέρες πολύ απασχολημένη με το καθήκον μου και ένιωθα πνευματική ένταση, ήθελα πάντα να βρω μια ευκαιρία να χαλαρώσω σωματικά και να μην εξαντληθώ. Όταν ερχόταν η ώρα να επωμιστώ ένα φορτίο, να ταλαιπωρηθώ και να πληρώσω ένα τίμημα, ήθελα πάντα να κάνω πίσω ή να φορτώσω την εργασία σε κάποιον άλλο. Οι άνθρωποι που πραγματικά διαθέτουν συνείδηση και λογική νοιάζονται για το πώς θα ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού στα καθήκοντά τους. Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια και βάζουν τα δυνατά τους για να φέρουν καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά τους. Εγώ, όμως, ένας εγωιστής και ποταπός άνθρωπος, νοιαζόμουν μόνο για τα δικά μου σωματικά συμφέροντα, ήμουν αναξιόπιστη και χαλαρή και δεν ήμουν διατεθειμένη να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για τα καθήκοντά μου. Ενώ το σώμα μου ένιωθε άνετα και δεν υπέφερα πολύ, έχασα πολλές ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια. Ξανά και ξανά, απέφυγα και αρνήθηκα τα καθήκοντά μου και επαναστάτησα εναντίον του Θεού. Αν συνεχιζόταν αυτό, στο τέλος απλώς ο Θεός θα με αποστρεφόταν, θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Ήταν ένα μονοπάτι που οδηγούσε στον θάνατο! Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα πραγματικά το νόημα αυτού που αναφέρεται στο Βιβλίο των Παροιμιών: «Η αμεριμνησία των αφρόνων θέλει αφανίσει αυτούς». Ένιωσα μέσα μου έναν φόβο που δεν έλεγε να φύγει. Αν δεν είχα μάθει για το τροχαίο εκείνου του αδελφού, δεν θα είχα κάνει αυτοκριτική και δεν θα είχα συνειδητοποιήσει τις σοβαρές συνέπειες του γεγονότος ότι επιδίωκα την άνεση ούτε, βέβαια, θα είχα μπορέσει να μετανοήσω και να αλλάξω. Ευχαρίστησα σιωπηλά τον Θεό.

Αργότερα, βρήκα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού, το οποίο μου έδωσε ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν καταλαβαίνεις και γνωρίζεις τι να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στο καθήκον σου. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: “Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά”. Πώς σου φαίνεται αυτή η δήλωση; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και όσους έχουν αίσθημα φορτίου και ευθύνης για τα καθήκοντά τους. Τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν χαμηλότερο επίπεδο, όμως η καρδιά τους μπορεί να στραφεί προς τον οίκο του Θεού. Κάνουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά και τη δύναμη, χωρίς να κάνουν σχέδια για τα δικά τους συμφέροντα. Ο Θεός εγκρίνει τέτοιους ανθρώπους. Ήμουν πια διατεθειμένη να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν και ως επικεφαλής ομάδας, θα συναντούσα κάποιες δυσκολίες στο έργο, ο Θεός δεν δίνει στους ανθρώπους φορτία που είναι πολύ βαριά για να τα σηκώσουν. Έπρεπε να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού, να θέσω σε πρώτη προτεραιότητα το έργο της εκκλησίας και να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να κάνω ό,τι μπορούσα, χωρίς να είμαι ύπουλη και χαλαρή, αλλά με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό στα καθήκοντά μου. Σκέφτηκα τον Νώε όταν έφτιαχνε την κιβωτό. Εκείνον τον καιρό, η βιομηχανία δεν είχε αναπτυχθεί και οι μεταφορές ήταν περιορισμένες, ενώ ο Νώε δεν ήταν επαγγελματίας ναυπηγός. Ήταν πολύ δύσκολο για τον Νώε να φτιάξει μια τόσο πελώρια κιβωτό, αλλά, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανάθεση από τον Θεό, ο Νώε δεν έκανε πίσω και δεν νοιάστηκε ούτε έκανε σχέδια για τα δικά του σωματικά συμφέροντα. Μόλις έλαβε την εντολή από τον Θεό, άρχισε αμέσως να την κάνει πράξη χωρίς καμία καθυστέρηση. Ο Νώε εναρμόνισε την καρδιά του με την καρδιά του Θεού και έκανε το φορτίο του Θεού δικό του φορτίο. Είχε απλή και υποτακτική καρδιά απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, και αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο, το οποίο εγκρίνει κι ο Θεός. Οι επικεφαλής μού ζήτησαν να γίνω επικεφαλής ομάδας για να παροτρύνω τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν καλά το έργο του ποτίσματος. Αυτό θα απαιτούσε από μένα να υπομείνω λίγη μόνο παραπάνω ταλαιπωρία και να πληρώσω λίγο μόνο παραπάνω τίμημα, όμως εγώ δεν είχα στάση υπακοής. Η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου απείχε παρασάγγας από τη στάση του Νώε! Συγκρίνοντας τον εαυτό μου με την απλότητα, την ειλικρίνεια και την υποταγή του Νώε, ένιωσα μεγάλη ντροπή και ενοχή. Τώρα που το έργο του ποτίσματος είχε παρεμποδιστεί, έπρεπε να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού, να αναλάβω την πρωτοβουλία να το επωμιστώ και να βάλω τα δυνατά μου να πετύχω ό,τι έπρεπε και ό,τι μπορούσα να κάνω, ώστε να μην έχω καθόλου τύψεις. Έτσι, υπέβαλα μια ειλικρινή αναφορά για τα ζητήματα της Γιανγκ Τσινγκ· το αποτέλεσμα ήταν ότι οι επικεφαλής την απάλλαξαν από τα καθήκοντά της κι έγινα εγώ επικεφαλής της ομάδας.

Στην αρχή, καθώς εκπαιδευόμουν ως επικεφαλής της ομάδας, υστερούσα σε πολλούς τομείς και είχα να λύσω πολλά προβλήματα, και συχνά έκανα υπερωρίες. Με τον καιρό, άρχισα να έχω κάποια αρνητικά συναισθήματα. Ένιωθα ότι ο επικεφαλής ομάδας έχει πολλές έγνοιες και ότι το προηγούμενο καθήκον μου ήταν πολύ ευκολότερο. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, συνειδητοποίησα ότι άρχιζα πάλι να νοιάζομαι για τη σάρκα μου, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό μέσα μου, διατεθειμένη να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα μου. Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Σήμερα, αγαπώ όποιον μπορεί να ακολουθήσει το θέλημά Μου, όποιον μπορεί να νοιαστεί για τα φορτία Μου και όποιον μπορεί να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για Εμένα, με αληθινή καρδιά και ειλικρίνεια. Εγώ θα τους διαφωτίζω συνεχώς και δεν θα τους αφήσω να ξεγλιστρήσουν μακριά Μου. Συχνά λέω: “Όσους από εσάς δαπανάτε ειλικρινά για Εμένα, είναι βέβαιο ότι θα σας ευλογήσω σε μεγάλο βαθμό”. Σε τι αναφέρεται η λέξη “ευλογήσω”; Ξέρεις; Στο πλαίσιο του παρόντος έργου του Αγίου Πνεύματος, αναφέρεται στα φορτία που σου δίνω. Για όλους εκείνους που μπορούν να σηκώσουν ένα φορτίο για την εκκλησία, και που ειλικρινά προσφέρουν τον εαυτό τους για χάρη Μου, τα φορτία και η ειλικρίνειά τους είναι και τα δύο ευλογίες που προέρχονται από Εμένα. Επιπροσθέτως, οι αποκαλύψεις Μου σ’ εκείνους είναι επίσης μια ευλογία από Εμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 82). Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα την πρόθεσή Του. Αφότου έγινα επικεφαλής ομάδας, αλληλεπιδρούσα με περισσότερους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Όποτε συναντούσα κάποιο πρόβλημα ή κάποια δυσκολία, έπρεπε να μάθω να στηρίζομαι στον Θεό και να αναζητώ την αλήθεια για να το επιλύω. Αυτό ήταν πιο ωφέλιμο για την ανάπτυξή μου στη ζωή και αυτή ήταν η χάρη του Θεού! Με αυτήν τη σκέψη πήρα κουράγιο κι ένιωσα αποφασισμένη. Μετά από αυτό, παρακολουθούσα ενεργά το έργο και, όποτε διαπίστωνα ότι η κατάσταση των αδελφών δεν ήταν καλή, συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια για να δώσω μια λύση. Επιπλέον, αναζητούσα τις αλήθεια-αρχές αναφορικά με τα προβλήματα του έργου. Με αυτόν τον τρόπο άσκησης, ένιωθα ότι, είτε επρόκειτο για τη ζωή-είσοδό μου είτε για τα καθήκοντά μου, έκανα κάποια πρόοδο. Μετά από κάθε συζήτηση με τους αδελφούς και τις αδελφές, έλεγαν ότι είχαν κερδίσει κάτι κι εγώ ένιωθα πολύ χαρούμενη. Είδα ότι, όταν ήμουν πρόθυμη να αναλάβω ενεργά ευθύνες, όχι μόνο ωφελούσα τον εαυτό μου, αλλά ήμουν και σε θέση να βοηθώ τους άλλους. Συνειδητοποίησα ότι το να μη ζω για τη σάρκα και το να αναζητώ να κάνω καλά το καθήκον μου μου έφερε ένα αίσθημα ηρεμίας και γαλήνης.