Από της Μανουέλα, Ιταλία

Τον Ιανουάριο του 2022, άρχισα να εκπαιδεύομαι ως διακόνισσα του ευαγγελίου στην εκκλησία. Στην αρχή, δεν ήξερα πολύ καλά τα μέλη της εκκλησίας, υπήρχαν πολλά προβλήματα που δεν μπορούσα να διαχειριστώ ούτε να λύσω, και τα αποτελέσματα του καθήκοντός μου δεν ήταν πολύ καλά. Όταν είδα ότι οι προσπάθειες της εκκλησίας για το ευαγγέλιο δεν απέφεραν καρπούς, αγχώθηκα πολύ. Φοβόμουν μήπως ο επικεφαλής πιστέψει ότι είχα χαμηλό επίπεδο και δεν είχα εργασιακές ικανότητες, κι έτσι μου ανέθετε διαφορετικά καθήκοντα. Όποτε, λοιπόν, προέκυπτε κάποιο πρόβλημα, ήθελα πάντα να το καλύπτω, για να μη δει ο επικεφαλής τις ελλείψεις μου.

Μια μέρα, σε μια συνάθροιση για τον έλεγχο του έργου μας, ο επικεφαλής, Αδελφός Τόμας, μας ρώτησε: «Γιατί είναι τόσο χαμηλά τα αποτελέσματα του έργου σας; Τι φταίει;» Όταν ήρθε η ώρα μου να απαντήσω, πανικοβλήθηκα και δεν ήξερα τι να πω. Καθώς δεν είχα καν καταφέρει να ελέγξω τις αποκλίσεις στο έργο μου, αναρωτήθηκα: «Αν μιλήσω με ειλικρίνεια, ο επικεφαλής θα σκεφτεί ότι έχω χαμηλό επίπεδο και ότι δεν μπορώ να κάνω πραγματικό έργο;» Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα ότι πριν από μερικές ημέρες είχαν ανατεθεί διαφορετικά καθήκοντα σε τρεις εργάτες του ευαγγελίου, γι’ αυτό είπα γρήγορα: «Τα αποτελέσματα μειώθηκαν επειδή μετατέθηκαν αρκετοί εργάτες του ευαγγελίου». Μέσα μου όμως, ήξερα καλά ότι εκείνοι οι εργάτες δεν ήταν αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους και ότι η μετάθεσή τους δεν είχε επηρεάσει τα συνολικά αποτελέσματα του έργου. Στη συνέχεια, ο επικεφαλής με ρώτησε: «Γιατί έρχονται τόσο λίγοι νεοφώτιστοι στις συναθροίσεις;» Ήξερα ότι ορισμένοι αδελφοί και αδελφές δεν είχαν συναναστραφεί ξεκάθαρα για την αλήθεια σχετικά με τη μαρτυρία στο έργο του Θεού, με αποτέλεσμα τα προβλήματα των νεοφώτιστων να μην επιλυθούν εγκαίρως, και έτσι να σταματήσουν κάποια στιγμή να έρχονται στις συναθροίσεις. Επιπλέον, υστερούσα σε εμπειρία όσον αφορά το κήρυγμα του ευαγγελίου και δεν είχα καταφέρει να παρακολουθήσω τις λεπτομέρειες του έργου. Δεν είχα επιλύσει αυτά τα αληθινά προβλήματα και δυσκολίες, κι έτσι τα αποτελέσματα του έργου ήταν πολύ χαμηλά. Στη σκέψη όλων αυτών, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κάνει καθόλου πραγματικό έργο. Ωστόσο, ανησυχούσα ότι αν το μάθαινε αυτό ο επικεφαλής, θα σκεφτόταν ότι υστερούσα σε εργασιακές ικανότητες, ότι δεν ήμουν κατάλληλη γι’ αυτό το καθήκον, και ότι μετά θα με απομάκρυνε. Γι’ αυτό, είπα γρήγορα: «Αυτοί οι εργάτες του ευαγγελίου μόλις άρχισαν να εκπαιδεύονται και υστερούν σε πολλούς τομείς, με αποτέλεσμα πολλές αντιλήψεις των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου να μην μπορούν να επιλυθούν. Γι’ αυτό τα αποτελέσματα δεν είναι πολύ καλά». Στο άκουσμα αυτών, ο επικεφαλής δεν είπε τίποτε άλλο.

Λίγο καιρό μετά, τα αποτελέσματα του έργου του ευαγγελίου στην εκκλησία μας εξακολουθούσαν να είναι χαμηλά. Ο επικεφαλής ήρθε για να ελέγξει ξανά το έργο μας και ρώτησε για τις αποκλίσεις σε αυτό. Ανησυχούσα μήπως έλεγε πως το επίπεδό μου ήταν υπερβολικά χαμηλό και ότι το έργο μας δεν είχε βελτιωθεί μετά από τόσο καιρό, επομένως δεν ήμουν κατάλληλη υποψήφια για καλλιέργεια. Γι’ αυτό, έδωσα μια μεγάλη λίστα με αντικειμενικές δικαιολογίες για αυτές τις αποκλίσεις. Όταν το άκουσε αυτό ο επικεφαλής, θύμωσε και με κλάδεψε αυστηρά, λέγοντας: «Κάθε φορά που έρχομαι για να ελέγξω το έργο σου, εσύ σκέφτεσαι ένα σωρό αληθοφανείς δικαιολογίες και μιλάς μόνο για τα προβλήματα των άλλων, λες κι εσύ να μην έχεις κανένα. Ως διακόνισσα του ευαγγελίου, όταν τα αποτελέσματα του έργου του ευαγγελίου είναι κακά, δεν κάνεις αυτοκριτική, αλλά πάντα ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους. Δεν προσπαθείς απλώς να κουκουλώσεις τα δικά σου προβλήματα;» Όταν το άκουσα αυτό, πληγώθηκα τόσο βαθιά που ξέσπασα σε δάκρυα και σκέφτηκα: «Με κλάδεψες τόσο αυστηρά μπροστά σε αρκετούς συνεργάτες. Πώς θα καταφέρω να περισώσω την αξιοπρέπειά μου όταν κάνεις κάτι τέτοιο; Δεν θα σκεφτούν και εκείνοι ότι είμαι πανούργα και δόλια;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ με πλήγωνε. Μέσα στον πόνο μου, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν ξέρω πώς να βιώσω αυτό το κλάδεμα που μου έκανε τόσο ξαφνικά ο επικεφαλής. Διαφώτισέ με για να αποκτήσω αυτογνωσία και να πάρω ένα μάθημα».

Στη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού. Ο Θεός λέει: «Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι καλοί στο να μεταμφιέζονται. Ό,τι κι αν κάνουν και όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν, πρέπει πάντα να μεταμφιέζονται. Αν κάτι πάει στραβά ή αν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν να ρίξουν την ευθύνη στους άλλους. Θέλουν να παίρνουν οι ίδιοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και οι ευθύνες για τα κακά να πηγαίνουν στους άλλους. Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες μεταμφιέσεις στην αληθινή ζωή; Υπάρχουν πάρα πολλές. Ποιο από τα δύο σχετίζεται με τη διάθεση; Το να κάνει κανείς λάθη ή το να μεταμφιέζεται; Το να μεταμφιέζεται είναι θέμα διάθεσης, έχει σχέση με την αλαζονική διάθεση, με τη μοχθηρία και τη δολιότητα· ο Θεός το αποστρέφεται πολύ αυτό. Στην πραγματικότητα, όταν μεταμφιέζεσαι, όλοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Εσύ, όμως, νομίζεις ότι δεν το καταλαβαίνουν, και προσπαθείς με κάθε τρόπο να επιχειρηματολογήσεις και να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, σε μια προσπάθεια να σώσεις τα προσχήματα και να κάνεις τους πάντες να πιστέψουν ότι δεν έκανες τίποτα κακό. Δεν είναι ηλίθιο αυτό; Τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι’ αυτό; Πώς αισθάνονται; Αηδία και αποστροφή. Εάν μετά από ένα λάθος που έχεις κάνει, μπορείς να το αντιμετωπίσεις σωστά και ν’ αφήσεις όλους τους άλλους να μιλήσουν γι’ αυτό, να τους επιτρέψεις να το σχολιάσουν αρνητικά και να το διακρίνουν, και αν μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά γι’ αυτό και να το αναλύσεις, τότε τι γνώμη θα έχουν όλοι για σένα; Θα πουν ότι είσαι ειλικρινής, επειδή η καρδιά σου είναι ανοιχτή στον Θεό. Μέσα από τις πράξεις και τη συμπεριφορά σου, θα μπορέσουν να δουν την καρδιά σου. Εάν όμως προσπαθήσεις να μεταμφιεστείς και να τους εξαπατήσεις όλους, τότε θα σε περιφρονήσουν και θα πουν ότι είσαι ανόητος και ασύνετος. Εάν δεν προσπαθήσεις να προσποιηθείς ή να δικαιολογηθείς, εάν μπορέσεις να παραδεχτείς τα λάθη σου, τότε όλοι θα πουν ότι είσαι ειλικρινής και συνετός. Και τι σε κάνει συνετό; Όλοι κάνουν λάθη. Όλοι έχουν ελαττώματα και αδυναμίες. Μάλιστα, Στην πραγματικότητα, όλοι έχουν την ίδια διεφθαρμένη διάθεση. Μη νομίζεις ότι εσύ είσαι πιο ευγενής, πιο τέλειος και πιο ευγενικός απ’ τους άλλους. Αυτό είναι εντελώς παράλογο. Όταν ξεκαθαρίσεις μέσα σου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, την ουσία και το αληθινό πρόσωπο της διαφθοράς του, τότε δεν θα προσπαθείς να καλύπτεις τα λάθη σου ούτε θα κρατάς κακία στους άλλους για τα λάθη τους, αλλά θα μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις και τα δύο ζητήματα σωστά. Μόνο τότε θα γίνεις διορατικός και δεν θα κάνεις ανοησίες, κι αυτό θα σε καταστήσει σοφό. Εκείνοι που δεν είναι σοφοί είναι ανόητοι και εμμένουν διαρκώς στα μικρά τους λάθη, ενώ παρασκηνιακά κάνουν ύπουλα πράγματα. Είναι αηδιαστικό να το βλέπεις αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνεις είναι πολύ προφανές στους άλλους, όμως εσύ εξακολουθείς ολοφάνερα να δίνεις παράσταση. Στους άλλους, μοιάζει με παράσταση κλόουν. Δεν είναι ανοησία αυτό; Είναι όντως. Οι ανόητοι δεν έχουν καθόλου σοφία. Όσα κηρύγματα κι αν ακούνε, και πάλι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε βλέπουν τίποτα όπως πραγματικά είναι. Δεν ξεκαβαλάνε ποτέ το καλάμι, γιατί νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί από όλους τους άλλους και πιο αξιοσέβαστοι. Αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, είναι ανοησία. Οι ανόητοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, έτσι δεν είναι; Τα θέματα στα οποία είσαι ανόητος και ασύνετος είναι τα θέματα στα οποία δεν έχεις πνευματική κατανόηση και δεν μπορείς εύκολα να κατανοήσεις την αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα του ζητήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Από τα λόγια του Θεού συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν είναι τέλειος, ότι όλοι έχουν ελλείψεις και ανεπάρκειες, και κάνουν λάθη στα καθήκοντά τους, και ότι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό. Στα μάτια του Θεού, σημασία δεν έχει αν οι άνθρωποι είναι ανόητοι ή κάνουν λάθη, αλλά αν δεν παραδέχονται τα λάθη τους, αν φοράνε πάντα μια μάσκα και αποκρύπτουν σκόπιμα την αλήθεια, τότε μέσα σ’ αυτό κρύβεται μια αλαζονική, δόλια και μοχθηρή σατανική διάθεση, κάτι που ο Θεός απεχθάνεται και αποστρέφεται απόλυτα. Σκέφτηκα τον εαυτό μου. Όταν ο επικεφαλής μάς ζήτησε να συνοψίσουμε το έργο μας, φανερώθηκαν πολλά από τα προβλήματα στα καθήκοντά μου, και εγώ ανησυχούσα μήπως κάνω κακή εντύπωση στον επικεφαλής. Φοβόμουν ακόμα περισσότερο μήπως χάσω τη θέση μου ως διακόνισσα του ευαγγελίου και την ευκαιρία να καλλιεργηθώ. Για να προστατεύσω την περηφάνια και τη θέση μου, απέφευγα σκόπιμα να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου, και απλώς έβρισκα κάποιες αντικειμενικές δικαιολογίες για να καταφέρω να εξαπατήσω τον επικεφαλής, λέγοντας πράγματα όπως ότι οι εργάτες του ευαγγελίου δεν μπορούσαν να συναναστραφούν καθαρά σχετικά με την αλήθεια και ότι δεν μπορούσαν να επιλύσουν τα προβλήματα των νεοφώτιστών, και ότι ορισμένοι από τους εργάτες του ευαγγελίου είχαν μετατεθεί. Αυτά έγιναν δικαιολογίες για την πτώση των αποτελεσμάτων στο καθήκον μου, δικαιολογίες που χρησιμοποιούσα για να καλύπτω τις κακές εργασιακές μου ικανότητες και το γεγονός ότι δεν είχα κάνει πραγματικό έργο, προκειμένου να διατηρήσω την εντύπωση που είχε για εμένα ο επικεφαλής. Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής εξέταζε τις λεπτομέρειες των καθηκόντων μας επειδή ήθελε να βοηθήσει να λύσω πρακτικά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα, ώστε να καταφέρω να κάνω καλύτερα αυτό το καθήκον, εγώ όμως δεν ήμουν πρόθυμη να αποδεχτώ κάτι τέτοιο με θετικό τρόπο και αρνούμουν να μιλήσω ανοιχτά για τις ελλείψεις μου. Αντιθέτως, έστυβα το μυαλό μου για να βρω δικαιολογίες και να εξαπατώ τον κόσμο, παριστάνοντας ότι είχα καλό επίπεδο και εργασιακές ικανότητες. Ήμουν πραγματικά υποκρίτρια και δόλια! Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα, και το σοβαρό κλάδεμα από τον επικεφαλής με είχε αφυπνίσει. Έπρεπε γρήγορα να κάνω την ενδοσκόπησή μου.

Αργότερα, μια αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο των λόγων του Θεού, και άρχισα να βλέπω πιο καθαρά τα προβλήματά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τα λόγια του Σατανά έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: Αυτά που λέει ο Σατανάς σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου, μην μπορώντας να αντιληφθείς την πηγή των λόγων του. Κάποιες φορές, ο Σατανάς έχει κίνητρα και μιλάει σκόπιμα, και άλλες φορές, κατευθυνόμενος από τη φύση του, αυτά τα λόγια έρχονται αυθόρμητα κατευθείαν από το στόμα του Σατανά. Ο Σατανάς δεν σπαταλάει πολύ χρόνο ζυγίζοντας αυτά τα λόγια· αντιθέτως, τα εκφράζει χωρίς σκέψη. Όταν ο Θεός ρώτησε από πού έρχεται, ο Σατανάς απάντησε με λίγα αμφίσημα λόγια. Μην μπορώντας να μάθεις από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς, νιώθεις πολύ μπερδεμένος. Υπάρχει κάποιος από εσάς που μιλάει έτσι; Τι τρόπος ομιλίας είναι αυτός; (Είναι διφορούμενος και δεν δίνει συγκεκριμένη απάντηση.) Τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ομιλίας; Είναι αποπροσανατολιστικός και παραπλανητικός. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δεν επιθυμεί να πει στους άλλους τι έκανε την προηγούμενη μέρα. Εσύ τον ρωτάς: “Σε είδα χθες. Πού πήγαινες;” Δεν σου λέει ευθέως πού πήγαινε. Αντ’ αυτού, λέει: “Τι μέρα κι η χθεσινή! Ήταν τόσο κουραστική!” Απάντησε στην ερώτησή σου; Σου απάντησε, αλλά δεν έδωσε την απάντηση που ήθελες. Τούτη είναι η “ιδιοφυΐα” μέσα στην πονηριά της ομιλίας του ανθρώπου. Είναι αδύνατον να ανακαλύψεις τι εννοεί ή να αντιληφθείς την πηγή ή την πρόθεση πίσω από τα λόγια του. Δεν γνωρίζεις τι προσπαθεί να αποφύγει, επειδή μέσα στην καρδιά του έχει τη δική του ιστορία —αυτό είναι πανούργα συμπεριφορά. Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που μιλούν κι αυτοί συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Με ποιον σκοπό; Μερικές φορές για να προστατεύσετε τα προσωπικά σας συμφέροντα, κάποιες άλλες για να διατηρήσετε την περηφάνια, τη θέση και την εικόνα σας, να προστατεύσετε τα μυστικά της ιδιωτικής σας ζωής; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα συμφέροντά σας και σχετίζεται με τα συμφέροντά σας. Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου; Όλοι όσοι διαθέτουν αυτήν τη φύση έχουν άμεση σχέση με τον Σατανά, αν δεν είναι οικογένειά του. Μπορούμε να το θέσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω εκδήλωση είναι απεχθής και αποκρουστική» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Ο Θεός φανερώνει ότι ο Σατανάς μιλάει με πραγματικά πανούργο και απατηλό τρόπο, αναμασώντας πάντα τα ίδια θέματα και προβληματίζοντας τους ανθρώπους. Η συνήθης τακτική του είναι να δημιουργεί αντιπερισπασμούς και να παραπλανά τους ανθρώπους, εξαπατώντας τους σε σημείο που να μην μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια του πράγματος. Έκανα την ενδοσκόπησή μου υπό το πρίσμα της φανέρωσης των λόγων του Θεού. Θυμήθηκα ότι κάθε φορά που ο επικεφαλής ρωτούσε για ποιον λόγο τα αποτελέσματα του έργου μας ήταν χαμηλά, ήμουν πάντα απρόθυμη να απαντήσω απευθείας στις ερωτήσεις του. Ήξερα πολύ καλά ότι δεν είχα κάνει πραγματικό έργο, αλλά φοβόμουν ότι, αν έλεγα την αλήθεια, θα επηρεαζόταν η εντύπωση που είχε για εμένα ο επικεφαλής. Έτσι, για κάθε ερώτηση, έστυβα το μυαλό μου για να βρω τρόπους να κατηγορήσω άλλους και προσπαθούσα με αντικειμενικές δικαιολογίες να εξαπατήσω τον επικεφαλής. Μέχρι και τα γεγονότα διαστρέβλωσα και προσπάθησα να ρίξω το φταίξιμο στους εργάτες του ευαγγελίου, για να στρέψω αλλού την προσοχή του επικεφαλής. Ξανά και ξανά, χρησιμοποίησα την εξαπάτηση για να τον παραπλανήσω, ώσπου τα ψέματα μου έρχονταν εύκολα. Η φύση μου ήταν ίδια με του Σατανά —αληθινά μοχθηρή! Σκέφτηκα επίσης ότι στο παρελθόν, όταν είχα καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά μου, μοιραζόμουν πρόθυμα τις εμπειρίες επιτυχίας μου, θέλοντας να δείξω σε όλους ότι είχα εργασιακές ικανότητες και ένα μονοπάτι στο έργο μου. Ωστόσο, όταν τα κακά αποτελέσματα εξέθεταν τα προβλήματά μου, παρέμενα σιωπηλή από φόβο μήπως οι άνθρωποι δουν τις αδυναμίες και τις αποκλίσεις μου. Όταν έφερα στο μυαλό μου εκείνες τις στιγμές, σιχάθηκα εντελώς τον εαυτό μου. Στα καθήκοντά μου, σκεφτόμουν μόνο τη δική μου φήμη, κέρδος και θέση, και έκανα συνεχώς φιγούρα όποτε μπορούσα να φαίνομαι καλή. Τώρα όμως, επειδή δεν είχα κάνει καλά το καθήκον μου και είχα βλάψει το έργο, έκανα όπως η χελώνα, που κρύβει το κεφάλι της στο καβούκι της. Οποιοσδήποτε με έστω μια στάλα συνείδηση και λογική θα ένιωθε υποχρεωμένος στον Θεό αν δεν είχε κάνει καλά το καθήκον του, και θα προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο για να λύσει τα προβλήματα στο καθήκον του. Αλλά εγώ όχι μόνο δεν έκανα πραγματικό έργο, αλλά και συγκάλυψα τα προβλήματά μου και απέφυγα την ευθύνη για να προστατεύσω τη θέση μου, αφήνοντας τον επικεφαλής σε άγνοια για την αληθινή κατάσταση του έργου και ανίκανο να επιλύσει εγκαίρως τα προβλήματα. Δεν εμπόδιζα το ευαγγελικό έργο; Στη σκέψη αυτή, τρόμαξα λιγάκι. Γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμη να μετανοήσω.

Μετά, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει ατέλειες και αποκλίσεις στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: “Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω”; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Γιατί εκτιμάς τόσο πολύ τη θέση; Ποια οφέλη μπορείς να αποκομίσεις από τη θέση; Αν η θέση σού έφερνε καταστροφή, δυσκολίες, αμηχανία και πόνο, θα την εκτιμούσες ακόμα τόσο πολύ; (Όχι.) Είναι πάρα πολλά τα οφέλη που προκύπτουν όταν έχει κανείς θέση· πράγματα όπως ο φθόνος, ο σεβασμός, η εκτίμηση και η κολακεία από τους άλλους ανθρώπους, καθώς και ο θαυμασμός και η λατρεία τους. Υπάρχει, επίσης, το αίσθημα ανωτερότητας και προνομίου που σου εξασφαλίζει η θέση σου, το οποίο σου δίνει ένα αίσθημα υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης. Επιπλέον, μπορείς και να απολαμβάνεις πράγματα που οι άλλοι δεν απολαμβάνουν, όπως όλα τα οφέλη της θέσης, καθώς και ειδική μεταχείριση. Αυτά είναι τα πράγματα που δεν τολμάς καν να σκεφτείς και αυτά που λαχταράς στα όνειρά σου. Τα εκτιμάς αυτά τα πράγματα; Αν η θέση είναι ανούσια, χωρίς πραγματική σημασία και η υπεράσπισή της δεν εξυπηρετεί κανέναν πραγματικό σκοπό, δεν είναι ανόητο να την εκτιμάς; Αν καταφέρεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως τα συμφέροντα και τις απολαύσεις της σάρκας, τότε η φήμη, το κέρδος και η θέση δεν θα σε δεσμεύουν πλέον. Επομένως, τι πρέπει να επιλυθεί πρώτα προκειμένου να λυθούν και τα ζητήματα που σχετίζονται με την εκτίμηση και την επιδίωξη της θέσης; Πρώτον, πρέπει να διακρίνεις τη φύση του προβλήματος του να κάνεις κακό και να επιδίδεσαι σε τεχνάσματα, αποσιωπήσεις και συγκαλύψεις, καθώς και του να αρνείσαι την επίβλεψη, τις ερωτήσεις και την έρευνα από τον οίκο του Θεού, προκειμένου να απολαύσεις τα οφέλη της θέσης. Δεν είναι αυτό απροκάλυπτη αντίσταση και εναντίωση στον Θεό; Αν μπορέσεις να διακρίνεις τη φύση και τις συνέπειες του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, θα λυθεί το πρόβλημα της επιδίωξης της θέσης. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, αυτό το πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εξέθετε ακριβώς την κατάστασή μου. Φοβόμουν ότι ο επικεφαλής, όταν έλεγχε το έργο, θα εντόπιζε τα ελαττώματα και τις ελλείψεις στα καθήκοντά μου, και φοβόμουν ακόμα περισσότερο μήπως έβλεπε ότι το επίπεδό μου ήταν κακό και ότι υστερούσα σε εργασιακές ικανότητες, και με απομάκρυνε. Για να διατηρήσω τη θέση μου, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να συγκαλύψω και να κρύψω το πραγματικό μου πρόσωπο, ενεργώντας ύπουλα, διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα και στύβοντας το μυαλό μου πώς να αποποιηθώ την ευθύνη. Παρόλο που τα κόλπα και οι απάτες μου διατήρησαν τη θέση μου για κάποιο διάστημα, έβλαψαν το έργο της εκκλησίας. Βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστών! Σκέφτηκα όλους αυτούς τους αντίχριστους και κακούς ανθρώπους γύρω μου, που είχαν αποκλειστεί. Άλλοτε κατείχαν θέσεις και τους θαύμαζαν όλοι, αλλά από τη φύση τους δεν αγαπούσαν την αλήθεια. Κατείχαν θέσεις, αλλά δεν έκαναν πραγματικό έργο, και μάλιστα διατάρασσαν και αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας για να διατηρήσουν τη θέση τους, ώσπου στο τέλος αποβλήθηκαν για τις πολλές κακές πράξεις που είχαν κάνει. Αυτά τα παραδείγματα από το παρελθόν μού χρησίμευσαν ως προειδοποιήσεις και υπενθυμίσεις. Αν δεν μετανοούσα, ο Θεός θα με απέκλειε όπως και εκείνους. Κατάλαβα επίσης ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες διερευνούν και επιθεωρούν το έργο για να αποκαλύψουν και να επιλύσουν προβλήματα, και για να βελτιώσουν την πρόοδο και τα αποτελέσματά του. Εγώ όμως ήμουν αληθινά δόλια και συνεχώς καχύποπτη απέναντι στους επικεφαλής και τους εργάτες. Σκεφτόμουν ότι όταν επέβλεπαν και επιθεωρούσαν το έργο, αν διαπίστωναν έστω και το παραμικρό πρόβλημα ή απόκλιση, απομάκρυναν τους ανθρώπους. Αυτή η προοπτική μου ήταν εντελώς παράλογη!

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα το μονοπάτι της άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν, όταν πρόκειται για την αλήθεια, θέλεις να κάνεις γρήγορη πρόοδο, τότε πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους, να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις και να αναζητάς περισσότερο. Μόνο τότε θα αναπτυχθεί γρήγορα η ζωή σου και θα είσαι σε θέση να λύνεις τα προβλήματα άμεσα, χωρίς καμία καθυστέρηση σε κανένα από τα δύο. Επειδή μόλις προήχθης και είσαι ακόμα υπό επιτήρηση, και δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια ούτε κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —επειδή σου λείπει ακόμα αυτό το ανάστημα— μην νομίζεις ότι η προαγωγή σου σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα· δεν ισχύει. Απλώς επειδή έχεις αίσθηση φορτίου απέναντι στο έργο και διαθέτεις το επίπεδο ενός επικεφαλής, επιλέγεσαι για προαγωγή και καλλιέργεια. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική. Αν, αφού προαχθείς και γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, αρχίσεις να εδραιώνεις τη θέση σου και πιστέψεις ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —και αν, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές, προσποιείσαι ότι καταλαβαίνεις και ότι είσαι πνευματικός— τότε αυτή είναι ανόητη συμπεριφορά, και είναι η ίδια συμπεριφορά με των υποκριτών Φαρισαίων. Πρέπει να μιλάς και να ενεργείς με ειλικρίνεια. Όταν δεν καταλαβαίνεις, μπορείς να ρωτάς τους άλλους ή να αναζητάς συναναστροφή από τον Άνωθεν —δεν υπάρχει καμία ντροπή σε όλα αυτά. Ακόμα κι αν δεν το ζητήσεις, ο Άνωθεν και πάλι θα γνωρίζει το πραγματικό σου ανάστημα και θα ξέρει ότι απουσιάζει από μέσα σου η αλήθεια-πραγματικότητα. Η αναζήτηση και η συναναστροφή είναι αυτό που πρέπει να κάνεις· αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση, και η αρχή που θα πρέπει να τηρείται από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι. Αν νομίζεις ότι από τη στιγμή που γίνεσαι επικεφαλής, είναι ντροπιαστικό να μην κατανοείς τις αρχές ή να κάνεις συνεχώς ερωτήσεις σε άλλους ανθρώπους ή στον Άνωθεν, και αν φοβάσαι ότι οι άλλοι θα σε περιφρονήσουν, και κατά συνέπεια στη συνέχεια παίζεις θέατρο, προσποιούμενος ότι καταλαβαίνεις τα πάντα, ότι ξέρεις τα πάντα, ότι έχεις εργασιακή ικανότητα, ότι μπορείς να κάνεις οποιοδήποτε εκκλησιαστικό έργο, και δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου το υπενθυμίζει ή να συναναστρέφεται μαζί σου, ή κανέναν να σου παρέχει ή να σε υποστηρίζει, τότε αυτό είναι επικίνδυνο κι εσύ επιδεικνύεις υπερβολική αλαζονεία και αυταρέσκεια, υπερβολική έλλειψη λογικής» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι προάγονται και καλλιεργούνται όχι επειδή μπορούν να κάνουν καλά κάθε εργασία ή επειδή έχουν άριστες εργασιακές ικανότητες, αλλά επειδή τους δίνεται μια ευκαιρία να εκπαιδευτούν με βάση τα δυνατά σημεία τους. Για την ακρίβεια, όταν κάποιος ξεκινάει να εκπαιδεύεται πάνω σε ένα καθήκον, είναι φυσιολογικό να έχει πολλά ελαττώματα και ελλείψεις. Όσοι έχουν αληθινά ανθρώπινη φύση και λογική θα μάθουν από τους άλλους και θα αναζητήσουν καθοδήγηση με ειλικρινή και ταπεινή καρδιά, και θα μιλήσουν ανοιχτά για τις δυσκολίες ή τις αποκλίσεις τους στο έργο τους, ώστε να λάβουν καθοδήγηση και βοήθεια από άλλους, να κατανοήσουν τις αρχές και να επιλύσουν τα προβλήματα που προκύπτουν στα καθήκοντά τους το συντομότερο δυνατό. Αντιθέτως, όσοι έχουν αλαζονική διάθεση προσπαθούν να συγκαλύψουν και να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν συναντούν πράγματα που δεν καταλαβαίνουν, και αρνούνται να επιτρέψουν σε άλλους να δουν τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους. Αυτό δεν τους εμποδίζει απλώς από το να λάβουν πρακτική εκπαίδευση και να προοδεύσουν σε οποιονδήποτε τομέα, αλλά, και αυτό είναι ακόμα πιο σοβαρό, καθυστερεί το έργο της εκκλησίας. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι ήμουν αληθινά ανόητη. Με το να συγκαλύπτω συνεχώς τα προβλήματά μου, όχι μόνο ζούσα μέσα στον πόνο, αλλά και έβλαπτα το έργο της εκκλησίας. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό μετανοημένη, αποφασίζοντας να κάνω πράξη την αλήθεια, να επιδιώξω να γίνω ειλικρινής, να αποδεχτώ την επίβλεψη, τις επιθεωρήσεις, τη συναναστροφή και την καθοδήγηση των επικεφαλής και των εργατών, και να κάνω καλά τα καθήκοντά μου.

Αργότερα, όταν ο επικεφαλής έλεγξε ξανά το έργο μας, ασκήθηκα στην ειλικρίνεια, και όποτε προέκυπταν προβλήματα στα καθήκοντά μου, τα μοιραζόμουν ανοικτά με τον επικεφαλής. Μία φορά, ο Τόμας ρώτησε γιατί το ευαγγελικό έργο δεν είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο τελευταία. Όταν το άκουσα αυτό, αγχώθηκα ξανά και σκέφτηκα: «Πέρασε τόσος καιρός και ακόμα δεν έχω κάνει αληθινή πρόοδο. Δεν θα σκεφτούν όλοι ότι δεν είμαι κατάλληλη γι’ αυτό το καθήκον, επειδή το επίπεδό μου είναι χαμηλό;» Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που είχα διαβάσει. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν κίνητρο για να κάνω πράξη την αλήθεια. Ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς και όσους κάνουν τα καθήκοντά τους με ρεαλισμό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν συγκαλύπτουν τον πραγματικό εαυτό τους ούτε φοράνε προσωπεία. Όποιες κι αν είναι οι διαφθορές και τα ελαττώματά τους, μπορούν να συναναστραφούν με όλους απλά και ανοιχτά, και να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν αυτά τα προβλήματα. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι και μόνο έτσι μπορεί κανείς να ζήσει ελεύθερα και να νιώσει απελευθερωμένος. Δεν μπορούσα να κρύβομαι άλλο. Έπρεπε να γίνω ειλικρινής. Έπρεπε να αποκαλύψω τον αληθινό εαυτό μου σε όλους, ανεξάρτητα από το πώς θα με έβλεπαν οι άλλοι. Έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στο έργο της εκκλησίας και να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Με αυτήν τη σκέψη, μίλησα ανοιχτά για τις πραγματικές δυσκολίες μου. Όλοι μου έκαναν κάποιες προτάσεις για έργα παρακολούθησης με βάση τα προβλήματά μου, και επίσης ο επικεφαλής συναναστράφηκε μαζί μου για το πώς να βελτιώσω την αποτελεσματικότητα του έργου και για τις αρχές της επίβλεψης του ευαγγελικού έργου. Αργότερα, ασκήθηκα για λίγο σύμφωνα με το μονοπάτι που μου πρότειναν όλοι και τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου βελτιώθηκαν σταδιακά, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να ασχολούνται πιο ενεργά με τα καθήκοντά τους. Ένιωσα αληθινά ευγνώμων στον Θεό! Ταυτόχρονα όμως, ένιωσα ντροπή και μεταμέλεια, επειδή βασιζόμουν στη διεφθαρμένη μου διάθεση στα καθήκοντά μου, και προσπαθούσα συνεχώς να προστατεύσω την περηφάνια και τη θέση μου, καθυστερώντας το έργο της εκκλησίας. Τώρα, δεν στύβω πλέον το μυαλό μου για να βρίσκω δικαιολογίες και να κρύβω το πραγματικό μου πρόσωπο, και νιώθω πολύ πιο χαλαρή και άνετη. Ξέρω ότι απέχω ακόμα πολύ από το να είμαι αληθινά ειλικρινής, αλλά είμαι πρόθυμη να εμπιστευτώ την καρδιά μου στον Θεό όσον αφορά τα μελλοντικά μου καθήκοντα, και να επιδιώξω να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος που αποδέχεται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και την επίβλεψη των άλλων.