Από τη Σιάο Τζιν, Κίνα

Τον Αύγουστο του 2023, ήμουν υπεύθυνος για το κειμενικό έργο στην εκκλησία. Συνήθως, όποτε οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο επάγγελμα ή το έργο τους, εγώ τους καθοδηγούσα υπομονετικά και τους βοηθούσα. Μετά από κάθε συναναστροφή, έβλεπα τα χαμόγελα στα πρόσωπα όλων κι αυτό με γέμιζε χαρά και ικανοποίηση. Ένιωθα ότι είχα την έγκριση των πάντων. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, παρατήρησα ότι η αδελφή Γουάνγκ Γινγκ, η επικεφαλής της ομάδας, δεν είχε αίσθημα φορτίου στο καθήκον της και αντιμετώπιζε το έργο με απροσεξία. Όταν τα αποτελέσματα του έργου ήταν ανεπαρκή, δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία να τους καθοδηγήσει όλους στη σύνοψη των ζητημάτων. Στο καθημερινό της καθήκον, έδινε μόνο εντολές και οδηγίες για να κάνουν άλλοι το έργο. Επίσης, δεν ήταν επιμελής στην επιλογή κηρυγμάτων και συχνά έκανε λάθη σε απλά θέματα. Όταν η αδελφή με την οποία συνεργαζόταν της επισήμαινε τα θέματά της, τα αποδεχόταν προφορικά, αλλά μετά συνέχιζε να είναι επιπόλαιη. Στην αρχή, βλέποντας ότι ήταν νέα και ότι πίστευε μόνο λίγο καιρό στον Θεό, τη βοήθησα και την καθοδήγησα. Μετά από λίγο, όμως, δεν παρατήρησα κάποια ιδιαίτερη αλλαγή. Ήξερα ότι έπρεπε να συναναστραφώ και να εκθέσω τα προβλήματά της για να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα των θεμάτων της. Αλλά όταν ήρθε η ώρα να την εκθέσω, είχα κάποιες ανησυχίες. Σκέφτηκα: «Αν της μιλήσω πολύ σκληρά, δεν θα πει ότι είμαι ψυχρός και αναίσθητος, κι ότι δεν καταλαβαίνω τις αδυναμίες της; Κι αν μιλήσει για μένα μ’ αυτόν τον τρόπο στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν θα σκεφτούν όλοι ότι δεν έχω αγάπη κι ότι έχω κακή ανθρώπινη φύση; Ποιος θα με υποστηρίξει στο μέλλον; Καλύτερα να μην την εκθέσω και να μην την κλαδέψω. Καλύτερα να τη βοηθήσω με υπομονή». Οπότε, ανέφερα σύντομα στη Γουάνγκ Γινγκ τα σημεία όπου το έργο της υστερούσε και επισήμανα κάποιες απ’ τις επιπόλαιες συμπεριφορές της όταν έκανε τα καθήκοντά της. Όταν με άκουσε η Γουάνγκ Γινγκ, παραδέχτηκε ότι δεν είχε αίσθημα φορτίου, αλλά δεν έδειξε να κάνει αυτοκριτική ούτε να κατανοεί τη ζημιά που προκαλούσε με την επιπολαιότητά της στο καθήκον της. Έπειτα, άρχισε αμέσως να μιλάει για ένα θέμα που την ενδιέφερε και το πρόσωπό της φωτίστηκε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όταν είδα την αντίδρασή της, κατάλαβα ότι η συναναστροφή μου δεν είχε φέρει αποτέλεσμα. Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Της έκανα μια υπενθύμιση και είπε ότι θα αλλάξει. Πρέπει απλώς να την παρατηρήσω». Αργότερα, ανακάλυψα ότι η Γουάνγκ Γινγκ εξακολουθούσε να μην έχει αίσθημα φορτίου στα καθήκοντά της. Ανησύχησα αρκετά και σκέφτηκα ότι έπρεπε να εκθέσω τα προβλήματά της αυστηρά, διαφορετικά θα επηρεαζόταν σοβαρά το έργο. Μια φορά, ενώ καθοδηγούσα το έργο της, την κλάδεψα αυστηρά. Την είδα που κατέβασε το κεφάλι, συνοφρυώθηκε και αναστατώθηκε, κι αναρωτήθηκα αν ήταν υπερβολικά σκληρά τα σχόλιά μου. Σκέφτηκα: «Μήπως σκεφτεί ότι είμαι αναίσθητος κι ότι τα λόγια μου ήταν υπερβολικά οδυνηρά; Θα έχει, άραγε, καλή γνώμη για μένα από εδώ και στο εξής;» Οπότε, της είπα αμέσως μερικά λόγια παρηγοριάς και την ενθάρρυνα. Της είπα ότι το κλάδεμα ήταν κάτι καλό, ότι δεν πρέπει να είναι αρνητική και ότι απλώς πρέπει να αλλάξει στο μέλλον. Εξακολουθούσε, όμως, να μην έχει αίσθημα φορτίου στα καθήκοντά της, πράγμα που έφερε μεγάλες καθυστερήσεις στο έργο. Τελικά, αναγκάστηκα να την απαλλάξω απ’ τα καθήκοντά της.

Μετά την απαλλαγή της, με ρώτησε ο ανώτερος επικεφαλής: «Είχες παρατηρήσει τα προβλήματα της Γουάνγκ Γινγκ και στο παρελθόν. Γιατί δεν την κλάδεψες και δεν την εξέθεσες τότε; Αν το είχες κάνει αυτό, ίσως να είχε μεταστραφεί πιο πριν κι αν έβλεπες ότι δεν μετανοούσε, θα μπορούσες να την απαλλάξεις νωρίτερα. Η επιπολαιότητά της έχει καθυστερήσει πολύ το έργο!» Όταν άκουσα τα λόγια του επικεφαλής, άρχισα να κάνω αυτοκριτική και είπα: «Είχα παρατηρήσει από καιρό τα προβλήματα της Γουάνγκ Γινγκ και της μίλησα πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν ανέλυσα τη φύση των θεμάτων της. Ασχολήθηκα μαζί τους μόνο επιφανειακά και δεν τα αντιμετώπισα σωστά. Είχα και στο παρελθόν παρόμοια συμπεριφορά. Γιατί δεν μπορώ να επισημάνω και να εκθέσω τα προβλήματα των άλλων όταν τα βρίσκω, και φοβάμαι ότι αν γίνω πολύ σκληρός, θα σχηματίσουν οι άλλοι κακή εντύπωση για μένα; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;» Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με διαφωτίσει ώστε να μπορέσω να αναγνωρίσω τα δικά μου προβλήματα.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όταν κάποιοι επικεφαλής εκκλησίας βλέπουν τους αδελφούς ή τις αδελφές να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, δεν τους επιπλήττουν, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπει ξεκάθαρα ότι ζημιώνονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν τον απασχολεί ούτε κάνει ερωτήσεις και δεν προσβάλει στο ελάχιστο τους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν νοιάζεται στ’ αλήθεια για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντιθέτως, η πρόθεση και ο σκοπός του είναι να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων. Έχει πλήρη επίγνωση του εξής: “Εφόσον το κάνω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα με θεωρούν καλό επικεφαλής. Θα έχουν καλή άποψη για μένα και θα μ’ εκτιμούν. Θα μ’ εγκρίνουν και θα με συμπαθούν”. Δεν τον ενδιαφέρει πόση ζημιά υφίστανται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ούτε πόσο μεγάλες απώλειες προκαλούνται στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ούτε πόσο αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή του. Επιμένει απλώς στη σατανική του φιλοσοφία και δεν προσβάλλει κανέναν. Βαθιά μέσα του, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Όταν βλέπει κάποιον να προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις, το πολύ πολύ να του πει δυο κουβέντες, υποβαθμίζοντας το ζήτημα, κι αυτό είναι όλο. Δεν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε του επισημαίνει την ουσία του προβλήματος, πόσο μάλλον αναλύει την κατάστασή του. Επιπλέον, δεν συναναστρέφεται ποτέ πάνω στις προθέσεις του Θεού. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν εκθέτουν ούτε αναλύουν ποτέ τα σφάλματα που κάνουν συχνά οι άνθρωποι ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν συνήθως. Δεν λύνουν πραγματικά προβλήματα, αλλά αντιθέτως δείχνουν επιείκεια στους εσφαλμένους τρόπους άσκησης και τις αποκαλύψεις διαφθοράς των ανθρώπων και, όσο αρνητικοί ή αδύναμοι κι αν είναι εκείνοι, δεν το παίρνουν στα σοβαρά. Απλώς κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα και λένε μια-δυο κουβέντες προτροπής για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση επιπόλαια, προσπαθώντας να διατηρήσουν την αρμονία. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, δεν υπάρχει καμία λύση για όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν, και ζουν ανάμεσα σε λόγια και δόγματα, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, χωρίς καθόλου ζωή-είσοδο. Μάλιστα, βαθιά μέσα τους πιστεύουν το εξής: “Ο επικεφαλής μας δείχνει ακόμη μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας από ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας είναι πολύ μικρό για ν’ ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού. Απλώς πρέπει να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας. Αν υποταχθούμε στον επικεφαλής μας, υποτασσόμαστε στον Θεό. Αν μια μέρα ο Άνωθεν απαλλάξει τον επικεφαλής μας απ’ το καθήκον του, θα διαμαρτυρηθούμε. Προκειμένου να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να μην επιτρέψουμε την απαλλαγή του από το καθήκον του, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Έτσι θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας”. Όταν οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, όταν έχουν δημιουργήσει τέτοια σχέση με τον επικεφαλής τους και έχει αναπτυχθεί βαθιά μέσα τους μια τέτοιου είδους εξάρτηση, ζήλια και λατρεία γι’ αυτόν, καταλήγουν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη πίστη σ’ αυτόν και θέλουν πάντα ν’ ακούν τα λόγια του, αντί ν’ αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αυτός ο επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα ευχαρίστησης από αυτό βαθιά μέσα του και πιστεύει ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού οφείλει να του φέρεται έτσι, τότε αυτός ο επικεφαλής δεν διαφέρει καθόλου από τον Παύλο, έχει ήδη πατήσει το πόδι του στο μονοπάτι των αντίχριστων, και ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ήδη παραπλανηθεί από αυτόν τον αντίχριστο και δεν έχει καθόλου ικανότητα διάκρισης. Ουσιαστικά, αυτός ο επικεφαλής δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αναλαμβάνει κανένα φορτίο σε σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μπορεί μόνο να κηρύττει λόγια και δόγματα και να διατηρεί τις σχέσεις του με τους άλλους. Είναι καλός στο να κάνει επίδειξη χρησιμοποιώντας υποκριτικές μεθόδους· τα λόγια και οι πράξεις του συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, κι έτσι τους παραπλανά. Δεν ξέρει πώς να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε πώς ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, κι έτσι είναι αδύνατον να καθοδηγήσει τους άλλους στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εργάζεται μόνο για τη φήμη και τη θέση και λέει μόνο ευχάριστα λόγια που παγιδεύουν τους ανθρώπους. Έχει ήδη πετύχει να κάνει τους ανθρώπους να τον λατρεύουν και να τον θαυμάζουν και έχει προκαλέσει σοβαρό αντίκτυπο και καθυστέρηση στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν είναι αντίχριστος ένας τέτοιος άνθρωπος;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Ο Θεός εκθέτει ότι οι ψευδοεπικεφαλής που βρίσκουν ζητήματα στα καθήκοντα των αδελφών, αλλά δεν τους εκθέτουν ούτε τους κλαδεύουν, δεν ενδιαφέρονται για το πόσο καθυστερεί το έργο ούτε για το πόσο σοβαρή είναι η φύση αυτών των ζητημάτων. Μιλούν μόνο επιφανειακά και δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα. Επιπλέον, είναι συνεχώς επιεικείς και ανεκτικοί, και κάνουν τους άλλους να νιώσουν ότι έχουν στ’ αλήθεια αγάπη μέσα τους, για να τους εγκρίνουν και να τους στηρίξουν. Παραπλανούν τους ανθρώπους για να κερδίσουν τις καρδιές τους. Έτσι ασκούνται οι αντίχριστοι. Στην πραγματικότητα, έτσι ήμουν κι εγώ. Όταν είδα ότι η Γουάνγκ Γινγκ είναι επιπόλαιη στο καθήκον της κι ότι δεν κάνει πραγματικό έργο, ήξερα ότι θα καθυστερούσε σοβαρά το έργο κι ότι αν δεν μετανοούσε, δεν θα είχα άλλη επιλογή από το να την απαλλάξω απ’ τα καθήκοντά της. Όταν, όμως, θέλησα να της επισημάνω τα προβλήματά της, φοβήθηκα ότι θα πει πως δεν συμμερίζομαι τις αδυναμίες της, ότι είμαι ψυχρός και αναίσθητος, κι ότι δεν έχω αγάπη και ανθρώπινη φύση. Για να διατηρήσω την καλή εικόνα που είχε για μένα, δεν τόλμησα να την κλαδέψω και να την εκθέσω. Αντίθετα, της υπενθύμισα απλώς να κάνει τα καθήκοντά της με μεγαλύτερο ζήλο, και δεν εξέθεσα τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών της. Αργότερα, όταν είδα ότι η Γουάνγκ Γινγκ ήταν ακόμα επιπόλαιη στα καθήκοντά της, είπα μόνο μερικές αυστηρές κουβέντες κι όταν την είδα με σκυμμένο το κεφάλι και αναστατωμένη, άρχισα να ανησυχώ για το τι θα σκεφτόταν για μένα, και της είπα αμέσως μερικά λόγια παρηγοριάς και την ενθάρρυνα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Γουάνγκ Γινγκ δεν κατάλαβε πως ήταν σοβαρά τα θέματά της, δεν μετανόησε ούτε και άλλαξε καθόλου, και τελικά, απαλλάχθηκε απ’ τα καθήκοντά της. Όταν αντιμετώπιζα ζητήματα των αδελφών, δεν σκεφτόμουν πώς να συναναστραφώ πάνω στην αλήθεια για να τα επιλύσω. Εστίαζα μόνο στο να διατηρήσω την εικόνα κάποιου που είναι καλός και αγαπάει και συνεχώς μεταμφιεζόμουν. Έβλεπα, όμως, τώρα ότι αυτή η υποτιθέμενη αγάπη ήταν ένα ψέμα. Προσπαθούσα απλώς να διατηρήσω τη φήμη και τη θέση μου και να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων. Ως επιβλέπων, είχα την ευθύνη να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια για να επιλύω τα προβλήματα των αδελφών, να τους βοηθώ να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους και να προστατεύω το έργο της εκκλησίας. Εγώ, όμως, προσπαθούσα μόνο να προστατεύσω τη θέση μου στις καρδιές τους και δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου ούτε στο ελάχιστο ενώ συνεχώς μεταμφιεζόμουν σε ένα άτομο γεμάτο αγάπη. Έτσι, παραπλανούσα και παγίδευα τους ανθρώπους, και βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ο τρόπος που εργαζόμουν έκανε κακό στους αδελφούς και τις αδελφές. Εμπόδιζα το έργο της εκκλησίας κι έκανα κακό! Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα τεράστια στενοχώρια κι ενοχές, και ήμουν πρόθυμος να μετανοήσω.

Αργότερα, αναλογίστηκα: «Πίστευα ότι το να έχεις καλή ανθρώπινη φύση σημαίνει να δείχνεις κατανόηση, να συμμερίζεσαι και να είσαι ανεκτικός, ενώ το να κλαδεύεις και να εκθέτεις τα προβλήματα των άλλων δείχνει ότι είσαι ψυχρός, αναίσθητος κι ότι υστερείς σε αγάπη και ανθρώπινη φύση. Ήταν σωστή αυτή η άποψή μου; Τι ακριβώς είναι η αληθινά καλή ανθρώπινη φύση;» Διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και η καρδιά μου ένιωσε πιο φωτισμένη. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει πότε έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση. Αν είσαι μετριοπαθής, αν δεν εμμένεις στις αρχές, αν προσπαθείς να μην προσβάλεις τους άλλους, αν καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, αν είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και κάνεις τους πάντες να μιλούν με καλά λόγια για σένα, δεν θα καταφέρεις τίποτα. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο; Να μπορεί κανείς να υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια. Να προσεγγίζει το καθήκον του και όλων των ειδών τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με αρχές και αίσθημα ευθύνης. Αυτό είναι πασιφανές· όλοι το αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα μέσα τους. Επιπλέον, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων και γνωρίζει την κατάσταση του καθενός ξεχωριστά· κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον Θεό, όποιος κι αν είναι. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται μονίμως ότι διαθέτουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι ποτέ δεν μιλούν άσχημα για τους άλλους, ποτέ δεν βλάπτουν τα συμφέροντα άλλων, και ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει την περιουσία των άλλων. Όταν υπάρχει διαμάχη για τα συμφέροντα, προτιμούν ακόμη και να υποστούν απώλειες παρά να εκμεταλλευτούν τους άλλους, και όλοι τους θεωρούν καλούς ανθρώπους. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι, ξέρουν να ελίσσονται και μηχανορραφούν διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα αυτά που ο Θεός θεωρεί επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται Εκείνος, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν απαρνούνται τα συμφέροντά τους. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Τι ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Δεν είναι καλή ανθρώπινη φύση. Μη δίνεις σημασία σ’ αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει και ποια στάση διατηρεί καθώς εκτελεί τα καθήκοντά του, αλλά και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Έχει κάποιος ανθρώπινη φύση αν η αγάπη του για τη φήμη και το κέρδος ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή το ενδιαφέρον που δείχνει για Αυτόν; Δεν έχει ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι η καλή ανθρώπινη φύση δεν καθορίζεται από το αν κάποιος μιλάει ευγενικά και ήρεμα ή σκληρά και με ευθύτητα. Αντίθετα, βασίζεται στο αν υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια, και αν κάνει τα καθήκοντά του με υπευθυνότητα. Έτσι, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν να κλαδεύουν αδελφούς και αδελφές όταν είναι ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους, και μπορούν να εκθέτουν τη φύση και τις συνέπειες των πράξεων των αδελφών αυτών με βάση τα λόγια του Θεού. Μπορεί κανείς να αναστατωθεί όταν τα ακούει αυτά, αλλά όποιος επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία για να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό του, πράγμα που θα ωφελήσει τη ζωή-είσοδό του και την εκπλήρωση των καθηκόντων του. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να φαίνονται ευγενικοί, αλλά όταν βλέπουν ότι πρέπει να συναναστραφούν και να εκθέσουν αδελφούς και αδελφές που ενεργούν ενάντια στις αρχές και βλάπτουν το έργο, προστατεύουν τον εαυτό τους και λένε ευχάριστα λόγια για να αντιμετωπίσουν τους άλλους με επιπόλαιο τρόπο. Δεν εξετάζουν πώς θα βοηθήσουν πραγματικά τους άλλους ή πώς θα διαφυλάξουν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Είναι πραγματικά εγωιστές και πονηροί, και δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Εγώ λειτούργησα με αυτόν τον τρόπο. Σκεφτόμουν μόνο να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου, κι όταν είδα άλλους να βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι, δεν έτεινα καν μια χείρα βοηθείας. Πίστευα ότι έχω καλή ανθρώπινη φύση, μα μέσα από την έκθεση των λόγων του Θεού και από όσα αποκάλυπταν τα γεγονότα, έβλεπα ότι απείχα πολύ από το να έχω καλή ανθρώπινη φύση. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα βαθιά στενοχώρια και ντροπή, και κύλησαν δάκρυα στο πρόσωπό μου. Σιχάθηκα τον εαυτό μου μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου και δεν ήθελα να συνεχίσω να συμπεριφέρομαι έτσι.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στις επαφές σου με τους άλλους, πρέπει πρώτα να τους δώσεις να καταλάβουν την αληθινή σου καρδιά και ειλικρίνεια. Αν κάποιος, όταν μιλάει, όταν εργάζεται και έρχεται σε επαφή μαζί με άλλα άτομα, μιλάει με λόγια επιπόλαια, πομπώδη, φιλοφρονητικά, κολακευτικά, αναξιόπιστα και φανταστικά, ή αν μιλάει μόνο και μόνο για να επιζητήσει την εύνοια των άλλων, τότε τα λόγια του δεν είναι καθόλου αξιόπιστα ούτε ειλικρινή. Έτσι αλληλεπιδρά με όλους τους άλλους ανεξαιρέτως. Ένα τέτοιο άτομο δεν έχει ειλικρινή καρδιά. Δεν είναι ειλικρινής. Ας πούμε πως κάποιος έχει μια αρνητική κατάσταση και σου λέει με ειλικρίνεια και εντιμότητα: “Πες μου γιατί ακριβώς είμαι τόσο αρνητικός. Δεν μπορώ να το καταλάβω!” Και ας υποθέσουμε πως πράγματι αναγνωρίζεις το πρόβλημά του μέσα σου, αλλά αντί να του πεις αυτό, του λες: “Δεν είναι τίποτα. Δεν είσαι αρνητικός, κι εγώ το παθαίνω αυτό καμιά φορά”. Αυτά τα λόγια είναι τεράστια παρηγοριά για το άτομο, αλλά η στάση σου δεν είναι ειλικρινής. Ενεργείς επιπόλαια απέναντί του· προκειμένου να τον κάνεις να νιώσει πιο άνετα και να τον παρηγορήσεις, δεν του μιλάς με ειλικρίνεια. Δεν τον βοηθάς με πάσα ειλικρίνεια και δεν του εξηγείς το πρόβλημά του, ώστε να καταφέρει να αφήσει πίσω την αρνητικότητά του. Δεν έχεις κάνει αυτό που θα έκανε ένας ειλικρινής άνθρωπος. Αποκλειστικά και μόνο για να προσπαθήσεις να τον παρηγορήσεις και να αποφύγεις την αποξένωση και τη διαμάχη μεταξύ σας, ήσουν επιπόλαιος απέναντί του· δεν είναι έτσι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Άρα, για να γίνεις ειλικρινής, τι οφείλεις να κάνεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει να του λες τι έχεις δει και τι έχεις εντοπίσει: “Θα σου πω τι έχω δει και τι έχω βιώσει. Εσύ αποφασίζεις αν αυτό που θα πω είναι σωστό ή λάθος. Αν είναι λάθος, ας μην το αποδεχθείς. Αν, όμως, είναι σωστό, ελπίζω να το αποδεχθείς. Αν πω κάτι που σου είναι δύσκολο να ακούσεις και σε πονάει, ελπίζω να μπορέσεις να το αποδεχθείς από τον Θεό. Η πρόθεσή μου και ο σκοπός μου είναι να σε βοηθήσω. Βλέπω ξεκάθαρα αυτό το θέμα: Επειδή νιώθεις ότι έχεις ταπεινωθεί και κανείς δεν θρέφει τον εγωισμό σου, και επειδή νομίζεις πως όλοι οι άλλοι σε περιφρονούν, πως δέχεσαι επίθεση και πως αδικείσαι όσο ποτέ, δεν μπορείς να το αποδεχτείς και γίνεσαι αρνητικός. Τι πιστεύεις —αυτό γίνεται;” Και μόλις το ακούσει, καταλαβαίνει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Αυτό έχεις στην καρδιά σου, αλλά αν δεν είσαι ειλικρινής, δεν θα το πεις. Θα πεις: “Κι εγώ γίνομαι συχνά αρνητικός”, και όταν ο άλλος ακούσει πως όλοι γίνονται αρνητικοί, θεωρεί φυσιολογικό να είναι κανείς αρνητικός και τελικά δεν αφήνει πίσω την αρνητικότητά του. Αν είσαι ειλικρινής και τον βοηθάς με ειλικρινή στάση και ειλικρινή καρδιά, μπορείς να τον βοηθήσεις να κατανοήσει την αλήθεια και να αφήσει πίσω την αρνητικότητά του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Τα λόγια του Θεού μάς λένε ότι πρέπει να φερόμαστε στους αδελφούς και τις αδελφές μας με ειλικρινή καρδιά, και όταν ανακαλύπτουμε προβλήματα σ’ αυτούς, θα πρέπει να τους βοηθάμε και να τους στηρίζουμε με ειλικρίνεια. Αυτή η βοήθεια δεν δεσμεύεται από τύπους ή κανόνες. Αν πράγματα όπως η συναναστροφή και οι υπενθυμίσεις έχουν αποτέλεσμα, τα χρησιμοποιούμε, αλλά αν η φύση των θεμάτων τους είναι σοβαρή, τότε είναι απαραίτητο το κλάδεμα, η έκθεση και η ανάλυση. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε όποιο μέσο συναναστροφής μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα ή να φέρει αποτελέσματα. Όταν λαμβάνουμε υπόψη μόνο τη δική μας περηφάνια και εικόνα, και αποφεύγουμε να εκθέσουμε τη φύση των προβλημάτων, και λέμε απλώς μερικά ήπια, ανούσια λόγια για να αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους επιπόλαια, δεν βοηθάμε τους ανθρώπους, τους βλάπτουμε. Αυτό έγινε όταν ανακάλυψα ότι η Γουάνγκ Γινγκ ήταν επιπόλαιη στα καθήκοντά της. Αν και της έκανα υπενθυμίσεις και προσπάθησα να τη βοηθήσω, δεν πήρε στα σοβαρά αυτά που της είπα. Σε αυτήν την περίπτωση, ήταν απαραίτητο να την κλαδέψω και να αναλύσω τη φύση και τις συνέπειες της επιπόλαιης συμπεριφοράς της υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, ώστε να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα των προβλημάτων της. Αυτό θα ήταν επωφελές για την είσοδό της. Αφότου κατανόησα αυτά τα πράγματα, απέκτησα ένα μονοπάτι άσκησης μέσω του οποίου μπορούσα να βοηθήσω τους άλλους και άρχισα να ασκούμαι ανάλογα.

Τον Οκτώβριο του 2023, παρατήρησα ότι η αδελφή Ζου Σιν δεν έφερε ευθύνη στα καθήκοντά της. Έκανε κειμενικό έργο για αρκετά χρόνια, ενώ άλλοι αδελφοί μόλις ξεκινούσαν, αλλά εστίαζε μόνο στις δικές της εργασίες και δεν έδειχνε να έχει αίσθημα φορτίου για το συνολικό έργο. Είχα συναναστραφεί μαζί της πάνω σ’ αυτό το θέμα και παλιότερα, αλλά δεν είχε κερδίσει καθόλου είσοδο. Σκέφτηκα να αναλύσω τη φύση των πράξεών της ώστε να μεταστραφεί. Όταν, όμως, σκέφτηκα να επισημάνω τα ζητήματά της, ανησύχησα: «Η κατάσταση της Ζου Σιν ήταν κακή λίγο καιρό πριν, οπότε, αν επισήμαινα και εξέθετα τα προβλήματά της, δεν θα θεωρούσε ότι είμαι απερίσκεπτος κι ότι υστερώ σε ανθρώπινη φύση; Αν συμβεί αυτό, θα σχηματίσει σίγουρα κακή εντύπωση για μένα». Όταν το σκέφτηκα αυτό, δίστασα. Αναρωτήθηκα αν έπρεπε να συγκρατηθώ και να μην την εκθέσω ή κλαδέψω. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, θυμήθηκα ξαφνικά τον τρόπο που είχα αποτύχει με τη Γουάνγκ Γινγκ και θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που είχα διαβάσει: «Αν είσαι ειλικρινής και τον βοηθάς με ειλικρινή στάση και ειλικρινή καρδιά, μπορείς να τον βοηθήσεις να κατανοήσει την αλήθεια και να αφήσει πίσω την αρνητικότητά του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Δεν μπορούσα να σταματήσω να αναρωτιέμαι: «Είναι καλό για εκείνη που δεν εκθέτω τα προβλήματα της Ζου Σιν;» Στην πραγματικότητα, δεν ήταν. Φοβόμουν ότι η Ζου Σιν θα σκεφτόταν ότι είμαι υπερβολικά σκληρός και ότι δεν συμμερίζομαι τις αδυναμίες της, οπότε ο δισταγμός μου είχε ρίζες στην επιθυμία μου να διατηρήσω την καλή εντύπωση που είχε για μένα. Σκέφτηκα επίσης ότι η αδελφή ζούσε μέσα σε μια εγωιστική και ποταπή διεφθαρμένη διάθεση, ότι ήταν ανεύθυνη στα καθήκοντά της και ότι είχε ήδη καθυστερήσει το έργο. Μόνο αν εξέθετα το πρόβλημά της και την έκανα να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα των θεμάτων της, θα είχε την ευκαιρία να μεταστραφεί. Ακόμα κι αν αισθανόταν ότι της τρυπούν την καρδιά και δεν το αποδεχόταν όλο αυτό προς στιγμήν, εγώ και πάλι θα προσπαθούσα ειλικρινά να τη βοηθήσω και θα είχα καθαρή συνείδηση. Αργότερα, στη συνάθροιση, χρησιμοποίησα τα λόγια του Θεού για να εκθέσω τη φύση και τις συνέπειες που είχε το ότι εστίαζε μόνο στο έργο της και ότι παραμελούσε το συνολικό έργο. Είδα ότι ταράχτηκε πολύ, αλλά μετά τη συναναστροφή, είπε ότι γνώριζε κάπως τα προβλήματά της, αλλά δεν τα είχε πάρει στα σοβαρά, και ότι μέσα από αυτήν την ανάλυση, είχε επιτέλους δει πόσο σοβαρά ήταν τα θέματά της. Συνειδητοποίησε ότι δεν την ανησυχούσε που είχε σταματήσει το έργο ούτε είχε δώσει προσοχή στην επίλυση των προβλημάτων, παρόλο που γνώριζε την ύπαρξή τους. Συνειδητοποίησε επίσης ότι ήταν αδιάφορη και δεν νοιαζόταν, γεγονός που καθυστέρησε το έργο, και ότι ήταν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή, και έπρεπε να κάνει σοβαρή αυτοκριτική και να αλλάξει. Χάρηκα πολύ που είδα την αδελφή να κατανοεί όλα αυτά τα πράγματα κι ένιωσα ότι επιτέλους είχα βοηθήσει κάποιον.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατανόησα κάποιες αρχές για τον τρόπο που μετριέται η καλοσύνη της ανθρώπινης φύσης και είδα επίσης καθαρά ότι η αποτυχία μου να βοηθήσω ειλικρινά τους άλλους, το ότι δίσταζα να επισημάνω προβλήματα, και το ότι προστάτευα τον εαυτό μου και δεν υποστήριζα το έργο της εκκλησίας ήταν απλώς εκδηλώσεις μιας κακής ανθρώπινης φύσης. Ταυτόχρονα, έμαθα τι σημαίνει να βοηθάς πραγματικά τους άλλους με αγάπη. Δόξα τω Θεώ!