Τον Απρίλιο του 2023, επειδή είχα κάποιες ικανότητες στη δημιουργία βίντεο, η επικεφαλής κανόνισε να εξετάζω όλα τα βίντεο που φτιάχνονταν. Χάρηκα πάρα πολύ που θα έκανα αυτό το καθήκον, και θέλησα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να κάνω το καθήκον μου καλά. Στην αρχή, μελετούσα με ζήλο τις αρχές και κατάφερνα να αναγνωρίζω κάποια προβλήματα όταν εξέταζα τα βίντεο. Μετά από λίγο, όμως, είδα ότι η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν είχε καλό επίπεδο και διορατικότητα, και μπορούσε να εντοπίζει γρήγορα τα προβλήματα σε ένα βίντεο, ενώ εμένα μου έπαιρνε πολύ ώρα να βρω λίγα μόνο προβλήματα και ήμουν πολύ χειρότερη απ’ αυτήν. Ένιωσα κάπως αμήχανα. Αργότερα, μελέτησα ξανά τις σχετικές αρχές, αλλά βελτιώθηκα ελάχιστα μόνο μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Έπεσα σε βαθιά απόγνωση και σκέφτηκα: «Απ’ ό,τι φαίνεται, μου λείπει το επίπεδο για να κάνω αυτό το καθήκον. Γιατί δεν μου έδωσε καλό επίπεδο ο Θεός; Χωρίς καλό επίπεδο, πώς μπορώ να κάνω αυτό το καθήκον καλά; Δεν θα ήταν πραγματικά ντροπιαστικό αν με απάλλασσαν απ’ τα καθήκοντά μου ή με μετέθεταν;» Αν και ήξερα ότι δεν έπρεπε να έχω απαιτήσεις απ’ τον Θεό ούτε να Του παραπονιέμαι, παρέμενα πολύ απεγνωσμένη, μου έλειπε το κίνητρο να κάνω το καθήκον μου και δεν φιλοδοξούσα να βελτιωθώ. Ιδίως όταν δούλευα πάνω σε κάποια σύνθετα βίντεο, φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να εντοπίσω τα ζητήματα με ακρίβεια, κι έτσι έδινα τα βίντεο σε άλλους για να τα εξετάσουν. Μερικές φορές, η αδελφή συνεργάτιδά μου συνέχιζε να βρίσκει κάποια ζητήματα επανεξετάζοντας τα βίντεο που είχα ελέγξει, και αναγκαζόταν να συναναστραφεί μαζί μου, πράγμα που με έκανε να νιώθω ακόμη περισσότερο ότι υστερούσα σε επίπεδο, ότι καθυστερούσα την πρόοδο του έργου και ότι αργά η γρήγορα, θα με απάλλασσαν απ’ τα καθήκοντά μου ή θα με μετέθεταν. Ένιωθα ότι θα ήταν καλύτερα να παραιτηθώ οικειοθελώς για να φανώ λογική. Όταν έκανα αυτές τις σκέψεις, ένιωσα πολύ μπερδεμένη. Ήξερα ότι απέφευγα το καθήκον μου όταν σκεφτόμουν έτσι, αλλά δεν ήξερα πώς να ασκηθώ σωστά, οπότε προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, νιώθω ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό και ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό το καθήκον καλά, και θέλω να το αποφεύγω. Ξέρω επίσης ότι αυτό δεν είναι σύμφωνο με τις προθέσεις Σου. Σου ζητώ να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις, για να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου και να βρω ένα μονοπάτι άσκησης».

Στη συνέχεια, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό και ότι τους λείπει η ικανότητα κατανόησης, γι’ αυτό και οριοθετούν τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι όσο κι αν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Νομίζουν ότι όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, είναι ανώφελο, ότι αυτό είναι όλο κι όλο, κι έτσι είναι συνεχώς αρνητικοί και, ως αποτέλεσμα αυτού, ακόμη και μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν κερδίσει καμία αλήθεια. Χωρίς να επιτελείς το δύσκολο έργο της επιδίωξης της αλήθειας, λες ότι το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό, παύεις να πιστεύεις στον εαυτό σου και ζεις διαρκώς σε μια αρνητική κατάσταση. Κατά συνέπεια, δεν κατανοείς την αλήθεια που θα έπρεπε να κατανοείς, ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σου —εσύ δεν είσαι αυτός που παρεμποδίζει τον εαυτό σου; Εάν λες διαρκώς ότι το επίπεδό σου δεν είναι αρκετά καλό, δεν αποφεύγεις και αποποιείσαι την ευθύνη; Εάν μπορείς να υποφέρεις, να πληρώσεις ένα τίμημα και να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε αναπόφευκτα θα μπορέσεις να κατανοήσεις κάποιες αλήθειες και να εισέλθεις σε κάποιες πραγματικότητες. Εάν δεν προσβλέπεις στον Θεό ούτε βασίζεσαι σ’ Εκείνον, και δεν πιστεύεις πια στον εαυτό σου, δεν καταβάλλεις προσπάθεια ούτε πληρώνεις κάποιο τίμημα, και απλώς παραδίδεσαι, τότε είσαι άχρηστος και δεν έχεις ίχνος συνείδησης και λογικής. Ανεξάρτητα από το αν το επίπεδό σου είναι κακό ή εξαιρετικό, εάν έχεις λίγη συνείδηση και λογική, θα πρέπει να ολοκληρώνεις σωστά αυτό που οφείλεις να κάνεις και την αποστολή σου. Το να είσαι λιποτάκτης είναι τρομερό, είναι προδοσία κατά του Θεού. Αυτό είναι ανεπανόρθωτο. Η επιδίωξη της αλήθειας απαιτεί σταθερή θέληση, και οι άνθρωποι που είναι πολύ αρνητικοί ή αδύναμοι δεν θα καταφέρουν τίποτα. Δεν θα μπορέσουν να πιστεύουν στον Θεό μέχρι τέλους, ενώ έχουν ακόμη λιγότερες ελπίδες εάν επιθυμούν να αποκτήσουν την αλήθεια και να επιτύχουν αλλαγή διάθεσης. Μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι και επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να την αποκτήσουν και να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να νιώσω ενοχές και με αναστάτωσαν. Λόγω του χαμηλού μου επιπέδου, είχα καταλήξει πως όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, δεν θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου καλά και ότι, σε σύγκριση με τις αδελφές που είχαν καλό επίπεδο, θα ήμουν πάντα η χειρότερη, οπότε ζούσα σε μια αρνητική κατάσταση. Δεν είχα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου ούτε επιθυμία να βελτιωθώ, και σκέφτηκα μάλιστα να παραιτηθώ, για να μη με απαλλάξουν και γίνω ρεζίλι. Σκέφτηκα ότι δεν είχα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια και ότι, όταν δεν είδα μεγάλη πρόοδο, δεν ήθελα να συνεχίσω. Ήμουν εντελώς άχρηστη! Ένας άνθρωπος που έχει πραγματικά συνείδηση και λογική δεν θα γινόταν αρνητικός μετά την αποδοχή του καθήκοντός του, ακόμη κι αν ένιωθε ότι το επίπεδό του δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις του Θεού. Αντιθέτως, θα προσευχόταν, θα βασιζόταν στον Θεό και θα αγωνιζόταν με όλη του τη δύναμη. Δεν θα εγκατέλειπε το καθήκον του τόσο εύκολα. Εγώ, όμως, όταν το επίπεδό μου ήταν κατώτερο απ’ αυτό της αδελφής με την οποία συνεργαζόμουν και όταν επισημάνθηκαν κάποια ζητήματα στο καθήκον μου, έγινα αρνητική και τεμπέλιασα, έδωσα σύνθετα βίντεο σε άλλους για να τα εξετάσουν και δεν μπόρεσα να χειριστώ σωστά τα προβλήματα που είχαν επισημάνει οι άλλοι. Έτσι, οριοθέτησα κι άλλο τον εαυτό μου ως άτομο πως έχω επίπεδο, και έγινα αρνητική και παθητική στο καθήκον μου, ανίκανη να κάνω ακόμη και το αρχικό κομμάτι που μου αναλογούσε. Μπροστά σ’ αυτές τις δυσκολίες και τα προβλήματα, δεν σκέφτηκα πώς να αναζητήσω την αλήθεια για να βρω τη λύση, αλλά χρησιμοποίησα το χαμηλό μου επίπεδο ως δικαιολογία για να αποφύγω το καθήκον μου και να μη γίνω ρεζίλι. Ήμουν πολύ εγωίστρια! Απολάμβανα όλα αυτά που παρείχε ο Θεός, αλλά δεν μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Μου έλειπε πραγματικά η συνείδηση και η λογική! Σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εάν δεν παίρνεις στα σοβαρά τις αναθέσεις από τον Θεό, τότε Τον προδίδεις με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Στο συγκεκριμένο θέμα, είσαι πιο αξιοθρήνητος κι απ’ τον Ιούδα και αξίζεις κατάρα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσει κανείς τη φύση του ανθρώπου). Ένα καθήκον είναι ανάθεση απ’ τον Θεό. Ο Θεός μού έδωσε την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου για να μου επιτρέψει να ασκηθώ περισσότερο και να προοδεύσω σε διάφορες πτυχές της αλήθειας. Αυτή είναι η χάρη του Θεού. Εγώ, όμως, δεν εκτίμησα αυτό το καλό, και λόγω του χαμηλού μου επιπέδου, θέλησα να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Αυτή η συμπεριφορά ήταν προδοσία του Θεού! Όταν το συνειδητοποίησα, αναστατώθηκα και ένιωσα ενοχές, και δεν ήθελα να αντιμετωπίζω το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο πια. Ήθελα να αγωνιστώ με όλη μου τη δύναμη και να μην είναι πια λιποτάκτρια.

Στη συνέχεια, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Ο Θεός δεν θα σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση λόγω του καλού επιπέδου σου ούτε θα σε περιφρονεί ή θα σε απεχθάνεται επειδή έχεις χαμηλό επίπεδο. Τι απεχθάνεται ο Θεός; Αυτό που απεχθάνεται ο Θεός είναι να μην αγαπούν ή να μην αποδέχονται την αλήθεια οι άνθρωποι, να κατανοούν την αλήθεια αλλά να μην την κάνουν πράξη, να μην κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν, να μην μπορούν να δώσουν όλο τους το είναι για το καθήκον τους, κι ωστόσο να έχουν πάντα υπερβολικές επιθυμίες, να θέλουν πάντα μια θέση, ν’ ανταγωνίζονται πάντα για ένα πόστο και να έχουν μονίμως απαιτήσεις από Αυτόν. Αυτό βρίσκει αηδιαστικό και απεχθές ο Θεός. Κατ’ αρχάς, έχεις χαμηλό επίπεδο ή δεν έχεις καθόλου επίπεδο, δεν είσαι ικανός να κάνεις οποιοδήποτε έργο, κι ωστόσο θέλεις και πάλι να γίνεις επικεφαλής· ανταγωνίζεσαι μονίμως για τη θέση και τη δύναμη και θέλεις διαρκώς να λάβεις μια οριστική απάντηση από τον Θεό, να σου πει ο Θεός ότι θα μπορέσεις στο μέλλον να εισέλθεις στη βασιλεία, να λάβεις ευλογίες και να έχεις έναν καλό προορισμό. Το γεγονός ότι σε επιλέγει ο Θεός είναι ήδη τεράστια εξύψωση, κι ωστόσο σου δίνεται μια μπουκιά και θέλεις όλο το πιάτο. Ο Θεός σού έχει δώσει αυτό που πρέπει να λάβεις κι έχεις αποκομίσει ήδη πολλά από τον Θεό, κι ωστόσο έχεις και πάλι παράλογες απαιτήσεις. Αυτό απεχθάνεται ο Θεός. Το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό ή δεν φτάνεις καν στο επίπεδο της ανθρώπινης νοημοσύνης, κι ωστόσο ο Θεός δεν σου έχει φερθεί σαν να είσαι ζώο, αλλά εξακολουθεί να σε μεταχειρίζεται ως ανθρώπινο ον. Επομένως, θα πρέπει να κάνεις αυτό που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος, να λες αυτό που οφείλει να λέει ένας άνθρωπος και ν’ αποδέχεσαι όλα όσα σου έχει δώσει ο Θεός ως πράγματα που προέρχονται από Αυτόν. Κάνε όποιο καθήκον μπορείς να κάνεις. Μην απογοητεύεις τον Θεό. Όταν σου δίνεται μια μπουκιά επειδή ο Θεός σε μεταχειρίζεται ως ανθρώπινο ον, μη θέλεις όλο το πιάτο, λέγοντας: “Αφού ο Θεός με μεταχειρίζεται ως άνθρωπο, τότε θα πρέπει να μου δώσει καλύτερο επίπεδο, να με αφήσει να γίνω αρχηγός ομάδας, επιβλέπων ή επικεφαλής. Το καλύτερο θα ήταν να φρόντιζε να μην πρέπει να κάνω κοπιαστικό έργο, να με συντηρεί δωρεάν ο οίκος του Θεού και να μη χρειάζεται να καταβάλλω προσπάθεια ή να κουραστώ, αλλά να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω”. Όλα αυτά είναι παράλογες απαιτήσεις. Δεν είναι οι εκδηλώσεις ή τα αιτήματα που θα έπρεπε να έχει ή να προβάλλει ένα δημιουργημένο ον. Ο Θεός δεν σου έχει φερθεί ανάλογα με το χαμηλό σου επίπεδο, αλλά, αντιθέτως, σε έχει επιλέξει και σου έχει δώσει την ευκαιρία να κάνεις το καθήκον σου. Έτσι σε εξυψώνει ο Θεός. Όταν σου δίνεται μια μπουκιά, μη θέλεις όλο το πιάτο και μην έχεις παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό. Αντιθέτως, να ευχαριστείς τον Θεό και να εκπληρώνεις το καθήκον σου για ν’ ανταποδώσεις την αγάπη του Θεού. Αυτό απαιτεί ο Θεός από σένα. Το επίπεδό σου είναι χαμηλό, αλλά ο Θεός δεν έχει απαιτήσεις από σένα σύμφωνα με τα πρότυπα που ισχύουν για εκείνους που έχουν καλό επίπεδο. Υστερείς σε επίπεδο και νοημοσύνη, αλλά ο Θεός δεν έχει απαιτήσει να φτάσεις τα πρότυπα που μπορούν να πετύχουν οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο. Κάνε απλώς ό,τι μπορείς να κάνεις. Ο Θεός δεν αναγκάζει ένα ψάρι να ζήσει στη στεριά. Απλώς εσύ ο ίδιος έχεις μονίμως υπερβολικές επιθυμίες και είσαι μονίμως απρόθυμος να είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας μέτριος άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο· δεν θέλεις να κάνεις αυτές τις κοπιαστικές εργασίες που δεν σε τοποθετούν στο προσκήνιο και, όταν κάνεις το καθήκον σου, δεν σου αρέσουν ποτέ οι κακουχίες και μονίμως αποφεύγεις την εξάντληση, ενώ γίνεσαι επιλεκτικός και διαλέγεις τι θα κάνεις· είσαι μονίμως ξεροκέφαλος και έχεις πάντα τα δικά σου σχέδια και τις δικές σου προτιμήσεις· δεν είναι ότι σε έχει αδικήσει ο Θεός. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, οι άνθρωποι να προσεγγίζουν σωστά το επίπεδό τους; Αν μη τι άλλο, θα πρέπει ν’ αποδέχεσαι από τον Θεό όποιο επίπεδο σου δίνει και θα πρέπει να υποτάσσεσαι στην κυριαρχία και τη ρύθμιση του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη σκέψη και άποψη που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Αυτή η άποψη είναι σωστή και στέκει σε κάθε περίπτωση. Είναι η αλήθεια-αρχή που παραμένει σταθερή όσο κι αν αλλάζουν τα πράγματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα ντροπή και ενοχές. Ο Θεός δεν επιβάλλει υπερβολικά βάρη στους ανθρώπους, και οι απαιτήσεις Του είναι πάντα εντός των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Ο Θεός ελπίζει να υποταχθούμε στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, και να κάνουμε τα καθήκοντά μας σταθερά και ευσυνείδητα. Εγώ, όμως, δεν κατάλαβα τις προθέσεις του Θεού, και ήμουν απρόθυμη να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Όταν είδα ότι το επίπεδό μου δεν ήταν τόσο καλό όσο των άλλων, έγινα αρνητική και τεμπέλιασα, και παραπονέθηκα ότι ο Θεός δεν μου είχε δώσει καλό επίπεδο. Στη συνέχεια, θέλησα να εργαστώ σκληρά για να βελτιώσω τις τεχνικές μου δυνατότητες, αλλά όταν δεν το κατάφερα, έγινα αρνητική, ανέπτυξα μέσα μου παρανόηση και απέφυγα το καθήκον μου. Αυτό ήταν πραγματικά επαναστατικό! Το επίπεδό μου ήταν κάπως κατώτερο, και η αποτελεσματικότητά μου δεν ήταν τόσο υψηλή όσο των άλλων αδελφών, αλλά η εκκλησία μού έδινε ακόμη ευκαιρίες άσκησης, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν με κοίταζαν υποτιμητικά, αλλά με ενθάρρυναν και με βοηθούσαν. Εγώ, όμως, ήμουν παντελώς ανίκανη να αναγνωρίσω ότι αυτό ήταν καλό, και για χάρη του υπερηφάνειάς μου, θέλησα ακόμη και να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Αυτό ήταν πραγματικά εγωιστικό και ποταπό! Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός εκτιμά την καρδιά ενός ανθρώπου, και ότι παρόλο που μπορεί εκείνος να υστερεί λίγο σε επίπεδο, αν η καρδιά του πασχίζει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός θα τον διαφωτίσει και θα τον καθοδηγήσει, και αυτός ο άνθρωπος θα μπορέσει να πετύχει κάποια αποτελέσματα στο καθήκον του. Όταν άρχισα να εξετάζω βίντεο, προσευχόμουν και βασιζόμουν στον Θεό, και συνεργαζόμουν όσο καλύτερα μπορούσα, και κατάφερα έτσι να ολοκληρώσω κάποιο έργο. Στη συνέχεια, επειδή ανησυχούσα υπερβολικά για την υπερηφάνειά μου, η καρδιά μου δεν ήταν επικεντρωμένη στο καθήκον μου και δεν μπορούσα να κερδίσω το έργο του Αγίου Πνεύματος, οπότε ό,τι έκανα ήταν πια δύσκολο και επίπονο. Μετανόησα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού, επιθυμώντας να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του, να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, και να μη σκέφτομαι πια να αποφύγω το καθήκον μου.

Στη συνέχεια, αναρωτήθηκα επίσης: «Γιατί έγινα αρνητική και έκανα πίσω όταν είδα ότι το επίπεδό μου ήταν κατώτερο απ’ αυτό της αδελφής συνεργάτιδάς μου; Ποια είναι η αιτία αυτού του προβλήματος;» Στην αναζήτησή μου, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Δίνουν μεγάλη σημασία στα δικά τους συμφέροντα, στο γόητρό τους και στη θέση ή στην υπόληψη που έχουν στο μυαλό των άλλων, και μόνο αυτά αγαπούν. Προσκολλώνται σ’ αυτά τα πράγματα με πυγμή και τα βλέπουν ως την ίδια τη ζωή τους. Και δεν δίνουν τόση σημασία στο πώς τους βλέπει και τους αντιμετωπίζει ο Θεός· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν τους θαυμάζουν οι άλλοι και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν είναι σε μια ομάδα, αναζητούν τέτοια θέση, τέτοιες ευκαιρίες. Όταν έχουν πολύ ταλέντο, φυσικά και θέλουν να γίνουν οι κορυφαίοι· εάν έχουν μέτριες ικανότητες, θέλουν και πάλι να καταλάβουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και όσοι έχουν χαμηλή θέση μέσα στην ομάδα, και το επίπεδο και ικανότητές τους είναι μέτρια, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι κόκκινη γραμμή η υπόληψη και η αξιοπρέπεια: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα και να μην τους εγκρίνει ούτε να τους αποδέχεται ο Θεός, όμως δεν γίνεται με τίποτα να χάσουν τον σεβασμό, το κύρος ή την υπόληψη για την οποία έχουν παλέψει ανάμεσα στους άλλους· αυτό αποτελεί τη διάθεση του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως όταν είδα ότι το επίπεδό μου ήταν κατώτερο απ’ αυτό της αδελφής συνεργάτιδάς μου, έγινα αρνητική, και ότι η αιτία του προβλήματος ήταν πως εκτιμούσα υπερβολικά την υπερηφάνεια και τη θέση μου. Όταν είδα ότι οι άλλοι αδελφοί και αδελφές είχαν καλό επίπεδο και ήταν αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, ζήλεψα και θέλησα να κάνω πιο αποτελεσματικά το έργο μου. Παρά τις προσπάθειές μου, όμως, παρέμεινα κατώτερη απ’ τους άλλους, και όταν η υπερηφάνεια και η θέση μου δεν ικανοποιήθηκαν, έγινα αρνητική και παθητική, και σκέφτηκα μάλιστα να τα παρατήσω και να προδώσω τον Θεό. Έδωσα μεγαλύτερη σημασία στην υπερηφάνεια και τη θέση απ’ ό,τι στο καθήκον μου. Είδα ότι το σατανικό δηλητήριο είχε ριζώσει βαθιά μέσα μου «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», κι έτσι σκεφτόμουν συνεχώς πώς με έβλεπαν οι άλλοι χωρίς να σκέφτομαι τις προθέσεις ή τις απαιτήσεις του Θεού, και χωρίς να προστατεύω καθόλου το έργο της εκκλησίας. Συνειδητοποίησα ότι ήταν φιλόπονη πρόθεση του Θεού να μου επιτρέψει να κάνω αυτό το καθήκον. Ο Θεός γνωρίζει τις ανεπάρκειές μου, ότι επικεντρώνομαι στην υπερηφάνεια και τη θέση, και ότι χρειάζομαι τέτοια περιβάλλοντα για να εξαγνιστώ και να υποστώ αλλαγή. Όταν ο Θεός κανόνισε να συνεργαστώ με αδελφές που είχαν καλό επίπεδο, δεν μπόρεσα να κάνω φιγούρα, και δεν ικανοποιήθηκαν η υπερηφάνεια και η θέση μου, πράγμα που μέσα μου με πόνεσε και με βασάνισε, και με ανάγκασε να προσέλθω ενώπιον του Θεού και να κάνω αυτοκριτική, να κατανοήσω πόσο βλάπτει και τι συνέπειες έχει η επιδίωξη της υπερηφάνειας και της θέσης, και να εγκαταλείψω έτσι τις λανθασμένες επιδιώξεις μου και να διορθώσω την στάση μου έναντι του καθήκοντός μου. Την ίδια στιγμή, καθώς συνεργαζόμουν με αδελφές που είχαν καλό επίπεδο και με βοηθούσαν όλες στο καθήκον μου, κατανόησα καλύτερα τις αρχές, πράγμα που έτυχε να αντισταθμίσει τις ανεπάρκειές μου. Αυτή ήταν η αγάπη του Θεού! Όταν το αναλογίστηκα, ένιωσα πραγματική μεταμέλεια, και δεν ήθελα πια να ζω για την ανάξια επιδίωξη της υπερηφάνειας.

Έπειτα, βρήκα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού, με το οποίο κατανόησα βαθύτερα τις προθέσεις του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Θεός δεν δίνει στους ανθρώπους εξαιρετικά καλό επίπεδο. Από τη μία πλευρά, αυτό γίνεται ώστε οι άνθρωποι, έχοντας αυτήν τη βασική κατάσταση, να μπορούν να παραμείνουν λίγο προσγειωμένοι και, επειδή νιώθουν ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, μέτριοι, άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις, να μπορούν ν’ αποδεχθούν πρόθυμα το έργο του Θεού και τη σωτηρία του Θεού. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν οι άνθρωποι τη βασική κατάσταση για ν’ αποδεχθούν τα λόγια του Θεού. Από την άλλη πλευρά, αν οι άνθρωποι έχουν πολύ καλό επίπεδο ή είναι εξαιρετικά εύστροφοι, με πολύ μεγάλες ικανότητες σε όλες τις πτυχές, αν είναι όλοι εξαιρετικοί, αν τα πάντα εξελίσσονται ομαλά γι’ αυτούς στον κόσμο —αν βγάζουν ένα σωρό λεφτά σε επιχειρήσεις, έχουν μια ιδιαίτερα ομαλή πολιτική σταδιοδρομία, τα καταφέρνουν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια σε ό,τι κι αν κάνουν και νιώθουν σαν ψάρια στο νερό— τότε αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και ν’ αποδεχθούν τη σωτηρία του Θεού, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σώζει ο Θεός δεν κατέχουν υψηλές θέσεις στον κόσμο ή ανάμεσα στους ανθρώπους στην κοινωνία. Επειδή το επίπεδο και οι ικανότητές τους είναι μέτρια, αν όχι χαμηλά, και επειδή ζορίζονται πολύ ν’ αποκτήσουν δημοτικότητα ή να πετύχουν στον κόσμο, και νιώθουν πάντα ότι ο κόσμος είναι ζοφερός και άδικος, έχουν ανάγκη από πίστη και, τελικά, προσέρχονται ενώπιον του Θεού και εισέρχονται στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι μια βασική κατάσταση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους όταν τους επιλέγει. Μόνο μ’ αυτήν την ανάγκη μπορείς να έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού. Αν οι καταστάσεις σου σε όλες τις πτυχές είναι πολύ καλές και κατάλληλες για να παλέψεις στον κόσμο, ενώ θέλεις μονίμως να γίνει γνωστό το όνομά σου, τότε δεν θα έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού και δεν θα έχεις καν την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου φωτίστηκε. Το γεγονός ότι ο Θεός δεν μου έδωσε καλό επίπεδο ήταν μέρος της καλής Του θέλησης, και περιείχε τις προσεκτικές και επιμελείς προθέσεις Του. Αναλογίστηκα τους αντίχριστους που αποβλήθηκαν απ’ την εκκλησία, και είδα ότι κάποιοι είχαν καλό επίπεδο και ευφυΐα, αλλά οι καρδιές τους επικεντρώνονταν, αντί στην άσκηση των καθηκόντων τους, στην επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Επειδή δεν ακολούθησαν το σωστό μονοπάτι, οι πράξεις τους διατάραξαν και αναστάτωσαν το έργο του οίκου του Θεού. Παρά την επανειλημμένη συναναστροφή, συνέχισαν να αρνούνται να μετανοήσουν και τελικά αποβλήθηκαν. Σκέφτηκα ότι επικεντρωνόμουν στη φήμη και τη θέση, ότι ήμουν πολύ επιπόλαιη, και μάλιστα δεν είχα καλό επίπεδο, και ότι αν είχα καλό επίπεδο, μπορεί να είχα γίνει υπερβολικά αλαζονική, και θα είχα ήδη βαδίσει σίγουρα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Τώρα που το σκέφτομαι, ο Θεός δεν μου έδωσε καλό επίπεδο για να με προστατέψει κατά κάποιον τρόπο!

Μέσα απ’ την αναζήτηση, ανακάλυψα ότι είχα παράλογη οπτική, πιστεύοντας ότι για να πετύχω αποτελέσματα στο καθήκον μου, έπρεπε να έχω καλό επίπεδο, κι αν δεν το είχα, δεν θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου καλά. Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού σχετικά με αυτό το ζήτημα: «Οι άνθρωποι δεν κατανοούν γιατί ο Θεός τούς δίνει ένα εντελώς μέτριο επίπεδο. Είναι δύσκολο να βρεθούν επικεφαλής που έχουν καλό επίπεδο και είναι επίσης εξαιρετικά δύσκολο να γίνεται σωστά το εκκλησιαστικό έργο. Οι άνθρωποι σκέφτονται: “Αν ο Θεός έδινε καλό επίπεδο στους ανθρώπους, δεν θα ήταν ευκολότερο να βρεθούν επικεφαλής; Δεν θα ήταν ευκολότερο να γίνει το εκκλησιαστικό έργο; Γιατί ο Θεός δεν δίνει καλό επίπεδο στους ανθρώπους;” Εξετάζοντας το ζήτημα από την οπτική του συνολικού έργου του οίκου του Θεού, ασφαλώς, αν υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο, θα ήταν όντως ευκολότερο το εκκλησιαστικό έργο. Ωστόσο, υπάρχει ένα δεδομένο: Στον οίκο του Θεού, ο Θεός κάνει το δικό Του έργο και οι άνθρωποι δεν διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο. Επομένως, το κατά πόσο το επίπεδο των ανθρώπων είναι καλό, μέτριο ή χαμηλό δεν καθορίζει τα αποτελέσματα του έργου του Θεού. Ο Θεός επιτυγχάνει τα τελικά αποτελέσματα που πρέπει να επιτευχθούν. Τα πάντα οδηγούνται από τον Θεό, τα πάντα είναι έργο του Αγίου Πνεύματος» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι το κλειδί για να πετύχουμε καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά μας είναι να λάβουμε την καθοδήγηση και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και όσοι έχουν καλό επίπεδο, αν έχουν λάθος προθέσεις και εργάζονται μόνο για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και βασίζονται αποκλειστικά στο επίπεδο και τα χαρίσματά τους χωρίς την καθοδήγηση και τη διαφώτιση του Θεού, δεν μπορούν να πετύχουν καλά αποτελέσματα. Όσοι έχουν μέτριο επίπεδο, αλλά τα δίνουν όλα στο καθήκον τους, και προσεύχονται, βασίζονται στον Θεό και αναζητούν τις αλήθεια-αρχές όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είναι πιο πιθανό να λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να πετύχουν καλά αποτελέσματα στο καθήκον τους. Η οπτική μου ήταν πραγματικά παράλογη. Πίστευα ότι μόνο το επίπεδο του ανθρώπου τον οδηγεί να να κάνει καλά ένα καθήκον και να πετυχαίνει καλά αποτελέσματα, και αρνούμουν ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος καθορίζει τα πάντα. Αυτή είναι οπτική των δύσπιστων. Στον κόσμο των άπιστων, για να πετύχει κανείς καλά αποτελέσματα σε μια δουλειά, πρέπει να βασιστεί στη νοημοσύνη, το επίπεδο και τα χαρίσματά του. Ο οίκος του Θεού, όμως, είναι εντελώς διαφορετικός απ’ την κοσμική κοινωνία. Το έργο στον οίκο του Θεού επιτυγχάνεται μέσα απ’ το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η ανθρώπινη συνεργασία είναι μεν απαραίτητη στην πορεία του έργου, αλλά δεν παίζει αποφασιστικό ρόλο. Η διάδοση του ευαγγελίου του Θεού σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο καθοδηγείται αποκλειστικά απ’ τον Θεό, βήμα βήμα, με τον Θεό να εκτελεί το έργο Του και τους ανθρώπους να συνεργάζονται. Ο Θεός γνωρίζει ακριβώς τι μπορώ να κάνω, το καθήκον που μπορώ να εκτελέσω σύμφωνα με το επίπεδό μου και τα αποτελέσματα που μπορώ να πετύχω στο καθήκον μου. Αν είμαι φιλότιμη και εργατική, ο Θεός θα με διαφωτίσει και θα με καθοδηγήσει. Επιπλέον, έχω αδελφές με καλό επίπεδο γύρω μου, με τις οποίες μπορώ να συνεργαστώ, και να συμπληρώσουμε η μία τα προτερήματα και τις αδυναμίες της άλλης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ να πετύχω κάποια αποτελέσματα στο καθήκον μου.

Διάβασα επίσης ένα χωρίο των λόγων του Θεού, το οποίο μου έδωσε ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους, και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με όσους είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είναι κανείς αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανονισμούς. Γι’ αυτό δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα πολλά προβλήματα ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα, ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.) […] Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα φωτισμένη. Το επίπεδό μου καθορίζεται απ’ τον Θεό, και είναι γεγονός ότι έχω χαμηλό επίπεδο. Ο Θεός, όμως, δεν με περιφρονεί για το χαμηλό μου επίπεδο. Ο Θεός ελπίζει να μπορέσω να προσεγγίσω το καθήκον μου με ειλικρινή καρδιά, να αφήσω στην άκρη την υπερηφάνειά μου, και να κάνω ό,τι μπορώ να κάνω καλά με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη, αναζητώντας και κάνοντας πράξη την αλήθεια σε όλα τα ζητήματα. Αυτό πρέπει να κάνω. Οι αδελφές είχαν καλύτερο επίπεδο σε σχέση με εμένα, και έβλεπαν τα ζητήματα πιο διεξοδικά, οπότε ήταν καλό που επεσήμαιναν παρεκκλίσεις και ζητήματα στο καθήκον μου, διότι αυτό μπορούσε να με παρακινήσει να κάνω αυτοκριτική και να συνοψίσω τις παρεκκλίσεις μου, πράγμα που θα συμπλήρωνε επίσης τις αδυναμίες μου. Στη συνέχεια, επανεξέτασα τις σχετικές αρχές με βάση τις αδυναμίες μου και κατανόησα καλύτερα αυτές τις αρχές. Ο Θεός μού έδινε πραγματικά ξεχωριστή χάρη! Συνειδητοποίησα ότι αν και έχω χαμηλό επίπεδο, ο Θεός μού δείχνει και πάλι τη χάρη Του, επιτρέποντάς μου να συνεργάζομαι με αδελφές που έχουν καλό επίπεδο και να συμπληρώνομαι περισσότερο. Έπρεπε να προσεγγίσω το καθήκον μου με ευγνωμοσύνη, να καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια για να κατανοήσω τις αλήθεια-αρχές, να ακούσω περισσότερο τις προτάσεις των άλλων και να κάνω το καθήκον μου καλά. Προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Σου που με βοήθησε να καταλάβω τις προθέσεις Σου. Πρέπει να εργαστώ ακόμη πιο σκληρά λόγω του χαμηλού μου επιπέδου, και να προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής και να κάνω το καθήκον μου καλά με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη!»

Στη συνέχεια, άρχισα να προσεύχομαι συνειδητά πάνω σε αυτό το ζήτημα, και στο καθήκον μου, απέφευγα να συγκρίνομαι με άλλους, και επικεντρωνόμουν στο να κάνω πράγματα ενώπιον του Θεού και να αποδέχομαι την εξονυχιστική Του εξέταση. Όταν έλεγχα βίντεο και συναντούσα πράγματα που δεν μπορούσα να διακρίνω, αναζητούσα με ζήλο βοήθεια απ’ τις αδελφές και τα έδινα όλα στο καθήκον μου με φιλότιμο. Όταν ασκήθηκα έτσι, ένιωσα ήρεμη και απελευθερωμένη στην καρδιά μου. Μια φορά, η επικεφαλής της ομάδας μού ζήτησε να ελέγξω ένα βίντεο μαζί της και σκέφτηκα: «Αυτή η αδελφή έχει καλό επίπεδο και εγώ όχι. Τι θα σκεφτεί για εμένα αν δεν μπορέσω να βρω καθόλου ζητήματα;» Συνειδητοποίησα με περιόριζε ξανά η υπερηφάνειά μου, οπότε προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, ηρέμησε την καρδιά μου για να μη με περιορίζει το χαμηλό μου επίπεδο και να πετύχω ό,τι καλύτερο μπορώ. Η αδελφή έχει καλύτερο επίπεδο και μπορεί να αναγνωρίσει περισσότερα ζητήματα, πράγμα που θα συμπληρώσει τις αδυναμίες μου». Αφού προσευχήθηκα, ηρέμησα την καρδιά μου και παρακολούθησα προσεκτικά το βίντεο. Αφού παρακολούθησα το βίντεο, συζήτησα για τα ζητήματα που παρατήρησα και τα σημεία που με μπέρδευαν, και η αδελφή μοιράστηκε επίσης τις απόψεις και τις γνώμες της, και συναναστράφηκε για τις οπτικές της για τα σημεία που με μπέρδευαν. Μέσα απ’ τη συναναστροφή της αδελφής, είδα ότι εξέταζα τα ζητήματα μέσα από μια πιο ευρεία οπτική, ενώ η αδελφή παρατηρούσε πιο λεπτομερή ζητήματα, πράγμα που τύχαινε να συμπληρώνει τις αδυναμίες μου. Μέσα απ’ την αλληλεπίδρασή μας, το μπέρδεμά μου λύθηκε και κατανόησα πιο καθαρά τα ζητήματα του βίντεο. Όταν δεν ανησυχούσα για τα κέρδη και τις ζημιές στην υπερηφάνεια, και αφιερωνόμουν ολόψυχα στο καθήκον μου, ένιωθα πολύ ήρεμη. Ένιωθα καλά που έκανα το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο!

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, αποκόμισα την αίσθηση βαθιά μέσα μου ότι το κλειδί για να κάνει κάποιος καθήκοντα καλά είναι να έχει ειλικρινή καρδιά, να βάζει στην άκρη τα προσωπικά συμφέροντα και την υπερηφάνεια, να μην περιορίζεται απ’ το χαμηλό επίπεδο, να τα δίνει όλα στα καθήκοντα και να σκέφτεται πώς να τα κάνει καλά. Με αυτόν τον τρόπο, είναι εύκολο να λάβει την καθοδήγηση και τη διαφώτιση του Θεού, και να πετύχει κάποια αποτελέσματα στο καθήκον του.