Από της Λιου Σιν, Κίνα

Στις 23 Ιουλίου του 2023, και ενώ είχα μόλις τελειώσει το πότισμα μερικών νεοφώτιστων και είχα επιστρέψει σπίτι, η ανώτερη επικεφαλής, Λι Κινγκ ήρθε να με βρει βιαστικά και μου είπε: «Η αστυνομία έχει συλλάβει πολλούς νεοφώτιστους στην εκκλησία Σου Γκουάνγκ, ακόμα και τους επικεφαλής της εκκλησίας και τους διακόνους. Έχουν συλληφθεί επίσης και πολλοί αδελφοί και αδελφές από δύο κοντινές εκκλησίες. Τώρα, οι νεοφώτιστοι χρειάζονται επειγόντως πότισμα και υποστήριξη, διαφορετικά θα δυσκολευτούν να μείνουν σταθεροί σε αυτό το φρικτό περιβάλλον. Αφού εσύ είχες ποτίσει αυτούς τους νεοφώτιστους στο παρελθόν, θέλουμε να τους υποστηρίξεις εσύ». Όταν άκουσα την επικεφαλής να λέει κάτι τέτοιο, συνειδητοποίησα ότι αυτό το έργο ήταν πολύ σημαντικό. Αλλά μετά σκέφτηκα: «Δεν έχω παρά δύο μέρες που επέστρεψα από την εκκλησία Σου Γκουάνγκ, και την επομένη της επιστροφής μου συνελήφθησαν τόσο πολλοί αδελφοί και αδελφές. Εξάλλου, όλοι με γνωρίζουν, επομένως θα είναι πολύ επικίνδυνο να πάω για να ποτίσω τους νεοφώτιστους αυτήν τη φορά! Υπάρχουν κάμερες παντού. Κι αν κάποιος με πουλήσει και η αστυνομία με πιάσει από τα πλάνα από τις κάμερες; Έχω ήδη συλληφθεί δύο φορές. Αν με συλλάβουν ξανά, σίγουρα οι αστυνομικοί θα με βασανίσουν μέχρι θανάτου. Αν με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, τότε θα χαθεί εντελώς η ευκαιρία μου για σωτηρία». Ένιωσα κάπως άτολμη, γι’ αυτό και σκέφτηκα να ζητήσω από μία προηγούμενη ποτίστρια, που είχε απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά της, να υποστηρίξει πρώτη εκείνη αυτούς τους νεοφώτιστους. Ωστόσο, αυτή η αδελφή δεν είχε αίσθημα φορτίου στο καθήκον της και δεν έλυνε πραγματικά προβλήματα, οπότε δεν ένιωθα άνετα να την αφήσω να πάει. Ενώ αγχωνόμουν και προβληματιζόμουν, σκέφτηκα: «Μα και η αστυνομία δεν βρίσκεται στα χέρια του Θεού; Το αν θα συλληφθώ ή όχι δεν εξαρτάται από την αστυνομία. Αν φοβάμαι πριν ακόμα πάω στην εκκλησία, πώς θα καταφέρω να αποκτήσω κάποια μαρτυρία;» Προσευχήθηκα στον Θεό να με προστατεύσει και να μου δώσει πίστη και δύναμη, και έπειτα πήγα να ποτίσω τους νεοφώτιστους.

Λίγο αργότερα, όμως, έμαθα ότι είχαν συλληφθεί αρκετοί ακόμη νεοφώτιστοι, και ότι οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους νεοφώτιστους να αναγνωρίσουν εμένα και δύο ακόμα αδελφές, από φωτογραφίες από τις κάμερες. Φοβήθηκα ακόμα περισσότερο και σκέφτηκα: «Πριν από μερικά χρόνια με είχαν συλλάβει και η αστυνομία της Εθνοφρουράς Ασφαλείας με γνωρίζει καλά. Αν με συλλάβουν ξανά, σίγουρα δεν θα με αφήσουν να φύγω». Όταν σκέφτηκα πόσο βάναυσα η αστυνομία είχε ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου κάποιους αδελφούς και αδελφές, και ότι στο παρελθόν είχα κοντέψει να πεθάνω από τα βασανιστήριά της, αναρωτήθηκα: «Αν με συλλάβουν και τελικά με σκοτώσουν στο ξύλο, δεν θα φτάσουν στο τέλος τους όλα αυτά τα χρόνια πίστης μου;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ ανησυχούσα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια. Το μόνο που ήθελα ήταν η επικεφαλής να βρει κάποιον άλλον για να ποτίσει τους νεοφώτιστους. Ωστόσο, οι περισσότεροι επικεφαλής, εργάτες και ποτιστές της εκκλησίας είχαν συλληφθεί από την αστυνομία, επομένως, εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχαν άλλα κατάλληλα άτομα. Στη συνέχεια, παρόλο που πήγα να ποτίσω τους νεοφώτιστους, ζούσα μέσα στον φόβο και τον τρόμο, και απλώς παρακολουθούσα μηχανικά τις συναθροίσεις, ενώ κάθε φορά που άκουγα λίγα από τα λόγια του Θεού, ήθελα να φύγω το συντομότερο δυνατό, επειδή φοβόμουν ότι όσο περισσότερο θα κρατούσε η συνάθροιση, τόσο πιο επικίνδυνο θα ήταν. Εκείνη την εποχή, κάποιοι νεοφώτιστοι φοβόντουσαν μήπως συλληφθούν και βρίσκονταν σε κακή κατάσταση, κι εγώ απλώς μιλούσα στα γρήγορα και τελείωνα βιαστικά τις συναθροίσεις. Αργότερα, όταν σκέφτηκα ότι τα προβλήματα των νεοφώτιστων δεν είχαν επιλυθεί, ένιωσα ενοχές και φοβήθηκα μήπως γίνουν αρνητικοί ή αδύναμοι, ή μήπως εξαπατηθούν από τις αβάσιμες φήμες του ΚΚΚ και τελικά αποχωρήσουν. Μα σκέφτηκα και ότι, παρόλο που η αστυνομία είχε βρει πλάνα από τις κάμερες και φωτογραφίες μου, εγώ δεν είχα παρατηρήσει κανένα ύποπτο άτομο να με ακολουθεί, οπότε, αν φρόντιζα να μένω ασφαλής και να μεταμφιέζομαι, θα μπορούσα να πηγαίνω στις συναθροίσεις. Αν, εκείνη την κρίσιμη στιγμή, σκεφτόμουν μόνο τη δική μου ασφάλεια και δεν μ’ ένοιαζε αν θα μπορούσαν οι νεοφώτιστοι να μείνουν σταθεροί, θα είχα και πάλι ανθρώπινη φύση; Διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που λέει τα εξής: «Από όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο δεν έχω τον τελικό λόγο. Υπάρχει κάτι που δεν βρίσκεται στα χέρια Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 1). Ήταν αλήθεια, ο Θεός είναι παντοδύναμος και, όσο κακός και ανεξέλεγκτος κι αν είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, δεν μπορεί να ξεπεράσει την κυριαρχία του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, η αστυνομία δεν μπορούσε να με πιάσει. Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη, και έτσι συνέχισα να ποτίζω τους νεοφώτιστους.

Αργότερα, για τις ανάγκες του έργου, πήγα στην εκκλησία Σιν Σενγκ για να γίνω υπεύθυνη του έργου του ποτίσματος. Δεν περίμενα ότι λίγο μετά την άφιξή μου στην εκκλησία Σιν Σενγκ, η αστυνομία θα συλλάμβανε τους επικεφαλής της εκκλησίας. Όταν είδα ότι η αστυνομία είχε αρχίσει να συλλαμβάνει άτομα και από αυτήν την εκκλησία, φοβήθηκα και τρόμαξα, και δεν ήθελα να πάω για να ποτίσω τους νεοφώτιστους. Ωστόσο, οι νεοφώτιστοι αυτής της εκκλησίας είχαν μόλις αρχίσει να συναθροίζονται κανονικά, και οι επικεφαλής της είχαν συλληφθεί. Δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχη ενώ οι νεοφώτιστοι έμεναν χωρίς πότισμα και υπέφεραν. Η καρδιά μου ήταν αναστατωμένη, επομένως γονάτισα μπροστά στον Θεό και προσευχήθηκα: «Παντοδύναμε Θεέ! Πολλοί νεοφώτιστοι χρειάζονται πότισμα και υποστήριξη, αλλά φοβάμαι μήπως συλληφθώ και δεν έχω το θάρρος να πάω. Δώσε μου πίστη και γενναιότητα». Μετά την προσευχή, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας που με συγκίνησε βαθιά. Παρόλο που η αδελφή ένιωθε αδύναμη και αρνητική απέναντι στους διωγμούς της αστυνομίας και την ανεξέλεγκτη πανδημία, κατάφερε να βασιστεί στον Θεό για να φροντίσει σωστά το μετέπειτα έργο της εκκλησίας, και μετέφερε με ασφάλεια τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Όταν είδα ότι αυτή η αδελφή είχε καταφέρει να τιμήσει το καθήκον της εν μέσω διωγμών και αναποδιών, ντράπηκα πολύ, ιδίως όταν με ενέπνευσαν τα λόγια του Θεού που εμφανίζονταν στο βίντεο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εκείνο που επιθυμώ είναι η αφοσίωση και η υποταγή σου τώρα, η αγάπη σου και η μαρτυρία σου τώρα. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις τώρα τι είναι η μαρτυρία ή τι είναι η αγάπη, οφείλεις να Μου φέρεις ό,τι έχεις και δεν έχεις και να παραδώσεις σ’ Εμένα τους μόνους θησαυρούς σου: την αφοσίωση και την υποταγή σου. Πρέπει να ξέρεις ότι η μαρτυρία της νίκης Μου επί του Σατανά έγκειται στην αφοσίωση και την υποταγή του ανθρώπου, όπως και η μαρτυρία της ολοκληρωτικής κατάκτησης του ανθρώπου από Εμένα. Καθήκον της πίστης σου σ’ Εμένα είναι να γίνεις μάρτυράς Μου, να είσαι πιστός σ’ Εμένα και σε κανέναν άλλον και να είσαι υποτακτικός έως το τέλος. Πριν ξεκινήσω το επόμενο βήμα του έργου Μου, πώς θα καταθέσεις μαρτυρία για Μένα; Πώς θα είσαι πιστός και υποτακτικός σ’ Εμένα; Αφιερώνεις όλη την αφοσίωσή σου για τη λειτουργία σου ή απλώς θα τα παρατήσεις; Προτιμάς να υποταχθείς σε όσα έχω σχεδιάσει (ακόμα κι αν είναι θάνατος ή καταστροφή) ή να τραπείς σε φυγή στη μέση της διαδρομής για να αποφύγεις το παίδεμά Μου; Σε παιδεύω για να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα, να είσαι πιστός και υποτακτικός σ’ Εμένα. Επίσης, το τωρινό παίδεμα είναι για να ξεδιπλωθεί το επόμενο βήμα του έργου Μου και να προχωρήσει το έργο Μου χωρίς εμπόδια. Επομένως, σε παροτρύνω να είσαι σοφός και να μην βλέπεις ούτε τη ζωή σου ούτε τη σημασία της ύπαρξής σου ως κάτι ευτελές. Μπορείς να γνωρίζεις επακριβώς ποιο θα είναι το έργο Μου; Γνωρίζεις πώς θα εργαστώ τις ημέρες που έρχονται και πώς θα ξεδιπλωθεί το έργο Μου; Θα πρέπει να γνωρίζεις τη σημασία των βιωμάτων σου από το έργο Μου και, επιπλέον, τη σημασία της πίστης σου σ’ Εμένα. […] Επομένως, και πάλι πρέπει να σου πω: Οφείλεις να δώσεις τη ζωή σου για το έργο Μου και, επιπλέον, οφείλεις να αφιερώσεις τον εαυτό σου στη δόξα Μου. Πολύ καιρό λαχταράω να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα και, ακόμη περισσότερο, λαχταράω να διαδώσεις το ευαγγέλιό Μου. Οφείλεις να καταλάβεις αυτό που βρίσκεται στην καρδιά Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Συγκινήθηκα πολύ όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, και ιδίως όταν ο Θεός είπε: «Προτιμάς να υποταχθείς σε όσα έχω σχεδιάσει (ακόμα κι αν είναι θάνατος ή καταστροφή) ή να τραπείς σε φυγή στη μέση της διαδρομής για να αποφύγεις το παίδεμά Μου;» Ένιωσα ότι υστερούσα πολύ σε συνείδηση και ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή! Ενώ η εκκλησία υπέμενε τις ανεξέλεγκτες συλλήψεις και διώξεις του ΚΚΚ, εγώ ήξερα πολύ καλά ότι αυτοί οι νεοφώτιστοι δεν γνώριζαν την αλήθεια σχετικά με τα οράματα και ότι μπροστά σ’ αυτό το φρικτό περιβάλλον και στις αβάσιμες φήμες του ΚΚΚ, θα ήταν εύκολο να γίνουν αρνητικοί κι αδύναμοι, να εξαπατηθούν ή ακόμα και να χάσουν την πίστη τους. Έπρεπε να επωμιστώ το έργο του ποτίσματος των νεοφώτιστων, ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια και να μείνουν σταθεροί. Αλλά από τον φόβο μου μήπως συλληφθώ, ήθελα να ξεφορτωθώ το έργο του ποτίσματος των νεοφώτιστων και να τρέξω μακριά εκείνη την κρίσιμη στιγμή. Ειδικά, μάλιστα, όταν έμαθα ότι η αστυνομία είχε τη φωτογραφία μου, άρχισα να φοβάμαι ακόμα περισσότερο. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν και με σκοτώσουν στο ξύλο, αλλά και ότι δεν θα είχα καλή έκβαση και προορισμό στο μέλλον. Έτσι, παρόλο που γνώριζα πολύ καλά ότι οι νεοφώτιστοι δεν είχαν κανέναν για να τους υποστηρίξει, δεν ήθελα να πάω να τους ποτίσω. Αργότερα πήγα, αλλά ήμουν επιπόλαιη και ενεργούσα μηχανικά, και ήθελα να τελειώσω τη συνάθροιση γρήγορα και να φύγω. Όταν αναλογίστηκα τη συμπεριφορά μου, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα αληθινή πίστη και υποταγή στον Θεό, και ότι με απασχολούσε μόνο η ασφάλειά μου. Ήθελα απλώς να εγκαταλείψω το καθήκον μου και να το σκάσω στα μισά, με την παραμικρή υποψία κινδύνου. Τι σόι πίστη στον Θεό ήταν αυτή; Πού ήταν η αφοσίωση και η υποταγή μου; Πού ήταν η μαρτυρία μου; Αυτό ήταν μια εκδήλωση προδοσίας απέναντι στον Θεό. Ένιωσα θλίψη και ενοχές, και μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και ποταπή, χωρίς καθόλου αφοσίωση! Ταυτόχρονα, κατάλαβα ότι ενόψει των συλλήψεων και των διώξεων, έπρεπε να βασιστώ στον Θεό για να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου, να παραδώσω την καρδιά μου και να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Ακόμα και αν χρειαζόταν να θυσιάσω τη ζωή μου, έπρεπε να κάνω καλά το καθήκον μου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα πολύ δυνατή και δεν φοβόμουν πλέον μήπως με συλλάβουν. Πήγα, λοιπόν, γρήγορα στους νεοφώτιστους, συναναστράφηκα μαζί τους σχετικά με τα λόγια του Θεού, και τους βοήθησα να κατανοήσουν την παντοδυναμία και τη σοφία Του, ώστε να έχουν πίστη για να βιώσουν αυτό το περιβάλλον.

Μετά, σκέφτηκα: «Γιατί πάντα φοβάμαι και θέλω να προστατευτώ όταν ακούω ότι έχουν συλλάβει τους αδελφούς και τις αδελφές μου; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που το προκαλεί αυτό;» Αναζήτησα τα λόγια του Θεού πάνω σε αυτό το ζήτημα και τα διάβασα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στην ηπειρωτική Κίνα, η πίστη στον Θεό συνεπάγεται ότι ζει κανείς σε επικίνδυνο περιβάλλον. Κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό βρίσκεται σε καθημερινή βάση μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθεί, να καταδικαστεί και να διωχθεί σκληρά από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Οι αντίχριστοι δεν αποτελούν εξαίρεση. Μπορεί μέσα στον οίκο του Θεού να χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι, όμως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, σε συμμαχία με τον θρησκευτικό κόσμο, καταβάλλει συνεχώς κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταστείλει και να εκδιώξει την εκκλησία του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του· είναι φυσικό οι αντίχριστοι να βρίσκονται κι αυτοί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και να αντιμετωπίζουν κι αυτοί εξίσου την απειλή της σύλληψης. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το ζήτημα της ασφάλειάς τους. Αυτό αφορά το ερώτημα πώς χειρίζονται οι αντίχριστοι την ασφάλειά τους. Στη συγκεκριμένη υποκατηγορία, συναναστρεφόμαστε κυρίως σχετικά με τη στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στην ασφάλειά τους. Ποια στάση τηρούν, λοιπόν; (Κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους.) Οι αντίχριστοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους. Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: “Πρέπει οπωσδήποτε να βρω εγγυήσεις για την ασφάλειά μου. Όποιος κι αν πιαστεί, δεν πρέπει με τίποτα να είμαι εγώ αυτός”. […] Αν ένα μέρος είναι ασφαλές, τότε οι αντίχριστοι θα διαλέξουν αυτό το μέρος για να εργαστούν, και, μάλιστα, θα δείχνουν πολύ δραστήριοι και θετικοί, επιδεικνύοντας το μεγάλο “αίσθημα ευθύνης” τους και τη μεγάλη “αφοσίωσή” τους. Αν κάποιο έργο ενέχει κινδύνους και είναι πιθανό να τύχει κανένα περιστατικό, άρα να εντοπιστεί αυτός που το κάνει από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τότε βρίσκουν δικαιολογίες και αρνούνται, και βρίσκουν ευκαιρία να το αποφύγουν. Αμέσως μόλις υπάρξει κίνδυνος, ή έστω μια υποψία κινδύνου, σκέφτονται τρόπους για να απαλλαγούν και να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, αδιαφορώντας για τους αδελφούς και τις αδελφές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφύγουν οι ίδιοι απ’ τον κίνδυνο. Κατά βάθος, μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι: Αμέσως μόλις εμφανιστεί ο κίνδυνος, εγκαταλείπουν αμέσως το έργο που κάνουν, χωρίς να τους νοιάζει πώς θα πάει το έργο της εκκλησίας, τι απώλειες μπορεί να υποστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν θα είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι να ξεφύγουν. Έχουν μάλιστα έναν “άσσο στο μανίκι τους”, ένα σχέδιο για να προστατευτούν: Αμέσως μόλις βρεθούν σε κίνδυνο ή συλληφθούν, ομολογούν όλα όσα ξέρουν, κι έτσι απαλλάσσουν τον εαυτό τους και αποποιούνται κάθε ευθύνη για να παραμείνουν ασφαλείς. Αυτό το σχέδιο έχουν σε ετοιμότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να διωχθούν λόγω της πίστης τους στον Θεό· φοβούνται μήπως συλληφθούν, βασανιστούν και καταδικαστούν. Είναι γεγονός ότι κατά βάθος έχουν υποκύψει από καιρό στον Σατανά. Τρέμουν τη δύναμη του σατανικού καθεστώτος και ακόμη περισσότερο φοβούνται μην τους συμβούν πράγματα όπως βασανιστήρια και σκληρές ανακρίσεις. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, αν όλα κυλάνε ομαλά και δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλειά τους ούτε κάποιο θέμα με αυτήν, και δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει κανένας κίνδυνος, τότε μπορούν να προσφέρουν τον ζήλο και την “αφοσίωσή” τους, ακόμη και την περιουσία τους. Αν όμως οι συνθήκες είναι άσχημες και υπάρχει πιθανότητα να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή επειδή πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους, και αν η πίστη τους στον Θεό μπορεί να τους οδηγήσει να απολυθούν από την επίσημη θέση τους ή να τους εγκαταλείψουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, τότε θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί· ούτε θα κηρύττουν το ευαγγέλιο και θα μαρτυρούν για τον Θεό ούτε θα κάνουν το καθήκον τους. Όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, βάζουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια· όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, θέλουν να επιστρέψουν αμέσως στην εκκλησία τα βιβλία τους με τα λόγια του Θεού και οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, προκειμένου να παραμείνουν ασφαλείς και αλώβητοι. Δεν είναι επικίνδυνος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν τον συλλάβουν, δεν θα γίνει Ιούδας; Οι αντίχριστοι είναι τόσο επικίνδυνοι, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν Ιούδες· υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προδώσουν τον Θεό. Επιπλέον, είναι άκρως εγωιστές και ποταποί. Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός φανερώνει ότι οι αντίχριστοι έχουν ιδιαίτερα εγωιστική και ποταπή φύση. Αν τα μέρη όπου οι αντίχριστοι κάνουν τα καθήκοντά τους είναι ασφαλή και χωρίς κινδύνους, είναι πολύ δραστήριοι και δείχνουν πολύ υπεύθυνοι, αλλά μόλις το περιβάλλον γίνει σκληρό, το μόνο που τους νοιάζει είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το έργο της εκκλησίας ούτε η ασφάλεια των αδελφών. Έτσι είχα συμπεριφερθεί κι εγώ. Όταν η εκκλησία δεν αντιμετώπιζε συλλήψεις, ήμουν πολύ δραστήρια και πρόθυμη, και όταν υπήρχε πολλή δουλειά, πήγαινα να ποτίσω τους νεοφώτιστους ακόμα και νηστική. Αλλά όταν η εκκλησία ήταν αντιμέτωπη με συλλήψεις μεγάλης κλίμακας, και είχαν συλληφθεί όλοι οι επικεφαλής και οι ποτιστές, και έπρεπε να ποτίσω εγώ τους νεοφώτιστους, έκανα πίσω και μαζεύτηκα, από φόβο μήπως με συλλάβει η αστυνομία και με βασανίσει μέχρι θανάτου, και απομείνω χωρίς καλή έκβαση και προορισμό. Έτσι, δεν ήθελα να πάω να ποτίσω τους νεοφώτιστους, και παρόλο που γνώριζα καλά ότι η ποτίστρια που είχε απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά της ήταν ανεύθυνη, ήθελα και πάλι να σπρώξω τους νεοφώτιστους σε αυτήν και να αποδράσω αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Έβαζα την ασφάλειά μου πάνω από όλα και δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα πάθαινε ζημιά το έργο της εκκλησίας ούτε αν οι νεοφώτιστοι θα κατάφερναν να μείνουν σταθεροί. Είδα ότι πραγματικά υστερούσα σε ανθρώπινη φύση και συνείδηση, και ότι η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν όμοια με ενός αντίχριστου —υπερβολικά εγωιστική και ποταπή! Αν δεν μετανοούσα, και συνέχιζα να εγκαταλείπω το καθήκον μου και να ενεργώ σαν λιποτάκτρια στις κρίσιμες στιγμές, στο τέλος θα αποκλειόμουν.

Αργότερα, όταν διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως το πρόβλημα του φόβου του θανάτου και έμαθα πώς να το αντιμετωπίσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. Ας μην μιλήσουμε για την τελική έκβαση εκείνων των μαρτύρων ή για τον ορισμό του Θεού για τη συμπεριφορά τους, αλλά ας ρωτήσουμε το εξής: Όταν έφτασαν στο τέλος, οι τρόποι με τους οποίους ήρθε το τέλος της ζωής τους ήταν σύμφωνοι με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; (Όχι, δεν ήταν.) Από την οπτική των ανθρώπινων αντιλήψεων, πλήρωσαν τόσο μεγάλο τίμημα για να διαδώσουν το έργο του Θεού, αλλά τελικά τους σκότωσε ο Σατανάς. Αυτό δεν συνάδει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά ακριβώς αυτό τους συνέβη. Είναι αυτό που επέτρεψε ο Θεός να συμβεί. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ' αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). Συγκινήθηκα πολύ όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού. Είδα ότι, ανά τους αιώνες, οι άγιοι που διακήρυσσαν το ευαγγέλιο του Θεού αντιμετώπιζαν διωγμούς από εκείνους που είχαν την εξουσία. Κάποιοι θανατώθηκαν με άλογα, άλλοι με λιθοβολισμό και άλλοι, πάλι, καρφωμένοι ανάποδα πάνω σε σταυρούς, αλλά ενόψει της απειλής του θανάτου, δεν περιορίστηκαν απ’ την επιρροή του σκότους και έμειναν πιστοί στο καθήκον τους μέχρι τον θάνατο, χωρίς να απαρνηθούν το όνομα του Θεού και χωρίς να Τον προδώσουν, χρησιμοποιώντας τη ζωή τους για να καταθέσουν μια όμορφη και ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Ο θάνατός τους ήταν πολύτιμος και ουσιαστικός. Αν και στα μάτια των ανθρώπων το σώμα τους πέθανε, διώχθηκαν για τη δικαιοσύνη και ο Θεός τούς επαινεί και τους θυμάται. Σκέφτηκα ότι εγώ είχα καταφέρει να αποδεχτώ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον, και ότι αυτό ήταν η χάρη του Θεού. Ως δημιουργημένο ον, έπρεπε να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού και να κάνω καλά το καθήκον μου. Αν ο Θεός επέτρεπε στην αστυνομία να με συλλάβει, αυτό θα ήταν και μια ευκαιρία να καταθέσω μαρτυρία στον Θεό. Ακόμα και αν η αστυνομία με καταδίωκε πραγματικά μέχρι θανάτου, θα ήταν με την άδεια του Θεού. Έπρεπε να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό, επειδή ο Θεός μού είχε δώσει τη ζωή μου και, είτε ζούσα είτε πέθαινα, θα έπρεπε να αφήσω τον Θεό να με ενορχηστρώσει, και να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις Του. Απ’ την άλλη, αν αγαπούσα τη ζωή μου και προστάτευα τον εαυτό μου, και τις κρίσιμες στιγμές δεν ήθελα να κάνω το καθήκον μου ούτε να υποστηρίξω και να ποτίσω τους νεοφώτιστους, τότε θα έκανα παράβαση ενώπιον του Θεού και θα ήταν πολύ αργά για να το μετανιώσω. Μπορεί το σώμα μου να μην πέθαινε, αλλά ο Θεός θα με έβλεπε ως κάποια που είχε χάσει τη μαρτυρία της και Τον είχε προδώσει, και θα συνέχιζα τη ζωή μου σαν μια ζωντανή νεκρή. Όταν το κατανόησα αυτό, η καρδιά μου έπαψε να περιορίζεται από τον φόβο του θανάτου.

Ένα απόγευμα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που λέει τα εξής: «Ο Σατανάς δεν τόλμησε ποτέ να καταστρατηγήσει την εξουσία του Θεού και επιπλέον, πάντα άκουγε πολύ προσεκτικά και υπάκουε στις εντολές και στα συγκεκριμένα προστάγματα του Θεού, μην τολμώντας ποτέ να τα αψηφήσει και βεβαίως μην τολμώντας ποτέ να αλλάξει μόνος του καμία από τις εντολές του Θεού. Αυτά είναι τα όρια που έθεσε ο Θεός στον Σατανά κι ο Σατανάς δεν τόλμησε ποτέ να ξεπεράσει αυτά τα όρια. Αυτό δεν είναι η δύναμη της εξουσίας του Θεού; Αυτό δεν είναι μια μαρτυρία της εξουσίας του Θεού; Ο Σατανάς έχει πολύ πιο σαφή κατανόηση απ’ ό,τι η ανθρωπότητα για το πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στον Θεό και πώς να θεωρεί τον Θεό κι έτσι, στο πνευματικό βασίλειο, ο Σατανάς βλέπει ξεκάθαρα τη θέση και την εξουσία του Θεού και μπορεί πολύ καλά να εκτιμήσει τη δύναμη της εξουσίας του Θεού και τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Δεν τολμά καθόλου να τις παραβλέψει, ούτε τολμά να τις παραβεί με κανένα τρόπο ή να κάνει κάτι που θα καταστρατηγήσει την εξουσία του Θεού και δεν τολμά με κανένα τρόπο να αμφισβητήσει την οργή του Θεού. Παρότι η φύση του είναι κακή και αλαζονική, ο Σατανάς δεν έχει τολμήσει ποτέ να ξεπεράσει τα όρια και τους περιορισμούς που του θέτει ο Θεός. Για εκατομμύρια χρόνια έχει παραμείνει αυστηρά μέσα σ’ αυτά τα όρια, έχει τηρήσει την κάθε διαταγή και εντολή του Θεού και ποτέ δεν έχει τολμήσει να ξεπεράσει το όριο. Παρότι μοχθηρός, ο Σατανάς είναι πολύ σοφότερος από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Γνωρίζει την ταυτότητα του Δημιουργού και γνωρίζει τα όριά του. Από τις “πειθήνιες” πράξεις του Σατανά, φαίνεται ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού είναι ουράνια διατάγματα που δεν μπορούν να καταστρατηγηθούν από τον Σατανά και ότι ακριβώς λόγω της μοναδικότητας και της εξουσίας του Θεού, όλα τα πράγματα αλλάζουν και πολλαπλασιάζονται με τάξη, ότι η ανθρωπότητα μπορεί να ζει και να πολλαπλασιάζεται μέσα στα πλαίσια που έθεσε ο Θεός, χωρίς να υπάρχει άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να διαταράξει αυτήν την τάξη ούτε άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να αλλάξει αυτόν τον νόμο —επειδή όλα προέρχονται από τα χέρια του Δημιουργού, τα όσα Εκείνος ορίζει, καθώς και από την εξουσία του Δημιουργού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Από τα λόγια του Θεού, είδα την εξουσία και τη μεγάλη δύναμη του Θεού. Ο Θεός ελέγχει όλα τα πράγματα και τα γεγονότα, και όσο ανεξέλεγκτα κι αν ενεργεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, δεν θα τολμούσε να μας συλλάβει κατά βούληση χωρίς την άδεια του Θεού, επειδή δεν μπορεί να υπερβεί τα πλαίσια και τα όρια που έχει θέσει ο Θεός. Αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Θεού. Σκέφτηκα τον Μωυσή, που οδήγησε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, με την Ερυθρά Θάλασσα μπροστά τους και τον στρατό του Φαραώ ξοπίσω τους. Στη φαντασία του ανθρώπου, φαινόταν αδύνατον να γλιτώσουν οι Ισραηλίτες, αλλά όταν οι Ισραηλίτες βρέθηκαν σε απόγνωση, ο Θεός χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα και τη μετέτρεψε σε στεριά, και οι Ισραηλίτες τη διέσχισαν με ασφάλεια, ενώ ολάκερος ο στρατός των Αιγυπτίων πνίγηκε. Είδα την εξουσία και τη μεγάλη δύναμη του Θεού, είδα επίσης ότι ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες μια οδό διαφυγής, και ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο γι’ Αυτόν. Μπροστά στους διωγμούς και τις δυσκολίες, ο Θεός χρησιμοποιούσε επίσης τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ως αντικείμενο υπηρεσίας για να οδηγήσει την πίστη μου στην τελείωση, και όσο επικίνδυνη κι αν ήταν η κατάσταση, έπρεπε να βασιστώ στον Θεό και να κάνω καλά το καθήκον μου.

Δύο μήνες αργότερα, εξαιτίας της προδοσίας ενός Ιούδα, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο φρικτή και συνελήφθησαν περίπου εκατό άτομα. Από όσους είχαν συλληφθεί και μετά αφεθεί ελεύθεροι, έμαθα ότι η αστυνομία είχε ρωτήσει αρκετές φορές πού βρισκόμουν. Σκέφτηκα ότι καθώς με είχαν επιλέξει για επικεφαλής της εκκλησίας, αν όντως με έπιανε η αστυνομία, τότε σίγουρα θα με βασάνιζε. Σκέφτηκα ότι, αν δεν άντεχα και με ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου, όλα αυτά τα χρόνια πίστης μου στον Θεό δεν θα έφταναν στο τέλος τους; Στη σκέψη αυτή, συνειδητοποίησα ότι φοβόμουν ακόμα για τη ζωή μου. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και του ζήτησα να προστατεύσει την καρδιά μου. Θυμήθηκα μια ταινία με τίτλο «Η ιστορία μου, η ιστορία μας» και την έβαλα γρήγορα να παίξει. Είδα ότι η αστυνομία είχε βασανίσει τους αδελφούς επειδή διέδιδαν τα λόγια του Θεού, αλλά εκείνοι επέλεξαν να πεθάνουν αντί να υποκύψουν στον Σατανά. Ειδικά στο τέλος, όταν προτίμησαν να πεθάνουν παρά να υπογράψουν τις «Τρεις Δηλώσεις» και να προδώσουν τον Θεό, κατέθεσαν μια ισχυρή και ηχηρή μαρτυρία. Αυτό με ενέπνευσε βαθιά και αποφάσισα ότι, αν μια μέρα όντως με συλλάβει η αστυνομία, τότε, όπως οι αδελφοί και οι αδελφές στην ταινία, θα αρνηθώ να συμβιβαστώ με τον Σατανά, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνω, για να καταθέσω μια όμορφη μαρτυρία και να παρηγορήσω την καρδιά του Θεού. Μετά από αυτό, συναναστράφηκα όντως με τους νεοφώτιστους σχετικά με την αλήθεια και τους βοήθησα να διακρίνουν τα σχέδια του Σατανά, και σταδιακά, κάποιοι νεοφώτιστοι κατάφεραν να παρακολουθούν κανονικά τις συναθροίσεις.

Η εμπειρία μου από τις συλλήψεις και τους διωγμούς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα μου αποκάλυψε το αληθινό μου ανάστημα, καθώς και την εγωιστική και ποταπή σατανική μου διάθεση. Αυτό μου επέτρεψε να αποκτήσω μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού μου, και κατανόησα ότι ο Θεός έχει επιτρέψει τις συλλήψεις και τους διωγμούς, και ότι τα χρησιμοποιεί για να οδηγήσει την πίστη και την αγάπη μας στην τελείωση. Γνωρίζω ότι θα υποστώ ακόμα μεγαλύτερους διωγμούς και δυσκολίες στο μέλλον, αλλά πιστεύω ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Ό,τι κι αν γίνει, θα κάνω το καθήκον μου καλά ως δημιουργημένο ον και θα καταθέτω μαρτυρία στον Θεό.