Tης Σου Κάι, Κίνα

Στις 6 Μαρτίου 2023, η επικεφαλής προγραμμάτισε μια συνάθροιση με αρκετούς από εμάς τους συνεργάτες. Συνήθως ανυπομονούσα για αυτές τις συναθροίσεις, και νόμιζα ότι θα συναναστρεφόμασταν όλοι σχετικά με το τι αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε από τα λόγια του Θεού, θα ανταλλάσσαμε εμπειρίες, και θα συζητούσαμε διάφορα προβλήματα και δυσκολίες που είχαμε συναντήσει στο έργο μας, και θα διδασκόμασταν ο ένας από τα προτερήματα του άλλου για να αντισταθμίσουμε τις αδυναμίες μας. Το θεωρούσα υπέροχο. Αλλά αυτήν τη φορά, ανησυχούσα λίγο. Σκεφτόμουν ότι, τους τελευταίους δύο μήνες, η επικεφαλής είχε επισημάνει διάφορα ζητήματα στο έργο μου, δηλαδή ότι η πρόοδος του ευαγγελικού έργου ήταν αργή, ότι δεν είχα καλλιεργήσει έγκαιρα κάποιους ταλαντούχους ανθρώπους και μάλιστα, ότι με τη συναναστροφή μου στις συναθροίσεις εξύψωνα τον εαυτό μου και έκανα επίδειξη, κι ότι περπατούσα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Σκεφτόμουν: «Αν η επικεφαλής με ρωτήσει σε αυτήν τη συνάθροιση πώς βιώνω τα πράγματα τελευταία και πώς έχω διορθώσει αυτές τις αποκλίσεις, πώς έχω κάνει πράξη την αλήθεια και εισέλθει σ’ αυτήν, και εγώ δεν μπορέσω να πω τίποτα, δεν θα σκεφτεί ότι δεν κάνω καλά το έργο μου και ότι η ζωή-είσοδός μου είναι κακή; Τι άποψη θα σχηματίσουν τότε για μένα αυτή και οι συνεργάτες μου;» Η σκέψη αυτή με άγχωνε πολύ, κι έτσι άρχισα να σκέφτομαι ποιες εργασίες δεν είχα παρακολουθήσει ή δεν είχα υπό έλεγχο. Σκέφτηκα ότι έπρεπε γρήγορα να τις κατανοήσω ξεκάθαρα πριν από τη συνάθροιση. Επίσης, την τελευταία φορά, η επικεφαλής είχε επισημάνει το ζήτημα ότι εξύψωνα τον εαυτό μου κι έκανα επίδειξη. Αν και έπειτα διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού, δεν επικεντρώθηκα στην αυτοκριτική και την είσοδο. Αναρωτήθηκα: «Αν δεν μπορώ να μοιραστώ την πραγματική μου κατανόηση, δεν θα πει η επικεφαλής ότι ακόμη και μπροστά στο κλάδεμα, δεν εστιάζω στην αυτοκριτική και ότι δεν επιδιώκω την αλήθεια; Καλύτερα να ρίξω άλλη μια ματιά στα χωρία των λόγων του Θεού που διάβασα προηγουμένως και να τα συλλογιστώ, και να πασχίσω να διατυπώσω κάποιες βαθιές ιδέες. Με αυτόν τον τρόπο, η επικεφαλής θα δει ότι παρόλο που υπάρχουν πολλά προβλήματα όταν εκτελώ το καθήκον μου και αποκαλύπτω διεφθαρμένες διαθέσεις, μετά μπορώ να αναζητήσω την αλήθεια, να την κάνω πράξη και να εισέλθω σε αυτήν, σε κάποιον βαθμό. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσω να αποκαταστήσω την εικόνα μου στα μάτια της επικεφαλής».

Την ημέρα της συνάθροισης, η επικεφαλής ξεκίνησε, ως συνήθως, να κουβεντιάζει μαζί μας για την κατάστασή μας. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Ας μιλήσουν πρώτα οι συνεργάτες, ώστε να ακούσω τι εμπειρίες και κατανόηση έχουν αποκομίσει. Μπορώ να αντλήσω λίγο φως από τη συναναστροφή τους, και επίσης με την ευκαιρία για να αναλογιστώ τις δικές μου εμπειρίες και κατανόηση». Όταν άκουσα πόσο πρακτική ήταν η συναναστροφή των συνεργατών μου, άρχισα να αγχώνομαι λίγο. Σκέφτηκα «Αν δεν συναναστραφώ καλά, θα κάνω χειρότερη εντύπωση στην επικεφαλής». Αυτή η σκέψη δεν με άφηνε να ηρεμήσω, και άρχισα να συλλογίζομαι πώς θα μπορούσα να συναναστραφώ πιο καθαρά και βαθυστόχαστα. Αλλά όσο και να το συλλογιζόμουν, η κατανόησή μου παρέμεινε τόσο ρηχή όσο και πριν, κι ένιωσα λίγο αποκαρδιωμένη: «Να μου λείπει. Απλώς θα μοιραστώ ό,τι καταλαβαίνω». Αλλά τότε σκέφτηκα: «Έχω ήδη κάνει κακή εντύπωση στην επικεφαλής. Αν ακούσει πόσο ρηχή είναι η κατανόησή μου, δεν θα σκεφτεί ότι δεν κάνω καλά το έργο μου και ότι δεν έχω καμία ζωή-είσοδο, και δεν θα με θέσει υπό παρατήρηση; Μάλιστα μπορεί ακόμα και να με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου. Αν με απαλλάξει, τι άποψη θα σχηματίσουν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές; Όχι, πρέπει να κάνω καλύτερη εντύπωση». Όταν ήρθε η σειρά μου να μοιραστώ την κατάσταση και την κατανόησή μου, ήθελα να δείξω ότι έχω βαθιά κατανόηση, αλλά όσα περισσότερα έλεγα, τόσο πιο συγκεχυμένα μιλούσα. Όταν τελείωσα, η επικεφαλής είπε: «Άκουσα όλα όσα μοιράστηκες, αλλά και πάλι δεν έχω καταλάβει ποια είναι η κύρια κατάστασή σου». Ένας συνεργάτης είπε επίσης: «Ακούγεσαι λίγο αρνητική. Εάν έχεις πραγματικά κατανόηση και είσοδο, δεν πρέπει να είσαι αρνητική». Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα να κοκκινίζω και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Σκέφτηκα μέσα μου: «Τέλεια, όχι μόνο δεν κατάφερα να κάνω καλή εντύπωση, αλλά ντροπιάστηκα ακόμα περισσότερο». Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αμήχανα ένιωθα. Ήλπιζα να τελειώσει η συνάθροιση σύντομα. Η επικεφαλής τότε σταμάτησε να ρωτάει για την κατάστασή μου και άρχισε να ρωτάει πώς είχα χειριστεί μια επιστολή αναφοράς. Σκέφτηκα μέσα μου: «Την ξέρω καλά την υπόθεση αυτής της επιστολής αναφοράς, οπότε μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα για να κάνω λίγο επίδειξη. Αλλά εφόσον εμπλεκόταν κι η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν, αν μιλούσε πρώτη, δεν θα σκεφτόταν η επικεφαλής ότι εκείνη ήταν που συναναστράφηκε και χειρίστηκε την υπόθεση; Όχι, πρέπει να μιλήσω πρώτη. Έχω ήδη ντροπιαστεί, οπότε πρέπει να ξανακερδίσω την υπόληψή μου αυτήν τη φορά». Όταν το σκέφτηκα αυτό, πετάχτηκα να απαντήσω. Αλλά μέσα στον ενθουσιασμό μου να κάνω καλή εντύπωση, τελικά δεν εκφράστηκα με σαφήνεια. Μάλιστα, η αδελφή συνεργάτιδά μου διευκρίνισε τα πράγματα με επιπλέον συναναστροφή. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα πραγματικά άσχημα. Ήθελα να πάρω το προβάδισμα και να κάνω επίδειξη, αλλά κατέληξα να ντροπιαστώ ακόμη περισσότερο. Εκείνο το βράδυ, καθώς αναλογιζόμουν τα γεγονότα της ημέρας, δεν μπορούσα να ηρεμήσω το μυαλό μου, όσο κι αν προσπαθούσα. Άρχισα να σκέφτομαι ξανά πώς να ξανακερδίσω τη χαμένη περηφάνια μου. Αλλά όσο περισσότερο επικεντρωνόμουν σε αυτό, τόσο πιο πολύ ταραζόμουν, και το μυαλό μου άρχισε να θολώνει.

Το επόμενο πρωί, κατά τη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εσείς εξετάζετε συχνά τη συμπεριφορά και τις προθέσεις σας ενώ κάνετε διάφορα πράγματα και εκτελείτε τα καθήκοντά σας; (Σπάνια.) Αν εξετάζετε σπάνια τον εαυτό σας, μπορείτε να αναγνωρίσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας; Μπορείτε να κατανοήσετε την πραγματική σας κατάσταση;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, άρχισα να εξετάζω τον εαυτό μου και συνειδητοποίησα ότι οι προθέσεις μου για αυτήν τη συνάθροιση δεν ήταν σωστές. Ήθελα με τη συναναστροφή μου σχετικά με την εμπειρία και την κατανόησή μου να κάνω επίδειξη και εντύπωση στους άλλους. Όσο περισσότερο αναλογιζόμουν τις προθέσεις και τη συμπεριφορά μου, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι η συμπεριφορά μου στη συνάθροιση είχε δόλια στοιχεία και ότι εξαπατούσα τους άλλους. Μετά την εξέταση αυτήν, άρχισα να νιώθω διχασμένη. «Μήπως να πω στην επικεφαλής στη σημερινή συνάθροιση για τη χθεσινή μου κατάσταση;» σκέφτηκα. «Αν το κάνω, τι άποψη θα σχηματίσουν αυτή και οι συνεργάτες μου, μαθαίνοντας ότι είχα τέτοιες ποταπές προθέσεις στη συνάθροιση; Αλλά αν δεν το κάνω, τι άποψη θα σχηματίσει για μένα ο Θεός;» Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να πω στην επικεφαλής για την πραγματική μου κατάσταση την προηγούμενη μέρα. Ωστόσο, της μίλησα ιδιαιτέρως, καθώς ντρεπόμουν να το συζητήσω μπροστά στους συνεργάτες μου.

Αργότερα, που αναλογίστηκα περισσότερο όσα είχα αποκαλύψει στη συνάθροιση, σκέφτηκα πώς εκθέτει ο Θεός την υποκρισία των Φαρισαίων και βρήκα τα εξής λόγια του Θεού: «Πώς περιγράφονται οι Φαρισαίοι; Είναι άνθρωποι υποκριτές, τελείως ψεύτικοι, άνθρωποι που ό,τι κι αν κάνουν, παίζουν θέατρο. Τι θέατρο παίζουν; Παριστάνουν ότι είναι καλοί, ευγενικοί και θετικοί. Έτσι είναι στην πραγματικότητα; Φυσικά και όχι. Αφού είναι υποκριτές, όλα όσα εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν σ’ αυτούς είναι ψευδή· όλα είναι θέατρο, δεν είναι αυτό το πραγματικό τους πρόσωπο. Και πού βρίσκεται κρυμμένο το πραγματικό τους πρόσωπο; Είναι κρυμμένο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, για να μην το δουν ποτέ οι άλλοι. Παρόλο που τα πάντα εξωτερικά είναι ένα θέατρο, είναι όλα ψέματα, μόνο τους ανθρώπους μπορούν να ξεγελάσουν· τον Θεό δεν μπορούν να Τον ξεγελάσουν. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν δεν κάνουν πράξη και δεν βιώνουν τα λόγια του Θεού, τότε δεν μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια, κι έτσι, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα· είναι λόγια και δόγματα. Κάποιοι άνθρωποι επικεντρώνονται μόνο στο να παπαγαλίσουν λόγια και δόγματα, να αντιγράψουν σαν πίθηκοι όποιον εκφωνεί τα υψηλότερα κηρύγματα, με αποτέλεσμα μέσα σε μόνο λίγα χρόνια να αναπτύξουν την ικανότητα τα απαγγέλλουν λόγια και δόγματα, και να τους θαυμάζουν και να τους τιμούν πολλοί άνθρωποι· μετά απ’ αυτό, αρχίζουν να καμουφλάρονται και να δίνουν μεγάλη προσοχή σ’ αυτά που λένε και κάνουν, κι έτσι δείχνουν ότι είναι πάρα πολύ ευσεβείς και πνευματικοί. Χρησιμοποιούν αυτές τις δήθεν πνευματικές θεωρίες για να καμουφλαριστούν. Μόνο γι’ αυτά μιλάνε όπου κι αν πάνε, για πράγματα αληθοφανή που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά που δεν έχουν το παραμικρό ίχνος της αλήθεια-πραγματικότητας. Και κηρύττοντας αυτά τα πράγματα, τα οποία είναι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τα γούστα των ανθρώπων, παραπλανούν πολλούς. Σε άλλους, τέτοιοι άνθρωποι φαίνονται πολύ ευσεβείς και ταπεινοί, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές. Φαίνονται ανεκτικοί, διαλλακτικοί και στοργικοί, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια προσποίηση· λένε ότι αγαπούν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για θέατρο. Άλλοι τέτοιους ανθρώπους τους περνάνε για άγιους, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Πού μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που είναι πραγματικά άγιος; Όλη ανθρώπινη αγιοσύνη είναι κάτι ψεύτικο, ένα θέατρο, μια προσποίηση. Εξωτερικά, φαίνονται πιστοί στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα απλώς δίνουν παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Όταν δεν κοιτάζει κανένας, δεν είναι πιστοί ούτε στο ελάχιστο και ό,τι κάνουν είναι επιπόλαιο. Επιφανειακά, δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους. Αλλά στα κρυφά τι κάνουν; Κάνουν τη δική τους δουλειά και διευθύνουν τη δική τους επιχείρηση στην εκκλησία, επωφελούνται από την εκκλησία και κλέβουν κρυφά τις προσφορές, με το πρόσχημα ότι εργάζονται για τον Θεό…. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σύγχρονοι υποκριτές Φαρισαίοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Τα λόγια του Θεού φανερώνουν ότι οι Φαρισαίοι είναι υποκριτές, επιδέξιοι στην προσποίηση. Η ομιλία και οι πράξεις τους καθοδηγούνται από απώτερα κίνητρα και σκοπούς. Δεν ακολουθούν την οδό του Θεού, αλλά αντίθετα κηρύττουν λόγια και δόγματα για να αυτοπροβληθούν. Χρησιμοποιούν φαινομενικά καλή συμπεριφορά για να ωραιοποιήσουν και να προβάλουν τον εαυτό τους, και έτσι εμφανίζονται ταπεινοί και στοργικοί, και υπομονετικοί με τους άλλους. Στέκονται ακόμη και στις γωνιές των δρόμων για να προσευχηθούν, ώστε οι άλλοι να δουν την ευλάβειά τους και να τους θεωρούν ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό. Οι Φαρισαίοι μεταμφιέζονται και αυτοπροβάλλονται με πρόθεση και σκοπό να παραπλανήσουν τους άλλους, και να κερδίσουν τον θαυμασμό και την υποστήριξή τους. Τα κάνουν όλα αυτά για να διατηρήσουν τη θέση τους. Όταν αναλογίστηκα όσα είχα αποκαλύψει, συνειδητοποίησα ότι έμοιαζα με τους Φαρισαίους. Στην τελευταία συνάθροιση, η επικεφαλής επεσήμανε τα προβλήματα στο έργο μου. Επειδή ανησυχούσα για την αρνητική άποψη της επικεφαλής για μένα, ήθελα να τα πάω καλύτερα σε αυτήν τη συνάθροιση για να αποκαταστήσω την εικόνα μου στα μάτια της. Δεν είχα χειριστεί σωστά κάποιες εργασίες και δεν είχα κατανοήσει τις λεπτομέρειες. Επειδή φοβήθηκα ότι η επικεφαλής θα το διέκρινε αυτό, έσπευσα να εξετάσω τις λεπτομέρειες, και ήμουν πιο επιμελής στο έργο και τις συναθροίσεις μου από ό,τι συνήθως. Στόχος μου ήταν να κάνω την επικεφαλής να πιστέψει ότι ακόμα μπορούσα να κάνω πραγματικό έργο. Είδα ότι οι επιμελείς προσπάθειές μου να παρακολουθήσω το έργο και να συναναστραφώ για να αντιμετωπίσω ζητήματα δεν αποσκοπούσαν να κάνω το καθήκον μου καλά και να λάβω υπόψη τις προθέσεις του Θεού, αλλά αντίθετα να αποκαταστήσω την εικόνα μου στα μάτια της επικεφαλής και να κερδίσω τον θαυμασμό των συνεργατών μου. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και δόλια! Όταν αναλογίστηκα τις εκδηλώσεις μου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, συνειδητοποίησα ότι πολλές φορές είχα ενεργήσει για να προστατεύσω την περηφάνια μου και να έχω καλή εικόνα μπροστά στους άλλους. Υπήρξαν ακόμη και περιπτώσεις όπου η επικεφαλής είχε παρακολουθήσει το έργο, για να μάθει περισσότερα, κι εγώ κάποιες εργασίες δεν τις είχα κάνει ακόμα, αλλά επειδή φοβόμουν μήπως με πει αναποτελεσματική, είχα πει ψέματα ότι ήδη παρακολουθούσα το έργο, και το έκανα αργότερα βιαστικά. Όταν αναλογίστηκα όσα αποκάλυπτα τις περισσότερες φορές και την απόδοσή μου στη συνάθροιση, στενοχωρήθηκα πολύ. Ήμουν υποκρίτρια, είχα μεταμφιεστεί και προσποιούμουν, για να προστατεύσω την περηφάνια μου. Τι διαφορά είχα με τους Φαρισαίους;

Αργότερα, έψαξα μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου, και ένα συγκεκριμένο χωρίο με συγκίνησε βαθιά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι είναι πολύ ευαίσθητοι σε ό,τι αφορά τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Όταν είναι σε μια ομάδα, δεν θεωρούν πως έχει καμία σημασία η ηλικία και η σωματική τους υγεία. Εκείνο που θεωρούν σημαντικό είναι το πώς τους βλέπει η πλειοψηφία, αν οι περισσότεροι τους δίνουν χρόνο και τους φυλάνε μια θέση στα λόγια και τις πράξεις τους, αν η θέση και η τοποθέτησή τους στην καρδιά των περισσοτέρων είναι υψηλή ή συνηθισμένη, αν οι περισσότεροι τους θεωρούν ανώτερους, συνηθισμένους ή τίποτε το ιδιαίτερο και ούτω καθεξής, το ποια θεωρούν οι περισσότεροι ότι είναι τα διαπιστευτήρια της πίστης τους στον Θεό, πόση βαρύτητα έχουν τα λόγια τους ανάμεσα στους ανθρώπους, δηλαδή πόσοι άνθρωποι τους εγκρίνουν, πόσοι τους εξυμνούν, τους επιδοκιμάζουν, τους ακούνε με προσοχή και τους παίρνουν σοβαρά όταν πουν κάτι· επίσης, το αν οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχουν μεγάλη ή μικρή πίστη, πόσο αποφασισμένοι είναι να υπομείνουν τα βάσανα, πόσα απαρνιούνται και δαπανούν, τι συνεισφέρουν στον οίκο του Θεού, αν είναι υψηλό ή χαμηλό το πόστο τους στον οίκο του Θεού, πόσο έχουν υποφέρει στο παρελθόν και τι σημαντικά πράγματα έχουν κάνει· αυτά είναι τα πράγματα που τους απασχολούν περισσότερο. […] Οι αντίχριστοι εστιάζουν κυρίως τις προσπάθειές τους στο να κάνουν κηρύγματα και στο πώς να εξηγούν τα λόγια του Θεού με τρόπο ώστε να δειχτούν και να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Καθώς καταβάλλουν αυτήν την προσπάθεια, δεν αναζητούν πώς να καταλάβουν την αλήθεια ούτε πώς να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά αντίθετα σκέφτονται πώς να θυμηθούν αυτά τα λόγια, πώς μπορούν να κάνουν επίδειξη των προτερημάτων τους σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους, έτσι ώστε να καταλάβουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι ότι είναι στ’ αλήθεια σπουδαίοι, ότι δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, ότι έχουν ικανότητες και ότι είναι ανώτεροι απ’ τους συνηθισμένους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι, οι οποίοι κρύβουν αυτού του είδους τις ιδέες, τις προθέσεις και τις απόψεις, ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους κάνοντας κάθε λογής διαφορετικά πράγματα. Επειδή έχουν αυτές τις απόψεις, καθώς και αυτές τις επιδιώξεις και φιλοδοξίες, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραγάγουν κάθε λογής καλές συμπεριφορές, σωστά ρητά και καλές πράξεις, τόσο μεγάλα όσο και μικρά» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δέκατο)]. Τα λόγια του Θεού φανερώνουν ότι οι αντίχριστοι κάνουν τα καθήκοντά τους αποκλειστικά για να επιδιώξουν υψηλή θέση μεταξύ των ανθρώπων, στοχεύοντας να κερδίσουν την έγκριση και τον θαυμασμό τους μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους. Για να διασφαλίσουν τη θέση τους, απαρνούνται πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους, υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα, κι επιδίδονται σε πολλές καλές πράξεις. Καταβάλλουν, επίσης, προσπάθεια όσον αφορά τα λόγια του Θεού, εξοπλίζονται με λόγια και δόγματα, ώστε να μπορούν να τα κηρύττουν ενώπιον άλλων. Όταν συνέκρινα τον εαυτό μου με αυτούς, συνειδητοποίησα ότι ήμουν ίδια. Έδινα προτεραιότητα στην περηφάνια και τη θέση μου. Όταν εκτέθηκαν τα ελαττώματα και τα προβλήματά μου καθώς έκανα τα καθήκοντά μου, προσπάθησα με κάθε τρόπο να ανακτήσω την υπόληψή μου. Σαφώς δεν είχα επικεντρωθεί στο ότι εξύψωνα τον εαυτό μου κι έκανα επίδειξη ούτε είχα πραγματική κατανόηση, μα παρ’ όλα αυτά προσπαθούσα να αυτοπροβληθώ και να ωραιοποιήσω τον εαυτό μου, εξαπατώντας τους αδελφούς και τις αδελφές. Είδα πόσο δόλια ήμουν. Έτσι που ενεργούσα ουσιαστικά εξαπατούσα τον Θεό, πράγμα που Εκείνος απεχθανόταν και καταδίκαζε. Όταν το σκέφτηκα αυτό, φοβήθηκα λίγο. Συνειδητοποίησα ότι αν δεν άλλαζα την κατάστασή μου, θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε ο Θεός.

Αργότερα, αναλογίστηκα ότι ήθελα πάντα να διατηρώ μια καλή εικόνα στα μάτια των ανθρώπων, και συνειδητοποίησα ότι με κυβερνούσαν τα σατανικά δηλητήρια όπως «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», και «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Θυμήθηκα ότι πρόσφατα ο Θεός είχε συναναστραφεί σχετικά με αυτήν την πτυχή της αλήθειας, κι έτσι βρήκα σχετικά χωρία στα λόγια του Θεού για να τα διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σκοπός του ρητού “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του” είναι να δίνουν οι άνθρωποι σημασία στο να βιώνουν τη φωτεινή και χαρούμενη πλευρά τους, και να κάνουν περισσότερα πράγματα που θα τους κάνουν να φαίνονται καλοί, αντί να κάνουν πράγματα κακά ή ανέντιμα, ή που να εκθέτουν την άσχημη πλευρά τους. Σκοπός του είναι επίσης να μη να ζουν οι άνθρωποι χωρίς υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια. Για χάρη της φήμης, για χάρη της περηφάνιας και της τιμής, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάσπη στον εαυτό του, πόσο μάλλον να μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του και τις ντροπιαστικές πτυχές του· πρέπει να ζει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Για να έχει κανείς αξιοπρέπεια χρειάζεται καλή φήμη, και για να έχει καλή φήμη πρέπει να προσποιείται και να φοράει προσωπεία. Αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να συμπεριφέρεται κανείς με ειλικρίνεια; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεσαι με ειλικρίνεια, αυτό που κάνεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”. Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, μη δίνεις σημασία στην περηφάνια· η περηφάνια ενός ανθρώπου δεν αξίζει δεκάρα. Απέναντι στην αλήθεια, θα πρέπει κανείς να εκτίθεται, όχι να προσποιείται ή να πλάθει μια ψεύτικη εικόνα. Πρέπει να αποκαλύπτει κανείς στον Θεό τις αληθινές σκέψεις του, τα λάθη του, τις πτυχές που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και κάθε τι παρόμοιο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αποκαλύπτει και στους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν είναι το θέμα να ζει κανείς για χάρη της φήμης του, αλλά αντίθετα, το θέμα είναι να ζει κανείς για να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια, να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, να ζει για να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να ικανοποιεί τον Θεό, καθώς και για να σωθεί. Όταν όμως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, τότε κυριαρχούν συνήθως αυτά που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Έτσι, όταν κάνεις κάτι λάθος, το συγκαλύπτεις και προσποιείσαι, ενώ σκέφτεσαι το εξής: “Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτό, και δεν θα επιτρέψω ούτε σε κανέναν άλλον που το γνωρίζει να πει κάτι. Αν κάποιος από σας πει το παραμικρό, δεν θα του τη χαρίσω έτσι εύκολα. Προτεραιότητα έχει η φήμη μου. Δεν έχει νόημα να ζει κανείς αν δεν έχει φήμη, γιατί η φήμη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Αν κάποιος χάσει τη φήμη του, χάνει όλη του την αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να προσποιείσαι, να τα συγκαλύπτεις, αλλιώς θα χάσεις τη φήμη και την αξιοπρέπειά σου, και η ζωή σου δεν θα έχει καμία αξία. Αν δεν σε σέβεται κανείς, τότε είσαι άχρηστος, ένα τιποτένιο σκουπίδι”. Είναι δυνατόν, αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, να συμπεριφερθείς ως ειλικρινής άνθρωπος; Είναι δυνατόν να ανοιχτείς εντελώς και να αναλύσεις τον εαυτό σου; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο τηρείς το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”· ένα ρητό που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)]. «Η οικογένεια δεν διαμορφώνει τους ανθρώπους μόνο με ένα-δύο ρητά, αλλά χρησιμοποιεί πάρα πολλά γνωστά αποφθέγματα και γνωμικά. Για παράδειγμα, αναφέρουν συχνά οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου και οι γονείς σου το ρητό “Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει”; (Ναι.) Σου λένε: “Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για χάρη της φήμης τους. Το μόνο πράγμα που επιδιώκουν στη ζωή τους είναι να αποκτήσουν καλή φήμη μεταξύ των άλλων ανθρώπων και να κάνουν καλή εντύπωση. Όπου κι αν πας, να είσαι πιο γενναιόδωρος με τις ευχές, τα κομπλιμέντα και τις φιλοφρονήσεις που μοιράζεις, και να μιλάς πιο ευγενικά. Μην προσβάλλεις τους ανθρώπους, αλλά να κάνεις περισσότερες καλές και ευγενικές πράξεις”. Η συγκεκριμένη διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια επηρεάζει σε κάποιον βαθμό τη συμπεριφορά ή τις αρχές της διαγωγής των ανθρώπων. Αυτό τους οδηγεί αναπόφευκτα στο να δίνουν μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος. Δηλαδή, θεωρούν άκρως σημαντικά τη φήμη και το κύρος τους, καθώς και το τι εντύπωση αφήνουν στους ανθρώπους, και το αν οι άλλοι εκτιμούν τις πράξεις που κάνουν και τις απόψεις που εκφράζουν. Αν δίνεις τόσο μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος, άθελά σου δίνεις ελάχιστη σημασία στο αν το καθήκον που εκτελείς συμφωνεί με την αλήθεια και τις αρχές, αν ικανοποιείς τον Θεό και αν εκπληρώνεις επαρκώς το καθήκον σου. Θεωρείς ότι αυτά τα πράγματα έχουν μικρότερη σημασία και έρχονται δεύτερα, ενώ γίνεται εξαιρετικά σημαντικό για σένα το ρητό “Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει”, με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. […] Δεν ενεργείς για να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε για να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά αντίθετα, ό,τι κάνεις το κάνεις για χάρη της δικής σου φήμης. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τι έχουν γίνει όλα όσα κάνεις; Έχουν γίνει μια θρησκευτική πράξη. Τι έχει γίνει η ουσία σου; Έχεις γίνει το αρχέτυπο του Φαρισαίου. Τι έχει γίνει το μονοπάτι σου; Έχει γίνει το μονοπάτι των αντίχριστων. Έτσι το ορίζει ο Θεός. Άρα, έχει αμαυρωθεί η ουσία όλων όσα κάνεις, δεν είναι πλέον η ίδια· δεν κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε την επιδιώκεις, αλλά αντίθετα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος. Τελικά, όπως το βλέπει ο Θεός, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι —με μια λέξη— ανεπαρκής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είσαι αφοσιωμένος μόνο στη δική σου φήμη και όχι σ’ αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός ή στο καθήκον σου ως δημιουργημένο ον» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)]. Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν την ακριβή κατάστασή μου. Από την αρχή, ζούσα σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες και τους νόμους όπως «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», και «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Όταν ήμουν νέα, οι γονείς μου έλεγαν συχνά: «Οι άνθρωποι ζουν για χάρη της περηφάνιας τους». Συχνά έλεγαν πράγματα όπως: «Κοίτα το παιδί του τάδε, ντροπιάζει τους γονείς του». Από τότε, άρχισα να κατανοώ πόσο σημαντικό είναι να προστατεύω την περηφάνια μου και να έχω καλή φήμη. Είχα μάθει ότι στις αλληλεπιδράσεις μου, έπρεπε να διαβάζω τις εκφράσεις και τα κέφια των άλλων, και να κόβω και να ράβω τα λόγια και τις ενέργειές μου ανάλογα με τα γούστα τους. Όταν αυτό με βοήθησε να κερδίσω επαίνους και καλή φήμη, ταυτίστηκα ακόμη περισσότερο με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες και νόμους. Πίστευα ότι, αν ζούσα με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτούσα τιμή. Όταν πρωτοπίστεψα στον Θεό, συχνά μιλούσα και ενεργούσα για να προστατέψω την περηφάνια μου, θέλοντας συνεχώς να δημιουργήσω μια καλή εικόνα στις καρδιές των αδελφών μου και να κερδίσω τον θαυμασμό τους. Στην τελευταία συνάθροιση, η επικεφαλής είχε επισημάνει πολλά από τα ζητήματά μου. Για να ανακτήσω την περηφάνια μου και να δείξω στην επικεφαλής ότι είχα αλλάξει, συνέχισα να προσποιούμαι και να καλύπτω τον εαυτό μου σε όλη τη συνάθροιση, γιατί δεν ήθελα να δείξω την πραγματική μου κατάσταση και τις ελλείψεις στο έργο μου. Παρόλο που τα προβλήματά μου είχαν εκτεθεί και με είχαν διακρίνει, εξακολουθούσα να προσπαθώ να βρω τρόπους να ανακτήσω τη χαμένη μου υπόληψη. Η επιδίωξη της περηφάνιας και της θέσης με έκαναν όλο και πιο υποκρίτρια και δόλια. Επικεντρώθηκα στο πώς να διατηρήσω την περηφάνια και τη θέση μου σε οτιδήποτε κι αν έκανα, χωρίς να λαμβάνω υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Επίσης, δεν κατέβαλλα προσπάθεια όσον αφορά τις αλήθεια-αρχές, καθώς δεν είχα αίσθημα φορτίου και ευθύνης απέναντι στα καθήκοντά μου. Όπως και σε αυτήν τη συνάθροιση, συγκάλυψα την πραγματική μου κατάσταση και τις ελλείψεις στο έργο μου. Η επικεφαλής δεν μπορούσε να εντοπίσει τα προβλήματά μου, οπότε δεν μπορούσε να με βοηθήσει, και οι αποκλίσεις και τα κενά στο έργο μου δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Τότε συνειδητοποίησα ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια και να επιδιώκει περηφάνια και θέση δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Απλώς κάνει τους ανθρώπους να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό, να Του αντισταθούν και τελικά να αποκλειστούν από Αυτόν. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, δεν ήθελα να συνεχίσω να με διαφθείρει και να με χρησιμοποιεί ο Σατανάς, γιατί αυτό θα κατέστρεφε την ευκαιρία μου να κερδίσω την αλήθεια και να σωθώ. Ήθελα να παραμερίσω την περηφάνια και τη θέση μου, και να επιδιώξω να είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.

Διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι το μονοπάτι για να εγκαταλείψω την περηφάνια και τη θέση ξεκινά με το να είμαι ειλικρινής. Αυτό σημαίνει να μην καλύπτω ούτε να μεταμφιέζω τις ελλείψεις και τη διαφθορά μου, αλλά να είμαι ανοιχτή και να αναζητώ την αλήθεια για να τις διορθώσω. Μόνο έτσι θα είχα την ευκαιρία να αποτινάξω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, να διορθώσω τις λανθασμένες απόψεις μου για την επιδίωξη και να κάνω τα καθήκοντά μου για να υποστηρίξω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

Τον Αύγουστο του 2023, επειδή μου ανέθεσαν διαφορετικά καθήκοντα, άρχισα να συνεργάζομαι με την αδελφή Ζανγκ Τσιν για να αναλάβω την ευθύνη για μια εκκλησία. Επειδή μόλις ανέλαβα υπήρχαν κάποια πράγματα στο έργο που δεν ήξερα, ήθελα πραγματικά να ζητήσω βοήθεια από τη Ζανγκ Τσιν. Ωστόσο, ανησυχούσα ότι αν την ρωτούσα θα φανέρωνα τις ελλείψεις μου και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πει: «Ήσουν και παλιότερα επικεφαλής στην εκκλησία, πώς και δεν ξέρεις τίποτα; Αυτό είναι πραγματικά άσχημο». Όταν αποκάλυψα αυτές τις σκέψεις, απέκρυψα το ζήτημα και σκέφτηκα: «Να μου λείπει. Θα βρω τη λύση μόνη μου». Πέρασαν μερικές μέρες και ακόμα δεν είχα καταλάβει κάποιες πτυχές του έργου. Άρχισα να αγχώνομαι, και τότε συνειδητοποίησα ότι η απροθυμία μου να ρωτήσω τη Ζανγκ Τσιν ήταν απλώς ένας άλλος τρόπος να προστατέψω την περηφάνια μου και να προσποιηθώ. Σκέφτηκα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Προσευχήθηκα σιωπηλά, δεν ήθελα να ζω άλλο για χάρη της περηφάνιας μου. Για τις πτυχές που δεν κατανοούσα ή τα ζητήματα που δυσκολευόμουν να αντιληφθώ, ρωτούσα τη Ζανγκ Τσιν. Μέσα από τη συναναστροφή της, βρήκα ένα μονοπάτι για να πάω μπροστά. Στη μετέπειτα συνεργασία μας, υπήρξαν στιγμές που δεν κατανοούσα ορισμένες πτυχές ή είχα αποκλίσεις στο έργο μου, και μερικές φορές ήθελα και πάλι να πω πράγματα ή να καλύψω τις ελλείψεις μου για χάρη της περηφάνιας μου. Ωστόσο, όταν θυμήθηκα ότι ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς και αποστρέφεται τους δόλιους, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο έτσι θα μπορούσα να αποτινάξω τις διεφθαρμένες διαθέσεις της προσποίησης και της υποκρισίας. Με αυτό κατά νου, ήμουν πρόθυμη να επαναστατήσω εναντίον του εαυτού μου, και να μιλήσω ανοιχτά για τις ελλείψεις και τη διαφθορά μου. Δεν ένιωθα πλέον τόσο περιορισμένη ή δεσμευμένη από ανησυχίες για την προστασία της περηφάνιας μου. Δόξα τω Θεώ!