Από της Γιουσούν, Κίνα

Μια μέρα, τον Σεπτέμβριο του 2023, έλαβα ένα γράμμα από τους ανώτερους επικεφαλής, που έλεγε ότι τα αποτελέσματα από διάφορες πτυχές του έργου της εκκλησίας μας ήταν άσχημα, και ρωτούσαν πώς τα πηγαίναμε με το έργο και ποια προβλήματα είχαμε εντοπίσει σε τομείς όπως το ευαγγελικό έργο, το έργο της κάθαρσης και το κειμενικό έργο. Ρωτούσαν, επίσης, πώς είχαμε αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα και ποια ήταν τα σχέδιά μας για το μέλλον. Όταν διάβασα τις ερωτήσεις στο γράμμα, σκέφτηκα: «Εγώ είμαι η κύρια υπεύθυνη για την παρακολούθηση κάποιων από τα έργα για τα οποία ρωτάνε οι επικεφαλής, αλλά ζούσα σε μια κατάσταση όπου ενέδιδα στις ανέσεις. Όποτε σκέφτομαι να κάνω λεπτομερές έργο ή να λύσω πραγματικά προβλήματα, και σκέφτομαι ότι αυτό θα απαιτούσε από εμένα να αναζητήσω την αλήθεια και να καταβάλω προσπάθεια και σκέψη, και ότι θα πρέπει να ξοδέψω τόση φαιά ουσία, νιώθω απρόθυμη να δαπανήσω προσπάθεια και ενέργεια για να επιλύσω αυτά τα προβλήματα. Είμαι ικανοποιημένη με το να παρακολουθώ και να επισπεύδω την πρόοδο διαφόρων πτυχών του έργου και σπάνια παρακολουθώ λεπτομερές έργο. Αν όμως πω κάτι τέτοιο στα σχόλιά μου για τους επικεφαλής και εκείνοι δουν ότι δεν κατανοώ το ένα ή το άλλο έργο που επιβλέπω, ή ότι δεν έχω υλοποιήσει τη μία ή την άλλη εργασία, τι θα σκεφτούν για εμένα; Σίγουρα θα σκεφτούν ότι δεν έχω συναίσθηση του βάρους των καθηκόντων μου και ότι δεν κάνω πραγματικό έργο, και μπορεί μάλιστα και να με απομακρύνουν. Αν το μάθουν οι αδελφοί και οι αδελφές, θα γίνω ρεζίλι! Όχι, θα πω απλώς περισσότερα για το έργο που γνωρίζω, ώστε οι επικεφαλής να δουν ότι, παρόλο που τα αποτελέσματα του έργου μας είναι άσχημα, κάτι έχουμε κάνει. Μετά, δεν θα χρειάζεται να ανησυχώ μήπως με απομακρύνουν». Αλλά μετά σκέφτηκα: «Κάποιες εργασίες δεν είχαν γίνει· αυτό έχει συμβεί. Αν αναφέρω μόνο τα καλά και ποτέ τα κακά, αυτό δεν με κάνει δόλια; Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Ένιωσα πολύ διχασμένη, σαν να με πλάκωνε μια βαριά πέτρα. Αναρωτήθηκα: «Πώς πρέπει να απαντήσω σε αυτό το γράμμα;» Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, οι επικεφαλής έγραψαν για να ρωτήσουν πώς τα πάω με το έργο μου. Δεν έχω κάνει πραγματικό έργο και ανησυχώ μήπως οι επικεφαλής με απομακρύνουν αν το μάθουν. Ανησυχώ για την περηφάνια και τη θέση μου, και αυτό με κάνει να διστάζω να πω την αλήθεια. Δεν ξέρω πώς πρέπει να ασκηθώ. Σε παρακαλώ, διαφώτισε και καθοδήγησέ με».

Το επόμενο πρωί, θυμήθηκα ένα χωρίο από τη συναναστροφή του Θεού σχετικά με επικεφαλής που επιβλέπουν και παρακολουθούν έργα, και έτσι το έψαξα και το διάβασα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Είναι υπέροχο αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την επίβλεψη, την παρατήρηση και την προσπάθεια του οίκου του Θεού να σε καταλάβει. Κάτι τέτοιο σε βοηθάει να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Σε ωφελεί και σε βοηθάει, χωρίς να έχει καμία απολύτως αρνητική πλευρά. Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αρχή, δεν θα πρέπει να πάψεις να έχεις αισθήματα αντίστασης ή επιφυλακτικότητας απέναντι στην επίβλεψη από τους επικεφαλής, τους εργάτες και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Παρόλο που μερικές φορές κάποιος προσπαθεί να σε καταλάβει, σε παρατηρεί και επιβλέπει το έργο σου, αυτό δεν είναι κάτι που απευθύνεται σ’ εσένα προσωπικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι εργασίες που είναι πλέον δικές σου, το καθήκον που εκτελείς και κάθε έργο που κάνεις δεν είναι προσωπικές υποθέσεις ή προσωπική δουλειά κάποιου ατόμου· έχουν σχέση με το έργο του οίκου του Θεού και αφορούν ένα μέρος του έργου του Θεού. Επομένως, όταν κάποιος αφιερώνει λίγο χρόνο για να σε επιβλέψει ή να σε παρατηρήσει, ή σε κατανοεί σε βαθύτερο επίπεδο, προσπαθώντας να κάνει μαζί σου μια ειλικρινή κουβέντα και να ανακαλύψει ποια ήταν η κατάστασή σου όλον αυτόν τον καιρό, και ακόμα και κάποιες φορές η στάση του είναι λιγάκι πιο αυστηρή, και σε κλαδεύει, σε πειθαρχεί και σε αποδοκιμάζει λιγάκι, όλο αυτό γίνεται επειδή επιδεικνύει ευσυνείδητη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν θα πρέπει να έχεις καθόλου αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα απέναντι σ’ αυτό» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι παρόλο που κάνουμε τα καθήκοντά μας, οι διεφθαρμένες μας διαθέσεις δεν έχουν αλλάξει. Συχνά προσεγγίζουμε τα καθήκοντά μας επιπόλαια και κάνουμε τα πράγματα όπως εμείς θέλουμε. Είναι ευθύνη των επικεφαλής να επιβλέπουν και να παρακολουθούν το έργο, καθώς και να ανακαλύπτουν και να λύνουν τα προβλήματα εγκαίρως, και αυτό γίνεται αποκλειστικά με σκοπό την προστασία του έργου της εκκλησίας. Ήμουν επιπόλαιη και αμελής στα καθήκοντά μου. Οι επικεφαλής επέβλεπαν και παρακολουθούσαν το έργο μας, και μας ζήτησαν να συνοψίσουμε τις παρεκκλίσεις μας και να κάνουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, κάτι το οποίο ήταν ωφέλιμο για τα καθήκοντά μας. Αλλά δεν μπορούσα να το δω σωστά αυτό και παρέμενα επιφυλακτική. Σκέφτηκα ότι όταν θα εξέταζαν το έργο μου, οι επικεφαλής είχαν σκοπό να εντοπίσουν τα προβλήματά μου και να με απομακρύνουν. Για να προστατεύσω την περηφάνια μου, κατέφυγα στην πονηριά, και ήθελα να αναφέρω μόνο το έργο που είχα κάνει και να γράψω λιγότερα για όσα δεν είχα κάνει, προσπαθώντας να συγκαλύψω το γεγονός ότι δεν είχα κάνει πραγματικό έργο. Ήμουν αληθινά πολύ δόλια! Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Έπρεπε να διευκρινίσω ποιες πτυχές των αρμοδιοτήτων μου είχα υπό έλεγχο τη δεδομένη στιγμή και ποιες δεν είχα καταλάβει ή δεν είχα παρακολουθήσει. Έπρεπε να δώσω σχόλια στους επικεφαλής με βάση την πραγματική κατάσταση, ώστε οι επικεφαλής να μπορούν να προσφέρουν συναναστροφή και καθοδήγηση σχετικά με τις παρεκκλίσεις μας. Αυτό θα με βοηθούσε στα καθήκοντά μου. Έτσι, ανέφερα την κατάσταση του έργου που παρακολουθούσαμε με ειλικρίνεια και εξήγησα μάλιστα και τα σχέδιά μας για το έργο που δεν είχαμε παρακολουθήσει. Μετά, εστίασα στην εξέταση και την παρακολούθηση των λεπτομερειών του έργου που δεν είχα παρακολουθήσει προηγουμένως. Μέσα από την επικοινωνία, κάποιοι αδελφοί και αδελφές αναλογίστηκαν και αυτοί τις παρεκκλίσεις και τις ελλείψεις τους στα καθήκοντά τους και προθυμοποιήθηκαν να αλλάξουν και να πασχίσουν για την είσοδο. Από την παρακολούθηση και την εξέταση του έργου από τους επικεφαλής, ανακάλυψα κάποια δικά μου προβλήματα. Απέκτησα κάποια κατεύθυνση και στόχους για τα καθήκοντά μου και η αποτελεσματικότητά μου στα καθήκοντά μου βελτιώθηκε.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως για ποιον λόγο φοβόμουν να επιβλέψουν το έργο μου οι επικεφαλής. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει ατέλειες και αποκλίσεις στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: “Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω”; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι φοβούνται να φανερώσουν τις ελλείψεις και τα προβλήματά τους, γι’ αυτό αρνούνται να αποδεχτούν την επίβλεψη του Άνωθεν, και για χάρη της φήμης και της θέσης τους, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να καλύπτουν τις ελλείψεις τους, να κρύβουν τις αδυναμίες τους και να προσπαθούν να εξαπατήσουν τον οίκο του Θεού. Αυτό φανερώνει τη διάθεση ενός αντίχριστου. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η επιφυλακτικότητά μου ενάντια στην επίβλεψη και την παρακολούθηση του έργου από τους επικεφαλής οφειλόταν στην υπερβολική μου ανησυχία για τη φήμη και τη θέση μου. Ανησυχούσα ότι αν οι επικεφαλής μάθαιναν ότι δεν είχα κάνει πραγματικό έργο και ότι δεν είχα συναίσθηση του βάρους των καθηκόντων μου, θα με απομάκρυναν, και ανησυχούσα τι θα σκεφτόντουσαν για εμένα οι αδελφοί και οι αδελφές. Για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου, έβαζα τα δυνατά μου για να καλύψω το γεγονός ότι δεν είχα κάνει πραγματικό έργο και μάλιστα είχα σκεφτεί ακόμη να χρησιμοποιήσω και ψέματα και απάτες για να το κουκουλώσω, μόνο και μόνο για να προστατεύσω την εικόνα μου στα μάτια των επικεφαλής. Σκέφτηκα ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι απλοί και ανοιχτοί, και μπορούν να εκφράσουν με ειλικρίνεια τις παρεκκλίσεις ή τις ελλείψεις στα καθήκοντά τους και να αποδεχτούν την επίβλεψη των επικεφαλής, και ακόμα και αν οι επικεφαλής ανακάλυπταν τα προβλήματά τους και τους κλάδευαν, εφόσον το έργο της εκκλησίας μπορούσε να συνεχιστεί ομαλά, δεν θα τους πείραζε καθόλου. Αλλά εγώ δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας. Με απασχολούσε μονάχα η φήμη και η θέση μου. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή! Δεν ανέφερα με ειλικρίνεια το έργο μου ούτε είπα την αλήθεια στους επικεφαλής, και ακόμα και αν δεν με απομάκρυναν για την ώρα και κατάφερνα να τους εξαπατήσω, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων και κανείς δεν μπορεί να εξαπατήσει τον Θεό, και όσα κάνουν οι άνθρωποι στα κρυφά, αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα φανερωθούν. Όπως ακριβώς και εκείνοι οι αντίχριστοι που, για να προστατεύσουν τη φήμη και τη θέση τους, αναφέρουν μόνο τα καλά νέα και ποτέ τα άσχημα, δεν λένε κουβέντα για τις παρεκκλίσεις και τα προβλήματα στα καθήκοντά τους, και μάλιστα λένε ψέματα και εξαπατούν, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στο έργο. Στο τέλος, αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Ζούσα σε μια κατάσταση όπου ενέδιδα στις ανέσεις, δεν ήθελα να υποφέρω ή να πληρώσω τίμημα στα καθήκοντά μου, και έκανα απλώς πράγματα για το θεαθήναι, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το έργο. Θα έπρεπε να είχα αναφέρει την πραγματική κατάσταση των καθηκόντων μου στους επικεφαλής, αλλά για να προστατεύσω τη θέση μου, ήθελα να πω ψέματα και να εξαπατήσω. Ήμουν πραγματικά δόλια! Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, στο τέλος θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν.

Μετά, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελεί αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του, τη στάση του, και ιδίως το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική όταν κάνει λάθος, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να φτάσει στην ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. Δεν μπορεί να σωθεί ένας άνθρωπος που δεν έχει αυτήν τη σωστή στάση, που αφήνει τις προσωπικές επιδιώξεις να μολύνουν πλήρως την ψυχή του, που καταστρώνει πονηρά σχέδια και αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις και που, όταν προκύπτουν προβλήματα, προσποιείται, χρησιμοποιεί σοφίσματα, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί τι έχει κάνει. Δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια, και ο πραγματικός του χαρακτήρας έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Οι άνθρωποι που δεν είναι σωστοί και που δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να δεχθούν την αλήθεια είναι στην ουσία δύσπιστοι, και μόνο ο αποκλεισμός τούς αξίζει. […] Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να εκτελέσεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, θα σε χρησιμοποιήσει παρόλα αυτά ο οίκος του Θεού για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες και δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, τότε έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί την περίπτωσή σου. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, κατανόησα για ποιον λόγο φοβόμουν μήπως με απομακρύνουν. Επειδή δεν κατανοούσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια. Ο Θεός δεν κρίνει τους ανθρώπους με βάση αποκλειστικά τις επιδόσεις τους σε ένα θέμα, αλλά λαμβάνει υπόψη τη συνεπή τους στάση προς την αλήθεια και το μονοπάτι όπου βαδίζουν, και αν μετανοούν αληθινά όταν κάνουν λάθη. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να μισήσει τον εαυτό του και είναι πρόθυμος να μετανοήσει, τότε ο οίκος του Θεού του δίνει και πάλι ευκαιρίες να μετανοήσει. Δεν είχα κάνει πραγματικό έργο και ήθελα να επιστρατεύσω την πονηριά μου για να καλύψω τις ελλείψεις μου, αλλά όταν κατάφερα να κάνω αυτοκριτική και να αποκτήσω αυτογνωσία, και ήμουν πρόθυμη να αλλάξω, ο οίκος του Θεού μού έδωσε και πάλι την ευκαιρία να μετανοήσω και οι επικεφαλής δεν είπαν ότι θα με απομάκρυναν. Αντιθέτως, αν ένας άνθρωπος δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις χωρίς να μετανοεί, στο τέλος θα χάαει την ευκαιρία να κάνει το καθήκον του. Όπως και ένας αδελφός που γνωρίζω. Έκανε τα καθήκοντά του επιπόλαια, ήταν αμελής και είχε την τάση να εκτελεί τα καθήκοντά του όπως εκείνος ήθελε. Οι επικεφαλής και οι εργάτες συναναστράφηκαν και τον βοήθησαν πολλές φορές, και παρόλο που ήταν πολλά υποσχόμενος και έλεγε ότι ήταν πρόθυμος να μετανοήσει, συνέχιζε να κάνει τα καθήκοντά του με τον ίδιο τρόπο, και στο τέλος απομακρύνθηκε. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές μπορεί επίσης να παρεκκλίνουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, αλλά όταν οι επικεφαλής επισημαίνουν προβλήματα, μπορούν να τα αποδεχτούν, αναζητούν την αλήθεια. Επανορθώνουν συνειδητά και τα επιλύουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν απομακρύνονται. Είδα ότι δεν είναι τροματικό να κάνει κανείς λάθη, αλλά είναι πραγματικά φοβερό να ζει κανείς με μια διεφθαρμένη διάθεση και να μη μετανοεί. Σκέφτηκα τους ειλικρινείς ανθρώπους που είναι απλοί και ανοιχτοί, και αποδέχονται την αλήθεια, και μπορούν να υποταχθούν και να διδαχτούν μαθήματα στις καταστάσεις που έχει ρυθμίσει ο Θεός, κι έτσι αποκτούν κέρδη και αναπτύσσονται. Μετά, κοίταξα τον εαυτό μου και είδα ότι, όταν είχα να αντιμετωπίσω προβλήματα, δεν είχα απλή και υποτακτική καρδιά, αλλά αντιθέτως, ήμουν γεμάτη υποψίες και αμφιβολίες, και είχα τις δικές μου πανούργες μεθόδους, και αυτό με δυσκόλευε τρομερά να αποκτήσω την αλήθεια.

Αργότερα, θέλησα να αναλογιστώ τα προβλήματα που αντιμετώπιζα στα καθήκοντά μου εκείνη τη στιγμή και διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει κανείς να μάθει να εκτελεί το καθήκον του με την καρδιά του, και κάποιος που έχει συνείδηση μπορεί να το καταφέρει αυτό. Αν κάποιος δεν εκτελεί ποτέ το καθήκον του με την καρδιά του, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει συνείδηση, και όσοι δεν έχουν συνείδηση δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί λέω ότι δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια; Δεν ξέρουν πώς να προσεύχονται στον Θεό και να αναζητούν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος ούτε πώς να νοιάζονται για τις προθέσεις του Θεού και να μελετούν τα λόγια Του με την καρδιά τους. Δεν ξέρουν ούτε πώς να αναζητούν την αλήθεια και πώς να προσπαθούν να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες του Θεού. Αυτό σημαίνει να μην μπορεί να αναζητήσει κανείς την αλήθεια. Βιώνετε καταστάσεις κατά τις οποίες ό,τι κι αν συμβαίνει και όποιο είδος καθήκοντος κι αν εκτελείτε, είστε σε θέση να γαληνεύετε συχνά ενώπιον του Θεού και, με όλη σας την καρδιά, να συλλογίζεστε τα λόγια Του, να αναζητάτε την αλήθεια και να εξετάζετε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εκτελείτε αυτό το καθήκον για να είστε σύμφωνοι με τις προθέσεις του Θεού, καθώς και τις αλήθειες που πρέπει να κατέχετε για να εκτελέσετε ικανοποιητικά αυτό το καθήκον; Αναζητάτε πολλές φορές την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Για να κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας και να είστε σε θέση να αναλάβετε κάποια ευθύνη, απαιτείται να υποφέρετε και να πληρώσετε κάποιο τίμημα. Δεν αρκεί να μιλάτε απλώς για αυτά πράγματα. Αν δεν κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας, αλλά θέλετε πάντοτε να μοχθείτε αντ’ αυτού, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα το κάνετε σωστά. Θα ενεργείτε απλώς μηχανικά και αυτό είναι όλο. Δεν θα γνωρίζετε αν έχετε κάνει καλά το καθήκον σας ή όχι. Αν το κάνεις με την καρδιά σου, θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις την αλήθεια· αν δεν το κάνεις, τότε δεν θα τα καταφέρεις. Όταν εκτελείς το καθήκον σου και επιδιώκεις την αλήθεια με την καρδιά σου, τότε θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, να ανακαλύψεις τη διαφθορά και ελαττώματά σου και να γνωρίσεις καλά κάθε μία από τις καταστάσεις σου. Αν το μόνο στο οποίο εστιάζεις είναι να καταβάλλεις προσπάθεια και δεν κάνεις αυτοκριτική με την καρδιά σου, δεν θα είσαι σε θέση να ανακαλύψεις τις πραγματικές καταστάσεις που έχεις μέσα σου και τις μυριάδες αντιδράσεις και αποκαλύψεις διαφθοράς που έχεις στα διαφορετικά περιβάλλοντα που συναντάς. Αν δεν ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει το να αφήνεις άλυτα τα προβλήματα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό με συγκεχυμένο τρόπο. Πρέπει να ζεις ενώπιον του Θεού ανά πάσα στιγμή και σε κάθε μέρος. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια. Παράλληλα, πρέπει να κάνεις και αυτοκριτική και να γνωρίζεις τι προβλήματα έχει η κατάστασή σου, και να αναζητάς αμέσως την αλήθεια για να τα επιλύσεις. Μόνο έτσι μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να μην καθυστερείς το έργο. Τότε, όχι μόνο θα είσαι σε θέση να εκτελείς καλά το καθήκον σου, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα έχεις και ζωή-είσοδο και θα είσαι σε θέση να διορθώσεις τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Μόνο έτσι μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι υπεύθυνοι άνθρωποι μπορούν να δώσουν όλο τους το είναι στα καθήκοντά τους και να έχουν μια επιμελή, υπεύθυνη στάση απέναντι σε κάθε εργασία, ενώ ένας άνθρωπος χωρίς αίσθημα ευθύνης κάνει τα καθήκοντά του με μισή καρδιά, εντελώς τυπικά. Δεν είναι πρόθυμος να υποφέρει ή να πληρώσει ένα τίμημα για τα καθήκοντά του και στο τέλος, όχι απλώς αποτυγχάνει να κερδίσει τη ζωή-είσοδο, αλλά και καθυστερεί το έργο της εκκλησίας. Η στάση μου απέναντι στα καθήκοντά μου ήταν ακριβώς αυτή που είχε φανερώσει ο Θεός. Σκέφτηκα ότι για να επιλύσω τα προβλήματα των αδελφών μου θα έπρεπε να στύψω το μυαλό μου και να αναζητήσω την αλήθεια για να βρω μια λύση, κάτι που μάλλον απαιτούσε πάρα πολλή προσπάθεια και κόπο, έτσι δεν ήθελα να πληρώσω το τίμημα, και ικανοποιούμουν με το να παρακολουθώ απλώς επιφανειακά την πρόοδο και να κάνω κάποιες απλές δουλειές. Όταν αντιμετώπιζα προβλήματα, δεν ήθελα να τα αναλύσω ούτε να σκεφτώ λύσεις, ούτε και συνόψιζα τις παρεκκλίσεις και τις ελλείψεις μου, με αποτέλεσμα να καθυστερώ το έργο. Ζούσα σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια «Η ζωή είναι σύντομη, επομένως απόλαυσέ την όσο μπορείς» και «Μάθε να είσαι καλός με τον εαυτό σου». Θεωρούσα ότι ήταν πολύ σημαντικό να ενδίδω στις σωματικές απολαύσεις και σε ό,τι και αν έκανα, πρώτα σκεφτόμουν αν θα μου προκαλούσε σωματικό πόνο ή κόπωση. Πάντα προσέγγιζα τα καθήκοντά μου επιπόλαια, χωρίς να λαμβάνω υπόψη τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις μου ή το έργο της εκκλησίας, και κάθε μέρα έκανα τα καθήκοντά μου θολωμένη και μπερδεμένη, χωρίς να καταβάλω την απαιτούμενη προσπάθεια, πόσο μάλλον ειλικρινή αφοσίωση. Ο Θεός γνώριζε τις ελλείψεις μου και χρησιμοποίησε την επίβλεψη των επικεφαλής για να αποκαλύψει τη διαφθορά μου. Με παρότρυνε να αναζητήσω την αλήθεια και να διορθώσω την κατάστασή μου, δηλαδή να μην είμαι επιπόλαιη ούτε να ενδίδω στις ανέσεις στα καθήκοντά μου, ώστε να μπορέσω να γίνω ευσυνείδητη και να εστιάσω στις λεπτομέρειες των καθηκόντων μου. Πίσω από αυτό κρύβονταν οι επίπονες προθέσεις του Θεού, και μ’ αυτόν τον τρόπο με έσωσε.

Αργότερα, όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα κάπως καλύτερα τη σημασία του έργου της επίβλεψης των επικεφαλής. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσοι είναι σε θέση να δέχονται την επίβλεψη, την εξέταση και τον έλεγχο των άλλων είναι οι πιο λογικοί από όλους, έχουν ανοχή και κανονική ανθρώπινη φύση. Όταν ανακαλύπτεις ότι κάνεις κάτι λάθος ή αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, αν μπορέσεις να ανοιχτείς και να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους, αυτό θα βοηθήσει τους γύρω σου να σε προσέχουν. Σίγουρα είναι απαραίτητο να δέχεσαι την επίβλεψη, αλλά το κυριότερο είναι να προσεύχεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν, υποβάλλοντας τον εαυτό σου σε συνεχή εξέταση. Ιδιαίτερα όταν έχεις πάρει λάθος δρόμο ή έχεις κάνει κάποιο λάθος, ή όταν είσαι έτοιμος να ενεργήσεις αυθαίρετα και μονόπλευρα, και κάποιος κοντινός σου το αναφέρει και σε προειδοποιήσει, πρέπει να το αποδεχτείς αυτό και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική, να παραδεχτείς το λάθος σου και να το διορθώσεις. Αυτό μπορεί να σε αποτρέψει από το να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εάν υπάρχει κάποιος που σε βοηθάει και σε προειδοποιεί με αυτόν τον τρόπο, μήπως δεν προστατεύεσαι εν αγνοία σου; Προστατεύεσαι. Αυτή είναι η προστασία σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να αποδεχτεί την επίβλεψη και την εξέταση των άλλων, και όταν ανακαλύψει ότι έχει κάνει λάθη ή ότι έχει φανερώσει διαφθορά στα καθήκοντά του, μπορεί να ανοίξει την καρδιά του και να συναναστραφεί με όλους. Για την ακρίβεια, είναι ωφέλιμο για τα καθήκοντά μας να μπορούμε να αποδεχτούμε την επίβλεψη οποιουδήποτε, μας βοηθά να αποφύγουμε το λάθος μονοπάτι και μας προστατεύει. Παλαιότερα, δεν κατανοούσα τη σημασία του έργου της επίβλεψης των επικεφαλής, και ζούσα διαρκώς σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας και παρανόησης, αλλά τώρα μπορώ να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση σωστά. Μέσα από την επίβλεψη και την παρακολούθηση του έργου από τους επικεφαλής, απέκτησα κάποια κατεύθυνση για το πώς να βελτιωθώ στα καθήκοντά μου, και μπορούσα να έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη για το έργο της παρακολούθησης, καθώς και να κατανοήσω τις δυσκολίες και τις καταστάσεις των αδελφών μου για να συναναστραφώ πώς να λύνω πραγματικά προβλήματα. Μόλις πράγματι παρακολούθησα το έργο με αυτόν τον τρόπο, η αποτελεσματικότητά μου στα καθήκοντά μου βελτιώθηκε και ένιωσα πολύ πιο άνετη. Τώρα δεν ανησυχώ πλέον τόσο πολύ για τους επικεφαλής που επιβλέπουν και παρακολουθούν το έργο όσο παλιά, και κάθε έργο που δεν έχω κάνει ή τυχόν παρεκκλίσεις που έχω σε μια συγκεκριμένη πτυχή ενός έργου, μπορώ να τα αναφέρω με ειλικρίνεια και να τα χειριστώ σωστά. Όταν οι επικεφαλής επισημαίνουν τις παρεκκλίσεις και τις ελλείψεις στα καθήκοντά μου, πρώτα υποτάσσομαι, αναγνωρίζω αυτά τα πράγματα, τα αποδέχομαι και προσπαθώ συνειδητά να αλλάξω και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Από τότε που άρχισα να ασκούμαι με αυτόν τον τρόπο, νιώθω πολύ πιο άνετη. Δόξα τω Θεώ!