Από τον Ζενξίν, Κίνα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, όλα όσα έχει κάνει ο Θεός στο έργο Του είναι αγάπη, χωρίς να έχει κανένα μίσος για τον άνθρωπο. Ακόμα και η παίδευση και η κρίση που έχεις δει, είναι κι αυτά αγάπη, μια πιο αληθινή και πιο πραγματική αγάπη, μια αγάπη που οδηγεί τον άνθρωπο στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. […] Όλο το έργο που έχει κάνει Αυτός αποσκοπεί να οδηγήσει τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής, έτσι ώστε να ζήσουν ως κανονικοί άνθρωποι, διότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να ζουν και, χωρίς μια τέτοια καθοδήγηση, θα ζεις απλώς και μόνο μια κενή ζωή· η ζωή σου δεν θα έχει αξία ή νόημα και θα είσαι παντελώς ανίκανος να είσαι ένα κανονικό άτομο. Αυτή είναι η βαθύτερη σημασία της κατάκτησης του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)).

Γεννήθηκα στην επαρχία. Οι γονείς μου ήταν έντιμοι και εργατικοί αγρότες. Οι άλλοι χωρικοί πάντα μας περιφρονούσαν και μας πείραζαν επειδή ήμασταν φτωχοί. Σκεφτόμουν: «Μια μέρα θα τους δείξω εγώ. Μια μέρα θα με βλέπουν με άλλο μάτι». Κατατάχθηκα στον στρατό στην εφηβεία. Αναλάμβανα κάθε εργασία, όσο βρόμικη ή εξουθενωτική κι αν ήταν, με την ελπίδα να προαχθώ. Για χρόνια, όμως, παρέμενα απλός στρατιώτης. Τότε συνειδητοποίησα πως ο τρόπος για να κερδίσεις μια καλή αξιολόγηση και να προαχθείς δεν ήταν να εργάζεσαι σκληρά, αλλά να κάνεις δώρα. Το έβρισκα δυσάρεστο, αλλά ήθελα να προαχθώ, έτσι έκανα την καρδιά μου πέτρα και δώρισα όλες τις οικονομίες μου στον ανώτερό μου. Όπως ήταν αναμενόμενο, σύντομα «πληρούσα τις προϋποθέσεις» για τη στρατιωτική σχολή. Όταν επέστρεψα στη μονάδα μου μετά την αποφοίτηση, εφόσον δεν είχα χρήματα για δώρα, με έστειλαν να εργαστώ ως μάγειρας. Γνώριζα καλά πως «Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν δύσκολη τη ζωή εκείνων που τους φέρνουν δώρα» και πως «Κανείς δεν καταφέρνει τίποτα χωρίς δουλοπρέπεια και κολακεία». Αν ήθελα να γίνω κάποιος, θα έπρεπε να κάνω ό,τι χρειαζόταν για να βρω χρήματα για δώρα, αλλιώς δεν θα κατάφερνα τίποτα, όσο ικανός κι αν ήμουν. Ήθελα να πάω μπροστά, κι έτσι έκανα ό,τι μπορούσα για να βγάλω λεφτά, και έγλειφα τους ανωτέρους μου και τους έδινα πράγματα που ήξερα πως τους άρεσαν. Ήξερα πως αυτό που έκανα ήταν παράνομο και φοβόμουν μη με πιάσουν και με στείλουν στη φυλακή. Ήμουν μονίμως με την ψυχή στο στόμα, αλλά η σκέψη να γίνω αξιωματικός με ωθούσε να συνεχίσω. Μετά από λίγο καιρό, έγινα τελικά διοικητής τάγματος. Όποτε επέστρεφα στην πατρίδα, οι χωρικοί συγκεντρώνονταν γύρω μου, κολακεύοντας και καλοπιάνοντάς με. Αυτό τροφοδότησε κατά πολύ τη ματαιοδοξία μου, ενώ μεγάλωσαν και οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες μου. Όπως λένε: «Γίνεται κανείς αξιωματούχος για χάρη του καλού φαγητού και των καλών ρούχων» και «Χρησιμοποίησε την ισχύ όποτε την έχεις, γιατί, όταν χαθεί, δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις». Άρχισα να απολαμβάνω τα προνόμια του αξιωματικού κι απλώς έπαιρνα ό,τι ήθελα χωρίς αντίτιμο. Όποιος χρειαζόταν κάτι από εμένα έπρεπε να μου κάνει το τραπέζι ή να μου δώσει κάποιο δώρο. Εκμεταλλευόμουν, μάλιστα, τη θέση μου ως ευνοούμενου του διοικητή και του πολιτικού κομισάριου για να καταφέρνω τους υφισταμένους μου να μου δίνουν διάφορα πράγματα. Από εκεί που ήμουν ο γιος ενός απλού αγρότη κατέληξα ένας άπληστος, ύπουλος και δόλιος άνθρωπος.

Όχι μόνο συμπεριφερόμουν σαν τύραννος στη δουλειά μου, μα φερόμουν άσχημα και στη σύζυγό μου στο σπίτι. Την κατηγορούσα χωρίς λόγο πως είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, εντείνοντας το ρήγμα ανάμεσά μας. Στο τέλος, εκείνη μπούχτισε και μου είπε πως ήθελε διαζύγιο. Η ευτυχισμένη οικογένειά μου ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης, και θα υπέφερε και ο γιος μας. Ένιωθα απαίσια και αναλογιζόμουν συνεχώς τη ζωή μου: Ήμουν αποφασισμένος να διακριθώ από τότε που ήμουν παιδί, να είμαι καλύτερος από τους άλλους. Η σύζυγός μου κι εγώ είχαμε και οι δυο μας καλή καριέρα, και ζούσαμε μια άνετη ζωή. Όλοι μας θαύμαζαν, οπότε θα ’πρεπε να ήμουν ευτυχισμένος και ικανοποιημένος. Γιατί εξακολουθούσα να νιώθω τόσο κενός και να ζω μέσα σε τόσο πόνο; Αυτήν τη ζωή είχα θελήσει; Πώς θα πρέπει να ζούμε πραγματικά; Ένιωθα μπερδεμένος και χαμένος, μα δεν μπορούσα να βρω κάποια απάντηση. Αργότερα, η σύζυγός μου αποδέχθηκε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού και συνεχώς συναντιόταν και συναναστρεφόταν με αδελφούς και αδελφές. Σύντομα, έγινε πολύ θετικός άνθρωπος. Δεν τσακωνόταν πια μαζί μου και σταμάτησε να μιλάει περί διαζυγίου. Βλέποντας την αλλαγή στη σύζυγό μου, σκέφτηκα πως η πίστη στον Θεό πρέπει να είναι κάτι το εκπληκτικό. Όταν διάβασα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, πίστεψα κι εγώ σ’ Αυτόν.

Άρχισα να ζω την εκκλησιαστική ζωή και διαπίστωσα πως η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού διέφερε ριζικά από τον κόσμο. Οι αδελφοί και οι αδελφές διαβάζουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Προσπαθούν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, να είναι έντιμοι, ευθείς και ειλικρινείς. Ένιωθα σαν να είχα έρθει σ’ έναν τόπο αγνότητας, κι ένιωθα μια ελευθερία και απελευθέρωση που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ. Με το να παρευρίσκομαι σε συναθροίσεις και να διαβάζω τα λόγια του Θεού, έμαθα πως ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος, και πως μισεί τη βρομιά και τη διαφθορά του ανθρώπου περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Είχα αποκτήσει πολλές κακές συνήθειες στον στρατό και αν δεν μετανοούσα, ήξερα πως ο Θεός θα με σιχαινόταν και θα με εξάλειφε. Τότε διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). Αυτό το ανάγνωσμα μού έδειξε τον λόγο που ήμουν τόσο βαθιά διεφθαρμένος. Σκέφτηκα τα χρόνια μου στον στρατό. Ακολουθούσα τους άγραφους κανόνες του κόσμου για να πηγαίνω μπροστά, κάνοντας τόσο πολλά κακά πράγματα και αποκτώντας παράνομα κέρδη. Είχα γίνει πολύ διεφθαρμένος και εξαχρειωμένος, και ζούσα μες στην αμαρτία χωρίς ντροπή. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν τη διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού, και μου έδωσαν τη δυνατότητα να δω τη ρίζα της διαφθοράς και της αχρειότητάς μου. Αποδεικνύεται πως πίσω απ’ όλα κρύβεται ο Σατανάς. Ο Σατανάς, ο βασιλιάς των διαβόλων, έχει χρησιμοποιήσει κάθε λογής εκπαίδευση και επιρροές για να διαφθείρει την κοινωνία μας και να τη ρίξει σ’ ένα καζάνι αμαρτίας που κοχλάζει. Η κοινωνία μας είναι γεμάτη πλάνες και αιρέσεις, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Εκείνοι που έχουν μυαλό κυβερνούν εκείνους που έχουν σωματική δύναμη», «Να διακρίνεσαι και να τιμάς τους προγόνους σου», «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα», «Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν δύσκολη τη ζωή εκείνων που τους φέρνουν δώρα. Κανείς δεν καταφέρνει τίποτα χωρίς δουλοπρέπεια και κολακεία», «Γίνεται κανείς αξιωματούχος για χάρη του καλού φαγητού και των καλών ρούχων» και «Χρησιμοποίησε την ισχύ όποτε την έχεις, γιατί, όταν χαθεί, δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις». Οι άνθρωποι με εξουσία δρουν ανεξέλεγκτα και ποδοπατούν τους συνηθισμένους ανθρώπους, ενώ οι απλοί, έντιμοι άνθρωποι απλώς άγονται και φέρονται και δεν καταφέρνουν τίποτα στη ζωή. Το ότι είχα πιαστεί κορόιδο αυτών των πραγμάτων και οι πιέσεις γύρω μου έγιναν η αιτία να χάσω τον δρόμο μου χωρίς καν να το ξέρω. Δεν δίσταζα πουθενά προκειμένου να γίνω αξιωματικός, κι έκανα κατάχρηση της εξουσίας μου για το προσωπικό μου όφελος. Είχα γίνει τελείως διεφθαρμένος, ήμουν αποφασισμένος να κερδοσκοπώ. Μετάνιωσα πραγματικά για τις κακές μου πράξεις. Δόξα τω Θεώ που με έσωσε, καθώς μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μια νέα αρχή. Διαφορετικά, ο Θεός θα με είχε καταραστεί και τιμωρήσει για τη συμπεριφορά μου. Ένιωθα απίστευτα ευγνώμων στον Θεό, αποφάσισα να αλλάξω συμπεριφορά, να φύγω από τον στρατό και να βρω νέα σταδιοδρομία. Όμως ο ανώτερός μου προσπαθούσε συνεχώς να με πείσει να μείνω, λέγοντας πως θα με προβίβαζε σε υποδιοικητή συντάγματος. Δίστασα καθώς σκεφτόμουν: «Υποδιοικητής συντάγματος; Θα ήταν σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα!» Για μια στιγμή ζορίστηκα να αποχωριστώ εκείνον τον τίτλο, και δεν ήξερα τι να κάνω, έτσι ήρθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και ν’ αναζητήσω. Τότε διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Αν είσαι υψηλής κοινωνικής θέσης, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την αποστολή Του, προκειμένου να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι τα πιο σημαντικά στην γη και τα πιο δίκαια για την ανθρωπότητα. Αν απορρίπτεις το κάλεσμα του Θεού για χάρη του κύρους και για τους δικούς σου σκοπούς, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι καταραμένα, ακόμα και απεχθή από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). «Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν εκτιμάτε αυτό το όμορφο διάστημα ως το σωστό μονοπάτι να επιδιώκετε σε αυτήν τη ζωή; Και γιατί είστε πάντα τόσο απαξιωτικοί προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη; Γιατί πάντα ποδοπατιέστε και καταστρέφεστε γι’ αυτήν την αδικία και την ακαθαρσία που παίζει με τους ανθρώπους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους). Κάθε λέξη σφυροκοπούσε τη συνείδησή μου. Αφυπνίστηκα. «Ναι», σκέφτηκα. «Η καλή μου τύχη να γνωρίσω τον ενσαρκωμένο Θεό, που έχει έρθει στη γη για να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει τον άνθρωπο, και να έχω την ευκαιρία να επιδιώκω την αλήθεια και να δαπανώ τον εαυτό μου για τον Θεό αποτελεί τη μεγάλη εξύψωση και χάρη του Θεού!» Τι πιο ουσιώδες από το να δαπανά κανείς τον εαυτό του για τον Δημιουργό; Όσο ψηλά κι αν ανέβαινα στην ιεραρχία, θα ήμουν ποτέ ευτυχισμένος; Τόσοι ισχυροί άνθρωποι φέρονται όπως τους αρέσει και κάνουν κάθε είδους κακές πράξεις, αλλά στο τέλος όλοι παίρνουν αυτό που τους αξίζει. Και τόσοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί έχουν υπάρξει πλούσιοι και διακεκριμένοι για κάποιο διάστημα, μα τη στιγμή που χάνουν μια μάχη για εξουσία, κάποιοι χάνουν τα πάντα και καταλήγουν στη φυλακή, ενώ άλλοι αυτοκτονούν… Τέτοια πράγματα συμβαίνουν συνεχώς. Όσο για μένα, ανέβαινα στην ιεραρχία με νύχια και με δόντια, μα έγινα απλώς πολύ αλαζονικός, εγωιστής και δόλιος! Τώρα, ο Θεός μού έχει δώσει τόσο πολλές αλήθειες και μου έχει δείξει το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Πώς θα μπορούσα να συνεχίσω όπως παλιά; Ο Σατανάς με έβλαπτε και με κορόιδευε σχεδόν σ’ όλη μου τη ζωή, μέχρι που δύσκολα θύμιζα κάτι το ανθρώπινο. Από ’κεί και πέρα, ήθελα να ζω διαφορετικά, να ακολουθώ τον Θεό, να κάνω πράξη την αλήθεια και να συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έτσι, αποφάσισα να αλλάξω σταδιοδρομία και να κόψω κάθε δεσμό με τον στρατό. Αλλά εφόσον με είχε διαφθείρει τόσο βαθιά ο Σατανάς, το δηλητήριό του: «Η διάκριση κάποιου και η απόδοση τιμής στους προγόνους του» είχε γίνει η ίδια μου η ζωή. Στην εκκλησία, ανταγωνιζόμουν διαρκώς τους άλλους για κάποια θέση, και μόνο η αποκάλυψη και η κρίση του Θεού διόρθωσαν την επιδίωξή μου.

Αφού έκανα το καθήκον μου στην εκκλησία για κάποιο διάστημα, είδα πως υπήρχε ένας πολύ νεαρός επικεφαλής εκκλησίας κι ένας άλλος με τον οποίο ήμασταν παλαιότερα φίλοι. Αναστατωμένος, σκέφτηκα: «Και οι δυο σας ήσασταν κατώτεροί μου έξω στον κόσμο, αλλά εδώ στην εκκλησία είστε ανώτεροί μου. Θα ήμουν πολύ καλύτερος επικεφαλής από εσάς!» Άρχισα να κυνηγώ αυτόν τον στόχο με όλες μου τις δυνάμεις. Αρχικά, κατέστρωσα ένα σχέδιο: Κάθε μέρα σηκωνόμουν στις πέντε το πρωί για να διαβάσω τα λόγια του Θεού, έπειτα άκουγα κηρύγματα για δύο ώρες, ενώ μάθαινα τρεις ύμνους των λόγων του Θεού κάθε εβδομάδα. Ήμουν πιο ενεργός στο καθήκον μου, κι αναλάμβανα τον ηγετικό ρόλο σε ό,τι μπορούσα να κάνω στην εκκλησία, όσο δύσκολο ή κουραστικό κι αν ήταν. Στις συναθροίσεις, μιλούσα για τις εμπειρίες μου στον στρατό, έκανα επίδειξη των ικανοτήτων μου και σνόμπαρα τη συναναστροφή των επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιες φορές, απαξίωνα διακριτικά το σκεπτικό και τις ενέργειές τους, σαν να μπορούσα να τα καταφέρω καλύτερα. Έτσι ζούσα μες στον αγώνα για φήμη και κύρος, ελπίζοντας πάντα να γίνω επικεφαλής εκκλησίας. Μια φορά, παρατήρησα πως μια επικεφαλής δεν είχε χειριστεί κάτι σωστά. Την κατσάδιασα για την ανικανότητά της να χειριστεί τα πράγματα και υπαινίχθηκα πως θα έπρεπε να παραιτηθεί. Ήλπιζα να με επιλέξουν ως επικεφαλής στις επόμενες εκλογές. Όταν το έμαθαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, ανέλυσαν τη συμπεριφορά μου, λέγοντας πως ήμουν δόλιος, φιλόδοξος και πως ήθελα να αναλάβω τον έλεγχο της εκκλησίας. Απαλλάχθηκα από το καθήκον μου ως επικεφαλής ομάδας. Αυτό με στενοχώρησε πολύ και σκέφτηκα: «Κάποτε ήμουν αξιοπρεπής διοικητής τάγματος, μα τώρα δεν μπορώ να είμαι ούτε καν επικεφαλής ομάδας στην εκκλησία». Μετά από πολλούς τέτοιους μήνες, είχα μπουχτίσει και δεν άντεχα ούτε να βλέπω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έμενα σιωπηλός στις συναθροίσεις. Το πνεύμα μου σκοτείνιασε και δεν μπορούσα να νιώσω πια τον Θεό. Τότε μόνο άρχισα να φοβάμαι, κι έτσι προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό και Τον επικαλέστηκα για να με βγάλει απ’ αυτό το σκοτάδι.

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Κατά την αναζήτησή σας, έχετε πάρα πολλές προσωπικές αντιλήψεις και ελπίδες και πάρα πολλά μέλλοντα. Το παρόν έργο γίνεται για να αντιμετωπίσει την επιθυμία σας για κύρος και τις εξωφρενικές επιθυμίες σας. Οι ελπίδες, το κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης. […] Τώρα είστε ακόλουθοι και έχετε αποκτήσει κάποια κατανόηση γι’ αυτό το στάδιο του έργου. Ωστόσο, δεν έχετε παραμερίσει ακόμη την επιθυμία σας για κύρος. Όταν το κύρος σας είναι υψηλό, αναζητάτε σωστά, αλλά όταν το κύρος σας είναι χαμηλό, δεν αναζητάτε πλέον. Σκέφτεστε συνέχεια τις ευλογίες του κύρους. […] Όσο περισσότερο αναζητάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο λιγότερα θα θερίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου για κύρος, τόσο πιο σοβαρά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και τόσο περισσότερο θα πρέπει να υποβληθεί σε μεγάλο εξευγενισμό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι! Πρέπει να αντιμετωπιστούν και να κριθούν επαρκώς για να μπορέσουν να εγκαταλείψουν εντελώς αυτά τα πράγματα. Αν επιδιώκετε αυτήν την οδό ως το τέλος, δεν θα θερίσετε τίποτα. Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν και όσοι δεν διψούν για την αλήθεια, δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και της εισόδου, αντιθέτως επικεντρώνεσαι σε εξωφρενικές επιθυμίες και σε πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε εμποδίζουν να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου κι ένιωσα μεγάλη ντροπή. Ανταγωνιζόμουν τους άλλους για θέση, στη συνέχεια οι αδελφοί και οι αδελφές με εξέθεσαν και με αντιμετώπισαν, κι απαλλάχθηκα από το καθήκον μου. Δεν ήταν αυτό που ήθελα, αλλά δεν συνέβη επειδή κάποιος μου τη φύλαγε. Αντίθετα, ήταν η δίκαιη κρίση και η έγκαιρη σωτηρία του Θεού. Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες αποσκοπεί ν’ αλλάξει το παλιό σκεπτικό και τις παλιές μας αντιλήψεις, να μας σώσει από την επιρροή του Σατανά, ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την αλήθεια και τη ζωή από τον Θεό, και να ζήσουμε στο φως. Δεν βάδιζα στο σωστό μονοπάτι ούτε ήμουν επικεντρωμένος στην επιδίωξη της αλήθειας, αντιθέτως, επιδίωκα θέση και φήμη. Είχα εξαπατήσει και είχα χρησιμοποιήσει ύπουλα μέσα για να εξασφαλίσω μια θέση. Αυτό δεν ήταν τελείως αντίθετο στο θέλημα του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα; Αν συνέχιζα έτσι, δεν θα αποκτούσα ποτέ την αλήθεια και θα εξαλειφόμουν. Για να μη λοξοδρομήσω και για να με επαναφέρει στον σωστό δρόμο, ο Θεός με κλάδεψε και με αντιμετώπισε μέσω των αδελφών, εκθέτοντας τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου, και αφαιρώντας μου τη θέση, έτσι ώστε να κάνω την αυτοκριτική μου και να αλλάξω συμπεριφορά. Είδα πως ο Θεός πράγματι βλέπει βαθιά μες στην καρδιά μας. Κατάφερα επίσης να αποκτήσω λίγη πραγματική κατανόηση της δικαιοσύνης, της αγιοσύνης, της παντοδυναμίας και της σοφίας του Θεού. Δεν ήμουν πια αρνητικός ούτε αγχωνόμουν μήπως χάσω τη θέση μου, αντιθέτως, ήθελα να επιδιώκω την αλήθεια και να υποτάσσομαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.

Μετά από έξι μήνες, πήγα να ζήσω την εκκλησιαστική ζωή σε μια άλλη εκκλησία, όπου ετοιμάζονταν να εκλέξουν επικεφαλής. Χάρηκα όταν άκουσα πως κανείς εκεί δεν πίστευε στον Θεό για τόσο καιρό όσο εγώ, κι έτσι σκέφτηκα πως θα είχα μια ευκαιρία. Όσον αφορά την εμπειρία ζωής και τα χρόνια πίστης, υπερτερούσα. Σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να είμαι η ξεκάθαρη επιλογή για επικεφαλής εκκλησίας. Πάνω που ετοιμαζόμουν να κάνω μια καλή επίδειξη του εαυτού μου, κατέφυγε στην εκκλησία μια αδελφή από την προηγούμενη εκκλησία μου, καθώς την καταδίωκε το ΚΚΚ. Σκέφτηκα: «Ξέρει πως, στην προηγούμενη εκκλησία μου, ανταγωνιζόμουν τους άλλους για θέση. Αν με δει να ανταγωνίζομαι πάλι τους άλλους για να γίνω επικεφαλής εκκλησίας, θα εκθέσει την παλιά, σκανδαλώδη συμπεριφορά μου; Θα ήταν μεγάλο πλήγμα για τη φήμη μου αν το κάνει αυτό». Μη έχοντας άλλη επιλογή, εγκατέλειψα τα σχέδιά μου και ζύγισα την κατάσταση: «Πρώτα θα γίνω επικεφαλής ομάδας κι έπειτα, από τη θέση αυτή, θα ανέβω στην ιεραρχία». Προς έκπληξή μου, ωστόσο, δεν επιλέχθηκα ούτε ως επικεφαλής ομάδας. Η εκκλησία δεν διέθετε αρκετά άτομα για κάποια καθήκοντα ρουτίνας, κι έτσι οι επικεφαλής της εκκλησίας με ρώτησαν αν ήθελα να τα αναλάβω. Από φόβο μήπως φανώ ανυπάκουος, συμφώνησα απρόθυμα. Υπήρξα αξιοπρεπής διοικητής τάγματος, κι όμως έκανα ένα τόσο ευτελές καθήκον. Η όλη κατάσταση μού φαινόταν λανθασμένη. Πολύ σύντομα, η αστυνομία άρχισε να παρακολουθεί το μέρος όπου συναθροιζόμασταν, οπότε δεν μπορούσαμε να μαζευόμαστε πια εκεί. Ο επικεφαλής της εκκλησίας με τοποθέτησε σε μια άλλη ομάδα, για να συναθροίζομαι με αδελφούς και αδελφές που είχαν καθήκοντα φιλοξενίας. Αυτό δεν μπορούσα να το χωνέψω. Όχι μόνο έκανα ένα ασήμαντο καθήκον, μα τώρα έπρεπε να συναθροίζομαι με αδελφούς και αδελφές που είχαν καθήκοντα φιλοξενίας. Το εκλάμβανα ως κάτι πολύ υποτιμητικό. Πώς ήταν δυνατόν να είχα ξεπέσει τόσο πολύ; Αν τα πράγματα συνέχιζαν έτσι, τι είδους προοπτικές θα είχα; Αναστατωνόμουν όλο και περισσότερο, και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ επειγόντως στον Θεό, ζητώντας Του να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει.

Τότε διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Για πολλά χρόνια, οι σκέψεις στις οποίες βασίζονται οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους, διαβρώνουν τις καρδιές τους σε τέτοιον βαθμό που έχουν γίνει ύπουλοι, δειλοί και ποταποί. Όχι μόνο τους λείπει η δύναμη της θέλησης και η αποφασιστικότητα, αλλά έχουν γίνει και άπληστοι, αλαζόνες και ισχυρογνώμονες. Τους λείπει παντελώς κάθε αποφασιστικότητα που υπερβαίνει εαυτόν και, ακόμη περισσότερο, δεν έχουν το παραμικρό θάρρος να αποτινάξουν τους περιορισμούς αυτών των σκοτεινών επιρροών. Οι σκέψεις και η ζωή των ανθρώπων είναι τόσο σάπιες, που οι αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό παραμένουν αφόρητα φρικτές, και ακόμη κι όταν οι άνθρωποι μιλούν για τις απόψεις τους περί πίστης στον Θεό, είναι απλώς αφόρητο να το ακούει κανείς. Όλοι οι άνθρωποι είναι δειλοί, ανίκανοι, ποταποί και ευάλωτοι. Δεν νιώθουν απέχθεια για τις δυνάμεις του σκότους και δεν νιώθουν αγάπη για το φως και την αλήθεια. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να τα αποβάλουν. Οι σκέψεις και οι αντιλήψεις που έχετε τώρα δεν είναι ακριβώς έτσι; “Εφόσον πιστεύω στον Θεό, θα πρέπει να κατακλύζομαι με ευλογίες και θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι το κύρος μου δεν θα υποβαθμιστεί ποτέ και ότι θα παραμείνει υψηλότερο από εκείνο των μη πιστών”. Δεν τρέφετε αυτού του είδους την αντίληψη μέσα σας για μόνο ένα ή δύο χρόνια, αλλά για πολλά χρόνια. Το συναλλακτικό σκεπτικό σας είναι υπερβολικά αναπτυγμένο. Παρόλο που έχετε φτάσει σε αυτό το στάδιο σήμερα, ακόμη δεν έχετε εγκαταλείψει το κύρος, απεναντίας πασχίζετε μονίμως να ρωτάτε σχετικά με αυτό, και το παρατηρείτε καθημερινά, τρομοκρατημένοι ότι μια μέρα το κύρος σας θα χαθεί και το όνομά σας θα καταστραφεί. Οι άνθρωποι δεν έχουν παραμερίσει ποτέ την επιθυμία τους για άνεση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). «Ποιο είναι το πιο κατάλληλο είδος επιδίωξης, καθώς βαδίζεις στο σημερινό μονοπάτι; Στην επιδίωξή σου, ως τι είδους άνθρωπο θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου; Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς να προσεγγίζεις το καθετί που σου συμβαίνει σήμερα, είτε πρόκειται για δοκιμασίες και κακουχίες είτε για ανηλεή παίδευση και κατάρες. Θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να το σκέφτεσαι προσεκτικά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Δεν είναι θηρία όσοι δεν μαθαίνουν και παραμένουν αδαείς;). Καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, έκανα την αυτοκριτική μου. «Ναι», σκέφτηκα. «Ως τι είδους άνθρωπο θα πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου στην επιδίωξή μου;» Ανέκαθεν με σκεφτόμουν ως διοικητή τάγματος, ως κάποιον με υπόληψη. Δεν μου ταίριαζε παρά ένα καθήκον που συνοδευόταν από κάποιο βαθμό, και μόνο άνθρωποι με κύρος άξιζαν να συναθροίζονται μαζί μου. Περιφρονούσα τους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν καθήκοντα φιλοξενίας, με το σκεπτικό ότι το να βρίσκομαι μαζί τους έδειχνε ότι ήμουν ασήμαντος. Χωρίς κύρος, έγινα αρνητικός, πρόβαλλα αντίσταση κι ένιωθα, μάλιστα, πως η ζωή δεν είχε νόημα. Το κύρος, το όνομα και το κέρδος είχαν θολώσει τον νου μου κι έχασα την ανθρώπινη φύση μου. Πόσο απεχθής κι άσχημος άνθρωπος ήμουν! Πώς θα μπορούσε κάποιος σαν εμένα να είναι άξιος να γίνει επικεφαλής εκκλησίας; Η εκκλησία δεν είναι σαν την κοινωνία. Στην εκκλησία κυριαρχεί η αλήθεια. Ένας επικεφαλής πρέπει να έχει καλή ανθρώπινη φύση και να επιδιώκει την αλήθεια. Όμως το μόνο που έκανα εγώ ήταν να επιδιώκω το κύρος και να ανταγωνίζομαι τους άλλους για να γίνω επικεφαλής. Πώς μπορούσα να είμαι τόσο παράλογος, τόσο αναίσχυντος;

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Εγώ αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία, τον βαθμό στον οποίο κάποιος υπέφερε και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλούν τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχουν την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν. Αυτό είναι σίγουρο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως Εκείνος δεν καθορίζει τον προορισμό μας με βάση το κύρος μας ή με βάση το πόσο εργαζόμαστε. Αυτό που έχει σημασία είναι το αν έχουμε αποκτήσει την αλήθεια κι αν υπακούμε τον Θεό. Είδα πως η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη προς όλους και πως, όποιο καθήκον κι αν κάνουμε, πρέπει πάντα να επιδιώκουμε την αλήθεια. Με την αλήθεια, ο άνθρωπος μπορεί και πάλι να σωθεί, ακόμη και χωρίς κύρος. Χωρίς, όμως, να επιδιώκει την αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να σωθεί, όσο μεγάλο κι αν είναι το κύρος του. Σκέφτηκα πόσο ανόητο ήταν εκ μέρους μου να επιδιώκω το κύρος τόσο απεγνωσμένα. Παλαιότερα μισούσα εκείνους τους διεφθαρμένους αξιωματικούς του στρατού, μα καθώς ανέβαινα στην ιεραρχία, εγώ ο ίδιος έγινα χειρότερος, και κατέληξα, εν τέλει, ένας διεφθαρμένος αξιωματικός σαν κι εκείνους. Κάποιοι ισχυροί άνθρωποι μπορούν να κάνουν το καθήκον τους πολύ έντιμα πριν αποκτήσουν κύρος, μα μόλις αποκτήσουν εξουσία, αρχίζουν να την καταχρώνται, και οι αμαρτίες τους συνεχώς συσσωρεύονται. Σκέφτηκα τους αντίχριστους που είχαν εκδιωχθεί από την εκκλησία. Όταν δεν είχαν κύρος, φαινομενικά δεν έκαναν κάτι κακό, αλλά μόλις άλλαξε αυτό, άρχισαν να περιορίζουν τους άλλους και να τους πιέζουν με επικριτικό ύφος, λέγοντας και κάνοντας πράγματα για να κρατήσουν τη θέση τους, πράττοντας το κακό και διαταράσσοντας το έργο του οίκου του Θεού. Αυτό μού έδειξε πως χωρίς την αλήθεια, ζούμε πάντοτε σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Τη στιγμή που αποκτούμε δύναμη και κύρος, γινόμαστε διεφθαρμένοι και πράττουμε το κακό, κι εν τέλει θα τιμωρηθούμε! Όλα εκείνα τα χρόνια που πάλευα και μοχθούσα να ανέβω στην ιεραρχία στον στρατό, ήμουν γεμάτος σατανική διάθεση. Ήμουν αλαζονικός, δόλιος, κακός και μοχθηρός, από την κορφή μέχρι τα νύχια. Όταν βρισκόμουν σε κάποια υψηλόβαθμη θέση, οι φιλοδοξίες μου απλώς αυξάνονταν γρήγορα, όπως τότε που είχα καταχραστεί τη δύναμή μου ως αξιωματικός στον στρατό. Θα είχα καταλήξει μόνο να πράττω το κακό, να προσβάλλω τη διάθεση του Θεού και να τιμωρούμαι. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, ένιωσα συνάμα φόβο και ευγνωμοσύνη. Ο Θεός είχε επιφέρει επανειλημμένως αναποδιές και αποτυχίες, εμποδίζοντας τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου να εκπληρωθούν. Αυτή ήταν η σωτηρία και η προστασία Του για μένα! Δόξα τω Θεώ για τη διαφώτισή Του που μου έδωσε τη δυνατότητα να δω την ουσία και τις συνέπειες της επιδίωξης φήμης και κύρους. Επιπλέον, είδα επιτέλους πόσο σημαντική είναι η επιδίωξη της αλήθειας.

Από τότε έχω επικεντρωθεί στο να επιδιώκω την αλήθεια για να εξαλείψω τη διαφθορά μου. Όποιο καθήκον κι αν μου ανέθετε η εκκλησία, δεν εστίαζα πλέον στον βαθμό. Αντιθέτως, επικεντρωνόμουν στο να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας και να κάνω καλά το καθήκον μου. Όταν άρχισα να ασκούμαι έτσι, μπορούσα να νιώσω την παρουσία και την καθοδήγηση του Θεού, κι ένιωθα μια απερίγραπτη αίσθηση γαλήνης και χαράς. Μετά από λίγο καιρό, διαπίστωσα πως ήμουν πολύ πιο ταπεινός όταν βρισκόμουν με άλλους, και δεν επιδείκνυα πια το ότι ήμουν κάποτε αξιωματικός του στρατού. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές επισήμαιναν τα ψεγάδια μου, προσευχόμουν προσεκτικά στον Θεό και υποτασσόμουν, έπειτα στοχαζόμουν και προσπαθούσα να αποκτήσω αυτογνωσία. Μπορούσα να τα πηγαίνω καλά με τους άλλους σε ισότιμη βάση και δεν θεωρούσα πια πως ήμουν ανώτερός τους. Πριν το καταλάβω, οι απόψεις μου σχετικά με την επιδίωξη είχαν μεταμορφωθεί. Το κύρος, η φήμη και το κέρδος είχαν ξεθωριάσει πολύ για μένα. Δεν με δέσμευαν πια. Όταν έβλεπα ανθρώπους που πίστευαν λιγότερο καιρό από ό,τι εγώ να γίνονται επικεφαλής εκκλησίας, και πάλι ζήλευα λιγάκι, αλλά μέσω της προσευχής και της αναζήτησης της αλήθειας, μπορούσα γρήγορα να το αφήνω να περάσει. Πλέον κάνω το καθήκον μου στο σπίτι, με τη σύζυγό μου. Μπορεί να μην είναι κάτι το θεαματικό, μα είμαι πραγματικά ευχαριστημένος. Στη ζωή μας, κάνουμε πράξη το να επιτρέπουμε στα λόγια του Θεού να κυριαρχούν, και ακούμε οποιονδήποτε μιλά σωστά και συμμορφώνεται με την αλήθεια. Έχω βιώσει πραγματικά πως ο Παντοδύναμος Θεός με έχει αλλάξει. Έσωσε τον γάμο μου, την οικογένειά μου, κι έσωσε κι εμένα, έναν τόσο εξαχρειωμένο άνθρωπο. Ήμουν τόσο αλαζονικός, επηρμένος, κολλημένος με το κύρος και το κέρδος, μοχθηρός και άπληστος. Χωρίς τη σωτηρία του Θεού, δεν θα είχα καταφέρει ποτέ να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα είχα γίνει απλώς πιο διεφθαρμένος και εξαχρειωμένος, κι εν τέλει θα είχα κάνει τόσο κακό, που ο Θεός θα με είχε καταραστεί και τιμωρήσει. Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, έχω νιώσει πραγματικά τη σωτηρία και την αγάπη του Θεού. Το ότι είμαι σε θέση να κάνω πράξη κάποια αλήθεια και να βιώνω λίγη ανθρώπινη ομοιότητα οφείλεται εξ ολοκλήρου στην κρίση και την παίδευση του Θεού. Δόξα τω Θεώ!