Περιεχόμενα

Ζώντας μέσα στην αμαρτία, σε τρομερό πόνο

Ο πάστορας αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα περί αμαρτίας

Όπου ο άνθρωπος τελειώνει, ο Θεός αρχίζει: Βρίσκοντας τη ρίζα της αμαρτίας

Από τη Μενγκ’αϊ, Ταϊβάν

Σημείωση του συντάκτη: Η Μενγκ’αϊ είναι χριστιανή τρίτης γενιάς που υπηρετεί σταθερά μέσα στην εκκλησία, αλλά τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε ότι, παρά την αποφασιστική πίστη και υπηρεσία της για τον Κύριο, εξακολουθούσε να περιορίζεται από τα δεσμά της αμαρτίας, σε σημείο που δεν ήταν καν ικανή να είναι ανεκτική ή επιεικής με τον άντρα της. Όταν διάβασε τον λόγο του Θεού που λέει: «θέλετε λοιπόν αγιασθή και θέλετε είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευϊτικό 11:44), συνειδητοποίησε ότι αν συνέχιζε να αμαρτάνει τακτικά, δεν θα είχε τα προσόντα να δει το πρόσωπο του Κυρίου. Αυτό ήταν πραγματικά ενοχλητικό γι’ αυτήν. Ωστόσο, τώρα βρήκε το μονοπάτι προς την απελευθέρωση από την αμαρτία, και η σχέση της με τον σύζυγό της έχει γίνει, και αυτή, αρμονική. Πώς βρήκε η Μενγκ’αϊ το μονοπάτι προς την ελευθερία από την αμαρτία; Ας ρίξουμε μια ματιά στην εμπειρία της.

Ζώντας μέσα στην αμαρτία, σε τρομερό πόνο

Πηγαίνω στην εκκλησία από μικρή, και πάντα μου άρεσε να συναναστρέφομαι με αδελφούς και αδελφές πάνω στα λόγια του Κυρίου. Μετά τον γάμο, ο σύζυγός μου κι εγώ συνεχίσαμε να βάζουμε πρώτο το έργο της εκκλησίας, και εμπλεκόμασταν ενεργά σε υπηρεσίες για την εκκλησία, σε μικρά και μεγάλα πράγματα.

Αλλά με την πάροδο του χρόνου, ανακάλυψα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου ζούσαν, όλοι, μέσα στην αμαρτία και ήταν ανίκανοι να εφαρμόζουν τις διδαχές του Κυρίου. Για παράδειγμα, τα κηρύγματα των παστόρων δεν ήταν φωτισμένα, συν το ότι προσπαθούσαν μονίμως να μας ωθήσουν να κάνουμε προσφορές, και η έγνοια τους για τα χρήματα ήταν πολύ μεγαλύτερη από την έγνοια τους για τις ζωές μας‧ οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι συνεχώς διαφωνούσαν μεταξύ τους και καβγάδιζαν για τις προσωπικές τους θέσεις και τα οφέλη‧ οι αδελφοί και οι αδελφές παρίσταντο όλο και πιο σπάνια στις εκκλησιαστικές λειτουργίες και, αν έρχονταν, μερικοί από αυτούς έπιαναν την ψιλοκουβέντα ή συζητούσαν για διασκεδάσεις, και κάποιους τους έπαιρνε ακόμα και ο ύπνος κατά τη διάρκεια των κηρυγμάτων. Έτσι ανακούφιζαν το άγχος τους από τη δουλειά.

Ούτε εγώ κατάφερνα να αισθανθώ την καθοδήγηση του Κυρίου‧ η δουλειά και η συμμετοχή σε υπηρεσίες για την εκκλησία ήταν πάντα κάτι πραγματικά κουραστικό. Εκείνο που ήταν πραγματικά οδυνηρό για μένα ήταν ότι ζούσα μέσα σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης‧ κάθε φορά που έβλεπα τον σύζυγό μου να έρχεται σπίτι και να χάνεται μέσα στα online παιχνίδια, παραμελώντας τα πράγματα που έπρεπε να κάνει, έχανα την ψυχραιμία μου μαζί του και, με αυταρχικό τόνο, του έλεγα να κάνει το τάδε ή το δείνα. Όταν έβλεπα ότι φαινόταν να μην εκτιμά καθόλου την ύπαρξή μου και δεν έπαιρνε τα λόγια μου στα σοβαρά, νευρίαζα ακόμα περισσότερο και του φώναζα πραγματικά σκληρά. Υπήρχαν ακόμη και φορές που τον έβλεπα να κάνει κάτι πραγματικά αργά και αδυνατούσα να είμαι ανεκτική ή υπομονετική μαζί του, αλλά διαμαρτυρόμουν για το πόσο ανεπαρκής ήταν. Γι’ αυτούς τους λόγους, ο σύζυγός μου με αποδοκίμαζε συχνά που ήμουν τόσα χρόνια πιστή, αλλά χωρίς να αλλάζω.

Εν όψει των αποδοκιμασιών του συζύγου μου ένοιωσα ένοχη, και αναλογίστηκα αυτά τα λόγια από τον Κύριο Ιησού: «Και διά τι βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς; Ή πως θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου;» (Κατά Ματθαίον 7:3-4). Ο Κύριος μας δίδαξε να μην κοιτάμε συνεχώς τα ελαττώματα και τα ψεγάδια των άλλων, αλλά να εξετάζουμε περισσότερο τις δικές μας αδυναμίες. Αλλά όποτε ο σύζυγός μου έλεγε ή έκανε κάτι που δεν μου άρεσε, μου ήταν εντελώς αδύνατον να είμαι ανεκτική μαζί του και, επιπλέον, έχανα συχνά την ψυχραιμία μου και γκρίνιαζα για εκείνον‧ αυτό δημιούργησε ρήξη μεταξύ μας. Καθώς το ξανασκέφτομαι, ήταν κάτι πραγματικά οδυνηρό για μένα. Ο Θεός είπε: «θέλετε λοιπόν αγιασθή και θέλετε είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευϊτικό 11:44). Ο Θεός είναι άγιος, και εκείνοι που δεν είναι άγιοι, δεν μπορούν να δουν τον Κύριο. Εγώ, ωστόσο, αμάρτανα συνεχώς και αδυνατούσα να εφαρμόσω τις διδαχές του Κυρίου. Μπορούσε μια αμαρτωλή όπως εγώ να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών; Συλλογιζόμουν αδιάκοπα το ερώτημα αυτό και ένοιωθα πραγματικά ανήσυχη.

Μέσα στην οδύνη μου κραύγασα στον Κύριο. «Κύριε, δεν θέλω να αμαρτάνω, αλλά πραγματικά αδυνατώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Η βουτηγμένη στην αμαρτία ζωή είναι πραγματικά οδυνηρή για μένα, αλλά δεν ξέρω πώς να της ξεφύγω. Κύριε, τι μπορώ να κάνω; Αν συνεχίσω έτσι, Εσύ θα με πετάξεις έξω;»

Ο πάστορας αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα περί αμαρτίας

Μέσα στην οδύνη και την ανημποριά μου, επιχείρησα να επικοινωνήσω με τον πάστορα, προκειμένου να εξετάσω το εν λόγω ερώτημα, αλλά εκείνος είπε: «Μην ανησυχείς. Παρόλο που τώρα αμαρτάνουμε πολύ, ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη συγχωρήσει όλες μας τις αμαρτίες, έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε και να εξομολογούμαστε στον Κύριο, όταν Εκείνος επιστρέψει θα είμαστε ικανοί να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Περνάτε δύσκολα με τον σύζυγό σας και αισθάνεστε ότι έχει πάρα πολλά ελαττώματα – πρέπει να κάνουμε πράξη περισσότερη ανοχή και υπομονή...». Δυσκολευόμουν να αποδεχθώ την απάντηση του πάστορα. Αν δεν μπορούμε να εφαρμόζουμε τις διδαχές του Κυρίου και αμαρτάνουμε αδιάκοπα, θα μπορούσαμε πραγματικά να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όταν Εκείνος επιστρέψει; Αργότερα, διάβασα τους παρακάτω στίχους από τη Βίβλο: «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Προς Εβραίους 10:26). Από τους δύο αυτούς στίχους, κατανόησα το θέλημα του Κυρίου – όλοι όσοι έχουν αμαρτωλές φύσεις δεν μπορούν να αποκτήσουν την επιδοκιμασία του Κυρίου, και είναι εντελώς ανάξιοι να δουν το πρόσωπό Του. Αν κάποιος γνωρίζει ότι κάτι είναι αμαρτία, αλλά και πάλι το πράττει εσκεμμένα, δεν θα υπάρξει θυσία για τις αμαρτίες. Βάσει όσων είπε ο πάστορας, εκείνοι που αμαρτάνουν συχνά, που ξεπουλούν τον Κύριο και τους φίλους τους, κλέβουν προσφορές, εμπλέκονται σε ανηθικότητες, ψεύδονται και εξαπατούν και ακολουθούν κακές τάσεις, μπορούν πραγματικά απλώς να προσευχηθούν και να εξομολογηθούν στον Κύριο, και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Αυτές οι αμφιβολίες δεν έλεγαν να με εγκαταλείψουν.

Δεν ήξερα τι να κάνω για να ελευθερωθώ από την αμαρτία, αλλά προκειμένου να βελτιώσω τη σχέση μου με τον άντρα μου, προσπάθησα να ακολουθήσω ό, τι είπε ο πάστορας ως προς το να είμαι ανεκτική και υπομονετική, αλλά τίποτα δεν άλλαξε μεταξύ μας. Μέσα στα βάσανά μου, επιχείρησα και πάλι να επικοινωνήσω με τον πάστορα, αλλά εκείνος κούνησε απλώς το κεφάλι του δυσφορώντας, και είπε: «Δεν έχω κάποια καλή λύση στο πρόβλημα της επαναλαμβανόμενης αμαρτίας και εξομολόγησης. Η Βίβλος λέει: “Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί, τουτέστιν εν τη σαρκί μου, αγαθόν· επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω· διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω” (Προς Ρωμαίους 7:18-19). Δεν μπορούμε παρά να αμαρτάνουμε, επομένως απλά να μετανοείς και να εξομολογείσαι στον Κύριο συχνότερα, και θα προσεύχομαι κι εγώ για σένα». Ακούγοντάς τον, έχασα κάθε ελπίδα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ και να ζητήσω από τον Κύριο να με καθοδηγήσει σε ένα μονοπάτι ελευθερίας από την αμαρτία.

Όπου ο άνθρωπος τελειώνει, ο Θεός αρχίζει: Βρίσκοντας τη ρίζα της αμαρτίας

Γνώρισα την αδελφή Σούζαν online, στις 28 Μαΐου 2018. Συχνά μοιραζόμασταν συναναστροφές πάνω σε εδάφια της Βίβλου, και η γνώση της για τη Γραφή ήταν μοναδική. Η συναναστροφή της ήταν γεμάτη φως, και ήταν ικανή να εξηγήσει πού βρισκόταν η ρίζα της ερήμωσης της εκκλησίας. Ήταν κάτι που δεν είχα ακούσει ποτέ μέσα στην εκκλησία. Αργότερα, μοιράστηκα με την αδελφή Σούζαν την ερώτηση που με μπέρδευε για χρόνια. «Αδελφή, είμαι πιστή εδώ και πολλά χρόνια, αλλά εξακολουθώ να ζω συνεχώς μέσα στην αμαρτία. Αδυνατώ ακόμα και να κάνω πράξη υπομονή και ανοχή. Η Βίβλος λέει: “θέλετε λοιπόν αγιασθή και θέλετε είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευϊτικό 11:44). “Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών” (Προς Εβραίους 10:26). Ο Κύριος είναι άγιος – μπορούν, λοιπόν, άνθρωποι όπως εμείς, που ζούμε διαρκώς μέσα στην αμαρτία και δεν έχουμε καθαρθεί, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Ρώτησα επ’ αυτού τον πάστορα, αλλά εκείνος λέει απλώς ότι, παρ’ όλο που αμαρτάνουμε τακτικά, ο Κύριος έχει συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και όσο εξομολογούμαστε και μετανοούμε στον Κύριο, όταν έρθει Εκείνος, θα μας πάρει στη βασιλεία των ουρανών. Εγώ έχω τις αμφιβολίες μου πάνω σε αυτό. Μπορείς, αδελφή Σούζαν, να μου πεις ποια είναι η δική σου γνώμη;»

Η αδελφή Σούζαν μοιράστηκε μαζί μου την παρακάτω συναναστροφή: «Η ερώτηση που έθεσες είναι πραγματικά σημαντική και σχετίζεται άμεσα με το ουσιώδες ζήτημα της πλήρους σωτηρίας και εισόδου μας στη βασιλεία των ουρανών. Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι στον θρησκευτικό κόσμο πιστεύουν γενικά ότι ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για να επανορθώσει για όλες τις αμαρτίες μας, έτσι, όσο προσευχόμαστε και εξομολογούμαστε συχνά σε Αυτόν, με τον ερχομό Του, εμείς θα είμαστε ικανοί να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όπως αναμενόταν. Είναι, όμως, η κατανόηση αυτή σύμφωνη με την αλήθεια; Ως πιστοί στον Κύριο, οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, αλλά αυτό σημαίνει ότι, όταν Εκείνος έρθει, εμείς θα είμαστε ικανοί να εισέλθουμε απευθείας στη βασιλεία των ουρανών; Ο Κύριος Ιησούς ποτέ δεν είπε ότι μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών μόνο και μόνο επειδή έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες μας. Αντίθετα, μας είπε: “πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε” (Κατά Ιωάννη 8: 34-35). Και ο Ιεχωβά Θεός μας είπε ξεκάθαρα: “θέλετε λοιπόν αγιασθή και θέλετε είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευϊτικό 11:44). Ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος και απεχθάνεται όλα τα αίσχη‧ δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να φέρει ανθρώπους που αμαρτάνουν τακτικά και αντιτίθενται σε Αυτόν, που είναι ολοκληρωτικά κηλιδωμένοι, στη βασιλεία των ουρανών. Μόνο αν απαλλαγούμε πλήρως από τη διαφθορά μας και καθαρθούμε, και γίνουμε άνθρωποι που ειλικρινά λατρεύουν τον Θεό, υποτάσσονται σε Αυτόν και Τον αγαπούν, μπορούμε να είμαστε κατάλληλοι για να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού». Η συναναστροφή αυτή είχε βαθιά απήχηση μέσα μου. Σκέφτηκα: «Πράγματι. Πώς μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, όντες τόσο κηλιδωμένοι; Πώς μπορεί να εκδηλωθεί έτσι η δικαιοσύνη και η αγιότητα του Θεού;»

Η αδελφή Σούζαν συνέχισε να μοιράζεται την εξής συναναστροφή: «Παρόλο που συνήθως προσφέρουμε ειλικρινείς προσευχές και εξομολογήσεις στον Κύριο και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να κάνουμε πράξη τις διδαχές Του, όσο σκληρά κι αν εργαζόμαστε, και πάλι αδυνατούμε να ξεφύγουμε από τους περιορισμούς της αμαρτίας. Ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτιών την ημέρα και εξομολογήσεων τη νύχτα, από όπου μας είναι εντελώς αδύνατον να ξεφύγουμε. Τι να συμβαίνει, άραγε; Η ανάγνωση μερικών εδαφίων θα μας ξεκαθαρίσει το ζήτημα». Η αδελφή Σούζαν άνοιξε ένα βιβλίο και διάβασε δυνατά: «Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). «Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).

Μετά την ανάγνωση των λόγων αυτών, η αδελφή Σούζαν εξακολούθησε τη συναναστροφή της: «Τώρα που διαβάσαμε τα δύο αυτά χωρία, δεν είναι λίγο πιο ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο αδυνατούμε παντελώς να ξεφύγουμε από τους περιορισμούς των δεσμών της αμαρτίας; Έχουμε διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά που, παρά το γεγονός ότι έχουμε λυτρωθεί από τον Κύριο Ιησού, οι σατανικές φύσεις μας που μας ωθούν στην αμαρτία, έχουν ακόμα βαθιά θεμέλια. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε παρά να διαπράττουμε συχνά αμαρτίες και να αντιτιθέμεθα στον Θεό. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε κατά την Εποχή της Χάριτος και επιτέλεσε το στάδιο του έργου της λύτρωσης, σώζοντας την ανθρωπότητα από την αμαρτία και επιτρέποντάς μας να ξεφύγουμε από την καταδίκη και τις περιστολές του νόμου – έτσι, μπορούσαμε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για να έρθουμε ενώπιον του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς συγχώρεσε τις αμαρτίες μας, αλλά δεν μας λύτρωσε από τις σατανικές διαθέσεις μας, όπως η αλαζονεία, ο εγωισμός, η δολιότητα και το κακό. Ζούμε ακόμα μέσα σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης, και δεν μπορούμε να βρούμε απελευθέρωση. Για παράδειγμα, οι φύσεις μας είναι απίστευτα ύπουλες, δόλιες, εγωιστικές και ποταπές, και ό,τι κι αν κάνουμε, είναι προς δικό μας όφελος. Στην επικοινωνία μας με τους άλλους, μονίμως ψευδόμαστε και συμπεριφερόμαστε παραπλανητικά, προκειμένου να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, τη θέση και την υπόληψή μας. Είμαστε ανίκανοι να βιώσουμε αυτό που απαιτεί ο Κύριος: να είμαστε απλοί και ειλικρινείς όπως τα μικρά παιδιά. Οι φύσεις μας είναι απίστευτα αλαζονικές και σε οτιδήποτε αντιμετωπίζουμε, θέλουμε πάντα οι άλλοι να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές μας επιταγές. Μόλις κάποιος κάνει κάτι που μας δυσαρεστεί, χάνουμε την ψυχραιμία μας, κατσαδιάζοντας και περιορίζοντάς τον. Επιπλέον, παρ’ όλο που πιστεύουμε στον Κύριο, δεν επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε πράξη τα λόγια ή τις αξιώσεις Του. Αντίθετα, προτιμούμε να ακολουθούμε τις κακές τάσεις του κόσμου‧ κυνηγάμε σαρκικές ανέσεις και απολαύσεις, όπως τα χρήματα, το όνομα και η θέση, ακριβώς όπως κάνουν οι άπιστοι. Ο κατάλογος έχει συνέχεια. Οι σατανικές διαθέσεις μας είναι πραγματικά βαθιά ριζωμένες, οπότε δεν μπορούμε παρά να παραβαίνουμε τις διδαχές του Κυρίου, και παρόλο που εξομολογούμαστε αληθινά συχνά, οι ίδιες μας οι φύσεις συνεχίζουν να είναι εναντίον του Θεού – κι εμείς ακόμα δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Ο Θεός εκφράζει περισσότερες αλήθειες κατά τις έσχατες ημέρες, ώστε να μας σώσει απόλυτα από την αμαρτία‧ κρίνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, προκειμένου να μας απαλλάξει από τα λανθασμένα κίνητρά μας και τις νοθείες μας, για να μας καθάρει και να μας μεταμορφώσει ολοκληρωτικά. Μόνο αποδεχόμενοι το έργο του Θεού για την κρίση των εσχάτων ημερών και αποκτώντας τις αλήθειες που εκφράζει Εκείνος, μπορούμε να απαλλαγούμε πλήρως από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να είμαστε κατάλληλοι να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού».

Αφού άκουσα όσα διάβασε η αδελφή Σούζαν και τη συναναστροφή της, κατάλαβα ότι ο λόγος που αδυνατούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου όταν ο σύζυγός μου έκανε κάτι που δεν μου άρεσε, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα να συγκρατηθώ, οφειλόταν εξ ολοκλήρου στην αμαρτωλή φύση μου. Ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης και τούτο, μόνο για να μας δώσει άφεση αμαρτιών, αλλά δεν μας απάλλαξε από την αμαρτωλή φύση μας. Η αμαρτία ακόμα μας εξουσιάζει, έτσι συχνά αμαρτάνουμε και αντιτιθέμεθα στον Θεό‧ αδυνατούμε να συμβαδίζουμε με τον Θεό, κι έτσι συνεχίζουμε να είμαστε ανάξιοι να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, για να απαλλαγούμε από την αμαρτία μας; Όταν το σκέφτηκα αυτό, μοιράστηκα το ερώτημά μου με εκείνη.