Από την Άννα, Γερμανία

Σημείωση του συντάκτη: Πασχίζετε ακόμα μέσα στην αγωνία της αμαρτίας; Νιώθετε αποθαρρυμένοι και απογοητευμένοι επειδή ζείτε εγκλωβισμένοι σ’ έναν κύκλο αμαρτίας και μετάνοιας; Τι πρέπει να κάνουμε για να ξεφύγουμε από τα δεσμά της αμαρτίας; Ελπίζω η ανάγνωση αυτού του άρθρου να σας βοηθήσει κάπως.

Κλαίγοντας μέσα στην αμαρτία

Το 2001, ακολούθησα τη μητέρα μου στην πίστη στον Κύριο και μετά από λίγο καιρό μπήκα στην εκκλησία και ξεκίνησα την υπηρεσία μου. Είδα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου μπορούσαν να αγαπούν ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως μια οικογένεια, κι αυτό με έκανε να τους νιώθω ιδιαιτέρως κοντά μου. Απολάμβανα να πηγαίνω στις συναντήσεις και να ψέλνω ύμνους δοξάζοντας τον Κύριο μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και μέσα μου ένιωθα την εκκλησία σαν οικογένειά μου. Κατόπιν, μπήκα σε ένα θεολογικό ινστιτούτο και ξεκίνησα να μελετάω τη Βίβλο.

Σταδιακά ανακάλυπτα όλο και περισσότερα άνομα πράγματα στην εκκλησία. Πολλοί αδελφοί και αδελφές ζούσαν μέσα στην αμαρτία και δεν μπορούσαν να κάνουν πράξη τις διδαχές του Κυρίου. Ο διευθυντής του κατηχητικού και η σύζυγός του μηχανορραφούσαν συχνά προς όφελός τους. Όταν κάποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις έκαναν δωρεές, εκείνοι διάλεγαν αμέσως μερικά από τα καλύτερα κομμάτια για τους ίδιους —ακόμα και ο πάστορας είχε αυτή τη συμπεριφορά— ενώ οι φτωχές οικογένειες στην εκκλησία σπάνια έπαιρναν οτιδήποτε. Οι επικεφαλής μικρών ομάδων ήταν επίσης ιδιαιτέρως υπερόπτες και αλαζόνες. Συχνά εξύψωναν τους εαυτούς τους υπό την παρουσία μας και έθεταν περιορισμούς στους άλλους. Τα μέλη της εκκλησίας υπηρετούσαν τον Κύριο για χάρη του δικού τους κύρους και των δικών τους συμφερόντων, και συχνά καταδίκαζαν τις άλλες εκκλησίες ως κακές και υποτιμούσαν τους άλλους. Παρόλο που τα λόγια και οι ενέργειές τους εντός της εκκλησίας φαίνονταν ευλαβικά, αυτό που βίωναν στη ζωή τους ήταν αλαζονεία, πανουργία και εγωισμός, σαν να ήταν εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι. Κι εγώ το ίδιο ήμουν. Στην εκκλησία συμπεριφερόμουν πολύ καλά, και μάλιστα όταν οι άλλοι μού ζητούσαν να κάνω πράγματα που δεν μου άρεσαν, εγώ έβαζα τα δυνατά μου για να το αντέξω, να αντιπαρέλθω τη δυσανασχέτησή μου και να μην αποκαλύψω τη δυσαρέσκειά μου, αλλά στο σπίτι ήμουν αυταρχική, υπερόπτης και μερικές φορές έβαζα ακόμα και τις φωνές στη μητέρα μου. Όταν παντρεύτηκα, αν ο σύζυγος και το παιδί μου δεν έκαναν αυτό που τους έλεγα, νευρίαζα μαζί τους. Σκέφτηκα πώς στο κατηχητικό μάθαινα στα παιδιά να ακολουθούν τις διδαχές του Κυρίου και να είναι στοργικά και ανεκτικά απέναντι στους άλλους, αλλά εγώ δεν μπορούσα να κάνω πράξη αυτά τα πράγματα στη δική μου ζωή και συνειδητοποίησα ότι ζούσα μέσα στην αμαρτία. Προσευχόμουν συχνά στον Κύριο για να με συγχωρέσει, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Ένιωθα απόγνωση και σύγχυση· «Ο απόστολος Παύλος είπε: “Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου” (Ρωμαίοι 8:1-2). Πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό και ο Κύριος συγχωρεί τις αμαρτίες μας. Έχουμε άφεση αμαρτιών, που πρέπει να σημαίνει ότι δεν αμαρτάνουμε πλέον· όμως γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω μέσα στην αμαρτία; Γιατί δεν μπορώ να κάνω πράξη τις διδαχές του Κυρίου; Πότε θα μπορέσω επιτέλους να σταματήσω να αμαρτάνω;»

Ρώτησα τους ιεροκήρυκες σχετικά με τη σύγχυσή μου, αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Μου είπαν απλώς να έχω πίστη στον Κύριο. Οι απαντήσεις τους με άφησαν χωρίς μονοπάτι. Οι συνάξεις στην εκκλησία δεν μου πρόσφεραν πλέον καμία βοήθεια, οπότε σταμάτησα να πηγαίνω. Κατόπιν, παρακολουθούσα συχνά χριστιανικές ταινίες στο YouTube, σε αναζήτηση της πνευματικής θρέψης για τη ζωή. Παρακολουθούσα πολλά κηρύγματα και διαλέξεις από πολλούς πάστορες και πρεσβύτερους, αλλά τίποτα από αυτά δεν μπορούσε να με βοηθήσει να αλλάξω, ούτε μπορούσαν να μου παρέχουν κάποια εξέλιξη στην πνευματική ζωή. Εξακολουθούσα να ζω σε μια κατάσταση όπου διέπραττα αμαρτίες το πρωί και τις εξομολογούμουν το βράδυ. Δεν ήξερα πότε θα μπορούσα να σταματήσω να αμαρτάνω, και προσευχόμουν συχνά γι’ αυτό το ζήτημα, έκλαιγα και εκλιπαρούσα τον Κύριο να με βοηθήσει.

Ένα φως εμφανίζεται, καθώς ο Θεός ακούει τις προσευχές μου

Μια μέρα, το 2018, καθώς έψαχνα για χριστιανικές ταινίες, μου τράβηξε την προσοχή μια ταινία με τίτλο «Πού είναι το σπίτι μου», κι έτσι, από περιέργεια, έκανα κλικ και την είδα. Μέσα στην ταινία είδα ότι η πρωταγωνίστρια και οι ιεροκήρυκες δεν διάβαζαν τη Βίβλο, παρά διάβαζαν το βιβλίο «Ο Λόγος Eνσαρκώνεται». Δεν το είχα ξαναδεί αυτό το βιβλίο, αλλά τα λόγια που περιείχε ήταν γεμάτα αλήθεια και μπορούσαν να επιλύσουν πρακτικές δυσκολίες των ανθρώπων. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Γουέν Για, είχε βιώσει ως παιδί τον χωρισμό των γονιών της και, κατόπιν, υπέφερε από τα βάσανα της μητέρας της που αρρώστησε βαριά και από τον θάνατο του πατέρα της. Παρόλα αυτά, όταν ένιωσε αποκαρδιωμένη και απελπισμένη, ήταν ο Θεός που την έσωσε. Τα λόγια από το βιβλίο «Ο Λόγος Eνσαρκώνεται» έδωσαν τη δυνατότητα στη Γουέν Για να καταλάβει ότι εμείς, ως άνθρωποι, έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και ζούμε όλοι μέσα στη δυστυχία, χωρίς καμία ελπίδα να γλιτώσουμε, και μόνο αν έρθουμε ενώπιον του Θεού, μπορούμε να βρούμε προστασία και να ζούμε ευτυχισμένοι. Αργότερα, η Γουέν Για κατάφερε να ξεπεράσει τα βάσανά της και να βρει το πραγματικό της σπίτι. Από την ταινία είδα ότι τα λόγια από το «Ο Λόγος Eνσαρκώνεται» ήταν πραγματικά υπέροχα. Μπορούσαν να μου δώσουν δύναμη. Σκέφτηκα: «Ποιος θα μπορούσε να μας δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη διάθεση του Θεού; Ποιος θα μπορούσε να εξηγήσει με σαφήνεια τη ροπή προς την αμαρτία και την κακία της ανθρωπότητας; Ποιος θα μπορούσε να κατανοήσει τον λόγο που βασανίζεται η ανθρωπότητα; Και ποιος θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα των ανθρώπων που ζούνε μέσα στα βάσανα;» Ένιωσα ότι αυτά τα λόγια είχαν εξουσία και ότι δεν θα μπορούσε να τα έχει εκφέρει κάποιος άνθρωπος. Μου κίνησε έντονα το ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο, επειδή ένιωσα ότι αυτά τα λόγια μπορούσαν να βελτιώσουν τη σχέση μου με τον Θεό.

Έτσι, συνέχισα να παρακολουθώ ταινίες από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Είδα την ταινία «Σωτηρία», στην οποία ο πρωταγωνιστής ξοδεύει με ενθουσιασμό για τον Θεό, απαρνείται τα πάντα για να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, και παρόλο που τον συλλαμβάνει και τον βασανίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ), εκείνος συνέχισε την εκτέλεση των καθηκόντων μετά την απελευθέρωσή του. Νόμιζε ότι επειδή είχε υποφέρει, είχε ταξιδέψει μακριά, είχε κατανοήσει μεγάλο μέρος της αλήθειας και ήταν κάποιος που είχε γνώση του Θεού, λογικά είχε τα προσόντα για να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Όμως αργότερα, τον βρήκε μια αιφνίδια δοκιμασία. Η αστυνομία του ΚΚΚ συνέλαβε και βασάνισε μέχρι θανάτου τη γυναίκα του. Όταν το μαθαίνει αυτό, παραπονιέται στον Θεό, Τον κατηγορεί, Τον παρεξηγεί και χάνει την πίστη του προς τον Θεό. Μέσα στον πόνο του, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού τον κάνουν να αναλογιστεί τον εαυτό του και να συνειδητοποιήσει ότι πιστεύει στον Θεό και εκτελεί τα καθήκοντά του για να κερδίσει ευλογίες, και ότι όταν έρχονται δοκιμασίες, εξακολουθεί να είναι ικανός για να παρεξηγήσει τον Θεό και να Τον κατηγορήσει. Μετά από αυτό, διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, καταλαβαίνει ότι μπορεί ακόμα να παρακούει τον Θεό και να Του αντιστέκεται, και ότι δεν έχει κερδίσει πραγματικά τη σωτηρία. Μόνο όσοι έχουν ειλικρινή αγάπη για τον Θεό και Τον υπακούν ειλικρινά μπορούν να φτάσουν στην πλήρη σωτηρία. Καθώς υποβάλλεται σε αυτήν τη δοκιμασία, η εσφαλμένη άποψη και οι λανθασμένες αντιλήψεις του για την πίστη στον Θεό αλλάζουν, αναπτύσσει νέα πίστη στον Θεό και συνεχίζει να Τον υπηρετεί. Αυτή η ταινία με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η δικιά μου αγάπη για τον Θεό απείχε πολύ από το να είναι επαρκής. Αν ήμουν στην ίδια θέση με τον πρωταγωνιστή, δεν ξέρω αν θα παρέμενα πιστή στον Θεό. Οι εμπειρίες του πρωταγωνιστή της ταινίας μού έδωσαν την πεποίθηση ότι θα έπρεπε να ενισχύσω την πίστη μου, να συνεχίσω να ακολουθώ τον Θεό και να βιώσω παρόμοιες καταστάσεις, ώστε ο Θεός να εξαγνίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, επειδή μόνο τότε θα είχα μια ευκαιρία να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών.

Αργότερα, όταν παρακολουθούσα ταινίες σχετικά με τις συλλήψεις, το μαρτύριο και τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι αδελφοί και οι αδελφές της Eκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού στα χέρια του ΚΚΚ, πρόσεξα ότι, καθώς βίωναν διώξεις και δοκιμασίες, η βάση της πίστης τους ήταν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω αυτά τα λόγια, επειδή ένιωθα ότι αυτά τα λόγια ήταν η αλήθεια, διαφορετικά θα ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές να παραμείνουν πιστοί στον Θεό και να Τον ακολουθούν, τη στιγμή που τους καταδίωκε τόσο βάναυσα η κυβέρνηση του ΚΚΚ. Θαύμαζα απεριόριστα την ακλόνητη πίστη τους και την επιθυμία τους να υπηρετούν τον Θεό, και ένιωθα ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα που πέτυχε το έργο του Αγίου Πνεύματος, καθότι ήταν αδύνατον για τους ανθρώπους να παράγουν μια τέτοια μαρτυρία. Αφότου είδα όλα αυτά τα πράγματα, η περιέργειά μου για την Eκκλησία του Παντοδύναμου Θεού μεγάλωσε.

Η καρδιά μου ευφραίνεται καθώς βρίσκω το μονοπάτι για να απαλλαχτώ από την αμαρτία

Τελικά, επισκέφθηκα τον ιστότοπο της Eκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού και επικοινώνησα με τους αδελφούς και τις αδελφές από την εκκλησία. Στην πρώτη μας συνάντηση, ο Αδελφός Ζενγκ συναναστράφηκε μαζί μου: «Υπάρχουν όλο και περισσότερες ανομίες που συμβαίνουν στις εκκλησίες. Τα κηρύγματα από τους πάστορες και τους πρεσβύτερους είναι κοινότυπα, ανιαρά και άψυχα, οι συνάξεις στις εκκλησίες δεν παρέχουν καμία θρέψη και οι πιστοί, σχεδόν παγκοσμίως, ζούνε σε έναν κύκλο αμαρτίας και μετάνοιας. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μετακομίσει. Ο Θεός έχει έρθει και πάλι ενσαρκωμένος για να κλείσει την Εποχή της Χάριτος, να ξεκινήσει την Εποχή της Βασιλείας και να επιτελέσει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού της ανθρωπότητας. Το Άγιο Πνεύμα έχει αφήσει ήδη τις εκκλησίες της Εποχής της Χάριτος και έχει πάει στις εκκλησίες της Εποχής της Βασιλείας, και τώρα εργάζεται σε όλους εκείνους που δέχονται το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες. Συνεπώς, επειδή οι εκκλησίες της Εποχής της Χάριτος στερούνται τώρα το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορούν να παρέχουν μια πηγή ζώντος νερού, οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στο σκοτάδι και έτσι γίνονται ακόμα πιο αχρείοι. Αυτό εκπληρώνει την προφητεία του Ιεχωβά Θεού: “Και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, ότε έμενον τρεις μήνες έτι έως του θέρους· και έβρεξα επί μίαν πόλιν και επί άλλην πόλιν δεν έβρεξα· μία μερίς εβράχη και η μερίς, επί την οποίαν δεν έβρεξεν εξηράνθη” (Άμως 4:7). Μόνο αν συμβαδίζουμε με τα βήματα του Θεού μπορούμε να λάβουμε το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και μόνο μέσα από τη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού μπορούν τα διψασμένα πνεύματά μας να σβήσουν εν τέλει τη δίψα τους».

Μόνο τότε κατάλαβα ότι η εκκλησία μας δεν είχε το έργο του Αγίου Πνεύματος, επειδή ο Θεός είχε έρθει για να πραγματοποιήσει ένα νέο στάδιο του έργο και το έργο του Αγίου Πνεύματος είχε προχωρήσει. Ένιωσα ότι η συναναστροφή του Αδελφού Ζενγκ είχε φως και είχε την καθοδήγηση του Θεού, όμως ήμουν και κάπως μπερδεμένη: «Πιστεύω ότι ο Κύριος Ιησούς μπορεί όντως να έχει επιστρέψει, αλλά ο Κύριος Ιησούς μάς έχει ήδη σώσει. Όταν επιστρέψει ο Κύριος, οφείλει να μας αρπάξει απευθείας στη βασιλεία των ουρανών. Γιατί πρέπει να επιτελέσει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων; Τι συμβαίνει εδώ;» Έτσι, εξήγησα γιατί ήμουν μπερδεμένη.

Αφότου με άκουσε, ο Αδελφός Ζενγκ συναναστράφηκε μαζί μου: «Πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν αυτήn την άποψη. Πιστεύουν ότι εφόσον δεχθούμε τον Κύριο Ιησού ως τον Σωτήρα μας, συγχωρούνται οι αμαρτίες μας, λυτρωνόμαστε και, όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα αρπαγούμε απευθείας στον ουρανό. Έχουμε, όμως, αναλογιστεί αν αυτού του είδους η άποψη συνάδει με την αλήθεια; Είπε ο Κύριος Ιησούς ότι αν συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας, μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών; Είπε ποτέ κάτι τέτοιο το Άγιο Πνεύμα; Ο Ιεχωβά Θεός είπε: “Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευιτικόν 11:45). Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος, οπότε, μόνο εκείνοι των οποίων οι αμαρτίες έχουν εξαγνιστεί και που μπορούν να κάνουν το θέλημα του Θεού, θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Είμαστε γεμάτοι ακαθαρσίες και μπορούμε ακόμα να επαναστατούμε ενάντια στον Θεό και να Του αντιστεκόμαστε. Αν ήταν να πηγαίνει απευθείας στη βασιλεία των ουρανών ανθρώπους σαν εμάς, πώς θα εκφραζόταν η δικαιοσύνη και η αγιότητα του Θεού; Έτσι, η αντίληψη που έχουμε ότι “μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, αν συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας”, δεν συνάδει ούτε με τα λόγια του Κυρίου ούτε με το θέλημα του Κυρίου. Μόνο εκείνοι που απαλλάσσονται από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και γίνονται άνθρωποι που μπορούν να κάνουν το θέλημα του Θεού, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Ας διαβάσουμε μερικά αποσπάσματα από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και θα το καταλάβεις πιο καθαρά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός” (από «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). “Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία” (από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

«Όπως γνωρίζουμε όλοι μας, οι άνθρωποι στα τέλη της Εποχής του Νόμου ήταν ακόμα πιο βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Κανένας δεν μπορούσε να τηρήσει τους νόμους ή τις εντολές και καμία προσφορά δεν μπορούσε να τους λυτρώσει από τις αμαρτίες τους. Αντιμετώπιζαν όλοι τον κίνδυνο της καταδίκης και της θανάτωσης από τον νόμο. Για να σώσει από την απειλή του θανάτου εκείνους που ζούσαν υπό τον νόμο, ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε ως Κύριος Ιησούς και πραγματοποίησε το έργο της λύτρωσης. Επιτέλεσε το έργο Του στη γη και τελικά σταυρώθηκε ως αναμάρτητη σάρκα, λειτουργώντας ως προσφορά περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα, η οποία λύτρωσε τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους. Όποιος αποδεχόταν το έργο του Κυρίου Ιησού, εφόσον εξομολογούσε τις αμαρτίες του στον Κύριο και μετανοούσε, θα συγχωρούνταν οι αμαρτίες του και δεν θα καταδικαζόταν ούτε θα θανατωνόταν από τον νόμο, και θα απολάμβανε, επίσης, την άφθονη χάρη του Κυρίου και τις ευλογίες Του. Για εκείνους που ζούσαν υπό τον νόμο, αυτή ήταν σωτηρία. Έτσι, όταν λέμε ότι σωζόμαστε επειδή πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, αναφερόμαστε κυρίως στο γεγονός ότι έχουμε γλιτώσει από την καταδίκη και την κατάρα του νόμου. Όμως, το γεγονός ότι πιστεύουμε και σωζόμαστε, σημαίνει ότι έχουμε εξαγνιστεί; Παρόλο που, αφότου πιστέψουμε στον Κύριο, εξωτερικά κάνουμε μερικές καλές πράξεις, μπορούμε να υποφέρουμε και να περνάμε κακουχίες, να κάνουμε προσφορές και να παρέχουμε υπηρεσία, να κάνουμε το έργο του Κυρίου, και ούτω καθεξής, η διεφθαρμένη διάθεσή μας είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Οι σατανικές φύσεις, όπως η αλαζονεία, ο εγωισμός, η πονηριά, η απληστία και η κακία έχουν γίνει ήδη η ζωή μας. Βρισκόμαστε υπό τον έλεγχο αυτών των σατανικών φύσεων, είμαστε ακόμα ικανοί να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό, άθελά μας, και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να κάνουμε πράξη τις διδαχές του Κυρίου. Στην καθημερινή μας ζωή, για παράδειγμα, όταν τα λόγια των άλλων πληγώνουν την υπερηφάνεια μας, παρόλο που μπορεί να μην πούμε τίποτα, γινόμαστε μέσα μας προκατειλημμένοι και μάλιστα καταδικάζουμε τους άλλους. Δεν είμαστε καθόλου ανεκτικοί ή υπομονετικοί, πόσο μάλλον αγαπάμε τους εχθρούς μας. Λέμε συχνά ψέματα και εξαπατούμε, με συνέπεια να μην είμαστε έντιμοι, προκειμένου να προστατεύσουμε τη φήμη, το κύρος και τα συμφέροντά μας. Επίσης, όταν ο Θεός μάς ευλογεί, Τον ευχαριστούμε και Τον δοξάζουμε, και έχουμε μεγαλύτερο κίνητρο για να ξοδέψουμε γι’ Αυτόν· όμως, όταν μας βρίσκουν συμφορές, διαμαρτυρόμαστε στον Θεό και Τον παρεξηγούμε, δεν είμαστε πρόθυμοι να ξοδέψουμε για τον Θεό και, σε σοβαρές περιπτώσεις, προδίδουμε τον Θεό. Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Υπάρχει ακόμα τόση διαφθορά μέσα μας, οπότε, πώς θα ήταν δυνατόν να μας ανυψώσει ο Θεός στη βασιλεία Του; Είναι αρκετά σαφές πως το γεγονός ότι έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες μας, επειδή πιστεύουμε, δεν σημαίνει ότι έχουμε εξαγνιστεί, διότι ο Κύριος Ιησούς μάς λύτρωσε μόνο από τις αμαρτίες, όχι από τις σατανικές φύσεις μας. Αν δεν αντιμετωπίσουμε τις σατανικές φύσεις μας, ακόμα κι αν οι αμαρτίες μας συγχωρεθούν χίλιες ή δέκα χιλιάδες φορές, και πάλι δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, βάσει των αναγκών μας, ο Θεός έχει εμφανιστεί ξανά ενσαρκωμένος, στις έσχατες ημέρες, για να επιτελέσει το περαιτέρω έργο της κρίσης και του εξαγνισμού, εξέφρασε όλη την αλήθεια που χρειαζόμαστε για να εξαγνιστούμε, αποκάλυψε το αληθινό γεγονός της διαφθοράς μας από τον Σατανά, αποκάλυψε τη ρίζα της αμαρτίας μας και της αντίστασής μας στον Θεό και υπέδειξε το μονοπάτι για να αλλάξουμε τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Αν αποδεχτούμε την κρίση και την παίδευση στα λόγια του Θεού, διαβάζουμε ενδελεχώς τον λόγο του Θεού και επιδιώκουμε ειλικρινά την αλήθεια, σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεσή μας θα εξαγνιστεί και θα αλλάξει και, τελικά, θα γίνουμε άνθρωποι που υπακούν τον Θεό και Τον αγαπάνε αυθεντικά. Με αυτόν τον τρόπο, θα γίνουμε άνθρωποι που έχουν σωθεί πλήρως από τον Θεό, και μόνο τότε μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού».

Αφότου άκουσα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και συναναστράφηκα με τον Αδελφό Ζενγκ, κατάλαβα ότι ο Κύριος Ιησούς είχε συγχωρέσει μόνο τις αμαρτίες μας, και το να σωθούμε επειδή πιστεύουμε σημαίνει μόνο ότι δεν μας καταδικάζει και δεν μας θανατώνει ο νόμος, χωρίς, όμως, να σημαίνει ότι έχουμε εξαγνιστεί. Σκεφτόμουν πώς γίνεται, παρά το γεγονός ότι στην εκκλησία μπορούσα να είμαι ανεκτική και να ελέγχω τα συναισθήματά μου, στο σπίτι ήμουν ιδιότροπη και υπερόπτης. Ειδικά όταν η οικογένειά μου έλεγε ή έκανε πράγματα που πήγαιναν κόντρα στα θέλω μου, εγώ έχανα την ψυχραιμία μου. Παρόλο που εξομολογούμουν τις αμαρτίες μου και μετανοούσα ενώπιον του Κυρίου, κάθε φορά που έχανα την ψυχραιμία μου, την επόμενη φορά γινόταν πάλι το ίδιο. Δεν μπορούσα να το αλλάξω. Τελικά συνειδητοποίησα ότι αυτό οφειλόταν στη ότι η ροπή προς την αμαρτία που είχα μέσα μου δεν είχε εξαλειφθεί. Στην Αποκάλυψη, ο στίχος 21:27 λέει: «Και δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα και ψεύδος». Οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Πώς θα μπορούσε κάποιος σαν εμένα, γεμάτος διεφθαρμένες διαθέσεις, να κερδίσει την έγκριση του Θεού και να μεταφερθεί απευθείας στη βασιλεία των ουρανών; Τώρα συνειδητοποίησα ότι η επιστροφή του Θεού στις έσχατες ημέρες για να πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως και να εξαγνίσει τον άνθρωπο ήταν πολύ απαραίτητη! Όταν τα κατάλαβα αυτά τα πράγματα, ήμουν πολύ ενθουσιασμένη, αλλά εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω πολύ καλά με ποιον τρόπο ο Θεός κρίνει και εξαγνίζει τους ανθρώπους. Σκέφτηκα ότι, με τόσα ακάθαρτα πράγματα μέσα μου, αν ο Θεός κάνει το έργο της κρίσεως, εγώ δεν θα καταδικαστώ; Έτσι, εξήγησα τη σύγχυσή μου και ζήτησα από τον Αδελφό Ζενγκ να συναναστραφεί μαζί μου.

Αφού με άκουσε, χαμογέλασε και είπε: «Ο λόγος που κάνουμε τέτοιες σκέψεις είναι επειδή δεν γνωρίζουμε το έργο της κρίσης του Θεού! Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει εκφράσει λόγια για να πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως, όχι επειδή καταδικάζει τις αμαρτίες μας, αλλά για να μας εξαγνίσει, να μας σώσει, να μας δώσει τη δυνατότητα να δούμε το αληθινό γεγονός της διαφθοράς μας από τον Σατανά μέσα από τις αποκαλύψεις που εμπεριέχονται στα λόγια Του, να μας δώσει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε τη φύση και την ουσία μας που μας κάνουν να αντιστεκόμαστε στον Θεό και να Τον προδίδουμε, και, ταυτόχρονα, να μας δώσει τη δυνατότητα να μάθουμε ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι απρόσβλητη, να μας δώσει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε μέσα μας φόβο Θεού, να μας δώσει τη δυνατότητα να απεχθανόμαστε και να καταριόμαστε τη σατανική φύση μας από τα βάθη της καρδιάς μας, να μας δώσει τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από τη διεφθαρμένη διάθεσή μας, να μας δώσει τη δυνατότητα να βιώσουμε μια πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα και να φτάσουμε στην πλήρη σωτηρία από τον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι το έργο της κρίσεως που επιτελεί ο Θεός τις έσχατες ημέρες είναι η μεγαλύτερη αγάπη και σωτηρία Του για την ανθρωπότητα! Πώς, λοιπόν, πραγματοποιεί ο Θεός το έργο της κρίσεως και εξαγνίζει τους ανθρώπους; Ας διαβάσουμε τον λόγο του Θεού για να μάθουμε περισσότερα σχετικά με αυτήν την πτυχή της αλήθειας».

Άνοιξε ένα βιβλίο με τον λόγο του Θεού και διάβασε: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» (από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

Με χαμόγελο, συναναστράφηκε μαζί μου και είπε: «Τα λόγια του Θεού δηλώνουν ξεκάθαρα ότι κατά τις έσχατες ημέρες, Αυτός εκφράζει πολλές πτυχές της αλήθειας για να κρίνει και να εξαγνίσει τους ανθρώπους. Ο Θεός αποκαλύπτει την ουσία της διεφθαρμένης φύσης μας, τις πολλές αντιλήψεις και τις πλάνες που είναι βαθιά θαμμένες μέσα μας, όσον αφορά την πίστη στον Θεό, καθώς και κάθε είδους σατανικής μας διάθεσης, και πολλά άλλα. Στα λόγια του Θεού βλέπουμε ότι είμαστε τόσο βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά και ότι οι σατανικές τοξίνες, φιλοσοφίες και λογική έχουν γίνει η ζωή μας. Μέσα από τα λόγια και τα έργα μας κάνουμε πράξη τέτοιου είδους σατανική λογική, αρχές και μοχθηρά ρητά, όπως: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, “Είμαι κύριος του εαυτού μου τόσο στον ουρανό όσο και στη γη”, “Εκείνοι που μοχθούν με το μυαλό τους κυβερνούν τους άλλους, ενώ εκείνοι που μοχθούν με τα χέρια τους κυβερνώνται από άλλους”, “Ο άνθρωπος θα κάνει οτιδήποτε για να πλουτίσει” και “Οι άνθρωποι πρέπει πάντοτε να πασχίζουν να γίνουν καλύτεροι από τους συγχρόνους τους”. Βάζουμε πάνω απ’ όλα τα συμφέροντά μας, τον πλούτο, τη φήμη και το κύρος μας, και κατά την αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους, θέλουμε πάντοτε να μας υπακούν. Ό,τι κι αν κάνουμε, μηχανορραφούμε πάντοτε για τα δικά μας συμφέροντα. Όταν έχουμε κάτι να κερδίσουμε, τρέχουμε για να το κάνουμε πρώτοι, ενώ προσπαθούμε να αναβάλουμε ή να αποφύγουμε πράγματα από τα οποία δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα. Ακόμα κι όταν πιστεύουμε στον Θεό, απαρνιόμαστε πράγματα και ξοδεύουμε για να κερδίσουμε δώρα και τρόπαια, ελπίζοντας να ανταλλάξουμε ένα μικρό τίμημα για σπουδαίες ευλογίες. Υπάρχουν τόσο πολλά παραδείγματα. Όλα τα λόγια και τα έργα μας αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως αλαζονεία, υπεροψία, εγωισμό, ποταπότητα, απληστία, πονηριά και μοχθηρία, και στερούμαστε αληθινής ανθρώπινης ομοιότητας. Την ίδια στιγμή που βιώνουμε την κρίση και την παίδευση στα λόγια του Θεού, ο Θεός διευθετεί, επίσης, διάφορες καταστάσεις για να μας κλαδέψει, να μας αντιμετωπίσει, να μας συμμορφώσει και να μας πειθαρχήσει. Ενίοτε, ζούμε σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και δεν κάνουμε πράξη την αλήθεια, κι έτσι πέφτουμε στο σκοτάδι και δεν μπορούμε να νιώσουμε την παρουσία του Θεού, με συνέπεια να νιώθουμε αγωνία και να βασανιζόμαστε. Όταν ερχόμαστε ενώπιον του Θεού, προσευχόμαστε και γυρνάμε από την άλλη, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να μας κατηγορήσει, να μας κάνει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε κατάλληλη αλήθεια για να την κάνουμε πράξη. Ενίοτε, ο Θεός κινητοποιεί ανθρώπους, ζητήματα και συμβάντα ως υπενθύμιση και για να μας αντιμετωπίσει, να μας κάνει να μάθουμε ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι απρόσβλητη, καθώς και να αναλογιστούμε τον εαυτό μας, ώστε να καταφέρουμε να γνωρίσουμε την ανυπακοή και την αντίστασή μας. Ενίοτε, ο Θεός μάς παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να καταλάβουμε τις καλές προθέσεις Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και μας δίνει τη δυνατότητα να μην είμαστε αρνητικοί ή αδύναμοι, να έχουμε αποφασιστικότητα για την επιδίωξη της αλήθειας και να επιδιώκουμε την αλλαγή διάθεσης. Όταν βιώνουμε την κρίση και την παίδευση του Θεού, αναπτύσσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα, και μαθαίνουμε, επίσης, τι είδους ανθρώπους συμπαθεί και αντιπαθεί ο Θεός και τι είδους ανθρώπους σώζει και τι είδους ανθρώπους απορρίπτει. Αναπτύσσουμε ακόμα μεγαλύτερο φόβο Θεού και υπακοή στον Θεό, και αρχίζουμε να απεχθανόμαστε τη σατανική φύση μας, να προδίδουμε τη σατανική λογική και να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Οι απόψεις μας για τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν, οι διαθέσεις της ζωής μας σταδιακά αλλάζουν και αρχίζουμε να βιώνουμε μια ανθρώπινη ομοιότητα. Μπορούμε να νιώσουμε πραγματικά ότι το έργο της κρίσης του Θεού είναι πρακτικό, ότι μπορεί όντως να εξαγνίσει και να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, και ότι μόνο αν αποδεχτούμε το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες μπορούμε να απελευθερωθούμε εντελώς από τα δεσμά της αμαρτίας, να φτάσουμε σε πλήρη σωτηρία από τον Θεό και να μεταφερθούμε από τον Θεό στη βασιλεία των ουρανών».

Μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, έμαθα ότι η κατανόησή μου για το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες ήταν λανθασμένη. Ήταν βασισμένη στις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Θυμήθηκα τα λόγια του Ιεχωβά Θεού: «Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Ιεχωβά. Αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών» (Ησαΐας 55:8-9). Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας, τα έργα Του είναι θαυμαστά, ανεξιχνίαστα και γεμάτα με τη σοφία Του, και δεν είναι πράγματα που μπορούμε να κατανοήσουμε με το μυαλό μας. Κατάλαβα τελικά ότι το έργο της κρίσης του Θεού δεν έχει σκοπό να καταδικάσει ή να τιμωρήσει, αλλά, αντιθέτως, να εξαγνίσει και να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να μας δώσει τη δυνατότητα να σωθούμε πλήρως από τον Θεό. Όταν κατάλαβα αυτά τα πράγματα, δεν φοβόμουν πλέον. Αντιθέτως, επιθυμούσα ακόμα περισσότερο να ακολουθώ τον Θεό, και ευφράνθηκα που ήμουν ικανός να ακούσω τη φωνή του Θεού και να βρω ένα μονοπάτι για να ξεφύγω από την αμαρτία. Με χαρά αποδέχτηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.

Ζώντας στο φως, επιδιώκοντας την αλήθεια

Αφότου αποδέχτηκα το νέο έργο του Θεού, άκουγα συχνά δοξολογίες για τον Θεό και παρακολουθούσα ταινίες, διαλόγους και κωμικά σκετς στον ιστότοπο της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, καθώς και συμμετείχα στην εκκλησιαστική ζωή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Απολάμβανα το πότισμα και την ποίμανση του λόγου του Θεού, έπινα το νερό από τον ποταμό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο, το πνεύμα μου ξεδίψασε και δεν διψούσα πλέον. Μέσα από συνεχή ανάγνωση του λόγου του Θεού, κατάφερα να κατανοήσω ορισμένες πτυχές της αλήθειας, όπως τον στόχο και τη σημασία των τριών σταδίων του έργου του Θεού, τη σημασία του ονόματος του Θεού, το μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού και πώς να φτάσω σε πλήρη σωτηρία και να εξαγνιστώ. Κατάφερα, επίσης, να μάθω περισσότερα για τη διάθεση του Θεού, είδα ότι η διάθεση του Θεού δεν είναι μόνο φιλεύσπλαχνη και στοργική, αλλά επίσης δίκαιη και μεγαλοπρεπής, και είδα ότι η δίκαιη διάθεση που εκφράζει ο Θεός τις έσχατες ημέρες είναι πιο ικανή για να αλλάξει και να εξαγνίσει τη διεφθαρμένη φύση μας και να μας δώσει τη δυνατότητα για να φτάσουμε σε πλήρη σωτηρία. Τώρα, στη ζωή μου, έχω ξεκινήσει, επίσης, να εστιάζω στις δικές διεφθαρμένες διαθέσεις κάνοντας πράξη την αλήθεια και όντας ανεκτική και υπομονετική με την οικογένειά μου. Το γεγονός ότι μπόρεσα να κατανοήσω αυτά τα πράγματα οφείλεται εξ ολοκλήρου στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Δόξα τω Θεώ!