Οι γονείς της Γουένια χώρισαν όταν εκείνη ήταν δύο ετών και κατόπιν έζησε με τον πατέρα και τη μητριά της. Η μητριά της δεν μπορούσε να την αντέξει και πάντα μάλωνε με τον πατέρα της. Αυτός δεν είχε άλλη επιλογή - έπρεπε να στείλει τη Γουένια στο σπίτι της μητέρας της - αλλά η μητέρα της ήταν πλήρως επικεντρωμένη στο να διοικεί την επιχείρησή της και δεν είχε χρόνο να φροντίσει τη Γουένια. Έτσι, εκείνη συχνά πηγαινοερχόταν σε σπίτια συγγενών και φίλων που φρόντιζαν για την ανατροφή της. Μετά από πολλά χρόνια τέτοιας ανατροφής, η νεαρή Γουένια ένιωθε μόνη κι αβοήθητη και λαχταρούσε τη ζεστασιά ενός σπιτιού. Μόνο όταν ο πατέρας και η μητριά της χώρισαν επέστρεψε κοντά στον πατέρα της κι από τότε, είχε ένα σπίτι, κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει...

Μόλις μεγάλωσε η Γουένια, ήταν πολύ προσεκτική κι υπάκουη και μελετούσε σκληρά. Αλλά τη στιγμή που δούλευε σκληρά για να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο κολέγιο, την χτύπησε η ατυχία: Η μητέρα της έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία κι έμεινε παράλυτη και κατάκοιτη. Ο πατριός της εγκατέλειψε τη μητέρα της και μάλιστα πήρε τον έλεγχο όλων των περιουσιακών της στοιχείων και ο πατέρας της νοσηλεύτηκε με καρκίνο του ήπατος. Η Γουένια δεν μπορούσε να αναλάβει το βάρος όλου του νοικοκυριού, οπότε το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παρακαλέσει συγγενείς και φίλους, αλλά την απέρριψαν...

Τη στιγμή που η Γουένια υπέφερε και χωρίς πόρους, δύο αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού έδωσαν μαρτυρία στη Γουένια, τη μητέρα και την αδελφή της για το έργο του Παντοδύναμου Θεού στις έσχατες ημέρες. Κατανόησαν την πηγή του πόνου στη ζωή των ανθρώπων από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και κατάλαβαν ότι μόνο εάν οι άνθρωποι έρθουν μπροστά στον Θεό μπορούν να κερδίσουν την προστασία του Θεού και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Μόνο με την παρηγοριά των λόγων του Θεού μπόρεσαν η μητέρα και οι κόρες να βγουν από τον πόνο και την αδυναμία τους. Η Γουένια βίωσε πραγματικά την αγάπη και το έλεος του Θεού. Αισθάνθηκε τελικά τη ζεστασιά ενός σπιτιού και μπήκε σε ένα πραγματικό σπίτι...