Από τον Τζενγκ Λου, Κίνα

Γεννήθηκα σε μια χριστιανική οικογένεια. Ο πατέρας μου έλεγε συχνά: «Έχοντας πίστη στον Κύριο, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και δεν είμαστε πια αμαρτωλοί, και όταν έρθει ο Κύριος, θα μας πάρει στη βασιλεία των ουρανών, γιατί στη Βίβλο λέει: “Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν” (Προς Ρωμαίους 10:10)». Επί χρόνια, λοιπόν, πίστευα ότι δικαιωνόμουν και σωζόμουν μέσω της πίστης μου, και ότι θα έμπαινα στον ουρανό. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Κυρίου Ιησού που λένε: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Κατά Ματθαίον 7:21). Αυτό με μπέρδεψε πολύ. Ο Κύριος λέει ότι μόνο όσοι κάνουν το θέλημα του Θεού θα μπουν στον ουρανό και μας λέει να μη μισούμε, να μη φθονούμε τους άλλους, μα να αγαπάμε αλλήλους. Ήξερα ότι δεν ανταποκρινόμουν σε αυτό. Έλεγα ψέματα και εξαπατούσα συνεχώς για το δικό μου συμφέρον και δεν είχα πολλή υπομονή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν μπορούσα να αγαπήσω τους άλλους όπως τον εαυτό μου. Όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά, κατηγορούσα τον Θεό. Δεν αγαπούσα στ’ αλήθεια τον Θεό. Δεν μπορούσα να τηρήσω τις εντολές του Κυρίου και δεν έκανα το θέλημα του Θεού. Πώς θα μπορούσα να μπω στον ουρανό; Τότε μου ήρθαν στον νου τα λόγια του Θεού: «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικόν 11:45). Συνεχώς αμάρτανα και εξομολογούμουν, ήμουν ακόμη δέσμιος της αμαρτίας. Θα με έπαιρνε ο Κύριος στον ουρανό όταν ερχόταν; Μελέτησα τη Βίβλο προσπαθώντας να βγάλω άκρη. Έψαξα ξανά και ξανά, μα δεν μπόρεσα να βρω την οδό για να απαλλαγώ από την αμαρτία. Σκέφτηκα αυτό που είχε πει ο Παύλος: «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» (Προς Ρωμαίους 7:24). Ούτε ο Παύλος δεν μπορούσε να τον βρει, άρα πώς θα μπορούσα να τον βρω εγώ; Μεγάλωνα. κι ενώ ήμουν πιστός σχεδόν όλη μου τη ζωή ακόμα δεν ήμουν σίγουρος για το αν θα έμπαινα στον ουρανό. Ένιωθα πολύ αξιοθρήνητος και χαμένος. Ήθελα τόσο να βρω την οδό που οδηγεί στον ουρανό και να συναντήσω επιτέλους τον Κύριο εν ειρήνη. Οπότε άρχισα να επισκέπτομαι γνωστούς εξέχοντες χριστιανούς, όπου κι αν βρίσκονταν, μα ούτε εκείνοι μπορούσαν να με βοηθήσουν. Πήγα σε κάποιες συναθροίσεις άλλων δογμάτων, αλλά μιλούσαν για τα ίδια και τα ίδια, για τη δικαίωση και τη σωτηρία μέσω πίστης. Ήμουν πολύ απογοητευμένος.

Μέσω μιας αναπάντεχης ευκαιρίας, άρχισα να φοιτώ σε μια ιερατική σχολή την οποία διηύθυναν ξένοι. Σκέφτηκα πως τα κηρύγματα των ξένων θα ήταν σπουδαία και πως σίγουρα θα έβρισκα απαντήσεις εκεί. Γεμάτος πίστη, φοίτησα εκεί για πάνω από δύο μήνες. Δυστυχώς, ο πάστορας διάβαζε απλώς από τα βιβλία στο μάθημά του για την εκκλησιαστική ιστορία, τη ζωή του Ιησού, γενικές θεωρήσεις της Καινής και Παλαιάς Διαθήκης και ούτω καθεξής. Δεν μιλούσε ποτέ για την οδό της ζωής. Ένα βράδυ, μετά το φαγητό, ρώτησα τον πάστορα: «Μπορείς να μας μιλήσεις για την οδό της ζωής;» Εκείνος είπε: «Αυτό ακριβώς διδάσκουμε εδώ. Είμαστε ο μεγαλύτερος θρησκευτικός οργανισμός στον κόσμο, διεθνώς αναγνωρισμένοι. Μετά από τρία χρόνια, θα πάρεις διεθνές πιστοποιητικό πάστορα. Θα μπορείς να κηρύττεις το ευαγγέλιο και να ιδρύεις εκκλησίες ανά τον κόσμο». Αυτό το βρήκα πολύ αποκαρδιωτικό. Δεν ήθελα να γίνω πάστορας. Ήθελα να μάθω μόνο πώς θα μπω στον ουρανό. Οπότε ρώτησα: «Αν το πιστοποιητικό είναι τόσο σπουδαίο, μπορώ με αυτό να μπω στον ουρανό;» Ο πάστορας δεν έδωσε απάντηση. Συνέχισα τις ερωτήσεις μου. «Απ’ ό,τι ακούω, πιστεύεις εδώ και δεκαετίες. Έχεις σωθεί; Μπορείς να μπεις στον ουρανό;» Γεμάτος σιγουριά, είπε: «Φυσικά! Είναι βέβαιο ότι θα μπω στον ουρανό». Οπότε, ρώτησα: «Πού βασίζεις τον ισχυρισμό σου; Αγαπάς τους άλλους όπως τον εαυτό σου; Έχεις απαλλαγεί από την αμαρτία και είσαι πλέον άγιος; Έχεις γίνει σαν μικρό παιδί; Συνεχώς αμαρτάνουμε κι αντιβαίνουμε στις διδαχές του Κυρίου. Αμαρτάνουμε τη μέρα και εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας τη νύχτα. Ο Θεός είναι άγιος. Ισχυρίζεσαι ότι οι αμαρτωλοί, όπως εμείς, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;» Μόλις έκανα αυτές τις ερωτήσεις, κατακοκκίνισε και δεν είπε λέξη. Ήμουν συντετριμμένος. Παράτησα την ιερατική σχολή και γύρισα σπίτι.

Στον γυρισμό, ήμουν καταρρακωμένος, ένιωθα λες και είχα χάσει την τελευταία μου ελπίδα. Δεν είχα ιδέα πού να βρω την οδό για τον ουρανό. Τότε μου ήρθε στον νου το δακρυσμένο πρόσωπο του πατέρα μου. Σε όλη του τη ζωή, κήρυττε τη δικαίωση μέσω πίστης και ότι όταν θα πεθαίναμε, θα μπαίναμε στον ουρανό, άλλα πέθανε μετανιωμένος. Πίστευα στον Κύριο σχεδόν όλη μου τη ζωή και έλεγα καθημερινά στους ανθρώπους ότι όταν θα πέθαιναν, θα έμπαιναν στον ουρανό. Τώρα, όμως, δεν ήμουν σίγουρος για το πώς θα εισερχόμουν στη βασιλεία των ουρανών. Θα ήμουν σαν τον μπαμπά μου, που πέθανε μετανιωμένος; Ξαφνικά, σκέφτηκα αυτό που είχε πει ο Κύριος Ιησούς: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή» (Κατά Ματθαίον 7:7). «Ο Κύριος είναι πιστός», σκέφτηκα. «Δεν μπορώ να τα παρατήσω! Όσο έχω πνοή, θα συνεχίσω να αναζητώ την οδό για τον ουρανό». Προσευχήθηκα ενώπιον του Κυρίου: «Κύριε, ψάχνω παντού τον δρόμο για να απαλλαγώ από την αμαρτία και να μπω στον ουρανό και κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Κύριε, τι να κάνω; Είμαι κήρυκας που λέει καθημερινά στους ανθρώπους να μένουν δυνατοί στην πίστη τους και να αντέξουν μέχρι τέλους για να εισέλθουν στον ουρανό. Τώρα, όμως, ούτε εγώ δεν ξέρω πώς να απαλλαγώ από την αμαρτία και να εισέλθω στον ουρανό. Δεν είμαι ο τυφλός που οδηγεί τους τυφλούς, οδηγώντας τους όλους σε έναν βόθρο; Κύριε! Πού μπορώ να βρω την οδό για τον ουρανό; Ζητώ την καθοδήγησή Σου».

Όταν έφτασα στο σπίτι, άκουσα ότι καλά μέλη και καλοί επικεφαλής πολλών εκκλησιών είχαν ασπαστεί την Αστραπή της Ανατολής. Ο κόσμος έλεγε πόσο σπουδαία ήταν τα κηρύγματά της, πως περιείχαν νέο φως, και είχαν προξενήσει, μάλιστα, τον θαυμασμό κάποιων παστόρων. Σκέφτηκα: «Πώς και δεν έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον από την Αστραπή της Ανατολής; Θα ήταν υπέροχο να συναντηθώ μαζί τους μια μέρα! Πρέπει να πάω να αναζητήσω μαζί τους και να δω γιατί είναι τόσο σπουδαία τα κηρύγματά τους και αν μπορούν να λύσουν το πρόβλημά μου».

Μια μέρα, ήρθε να με δει ο αδελφός Γουάνγκ από την εκκλησία μου, είπε πως είχε επισκέψεις από δύο συγγενείς του που πίστευαν στον Παντοδύναμο Θεό, και μου ζήτησε να πάω από εκεί. Χάρηκα πολύ όταν το είπε αυτό και πήγαμε γρήγορα στο σπίτι του. Συστηθήκαμε και τους είπα το πρόβλημά μου, λέγοντας: «Ανέκαθεν πίστευα ότι με τη βάπτιση, σωζόμαστε, ότι με το να πιστεύουμε και να εξομολογούμαστε, δικαιωνόμαστε μέσω της πίστης, και ότι όταν έρθει ο Κύριος, θα μας ανυψώσει στον ουρανό. Τα τελευταία χρόνια, όμως, είμαι μπερδεμένος σχετικά με το αν θα μπορέσω να μπω στον ουρανό ή όχι. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό. Η Βίβλος λέει: “Αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Προς Εβραίους 12:14). Εγώ ο ίδιος, και οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία, αμαρτάνουμε διαρκώς και δε νομίζω πως όσοι ζουν στην αμαρτία, όπως εμείς, μπορούν να μπουν στον ουρανό. Θα ήθελα να μάθω πώς ακριβώς μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Μπορείτε να με συναναστραφείτε επ’ αυτού;»

Η αδελφή Ζού είπε χαμογελώντας: «Η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών είναι μείζον μέλημα για κάθε χριστιανό. Επ’ αυτού του θέματος, ο Κύριος Ιησούς μάς είπε ξεκάθαρα: “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Ο Κύριος είναι πολύ σαφής. Μόνο όσοι κάνουν πράξη τα λόγια Του και κάνουν το θέλημα του Θεού, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος δεν είπε ποτέ ότι άπαξ και σωθούμε, έχουμε σωθεί δια παντός, ούτε ότι δικαιωνόμαστε μέσω πίστης, κι έτσι μπορούμε να μπούμε στη βασιλεία Του. Η δικαίωση μέσω πίστης ήταν κάτι που σκέφτηκε ο Παύλος. Ο Παύλος ήταν μόνο ένας απόστολος, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος. Δεν ήταν ο Χριστός, και τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Χριστού. Δεν μπορούμε να στηριχθούμε στα λόγια του για να μπούμε στον ουρανό. Μόνο ο Ιησούς είναι ο Κύριος και Βασιλιάς της ουράνιας βασιλείας. Μόνο τα δικά Του λόγια έχουν εξουσία και είναι η αλήθεια. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να θέσουν τα πρότυπα της εισόδου στη βασιλεία Του. Μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στα λόγια του Κυρίου. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στα λόγια του Παύλου. Τελεία και παύλα». Στη συνέχεια, η αδελφή Ζού μάς διάβασε διάφορα εδάφια των λόγων του Παντοδύναμου Θεού σχετικά με τη σημασία της δικαίωσης και της σωτηρίας μέσω πίστης και σχετικά με το αν η σωτηρία συνεπάγεται είσοδο στον ουρανό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (2)). «Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας). «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους Του τις αμαρτίες του ανθρώπου ως η προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος).

Έπειτα, η αδελφή Γουάνγκ συναναστράφηκε, λέγοντας: «Προς το τέλος της Εποχής του Νόμου, ο Σατανάς διέφθειρε την ανθρωπότητα όλο και πιο βαθιά και οι άνθρωποι αμάρταναν όλο και περισσότερο. Όλοι κινδύνευαν να θανατωθούν υπό τον νόμο. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης κατά την Εποχή της Χάριτος και, με τη σταύρωσή Του, έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου και συγχώρεσε τις αμαρτίες του ανθρώπου. Τότε, έπρεπε μόνο να πιστεύουμε στον Κύριο, να εξομολογούμαστε και να μετανοούμε σε Αυτόν για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας και να απολαύσουμε τη χάρη που Εκείνος μας έδωσε. Αυτή ήταν η σωτηρία για τους ανθρώπους που ζούσαν υπό τον νόμο. Αυτή η “σωτηρία” σήμαινε ότι απελευθερώνονταν από την καταδίκη και την κατάρα του νόμου και ότι ποτέ ξανά δεν θα καταδικάζονταν από τον νόμο. Αυτό σημαίνει να “σώζεσαι μέσω πίστης”. Η αδελφή Γουάνγκ συνέχισε. Το να δικαιωνόμαστε μέσω πίστης δεν σημαίνει ότι γινόμαστε δίκαιοι. Το να δικαιωνόμαστε και να σωζόμαστε μέσω πίστης δεν σημαίνει ότι είμαστε αναμάρτητοι, τελείως αγνοί και ότι έχουμε επιτύχει πλήρη σωτηρία, ούτε ότι μπορούμε να μπούμε στον ουρανό. Παρόλο που οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, η αμαρτωλή φύση και οι σατανικές διαθέσεις μας παραμένουν βαθιά ριζωμένες μέσα μας. Μπορούμε ακόμα να λέμε ψέματα, να φθονούμε και να μισούμε τους άλλους, και συχνά αμαρτάνουμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Πώς γίνεται άνθρωποι όπως εμείς, γεμάτοι με σατανικές διαθέσεις, οι οποίοι παρακούν τον Θεό και Του αντιστέκονται να εισέλθουν ποτέ στη βασιλεία των ουρανών; Γι’ αυτό και υποσχέθηκε να επιστρέψει ο Κύριος Ιησούς. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες. Έχει εκφράσει όλες τις αλήθειες που μας καθαίρουν και μας σώζουν, και επιτελεί το έργο της κρίσης για να διορθώσει τη σατανική φύση και τις σατανικές διαθέσεις μας, να μας σώσει πλήρως από την αμαρτία και να μας εξαγνίσει ώστε να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία. Το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού εκπληρώνει την προφητεία του Κυρίου Ιησού: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). “Διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Κατά Ιωάννην 12:47-48). Και στην Α΄ Επιστολή του Πέτρου, λέει: “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού” (Α΄ Πέτρου 4:17). Βιώνοντας το έργο της λύτρωσης της Εποχής της Χάριτος μπορούμε μόνο να απολαύσουμε τη χάρη του Κυρίου και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την αμαρτία, ούτε να καθαρθούμε. Γι’ αυτό και πρέπει να αποδεχθούμε και να υπακούσουμε το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες και να μετανοήσουμε πραγματικά και να καθαρθούμε από τη διαφθορά για να απελευθερωθούμε από την αμαρτία και να σωθούμε πλήρως, μια για πάντα. Τότε θα μπορούμε να επιβιώσουμε από τις καταστροφές, και ο Θεός θα μας οδηγήσει στη βασιλεία Του».

Η συναναστροφή της αδελφής μού άνοιξε πραγματικά τα μάτια. Η ιδέα της σωτηρίας μέσω πίστης και της εισόδου στον ουρανό ήταν μονάχα η φαντασιοκοπία μας και ερχόταν σε αντίθεση με τα λόγια του Κυρίου. Ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης, όχι το έργο της εξάλειψης της αμαρτίας, οπότε η αμαρτωλή μας φύση παραμένει μέσα μας και συνεχώς αμαρτάνουμε και Του αντιστεκόμαστε. Διόλου περίεργο που δεν μπορούσα ποτέ να απελευθερωθώ από την αμαρτία όλα εκείνα τα χρόνια όσο κι αν απαρνιόμουν τη σάρκα μου. Όπως αποδείχθηκε, οφειλόταν στην αμαρτωλή μου φύση και στο ότι δεν είχα βιώσει το νέο έργο του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός κάνει το έργο της κρίσης για να ξεριζώσει την αμαρτωλή μας φύση και να μας καθάρει και να μας σώσει πλήρως, μια για πάντα. Είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε και είναι τόσο υπέροχο! Αλλά δεν ήξερα πώς μας έκρινε, πώς μας εξάγνιζε ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες οπότε ρώτησα γι’ αυτό τις αδελφές.

Η αδελφή Γουάνγκ διάβασε άλλο ένα εδάφιο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

Έπειτα, συναναστράφηκε ως εξής: «Ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει την αλήθεια για να μας κρίνει και να μας καθάρει τις έσχατες ημέρες. Αποκαλύπτει τη σατανική φύση και τις σατανικές διαθέσεις του ανθρώπου που αντιστέκονται στον Θεό. Μέσω της κρίσης και των αποκαλύψεων των λόγων Του και των γεγονότων, βλέπουμε πόσο έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά. Είμαστε αλαζονικοί, δόλιοι, αποστρεφόμαστε την αλήθεια, είμαστε σκληροί και κακοί εκ φύσεως. Οι σατανικές διαθέσεις πλημμυρίζουν όλο μας το είναι, και μετά βίας μοιάζουμε με ανθρώπους. Υπό τον έλεγχο αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων, αντιστεκόμαστε στον Θεό κι επαναστατούμε εναντίον Του. Για παράδειγμα, συχνά εκθειάζουμε τον εαυτό μας και κάνουμε επίδειξη όταν εργαζόμαστε και κηρύττουμε για να κερδίσουμε την εκτίμηση των άλλων. Kάνουμε τα πάντα για το δικό μας συμφέρον, ανταγωνιζόμαστε για κύρος και συνωμοτούμε ο ένας εναντίον του άλλου. Φθονούμε και μισούμε όποιον είναι καλύτερός μας, δαπανούμε εαυτόν μόνο για ευλογίες και για να εισέλθουμε στη βασιλεία Του, και κατηγορούμε και παρεξηγούμε τον Θεό μόλις κάτι πάει στραβά στο σπίτι. Η κρίση και η παίδευση του Θεού μάς επιτρέπουν να δούμε τη διαφθορά μας. Τότε μισούμε αληθινά τη σατανική μας φύση, αρχίζουμε να νιώθουμε μεταμέλεια και να μισούμε τον εαυτό μας, κι έπειτα μετανοούμε ενώπιον του Θεού. Γνωρίζουμε, επίσης, κάποια πράγματα για τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Αρχίζουμε να έχουμε φόβο Θεού, να υποτασσόμαστε σε Αυτόν, μπορούμε να απαρνηθούμε τη σάρκα και να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού συνειδητά, να εκπληρώσουμε το καθήκον μας ως σωστά δημιουργημένα όντα και να αρχίσουμε να βιώνουμε κάποια ανθρώπινη ομοιότητα. Βιώνοντάς τα όλα αυτά, νιώθουμε πόσο βαθιά μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς, ότι πρέπει να αποδεχθούμε την κρίση των λόγων του Θεού, ότι οι σατανικές διαθέσεις μας πρέπει να καθαρθούν, ότι δεν μπορούμε να αντιστεκόμαστε πια στον Θεό, και αυτή είναι η μόνη οδός για τη βασιλεία του Θεού».

Η καρδιά μου φωτίστηκε στο άκουσμα των όσων συναναστράφηκε. Αν αποδεχθούμε μόνο το έργο της λύτρωσης της Εποχής της Χάριτος και όχι το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού, τότε ακόμη κι αν πιστεύουμε στον Κύριο για όλη τη ζωή μας, η αμαρτία πάντα θα μας δεσμεύει και δεν θα κάνουμε ποτέ το θέλημα του Θεού ούτε θα εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Η έκφραση της αλήθειας και η επιτέλεση του έργου της κρίσης από τον Παντοδύναμο Θεό είναι η μόνη οδός για την ουράνια βασιλεία! Επί χρόνια, έψαχνα παντού να βρω την οδό που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία, και τώρα επιτέλους την είχα βρει. Δάκρυσα από χαρά, η μακροχρόνια επιθυμία μου είχε εκπληρωθεί. Αυτή είναι η φωνή του Θεού κι ο Παντοδύναμος Θεός είναι Κύριος Ιησούς που επέστρεψε! Όταν γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, ο Συμεών ήταν περιχαρής που Τον είδε μόλις οκτώ ημέρες μετά τη γέννησή Του. Το ότι μπορώ να ακούσω τη φωνή του Θεού και να υποδεχθώ τον Κύριο όσο ζω, με κάνει να νιώθω πιο ευτυχισμένος και ευλογημένος κι από τον Συμεών! Είμαι τόσο ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό!