Μια μέρα κάποιοι επικεφαλής εκκλησίας μού ανέφεραν ένα θέμα. Είπαν ότι η αδελφή Ζανγκ, η υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, δεν ενεργούσε με αρχές, ότι χωρίς συζήτηση με τους επικεφαλής, ανέθετε σε τυχαία άτομα να διαδίδουν το ευαγγέλιο, επηρεάζοντας το έργο που είχαν να εκτελέσουν οι αδελφοί και οι αδελφές και διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας. Εγώ απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη: «Η αδελφή Ζανγκ θα άλλαξε τα καθήκοντα για να καλύψει τις ανάγκες του έργου». Ένας επικεφαλής απάντησε: «Η αδελφή Ζανγκ δεν έχει επίπεδο και δεν κάνει σωστά τη δουλειά της. Δεν έγινε σωστή κατανομή καθηκόντων και δημιουργήθηκε δυσαρέσκεια. Έβαλε κάποια άτομα σε αρνητική κατάσταση και επηρέασε το ευαγγελικό μας έργο. Δεν είναι ακατάλληλη για το έργο αυτό;» Με πείραξε πολύ όταν άκουσα ότι επρόκειτο να απολυθεί και απάντησα: «Τι; Αν δεν είναι η αδελφή Ζανγκ υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, θα μπορέσετε να βρείτε καλύτερο άτομο; Έχουμε κάποιο κατάλληλο άτομο; Αυτά τα θέματα που αναφέρετε ισχύουν σίγουρα, αλλά δεν είναι πολύ σοβαρά. Τα πάει καλά με το ευαγγελικό έργο. Μην την απορρίπτουμε για μικροπράγματα! Πρέπει να διαφυλάξουμε το έργο της εκκλησίας». Όταν αντέκρουα τους επικεφαλής, σκεφτόμουν ότι ήταν πολύ σχολαστικοί. Κανείς δεν είναι τέλειος! Όλοι είμαστε διεφθαρμένοι και ατελείς. Γιατί να τα απαιτούμε όλα σωστά; Γιατί δεν έβαζαν πρώτα τα αποτελέσματα; Αν την απορρίπταμε και έπεφτε η ποιότητα των επιτευγμάτων; Τότε ίσως φαινόμουν ανίκανη για πρακτικό έργο, σαν ψευδής επικεφαλής. Τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για μένα; Θα με απέλυε ο ανώτερος επικεφαλής όταν το μάθαινε; Οι δύο επικεφαλής, άφωνοι από τις αντιρρήσεις μου, απάντησαν διστακτικά: «Ας παραμείνει στη θέση της προς ώρας». Λίγες μέρες μετά, ο ανώτερος επικεφαλής μού μίλησε μέσω διαδικτύου και με ρώτησε πώς τα πάει η αδελφή στο καθήκον της. Εγώ απάντησα: «Καλά τα πάει. Επιτυγχάνει κάποια πράγματα στο έργο της και έχει καλά αποτελέσματα». Στη συνέχεια, ο επικεφαλής με ρώτησε: «Ποια είναι λοιπόν αυτά τα επιτεύγματα που αναφέρεις; Έχεις όντως διερευνήσει πόσους έχει κερδίσει μέσω του ευαγγελικού της έργου; Ξέρεις ότι παραποιεί τα νούμερά της; Έχει χαμηλό επίπεδο και δεν είναι πολύ ικανή. Δεν μπορεί να λύσει προβλήματα. Το γνωρίζεις αυτό; Γνωρίζεις ότι κάνει αναθέσεις σε άτομα χωρίς αρχές, διαταράσσοντας το ευαγγελικό έργο;» Αντιμέτωπη με τις απανωτές ερωτήσεις, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και το μυαλό μου κόλλησε. Εφόσον δεν μπορούσα να απαντήσω κάτι, ο επικεφαλής συνέχισε: «Έχεις τρομερή αυτοπεποίθηση! Όσοι έχουν πολλή αυτοπεποίθηση δεν έχουν αυτογνωσία. Αν είχες όντως αυτογνωσία, γιατί δεν απαρνιόσουν τον εαυτό σου; Γιατί δεν αρνιόσουν τον εαυτό σου; Κάποιοι έχουν αναδείξει ήδη το ζήτημα αυτό, αλλά εσύ δεν το αποδέχεσαι. Πόσο αλαζονική είσαι; Έχεις την πραγματικότητα της αλήθειας; Όποιος όντως έχει την πραγματικότητα της αλήθειας δεν πιστεύει στον εαυτό του. Μπορεί να ακούει όταν οι άλλοι έχουν δίκιο. Δέχεται και υποτάσσεται στην αλήθεια. Έτσι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Ποιοι έχουν απίστευτη αλαζονεία και αυτοπεποίθηση; Αποδέχονται την αλήθεια; Οι αλαζονικοί δεν αποδέχονται την αλήθεια και σίγουρα δεν υποτάσσονται στην αλήθεια. Όσοι είναι αλαζονικοί δεν έχουν αυτογνωσία, δεν μπορούν να απαρνηθούν τον εαυτό τους και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να τηρούν τις θεμελιώδεις αρχές της. Δεν τα πάνε καλά με τους άλλους. Οι διαθέσεις των αλαζονικών ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει. Εξ αυτών μπορούμε να δούμε ότι οι αλαζονικοί άνθρωποι είναι παλιοί Σατανάδες που έμειναν απαράλλαχτοι. Θα πρέπει να κάνεις ενδοσκόπηση για να διαπιστώσεις αν είσαι τέτοιο άτομο». Εξεπλάγην εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα σαν να με χτύπησε κεραυνός. Αφού κλείσαμε, απλώς καθόμουν και σκεφτόμουν ξανά και ξανά όσα μου είχε πει: «δεν αποδέχονται ούτε υποτάσσονται στην αλήθεια», «δεν τα πάνε καλά με τους άλλους», «οι διαθέσεις δεν άλλαξαν», και «είναι παλιοί Σατανάδες που έμειναν απαράλλαχτοι». Όσο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα και δεν μπόρεσα να μην κλάψω. Στον πόνο μου, προσευχήθηκα δακρυσμένη: «Θεέ μου! Ποτέ δεν πίστευα ότι είχα αλαζονεία και αυτοπεποίθηση, και ότι δεν δεχόμουν την αλήθεια. Οδήγησέ με σε αυτοκριτική κι αυτογνωσία».

Σε μια πνευματική μου άσκηση, διάβασα τα εξής λόγια Του: «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία έναντι των άλλων. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να σέβονται τον Θεό, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα τις αλαζονικές τους διαθέσεις. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική σου διάθεση, τόσο περισσότερο σεβασμό θα αποκτήσεις για τον Θεό, και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις. Μόνον όσοι κερδίζουν την αλήθεια είναι πραγματικά άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού ήταν πολύ διαφωτιστικά. Πράγματι. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διαφθοράς. Με την αλαζονεία μου κοίταζα αφ’ υψηλού όχι μόνο τους άλλους, αλλά ακόμα χειρότερα, και τον Θεό. Στα προβλήματα, δεν προσευχόμουν να μάθω το θέλημά Του, ούτε αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας, μα έπαιρνα τον δικό μου δρόμο για να με ακούσουν όλοι. Θυμήθηκα τα σχόλια που μου έκαναν οι επικεφαλής για τα θέματα της αδελφής Ζανγκ. Αντέκρουσα ό,τι μου είπαν χωρίς καν να το σκεφτώ. Είπαν ότι η αδελφή Ζανγκ δεν είχε αρχές, ότι έκανε τυχαίες αναθέσεις χωρίς να συμβουλεύεται επικεφαλής, και έτσι δημιουργούσε τόση διατάραξη που οι άνθρωποι δεν ήξεραν το καθήκον τους. Βρισκόμουν σε πλήρη άρνηση στο θέμα αυτό και δεν έπαιρνα από λόγια. Υπερασπίστηκα την αδελφή Ζανγκ, λέγοντας ότι ενήργησε έτσι επειδή χρειάζονταν επειγόντως άτομα για το ευαγγελικό έργο. Οι επικεφαλής εκκλησίας είπαν ότι δεν είχε επίπεδο ούτε ήταν καλή στη δουλειά της, και ήταν ακατάλληλη για τη διαχείριση του ευαγγελικού έργου. Δεν έμαθα ποια ήταν η πραγματική κατάσταση ούτε σκέφτηκα αν θα έπρεπε να μεταφερθεί με βάση τις αρχές. Έφερνα αντιρρήσεις και εκνευριζόμουν. Ρώτησα τους επικεφαλής γιατί δεν πρέπει να είναι αυτή υπεύθυνη, και αν μπορούσαν να βρουν καλύτερη προϊσταμένη. Τους αντέκρουσα και τους καταπίεσα. Όταν έθεσαν αυτό το ζήτημα, οι επικεφαλής έδειξαν υπευθυνότητα και στήριξαν το έργο της εκκλησίας, όμως, ένιωθα ότι κατανοούσα την αλήθεια καλύτερα, ότι ήμουν πιο διορατική, ότι εκείνοι είχαν ρηχή κατανόηση της αλήθειας και δεν έβλεπαν τα πράγματα σωστά, οπότε δεν χρειαζόταν να τους ακούσω. Πόση αλαζονεία και αυτοπεποίθηση είχα! Έκανα πεισματικά το δικό μου, αρνούμενη την αλήθεια και δεν δεχόμουν την παραμικρή αληθινή δήλωση. Αντέκρουα κάθε τι που μου έλεγαν, μέχρι να πάψουν να λένε την άποψή τους. Ήμουν αλαζονική πέρα από κάθε λογική και δεν είχα κανέναν σεβασμό για τον Θεό. Δεν χρησιμοποιούσα άτομα σύμφωνα με τις αρχές και είχα ήδη βλάψει το έργο της εκκλησίας, και όχι μόνο δεν αναγνώριζα τα λάθη μου, αλλά έριχνα το φταίξιμο στους επικεφαλής όταν μου μιλούσαν σχετικά. Τους επέπληξα που ήταν πολύ σχολαστικοί και αδικούσαν την αδελφή Ζανγκ. Δεν ήμουν απλώς ένας Σατανάς χωρίς αλλαγή στη διάθεση, εντελώς απαράλλαχτη; Πώς θα μπορούσα έτσι να τα πάω καλά με τους άλλους και να συνεργαστώ αρμονικά; Ένιωσα πολύ ένοχη όταν το σκέφτηκα έτσι, και προσευχήθηκα, πρόθυμη να μετανοήσω και να κατανοήσω την κατάσταση της αδελφής. Αφού διερεύνησα τα πράγματα, έμαθα ότι η αδελφή Ζανγκ παραποιούσε τις αναφορές για το έργο της και δημιουργούσε αναστάτωση, και πολλοί νέοι πιστοί δεν παρευρίσκονταν σε συναθροίσεις επειδή δεν είχε ορίσει ποτιστές. Η αδελφή είχε χαμηλό επίπεδο, αλλά ήταν αλαζονική και αυταρχική, και δεν συζητούσε με κανέναν το έργο της. Όταν προέκυπταν προβλήματα πελάγωνε και δεν δεχόταν τις προτάσεις των άλλων, έτσι, πολλά θέματα παρέμεναν άλυτα για πολύ καιρό, εμποδίζοντας την πρόοδο του ευαγγελικού έργου. Ενώπιον αυτών των γεγονότων, παραδέχτηκα ότι είχα επιλέξει το λάθος άτομο. Όταν οι επικεφαλής πρότειναν να αντικατασταθεί, διαφώνησα, τους επέπληξα και τους καταπίεσα κιόλας. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα, και μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο αλαζονική. Προσευχήθηκα στον Θεό, για να με καθοδηγήσει και να κατανοήσω την ουσία του προβλήματος.

Διάβασα κάποια λόγια του Θεού που αφορούσαν την αλαζονεία μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια είναι η πιο προφανής σατανική διάθεση των ανθρώπων, και αν δεν αποδεχτούν την αλήθεια, δεν υπάρχει τρόπος να καθαρθούν. Οι άνθρωποι έχουν αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, και σε όλα όσα σκέφτονται, σε όλα όσα λένε και σε όλα αυτά για τα οποία έχουν άποψη, πάντα πιστεύουν ότι η δική τους οπτική και νοοτροπία είναι η σωστή, ότι τίποτα από όσα λένε οι άλλοι δεν είναι τόσο καλό ή τόσο σωστό όσο αυτά που λένε οι ίδιοι. Επιμένουν πάντα στις δικές τους απόψεις και δεν ακούνε τίποτα απ’ όσα λέει κάποιος άλλος· ακόμη και όταν αυτά που λένε οι άλλοι είναι σωστά και συνάδουν με την αλήθεια, δεν τα αποδέχονται, απλώς δείχνουν να ακούνε, μα δεν ενστερνίζονται τίποτα. Όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, συνεχίζουν να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο· πάντα νομίζουν ότι είναι σωστοί κι ότι έχουν δίκιο. Μπορεί να είσαι σωστός και να έχεις δίκιο, και μπορεί να κάνεις το σωστό, χωρίς προβλήματα, αλλά ποια είναι η διάθεση που αποκαλύπτεις; Δεν είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια; Εάν δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις αυτήν την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Θα επηρεαστεί η ικανότητά σου να κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν καταφέρεις να επιλύσεις αυτού του είδους την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση, είναι πιθανό να αντιμετωπίσεις μεγάλες αναποδιές στο μέλλον; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, είναι αναπόφευκτο. Βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα που εκδηλώνονται στους ανθρώπους; Τα βλέπει, και πολύ καλά μάλιστα· ο Θεός όχι μόνο ερευνά το εσωτερικό του ανθρώπου, αλλά και παρακολουθεί πάντα κάθε του ομιλία και πράξη. Και τι θα πει ο Θεός όταν δει να εκδηλώνονται σ’ εσένα αυτά τα πράγματα; Ο Θεός θα πει: “Είσαι ανυποχώρητος! Είναι κατανοητό να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν δεν ξέρεις ότι κάνεις λάθος, αλλά αν εξακολουθείς να επιμένεις στα επιχειρήματά σου όταν ξέρεις πολύ καλά ότι κάνεις λάθος, και αρνείσαι να μετανοήσεις, τότε είσαι ένας πεισματάρης γερο-ανόητος και έχεις πρόβλημα. Αν, ανεξαρτήτως του από ποιον έρχεται η πρόταση, αντιδράς με αρνητική και ανταγωνιστική στάση και δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια, αν η καρδιά σου είναι ανταγωνιστική, κλειστή και αρνητική —τότε είσαι γελοίος, ένας παράλογος ανόητος! Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστείς”. Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ εσένα που καθιστά τόσο δύσκολο το να αντιμετωπιστείς; Το πρόβλημα είναι ότι η συμπεριφορά σου δεν αποτελεί λανθασμένο τρόπο δράσης ή λανθασμένο είδος διαγωγής· αντίθετα, αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει; Έχεις κουραστεί από την αλήθεια και μισείς την αλήθεια. Μόλις οριστεί ότι μισείς την αλήθεια, τότε, όπως το βλέπει ο Θεός, έχεις πρόβλημα· ο Θεός σε αποστρέφεται και σε εγκαταλείπει, δεν σου δίνει σημασία. Με τους ανθρώπους, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να πουν: “Η διάθεση αυτού του ανθρώπου δεν είναι καλή —είναι ξεροκέφαλος, αδιάλλακτος και θρασύς! Είναι δύσκολο να συνεννοηθείς μαζί του και δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε θα την αποδεχτεί ούτε θα την κάνει ποτέ πράξη”. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να σε αξιολογήσουν όλοι έτσι, μα θα μπορούσε μια τέτοια αξιολόγηση να καθορίσει τη μοίρα σου; Δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καθορίσουν τη μοίρα σου με μια αξιολόγηση, αλλά υπάρχει κάτι που δεν θα πρέπει να ξεχνάς, και αυτό είναι ότι ο Θεός διακρίνει την ανθρώπινη καρδιά, και επίσης παρακολουθεί ταυτόχρονα όλα όσα κάνει και λέει ένας άνθρωπος. Αν ο Θεός έχει κάνει αυτήν τη διαπίστωση για σένα και λέει ότι μισείς την αλήθεια, αντί να πει απλώς ότι έχεις κάπως διεφθαρμένη διάθεση και είσαι κάπως ανυπάκουος —είναι αυτό σοβαρό πρόβλημα; (Είναι.) Σε αυτήν την περίπτωση, σε περιμένουν προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα έχουν να κάνουν όχι με το πώς σε βλέπουν ή πώς σε αξιολογούν οι άνθρωποι, αλλά με το πώς βλέπει ο Θεός αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεσή σου που μισεί την αλήθεια. Πώς θα σε έβλεπε, λοιπόν, ο Θεός; Θα σε κατατάξει ο Θεός απλώς ως κάποιον που μισεί και δεν αγαπά την αλήθεια, και τίποτε περισσότερο; Είναι τόσο απλό; Από πού προέρχεται η αλήθεια; Ποιον αντιπροσωπεύει η αλήθεια; (Αντιπροσωπεύει τον Θεό.) Τότε, λοιπόν, κάντε μια προσπάθεια να εμβαθύνετε σ’ αυτό: αν κάποιος μισεί την αλήθεια, πώς θα φαινόταν αυτό στον Θεό; (Ότι είναι εχθρός του Θεού.) Δεν θα ήταν σοβαρό ζήτημα; Κάποιος που μισεί την αλήθεια κατά βάθος θα μισούσε τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Η αποκάλυψη των λόγων Του είχε μεγάλο αντίκτυπο σ’ εμένα. Είδα την άσχημη διαφθορά της αλαζονείας και της αυταρέσκειάς μου. Δύο αδελφές έκαναν προτάσεις για κάποιον που είχα επιλέξει, τις οποίες δεν αποδέχτηκα καθόλου. Ένιωθα ότι είχα δίκιο. Δεν τις άφησα ούτε να μιλήσουν, αλλά συνέχισα να τις επιπλήττω και να τις καταπιέζω. Είπα τόσο πολλά αλαζονικά πράγματα, τις αντέκρουσα και υποχώρησαν. Δεν ήταν απλώς λάθος προσέγγιση και συμπεριφορά, ήταν σατανική διάθεση αποστροφής και μίσους για την αλήθεια. Η σκέψη για το πώς μίλησα και ενήργησα απαντώντας σε εκείνους τους επικεφαλής με αηδίαζε σαν να έτρωγα σκουλήκια. Ένιωσα πολύ ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και γελοία. Στα μάτια Του, το μίσος για την αλήθεια είναι μίσος κι έχθρα για τον Θεό, και όλοι οι εχθροί του Θεού είναι διάβολοι. Ο επικεφαλής που με ξεσκέπασε ως απαράλλαχτο γέρο-Σατανά είχε απόλυτο δίκιο. Αυτή ήταν η φύση και η ουσία μου. Στα προβλήματα, ήμουν απρόθυμη, ανυποχώρητη και αρνιόμουν την αλήθεια, έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τη διεφθαρμένη, σατανική μου διάθεση. Πώς να μην αντισταθώ στον Θεό και να μην προσβάλω τη διάθεσή Του; Και πώς να απέφευγα την κριτική; Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι αυτό το κλάδεμα και η αντιμετώπιση ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Αν και όταν εκτέθηκα και επικρίθηκα πληγώθηκε πολύ η υπερηφάνεια μου, διαπίστωσα την αλαζονική μου φύση και απέκτησα σεβασμό για τον Θεό.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια Του που με βοήθησαν να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα για την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι έχουν πάντα τους δικούς τους στόχους και προθέσεις, ενεργούν πάντα σύμφωνα με το δικό τους σχέδιο, και η στάση τους απέναντι στις ρυθμίσεις και το έργο του οίκου του Θεού είναι η εξής: “Μπορεί να έχεις χίλια σχέδια, αλλά εγώ έχω έναν κανόνα”· όλα αυτά καθορίζονται από τη φύση του αντίχριστου. Μπορεί ένας αντίχριστος να αλλάξει τη νοοτροπία του και να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως αδύνατο, εκτός αν ο Άνωθεν τον αναγκάσει να το κάνει, οπότε θα είναι σε θέση να κάνει κάτι, χωρίς τη θέλησή του και με προσπάθεια. Μόνο όταν πρόκειται να εκτεθεί και να αντικατασταθεί αν δεν κάνει τίποτα, μπορεί να κάνει λίγο πρακτικό έργο. Αυτή είναι η στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στην άσκηση της αλήθειας: Όταν είναι επωφελής γι’ αυτούς, όταν πρόκειται όλοι να τους επαινέσουν και να τους θαυμάσουν γι’ αυτό, είναι βέβαιο ότι θα συμμορφωθούν και θα καταβάλουν κάποια συμβολική προσπάθεια για χάρη του φαίνεσθαι. Αν όμως η άσκηση της αλήθειας δεν πρόκειται να τους ωφελήσει, αν δεν τη βλέπει κανείς και δεν είναι παρόντες οι ανώτεροι επικεφαλής, τότε σε τέτοιες στιγμές δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Η άσκηση της αλήθειας από εκείνους εξαρτάται από το πλαίσιο, από τον χρόνο, από το αν γίνεται δημοσίως ή χωρίς θεατές, από το πόσο μεγάλα είναι τα οφέλη· είναι εξαιρετικά ξύπνιοι και ευφυείς όταν πρόκειται για τέτοια πράγματα, και το να μην αποκομίζουν κανένα όφελος ή να μην προβάλλονται το θεωρούν απαράδεκτο. Δεν κάνουν καθόλου έργο αν δεν αναγνωριστούν οι προσπάθειές τους, αν όσα κι αν κάνουν, δεν τα βλέπει κανείς. Αν το έργο οργανώνεται απευθείας από τον οίκο του Θεού και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το κάνουν, και πάλι λαμβάνουν υπόψη τους αν αυτό θα ωφελήσει την κοινωνική θέση και τη φήμη τους. Αν είναι καλό για την κοινωνική τους θέση και μπορεί να βελτιώσει τη φήμη τους, αφιερώνουν ό,τι έχουν σε αυτό το έργο και κάνουν καλή δουλειά· θεωρούν ότι χτυπούν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Αν δεν ωφελεί την κοινωνική τους θέση ή τη φήμη τους, και αν θα μπορούσαν να δυσφημιστούν στην περίπτωση που το έκαναν άσχημα, σκέφτονται τρόπους και δικαιολογίες για να το γλιτώσουν. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν, τηρούν πάντα την ίδια αρχή: Πρέπει να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Το είδος του έργου που αρέσει περισσότερο στους αντίχριστους είναι όταν δεν υπάρχει κανένα κόστος γι’ αυτούς, όταν δεν χρειάζεται να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα και υπάρχει όφελος για τη φήμη και την κοινωνική θέση τους. Εν ολίγοις, ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και ενεργούν μόνο αφού τα έχουν σκεφτεί όλα· δεν υπακούν αληθινά, ειλικρινά και απόλυτα στην αλήθεια χωρίς συμβιβασμούς, αλλά το κάνουν επιλεκτικά και υπό όρους. Υπό ποιον όρο; Να διαφυλαχθεί η κοινωνική τους θέση και η φήμη τους, και να μην υποστούν καμία απώλεια. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο όρος θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν τι θα κάνουν. Δηλαδή, οι αντίχριστοι σκέφτονται σοβαρά πώς να αντιμετωπίσουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, τις αποστολές από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού ή πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που βρίσκονται απέναντί τους. Δεν σκέφτονται πώς να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού, πώς να μην βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό ή πώς να ωφελήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· αυτά δεν είναι τα πράγματα που λαμβάνουν υπόψη τους. Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι αντίχριστοι; Αν θα επηρεαστεί η κοινωνική θέση και η φήμη τους, και αν θα μειωθεί το κύρος τους. Αν το να κάνουν κάτι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά θα προκαλούσε πλήγμα στη δική τους φήμη και θα έκανε πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους ανάστημα και να μάθουν τι είδους φύση και ουσία έχουν, τότε σίγουρα δεν θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Εάν η εκτέλεση πρακτικού έργου πρόκειται να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους εκτιμούν, να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν, ή να δώσει στα λόγια τους κύρος και κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους υποταχθούν, τότε θα επιλέξουν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο· διαφορετικά, δεν θα επιλέξουν ποτέ να αγνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα από ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή είναι η φύση και η ουσία των αντίχριστων» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος τρίτο)). Οι λόγοι του Θεού μού έδειξαν ότι η απροθυμία και ο εκνευρισμός με τα προβλήματα της αδελφής και οι αντιρρήσεις για την αντικατάστασή της δεν οφείλονταν μόνο σε αλαζονική διάθεση. Κατά βάθος έφταιγαν τα εγωιστικά, άθλια κίνητρά μου. Αρνήθηκα να δεχτώ τις προτάσεις των επικεφαλής για να προστατέψω την υπόληψη και το κύρος μου. Οι δύο επικεφαλής είχαν δίκιο για την αδελφή. Προφανώς δεν ήταν κατάλληλη ως προϊσταμένη και ήδη καθυστερούσε το ευαγγελικό έργο. Έπρεπε να την είχα απομακρύνει, αλλά έβρισκα ένα σωρό λόγους να σταθώ εμπόδιο για να διατηρήσω το όνομα και το κύρος μου. Κατά συνέπεια, οι δύο επικεφαλής δεν ήξεραν πώς να διευθετήσουν τα πράγματα, και το ευαγγελικό μας έργο επηρεάστηκε για ακόμα λίγο. Η αλαζονεία, η αποτυχία μου να στηρίξω το έργο της εκκλησίας, και το ότι νοιαζόμουν μόνο για το κύρος μου έπληξε το ευαγγελικό μας έργο και την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Στα λόγια μόνο στήριζα το έργο της εκκλησίας, αλλά στην ουσία, διαφύλασσα μόνο την υπόληψή μου. Προκειμένου να την προστατεύσω, ακόμα και αν κάποιος που είχα επιλέξει καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας, έκανα τα στραβά μάτια. Αδιαφορούσα αν θα πλήττονταν τα συμφέροντα της εκκλησίας, εφόσον θα προστάτευα το κύρος μου. Δεν είναι αυτή συμπεριφορά αντίχριστου; Από την κρίση και την αποκάλυψη των λόγων του Θεού είδα την αντίθεη φύση και ουσία μου, και είδα καθαρά τα άθλια, σατανικά μου κίνητρα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα έναν φόβο, και ήθελα να μετανοήσω, να μην κάνω πια κακό ούτε να Του αντιστέκομαι από αλαζονεία.

Κατά την πνευματική άσκηση, τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. «Όταν άλλοι άνθρωποι εκφράζουν αντίθετες απόψεις, ποια πρακτική μπορείς να εφαρμόσεις ώστε να μην είσαι παρορμητικός κι απερίσκεπτος; Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στη γνώμη σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι, να αναζητάς την αλήθεια από τον Θεό, και στη συνέχεια να αναζητάς μια βάση στα λόγια του Θεού —να αποφασίζεις πώς να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη και ακριβής άσκηση. Όταν οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια και θέτουν ένα πρόβλημα για να συναναστραφούν όλοι μαζί και να αναζητήσουν μια απάντηση, τότε το Άγιο Πνεύμα παρέχει διαφώτιση. Ο Θεός διαφωτίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές κι αξιολογεί τη στάση σου. Αν προσκολλάσαι πεισματικά στις θέσεις σου, ανεξάρτητα από το εάν η άποψή σου είναι σωστή ή λάθος, ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του από σένα και θα σε αγνοήσει· θα σε κάνει να καταλήξεις σε αδιέξοδο, θα σε εκθέσει και θα αποκαλύψει την άσχημη κατάστασή σου. Αν, από την άλλη πλευρά, η στάση σου είναι σωστή, αν δεν είναι στάση επιμονής να γίνει το δικό σου ούτε στάση αυταρέσκειας, ούτε παρορμητική και απερίσκεπτη, μα στάση αναζήτησης και αποδοχής της αλήθειας, τότε, αν το συναναστρέφεσαι αυτό με όλους, τότε το Άγιο Πνεύμα θα ξεκινήσει να εργάζεται ανάμεσά σας και ίσως Αυτός να σε καθοδηγήσει στην κατανόηση μέσω των λόγων κάποιου. Μερικές φορές, όταν το Άγιο Πνεύμα σε διαφωτίζει, σε οδηγεί να κατανοήσεις την ουσία ενός θέματος με λίγες μόνο λέξεις ή φράσεις, ή δίνοντάς σου μια αίσθηση. Αντιλαμβάνεσαι, εκείνη τη στιγμή, πως οτιδήποτε κι αν είναι αυτό στο οποίο έχεις προσκολληθεί, είναι λανθασμένο, και, την ίδια στιγμή, κατανοείς τον καταλληλότερο τρόπο δράσης. Έχοντας φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο, απέφυγες με επιτυχία να διαπράξεις το κακό και να υποστείς τις συνέπειες ενός λάθους; Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Επιτυγχάνεται μόνο όταν έχεις καρδιά που έχει φόβο Θεού κι όταν αναζητάς την αλήθεια με καρδιά γεμάτη υπακοή. Μόλις λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και καθορίσεις τις θεμελιώδεις αρχές για την άσκηση, η άσκησή σου θα συνάδει με την αλήθεια και θα είσαι σε θέση να ικανοποιείς το θέλημα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του μου έδωσαν μονοπάτι άσκησης Για να μη βλάπτω το καθήκον ούτε να διαταράσσω το έργο της εκκλησίας, πρέπει πρωτίστως να αναζητώ την αλήθεια όταν υπάρχουν θέματα, η καρδιά μου να σέβεται τον Θεό, να συνεργάζομαι με άλλους, και να παραμερίζω τον εαυτό μου, να προσεύχομαι και ν’ αναζητώ, όταν ακούω άλλες απόψεις. Μόνο έτσι κερδίζουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος, κάνουμε το σωστό και ελαχιστοποιούμε τα λάθη. Όταν το κατάλαβα αυτό, διαφωτίστηκα και ήξερα πώς να προχωρήσω. Αργότερα, απομάκρυνα την αδελφή Ζανγκ και επέλεξα νέα προϊσταμένη. Λίγο καιρό μετά, το ευαγγελικό έργο βελτιώθηκε αισθητά. Αλλά ένιωσα περισσότερες τύψεις και ενοχές όταν είδα τα αποτελέσματα. Ένιωθα απαίσια για την αλαζονεία μου και που σκόπιμα κρατούσα την αδελφή, διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας και διαπράττοντας παράβαση. Προσευχήθηκα να αναζητώ την αλήθεια σε όλα και να μην κάνω πλέον το δικό μου ούτε να ζω με αλαζονεία.

Πολύ σύντομα αντιμετώπισα μια άλλη κατάσταση. Έκανα κάποιες προτάσεις σε μια συζήτηση με διακόνους του ευαγγελίου, και με το που σταμάτησα να μιλάω, βάλθηκαν όλοι μαζί να τις καταρρίψουν. Ένιωσα λίγο ταπεινωμένη και αναρωτήθηκα, ήταν όλα όσα είπα εντελώς λανθασμένα; Μήπως εσείς έχετε δίκιο για όλα; Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα, ως επικεφαλής, εάν απορριφθούν όλες οι απόψεις μου; Θα νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνω την αλήθεια και δεν είμαι πρακτική. Θα με ακούν αν συμβεί κάτι τέτοιο; Θα έχω ακόμα το γόητρο μιας επικεφαλής στα μάτια όλων; Τότε, θέλησα να διαφυλάξω την υπόληψή μου και να αρνηθώ ξανά τις απόψεις των άλλων. Ένιωσα ένοχη, όταν είδα ότι δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση. Προσευχήθηκα από μέσα μου: «Θεέ μου, ξέρω ότι έχουν δίκιο, αλλά η περηφάνια μου πληγώθηκε και θέλω πάλι να προστατεύσω το κύρος μου. Φύλαξέ με και βοήθησέ με να δεχτώ τις σωστές προτάσεις τους, να ακολουθώ τις αρχές της αλήθειας και να μη ζω στη διαφθορά». Μετά την προσευχή διάβασα τα εξής λόγια Του: «Πρέπει κανείς να συζητάει με τους άλλους για όλα όσα κάνει. Άκουσε πρώτα τι έχουν να πουν οι άλλοι. Αν η άποψη της πλειοψηφίας είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, θα πρέπει να την αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, μην καταφεύγεις σε μεγαλοστομίες. Ο κομπασμός δεν είναι ποτέ καλό πράγμα, σε οποιοδήποτε πλήθος. […] Θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συχνά με τους άλλους, κάνοντας προτάσεις και εκφράζοντας τις δικές σου απόψεις —αυτό είναι το καθήκον σου και η ελευθερία σου. Αλλά στο τέλος, όταν πρόκειται να ληφθεί μια απόφαση, αν είσαι μόνο εσύ που βγάζεις την τελική ετυμηγορία, βάζοντας τους πάντες να κάνουν ό,τι λες εσύ και να συμμορφωθούν με τη θέλησή σου, τότε παραβιάζεις τις αρχές. […] Αν τίποτα δεν σου είναι ξεκάθαρο και δεν έχεις άποψη, μάθε να ακούς και να υπακούς, να αναζητάς την αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελείς· αυτή είναι μια στάση ειλικρίνειας. Αν κάποιος δεν έχει δικές του απόψεις, αλλά φοβάται πάντα μήπως φανεί ανόητος, μήπως δεν μπορεί να διακριθεί, μήπως ταπεινωθεί, αν φοβάται μήπως τον απορρίψουν οι άλλοι και δεν έχει καμία θέση στην καρδιά τους, και έτσι προσπαθεί πάντα να ξεχωρίζει και είναι πάντα πομπώδης, προβάλλοντας παράλογους ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τους οποίους θα ήθελε να αποδεχτούν οι άλλοι, τότε αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; (Όχι.) Τι κάνει; Είναι καταστροφικός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού ήταν διαφωτιστικά. Η συμμετοχή στο έργο, η διατύπωση απόψεων και προτάσεων ήταν μέρος του καθήκοντος και των ευθυνών μου, αλλά να βάζω τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλω και να με ακούν ήταν απλώς αλαζονεία. Στις συζητήσεις εργασίας, όλοι έχουν δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, πρέπει να υιοθετούμε ό,τι συμφωνεί με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και ωφελεί το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η στάση αποδοχής της αλήθειας. Αργότερα, άρχισα να εστιάζω στην άσκηση της αλήθειας, και όταν προέκυπταν άλλες απόψεις στις συζητήσεις, εξέταζα πολύ τις ιδέες των άλλων για να επιτευχθεί ομοφωνία πριν τις εφαρμόσουμε. Θυμάμαι κάποτε, τελείωσα κάτι που έκανα μόνη μου και ένιωσα λίγο άβολα. Με προσευχή και στοχασμό, διαπίστωσα ότι δεν είχα πάρει τη συναίνεση των συνεργατών μου και αυτή δεν ήταν η σωστή προσέγγιση. Ανοίχτηκα σε όλους στη συναναστροφή είπα πώς ήμουν αλαζονική, δεν είχα κάνει συζήτηση πριν αποφασίσουμε, άρα είχα φερθεί παράλογα τότε, και θα σταματούσα πλέον να ενεργώ με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, ζήτησα από όλους να με προσέχουν. Ένιωσα να παραμερίζω τον εαυτό μου και να ασκώ την αλήθεια. Τότε, γαλήνεψα.

Το εφάρμοσα στις επόμενες συζητήσεις εργασίας, και τα πράγματα είχαν καλύτερη έκβαση χωρίς σοβαρές αναποδιές. Πόσο ευγνωμονούσα τον Θεό! Έμαθα ότι χωρίς αλαζονεία στο καθήκον και με αγαστή συνεργασία με τους άλλους, μπορείς να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και είναι πιο πιθανό να τα καταφέρεις. Τώρα καταλαβαίνω κάπως την αλαζονική, αυτάρεσκη, διεφθαρμένη διάθεσή μου. Μπορώ να ασκήσω την αλήθεια και έχω αλλάξει λίγο. Είναι η αγάπη και η σωτηρία του Θεού. Μόνο η κρίση, η παίδευση, το κλάδεμα και η αντιμετώπιση του Θεού μάς αλλάζουν και μάς εξαγνίζουν.