Πέρυσι τον Οκτώβριο, επέβλεπα το έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου. Κάποια νέα μέλη στην εκκλησία μόλις είχαν ξεκινήσει να κάνουν καθήκοντα. Συναναστρεφόμουν μαζί τους τις αρχές της διάδοσης του Ευαγγελίου και τους έπαιρνα μαζί μου έξω για να μάθουν. Μέτα από κάποιο διάστημα, είχαν όλοι τους προοδεύσει και εγώ ένιωθα υπέροχα. Για να δουλέψουν ανεξάρτητοι πιο σύντομα, τους έστειλα να διαδώσουν το Ευαγγέλιο μόνοι τους. Στην αρχή, όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα, εγώ τους βοηθούσα πάντα με αγάπη, όμως μετά από λίγο, άρχισα να κουράζομαι. Ένιωθα περιφρόνηση για αυτούς: «Εγώ από την αρχή καταλάβαινα όσα με δίδασκαν. Ξόδεψα χρόνο για να σας διδάξω, γιατί εξακολουθείτε να κάνετε τόσες ερωτήσεις; Δεν προσέχατε καθόλου την ώρα που σας δίδασκα; Αν δεν μπορείτε να δουλεύετε ανεξάρτητοι ακόμα, μετά από τόσον καιρό, οι ανώτεροί μου επικεφαλείς σίγουρα θα πουν ότι δεν είμαι ικανός να εκπαιδεύσω σωστά τους άλλους. Αποκλείεται. Θα πρέπει να τα πούμε δυό λόγια και να σας δώσω ένα μάθημα». Αφού τα σκέφτηκα όλα αυτά, τους επέπληξα με θυμό. Μια φορά, μου τηλεφώνησε η αδελφή Άι. Μου είπε: «Αδελφέ, θέλω να σε ρωτήσω, ποιά λόγια του Θεού θα συναναστραφούμε στη συνάθροιση απόψε το βράδυ;» Σκέφτηκα: «Μα, αυτό σου το έχω ήδη πει, πώς γίνεται να μην το γνωρίζεις ακόμα; Δεν με άκουγες όταν σου μιλούσα;» Φωναχτά και επιθετικά της απάντησα: «Διάβασες το τελευταίο αρχείο που σου έστειλα, ή όχι; Γιατί με ρωτάς κάθε φορά;» Η αδελφή δεν απάντησε και εγώ θυμωμένος της έκλεισα το τηλέφωνο. Αργότερα, κατάλαβα τι είχα κάνει και ένιωσα λίγο ένοχος. Αλλά μετά σκέφτηκα, «Για το καλό της, το είπα αυτό. Διαφορετικά, πώς θα προοδεύσει αν συνεχώς βασίζεται πάνω μου; Ίσως αυτό, να την βοηθήσει πραγματικά». Μετά από αυτό το συμβάν, σταμάτησα πια να ανησυχώ.

Την επόμενη μέρα, ο αδελφός με τον οποίο συνεργαζόμουν, μου είπε: «Η αδελφή Άι μού είπε πως όταν σου έκανε μία ερώτηση χθες, εσύ θύμωσες. Είπε επίσης ότι ένιωσε καταπιεσμένη και σε φοβήθηκε». Δεν μπόρεσα να το δεχτώ αυτό όταν το άκουσα και σκαρφίστηκα διάφορες δικαιολογίες: «Μπορεί να της μίλησα λίγο απότομα, αλλά το έκανα μόνο για να την σπρώξω να δουλέψει ανεξάρτητη. Αν δεν της μιλούσα έτσι, θα συνέχιζε να απευθύνεται σε εμένα κάθε φορά που θα είχε ερωτήσεις. Και τότε, πώς θα γινόταν κάποτε ανεξάρτητη;» Αλλά μετά σκέφτηκα: «Ίσως της μίλησα λίγο ακατάλληλα. Στο κάτω-κάτω, η αδελφή Άι μόλις τώρα άρχισε να εκπαιδεύεται. Έπρεπε να την είχα βοηθήσει με αγάπη αντί να την επικρίνω και να θυμώνω μαζί της». Έτσι, της έστειλα ένα μήνυμα ζητώντας συγγνώμη: «Χθες, τα θαλάσσωσα. Δεν έπρεπε να είχα ξεσπάσει έτσι πάνω σου. Ελπίζω να δείξεις κατανόηση και παρακαλώ να μην το πάρεις προσωπικά. Ταράχτηκα για μια στιγμή και σε στενοχώρησα». Η αδελφή Άι απάντησε: «Εντάξει». Μετά από αυτό, δεν στοχάστηκα για να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου.

Λίγο αργότερα, εκλέχθηκα ως ιεροκήρυκας και ανέλαβα περισσότερες αρμοδιότητες. Κάποιοι εκπαιδευόμενοι επικεφαλείς και εργάτες δεν είχαν ακόμη εξοικειωθεί με το έργο της εκκλησίας. Συναναστρεφόμουν συχνά μαζί τους τις θεμελιώδεις αρχές του έργου. Επιπλέον, μιλούσα μαζί τους για το έργο τους και τους έδινα λεπτομερή καθοδήγηση και βοήθεια. Στην αρχή, όποτε είχαν ερωτήσεις, συναναστρεφόμουν μαζί τους υπομονετικά. Όμως όταν έκαναν πάρα πολλές ερωτήσεις, γινόμουν ανυπόμονος. Τους επέπληττα, λέγοντας: «Γιατί δεν μπορείτε να το εμπεδώσετε; Εγώ όταν άρχισα να δουλεύω για την εκκλησία, θυμόμουν πολύ καλά τις εργασίες που μου ανέθετε ο επικεφαλής μου, και τις ολοκλήρωνα γρήγορα και αποτελεσματικά. Σας έχω εξηγήσει τα πάντα και σας έχω δώσει λεπτομερείς οδηγίες. Γιατί δεν μπορείτε να τα κάνετε σωστά;» Δεν είπαν ούτε μία λέξη για να μου απαντήσουν.

Την άλλη μέρα, μία επικεφαλής μου έστειλε ένα μήνυμα: «Είμαι πολύ χαζή ώστε να κάνω για αυτό το έργο. Παρακαλώ βρείτε κάποιον να με αντικαταστήσει». Σοκαρίστηκα πολύ: «Ήταν μία από τις καλύτερες καινούργιες εκπαιδευόμενες. Γιατί να σκέφτεται έτσι;» Μετά, άλλη μία επικεφαλής μού έστειλε μήνυμα: «Κάποιοι λένε ότι τους κάνεις να νιώθουν πάρα πολύ καταπιεσμένοι». Τότε μόνο άρχιζα να στοχάζομαι. Συνειδητοποίησα ότι δεν αντιμετώπιζα σωστά τις ελλείψεις των άλλων. Συνεχώς τους εξόργιζα και τους επέπληττα αντί να τους καθοδηγώ και να τους βοηθώ με υπομονή. Ως αποτέλεσμα, ένιωθαν καταπιεσμένοι. Αργότερα, έμαθα πως, λόγω της καταπίεσης, μια αδελφή είχε γίνει τόσο αρνητική που δεν έκανε το καθήκον της για πάνω από δέκα ημέρες. Όταν το έμαθα αυτό, ένιωσα απαίσια. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι τους είχα πληγώσει τόσο πολύ. Ένιωσα μεγάλη στενοχώρια και αναρωτήθηκα γιατί συνεχώς θύμωνα και επηρέαζα τόσο αρνητικά τους άλλους. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω να θυμώνω με τους αδελφούς και τις αδελφές, όμως όταν συμβαίνει κάτι, δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου. Πώς μπορώ να επιλύσω αυτό το πρόβλημα; Σε παρακαλώ καθοδήγησέ με».

Έπειτα, βρήκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο Θεός λέει: «Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά τους, συχνά δίνουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και αποκαλύπτουν την αλαζονική φύση τους. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί και να στηρίξει την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και την κακία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Τα λόγια του Θεού εξέθεσαν την τωρινή μου κατάσταση. Στοχάστηκα σχετικά με το γεγονός ότι θύμωνα ώστε να διατηρήσω τη θέση μου. Συνήθως, είχα αποτελέσματα στο έργο μου και οι άλλοι νόμιζαν πως ήμουν ικανός επικεφαλής. Εφόσον μου ανέθεσαν να εκπαιδεύσω αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, εάν δεν κατάφερνα να τους κάνω να δουλέψουν ανεξάρτητα μετά από πολύ καιρό, οι ανώτεροί μου επικεφαλείς σίγουρα θα έλεγαν ότι δεν είμαι ικανός. Έτσι, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές εξακολουθούσαν να μην καταλαβαίνουν ενώ τους δίδαξα πολλές φορές, αντέδρασα και έγινα ανυπόμονος. Κάθε φορά που με πλησίαζαν με ερωτήσεις, εγώ, άρπαζα την ευκαιρία για να τους επιπλήξω και να τους επικρίνω, για να ξεθυμάνω. Μάλιστα τους συνέκρινα με τον εαυτό μου και ήμουν όλο παράπονα και περιφρόνηση για αυτούς. Ως αποτέλεσμα, όλοι ένιωθαν καταπιεσμένοι και έγιναν τόσο αρνητικοί που δεν ήθελαν να κάνουν το καθήκον τους. Όταν οι άλλοι υποδείκνυαν το πρόβλημά μου, δεν αναζητούσα την αλήθεια για να το επιλύσω. Παρόλο που ζήτησα συγγνώμη από την αδελφή Άι, με τα λόγια και τα υπονοούμενά μου είχα σκοπό να διατηρήσω το κύρος και την εικόνα μου, να πείσω την αδελφή Άι πως η δική μου ταραχή ήταν μια σπάνια αντίδραση και όχι κάτι συνηθισμένο, να την κάνω να πιστέψει ότι ήμουν λογικός μια ανειλικρινή συγγνώμη. Θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι έχουν σαφώς κακές διαθέσεις, όμως διαρκώς παρουσιάζονται σαν να έχουν κακή ιδιοσυγκρασία. Αυτό δεν είναι απλώς ένα είδος δικαιολογίας; Μια κακή διάθεση είναι ακριβώς αυτό: μια κακή διάθεση. Όταν κάποιος έχει κάνει κάτι παράλογο ή κάτι που βλάπτει τους πάντες, το πρόβλημα έγκειται στη διάθεση και στην ανθρώπινη φύση του, όμως πάντα λέει ότι έχασε προσωρινά την ψυχραιμία του ή θύμωσε λίγο. Ποτέ δεν κατανοεί το πρόβλημα στην ουσία του. Αναλύει με τον τρόπο αυτό πραγματικά τον εαυτό του και αποκαλύπτεται;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Τέτοιος ήμουν και εγώ. Θυμήθηκα τη δική μου «συγγνώμη», που ακουγόταν πολύ αξιοπρεπής, μα δεν είχα καταλάβει την ουσία του θέματος και μάλιστα προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Τόσο υποκριτής ήμουν δηλαδή! Όταν το κατάλαβα, ένιωσα πολύ ένοχος. Συχνά έλεγα στους αδελφούς και στις αδελφές πώς να συμπεριφέρονται στους άλλους με αγάπη και υπομονή. Όμως αυτά ήταν απλώς σλόγκαν και δεν αντιστοιχούσαν στη συμπεριφορά μου.

Έπειτα, γαλήνευσα τον νου μου και στοχάστηκα για τον εαυτό μου: «Γιατί κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλω, χάνω την ψυχραιμία μου και δείχνω την διεφθαρμένη διάθεσή μου; Γιατί δεν μπορώ να συνεργαστώ καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές;» Μετά, βρήκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία πάνω στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να σέβονται τον Θεό, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα τις αλαζονικές τους διαθέσεις. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική σου διάθεση, τόσο περισσότερο σεβασμό θα αποκτήσεις για τον Θεό, και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις. Μόνον όσοι κερδίζουν την αλήθεια είναι πραγματικά άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός αποκάλυψε ότι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης των ανθρώπων είναι η αλαζονεία. Όσο πιο αλαζονικός είναι κάποιος, τόσο πιο πιθανό είναι να αντισταθεί στον Θεό. Συνειδητοποίησα ότι έτσι ακριβώς ήμουν. Δεν έπαιρνα τους άλλους στα σοβαρά, θεωρούσα ότι είναι όλοι κατώτεροί μου. Πίστευα ότι είχα καλό επίπεδο, ότι ήμουν ικανός στη δουλειά και καλύτερος από όλους. Μετρούσα τα μειονεκτήματα των άλλων σε σύγκρισή με τα δικά μου προτερήματα. Έκανα άψογα μια εργασία αρκεί να μου την έδειχναν μία φορά. Όμως εκείνοι, ακόμη δεν είχαν μάθει μετά από τόσον καιρό. Ξεσπούσα πάνω τους, τους επέκρινα και τους επέπληττα, δίχως να τους δείχνω το παραμικρό ίχνος σεβασμού. Δεν αναγνώριζα τα προτερήματά και τις αρετές τους, ούτε καν προσέφερα λίγη υποστήριξη με αγάπη. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν προβλήματα, Δεν σκεφτόμουν αν εγώ είχα συναναστραφεί τον λόγο του Θεού μαζί τους για να τα επιλύσουν, ή αν κατά κάποιον τρόπο εγώ ήμουν o ανεπαρκής. Αντιθέτως, σκεπτόμουν ότι εκείνοι δεν άκουγαν προσεκτικά. Αδιακρίτως ξεσπούσα πάνω τους και τους αντιμετώπιζα. Ήμουν παράλογα αλαζονικός! Η εκκλησία μας, διέδιδε το Ευαγγέλιο του Θεού, ενώ εγώ συνέχιζα να επιπλήττω και να καταπιέζω τους ανθρώπους, κάνοντάς τους όλους να με φοβούνται, κάνοντάς τους να ορίζουν τον εαυτό τους, να γίνονται αρνητικοί, να μη θέλουν να κάνουν το καθήκον τους. Δεν διατάρασσα έτσι και εμπόδιζα το έργο διάδοσης του Ευαγγελίου; Καθώς τα σκέφτηκα αυτά, ένιωσα μεγάλη ντροπή. Δεν είχα προσφέρει τίποτε ωφέλιμο για την είσοδο των άλλων στη ζωή. Αντιθέτως, τους είχα πληγώσει και είχα διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Ζούσα σύμφωνα με την αλαζονική μου διάθεση, θα μπορούσα να βλάψω, να αντισταθώ στον Θεό. Σκεπτόμουν όλα όσα είχα κάνει και πραγματικά με σιχάθηκα. Ήθελα με χαστουκίσω. Προσευχήθηκα, σιωπηλά, στον Θεό από καρδιάς: «Θεέ μου, Αντιμετώπισα τους άλλους τυφλά λόγω της διεφθαρμένης μου διάθεσης, τους πλήγωσα και διατάραξα το έργο της εκκλησίας. Θεέ μου, είμαι έτοιμος να μετανοήσω και να αλλάξω. Προσεύχομαι να με καθοδηγήσεις για να επιλύσω την αλαζονική μου διάθεση».

Μετά, μια μέρα άκουσα έναν ύμνο με λόγια του Θεού: «Ζήσε με βάση τα λόγια του Θεού για να αλλάξεις τη διάθεσή σου». «Πρέπει πρώτα να επιλύσεις όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις μέσα σου, στηριζόμενος στον Θεό. Βάλε τέλος στην εκφυλισμένη διάθεσή σου και κατόρθωσε να καταλάβεις πραγματικά την κατάστασή σου και να μάθεις πώς θα πρέπει να λειτουργείς· συνέχισε να συναναστρέφεσαι για οτιδήποτε δεν καταλαβαίνεις. Είναι απαράδεκτο κάποιος να μην έχει γνώθι σαυτόν. Πρώτα γιάτρεψε τη δική σου αρρώστια, και τρώγοντας και πίνοντας πιο συχνά τα λόγια Μου και φέρνοντάς τα στον νου σου, να ζεις τη ζωή σου και να λειτουργείς με βάση τα λόγια Μου· είτε βρίσκεσαι στο σπίτι είτε κάπου αλλού, θα πρέπει να επιτρέπεις στον Θεό να ασκεί εξουσία μέσα σου. Αποτίναξε τη σάρκα και τη φυσική υπόσταση. Άφηνε πάντοτε τα λόγια του Θεού να επικρατούν μέσα σου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το ότι η ζωή σου δεν αλλάζει· με την πάροδο του χρόνου θα νιώσεις τελικά ότι η διάθεσή σου έχει αλλάξει κατά πολύ» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια). Αυτός ο ύμνος με τα λόγια του Θεού πραγματικά με ενέπνευσε πολύ. Μέσα στα λόγια του Θεού ανακάλυψα έναν δρόμο άσκησης. Οποιαδήποτε κατάσταση κι αν αντιμετώπιζα, θα έπρεπε πρώτα να αναζητήσω τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματά μου, να κατανοήσω την αλαζονική μου διάθεση μέσα από τα λόγια του Θεού, να επικεντρωθώ στην απάρνηση του εαυτού στην καθημερινή ζωή και να κάνω πράξη την αλήθεια. Έτσι, η αλαζονική μου διάθεση βαθμιαία θα μεταμορφωνόταν. Το γεγονός ότι λόγω της αλαζονικής μου διάθεσης, επέπληττα και καταπίεζα τους άλλους θεωρώντας ότι ήμουν ανώτερος έδειξε ότι δεν καταλάβαινα πραγματικά τον εαυτό μου. Στην πραγματικότητα, δεν είχα κάτι αξιόλογο να επιδείξω. Μάθαινα αρκετά γρήγορα τα καθήκοντα και ήμουν ευλογημένος με κάποια χαρίσματα, όμως ο Θεός μου είχε δώσει τα χαρίσματα και το επίπεδο, δεν υπήρχε κάτι αξιοσημείωτο σε εμένα προσωπικά. Τον Θεό θα έπρεπε να ευγνωμονώ. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό επίπεδο και διαφορετικές ικανότητες. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν προτερήματα. Η αδελφή Άι ήταν καλή στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους, τους άγγιζε με αγάπη και υπομονή. Εγώ δεν είχα να επιδείξω αυτές τις ιδιότητες. Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα ντροπή. Ήμουν έτοιμος να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού. Όταν θα αντιμετώπιζα προβλήματα, θα απαρνιόμουν τον εαυτό μου και θα έκανα πράξη την αλήθεια.

Θυμάμαι που κάποτε, ρώτησα μια συνεργάτιδα αδελφή τι πρόοδο είχε κάνει σε ένα έργο και εκείνη μου είπε: «Δεν ξεκίνησα ακόμα. Όταν μοιραστήκαμε τις ιδέες μας για αυτό το έργο, ήταν όλα ξεκάθαρα, μα όταν προσπάθησα να δουλέψω, δεν ήμουν σίγουρη τι να κάνω». Όταν το άκουσα, ένιωσα την οργή να βράζει μέσα μου ξανά. Σκέφτηκα: «Γιατί σού είναι τόσο δύσκολο; Όταν συζητούσαμε για αυτό το έργο, σου εξήγησα τα πάντα ξεκάθαρα. Πώς γίνεται να τα ξέχασες ήδη; Δεν συγκεντρώνεσαι στη δουλειά; Μάλλον θα πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση». Πάνω που ήμουν έτοιμος να ξεσπάσω, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Αν οι άνθρωποι μπορούν να ικανοποιήσουν συνειδητά τον Θεό, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να εγκαταλείψουν τις ιδέες τους, να υπακούν στο θέλημα του Θεού και να το υπολογίζουν —αν μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά συνειδητά— τότε αυτό σημαίνει να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια με ακρίβεια και να κάνει πράξη την αλήθεια ειλικρινά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Τα λόγια του Θεού ήρθαν πάνω στην ώρα: Θα έπρεπε να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να πράξω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Δεν γινόταν να συνεχίσω να πράττω σύμφωνα με την αλαζονική μου διάθεση. Πιθανόν να μην ξεκίνησε επειδή είχε κάποιο πρόβλημα ή δεν ήταν σίγουρη πώς να προχωρήσει. Έπρεπε να είχα αντιληφθεί την κατάστασή της, να είχα χειριστεί την ανεπάρκειά της σωστά. Οπότε, ήρεμα ανέλυσα τις λεπτομέρειες σχετικά με το πώς θα έπρεπε να προχωρήσει υπό το πρίσμα της πραγματικής κατάστασης. Μόλις τελείωσα, εκείνη είπε χαρούμενη: «Ώστε έτσι θα έπρεπε να το κάνω! Επιτέλους, τώρα βλέπω πώς να προχωρήσω». Όταν το είπε αυτό η αδελφή, ένιωσα μεγάλη ντροπή. Πάντα διαλαλούσα διάφορα σλόγκαν στο έργο μας, αλλά δεν αφιέρωνα χρόνο για να καταλάβω τα προβλήματα και τα ζητήματα του καθενός, ούτε βέβαια τους δίδασκα έναν-έναν. Αν ήμουν λίγο πιο υπομονετικός και πρόσεχα τις λεπτομέρειες στο έργο μου, οι αδελφοί και οι αδελφές θα μπορούσαν να δουλεύουν ανεξάρτητοι από καιρό.

Έπειτα, βρήκα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητά της, αν επαναλαμβάνεις μόνο λόγια δόγματος, και δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους και τους αντιμετωπίζεις; Αν η αλήθεια σχετικά με την οποία συναναστρέφεσαι δεν είναι πραγματική, αν δεν είναι παρά λόγια δόγματος, τότε όσο κι αν τους αντιμετωπίζεις και τους δίνεις διαλέξεις, αυτό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Πιστεύεις ότι το να σε φοβούνται οι άνθρωποι και να κάνουν ό,τι τους λες εσύ και να μην τολμούν να εκφράσουν αντιρρήσεις είναι το ίδιο με το να κατανοούν την αλήθεια και να είναι υπάκουοι; Αυτό αποτελεί σπουδαίο λάθος· η είσοδος στη ζωή δεν είναι τόσο απλή. Ορισμένοι επικεφαλής μοιάζουν με έναν νέο διευθυντή που προσπαθεί να κάνει μεγάλη εντύπωση· προσπαθούν να επιβάλουν τη νεοαποκτηθείσα εξουσία τους στους εκλεκτούς του Θεού, ώστε όλοι να υποταχθούν στους ίδιους, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει τη δουλειά τους ευκολότερη. Αν στερείσαι της πραγματικότητας της αλήθειας, τότε σε λίγο καιρό θα εκτεθεί το πραγματικό σου ανάστημα, θα αποκαλυφθεί το πραγματικό σου πρόσωπο και θα μπορούσες κάλλιστα να αποκλειστείς. Σε κάποιο διοικητικό έργο, λίγη αντιμετώπιση, κλάδεμα και πειθαρχία είναι αποδεκτά. Αλλά αν είσαι ανίκανος να συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, τελικά, θα εξακολουθείς να μην μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα και θα επηρεάσεις τα αποτελέσματα του έργου. Εάν, ανεξάρτητα από τα ζητήματα που εμφανίζονται στην εκκλησία, εξακολουθείς να δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους και να τους κατηγορείς —αν μόνο χάνεις την ψυχραιμία σου— αποκαλύπτεται έτσι η διεφθαρμένη σου διάθεση, και έχεις δείξει το άσχημο πρόσωπο της διαφθοράς σου. Αν στέκεσαι συνέχεια σε ένα βάθρο και δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, τότε με την πάροδο του χρόνου, ο λαός του Θεού δεν θα είναι σε θέση να λάβει την παροχή ζωής από εσένα, δεν θα κερδίσει τίποτα πραγματικό, και αντίθετα θα σε αποστρέφεται, θα σε απεχθάνεται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι το κλειδί για τη συνεργασία με τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία είναι η συναναστροφή της αλήθειας καθαρά ώστε όλοι να αντιλαμβάνονται τις θεμελιώδεις αρχές. Μόνο τότε μπορούν να κάνουν καλά το καθήκον τους. Αν εγώ συνέχιζα να ξεσπώ στους άλλους και να τους επιπλήττω, όχι μόνο θα αποτύγχανα να επιλύσω προβλήματα αλλά θα απογοήτευα τους ανθρώπους και θα τους απωθούσα. Αργότερα, όταν δούλευα με άλλους ή έκανα έλεγχο στη δουλειά τους, πρώτα-πρώτα κατανοούσα τα προβλήματά τους. Εάν υπήρχε κάτι που δεν γνώριζαν ή που δεν είχαν ακόμη μάθει, με υπομονή συναναστρεφόμουν μαζί τους τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και τους βοηθούσα να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, μετά από κάποιο διάστημα. οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούσαν να ολοκληρώσουν κάποιο έργο ανεξάρτητοι και μπορούσαμε να συνεργαζόμαστε αρμονικά. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, απέκτησα κάποια κατανόηση σχετικά με την αλαζονική μου διάθεση, έμαθα πώς να χειρίζομαι την ανεπάρκεια των άλλων σωστά και κατάφερα να συνεργάζομαι αρμονικά με τους άλλους. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!