Μια μέρα, είχαμε εκλογές στην εκκλησία για το ποιος θα αναλάμβανε το ευαγγελικό έργο. Προς έκπληξή μου, είδα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν επιλέξει εμένα. Ήμουν κάπως ενθουσιασμένη. Σκέφτηκα ότι η επιλογή μου σήμαινε ότι είχα καλύτερο επίπεδο και ικανότητα απ’ τους άλλους. Ήμουν και λίγο νευρική, φοβούμενη μην απογοητεύσω την εμπιστοσύνη τους αν δεν έκανα καλή δουλειά, και πίστευαν ότι δεν ήμουν κατάλληλη για προϊσταμένη. Δεν ήθελα να απογοητεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού με εξέλεξαν, ήθελα να αποδείξω ότι είχα καλό επίπεδο και ικανότητα, ότι θα έδινα ώθηση στο ευαγγελικό μας έργο. Έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Τότε, το έργο μου επέβλεπε η αδελφή Γουανγκ, μα δεν το συζητούσα πολύ μαζί της. Δεν της έλεγα τι σκόπευα να κάνω· αντίθετα, πάντα ενεργούσα μόνη μου. Μερικές φορές, όταν ήθελε να συζητήσει τα πράγματα μαζί μου, δεν με έβρισκε και όταν με ρωτούσε πού ήμουν, έβρισκα τρόπους να την ξεγελάσω και δεν της έλεγα λεπτομέρειες για το έργο μου. Σκεφτόμουν ότι μόλις είχα κάποιες επιτυχίες στο καθήκον, θα της το έλεγα. Έτσι, θα επαινούσε το επίπεδο και την ικανότητά μου, και το ότι μπορούσα να κάνω καλή δουλειά χωρίς βοήθεια. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα θεωρούσαν ότι καλώς με είχαν εκλέξει, ότι μπορούσα να αναλάβω αυτό το έργο. Τότε, ο αδελφός Γιουνζιάνγκ απ’ την ομάδα μας ήταν πρόθυμος στο καθήκον του και πιο αποτελεσματικός από μένα στο ευαγγελικό έργο. Αναστατώθηκα όταν η Αδελφή Γουανγκ τον επαίνεσε που έκανε καλά το καθήκον του. Ήμουν η προϊσταμένη και αυτός απλώς ανήκε στο ευαγγελικό προσωπικό. Θα με ντρόπιαζε, όντας τόσο δραστήριος στο καθήκον του; Θα τον επέλεγαν οι άλλοι για προϊστάμενο; Αυτό θα ήταν μεγάλη ταπείνωση για μένα. Δεν μπορούσα να το δεχτώ.

Κάποτε, η αδελφή Γουανγκ ανέθεσε στον αδελφό Γιουνζιάνγκ και σ’ εμένα μια εργασία. Δεν ήθελα να πάω μαζί του, αλλά ήθελα να το κάνω μόνη μου. Οι άλλοι τον είχαν επαινέσει για το κίνητρό του στο καθήκον του, οπότε αν ερχόταν μαζί μου, τα μισά επιτεύγματά μας θα ήταν δικά του, άρα οι αδελφοί και οι αδερφές θα τον θαύμαζαν περισσότερο. Με αυτό κατά νου, πήγα και το έκανα μόνη μου. Ήθελα να αυξήσω αμέσως τα επιτεύγματά μου, θεωρώντας ότι όσο έκανα καλή δουλειά, όλοι θα με θαύμαζαν και θα με επαινούσαν. Έπειτα, έπεσα με τα μούτρα στο καθήκον. Αλλά όσο σκληρά κι αν εργαζόμουν, όση ενέργεια κι αν δαπανούσα, ήταν μάταιο. Είχα ένα παράπονο προς τον Θεό: γιατί δεν με ευλογούσε, όσο σκληρά κι αν εργαζόμουν; Ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση, δεν ήθελα πια αυτό το καθήκον. Όταν η αδελφή Γουανγκ έμαθε τι συνέβαινε, συναναστράφηκε μαζί μου: «Δεν έχεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον. Μήπως είναι ο τρόπος εργασίας σου; Πρέπει να δεις τι συμβαίνει και να κάνεις βελτιώσεις. Θέλεις να εργάζεσαι μόνη σου —δεν πρέπει να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να συνεργάζεσαι με τους άλλους». Δεν αποδέχτηκα την επισήμανσή της. Έφταιγε ο τρόπος εργασίας μου; Είχα εργαστεί έτσι και παλιά, και ήταν μια χαρά. Άρα, η προσέγγισή μου αυτή ήταν σωστή —δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα! Συνέχισα να εργάζομαι με τον ίδιο τρόπο. Εκείνη την περίοδο, όσο κι αν συναναστρέφονταν οι άλλοι μαζί μου για ένα καλό μονοπάτι άσκησης, εγώ δεν τους άκουγα και δεν ήμουν πρόθυμη να το δεχτώ. Σκεφτόμουν ότι αν ενεργούσα με τον τρόπο που μου έλεγαν, μόλις είχα κάποια αποτελέσματα, ίσως να έλεγαν ότι τα επιτεύγματά μου ήταν επειδή ακολούθησα τις συμβουλές τους. Τότε θα έπαιρναν τα εύσημα —ποιος θα με επαινούσε εμένα; Είχα πεισμώσει πολύ και ήθελα να ενεργώ μόνη μου. Δύο εβδομάδες πέρασαν αστραπιαία και ακόμα δεν είχα καταφέρει τίποτα. Ήμουν πολύ δυστυχισμένη. Εργαζόμουν κάθε μέρα χωρίς ξεκούραση, γιατί, λοιπόν, δεν είχα αποτέλεσμα; Δεν ήξερα την αιτία του προβλήματος, αλλά ακόμη δεν έκανα αυτοκριτική. Μερικές εβδομάδες μετά, ένας αδελφός με ρώτησε επικριτικά: «Είσαι η προϊσταμένη, αλλά δεν συνεργάζεσαι ποτέ —ενεργείς πάντα μόνη σου. Πώς γίνεται να πετύχεις κάτι έτσι; Αυτό δεν καθυστερεί τα πράγματα;» Αναστατώθηκα όταν το άκουσα αυτό, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι είχε δίκιο, ότι έτσι ήταν. Οι αδελφοί και οι αδελφές μού υπενθύμιζαν συνέχεια να συνεργάζομαι με άλλους, αλλά εξακολουθούσα ενεργώ μόνη μου, κι έτσι το έργο δεν απέδιδε καρπούς και καθυστερούσε. Όταν το κατάλαβα, ένιωσα ενοχές και θέλησα να αλλάξω.

Αργότερα, μίλησα στην επικεφαλής για το πρόβλημά μου. Μου έστειλε αυτά τα λόγια του Θεού: «Στον οίκο του Θεού, αν οι άνθρωποι ζουν με βάση τις κοσμικές φιλοσοφίες τους και αν βασίζονται στις δικές τους αντιλήψεις, κλίσεις, επιθυμίες, εγωιστικά κίνητρα, στα δικά τους χαρίσματα και στην εξυπνάδα τους για να τα πάνε καλά μεταξύ τους, τότε αυτός δεν είναι τρόπος να ζουν ενώπιον του Θεού και είναι ανίκανοι να επιτύχουν ενότητα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όταν οι άνθρωποι ζουν με σατανική διάθεση, δεν μπορούν να επιτύχουν ενότητα. Ποια είναι, λοιπόν, η τελική συνέπεια αυτού; Ο Θεός δεν εργάζεται πάνω τους. Χωρίς το έργο του Θεού, αν οι άνθρωποι βασίζονται στις δικές τους λιγοστές ικανότητες και εξυπνάδα, στη μικρή τους πείρα και στις λίγες γνώσεις και δεξιότητες που έχουν αποκτήσει, τότε θα δυσκολευτούν πολύ να αξιοποιηθούν πλήρως στον οίκο του Θεού και θα δυσκολευτούν πολύ να ενεργούν σύμφωνα με το θέλημά Του. Χωρίς το έργο του Θεού, δεν μπορείς ποτέ να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού, τις απαιτήσεις του Θεού ή τις αρχές της άσκησης. Δεν θα γνωρίσεις το μονοπάτι και τις αρχές της εκτέλεσης των καθηκόντων σου και δεν θα μάθεις ποτέ πώς να ενεργείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή ποιες ενέργειες παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και αντιστέκονται στον Θεό. Εάν δεν σου είναι σαφές κανένα από αυτά τα πράγματα, απλώς θα τηρείς και θα ακολουθείς κανόνες στα τυφλά. Όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου με τέτοια σύγχυση, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχεις. Δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Θεού, και είναι βέβαιο ότι θα κάνεις τον Θεό να σε απεχθάνεται και να σε απορρίψει, και θα εξαλειφθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). Είδα από τα λόγια του Θεού ότι δεν γίνεται να κάνω το καθήκον μου εγωιστικά, όπως θέλω εγώ, βασιζόμενη στις ικανότητες και στα κολπάκια μου. Πρέπει να εργάζομαι σε αρμονία με αδελφούς και αδελφές, να συζητώ και να καταλήγω σε συμφωνία με όλους. Αλλιώς, το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί και ο Θεός δεν θα ευλογήσει το καθήκον μου. Αλλά εγώ, από τότε που εκλέχτηκα προϊστάμενη, ένιωσα ότι αυτό με έκανε ξεχωριστή και σήμαινε ότι είχα προτερήματα. Δρούσα μόνη, χωρίς συνεργασία με τους αδελφούς και τις αδελφές, για να ξεχωρίζω και να κερδίζω τον θαυμασμό και την έγκρισή τους. Επίσης, δεν συζητούσα πολύ το έργο μου με την προϊσταμένη μου και, μάλιστα, έβγαινα έξω να εργαστώ χωρίς να της το πω. Ήθελα να της το πω μόνο αφού είχα πετύχει κάτι, ώστε να με επαινέσει για το επίπεδο και την ικανότητά μου, και να με θεωρήσει όντως κατάλληλη για προϊσταμένη. Αλλά ήταν όλα μάταια, επειδή δεν επιδίωκα τις αρχές, ενώ ήμουν και παράλογη· έφτασα μέχρι να κατηγορήσω τον Θεό ότι δεν με ευλογούσε. Ήθελα ακόμη και να τα παρατήσω. Δεν είχα σύνεση! Τελικά, συνειδητοποίησα πως το να ενεργείς μόνος χάριν των εγωιστικών σου επιθυμιών, χωρίς να αναζητάς τις αρχές ή να συνεργάζεσαι με άλλους, σημαίνει ότι δεν θα κάνεις καλά κανένα καθήκον. Και ο Θεός σιχαινόταν τη συμπεριφορά μου και θα με εγκατέλειπε αν δεν άλλαζα εγκαίρως. Συνειδητοποιώντας αυτά, είπα μια προσευχή: «Θεέ μου, τώρα μπορώ να καταλάβω ότι το να εργάζομαι μόνη μου είναι κάτι που δεν Σου αρέσει. Βοήθησέ με να γυρίσω πίσω τον χρόνο, και να εργαστώ σε αρμονία με τους άλλους».

Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς κυριολεκτικά τις λέξεις “αρμονική συνεργασία”, αλλά δύσκολο να τις κάνει πράξη. Δεν είναι εύκολο πράγμα να βιώσει κανείς την πρακτική πλευρά αυτών των λέξεων. Γιατί δεν είναι εύκολο; (Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά. Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις αλαζονείας, κακίας, αδιαλλαξίας και ούτω καθεξής, και αυτές τον εμποδίζουν στην άσκηση της αλήθειας. Όταν συνεργάζεσαι με άλλους, αποκαλύπτεις κάθε είδους διεφθαρμένες διαθέσεις. Για παράδειγμα, σκέφτεσαι: “Με βάζεις να συνεργαστώ με αυτό το άτομο, αλλά είναι σε θέση να ανταποκριθεί; Δεν θα με περιφρονήσουν οι άνθρωποι αν συνεργαστώ με κάποιον που δεν έχει το κατάλληλο επίπεδο;” Και μερικές φορές, μπορεί ακόμη και να σκέφτεσαι: “Αυτό το άτομο είναι τόσο ανεγκέφαλο και δεν καταλαβαίνει τι λέω!” ή “Αυτό που έχω να πω είναι μελετημένο και διορατικό. Αν του το πω και τον αφήσω να το περάσει για δικό του, θα εξακολουθήσω να ξεχωρίζω; Η πρότασή μου είναι η καλύτερη. Αν απλώς την πω και τον αφήσω να την ακολουθήσει, ποιος θα ξέρει ότι ήταν η δική μου συμβολή;” Τέτοιες σκέψεις και απόψεις —τέτοια διαβολικά λόγια— τα βλέπεις και τα ακούς πολύ συχνά. Αν έχεις τέτοιες σκέψεις και απόψεις, είσαι πρόθυμος να συνεργαστείς με τους άλλους; Είσαι σε θέση να επιτύχεις αρμονική συνεργασία; Δεν είναι εύκολο· εμπεριέχει κάποια πρόκληση! Οι λέξεις “αρμονική συνεργασία” είναι εύκολο να ειπωθούν· απλώς ανοίγεις το στόμα σου και βγαίνουν κατευθείαν. Αλλά όταν έρθει η ώρα να τις κάνεις πράξη, ξεπροβάλλουν τα μεγάλα εμπόδια μέσα σου. Οι σκέψεις σου πάνε από δω κι από κει. Μερικές φορές, όταν έχεις όρεξη, μπορεί και να είσαι σε θέση να συναναστραφείς λίγο με τους άλλους· αλλά αν δεν έχεις όρεξη και σε εμποδίζει μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα είσαι σε θέση να την κάνεις καθόλου πράξη. Μερικοί άνθρωποι, ως επικεφαλής, δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Συνεχώς υποτιμούν τους άλλους, είναι πάντα επιλεκτικοί με τους άλλους, και όταν βλέπουν τα ελαττώματά τους, τους κρίνουν και τους επιτίθενται. Αυτό καθιστά τους εν λόγω επικεφαλής σάπιους και αντικαθίστανται. Δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνουν οι λέξεις “αρμονική συνεργασία”; Τις καταλαβαίνουν πολύ καλά, στην πραγματικότητα, αλλά απλώς δεν είναι σε θέση να τις κάνουν πράξη. Γιατί δεν μπορούν να τις κάνουν πράξη; Επειδή αγαπούν υπερβολικά την κοινωνική θέση και η διάθεσή τους είναι υπερβολικά αλαζονική. Θέλουν να επιδεικνύονται και, όταν έχουν αποκτήσει κοινωνική θέση, δεν την αποχωρίζονται, από φόβο μήπως πέσει στα χέρια κάποιου άλλου και μείνουν οι ίδιοι χωρίς πραγματική δύναμη. Φοβούνται μήπως τους αφήσουν εκτός και μήπως δεν τους έχουν σε εκτίμηση, φοβούνται μήπως τα λόγια τους δεν έχουν καμία δύναμη ή εξουσία. Αυτό είναι που φοβούνται. Πόσο μακριά φτάνει η αλαζονεία τους; Χάνουν τα λογικά τους και προβαίνουν σε αυθαίρετες, απερίσκεπτες ενέργειες. Και τι προκύπτει από αυτό; Όχι μόνο εκτελούν κακώς το καθήκον τους, αλλά οι ενέργειές τους συνιστούν επίσης διαταραχή και αναστάτωση, και επανατοποθετούνται και αντικαθίστανται. Πείτε Μου, υπάρχει κανένα μέρος όπου ένα τέτοιο άτομο, με τέτοια διάθεση, είναι κατάλληλο να εκτελέσει καθήκον; Φοβάμαι ότι, όπου κι αν τοποθετηθεί, δεν θα εκτελέσει σωστά το καθήκον του. Δεν μπορεί να συνεργαστεί με άλλους —σημαίνει αυτό ότι θα είναι σε θέση να εκτελέσει καλά ένα καθήκον μόνος του; Σίγουρα όχι. Αν εκτελέσει καθήκον μόνος του, θα είναι ακόμη λιγότερο συγκρατημένος, ακόμη πιο ικανός για αυθαίρετες, απερίσκεπτες ενέργειες. Το αν μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου δεν έχει να κάνει με τις ικανότητές σου, τη σπουδαιότητα του επιπέδου σου, την ανθρώπινη φύση σου, τις ικανότητές σου ή τις δεξιότητές σου· έχει να κάνει με το αν είσαι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια και αν είσαι ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Τα λόγια του Θεού λένε ότι η μη συνεργασία σε ένα καθήκον προέρχεται από αλαζονική διάθεση. Θέλει να συνεργαζόμαστε αρμονικά, ώστε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, αντισταθμίζοντας τις αδυναμίες μας. Αυτό βοηθά και να κρατήσουμε υπό έλεγχο τη διαφθορά μας. Ωφελεί και εμάς και το έργο μας. Αλλά ήμουν πολύ περήφανη. Νόμιζα ότι δεν χρειαζόταν να συνεργαστώ με κανέναν, ότι μπορούσα και μόνη μου. Η άποψή μου ήταν ότι έπρεπε να εργαστώ μόνη για να φανούν οι ικανότητές μου, οπότε δεν ήθελα συνεργάζομαι ή να δέχομαι προτάσεις. Ήθελα να λάμψω μόνη μου. Δεν είχα κατεύθυνση στο καθήκον μου, μα δεν έψαχνα και τρόπους να το διορθώσω. Όταν η Αδελφή Γουανγκ μού είπε γιατί ήταν μάταιο το έργο μου και ποια θα έπρεπε να είναι η προσέγγισή μου, ήξερα ότι είχε δίκιο, αλλά δεν την άκουγα. Φοβόμουν ότι αν το έκανα, και άρχιζα να πετυχαίνω, θα έπαιρνε άλλος τα εύσημα και δεν θα επαινούσαν εμένα. Όταν με έβαλαν να εργαστώ με τον αδελφό Γιουνζιάνγκ, φοβήθηκα ότι θα μου κλέψει τη δόξα, και μετά, όταν πετύχαινε κάτι, οι άλλοι θα θαύμαζαν αυτόν και θα με θεωρούσαν ανίκανη ως προϊσταμένη, χειρότερη από ένα απλό μέλος της ομάδας. Για χάρη του ονόματος και της θέσης μου, δεν ήθελα να εργάζομαι με άλλους, αλλά μόνη μου. Έδειχνα ότι έκανα το καθήκον μου, μα στ’ αλήθεια επιδίωκα τη θέση, ήθελα μόνο να επιδεικνύομαι. Αυτό έδειχνε αλαζονική διάθεση.

Διάβασα, έπειτα, και κάποια άλλα λόγια του Θεού: «Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους και χαίρεσαι το καθήκον σου σαν κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος, απολαμβάνεις πάντα τα οφέλη της θέσης σου, κάνεις πάντα τα δικά σου σχέδια, σκέφτεσαι πάντα και απολαμβάνεις τη φήμη και την κοινωνική θέση σου, διευθύνεις πάντα τη δική σου επιχείρηση και επιδιώκεις πάντα να αποκτήσεις υψηλότερη κοινωνική θέση, να διαχειρίζεσαι και να ελέγχεις περισσότερους ανθρώπους, καθώς και να διευρύνεις το εύρος της εξουσίας σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι επικίνδυνο να αντιμετωπίζεις ένα σημαντικό καθήκον ως ευκαιρία να απολαύσεις τη θέση σου λες και είσαι κυβερνητικός αξιωματούχος. Αν ενεργείς πάντα έτσι, μην επιθυμώντας να συνεργαστείς με άλλους, μη θέλοντας να αμβλύνεις τη δύναμή σου και να τη μοιραστείς με κανέναν άλλον, μη θέλοντας να έχει κανένας άλλος το πάνω χέρι, να κλέψει τα φώτα, αν θέλεις μόνο να απολαμβάνεις την εξουσία μόνος σου, τότε είσαι αντίχριστος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την κατάστασή μου. Αντιμετώπιζα το καθήκον μου σαν επίσημη κυβερνητική θέση. Εφόσον είχα εποπτική θέση, ήθελα απλώς να απολαμβάνω το φως της θέσης αυτής. Δεν ήθελα να συνεργάζομαι με κανέναν, ώστε να απολαμβάνω τον θαυμασμό και την έγκριση των άλλων, για να λένε ότι έχω επίπεδο και ότι είμαι ικανή στο έργο. Φοβούμενη ότι θα μου έκλεβαν τη δόξα και το «φωτοστέφανο», ήθελα να κάνω τα πάντα μόνη μου, έτσι ώστε να παίρνω όλα τα εύσημα όταν επιτυγχανόταν κάτι και τα μάτια όλων να ήταν στραμμένα πάνω μου. Με την ελπίδα να προστατέψω το όνομα και τη θέση μου, δεν πρόσεχα τα αποτελέσματα του έργου ούτε δεχόμουν βοήθεια. Ήμουν τόσο αλαζονική! Είμαι διεφθαρμένο άτομο, άρα σίγουρα θα προκύψουν αποκλίσεις και προβλήματα στο έργο μου, όπως και πτυχές που δεν θα λάβω υπόψη. Αλλά ήμουν αλαζονική, είχα καβαλήσει το καλάμι, θεωρώντας ότι δεν είχα πρόβλημα, και δεν ήθελα να συνεργαστώ με κανέναν άλλον. Αν αυτό συνεχιζόταν, πιθανότατα θα παρεμπόδιζε το έργο της εκκλησίας και αν συνέχιζα να αρνούμαι να μετανοήσω, θα είχα γίνει αντίχριστος. Επρόκειτο για μια τρομακτική συνειδητοποίηση. Ήθελα να αλλάξω, να εγκαταλείψω την επιθυμία για κύρος και να κάνω καλά το καθήκον μου.

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Σε όλα όσα κάνεις, δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή προτιμήσεις. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην εκτελείς καλά το καθήκον σου, η καρδιά σου έχει διορθωθεί· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα στο καθήκον σου, τότε το καθήκον σου θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό συνιστά κατάθεση μαρτυρίας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού ξεκαθάρισαν ότι το καθήκον δεν είναι προσωπική επιχείρηση, δεν πρέπει να γίνεται προς ικανοποίηση του συμφέροντος ή της επιθυμίας για όνομα και θέση, αλλά θα πρέπει να γίνεται με την καρδιά, με βάση το συμφέρον του οίκου του Θεού, μακριά από προσωπικά κίνητρα. Μα εγώ σκεφτόμουν μόνο το όνομα και τη θέση μου, και εργαζόμουν για το κύρος, άρα γινόμουν όλο και λιγότερο αποτελεσματικός και καθυστερούσα το ευαγγελικό έργο. Ήξερα ότι έπρεπε να πάψω να εργάζομαι χάριν της θέσης μου και να σκέφτομαι στα πάντα το συμφέρον της εκκλησίας. Μετά από αυτό, προσπάθησα να παραμερίσω τη φήμη μου, να συνεργάζομαι καλά με άλλους και να εξετάζω βαθιά το πώς να εργαστώ καλά και να εκπληρώνω τις ευθύνες μου. Αφού το έκανα αυτό πράξη, αισθάνθηκα πιο γαλήνια.

Κάποτε, βγήκα με μερικές αδελφές να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, και οι πιθανοί αποδέκτες του ήταν πρόθυμοι ν’ αναζητήσουν. Σκέφτηκα ότι αν είχα πάει μόνη μου, τα αδέλφια θα επαινούσαν τις ικανότητες συναναστροφής μου. Μετάνιωσα που πήγα μ’ εκείνες τις αδελφές. Όταν το συνειδητοποίησα, είδα ότι δεν ήταν ο σωστός τρόπος σκέψης. Σκεφτόμουν πάλι το όνομα και τη θέση μου, θέλοντας να ενεργήσω μόνη μου. Έτσι, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, έτοιμη να πάψω να σκέφτομαι το συμφέρον μου. Τα συναισθήματά μου ηρέμησαν σταδιακά και εστίασα στη συναναστροφή και στη μαρτυρία για τον Θεό. Με την καθοδήγησή Του, επτά-οκτώ άνθρωποι αποδέχθηκαν το έργο Του. Συγκινήθηκα πολύ και σκέφτηκα τα λόγια του Κυρίου Ιησού, «Πάλιν σας λέγω ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Κατά Ματθαίον 18:19-20). Τότε, συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουν προτερήματα και ελλείψεις. Πρέπει να συνεργαζόμαστε αρμονικά, να συζητάμε μεταξύ μας , αντισταθμίζοντας ο ένας τις αδυναμίες του άλλου, για να μειώσουμε σταδιακά τα λάθη μας στο έργο και να πετυχαίνουμε περισσότερα. Τώρα, όταν κάνω το καθήκον μου με τις αδελφές, βλέπω ότι είναι πολύ λεπτομερείς στο έργο τους και πολύ προσεκτικές με τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Εγώ δεν το έχω αυτό. Έχω μάθει αρκετά από αυτές. Όταν δεν έχω κατεύθυνση στο καθήκον μου, αναζητώ μαζί τους και συζητώ τι να κάνω, κι έχω καλύτερα αποτελέσματα στο έργο μου. Δόξα τω Θεώ! Βίωσα προσωπικά τη σημασία που έχει η συνεργασία σε ένα καθήκον.