από τον Τσι Τσεν, Μιανμάρ

Τον Ιούνιο του 2019, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Έναν χρόνο αργότερα, εκλέχτηκα επικεφαλής της εκκλησίας. Ήμουν ευγνώμων στον Θεό που μου έδινε αυτήν την ευκαιρία να ασκηθώ, έτσι ρίχτηκα με χαρά στο καθήκον μου. Ενημερώθηκα για το έργο και το κατανόησα, κι έλυνα τα προβλήματα των αδελφών μου. Λίγο αργότερα, οι περισσότεροι νεοφώτιστοι συναθροίζονταν, διέδιδαν το ευαγγέλιο και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Το άλλο έργο μου παρήγαγε κι αυτό κάποια αποτελέσματα, κι αν μη τι άλλο, ένιωθα κάποια περηφάνια. Σκεφτόμουν: «Υπό την ηγεσία μου, κάποια πρακτικά προβλήματα δεν άργησαν να επιλυθούν και οι αδελφοί και οι αδελφές μου με σέβονται. Πρέπει να είμαι πολύ καλύτερη από τον προηγούμενο επικεφαλής».

Μετά από μια συνάθροιση, μια αδελφή είπε πως ακόμα δεν κατανοούσε τις αρχές της αποδοχής ατόμων στην εκκλησία και ήθελε τη συναναστροφή μου. Η αδελφή Ζανγκ, η συνεργάτιδά μου, ήθελε κι αυτή να ακούσει, έτσι συναναστράφηκα λεπτομερώς τις σχετικές αρχές κι έδωσα έμφαση σε κάποια βασικά σημεία. Μετά τη συναναστροφή, όταν οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές είπαν πως είχαν καταλάβει, χάρηκα πολύ και ένιωθα πως αυτά τα προβλήματα μού είναι εύκολο να τα λύσω. Σταδιακά, άρχισα να γίνομαι αλαζονική. Καθώς επιτηρούσα το έργο των άλλων, είδα πως κάποιοι επικεφαλής δεν κατανοούσαν την κατάσταση στην ομάδα τους και καθυστερούσαν στα καθήκοντά τους. Έχασα τελείως την υπομονή μου, κι έτσι, τους επέπληξα και δεν ήθελα να συναναστραφώ μαζί τους. Όταν είδα πως κάποιοι απ’ αυτούς ένιωθαν να πιέζονται από μένα, αρχικά, ένιωσα κάπως ένοχη όταν κατάλαβα πως έδειχνα τον θυμό μου, έπειτα όμως σκέφτηκα: «Εργάζομαι για την εκκλησία και δεν θα έχω αποτελέσματα αν δεν είμαι αυστηρή». Μετά απ’ αυτό, δεν έκανα αυτοκριτική και το θέμα ξεχάστηκε.

Πριν από μια ευαγγελική συνάθροιση, συζήτησα το αντικείμενό της με τους επικεφαλής της ομάδας ποτίσματος. Τους ρώτησα πρώτα να πουν την άποψή τους, όμως μετά από πολλή ώρα, κανείς δεν είπε λέξη και μόνο μια αδελφή συναναστράφηκε λίγο. Τότε, θύμωσα πολύ. Σκέφτηκα πως ήταν πολύ άχρηστοι που δεν ήξεραν ούτε το αντικείμενο της συνάθροισης και ήθελα να ξεσπάσω πάνω τους. Όμως φοβήθηκα πως αυτό θα επηρέαζε τη βραδινή συνάθροιση, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με ηρεμήσει. Σκέφτηκα: «Κανείς τους δεν έχει άποψη, άρα θα συναναστραφώ πρώτη. Στη συνάθροιση, αν όλοι συναναστραφούν βάσει των ιδεών μου, θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάποια αποτελέσματα». Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, συναναστράφηκα ήρεμα μαζί τους λεπτομερώς. Είπα πως η συνάθροιση αφορούσε διάφορες πτυχές της αλήθειας, έτσι έπρεπε να συναναστραφούν πρώτα για το Α κι έπειτα για το Β. Μετά απ’ αυτό, πρόσθεσα: «Αν νομίζετε πως ο τρόπος αυτός είναι βολικός, χρησιμοποιήστε τον, αλλά αν έχετε μια καλύτερη ιδέα, συναναστραφείτε όπως εσείς κρίνετε». Όμως στη συνάθροιση, είδα πως κάποιες αδελφές δεν μίλησαν όπως υπέδειξα, ενώ άλλες δεν συναναστράφηκαν καν. Ήμουν έξαλλη και ήθελα να ξεσπάσω. Όμως, φοβήθηκα πως οι νεοφώτιστοι στη συνάθροιση θα ένιωθαν να πιέζονται, έτσι κράτησα την ψυχραιμία μου. Μετά τη συνάθροιση, δεν είχαμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, κι ένιωθα πολύ λυπημένη. Όταν τελείωσε η συνάθροιση, είπα: «Πώς νιώθετε για τα αποτελέσματα της αποψινής συνάθροισης; Πείτε μου, τι προβλήματα ή αδυναμίες παρατηρήσατε;» Μια αδελφή είπε πως δεν μπορούσε να ηρεμήσει αρκετά για να συναναστραφεί. Κάποιες άλλες είπαν πως η συνάθροιση ήταν πολύ σύντομη και οι άλλοι τις μιμήθηκαν και είπαν πως δεν υπήρχε αρκετός χρόνος… Όταν το άκουσα, ένιωσα και πάλι θυμό. Σκέφτηκα: «Ήθελα να συνοψίσω ήρεμα μαζί σας τα λάθη, όμως, αντί να προβληματιστείτε πάνω στα προβλήματά σας, ψάχνατε δικαιολογίες. Στ’ αλήθεια, πρέπει να σας δώσω ένα μάθημα». Έπειτα, τους έστειλα ένα χωρίο του λόγου του Θεού για να τους αντιμετωπίσω. Είπα πως ήταν πολύ παθητικοί όταν συζητούσαμε για το αντικείμενο της συνάθροισης και πως έψαχναν δικαιολογίες και δεν έκαναν αυτοκριτική όταν δεν πήγε καλά η συνάθροιση. Κανένας αδελφός ή αδελφή δεν τόλμησε να πει κάτι. Έπειτα, σκέφτηκα μήπως τα λόγια μου ήταν πολύ σκληρά. Δεν ήταν σωστό να αντιμετωπίσω έτσι τους αδελφούς και τις αδελφές. Έπειτα όμως σκέφτηκα: «Το έκανα για να τους βοηθήσω να γνωρίσουν τον εαυτό τους». Ένιωθα πως είχα κάνει το σωστό και δεν εξέτασα τα προβλήματά μου. Μετά απ’ αυτό, ανέφερα στον επικεφαλής μου πως οι ποτιστές είχαν χαμηλό επίπεδο και καμία αίσθηση ευθύνης στα καθήκοντά τους. Ήθελα να μου στείλει καλούς ποτιστές και μάλιστα να απομακρύνει μια αδελφή. Όμως, ο επικεφαλής συναναστράφηκε μαζί μου, λέγοντας: «Πιστεύουν στον Θεό λίγο καιρό και έχουν μικρό ανάστημα. Δεν μπορούμε να ζητάμε πολλά. Πρέπει να συναναστραφούμε και να τους βοηθήσουμε». Είπε επίσης πως υπήρχαν πολλοί νεοφώτιστοι που είχαν αποδεχτεί το νέο έργο του Θεού πρόσφατα, έτσι, δεν περίσσευαν ποτιστές για μένα. Όταν το άκουσα, το αποδέχτηκα με απροθυμία.

Αργότερα, είδα πως η αδελφή Ζανγκ, η συνεργάτιδά μου, δεν μου μιλούσε πάρα πολύ για το έργο. Δεν ήθελε καθόλου να μου λέει για τα προβλήματα του έργου, και πολλές φορές, στις συναθροίσεις συνεργατών, πολλοί διάκονοι δεν συναναστρέφονταν, κι αυτό με ενοχλούσε. Λίγες μέρες μετά, ο επικεφαλής μού επισήμανε τα προβλήματά μου, λέγοντας: «Η αδελφή Ζανγκ ανέφερε πως συχνά επιπλήττεις και αντιμετωπίζεις άτομα στις συναθροίσεις. Οι άλλοι νιώθουν να πιέζονται με μια συναναστροφή σ’ αυτόν τον τόνο, έτσι πρέπει να αναλογιστείς σωστά αυτό το ζήτημα…» Σκέφτηκα: «Τους επισήμαινα τα προβλήματά τους. Δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους και τώρα λένε πως πιέζονται. Όμως, εγώ ποτέ δεν τους ζήτησα να νιώσουν έτσι. Είναι δικό τους θέμα αν νιώθουν να πιέζονται». Αργότερα, ένιωσα επίσης ενοχές και κατάλαβα πως είχα εκδηλώσει διαφθορά ενώ συνεργαζόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, που τους έκανε να νιώθουν να πιέζονται. Πήγα στην αδελφή Ζανγκ για να ανοιχτώ και να συναναστραφώ. Είπα: «Είμαι άνθρωπος που μιλά ευθέως και συχνά θυμώνει. Μερικές φορές, δεν αντιμετωπίζω σωστά τη διαφθορά και τις αδυναμίες των αδελφών μου, μιλώ πολύ σκληρά στους άλλους, κι έτσι νιώθουν να πιέζονται». Εξεπλάγην όταν εκείνη είπε: «Είσαι αλαζονική, αυτάρεσκη και τρομερά οξύθυμη, και εσκεμμένα μιλάς υποτιμητικά και επιπλήττεις τους άλλους». Έμεινα εμβρόντητη όταν το άκουσα. Σκέφτηκα: «Παραδέχομαι πως είμαι αλαζονική, όμως δεν μίλησα υποτιμητικά σε κανέναν σας! Μόλις τώρα, σου ανοίχτηκα και συναναστράφηκα μαζί σου, όμως δεν έχεις αυτογνωσία και τώρα ψάχνεις τα προβλήματά μου». Δεν μπορούσα να το χωνέψω, κι έτσι επισήμανα κι εγώ τα δικά της προβλήματα στα καθήκοντά της. Ξαφνιάστηκα σαν δέχτηκε αμέσως όσα είπα. Ένιωσα ντροπή και κάπως άβολα, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό. Είπα: «Θεέ μου, ξέρω πως αυτό συνιστά μέρος των ενορχηστρώσεων και των ρυθμίσεών Σου. Η αδελφή μου μου επισήμανε τα προβλήματά μου, μα δεν το αναγνώρισα ούτε το αποδέχτηκα. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και βοήθησέ με να κάνω αυτοκριτική».

Έπειτα, επειδή η αδελφή είπε πως ήμουν αλαζονική, αυτάρεσκη και πως μιλούσα υποτιμητικά στους άλλους, προβληματίστηκα, όμως πέρασαν τρεις μέρες κι ακόμα δεν το καταλάβαινα. Πήγα στην αδελφή Ζανγκ και της ζήτησα να μου το εξηγήσει. Εκείνη είπε: «Την τελευταία φορά, στο τέλος της συνάθροισης, δεν μας ρώτησες τι προβλήματα είχαμε. Απλώς, ξαφνικά, μας αντιμετώπισες». Σκέφτηκα: «Εξαιτίας αυτής και μόνο της φοράς, λες πως είμαι αλαζονική και πως μιλώ υποτιμητικά στους άλλους;» Της εξήγησα: «Είχα λόγο που σας αντιμετώπισα. Πρώτον, ήθελα να συνοψίσω τα λάθη. Όταν είδα πως κανένας σας δεν είχε αυτογνωσία, έχασα την ψυχραιμία μου». Νόμιζα πως η αδελφή Ζανγκ θα καταλάβαινε, όμως εκείνη αμέσως είπε: «Νομίζω πως είσαι πολύ αλαζονική. Θεωρείς πως οι ιδέες σου είναι η αλήθεια και απαιτείς από όλους να σε ακούν». Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα μπερδεμένη. Νόμιζα πως παράκουσα, κι έτσι της ζήτησα να το επιβεβαιώσει. Εκείνη μου είπε ξεκάθαρα: «Έτσι είναι». Άρχισα να φοβάμαι και σκέφτηκα: «Λέει ανοησίες! Πώς θα τολμούσα να θεωρώ πως οι ιδέες μου είναι η αλήθεια; Ποτέ δεν το σκέφτηκα αυτό». Όμως, ήξερα πως πίσω απ’ την αντιμετώπισή μου κρύβονταν οι καλές προθέσεις του Θεού, έτσι, προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό να με διαφωτίσει, ώστε να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Αργότερα, κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα δύο χωρία του λόγου του Θεού: «Κάποιοι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι δεν είναι αλαζονικοί. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς σύνεση και είναι, επίσης, οι πιο ανόητοι και αλαζονικοί όλων. Στην πραγματικότητα, είναι πιο αλαζονικοί και επαναστατικοί από τον οποιονδήποτε· όσο περισσότερο λέει κανείς ότι δεν είναι διεφθαρμένος, τόσο πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος είναι. Γιατί άλλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να αποδέχονται την κρίση του Θεού, όμως εσύ δεν είσαι; Είσαι η εξαίρεση; Είσαι άγιος; Ζεις στον δικό σου κόσμο; Δεν αναγνωρίζεις ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και άρα είσαι ο πιο επαναστατικός και αλαζονικός όλων» («Η αλαζονική φύση του ανθρώπου είναι η βασική αιτία της εναντίωσής του στον Θεό» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Έχω διαπιστώσει ότι πολλοί επικεφαλής είναι ικανοί μόνο να δίνουν διαλέξεις στους ανθρώπους, είναι ικανοί μόνο να κηρύττουν στους ανθρώπους από ψηλά και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους στο ίδιο επίπεδο· δεν είναι ικανοί να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους κανονικά. Όταν κάποιοι άνθρωποι μιλούν, είναι πάντα σαν να βγάζουν λόγο ή να κάνουν μια αναφορά· τα λόγια τους απευθύνονται πάντα μόνο στις καταστάσεις των άλλων ανθρώπων, και ποτέ δεν ανοίγονται σε ό,τι αφορά τον εαυτό τους, ποτέ δεν εξετάζουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά μόνο εξετάζουν τα ζητήματα των άλλων ανθρώπων για να τα μάθουν οι άλλοι. Και γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί είναι υπεύθυνοι να εκφωνούν τέτοια κηρύγματα, να λένε τέτοια πράγματα; Αυτό είναι απόδειξη ότι δεν έχουν καμία γνώση του εαυτού τους, ότι στερούνται υπερβολικά σύνεσης, ότι είναι υπερβολικά αλαζόνες και επηρμένοι. Νομίζουν ότι η ικανότητά τους να αναγνωρίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των άλλων ανθρώπων αποδεικνύει ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους, ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους στο να διακρίνουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, ότι είναι λιγότερο διεφθαρμένοι από τους άλλους ανθρώπους. Το ότι είναι ικανοί να ανατέμνουν τους άλλους και να τους δίνουν διαλέξεις, αλλά είναι ανίκανοι να ξεγυμνώσουν τον εαυτό τους, το ότι δεν εκθέτουν ούτε ανατέμνουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, δεν λένε τίποτα για τα δικά τους κίνητρα, μόνο κάνουν διαλέξεις στους άλλους ανθρώπους επειδή κάνουν το λάθος πράγμα —αυτό αποτελεί μεγαλοποίηση και εξύψωση του εαυτού τους από τους ίδιους» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε την κατάστασή μου. Όλη η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά και είναι γεμάτη σατανικές διαθέσεις. Σίγουρα δεν αποτελώ εξαίρεση. Κι εγώ έχω διαφθαρεί απ’ τον Σατανά. Πώς θα μπορούσα να μην έχω αλαζονική διάθεση; Η αντιμετώπισή μου από την αδελφή μου προερχόταν απ’ τον Θεό. Όμως, θεώρησα πως μου μίλησε πολύ σκληρά όταν με αντιμετώπισε. Ήμουν τόσο απαθής, που δεν είχα καθόλου αυτογνωσία. Ο λόγος του Θεού λέει πως αν οι επικεφαλής δεν συναναστρέφονται την αλήθεια, δεν εφοδιάζουν τους άλλους, δεν εξετάζουν ούτε γνωρίζουν τον εαυτό τους, αλλά στα κηρύγματά τους, επιπλήττουν και μιλούν υποτιμητικά στους άλλους και πάντα θεωρούν πως είναι καλύτεροί τους, τότε είναι άκρως αλαζονικοί και ανυπότακτοι. Συνειδητοποίησα πως έτσι συμπεριφερόμουν στο καθήκον μου. Όταν το έργο που συντόνιζα ήταν αποτελεσματικό ή όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επιδοκίμαζαν, άρχιζα να εκτιμώ τον εαυτό μου και να νιώθω πως ήμουν καλύτερή τους. Όταν τους είδα να καθυστερούν, σκέφτηκα πως δεν σήκωναν το φορτίο τους, έτσι έχασα την ψυχραιμία μου, τους επέπληξα και τους κατηγόρησα. Ένιωθα πως ήταν φρικτοί και ήθελα να απομακρύνω την αδελφή που θεωρούσα πως είχε χαμηλό επίπεδο, χωρίς καν να κοιτάξω αν ήταν αποτελεσματική στα καθήκοντά της. Όταν συζητούσαμε το αντικείμενο της συνάθροισης, οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν σιωπηλοί, κι αντί να ρωτήσω για τις δυσκολίες τους, τους ανάγκασα να συναναστραφούν με συγκεκριμένο τρόπο, κι εκείνοι ένιωσαν να πιέζονται. Στη συνάθροιση, όταν δεν συναναστράφηκαν σύμφωνα με τις ιδέες μου, ήθελα να ξεσπάσω και να τους αντιμετωπίσω. Όταν τους επισήμανα τα προβλήματά τους, αλλά εκείνοι δεν τα αναγνώρισαν, τους σιχάθηκα και τους απαξίωσα, και μάλιστα, τους αντιμετώπισα σκληρά. Δεν σκέφτηκα καν αν το ανάστημά τους μπορούσε να το αντέξει. Αργότερα, ο επικεφαλής μου είπε πως η αδελφή Ζανγκ ένιωθε να πιέζεται από μένα και μου ζήτησε να το αναλογιστώ, όμως δεν το πήρα στα σοβαρά και θεώρησα πως αντιμετώπισα την αδελφή Ζανγκ για να τη βοηθήσω να γνωρίσει τον εαυτό της. Θυμήθηκα πως η αδελφή Ζανγκ μού είχε πει κάποτε πως ένας νεοφώτιστος δεν είχε το θάρρος να συναναστραφεί όταν ήμουν παρούσα στις συναθροίσεις. Δεν έδωσα σημασία τότε. Τώρα έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να νιώθουν πως πιέζονταν από μένα, αλλά δεν γνώριζα τα προβλήματά μου και τους απεχθανόμουν που δεν σήκωναν κάποιο φορτίο. Ήμουν πολύ αλαζονική! Δεν φερόμουν στους αδελφούς και τις αδελφές ισότιμα ούτε προσπαθούσα να καταλάβω ή να σκεφτώ τις δυσκολίες και τις αδυναμίες τους. Αντ’ αυτού, τους επέπληττα επικριτικά. Όταν ο Θεός, μέσω των αδελφών μου, με κλάδεψε, με αντιμετώπισε και να με ενημέρωσε, δεν είχα καθόλου αυτογνωσία και προσπάθησα να αμυνθώ και να δικαιολογηθώ. Θεώρησα πως απλώς μιλούσα ευθέως και ήμουν οξύθυμη. Δεν παραδεχόμουν πως επέκρινα και επέπληττα τους άλλους. Ζητούσα πάντα από τους άλλους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, όμως εγώ δεν αναλογιζόμουν τη διαφθορά μου. Θεωρούσα πάντα πως είχα δίκιο και πως έφταιγαν οι άλλοι. Ήμουν πολύ αλαζονική και παράλογη. Τότε, είδα το έλεος του Θεού και την ανοχή Του για μένα. Χρησιμοποίησε επανειλημμένα την αδελφή Ζανγκ για να επισημάνει τα προβλήματά μου, για να γνωρίσω τον εαυτό μου, να εξομολογηθώ και να μετανοήσω.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού. «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σε σένα, τιμώντας τις σκέψεις, τις ιδέες και τις αντιλήψεις σου ως την αλήθεια. Δες πόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως όσοι έχουν αλαζονική και αυτάρεσκη φύση, εκθειάζουν τον εαυτό τους, υποτιμούν τους άλλους και θεωρούν πως έχουν πάντα δίκιο. Θεωρούν, μάλιστα, πως οι ιδέες τους είναι η αλήθεια, κι ανά πάσα στιγμή, μπορούν να κάνουν το κακό ή να αντισταθούν στον Θεό. Θυμήθηκα την προηγούμενη επαφή μου με τους άλλους: Ποτέ δεν μιλούσα για την εμπειρία μου ούτε ανέλυα τη διαφθορά μου για να τους βοηθήσω να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Αντιθέτως, τους ήλεγχα και τους εξέθετα επικριτικά. Όταν δεν καταλάβαιναν, θύμωνα, τους μείωνα και τους αντιμετώπιζα, κάνοντάς τους να νιώθουν να πιέζονται. Δεν είχαν το θάρρος να μου μιλήσουν για τα προβλήματά τους, κι αυτό παρακώλυε τα καθήκοντά τους κι επηρέαζε την αποτελεσματικότητα της εκκλησιαστικής ζωής. Η αλαζονική μου φύση τα είχε προκαλέσει όλα αυτά. Σκέφτηκα τον τρόπο που ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να μας εφοδιάσει και να εκθέσει τη διαφθορά μας. Ποτέ δεν μας αναγκάζει να δεχτούμε ή να ασκηθούμε. Αντιθέτως, μας καθοδηγεί υπομονετικά και κανονίζει τρόπους να βιώσουμε τα λόγια και το έργο Του. Μέσα από την εμπειρία, σταδιακά γνωρίζουμε τον εαυτό μας, κάνουμε πράξη την αλήθεια και ωριμάζουμε στη ζωή. Επίσης, ο Θεός έχει αρχές στη συμπεριφορά Του απέναντί μας. Ο Θεός μάς συμπεριφέρεται δίκαια βάσει του αναστήματος και του επιπέδου μας. Δεν απαιτεί περισσότερα απ’ αυτό που μπορούμε. Δεν μας υπερεκτιμά ούτε μας υποτιμά. Δεν είμαι παρά ένα ασήμαντο δημιούργημα, όμως, επειδή μοιράζομαι κάποια κατανόηση σε συναναστροφή, απαιτούσα οι άλλοι να με ακούν. Δεν λάμβανα υπόψη τις διαφορετικές καταστάσεις τους και είχα υψηλές απαιτήσεις απ’ όλους. Όταν δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις μου, τους αποστρεφόμουν, τους υποτιμούσα και ήλπιζα να απομακρύνω κάποιους. Αναλογίστηκα την ουσία των πράξεών μου. Θεωρούσα πως οι ιδέες μου ήταν η αλήθεια, επέμενα πως η άποψή μου ήταν σωστή, ανεξαρτήτου τόπου και χρόνου, κι έλεγα στους αδελφούς και τις αδελφές μου να με ακούν. Δεν εκπλήρωνα καθόλου τα καθήκοντά μου. Δεν αντιστεκόμουν στον Θεό; Δεν ήξερα πως ελεγχόμουν από την αλαζονική κι αυτάρεσκη φύση μου κι έκανα άσχημα πράγματα που αντιστέκονταν στον Θεό και έβλαπταν τους άλλους. Ήμουν φρικτή και άξιζα να τιμωρηθώ από τον Θεό! Μόλις το αντιλήφθηκα, ήμουν ευγνώμων στον Θεό που με προστάτεψε και μέσω της συμβουλής της αδελφής μου, μου επέτρεψε να κάνω αυτοκριτική εγκαίρως και να μην παραστρατήσω. Τώρα βλέπω πως μου έλειπαν οι πραγματικότητες της αλήθειας. Πως θεωρούσα ότι οι απόψεις μου και η κατανόησή μου ήταν η αλήθεια, κι έκανα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να με ακούν. Ήμουν πολύ αλαζονική και δεν είχα την παραμικρή αυτογνωσία.

Αργότερα, μια αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο του λόγου του Θεού. Είναι στο πρώτο εδάφιο του «Μόνο όσοι κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας μπορούν ηγηθούν». «Εάν, ως επικεφαλής ή εργάτης της εκκλησίας, πρόκειται να οδηγήσεις τους εκλεκτούς του Θεού στο να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας και να καταθέσουν τη δέουσα μαρτυρία στον Θεό, είναι πρωταρχικής σημασίας να καθοδηγείς τους ανθρώπους στο να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συναναστρεφόμενοι σχετικά με την αλήθεια, έτσι ώστε οι εκλεκτοί του Θεού να μπορούν να έχουν βαθύτερη γνώση των στόχων του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και του σκοπού του έργου του Θεού, και να μπορούν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού και τις διάφορες απαιτήσεις Του για τον άνθρωπο, επιτρέποντάς τους έτσι να εκτελούν σωστά το καθήκον τους και να ικανοποιούν τον Θεό. […] Μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητά της, αν επαναλαμβάνεις μόνο λόγια δόγματος, και δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους και τους αντιμετωπίζεις; Αν η αλήθεια σχετικά με την οποία συναναστρέφεσαι δεν είναι πραγματική, αν δεν είναι παρά λόγια δόγματος, τότε όσο κι αν τους αντιμετωπίζεις και τους δίνεις διαλέξεις, αυτό δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Πιστεύεις ότι το να σε φοβούνται οι άνθρωποι και να κάνουν ό,τι τους λες εσύ και να μην τολμούν να εκφράσουν αντιρρήσεις είναι το ίδιο με το να κατανοούν την αλήθεια και να είναι υπάκουοι; Αυτό αποτελεί σπουδαίο λάθος· η είσοδος στη ζωή δεν είναι τόσο απλή. Ορισμένοι επικεφαλής μοιάζουν με έναν νέο διευθυντή που προσπαθεί να κάνει μεγάλη εντύπωση· προσπαθούν να επιβάλουν τη νεοαποκτηθείσα εξουσία τους στους εκλεκτούς του Θεού, ώστε όλοι να υποταχθούν στους ίδιους, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει τη δουλειά τους ευκολότερη. Αν στερείσαι της πραγματικότητας της αλήθειας, τότε σε λίγο καιρό θα αποκαλυφθεί το πραγματικό σου πρόσωπο, θα εκτεθεί το πραγματικό σου ανάστημα και θα μπορούσες κάλλιστα να εξαλειφθείς. Σε κάποιο διοικητικό έργο, λίγη αντιμετώπιση, κλάδεμα και πειθαρχία είναι αποδεκτά. Αλλά αν δεν είσαι σε θέση να παράσχεις την αλήθεια —αν είσαι ικανός μόνο να δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους, και το μόνο που κάνεις είναι να βγαίνεις εκτός εαυτού— τότε αυτή είναι η διεφθαρμένη σου διάθεση που αποκαλύπτεται, και έχεις δείξει το άσχημο πρόσωπο της διαφθοράς σου. Με την πάροδο του χρόνου, οι εκλεκτοί του Θεού δεν θα είναι σε θέση να λάβουν την παροχή ζωής από εσένα, δεν θα κερδίσουν τίποτα πραγματικό, και έτσι θα σε αποστρέφονται, θα σε απεχθάνονται και θα σε αποφεύγουν» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Ο Θεός διδάσκει τους επικεφαλής να συναναστρεφόμαστε την αλήθεια για να επιλύουμε προβλήματα και να καθοδηγούμε τους άλλους στην κατανόηση της αλήθειας, κι όχι να τους επιπλήττουμε και να τους αντιμετωπίζουμε για το παραμικρό, να δείχνουμε τη δύναμή μας για να μας φοβούνται. Έτσι ενεργεί ένας ψευδοεπικεφαλής. Ο Θεός με εξύψωσε να γίνω επικεφαλής, ωστόσο, όχι μόνο δεν έκανα κανένα πρακτικό έργο, αλλά και δεν ωφέλησα την είσοδο των αδελφών μου στη ζωή με κανέναν σημαντικό τρόπο και πάντα τους επέπληττα και τους αντιμετώπιζα άκριτα, με αποτέλεσμα να πιέζονται, να με φοβούνται και να με αποφεύγουν. Θυμήθηκα έναν ψευδοεπικεφαλής που απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του επειδή δεν έκανε κανένα πρακτικό έργο, δεν επέλυε τις δυσκολίες των αδελφών του στα καθήκοντά τους και πάντα τους αντιμετώπιζε άκριτα και τους κατηγορούσε πως δεν έκαναν καλή δουλειά, κάνοντάς τους να κλαίνε και να λένε πως ένιωθαν να πιέζονται. Ζούσαν σε μια αδύναμη κι αρνητική κατάσταση και νόμιζαν πως δεν μπορούσαν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Οι ενέργειες εκείνου του ψευδοεπικεφαλής προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού και στην είσοδο των αδελφών του στη ζωή. Δεν ήμουν το ίδιο μ’ εκείνον τον ψευδοεπικεφαλής; Δεν κατείχα τις πραγματικότητες της αλήθειας και δεν επιδίωκα την αλήθεια ούτε την αλλαγή διάθεσης. Επέπληττα μόνο και αντιμετώπιζα άκριτα τους άλλους εξαιτίας της αλαζονικής μου διάθεσης. Βάδιζα στο μονοπάτι των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων. Ήταν επικίνδυνο να συνεχίζω έτσι.

Αργότερα, είδα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να είναι σε θέση να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, πρέπει να είναι σε θέση να βρίσκουν ένα μονοπάτι άσκησης από τα λόγια του Θεού και πρέπει να καθοδηγούν τους ανθρώπους στην κατανόηση των λόγων του Θεού, στο να βιώνουν και να εισέρχονται στα λόγια του Θεού στην καθημερινή τους ζωή, στο να είναι σε θέση να ενσωματώνουν τα λόγια του Θεού στην καθημερινή τους ζωή, στο να επιλύουν τα προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι με τη χρήση των λόγων του Θεού· παρομοίως, πρέπει να καθοδηγούν τους ανθρώπους στο να χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να αντιμετωπίζουν τις διάφορες δυσκολίες που συναντούν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους» (Αναγνωρίζοντας τους ψευδείς επικεφαλής). Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να συναναστρέφονται συχνά την αλήθεια και τις αρχές, ώστε οι άλλοι να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητά της. Πρέπει να κατανοούν και να επιλύουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άλλοι στα καθήκοντά τους, ώστε όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στη ζωή τους, να μαθαίνουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να προοδεύουν στη ζωή. Αυτή είναι η δουλειά των επικεφαλής και των εργατών. Κι όχι, όπως έκανα εγώ, να μην κατανοούν τις δυσκολίες των άλλων, να μη συναναστρέφονται την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματά τους και πάντα να τους κατηγορούν και να προβάλλουν απαιτήσεις με απαξίωση. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση έχουν κι αυτά τις αρχές τους. Τα δογματικά λόγια δεν αρμόζουν στην αντιμετώπιση ατόμων, και δεν πρέπει να επιπλήττουμε επικριτικά τους άλλους βάσει των ιδεών μας ή του θυμού μας. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση απαιτούν διάκριση των διαφόρων καταστάσεων και υποβάθρων. Αν κάνει κάποιος κάτι που διαταράσσει ή προκαλεί αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού, βλάπτει την είσοδο των αδελφών του στη ζωή, και παρόλη τη συναναστροφή, δεν αλλάξει, τότε πρέπει να κλαδευτεί και να αντιμετωπιστεί. Κάποιοι συχνά κάνουν πρόχειρα τα καθήκοντά τους και δεν μετανοούν παρά τη συναναστροφή. Αυτοί πρέπει να κλαδευτούν και να αντιμετωπιστούν. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν εν γνώσει τους ή γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη, πρέπει επίσης να κλαδευτούν και να αντιμετωπιστούν. Στην αντιμετώπισή των άλλων, πρέπει να βλέπουμε την ουσία του προβλήματος και να συναναστρεφόμαστε την αλήθεια, ώστε να ξέρουν τα λάθη τους, τη διεφθαρμένη διάθεση που τούς ελέγχει και την ουσία των ενεργειών τους. Επίσης, όταν κλαδεύουμε, αντιμετωπίζουμε και εκθέτουμε τη διαφθορά τους, πρέπει να στεκόμαστε ισότιμα απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές μας. Δεν πρέπει να εξαιρούμε τον εαυτό μας σαν να είμαστε αδιάφθοροι. Όμως, δεν καταλάβαινα τις αρχές του κλαδέματος και της αντιμετώπισης. Όταν είδα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να κάνουν πρόχειρα τα καθήκοντά τους και να χασομερούν, αντί να συναναστραφώ την αλήθεια για να τους βοηθήσω, τους επέπληξα και τους αντιμετώπισα. Ως αποτέλεσμα, αντί να αποκτήσουν γνώση του εαυτού τους, ένιωθαν να πιέζονται από μένα. Βασικά, οι επικεφαλής μου μου είχαν πει πως κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν μόλις αρχίσει τα καθήκοντά τους και δεν καταλάβαιναν κάποιες αρχές, κι έτσι αναπόφευκτα, θα υπήρχαν λάθη και αποκλίσεις και δεν θα ’πρεπε να τους αντιμετωπίσω σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά θα έπρεπε να κατανοήσω τις αδυναμίες και τη δυσκολία τους, να τους στηρίξω με στοργή και να τους καθοδηγήσω στην κατανόηση των αρχών της αλήθειας. Αν τους είχα βοηθήσει και καθοδηγήσει περισσότερο, κι αν ήξεραν πώς να ασκούνται, αλλά δεν μετανοούσαν και δεν άλλαζαν, θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσω ισότιμα, να επισημάνω την ουσία των προβλημάτων τους και να τους βοηθήσω να γνωρίσουν τον εαυτό τους σύμφωνα με τον λόγο και τις αρχές του Θεού. Μόνο ένα τέτοιο κλάδεμα και μια τέτοια αντιμετώπιση συμφωνεί με το θέλημα του Θεού και βοηθά το έργο του οίκου του Θεού και την είσοδο των αδελφών μας στη ζωή. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι ωφελούνται μόνο όταν ασκούνται σύμφωνα με την αλήθεια.

Μια μέρα, ο επικεφαλής μου έστειλε ένα μήνυμα στην ομάδα για να δει την κατάσταση του έργου, όμως η συνεργάτιδά μου και οι επικεφαλής ομάδας δεν απάντησαν εγκαίρως. Σκέφτηκα: «Γιατί οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν έσπευσαν να απαντήσουν; Είναι πολύ παθητικοί ως προς τα καθήκοντά τους». Όταν έφτασε η ώρα της συνάθροισής μας, έθεσα το ερώτημα, και καθώς κανείς δεν απάντησε, άθελά μου, τους κατηγόρησα πως ήταν πολύ αργοί και παθητικοί στα καθήκοντά τους. Όταν τελείωσα, παρέμειναν σιωπηλοί. Σκέφτηκα: «Μήπως φανέρωσα ξανά την αλαζονική μου διάθεση και ένιωσαν να πιέζονται;» Εκείνη τη στιγμή, κοίταξα τον υπολογιστή μου και κατάλαβα πως το μικρόφωνό μου ήταν σε σίγαση όσο συναναστρεφόμουν. Τότε συνειδητοποίησα πως ο Θεός με προστάτευε και με απέτρεπε απ’ το να βλάψω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ευχαρίστησα μέσα μου τον Θεό, αλλά συνάμα, ένιωσα βαθιά τύψεις και μίσησα τον εαυτό μου που επέδειξε ξανά αλαζονεία. Ενεργοποίησα το μικρόφωνό μου και με ηρεμία τους ρώτησα γιατί δεν είχαν απαντήσει εγκαίρως στο μήνυμα. Τότε, έμαθα πως η συνεργάτιδά μου δεν είχε ίντερνετ, και οι άλλοι δεν κατανοούσαν τις αρχές ή δεν καταλάβαιναν την κατάσταση και δεν ήξεραν πώς να απαντήσουν. Συναναστράφηκα μαζί τους με υπομονή για το πώς να εκτελέσουν το έργο σύμφωνα με τις αρχές, κι έπειτα, έκανα μια αναφορά στον επικεφαλής μου για την κατάσταση του έργου. Όταν ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα κάπως πιο χαλαρή.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού. «Αφού οι άνθρωποι κατακτηθούν από τον Θεό, το βασικό χαρακτηριστικό του αισθήματος λογικής με το οποίο οφείλουν να εξοπλίζονται είναι να φροντίζουν να μη μιλούν αλαζονικά. Οφείλουν να παίρνουν ταπεινή θέση, “ως κοπριά στο έδαφος”, και να λένε κάποια πράγματα που είναι αληθινά· αυτό θα ήταν το καλύτερο. Ειδικά όταν γίνεσαι μάρτυρας για τον Θεό, εάν μπορείς να πεις κάτι ουσιαστικό από καρδιάς, χωρίς αερολογίες ή υπερβολές και μυθοπλασίες, τότε η διάθεσή σου θα έχει αλλάξει, και αυτή είναι η αλλαγή που θα πρέπει να συμβεί όταν έχεις κατακτηθεί από τον Θεό. Αν δεν μπορείς να διαθέτεις έστω και αυτήν την ποσότητα λογικής, τότε στερείσαι πράγματι κάθε ομοιότητας ανθρώπινου όντος. Στο μέλλον, όταν όλα τα έθνη και οι περιοχές θα έχουν κατακτηθεί από τον Θεό, αν σε μια τεράστια συγκέντρωση αίνου προς τον Θεό αρχίσεις να φέρεσαι πάλι αλαζονικά, τότε θα απορριφθείς και θα εξαλειφθείς. Από τώρα και στο εξής, ο άνθρωπος πρέπει πάντα να συμπεριφέρεται δεόντως, να αναγνωρίζει το κύρος και τη θέση του και να μην επιστρέφει στην παλιά του συμπεριφορά» («Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως είμαι ένα ασήμαντο δημιούργημα, βαθιά διεφθαρμένο, και πως έπρεπε να στέκομαι ισότιμα απέναντι στους αδελφούς και στις αδελφές μου και να εκτελώ καλά το καθήκον μου. Αυτό συνιστά συνετή συμπεριφορά. Τώρα, όταν ενημερώνομαι για το έργο της εκκλησίας, δεν σπεύδω να θυμώσω και να επιπλήξω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Κάνω συνειδητές προσπάθειες να καταλάβω τις δυσκολίες τους και αναζητώ την αλήθεια με όλους. Σιγά-σιγά, καταφέραμε όλοι μαζί να συνεργαζόμαστε αρμονικά Αυτές οι αλλαγές μέσα μου οφείλονται στην κρίση και παίδευση του Θεού και είμαι ευγνώμων στον Θεό που με έσωσε.