Τον Ιούλιο του 2021, έκανα παραγωγή βίντεο στην εκκλησία. Ήξερα ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό καθήκον, έτσι παρακολουθούσα κάθε μέρα σεμινάρια και αναζητούσα πληροφορίες. Άκουγα προσεκτικά κάθε φορά που οι άλλοι συζητούσαν για μια δεξιότητα, και στη συνέχεια την ανέλυα και την ερευνούσα λεπτομερώς, και τη χρησιμοποιούσα. Επίσης, στις δυσκολίες ζητούσα βοήθεια από τον Θεό. Αφού ταλαιπωρήθηκα λιγάκι, οι τεχνικές μου δεξιότητες βελτιώθηκαν αρκετά. Σκεφτόμουν κάποια νέα στυλ παραγωγής και εργαζόμουν πιο αποτελεσματικά. Όλοι με θαύμαζαν πολύ και ερχόντουσαν να με ρωτήσουν για τεχνικά θέματα. Είχα πραγματικά ένα αίσθημα επιτυχίας. Ένιωθα ότι η σκληρή δουλειά μου δεν ήταν μάταιη, επιτέλους έβλεπα τους καρπούς της.

Βλέποντας πόσο καλά τα πήγαινα στην παραγωγή βίντεο, ο επόπτης μού ζήτησε να μοιραστώ τις δεξιότητές μου και την εμπειρία μου στην παραγωγή. Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν να ακούσουν ειδικά εμένα. Ένιωσα ότι τα είχα καταφέρει καλά. Όταν σκέφτηκα όμως ότι θα μοιραζόμουν τα κλειδιά της επιτυχίας μου, ανησύχησα. Αν αποκάλυπτα την ουσία των δεξιοτήτων και τις μάθαιναν όλοι, θα γίνονταν σταδιακά πιο αποτελεσματικοί στο έργο τους. Τότε θα έρχονταν πια σ’ εμένα για βοήθεια; Θα εξακολουθούσαν να με θαυμάζουν; Δεν έπρεπε να τους τα πω όλα. Έτσι, τους εξηγούσα κάποια πράγματα, και κρατούσα άλλα για τον εαυτό μου. Ήξερα ότι δεν ήταν σωστό, αλλά για το δικό μου καλό κατάπινα τα λόγια μου. Αργότερα, μια αδελφή μού είπε: «Τα βίντεο που έγιναν με τις οδηγίες σου είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι πριν, αλλά είμαστε ακόμα αναποτελεσματικοί. Υπάρχει κάτι που δεν μας έχεις διδάξει ακόμα;» Απάντησα αδιάφορα: «Έτσι το κάνω. Ίσως απλώς χρειάζεστε περισσότερη εξάσκηση». Δεν είπε τίποτε άλλο. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα κάπως άσχημα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν δόλια, αλλά σκέφτηκα ότι ήμουν πιο αποτελεσματική στο έργο απ’ τους άλλους, κι έπνιξα αυτό το μικρό ίχνος ενοχής.

Όταν κάναμε τις μηνιαίες μας περιλήψεις, εγώ παρήγαγα τα περισσότερα βίντεο και με την καλύτερη ποιότητα. Ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου όταν είδα αυτά τα στοιχεία, και χάρηκα που δεν είχα διδάξει στους άλλους όλο το εύρος των ικανοτήτων μου. Αλλιώς δεν θα είχα τα καλύτερα στοιχεία. Τη στιγμή που αισθανόμουν πολύ ικανοποιημένη από τον εαυτό μου, ο επόπτης κατάλαβε ότι δεν είχα μοιραστεί όλες τις δεξιότητές μου και με αντιμετώπισε: «Είσαι τόσο εγωίστρια! Δεν σκέφτεσαι το έργο της εκκλησίας, μόνο την παραγωγικότητά σου. Θες μόνο να κάνεις επίδειξη. Πόσα μπορείς να καταφέρεις μόνη σου; Αν είχαν όλοι τις δεξιότητες, θα ήταν πιο παραγωγικό το έργο μας συνολικά». Ήξερα ότι αυτό θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας, αλλά όταν σκέφτηκα ότι όλοι οι άλλοι θα γίνονταν πιο ικανοί και δεν θα με θαύμαζαν πια, βρέθηκα σε δίλημμα. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Πρόσφατα δεν μπορούσα να σταματήσω να ενεργώ δόλια για το όφελός μου. Δεν θέλω να ζω πια μέσα σ’ αυτή τη διαφθορά. Κάνε με να κατανοήσω το πρόβλημά μου και να αποβάλω αυτή τη διεφθαρμένη διάθεση».

Σε μια πνευματική άσκηση, διάβασα αυτό στα λόγια του Θεού. «Οι άπιστοι έχουν ένα συγκεκριμένο είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν διδάσκουν σε άλλους ανθρώπους κάποιες επαγγελματικές γνώσεις ή δεξιότητες, σκέφτονται τα εξής: “Μόλις ο μαθητής μάθει όλα όσα γνωρίζει ο δάσκαλος, ο δάσκαλος θα χάσει τα προς το ζην. Εάν διδάξω ό,τι ξέρω στους άλλους, τότε κανείς δεν θα μ’ εκτιμά ούτε θα με θαυμάζει και θα έχω χάσει όλο μου το κύρος ως δάσκαλος. Δεν είναι καλό αυτό. Δεν πρέπει να τους διδάξω όλα όσα ξέρω, πρέπει να κρατήσω κάτι για μένα. Θα τους διδάξω μόνο το ογδόντα τοις εκατό απ’ όσα ξέρω και θα κρατήσω τα υπόλοιπα σαν άσο στο μανίκι μου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δείξω ότι η ικανότητά μου είναι ανώτερη από των άλλων”. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Όταν διδάσκετε άλλους, τους βοηθάτε ή μοιράζεστε μαζί τους κάτι που μελετήσατε, τι στάση θα πρέπει να κρατάτε; (Δεν θα πρέπει να φειδόμαστε προσπαθειών, ούτε να κρατάμε τίποτα για μας.) […] Εάν συνεισφέρεις τα χαρίσματα και τις εξειδικεύσεις σου στο σύνολό τους, θα είναι προς όφελος όλων όσοι εκπληρώνουν το καθήκον, καθώς και προς όφελος του έργου της εκκλησίας. Μη νομίζεις ότι είναι εντάξει ή ότι δεν έχεις αποκρύψει γνώσεις επειδή είπες σε όλους τα βασικότερα· αυτό δεν αρκεί. Διδάσκεις μόνο μερικές θεωρίες ή πράγματα που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν κυριολεκτικά, αλλά η ουσία και τα σημαντικά σημεία είναι πέρα από την αντίληψη ενός αρχάριου. Παρέχεις μόνο τη γενική εικόνα, χωρίς να εξηγείς τίποτα ή να μπαίνεις σε λεπτομέρειες, ενώ εξακολουθείς να σκέφτεσαι μέσα σου: “Ορίστε, λοιπόν, εγώ σου τα είπα, και δεν έχω αποκρύψει τίποτα σκόπιμα. Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, είναι επειδή το επίπεδό σου είναι υπερβολικά χαμηλό, οπότε μην κατηγορείς εμένα. Μένει απλώς να δούμε πώς θα σε οδηγήσει ο Θεός τώρα”. Μια τέτοια σκέψη εμπεριέχει δόλο, σωστά; Δεν είναι εγωιστική και ποταπή; Γιατί δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους όλα όσα έχεις στην καρδιά σου και όλα όσα κατανοείς; Γιατί, αντ’ αυτού, αποκρύπτεις τη γνώση; Το πρόβλημα έγκειται στις προθέσεις και τη διάθεσή σου. […] Είναι κουραστικό για όσους δεν αναζητούν την αλήθεια και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις όπως οι άπιστοι. Ο ανταγωνισμός είναι έντονος μεταξύ των άπιστων. Η κατάκτηση της ουσίας μιας δεξιότητας ή ενός επαγγέλματος δεν είναι απλή υπόθεση, κι από τη στιγμή που θα τη μάθει κάποιος άλλος και θα την κατακτήσει κι εκείνος, τα προς το ζην κάποιου τίθενται σε κίνδυνο. Για να προστατεύσουν αυτά τα μέσα βιοπορισμού, οι άνθρωποι οδηγούνται να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να είναι προσεκτικοί ανά πάσα στιγμή —αυτό που έχουν κατακτήσει είναι το πολυτιμότερο νόμισμά τους. Είναι τα προς το ζην τους, το κεφάλαιό τους, η πηγή της ζωτικότητάς τους και δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανέναν άλλο να εμπλακεί σε αυτά. Εσύ όμως πιστεύεις στον Θεό —εάν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο κι ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει τίποτε που να σε διακρίνει από έναν άπιστο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ένιωσα λες και ο Θεός έκρινε και εξέθετε εμένα προσωπικά. Μετά από τόσα χρόνια πίστης, η διάθεση ζωής μου δεν είχε αλλάξει. Ήμουν ακριβώς όπως ένας άπιστος, ζούσα με σατανικούς κανόνες επιβίωσης, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Μόλις ο μαθητής κατακτήσει τη γνώση, ο δάσκαλος χάνει τη δουλειά του». Όταν είχα κάποιες δεξιότητες ή ειδικές τεχνικές, ήθελα να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Δεν συμφωνούσα τόσο εύκολα να διδάξω τα πάντα σε κάποιον άλλον και να ρισκάρω τη θέση μου και τον βιοπορισμό μου. Εκείνη την περίοδο, όταν είχα περισσότερες δεξιότητες απ’ τους άλλους και ήμουν πιο παραγωγική στο καθήκον, ήμουν ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και απολάμβανα τον θαυμασμό. Ο επόπτης μού ζήτησε να διδάξω τους άλλους, μα δεν τους τα έλεγα όλα, ώστε να διατηρήσω τη θέση μου. Φοβόμουν ότι αν μάθαιναν τα πάντα, θα με ξεπερνούσαν, και τότε κανείς δεν θα με θαύμαζε πια. Ακόμα και όταν κάποιοι έρχονταν μόνοι τους να με ρωτήσουν, έκρυβα την αλήθεια, δεν τους έλεγα τα πάντα. Εφάρμοζα τη σατανική φιλοσοφία του «Μόλις ο μαθητής κατακτήσει τη γνώση, ο δάσκαλος χάνει τη δουλειά του». Για τη φήμη και το κύρος, ήμουν δόλια και έπαιζα παιχνίδια, φοβούμενη ότι αν οι άλλοι κατακτούσαν πλήρως τις ικανότητές μου, δεν θα είχα πια την ευκαιρία να επιδεικνύομαι. Δεν έπαιρνα υπόψη μου το έργο της εκκλησίας ούτε το θέλημα του Θεού. Αντιμετώπιζα αυτές τις δεξιότητες σαν τα εργαλεία μου για να διατηρήσω τη φήμη και το κύρος. Ήμουν εγωίστρια, άθλια και χωρίς ανθρώπινη φύση! Προσευχήθηκα, έτοιμη να κάνω πράξη την αλήθεια και να εγκαταλείψω τη σάρκα. Σκέφτηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν για πρώτη φορά να διδάσκονται μια συγκεκριμένη πτυχή επαγγελματικής γνώσης, μπορούν να κατανοήσουν μόνο την κυριολεκτική της σημασία· χρειάζεται εξάσκηση για κάποιο χρονικό διάστημα προτού μπορέσουν να κατανοήσουν τα κύρια σημεία και την ουσία. Εάν έχεις ήδη κατανοήσει αυτά τα πιο λεπτά σημεία, θα πρέπει να τους να τα λες απευθείας· μην τους αναγκάζεις να ακολουθήσουν τέτοια έμμεση πορεία και να αφιερώσουν τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας στα τυφλά. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη· αυτό θα πρέπει να κάνεις. Μόνο αν τους πεις αυτά που πιστεύεις ότι είναι τα κύρια σημεία και η ουσία δεν θα αποκρύπτεις τίποτα, και μόνο τότε δεν θα είσαι εγωιστής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του μου έδωσαν μονοπάτι άσκησης: Πρέπει να μοιραστώ όλες τις τεχνικές και τις γνώσεις μου που σχετίζονται με το έργο μας, ώστε κανείς να μη σπαταλάει χρόνο σε έμμεσες προσεγγίσεις. Τότε ίσως είχαν περισσότερες εμπνεύσεις με βάση αυτό το θεμέλιο και να γίνονταν καλύτεροι στο καθήκον τους. Αυτό θα ωφελούσε το έργο. Εξάλλου, είχα κάποιες δεξιότητες και ήμουν αρκετά επιτυχημένη στο καθήκον όχι επειδή ήμουν πιο έξυπνη ή πιο δραστήρια, αλλά λόγω της χάρης του Θεού, που μου έδωσε λίγη έμπνευση. Δεν έπρεπε να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου, αλλά να εκπληρώσω τις ευθύνες μου και να μοιραστώ όλες τις γνώσεις μου με τους άλλους. Τότε θα βελτιωνόταν η δουλειά μας στο σύνολό της. Κι έτσι, δίδαξα όλες τις δεξιότητες που γνώριζα στους αδελφούς και τις αδελφές, και όταν ανακάλυπτα μια άλλη καλή τεχνική, τους το έλεγα από μόνη μου. Μετά από λίγο, η παραγωγικότητα της ομάδας μας εκτοξεύτηκε στα ύψη, και κάποιοι επινόησαν καινοτομίες βασισμένες στις δεξιότητές μου.

Έναν μήνα μετά, λόγω αλλαγών στο προσωπικό, ο επόπτης έβαλε τον επικεφαλής ομάδας Κόλιν να αναλάβει μια νέα ομάδα, και έδωσε σ’ εμένα τη θέση του. Ήμουν ευγνώμων στον Θεό και ήθελα να κάνω καλά τη δουλειά. Αφού οι αδελφοί και οι αδελφές στην ομάδα του Κόλιν ήταν νέοι στα βίντεο και άπειροι, έβαλε κάποιους που είχαν καλό επίπεδο να έρθουν να μάθουν από εμάς. Όλοι τους μάθαιναν γρήγορα, και σύντομα απέκτησαν καλή γνώση των δεξιοτήτων και βελτιώθηκαν στο καθήκον τους. Εγώ δεν χάρηκα και πολύ μ’ αυτό. Ήρθαν να μάθουν κάποιες δεξιότητες και εμείς τα είχαμε μοιραστεί όλα μαζί τους. Αν συνέχιζε να βελτιώνεται η παραγωγικότητα της ομάδας τους, ίσως να μας ξεπερνούσαν. Για να διατηρήσουμε την υψηλή παραγωγικότητά μας, έβγαλα απ’ την ηλεκτρονική ομάδα αυτούς που είχαν έρθει για να μάθουν. Άρχισα και να μελετώ τις τεχνικές και δεξιότητες άλλων εκκλησιών. Το σκεπτικό μου ήταν ότι είχαν ήδη μάθει όλες τις δεξιότητες που γνωρίζαμε εμείς, οπότε αν μαθαίναμε νέες και δεν τους το λέγαμε, δεν θα μπορούσαν να μας ξεπεράσουν. Μα προς έκπληξή μου, αφού τους απομάκρυνα από την ομάδα, η παραγωγικότητά μας όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε. Τα μέλη της ομάδας βίωσαν αρνητικές καταστάσεις και προβλήματα, και εγώ ήμουν σε σύγχυση. Δεν είχα ιδέες για τα βίντεο και δεν μπορούσα να επιλύσω τα προβλήματα της ομάδας. Αν δεν άλλαζα την κατάστασή μου, θα επηρέαζε σίγουρα την απόδοση της ομάδας. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, τελευταία, όσο κι αν προσπαθώ, δεν έχω προσανατολισμό. Διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με στην αυτογνωσία και στο να βγω απ’ αυτό το χάος».

Σε μια πνευματικά άσκηση, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι ζουν σε εσφαλμένη κατάσταση και δεν προσεύχονται στον Θεό, ούτε αναζητούν την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα τους εγκαταλείψει κι ο Θεός δεν θα είναι παρών. Πώς μπορούν όσοι δεν αναζητούν την αλήθεια να κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Ο Θεός είναι αηδιασμένος μαζί τους, το πρόσωπό Του είναι κρυμμένο απ’ αυτούς, το ίδιο και το Άγιο Πνεύμα κρύβεται απ’ αυτούς. Όταν ο Θεός δεν εργάζεται πλέον, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν είσαι τελειωμένος όταν σε εγκαταλείψει; Δεν θα καταφέρεις τίποτα. Γιατί οι άπιστοι δυσκολεύονται τόσο πολύ στο να κάνουν πράγματα; Δεν είναι επειδή ο καθένας κάνει του κεφαλιού του; Κάνει του κεφαλιού του και δεν είναι σε θέση να επιτύχει τίποτα —όλα είναι άκρως επίπονα, ακόμη και τ’ απλούστερα ζητήματα. Έτσι είναι η ζωή υπό την κυριαρχία του Σατανά. Εάν πράττετε όπως οι άπιστοι, τότε σε τι διαφέρετε απ’ αυτούς; Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά μεταξύ σας. Εάν η εξουσία ασκείται απ’ όσους ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, εάν ασκείται απ’ όσους δεν κατέχουν την αλήθεια, τότε την εξουσία δεν την ασκεί στην πραγματικότητα ο Σατανάς; Εάν οι πράξεις κάποιων είναι, κατά κύριο λόγο, αντίθετες προς την αλήθεια, το έργο του Αγίου Πνεύματος παύει κι ο Θεός τούς παραδίδει στον Σατανά. Μόλις βρεθούν στα χέρια του Σατανά, αναδύονται μεταξύ των ανθρώπων κάθε μορφής ασχήμιες —για παράδειγμα, ζήλιες και διαφωνίες. Τι μας δείχνουν αυτά τα φαινόμενα; Ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει παύσει, ότι δεν παρίσταται πια, ούτε ο Θεός εργάζεται πλέον. Χωρίς το έργο του Θεού, τι χρησιμεύουν τα απλά γράμματα και δόγματα που κατανοεί ο άνθρωπος; Δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι είναι άδειοι μέσα τους —τίποτα δεν είναι κατανοητό γι’ αυτούς. Είναι σαν τους νεκρούς, κι όταν έλθει η ώρα, θα μείνουν άναυδοι. Όλη η έμπνευση, η σοφία, η ευφυΐα, η διορατικότητα κι η διαφώτιση στον άνθρωπο προέρχονται από τον Θεό, είναι όλα έργο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, ένιωσα τη δίκαιη διάθεση Του. Έχει διαφορετική στάση ανάλογα με τη συμπεριφορά του καθενός. Αν κάποιος έχει σωστό κίνητρο στο καθήκον του, αναζητά την αλήθεια, και συνασπίζεται με τους άλλους για να υποστηρίξει το έργο, κερδίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μα αν δεν κάνει πράξη την αλήθεια και ζει με τις σατανικές του διαθέσεις, ο Θεός τον εγκαταλείπει αηδιασμένος. Σκέφτηκα τους αδελφούς από την άλλη ομάδα που προσπαθούσαν να μάθουν από εμάς. Είδα ότι μάθαιναν γρήγορα και ήταν πιο αποτελεσματικοί, και ζήλεψα. Τους απομάκρυνα απ’ την ομάδα, ώστε να τους ξεπεράσουμε, μην αφήνοντάς τους να συμμετέχουν πια στις εκπαιδεύσεις μας, για να μη μας ξεπεράσουν. Συμπεριφερόμουν όπως ένας άπιστος —όλα γίνονταν για το όφελός μου. Πάντα φοβόμουν ότι θα με ξεπερνούσαν, και αυτό θα είχε αντίκτυπο στη φήμη και το κύρος μου. Δεν υποστήριζα το έργο της εκκλησίας —ήμουν εγωίστρια και ποταπή. Διάβασα στα λόγια του Θεού: «Χωρίς το έργο του Θεού, τι χρησιμεύουν τα απλά γράμματα και δόγματα που κατανοεί ο άνθρωπος; Δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι είναι άδειοι μέσα τους —τίποτα δεν είναι κατανοητό γι’ αυτούς. Είναι σαν τους νεκρούς, κι όταν έλθει η ώρα, θα μείνουν άναυδοι». Στην αρχή, ήθελα να μάθω τις δεξιότητες και να κάνω καλά το καθήκον μου. Στα προβλήματα, προσευχόμουν και ζητούσα βοήθεια, μάθαινα γρήγορα και δεν κουραζόμουν. Μα από τότε που άρχισα να ζω σε κατάσταση ανταγωνιστικότητας, να μην αναζητώ την αλήθεια και να ενεργώ από διαφθορά, ο Θεός αηδίασε και με εγκατέλειψε. Δεν είχα κατεύθυνση και σκοπό στο καθήκον μου και ένιωθα ανίκανη. Είδα ότι όταν ο Θεός δεν εργαζόταν πάνω μου, οι λίγες επαγγελματικές γνώσεις μου ήταν άχρηστες. Αυτό έγινε γιατί δεν είχα τα σωστά κίνητρα στο καθήκον μου, προστάτευα πάντα τα συμφέροντά μου και να δεν ασκούσα την αλήθεια.

Τότε σκέφτηκα κάποια λόγια του Θεού. Ο Θεός εκθέτει τους αντίχριστους επειδή σκέφτονται μόνο τα συμφέροντά τους, χωρίς να σκέφτονται αυτά του οίκου του Θεού. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνει, το είδος του ανθρώπου που είναι αντίχριστος δεν σκέφτεται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζει μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά του συμφέροντα, σκέφτεται μόνο τη λίγη δουλειά που έχει μπροστά του και η οποία τον ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνει στον ελεύθερό του χρόνο. Δεν το παίρνει καθόλου στα σοβαρά. Απλώς καταβάλλει μια επιφανειακή προσπάθεια, κάνει μόνο αυτό που του αρέσει και εργάζεται μόνο για τη διατήρηση της δικής του θέσης και δύναμης. Στα μάτια του, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι άλλοι στο έργο τους, ό,τι θέματα κι αν έχουν εντοπίσει και τους τα αναφέρουν, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν δίνουν σημασία, δεν συμμετέχουν, είναι σαν να μην έχει αυτό καμία σχέση μαζί τους. Είναι παντελώς αδιάφοροι για τις υποθέσεις της εκκλησίας, όσο σπουδαίες κι αν είναι. Ακόμη και όταν το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους, το αντιμετωπίζουν μόνο επιφανειακά. Μόνον όταν αντιμετωπιστούν απευθείας από τον Άνωθεν και τους δοθεί εντολή να ξεκαθαρίσουν κάποιο πρόβλημα, κάνουν απρόθυμα λίγο πραγματικό έργο και δίνουν στον Άνωθεν κάτι να δει. Αμέσως μετά, συνεχίζουν τη δική τους δουλειά. Για το έργο της εκκλησίας, για τα σημαντικά πράγματα του ευρύτερου πλαισίου, είναι αδιάφοροι, τα αγνοούν. Παραμελούν ακόμη και τα προβλήματα που ανακαλύπτουν και δίνουν επιπόλαιες απαντήσεις ή χρησιμοποιούν διάφορα λόγια για να σε ξαποστείλουν όταν τους ρωτάς για προβλήματα, αντιμετωπίζοντάς τα μόνο με μεγάλη απροθυμία. Αυτή είναι εκδήλωση εγωισμού και κακίας, έτσι δεν είναι; Επιπλέον, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν οι αντίχριστοι, το μόνο που σκέφτονται είναι εάν θα βελτιώσει το προφίλ τους. Εφόσον ενισχύει τη φήμη τους, στύβουν το μυαλό τους να βρουν έναν τρόπο να μάθουν πώς να το κάνουν, να το πραγματοποιήσουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι σκέφτονται, ενδιαφέρονται μόνο για τη δόξα και το κύρος. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, ανταγωνίζονται μόνο για το ποιος είναι σε υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, ποιος έχει τη μεγαλύτερη φήμη. Τους ενδιαφέρει μόνο πόσοι τους θαυμάζουν, πόσοι τους υπακούν και πόσους ακόλουθους έχουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται την αλήθεια ούτε επιλύουν πραγματικά προβλήματα. Ποτέ δεν εξετάζουν πώς να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές όταν εκτελούν το καθήκον τους, εάν είναι πιστοί, εάν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, εάν παρεκκλίνουν ή εάν υπάρχουν προβλήματα, ούτε αναλογίζονται τι ζητά ο Θεός και ποιο είναι το θέλημά Του. Δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σε όλα αυτά τα πράγματα. Βάζουν μόνο κάτω το κεφάλι και πράττουν για χάρη του κύρους και του γοήτρου, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και τα θέλω. Αυτή είναι εκδήλωση εγωισμού και κακίας, έτσι δεν είναι; Εκθέτει πλήρως το πώς η καρδιά τους βρίθει με τις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Οτιδήποτε κάνουν διέπεται από τις φιλοδοξίες και τα θέλω τους. Ό,τι κι αν κάνουν, κίνητρο και αφετηρία είναι οι δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Αυτή είναι η αρχετυπική εκδήλωση του εγωισμού και της κακίας» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια Του αποκαλύπτουν ότι οι αντίχριστοι ενεργούν μόνο για τη φήμη και τη θέση χωρίς να σκέφτονται καθόλου το έργο. Οι ρυθμίσεις της εκκλησίας και τα προβλήματα των άλλων στο καθήκον τους δεν τους νοιάζουν καθόλου. Κλείνουν τα μάτια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί, είναι εγωιστές και άθλιοι, και δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Είδα τη συμπεριφορά των αντίχριστων και σκέφτηκα πως φαινόταν ότι υπέφερα και θυσιαζόμουν για να μάθω τις δεξιότητες για το καθήκον μου, μα δεν σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού. Αντιμετώπιζα το καθήκον μου σαν ένα εργαλείο για να αποκτήσω κύρος και φήμη. Με απασχολούσε αν θα είχα κύρος μεταξύ των ανθρώπων, αν θα με θαύμαζαν και θα με εκτιμούσαν. Ποτέ δεν σκέφτηκα τι απαιτούσε ο Θεός ή πώς να Τον ικανοποιήσω. Όταν είχα κάποια επιτυχία στο καθήκον μου και όλοι έρχονταν και μου έκαναν ερωτήσεις, ικανοποιούταν πλήρως η επιθυμία μου για κύρος. Όταν μοιραζόμουν τις γνώσεις μου με τους άλλους, ήμουν πονηρή, έπαιζα παιχνίδια και απέκρυπτα κάποια απ’ όσα ήξερα. Δεν μοιραζόμουν όλες τις δεξιότητές μου και απομάκρυνα εκείνους που ήρθαν να μάθουν απ’ την ομάδα μας, για να μη μάθουν από εμάς, φοβούμενη ότι θα γίνονταν ικανοί, και θα μου έκλεβαν τη δόξα. Μα φτιάχνουμε βίντεο για να διαδώσουμε τα λόγια του Θεού, οπότε έπρεπε να δουλέψω μαζί τους για να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας, ώστε να έρθουν νωρίτερα ενώπιον του Θεού περισσότεροι απ’ όσους λαχταρούν την εμφάνιση Του, να αναζητήσουν την αλήθεια και να σωθούν. Μα για να διατηρήσω τη δική μου φήμη και θέση, δεν ήμουν πρόθυμη να μοιραστώ τις δεξιότητές μου. Αντιμετώπισα τις επαγγελματικές μου δεξιότητες σαν προσωπική μου περιουσία για να την απολαύσω. Ήθελα να επιδεικνύομαι και να ικανοποιώ την άγρια φιλοδοξία μου για θαυμασμό. Δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας ή το θέλημα του Θεού. Σε τι διέφερε η συμπεριφορά μου από εκείνη ενός αντίχριστου; Φαινόταν ως πολύ επικίνδυνη κατάσταση, έτσι προσευχήθηκα μέσα μου: «Θεέ μου! Δεν θέλω πια να αγνοώ τη συνείδησή μου και να σκέφτομαι μόνο τα συμφέροντά μου. Είμαι έτοιμη να μετανοήσω, να διδάξω σ’ όλους τις δεξιότητες που έχω και να κάνω καλά το καθήκον μου».

Έπειτα, διάβασα στα λόγια του Θεού: «Αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να εγκαταλείψουν από ό,τι τα συμφέροντά τους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι φιλοσοφίες της ζωής τους είναι “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” και “Ο άνθρωπος θα κάνει οτιδήποτε για να πλουτίσει”. Είναι σαφές ότι ζουν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι χωρίς τα συμφέροντά τους —αν χάσουν τα συμφέροντά τους— δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν· είναι λες και η επιβίωσή τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα συμφέροντά τους, κι έτσι οι περισσότεροι δεν βλέπουν τίποτα, παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Τα βλέπουν ως ανώτερα από οτιδήποτε άλλο, ζουν μόνο για τα συμφέροντά τους, και το να τους πείσεις να εγκαταλείψουν τα συμφέροντά τους είναι σαν να τους ζητάς να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή. Άρα τι θα πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την ουσία των δικών τους συμφερόντων· μόνο τότε μπορούν να μάθουν να παραιτούνται, να απαρνούνται και να είναι σε θέση να υπομένουν τον πόνο του να αφήνουν πίσω τους αυτό που αγαπούν τόσο πολύ. Και όταν μπορέσεις να το κάνεις αυτό και να απαρνηθείς τα δικά σου συμφέροντα, θα νιώσεις πιο άνετα και πιο γαλήνια στην καρδιά σου, και με αυτόν τον τρόπο θα επικρατήσεις επί της σάρκας. Αν είσαι προσκολλημένος στα συμφέροντά σου και δεν αποδέχεσαι ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια —αν, μέσα σου, λες: “Πού είναι το κακό στο να επιδιώκω τα δικά μου συμφέροντα και να αρνούμαι να υποστώ οποιαδήποτε απώλεια; Ο Θεός δεν με έχει τιμωρήσει· τι μπορούν να μου κάνουν οι άνθρωποι;”— τότε κανείς δεν θα σου κάνει τίποτα. Αλλά αν αυτή είναι η πίστη σου στον Θεό, τελικά δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και τη ζωή, πράγμα που θα είναι μια τεράστια απώλεια για σένα: Δεν θα μπορέσεις να σωθείς. Υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να μετανιώσεις περισσότερο; Αυτό είναι που τελικά προκύπτει από την επιδίωξη των δικών σου συμφερόντων. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο τη θέση και το κύρος —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και τη ζωή, και τελικά θα είναι αυτοί που θα υποστούν την απώλεια. Ο Θεός σώζει εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι ικανός να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν θα μετανοήσεις πραγματικά και δεν θα έχεις είσοδο στη ζωή. Η αποδοχή της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι το μονοπάτι προς την ανάπτυξη της ζωής σου και τη σωτηρία, είναι η ευκαιρία να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, καθώς και να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να κερδίσεις τη ζωή και την αλήθεια. Αν παραιτηθείς από την επιδίωξη της αλήθειας για χάρη της επιδίωξης της θέσης και του κύρους, καθώς και των δικών σου συμφερόντων, αυτό ισοδυναμεί με παραίτηση από την ευκαιρία να λάβεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να επιτύχεις σωτηρία. Επιλέγεις τη θέση, το κύρος και τα δικά σου συμφέροντα, αλλά αυτό που εγκαταλείπεις είναι η αλήθεια, και αυτό που χάνεις είναι η ζωή και η ευκαιρία να σωθείς. Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Αν επιλέξεις τα δικά σου συμφέροντα και εγκαταλείψεις την αλήθεια, δεν είσαι ανόητος; Για να το θέσω ωμά, η απώλεια είναι τεράστια, ενώ το κέρδος μικρό. Το κύρος, η θέση, τα χρήματα και το συμφέρον είναι όλα προσωρινά, είναι όλα εφήμερα, ενώ η αλήθεια και η ζωή είναι αιώνιες και αμετάβλητες. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση που τους κάνει να επιδιώκουν τη θέση και το κύρος, τότε έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Είδα από τα λόγια του Θεού ότι αν επέμενα στο συμφέρον μου και παραμελούσα την άσκηση της αλήθειας, εγώ θα είχα απώλειες, όχι οι άλλοι άνθρωποι. Δεν θα αποκτούσα την αλήθεια, θα ήμουν απίστευτα ανόητη. Πριν, ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες. Πίστευα ότι «Μόλις ο μαθητής κατακτήσει τη γνώση, ο δάσκαλος χάνει τη δουλειά του»· πίστευα ότι διδάσκοντας στους άλλους όσα ήξερα, θα είχα απώλειες. Αν ήταν καλοί μαθητές, και πετύχαιναν περισσότερα από μένα, τότε δεν θα είχα ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο τότε κατάλαβα ότι αυτό είναι σατανική πλάνη και απατηλή προσέγγιση. Ζώντας έτσι, απλώς θα γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια, δόλια και χωρίς ανθρώπινη φύση. Ο Θεός θα με εξέθετε και θα με απέκλειε. Έπρεπε να παραμερίσω τα συμφέροντά μου και να διδάξω αυτά που ήξερα. Μόνο έτσι θα συμφωνούσα με το θέλημα του Θεού και θα εκπλήρωνα τις ευθύνες μου. Έτσι θα ένιωθα γαλήνη στην καρδιά μου. Επίσης, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν νέες ιδέες που βασίζονταν σε όσα τους είχα διδάξει, αυτό θα ανέβαζε και τις δικές μου δεξιότητες. Δεν ήταν καθόλου απώλεια. Δεν ήθελα να ζω πια τόσο εγωιστικά, και όποτε είχα καλή προσέγγιση ή ικανότητα, το έλεγα με χαρά σε όλους.

Μια αδελφή με ρώτησε πώς να βελτιώσει την αποδοτικότητα της. Σκέφτηκα ότι αν της έλεγα τις μεθόδους της ομάδας μας και η ομάδα της τα πήγαινε καλύτερα, θα φαινόμασταν χειρότεροι. Τότε τι θα σκεφτόταν ο κόσμος για μένα; Όμως, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να συμπεριφέρεσαι έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι απεχθής και κακός. Θα νιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Η αδελφή ήρθε να ρωτήσει πώς να βελτιώσει την αποδοτικότητά της επειδή σκεφτόταν το έργο. Έπρεπε να πάψω να σκέφτομαι τη φήμη και τη θέση, να σκεφτώ τα συμφέροντα της εκκλησίας, να αφήσω τις εγωιστικές μου επιθυμίες και κίνητρα, και να βοηθήσω. Έτσι, είπα στην αδελφή όλα όσα ήξερα. Όταν το έκανα, ένιωσα γαλήνη. Προς έκπληξή μου, μου έδωσε και κάποιο καλό εκπαιδευτικό υλικό, που με βελτίωσε τις δεξιότητές μου. Συγκινήθηκα τόσο, που δεν ήξερα τι να πω. Απλώς ευχαρίστησα τον Θεό ξανά και ξανά μέσα μου. Μαθαίνοντας σιγά-σιγά πώς να εγκαταλείπω το συμφέρον μου γεύτηκα τη γλύκα της άσκησης της αλήθειας. Έπειτα, έστειλα σε όλους όλο το εκπαιδευτικό υλικό και τις χρήσιμες δεξιότητες και τεχνικές που είχα συλλέξει.

Αυτή η εμπειρία μού έδειξε πόσο διεφθαρμένη ήμουν από τον Σατανά. Σε όλα είχε προτεραιότητα το συμφέρον μου, δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας. Έδειχνα μια διάθεση ακριβώς όπως αυτή ενός αντίχριστου, αλλά ο Θεός δεν μου φέρθηκε ανάλογα με τις παραβάσεις μου. Έστησε καταστάσεις για να με καθάρει και να με αναμορφώσει. Αυτή ήταν η αγάπη του Θεού. Βίωσα επίσης τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Όταν ήμουν σε λάθος μονοπάτι, ο Θεός μού έκρυψε το πρόσωπό Του και έπεφτα συνέχεια σε τοίχο. Όταν άσκησα τα λόγια του Θεού, διόρθωσα τα κίνητρά μου, υποστήριξα το έργο, και μοιράστηκα με όλους τις γνώσεις μου, όλοι άρχισαν να ανταλλάσσουν δεξιότητες και τεχνικές, και το έργο της ομάδας μας βελτιώθηκε. Βίωσα πραγματικά αυτή τη γαλήνη που δίνει το να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μερικές φορές σκέφτομαι ακόμα το συμφέρον μου μπροστά στα προβλήματα, αλλά ξέρω να στηρίζομαι στον Θεό και να απαρνιέμαι τον εαυτό μου. Ευχαριστώ τον Θεό για τη σωτηρία Του!