Στα 47 μου, η όρασή μου άρχισε να επιδεινώνεται. Ο γιατρός είπε ότι μπορεί σταδιακά να τη χάσω. Έπρεπε να μείνω να ξεκουραστώ. Ένιωθα ότι το φως έφευγε από τη ζωή μου και το μέλλον μού φαινόταν ζοφερό. Ένιωθα συντετριμμένος. Το 2007, έλαβα το έργο του Παντοδύναμου Θεού, και σύντομα, έβλεπα καλύτερα. Για να ανταποδώσω, ζήτησα καθήκον. Όταν δυσκολεύονταν οι αδελφοί, τους βοηθούσα όσο καλύτερα μπορούσα. Δεν είχε σημασία πόσοι έρχονταν στο σπίτι μου ή πόσο καιρό έμεναν, τους φιλοξενούσα ευχαρίστως. Επειδή το σπίτι μου ήταν μικρό, μερικές φορές δεν υπήρχαν αρκετά κρεβάτια, οπότε κοιμόμουν στον καναπέ ή στο πάτωμα. Πίστευα ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχνα πίστη στον Θεό. Μα αργότερα, μέσ’ από την αποκάλυψη των γεγονότων, είδα ότι ήμουν εγωιστής και δεν είχα αφοσίωση στο καθήκον μου. Αυτό δημιούργησε έναν αναπόδραστο πόνο στην καρδιά μου.

Το 2014, συνελήφθη μια επικεφαλής εκκλησίας που είχα φιλοξενήσει, και επειδή μόλις είχε φύγει από το σπίτι μου, έφυγα με τη σύζυγό μου για την ασφάλειά μας. Ήταν αρχές άνοιξης και έκανε παγωνιά. Δεν είχαμε πού να πάμε, και μέσα στο μαρτύριό μου, σκέφτηκα: «Είμαστε πάνω από 60 ετών. Η γυναίκα μου πάσχει από συγγενή συριγγομυελία και είναι πολύ αδύναμη. Πού θα πάμε;» Μια αδελφή μάς βοήθησε να βρούμε ένα μέρος να μείνουμε για λίγο. Τότε έμαθα ότι είχαν συλληφθεί δύο αδελφές που είχα φιλοξενήσει. Ακούγοντας για τις διαδοχικές συλλήψεις, φοβήθηκα πολύ, και περνούσα κάθε μέρα στην τσίτα, φοβούμενος μήπως εισβάλει η αστυνομία ανά πάσα στιγμή. Πήρα ως κάλυψη εξοπλισμό για σπα ποδιών και μασάζ, και συνέχισα να φιλοξενώ άλλους.

Έπειτα, το 2017, μια αδελφή είπε ότι είχε επιστρέψει ο γιος αυτών που την φιλοξενούσαν. Ήταν μη πιστός, αντίθετος με την πίστη της μητέρας του, έτσι η αδελφή έπρεπε να φύγει. Την αναλάβαμε με τη σύζυγό μου, επειδή ζοριζόταν πολύ. Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι το ΚΚΚ σχεδίαζε επιδρομές, με επίκεντρο τους ενοικιαστές. Άρχισα να ανησυχώ, «Είμαστε ενοικιαστές, τι να πω στην αστυνομία, με αυτή την αδελφή εδώ, αν μας επιθεωρήσει; Κάνει σημαντικό καθήκον. Αν τη συλλάβουν, σίγουρα θα εμπλακούμε. Η σύζυγός μου είναι αδύναμη και αν συμβεί κάτι, θα ταρακουνηθεί. Η υγεία της μπορεί να χειροτερέψει ανά πάσα στιγμή». Η γυναίκα μου φοβήθηκε τη σύλληψη και μου ζήτησε να τη διώξω. Μου φάνηκε λάθος να την πετάξω έξω. Δεν είχε πού να πάει και έκανε κρύο. Μίλησα στη γυναίκα μου για να την κρατήσουμε. Η γυναίκα μου θύμωσε και μου είπε να σκεφτώ τις συνέπειες. Σκέφτηκα: «Οι επιθέσεις του ΚΚΚ στους πιστούς εντείνονται. Υπάρχει μητρώο με τα πραγματικά ονόματα όλων. Αν η αστυνομία ανακαλύψει την πίστη μας και ότι φιλοξενούμε πιστούς, δεν πρόκειται να μας αφήσουν. Οι συντάξεις μας θα ακυρωθούν και η περιουσία μας θα κατασχεθεί. Για όλα αυτά δουλεύαμε μια ζωή. Πώς θα ζήσουμε αν μας τα πάρουν όλα; Και εκτός αυτού, θα μπορούσε να βλάψει το μέλλον των παιδιών μας. Είμαστε πάνω από 60 και με κακή υγεία. Θα αντέξουμε τα βασανιστήρια αν φυλακιστούμε; Αν όχι, θα γίνουμε Ιούδες. Θα χάσουμε τους προορισμούς μας. Τότε όλα τα χρόνια της πίστης μας, θα καταστούν μάταια». Σκέφτηκα πως αν δεν την άκουγα, θα θύμωνα τη γυναίκα μου. Μετά από πολλή σκέψη, άκουσα τη γυναίκα μου, και είπα στην αδελφή να μείνει κάπου αλλού. Ένα μήνα μετά, δεν είχε μετακομίσει, και φοβόμουν ότι κάτι θα συνέβαινε. Τη ρωτούσα συχνά: «Πότε θα μετακομίσεις;» «Έχεις βρει μέρος να μείνεις;» Ουσιαστικά την έδιωχνα. Μα ένιωθα ενοχές καθώς το έκανα. Λίγο καιρό μετά, η αδελφή βρήκε σπίτι και μετακόμισε, μα δεν είχα κάνει καθόλου αυτοκριτική.

Την κινεζική Πρωτοχρονιά του 2018, Η αδελφή Λι Λαν μάς είπε ότι το σπίτι της παρακολουθούνταν και ζήτησε να μείνει μαζί μας για λίγες ημέρες μέχρι να βρει σπίτι. Δεν το σκέφτηκα πολύ, ήθελα να βοηθήσω την αδελφή να τακτοποιηθεί. Μόλις εγκαταστάθηκε, πήγαινε συχνά σε συναθροίσεις, κι εγώ έτρεμα: «Είναι Πρωτοχρονιά. Η αστυνομία θα μπορούσε μ’ αυτή την ευκαιρία να κάνει μαζικές επιδρομές. Αν την συλλάβουν, δεν θα ξεφύγουμε και θα εμπλακούμε κι εμείς». Ένιωθα ότι όσο περισσότερο ζούσε η αδελφή μαζί μας, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο κίνδυνος. Σκεφτόμουν τα παιδιά μου και την ασφάλειά μου, και έψαχνα δικαιολογίες για να την πείσω να φύγει γρήγορα. Αργότερα, σκέφτηκα πως, αφού η Λι Λαν πήγαινε σε συναθροίσεις, θα μπορούσε απλώς να μείνει εκεί που γίνονταν αυτές. Είπα στην αδελφή αυτήν την ιδέα, και δεν είχε άλλη επιλογή από το να φύγει αμήχανα. Έπειτα, δεν φιλοξένησα κανέναν άλλο και έκανα μόνο άλλα καθήκοντα. Την άνοιξη του 2021, μια επικεφαλής ήρθε να μου μιλήσει, και ρώτησε αν τρεις αδελφοί μπορούσαν να μείνουν μαζί μας για λίγο. Ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω, αλλά η σύζυγός μου είπε, «Να αποφασίσουμε αύριο;» Αφού έφυγε η επικεφαλής, εκείνη μου είπε, «Λένε προσωρινά, αλλά τι θα γίνει αν τελικά μείνουν καιρό και συλληφθούν; Πρέπει να βρούμε λόγο να αρνηθούμε. Ας πούμε ότι μπορεί να έχει συλληφθεί μια επικεφαλής που ήταν παλιά μαζί μας, ότι το σπίτι μας δεν είναι ασφαλές να φιλοξενηθεί κανείς». Αγχωνόμουν λίγο κι εγώ, οπότε συμφώνησα. Παραδόξως, πριν καν προλάβω να πω τη δικαιολογία, η επικεφαλής μού είπε, «Οι αδελφοί έχουν ήδη βρει κάπου να μείνουν. Η επικεφαλής που ήταν μαζί σου συνελήφθη, το σπίτι σου δεν είναι ασφαλές. Θα πρέπει και οι δύο να διακόψετε τα καθήκοντά σας». Όταν το άκουσα, η καρδιά μου ταρακουνήθηκε. Συνειδητοποίησα ότι ήταν η οργή του Θεού πάνω μου. Ο Θεός γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς μας. Αν και δεν είχα πει ότι δεν θα τους φιλοξενούσα, το σκέφτηκα. Είχα αρνηθεί το καθήκον μου. Είχα διώξει τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Αυτή η στάση μου στο καθήκον είχε προκαλέσει την οργή του Θεού, και Αυτός κανόνισε να σταματήσει το καθήκον μου; Ξαφνικά ένιωσα αναστατωμένος και κενός, σαν να έπεφτα στο σκοτάδι και να τιμωρούμουν. Προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου! Η παύση του καθήκοντός μου δεν είναι σύμπτωση, είναι θέλημά Σου. Διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με να πάρω το μάθημά μου». Αργότερα, διάβασα τον λόγο του Θεού. «Με κλείνετε έξω για χάρη των παιδιών σας ή του συζύγου σας ή της δικής σας αυτοσυντήρησης. Αντί να φροντίζετε για Εμένα, νοιάζεστε για την οικογένειά σας, τα παιδιά σας, το κύρος σας, το μέλλον σας και τη δική σας ικανοποίηση. Πότε Με σκεφτήκατε καθώς μιλούσατε ή ενεργούσατε; Τις ψυχρές ημέρες, οι σκέψεις σας στρέφονται στα παιδιά σας, στον σύζυγό σας, στη σύζυγό σας ή στους γονείς σας. Ούτε τις ζεστές ημέρες δεν έχω θέση στις σκέψεις σας. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, σκέφτεσαι τα δικά σου συμφέροντα, την προσωπική σου ασφάλεια, τα μέλη της οικογένειάς σου. Τι έκανες ποτέ που να ήταν για Εμένα; Πότε σκέφτηκες Εμένα; Πότε αφιέρωσες τον εαυτό σου, με όποιο κόστος, σ’ Εμένα και στο έργο Μου; Πού είναι η απόδειξη της συμβατότητάς σου μ’ Εμένα; Πού είναι η πραγματικότητα της πίστης σου σ’ Εμένα; Πού είναι η πραγματικότητα της υπακοής σου σ’ Εμένα; Πότε οι προθέσεις σου δεν έγιναν για χάρη της απόκτησης των ευλογιών Μου; Με κοροϊδεύετε και Με εξαπατάτε, παίζετε με την αλήθεια, αποκρύπτετε την ύπαρξη της αλήθειας και προδίδετε την ουσία της αλήθειας. Τι σας περιμένει στο μέλλον όταν Μου εναντιώνεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επιδιώκετε απλώς τη συμβατότητα μ’ έναν ασαφή Θεό και απλώς επιδιώκετε μια ασαφή πίστη, όμως δεν συμβαδίζετε με τον Χριστό. Άραγε, η μοχθηρία σας δεν θα επιφέρει την ίδια ανταπόδοση με εκείνη που αξίζουν οι πονηροί;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό). Αποκάλυψε την κατάστασή μου. Από τότε που συνελήφθησαν οι άνθρωποι που φιλοξενούσα, ζούσα στον φόβο. Για να προστατευθώ, βρήκα δικαιολογίες για να διώξω τις αδελφές, και όταν ο επικεφαλής κανόνισε να φιλοξενήσω ξανά, σκαρφίστηκα ένα ψέμα για να το απορρίψω. Αναλογιζόμενος αυτά, ήμουν πραγματικά πιστός; Ενώ άλλοι αντιμετώπιζαν κίνδυνο, εγώ σκεφτόμουν πώς να τους διώξω μακριά, σκεφτόμουν τον εαυτό μου. Δεν είχα ανθρώπινη φύση, ήμουν εγωιστής και κατάπτυστος! Έδειχνα τεράστια φροντίδα και προσοχή για τα παιδιά μου, φοβούμενος ότι θα υποφέρουν. Όσο μεγάλος κι αν ήταν ο κίνδυνος, ήμουν πρόθυμος να τον αντιμετωπίσω, για τα παιδιά μου. Ωστόσο, ήμουν ψυχρός προς τους αδελφούς και τις αδελφές. Όσο το σκεφτόμουν, ένιωθα πιο απάνθρωπος. Είχα τύψεις και μισούσα τον εαυτό μου. Διάβασα λίγα ακόμα λόγια του Θεού. «Ποιο είναι το πρότυπο βάσει του οποίου οι πράξεις ενός ανθρώπου κρίνονται ως καλές ή κακές; Εξαρτάται από το κατά πόσο μέσα στις σκέψεις, τις εκφράσεις και τις ενέργειές του κατέχει μαρτυρία στο να κάνει πράξη την αλήθεια και να βιώνει την πραγματικότητα της αλήθειας. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα ένα κακοποιό στοιχείο. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τα κακοποιά στοιχεία; Οι σκέψεις και οι εξωτερικές σου πράξεις δεν γίνονται μάρτυρες για τον Θεό, ούτε ντροπιάζουν τον Σατανά, ούτε τον νικούν· αντιθέτως, ντροπιάζουν τον Θεό, και είναι γεμάτες σημάδια που κάνουν τον Θεό να ντρέπεται. Δεν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν ξοδεύεις τον εαυτό σου για τον Θεό, ούτε εκπληρώνεις την ευθύνη σου και τις υποχρεώσεις σου απέναντι στον Θεό· αντιθέτως, ενεργείς για χάρη του εαυτού σου. Τι υπονοεί η φράση “για χάρη του εαυτού σου”; Για την ακρίβεια, σημαίνει για χάρη του Σατανά. Συνεπώς, στο τέλος ο Θεός θα πει: “φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Στα μάτια του Θεού, δεν έχεις διαπράξει καλές πράξεις, αλλά αντιθέτως, η συμπεριφορά σου έχει γίνει κακή. Όχι μόνο δεν θα τύχει της έγκρισης του Θεού, αλλά θα καταδικαστεί. Τι επιδιώκει να κερδίσει κάποιος με μια τέτοια πίστη στον Θεό; Δεν θα καταλήξει, τελικά, στο κενό μια τέτοια πίστη; Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς. Εάν ένα άτομο που εκτελεί το καθήκον του δεν μπορεί να το κάνει ούτε αυτό, τότε πώς μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί το καθήκον του; Αυτό δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο Θεός κρίνει αν κάποιος είναι καλός ή κακός απ’ το αν οι προθέσεις, οι σκέψεις και οι πράξεις του συμφωνούν με την αλήθεια. Σκέφτηκα τι είχα κάνει. Ανεξάρτητα από το αν ήταν οι σκέψεις μου ή οι πράξεις μου, ήταν για το συμφέρον μου. Δεν είχα λάβει υπόψη μου το θέλημα του Θεού. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κυνηγούσε τα μέλη της εκκλησίας επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο. Ήταν άστεγοι και κυνηγημένοι, και αν δεν είχαν πού να μείνουν, δεν μπορούσαν να κάνουν το καθήκον τους. Αλλά φοβόμουν να διακινδυνεύσω γι’ αυτούς και ήθελα απλώς να γλιτώσω, πράγμα που τους χειροτέρευε τα πράγματα. Ήμουν εγωιστής, κακόβουλος και χωρίς ανθρώπινη φύση! Αν είχα ελάχιστη ανθρώπινη φύση ή μια θεοφοβούμενη καρδιά, θα έπρεπε να ακούσω το θέλημα του Θεού, να σκεφτώ τους άλλους τη στιγμή που κινδύνευαν, και να βρω τρόπους να τους φιλοξενήσω και να τους προστατεύσω. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε» (Κατά Ματθαίον 25:40). Σε μια απαίσια κατάσταση, Είχα αρνηθεί να φιλοξενήσω τους αδελφούς μου που διώκονταν. Οι πράξεις αυτές άγγιζαν τη στάση μου απέναντι στον Θεό. Δεν είχα ανθρώπινη φύση. Αν μου ζητούσαν να φιλοξενήσω τον Χριστό, θα έκανα το ίδιο. Όταν σκέφτηκα που έδιωξα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, Ένιωσα ανησυχία, σαν να είχα προκαλέσει μεγάλη καταστροφή, πονούσα και βασανιζόμουν. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν είχα ανθρώπινη φύση. Έχω τραφεί και ποτιστεί από τα λόγια Σου, μα αγνόησα το θέλημά Σου. Δεν μπόρεσα να φιλοξενήσω τους αδελφούς μου κατά τις δοκιμασίες τους, και έψαχνα δικαιολογίες για να τους διώξω. Οι πράξεις και η συμπεριφορά μου είναι αηδιαστικές και απεχθείς για Σένα. Για τη σημερινή πτώση στο σκοτάδι και τον πόνο, φταίω μόνο εγώ, και αυτό αποκαλύπτει πλήρως τη δικαιοσύνη Σου. Σ’ ευχαριστώ και Σε δοξάζω! Θεέ μου, αν υπάρχει ακόμη ευκαιρία να γίνω οικοδεσπότης, θα μετανοήσω σίγουρα, θα διορθωθώ και θα κάνω καλά το καθήκον μου!»

Λίγο αργότερα, πήγα κάπου αλλού για να εκτελέσω ένα καθήκον. Ήμουν ευγνώμων στον Θεό και εκτίμησα αυτή την ευκαιρία. Λίγο μετά, η γυναίκα μου αρρώστησε σοβαρά και πέθανε. Πριν πεθάνει, μου άφησε αυτά τα λόγια, «Αν εγώ αύριο δεν μπορώ να κάνω το καθήκον μου, εσύ πρέπει να κάνεις το δικό σου καλά». Τα τελευταία λόγια της γυναίκας μου ήταν γεμάτα τύψεις και δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ. Σκέφτηκα τη συμπεριφορά και τις πράξεις της, ότι προστάτευε μόνο το συμφέρον της και δεν ήταν πιστή ούτε υπάκουη. Δεν φιλοξένησε αδελφούς και αδελφές από δειλία. Με παρότρυνε και με έπεισε να τους διώξω από το σπίτι μας. Αυτό ήταν κακό. Τα τελευταία της λόγια με έκαναν να πιστέψω ότι είχε ενοχές και τύψεις για το καθήκον της. Ο θάνατος της γυναίκας μου σήμανε συναγερμό μέσα μου, και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω να βλέπω το καθήκον μου όπως πριν. Αν περίμενα να πεθάνω για να κάνω το καθήκον μου, θα ήταν πολύ αργά. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, Είμαι 70 ετών· δεν μπορώ να κάνω άλλα καθήκοντα. Με τη χάρη Σου μπορώ να φιλοξενώ πιστούς. Ήμουν εγωιστής. Ήμουν κακός οικοδεσπότης και έχω κάνει τόσες παραβάσεις. Θα μετανοήσω και στον χρόνο που μου έχει μείνει θα επιδιώξω την αλήθεια και θα κάνω το καθήκον μου».

Έπειτα, αναλογίστηκα και ποια ήταν η βασική αιτία του φόβου μου για τη σύλληψη, για την ασφάλεια και την περιουσία, και για το μέλλον των παιδιών μου. Αργότερα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Για την ασφάλειά τους και για να αποφύγουν τη σύλληψη, να ξεφύγουν από κάθε καταπίεση και να τοποθετηθούν σε ασφαλές περιβάλλον, οι αντίχριστοι συχνά εκλιπαρούν και προσεύχονται για την ασφάλειά τους. Μόνο όταν πρόκειται για τη δική τους ασφάλεια στηρίζονται πραγματικά στον Θεό και προσφέρουν τον εαυτό τους σε Αυτόν. Όταν πρόκειται γι’ αυτό, έχουν πραγματική πίστη και η εξάρτησή τους από τον Θεό είναι πραγματική. Το μόνο που κάνουν είναι να προσεύχονται στον Θεό ζητώντας Του να διαφυλάξει την ασφάλειά τους, χωρίς να σκέφτονται καθόλου το έργο της εκκλησίας ή το καθήκον τους. Στο έργο τους, η αρχή που τους καθοδηγεί είναι η προσωπική ασφάλεια. Όποιο μέρος είναι ασφαλές, εκεί θα κάνουν κάποιο έργο, και, μάλιστα, θα είναι δραστήριοι και θετικοί στο έργο τους, επιδεικνύοντας το μεγάλο “αίσθημα ευθύνης” τους και την “αφοσίωσή” τους. Αν κάποιο έργο ενέχει κινδύνους και είναι πιθανό να πάει στραβά, άρα να εντοπιστεί ο εκτελεστής του από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, βρίσκουν δικαιολογίες και το πασάρουν σε κάποιον άλλον, και βρίσκουν ευκαιρία να το αποφύγουν. Αμέσως μόλις υπάρξει κίνδυνος, ή έστω υποψία κινδύνου, σκέφτονται τρόπους για να απαλλαγούν και να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, αδιαφορώντας για τους αδελφούς και τις αδελφές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφύγουν οι ίδιοι από τον κίνδυνο. Μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι κατά βάθος. Αμέσως μόλις εμφανιστεί ο κίνδυνος, εγκαταλείπουν αμέσως το έργο που κάνουν, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πώς θα πάει το έργο της εκκλησίας, για τις απώλειες που μπορεί να υποστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή για την ασφάλεια των αδελφών. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι η διαφυγή. Έχουν μάλιστα έναν “άσσο στο μανίκι τους”, ένα σχέδιο για να προστατευτούν: Αμέσως μόλις βρεθούν σε κίνδυνο ή συλληφθούν, λένε ό,τι ξέρουν, απαλλάσσοντας τον εαυτό τους και αποποιούμενοι κάθε ευθύνη για να διατηρήσουν την ασφάλειά τους. Αυτό το σχέδιο έχουν σε ετοιμότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να υποστούν διώξεις επειδή πιστεύουν στον Θεό· φοβούνται μήπως συλληφθούν, βασανιστούν και καταδικαστούν. Είναι γεγονός ότι έχουν υποκύψει από καιρό στον Σατανά. Φοβούνται υπερβολικά τη δύναμη του σατανικού καθεστώτος και ακόμη περισσότερο φοβούνται ότι θα τους συμβούν πράγματα όπως βασανιστήρια και σκληρές ανακρίσεις. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, αν όλα είναι ομαλά και δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλειά τους ή κάποιο θέμα με αυτήν, και δεν ενδέχεται να υπάρξει κανένας κίνδυνος, μπορούν να προσφέρουν τον ζήλο και την “αφοσίωσή” τους, ακόμη και την περιουσία τους. Αν όμως οι συνθήκες είναι άσχημες και ενδέχεται να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή επειδή πιστεύουν στον Θεό και εκτελούν το καθήκον τους, και αν η πίστη τους στον Θεό μπορεί να τους οδηγήσει στην απόλυση από την επίσημη θέση τους ή στο να τους εγκαταλείψουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, τότε θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί· ούτε θα κηρύττουν το ευαγγέλιο και θα μαρτυρούν για τον Θεό ούτε θα εκτελούν το καθήκον τους. Όταν υπάρχει ένα μικρό ίχνος προβλήματος, δειλιάζουν· όταν υπάρχει ένα μικρό ίχνος προβλήματος, επιθυμούν να επιστρέψουν αμέσως στην εκκλησία τα βιβλία τους με τα λόγια του Θεού και οτιδήποτε σχετίζεται με την πίστη στον Θεό, προκειμένου να παραμείνουν ασφαλείς και αλώβητοι. Δεν είναι ένα τέτοιο άτομο επικίνδυνο; Αν συλληφθεί, δεν θα γίνει Ιούδας; Ένας αντίχριστος είναι τόσο επικίνδυνος, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει Ιούδας· υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γυρίσει την πλάτη του στον Θεό. Επιπλέον, είναι εγωιστής και κακός σε ακραίο βαθμό. Αυτό καθορίζεται από τη φύση και ουσία ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός αναλύει τους αντίχριστους που μπορούν να πληρώνουν τίμημα όταν είναι ασφαλείς. Εξωτερικά φαίνονται αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, αλλά μόλις αντιμετωπίσουν κίνδυνο, υποχωρούν, βρίσκουν δικαιολογίες και προφάσεις για ν’ αποφύγουν το καθήκον τους, δεν εκτιμούν το έργο της εκκλησίας ή την ασφάλεια των άλλων, και σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Είναι ιδιαίτερα εγωιστές. Στην περίπτωσή μου, η διάθεσή μου δεν ήταν η ίδια με εκείνη ενός αντίχριστου; Όταν πρωτοπίστεψα στον Θεό, κέρδισα άφθονη χάρη απ’ Αυτόν. Η ανίατη πάθηση του ματιού μου ως εκ θαύματος πέρασε, και έτσι άρχισα ευχαρίστως να φιλοξενώ άλλους. Όταν έμαθα ότι αυτοί που φιλοξενούσα είχαν συλληφθεί και ότι μπορεί να έμπλεκα κι εγώ, και ότι μπορεί να κινδύνευαν η ασφάλεια και τα συμφέροντά μου, δεν φιλοξενούσα αδελφούς και αδελφές, κι έβρισκα δικαιολογίες να τους διώξω, χωρίς να σκέφτομαι την ασφάλειά τους. Είδα ότι ήμουν εγωιστής και ποταπός, δεν είχα ανθρώπινη φύση. Σκέφτηκα τις παγίδες που έστηνε το ΚΚΚ, ότι συλλάμβαναν τους πιστούς με τεχνάσματα, προσπαθώντας μάταια να καταστρέψουν το έργο του Θεού και να συλλάβουν τον εκλεκτό λαό Του. Πολλοί είχαν συλληφθεί και είχαν μείνει άστεγοι σ’ αυτές τις σκληρές και απαίσιες συνθήκες. Ο Θεός δεν θέλει να το βλέπει αυτό, και σε τέτοιους καιρούς, πρέπει περισσότερο να προσέχουμε το θέλημά Του και να διακινδυνεύουμε να φιλοξενούμε αυτούς τους αδελφούς. Αυτές είναι καλές πράξεις και ο Θεός τις θυμάται. Φοβόμουν ότι θα με συλλάβουν και γι’ αυτό δεν φιλοξενούσα. Δεν υπάκουγα στο θέλημα του Θεού. Δεν είχα συνείδηση και λογική. Σκέφτηκα περισσότερο, και είδα ότι φοβόμουν τη σύλληψη και τον θάνατο, επειδή εκτιμούσα υπερβολικά τη ζωή μου. Ο Κύριος Ιησούς μάς είπε, «Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 16:25). Τα λόγια του Κυρίου μού έδειξαν ότι η γήινη ζωή μας είναι παροδική, και ότι η αληθινή ζωή είναι αθάνατη. Ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Μπορεί να έχασε τη γήινη ζωή του, μα κέρδισε την αιώνια ζωή. Αν και αυτοί που συνελήφθησαν μπορεί να βασανίζονται, να ξυλοκοπούνται ή να σκοτώνονται, παραμένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και κερδίζουν τον έπαινο του Θεού. Μόνο αυτός ο τρόπος ζωής έχει νόημα και αξία. Στη σκέψη αυτή απέκτησα πίστη και δύναμη, και δεν φοβόμουν πλέον τόσο.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, ένας αδελφός ήρθε κοντά μου, λέγοντας ότι το μέρος όπου ζούσε με έναν άλλο αδελφό ήταν επικίνδυνο, και ζήτησε να μείνουν μαζί μου για λίγο. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Θεός μού έδινε την ευκαιρία να μετανοήσω, και συμφώνησα πρόθυμα. Τους παρείχα και τα καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης. Οι συλλήψεις και οι διώξεις από το ΚΚΚ εντάθηκαν, και άκουγα συνεχώς για αδελφούς και αδελφές που είχαν συλληφθεί. Οι δύο αδελφοί εξακολουθούσαν να ζουν μαζί μου, κι εγώ φοβόμουν ότι θα με συλλάμβαναν και ότι θα εμπλέκονταν τα παιδιά μου. Έτσι προσευχήθηκα και διάβασα τον λόγο του Θεού: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υπακούει όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να δουλεύει για την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Ο λόγος του Θεού μού έδωσε πίστη και δύναμη. Ήξερα ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων, και ο Σατανάς είναι αντικείμενο υπηρεσίας και αντιθετικό στοιχείο. Ο Σατανάς χρησιμεύει για την τελείωση του εκλεκτού λαού του Θεού, και όσο ισχυρές, κακόβουλες ή άγριες κι αν φαίνονται οι δυνάμεις του Σατανά, αν δεν τον αφήσει ο Θεός να μας βλάψει, τότε ακόμη και το μοχθηρό ΚΚΚ, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ο Σατανάς δεν τολμά να ξεπεράσει τα όρια που έχει θέσει ο Θεός Αυτό αποφασίζεται απ’ την εξουσία του Θεού. Ο φόβος μου για τη σύλληψη και αυτός για τα παιδιά μου ήταν επειδή δεν κατανοούσα την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού. Το αν θα συλλαμβανόμουν ήταν στο χέρι του Θεού, όπως και το μέλλον των παιδιών και των εγγονών μου. Ο Θεός τα έχει αποφασίσει από καιρό αυτά, δεν αλλάζουν από κανέναν. Ακόμα κι αν το ΚΚΚ πει ότι οι απόγονοι των πιστών δεν μπορούν να σπουδάσουν, να μπουν στο δημόσιο ή να καταταγούν στο στρατό, και θα εμπλακούν οι συγγενείς τους, δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του ανθρώπου. Απλώς δείχνει την κακή ουσία του, αυτή του μίσους προς τον Θεό. Οι καταστροφές αυξάνονται. Όσοι δεν λατρεύουν τον Θεό ή δεν μετανοούν θα καταστραφούν. Τότε δεν θα έχουν κανένα μέλλον. Μόνο ερχόμενοι ενώπιον του Θεού και κάνοντας πράξη την αλήθεια, μπορούμε να έχουμε γαλήνη, χαρά και καλή τελική μοίρα. Έτσι εμπιστεύτηκα την οικογένειά μου στα χέρια του Θεού. Όταν αναπολώ το πώς αρνούμουν να φιλοξενήσω άλλους, είναι ένας ανεξίτηλος λεκές στη ζωή μου ως πιστός, ένα σημάδι ντροπής. Δεν μπορώ πλέον να βλάψω τον Θεό. Ακόμα κι αν με συλλάβει το ΚΚΚ, θα κάνω το καθήκον μου και θα φιλοξενώ αδελφούς και αδελφές.

Προς το παρόν, ακόμα εκτελώ το καθήκον μου ως οικοδεσπότης. Δεν μου αρκεί πλέον να ενεργώ όπως πριν. Εστιάζω στην αναζήτηση της αλήθειας και στην επίλυση της διεφθαρμένης διάθεσης. Η καρδιά μου είναι πιο γεμάτη από πριν! Μέσα απ’ αυτή την εμπειρία, είδα ότι το έργο του Θεού είναι σοφό. Οι συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα αποκάλυψαν τη διαφθορά μου, μου έδειξαν ότι ήμουν εγωιστής και άπιστος στο καθήκον μου. Απέκτησα κάποια κατανόηση της διαφθοράς μου και μπόρεσα να αλλάξω. Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό!