Τον Μάρτιο του 2020, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, και σύντομα, εκτελούσα καθήκον. Δεν άργησα να εκλεγώ ευαγγελική διακόνισσα. Ήμουν πολύ χαρούμενη και σκεφτόμουν «εκλέχτηκα έναντι άλλων αδελφών που εκτελούν το καθήκον τους περισσότερο καιρό. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα θεωρούν ότι είμαι καλού επιπέδου άτομο και επιδιώκω την αλήθεια. Θα εκτελέσω καλά το καθήκον μου για να δικαιώσω την επιλογή τους». Μετά από αυτό, άρχισα να παρακολουθώ ενεργά το έργο. Όταν τους έβλεπα σε κακή κατάσταση, ανέτρεχα στον λόγο του Θεού για να τους δώσω συναναστροφή, και όταν είχα καλή ευαγγελική εμπειρία, τη μοιραζόμουν γρήγορα μαζί τους. Μετά από καιρό, αδελφοί και αδελφές που ήταν παθητικοί στο καθήκον τους έγιναν πιο ενεργοί, και σκεφτόμουν, «Μάλλον τα καταφέρνω καλά σ’ αυτό το έργο. Αν το δουν οι επικεφαλής μου, σίγουρα θα το εκτιμήσουν και με καλλιεργήσουν». Με αυτό κατά νου, έδειχνα μεγαλύτερο ενθουσιασμό και όρεξη στο καθήκον μου. Αργότερα, όταν το ευαγγελικό έργο φάνηκε να αποδίδει, έστειλα τα καλά μαντάτα στην ομάδα, ελπίζοντας πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα έβλεπαν τους καρπούς του καθήκοντός μου. Επίσης, πού και πού, έκανα την καμπόση στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όταν μάθαινα για το έργο τους, ρωτούσα πρώτα αν αντιμετώπιζαν προβλήματα ή δυσκολίες και έπειτα, έλεγα σκόπιμα, «Δεν έχω μόνο τα δικά σας προβλήματα να λύσω, το έργο που παρακολουθώ είναι μεγάλο. Κάθε μέρα είναι φορτωμένη και κοιμάμαι πολύ αργά». Όταν το έλεγα αυτό, υπήρχαν αδελφοί και αδελφές που έλεγαν, «Δεν έχουμε δυσκολίες τελευταία. Αδελφή, δουλεύεις πολύ σκληρά». Τα λόγια τους μου έδιναν χαρά. Θα πίστευαν ότι είχα ένα βαρύ καθήκον, ότι πρόθυμα θα πλήρωνα ένα τίμημα και ότι ήμουν υπεύθυνη.

Μια μέρα, ήρθε να με συναναστραφεί ένας αδελφός για την κατάστασή του. Είπε, «Θέλω πάντα να με θαυμάζουν στο καθήκον μου. Όταν ενημερώνομαι για το έργο, μιλώ πάντα ως επικεφαλής ομάδας και κάνω τον καμπόσο…» Μαράθηκα όταν το άκουσα αυτό. Το ίδιο δεν έκανα κι εγώ; Όταν ενημερωνόμουν για το έργο, ήθελα να δείξω σε όλους πως δεν ήμουν πια μια κοινή πιστή αλλά διακόνισσα. Κάποιες φορές, ανέφερα επίτηδες ότι είχα πολλές ευθύνες και τόση δουλειά που κοιμόμουν αργά. Ήθελα να βλέπουν οι άλλοι ότι είχα βαρύ φορτίο και αίσθηση ευθύνης στο καθήκον μου. Ήταν κάτι που επιδείκνυα για να με θαυμάζουν. Ηθελα να ανοιχτώ και να συναναστραφώ γι’ αυτό με τον αδελφό, αλλά σκέφτηκα, «Είμαι ευαγγελική διακόνισσα. Αν μιλήσω ανοιχτά για τη διαφθορά μου, μήπως ο αδελφός θεωρήσει πως βάζω το κύρος πολύ ψηλά; Μήπως σχηματίσει κακή γνώμη για μένα; Τότε, η καλή εικόνα που φτιάχνω θα γκρεμιστεί». Με αυτό το σκεπτικό, αποφάσισα να μην ανοιχτώ. Τον παρηγόρησα λέγοντας, «Δεν είναι τίποτα. Κι εγώ έχω διαφθορά». Μετά τον συναναστράφηκα με λίγα λόγια και αυτό ήταν.

Μια άλλη φορά, μια ομάδα μου εξέλεξε επικεφαλής ομάδας και σκέφτηκα «Εφόσον ο επικεφαλής έχει αναλάβει το έργο, δεν χρειάζεται να το παρακολουθώ». Αργότερα, όταν η ομάδα συζητούσε το έργο, δεν έδινα σημασία. Και στις συναντήσεις τους, με μισή καρδιά πήγαινα. Έτσι, πέρασε ένας μήνας μέσα σε μια θολούρα, και η αποδοτικότητα του έργου της ομάδας έφθινε αισθητά. Σε μια συνάντηση, οι αδελφοί και οι αδελφές στοχάζονταν τη στάση τους απέναντι στο καθήκον και ανοίχτηκαν αποκαλύπτοντας τη διαφθορά τους. Ήξερα ότι ήμουν ανεύθυνη και παρακολουθούσα μηχανικά το έργο τους, που γινόταν έτσι λιγότερο αποτελεσματικό, αλλά δεν είχα το σθένος να το πω, γιατί με θεωρούσαν επιμελή και υπεύθυνη στο καθήκον μου και είχαν όλοι καλή γνώμη για μένα. Φοβόμουν πως αν ανοιγόμουν, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με κακοχαρακτήριζαν. Θα σκέφτονταν ότι έκανα πασαλείμματα και ήμουν ανεύθυνη. Μόλις το μάθαιναν οι επικεφαλής μου, θα μου έδιναν χαμηλή αξιολόγηση και ίσως με απάλλασσαν. Θα ερχόμουν σε απίστευτα δύσκολη θέση. Με ρώτησε τότε ο επικεφαλής αν ήθελα να συναναστραφώ και μέσα μου γινόταν μάχη. Ήθελα να συναναστραφώ, μα φοβόμουν μην πληγούν το κύρος και η εικόνα μου αν μιλούσα ανοιχτά. Αν πάλι δεν μιλούσα, θα κρυβόμουν και θα έπαιζα παιχνίδια. Τι να έκανα; Είχα αγχωθεί πολύ. Τελικά, σκέφτηκα «Ξέχνα το. Δεν θα συναναστραφώ τώρα. Θα το αφήσω να περάσει». Μετά τη συνάντηση, ένιωθα πολύ λυπημένη και ένοχη, σαν να κουβαλούσα ένα μεγάλο βάρος. Προσευχήθηκα στον Θεό για ν’ αναζητήσω. Γιατί φοβόμουν να ανοιχτώ για τη διαφθορά μου; Γιατί καμουφλαριζόμουν και πάντα έβαζα πρώτα το κύρος και την εικόνα μου;

Αργότερα, διάβασα δύο αποσπάσματα των λόγων του Θεού και κατανόησα κάπως τον εαυτό μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Για τι διάθεση πρόκειται όταν οι άνθρωποι προσποιούνται διαρκώς, όταν καλύπτουν μονίμως τις ατέλειές τους, όταν υποκρίνονται ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και δεν μπορούν να δουν τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες τους, όταν προσπαθούν μονίμως να παρουσιάσουν την καλύτερη πλευρά τους στους ανθρώπους; Αυτό είναι αλαζονεία, προσποίηση, υποκρισία, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κάτι κακό. Πάρτε για παράδειγμα τα μέλη του σατανικού καθεστώτος: Όσο κι αν τσακώνονται, διαπληκτίζονται ή σκοτώνουν παρασκηνιακά, κανείς δεν επιτρέπεται να το αναφέρει ή να το φανερώσει. Φοβούνται ότι οι άνθρωποι θα δουν το δαιμονικό τους πρόσωπο και κάνουν ό,τι μπορούν για να το καλύψουν. Δημόσια, κάνουν τα πάντα για να ωραιοποιήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας πόσο πολύ αγαπούν τους ανθρώπους, πόσο σπουδαίοι, ένδοξοι και σωστοί είναι. Αυτή είναι η φύση του Σατανά. Το κύριο χαρακτηριστικό της φύσης του Σατανά είναι η πονηριά και η εξαπάτηση. Και ποιος είναι ο στόχος αυτής της πονηριάς και της εξαπάτησης; Να ξεγελάσει τους ανθρώπους, να τους αποτρέψει από το να δουν την ουσία του και την πραγματική του εικόνα, και να επιτύχει έτσι τον στόχο της παράτασης της κυριαρχίας του. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν τέτοια δύναμη και κύρος, αλλά και αυτοί επιθυμούν να κάνουν τους άλλους να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς και να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, καθώς και να τους αποδίδουν υψηλό κύρος μέσα στην καρδιά τους. Αυτό ακριβώς είναι μια διεφθαρμένη διάθεση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). «Για να είσαι έντιμος άνθρωπος, πρέπει πρώτα να απογυμνώσεις την καρδιά σου ώστε να μπορούν να δουν όλοι μέσα της, να δουν όλα όσα σκέφτεσαι και να δουν φευγαλέα το αληθινό σου πρόσωπο· δεν πρέπει να προσπαθείς να κρυφτείς ή να φτιασιδώνεσαι για να φαίνεσαι ωραίος. Μόνο τότε θα σε εμπιστεύονται οι άνθρωποι και θα σε θεωρούν έντιμο. Αυτό αποτελεί την πλέον θεμελιώδη άσκηση και την προϋπόθεση του να είναι κανείς έντιμος άνθρωπος. Πάντα υποκρίνεσαι, πάντα προσποιείσαι τον άγιο, τον ενάρετο και τον μέγα, όπως και προσποιείσαι ότι έχεις υψηλές ηθικές αρετές. Δεν αφήνεις τους ανθρώπους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου. Παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους ανθρώπους, ώστε να πιστέψουν ότι είσαι τίμιος, μέγας, ότι είσαι άνθρωπος που αυτοθυσιάζεται, ότι είσαι αμερόληπτος και ανιδιοτελής. Δεν είναι αυτό απάτη και αναλήθεια; Μη μεταμφιέζεσαι και μη φτιασιδώνεσαι· αντίθετα, απογύμνωσε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να απογυμνώσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, και να αποκαλύψεις όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —και τα θετικά και τα αρνητικά— τότε δεν είσαι έντιμος; Αν μπορέσεις να απογυμνώσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: “Έχεις απογυμνώσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, κι έτσι σίγουρα είσαι έντιμος και ενώπιόν Μου”. Αν απογυμνώνεις τον εαυτό σου μόνο στον Θεό όταν είσαι εκτός του οπτικού πεδίου των άλλων ανθρώπων, και όταν είσαι μαζί τους πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας και ενάρετος ή δίκαιος και ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί και τι θα πει ο Θεός; Θα πει: “Είσαι πραγματικά δόλιος· είσαι εντελώς υποκριτής και μικροπρεπής· και δεν είσαι έντιμος άνθρωπος”. Ο Θεός θα σε καταδικάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Όταν διάβασα τον λόγο του Θεού, στεναχωρήθηκα. Ο λόγος Του φανέρωνε την κατάστασή μου. Αφότου εκλέχτηκα ευαγγελική διακόνισσα, θεωρούσα πως είχα υψηλότερο επίπεδο και ανάστημα από τους αδελφούς και τις αδελφές και ήθελα να βλέπουν όλοι την καλή πλευρά μου. Κάλυπτα τη διαφθορά και τα μειονεκτήματά μου για να μη γίνουν αντιληπτά. Όταν ήμουν αποτελεσματική στο καθήκον μου, το επιδείκνυα. Με ανυπομονησία έστελνα τα καλά νέα μου στην ομάδα, για να έχουν γνώση οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και άλλοι συνεργάτες. Έλεγα σκόπιμα ότι παρακολουθούσα πολύ έργο και ήμουν πολυάσχολη, για να δουν ότι ήμουν υπεύθυνη στο καθήκον μου. Ωραιοποιούσα όσα έκανα και καμουφλαριζόμουν για να παγιώσω μια θετική, υπεύθυνη και φιλαληθή εικόνα του εαυτού μου. Στόχος μου ήταν ο θαυμασμός των αδελφών μου. Στην πραγματικότητα, δεν ήμουν καθόλου έτσι. Ήμουν κι εγώ διεφθαρμένη όταν έκανα επίδειξη στο καθήκον μου, όταν ενεργούσα με βαριά καρδιά και δεν έκανα πρακτικό έργο. Μα δεν ανοίχτηκα ποτέ για τη διαφθορά και τα μειονεκτήματά μου, από φόβο μην καταλάβουν οι άλλοι τη λαχτάρα μου για κύρος και την ανευθυνότητά μου, και χάσω την καλή εικόνα που είχαν σχηματίσει. Σε αυτές τις σκέψεις, αηδίασα. Τηρούσα απλώς τα προσχήματα στις σχέσεις με τους άλλους για να κερδίζω τον θαυμασμό τους. Ο Θεός απεχθάνεται τέτοια αλαζονική, δόλια και σατανική διάθεση. Σκέφτηκα ότι προτού υπηρετήσω ως ευαγγελική διακόνισσα, στις συναντήσεις, άκουγα συχνά να λένε «Όλοι έχουν διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις και όλοι αποζητούν το κύρος. Όλοι κάνουμε πράγματα για ν’ αποκτήσουμε και διατηρήσουμε το κύρος μας». Σκεφτόμουν τότε, «Αν εγώ έχω κύρος, δεν θα κάνω τίποτα για να το διατηρήσω». Μα τα γεγονότα και ο λόγος του Θεού με αποκάλυψαν. Είδα πως για να διατηρήσω την εικόνα και το κύρος μου, καμουφλαριζόμουν και ωραιοποιούσα όσα έκανα, ήμουν αλαζονική και δόλια. Είδα πως βάσιζα την πεποίθησή μου ότι δεν επεδίωκα το κύρος στο γεγονός πως δεν είχα αποκαλυφθεί. Είχα κι εγώ διαφθαρεί από τον Σατανά και ήμουν γεμάτη σατανικές διαθέσεις. Θυμήθηκα τότε ότι ο Θεός αγαπά τους έντιμους, αυτούς που ασκούν την αλήθεια και εκτίθενται. Όταν συνειδητοποίησα πως καμουφλαριζόμουν και δεν ασκούσα την αλήθεια, ήταν αδύνατον να μην ταραχτώ. Σκέφτηκα, «Πρέπει να γίνω έντιμη και να μιλήσω ανοιχτά για τη διαφθορά μου».

Λίγες μέρες μετά, στη συνάντηση συνεργατών, ήθελα να συναναστραφώ και να πω ανοιχτά στους άλλους ότι καμουφλαριζόμουν, εξαπατούσα και δεν έκανα πρακτικό έργο, δεν ήμουν έντιμη, ανοιχτόμυαλη. Μα πάνω που ετοιμαζόμουν να συναναστραφώ, δίστασα πάλι. «Αν αναλύσω και εκθέσω τον εαυτό μου, τι γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι; Δεν θα διαλυθεί η καλή εικόνα που τόσο προσπαθώ να φτιάξω; Αν λόγω αυτού με σνομπάρουν οι αδελφές και οι αδελφοί, δεν θα έρθω σε πολύ δύσκολη θέση; Καλύτερα να περιμένω λίγο και ν’ αφήσω τους άλλους να συναναστραφούν πρώτα». Όταν σκέφτηκα έτσι, όμως, δεν ησύχασα. Δεν ήθελα να ανοιχτώ για τη διαφθορά μου. Άρα δεν προσποιόμουν; Δεν ήθελα να διατηρήσω το κύρος μου; Μέσα μου γινόταν μάχη. Αν μιλούσα, ίσως με περιφρονούσαν οι άλλοι. Αν δεν μιλούσα, θα ένιωθα ένοχη. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να ασκήσω την αλήθεια. Είδα τότε ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού. «Ξέρετε ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι Φαρισαίοι; Υπάρχουν Φαρισαίοι γύρω σας; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται “Φαρισαίοι”; Πώς περιγράφονται οι Φαρισαίοι; Είναι άνθρωποι που είναι υποκριτικοί, τελείως ψευδείς και που σε ό,τι κάνουν, προσποιούνται. Τι θέατρο παίζουν; Παριστάνουν ότι είναι καλοί, ευγενικοί και θετικοί. Έτσι είναι στην πραγματικότητα; Φυσικά και όχι. Δεδομένου ότι είναι υποκριτές, όλα όσα εκδηλώνονται και αποκαλύπτονται σ’ αυτούς είναι ψευδή· όλα είναι προσχηματικά —δεν είναι αυτό το πραγματικό τους πρόσωπο. Πού είναι κρυμμένο το πραγματικό τους πρόσωπο; Είναι κρυμμένο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, ώστε να μην το δουν ποτέ οι άλλοι. Όλα εξωτερικά είναι ένα θέατρο, είναι όλα ψευδή, αλλά μπορούν να ξεγελάσουν μόνο τους ανθρώπους· δεν μπορούν να ξεγελάσουν τον Θεό. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν δεν κάνουν πράξη και δεν βιώνουν τα λόγια του Θεού, τότε δεν μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια, κι έτσι, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η πραγματικότητα της αλήθειας, μα είναι λόγια δόγματος. Κάποιοι άνθρωποι επικεντρώνονται μόνο στη στείρα αναπαραγωγή λόγων δόγματος, αντιγράφουν σαν πίθηκοι όποιον εκφωνεί τα υψηλότερα κηρύγματα, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα χρόνια μόνο να απαγγέλλουν όλο και περισσότερο δόγμα, και να τους θαυμάζουν και να τους τιμούν πολλοί άνθρωποι· κατόπιν αυτού, αρχίζουν να καμουφλάρονται και να δίνουν μεγάλη προσοχή σε αυτά που λένε και κάνουν, δείχνοντας ότι είναι ιδιαίτερα ευσεβείς και πνευματικοί. Χρησιμοποιούν αυτές τις λεγόμενες πνευματικές θεωρίες για να καμουφλαριστούν. Αυτό είναι το μόνο για το οποίο μιλάνε όπου κι αν πάνε, αληθοφανή πράγματα που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν έχουν το παραμικρό ίχνος της πραγματικότητας της αλήθειας. Και κηρύττοντας αυτά τα πράγματα —πράγματα που είναι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τα γούστα των ανθρώπων— ξεγελούν πολλούς. Σε άλλους, τέτοιοι άνθρωποι φαίνονται πολύ ευσεβείς και ταπεινοί, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές· φαίνονται ανεκτικοί, διαλλακτικοί και στοργικοί, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια προσποίηση· λένε ότι αγαπούν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για θέατρο. Άλλοι νομίζουν ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι άγιοι, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ψευδές. Πού μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που είναι πραγματικά άγιος; Η ανθρώπινη αγιοσύνη είναι όλη ψεύτικη. Όλα είναι ένα θέατρο, μια προσποίηση. Εξωτερικά, φαίνονται πιστοί στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα απλώς δίνουν παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Όταν δεν κοιτάζει κανένας, δεν είναι πιστοί ούτε στο ελάχιστο και ό,τι κάνουν είναι επιπόλαιο. Επιφανειακά, δαπανούν εαυτόν για τον Θεό και έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους. Αλλά τι κάνουν στα κρυφά; Κάνουν τη δική τους δουλειά και διευθύνουν τη δική τους επιχείρηση στην εκκλησία, επωφελούμενοι από την εκκλησία και κλέβοντας κρυφά τις προσφορές, με το πρόσχημα ότι εργάζονται για τον Θεό…. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι σύγχρονοι υποκριτικοί Φαρισαίοι. Από πού προέρχονται οι Φαρισαίοι, δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως αναδύονται ανάμεσα στους άπιστους; Όχι, όλοι τους αναδύονται μεταξύ των πιστών. Γιατί γίνονται Φαρισαίοι αυτοί οι άνθρωποι; Τους έκανε κάποιος έτσι; Προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ποιος είναι ο λόγος; Είναι ότι τέτοια είναι η ουσία και η φύση τους, και αυτό οφείλεται στο μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει. Χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού μόνο ως εργαλείο για να κηρύξουν και να επωφεληθούν από την εκκλησία. Οπλίζουν το μυαλό και το στόμα τους με τα λόγια του Θεού, κηρύττουν ψεύτικες πνευματικές θεωρίες και παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως άγιο, και στη συνέχεια το χρησιμοποιούν αυτό ως κεφάλαιο για να επιτύχουν τον σκοπό του κέρδους από την εκκλησία. Κηρύττουν απλώς δόγματα, όμως δεν έχουν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που συνεχίζουν να κηρύττουν λόγια και δόγματα, παρόλο που δεν έχουν ποτέ ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού; Αυτοί είναι οι υποκριτικοί Φαρισαίοι. Αυτό που υποτίθεται ότι είναι καλή συμπεριφορά και καλή διαγωγή, καθώς και τα λίγα που έχουν εγκαταλείψει και δαπανήσει, είναι εντελώς προσποιητά· όλα αυτά είναι απλώς μια παράσταση. Είναι εντελώς ψευδή· όλες αυτές οι πράξεις αποτελούν προσποίηση. Στην καρδιά αυτών των ανθρώπων δεν υπάρχει ο παραμικρός σεβασμός για τον Θεό, ούτε και έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Ακόμη περισσότερο, είναι μη πιστοί. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε θα βαδίσουν σε αυτού του είδους το μονοπάτι και θα γίνουν Φαρισαίοι. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; Ο πνευματικός τόπος στον οποίο συγκεντρώνονται οι Φαρισαίοι μετατρέπεται σε αγορά. Στα μάτια του Θεού, αυτό αποτελεί θρησκεία· δεν είναι η εκκλησία του Θεού, ούτε ένας τόπος στον οποίο Αυτός λατρεύεται. Έτσι, αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε με όσα κυριολεκτικά λόγια και επιφανειακά δόγματα σχετικά με τις ομιλίες του Θεού κι αν εξοπλιστούν, αυτό δεν θα έχει καμία χρησιμότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, φοβήθηκα πολύ και έτρεμα μέσα μου. Για να με έχουν οι άλλοι ψηλά, καμουφλαριζόμουν στα πάντα, έτσι ώστε να βλέπουν όλοι την καλή μου πλευρά. Δεν αναφερόμουν στα μειονεκτήματά μου ούτε ανοιγόμουν γι’ αυτά. Έδινα πάντα λάθος εντυπώσεις και θόλωνα τα νερά. Δεν ήμουν ίδια με τους Φαρισαίους; Οι Φαρισαίοι ερμήνευαν κάθε μέρα τις γραφές στη συναγωγή, στέκονταν στο σταυροδρόμι και προσεύχονταν. Όλοι νόμιζαν πως αγαπούσαν τον Θεό και ήταν ευσεβείς. Έχαιραν θαυμασμού και λατρείας. Μα δεν φοβόντουσαν τον Θεό, δεν Τον έβαζαν πάνω απ’ όλα ούτε υπάκουαν τις εντολές Του. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς και εργάστηκε, ήξεραν πως τα λόγια του Κυρίου Ιησού είχαν εξουσία και δύναμη, αλλά για να διατηρήσουν το κύρος και το εισόδημά τους, βλασφημούσαν, αντιστέκονταν και καταδίκαζαν το έργο του Θεού. Οι καλές τους πράξεις ήταν απατηλές. Μέσα από αυτές, καμουφλάρονταν και κρύβονταν. Μπορεί να έδειχναν ευσεβείς, αλλά στην ουσία ήταν κακόβουλοι και μισούσαν την αλήθεια. Θυμήθηκα πώς καταράστηκε ο Κύριος Ιησούς τους Φαρισαίους, «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας» (Κατά Ματθαίον 23:27-28). Σκέφτηκα τον εαυτό μου. Ίδια δεν ήμουν κι εγώ; Αφού έγινα ευαγγελική διακόνισσα, ξυπνούσα νωρίς, ξενυχτούσα και ήμουν προνοητική στο καθήκον μου, μα να που όλα αυτά ήταν ψευδεπίγραφα, για το θεαθήναι. Εκτελούσα το καθήκον μου προνοώντας, προκειμένου να δείχνω στους άλλους πως δεν είχαν κάνει λάθος επιλογή. Όταν ήμουν αποτελεσματική και έλυνα τις καταστάσεις αδελφών μου, έστελνα αμέσως μήνυμα στην ομάδα ή το έλεγα στους αδελφούς και τις αδελφές μου, για να ενημερώνονται οι επικεφαλής και άλλοι πως ήμουν ικανή και υπεύθυνη. Εκτελούσα το καθήκον μου με προσωπικά κίνητρα και στόχους. Ήθελα μόνο την εκτίμηση των άλλων. Ήξερα καλά ότι δεν έκανα πρακτικό έργο, συχνά έκανα επίδειξη και επιδίωκα κύρος, αλλά δεν αναφερόμουν ούτε μιλούσα για τη διαφθορά μου. Ο Θεός μού είχε δώσει πολλές ευκαιρίες ν’ ανοιχτώ και να μιλήσω, αλλά εγώ επαναλαμβανόμενα δεν ασκούσα την αλήθεια και πορευόμουν καμουφλαρισμένη, εξαπατώντας και αποκρύπτοντας. Κέρδιζα έτσι ανάξια τον θαυμασμό των αδελφών ως άτομο που επεδίωκα την αλήθεια κι εκπλήρωνα υπεύθυνα το καθήκον μου. Είδα ότι όπως και οι υποκριτές Φαρισαίοι, στεκόμουν απέναντι στους άλλους. Τους ξεγελούσα, τους κέρδιζα και βάδιζα στον δρόμο της αντίστασης στον Θεό. Ο Θεός είχε καταραστεί τους Φαρισαίους. Αν δεν μετανοοούσα, ο Θεός θα με απεχθανόταν και θα με εξάλειφε.

Αργότερα, διάβασα άλλο απόσπασμα του λόγου του Θεού. «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε ερευνά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στη ζωή. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και λάβεις υπόψη την αλήθεια, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και αντικαθιστώντας τα με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με την πανούργα σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και δόλια· ένιωθες ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα χωρίς να πεις ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και περιφρονείς τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υπακοής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Κατάλαβα από τον λόγο του Θεού ότι αν δεν καμουφλάρομαι ούτε δίνω λάθος εντυπώσεις, αν μπορώ να αποκαλύπτω τη διαφθορά και τα μειονεκτήματά μου, να δείχνω ποια πραγματικά είμαι και να αφήνω τους άλλους να βλέπουν μέσα μου, θα έχω τα χαρακτηριστικά της εντιμότητας. Αναλογίστηκα πως πάντα καμουφλαριζόμουν και κρυβόμουν για να μ’ έχουν σε εκτίμηση οι άλλοι, και πως στις συναντήσεις δεν τολμούσα να ανοιχτώ για τη διαφθορά μου. Ήμουν απατηλή, άτομο μισητό και αποκρουστικό για τον Θεό. Τέτοια ζωή είναι κουραστική και επώδυνη. Μόλις το αντιλήφθηκα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό «Θεέ μου, καμουφλαριζόμουν σε όλα για να κερδίζω εκτίμηση και θαυμασμό. Ξέρω ότι αυτό Σε αηδιάζει. Τώρα έχω αηδιάσει με τον εαυτό μου. Θεέ μου, σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με ν’ ασκώ την αλήθεια και να γίνω έντιμη». Αφού προσευχήθηκα, συναναστράφηκα ότι δεν κάνω πραγματικό έργο και φανέρωσα το καμουφλάρισμα και την εξαπάτησή μου. Μετά τη συναναστροφή, η καρδιά μου αλάφρωσε κι ένιωσα πολύ ανακουφισμένη. Οι αδελφοί μου δεν με περιφρόνησαν. Οι επικεφαλής μου δεν με αποπήραν ούτε με αντιμετώπισαν. Με συναναστράφηκαν καθοδηγώντας με υπομονετικά για να κάνω πρακτικό έργο. Κατάλαβα ότι με άσκηση της αλήθειας και με εντιμότητα, θα νιώθω γαλήνη και ασφάλεια. Αν και εκτέθηκαν τα προβλήματα και τα μειονεκτήματά μου, με τη συναναστροφή και τη βοήθεια των αδελφών, άλλάξα έγκαιρα στάση και εκτελώ καλύτερα το καθήκον μου, και μου έκανε πολύ καλό.

Μετά από αυτό, ανοίχτηκα συνειδητά σε συναναστροφή, εξέθεσα τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου κι έπαψα να καμουφλάρομαι. Μια φορά, ένα αδελφός μού μήνυσε, «Είστε ευαγγελική διακόνισσα. Γιατί δεν έρχεστε να συναναστραφείτε τους νεοφώτιστους όταν κηρύττουμε το ευαγγέλιο; Καλό θα ήταν». Όταν είδα το μήνυμα, θύμωσα πολύ. Σκέφτηκα «Επικεφαλής ομάδας είσαι. Με ποιο δικαίωμα μού δίνεις εντολές; Ούτε ανάκριση να μου έκανες. Ούτε που ρώτησες αν έχω δουλειά, αν προλαβαίνω». Απάντησα, «Το ευαγγελικό έργο δεν εξαρτάται από εμένα μόνο. Είναι συλλογικό». Ύστερα, ένιωσα ενοχές γιατί έδειξα αλαζονική διάθεση. Ο αδελφός σκεφτόταν το έργο μας και έλεγε πώς έχουν τα πράγματα. Έπρεπε να φανώ δεκτική. Εγώ όχι μόνο το απέρριψα, μα του απάντησα εκνευρισμένη. Δεν ήταν παράλογο; Η αντίδρασή μου θα τον πλήγωσε και θα τον περιόρισε. Ήθελα να του ανοιχτώ και να παραδεχτώ τα προβλήματά μου, αλλά δεν έριχνα τα μούτρα μου. Ο αδελφός είχε καλή εντύπωση για μένα. Αν του ανοιγόμουν, δεν θα έπεφτα στα μάτια του; Σ’ αυτή τη σκέψη, κατάλαβα πως ήθελα πάλι να καμουφλαριστώ για να διατηρήσω το κύρος και την εικόνα μου. Προσευχήθηκα και ζήτησα από τον Θεό να με καθοδηγήσει στην άσκηση της αλήθειας και την αυταπάρνηση. Έπειτα, ανοίχτηκα στον αδελφό για τη διαφθορά μου. Είπε ότι είχε αλαζονική διάθεση και δεν σκέφτηκε πώς θα έπαιρνα τα λόγια του, και ήθελε ν’ αλλάξει. Με την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, κοιτάξαμε βαθιά μέσα μας. Η άσκηση της εντιμότητας με γαλήνεψε πολύ.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, είδα ότι τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός τις έσχατες ημέρες εξαγνίζουν και σώζουν τον άνθρωπο. Χωρίς την κρίση του λόγου του Θεού, θα καμουφλαριζόμουν και κρυβόμουν εσαεί, θα ήταν αδύνατο να κατανοήσω τη διαφθορά και τα μειονεκτήματά μου, και δεν θα άλλαζα. Ευγνωμονώ τον Θεό για την καθοδήγησή Του και σωτηρία και για τη γαλήνη και το ξαλάφρωμα που ένιωσα μέσα από την άσκηση της αλήθειας και την εντιμότητα.