Κάνω το έργο του ευαγγελίου στην εκκλησία. Με την αδελφή Γουάντα συνεργαζόμαστε ως επικεφαλής ομάδας. Στην αρχή, έβλεπα ότι η Γουάντα πρόσεχε στο καθήκον της και ήταν αρκετά αποτελεσματική. Θεωρούσα πως ήταν υπεύθυνο άτομο και ότι νοιαζόταν για το έργο. Αλλά μετά από λίγο, πρόσεξα ότι ήταν όλο και πιο παθητική στο καθήκον της. Σπάνια παρατηρούσε προβλήματα στο έργο, και ούτε φρόντιζε να τα επιλύσει. Στο παρελθόν, κάθε φορά που συνοψίζαμε τη δουλειά μας, πάντοτε απευθυνόταν σε εμένα για προβλήματα ή αποκλίσεις στο έργο, και για τρόπους επίλυσής τους. Αλλά αυτή τη φορά παρέμενε απλώς σιωπηλή. Συνήθως, μοιραζόμασταν μεγάλο μέρος του έργου στην ομάδα μας, και βλέπαμε εγκαίρως τα προβλήματα. Αυτό επέλυε καλύτερα τα προβλήματα και βελτίωνε την αποτελεσματικότητα. Τώρα όμως, η Γουάντα δεν νοιαζόταν για τα προβλήματα της ομάδας μας. Σκέφτηκα, «Δεν κάνει το καθήκον της ως επικεφαλής ομάδας. Αυτό είναι λάθος, πρέπει να συναναστραφώ μαζί της». Μα, το ξανασκέφτηκα, «Η σχέση μου με τη Γουάντα είναι συνήθως καλή. Αν της πω ευθέως ότι αμελεί το καθήκον της και δεν κάνει πραγματικό έργο, μήπως αυτό θα την φέρει σε δύσκολη θέση; Αν διαταράξω την ηρεμία μας, μετά θα τα πάμε καλά; Ας τ’ αφήσω. Καλύτερα να μην το ρισκάρω. Καλύτερα να μην την στενοχωρήσω». Εκείνο τον καιρό, κατηγορούσα συνεχώς τον εαυτό μου, «Δεν είναι ήδη κακή η κατάσταση της Γουάντα; Αν συνεχιστεί αυτό, θα υποφέρει στη ζωή της και θα επηρεαστεί το έργο της. Δεν πρέπει να συναναστραφώ αμέσως μαζί της; Αν απλώς της επισημάνω ευθέως ότι δεν νοιάζεται, μήπως νιώσει περιορισμένη και πιστέψει ότι ελέγχω τη δουλειά της; Ίσως πρέπει να το πω στην επικεφαλής για να βοηθήσει τη Γουάντα. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να την προσβάλω εγώ». Αλλά μετά σκέφτηκα, «Αν το πω στην επικεφαλής και η Γουάντα το ανακαλύψει, δεν θα πει ότι την σχολιάζω και την κουτσομπολεύω; Όχι, καλύτερα να μη μιλήσω». Το κλωθογύριζα στο νου μου αλλά το θέμα δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Το ήξερα ότι η κατάστασή μου ήταν λάθος, και έτσι προσευχήθηκα στον Θεό, να με καθοδηγήσει να αναζητήσω την αλήθεια και να διορθώσω τα προβλήματά μου.

Σε μια συνάθροιση, είδα πως τα λόγια του Θεού λένε: «Όταν βλέπετε ένα πρόβλημα και δεν κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε, ούτε συναναστρέφεστε σχετικά ούτε προσπαθείτε να το περιορίσετε και, εκτός αυτού, δεν το αναφέρετε στους ανωτέρους σας, αλλά παίζετε τον ρόλο του “καλού”, είναι αυτό σημάδι απιστίας; Όσοι είναι καλοί άνθρωποι είναι πιστοί στον Θεό; Ούτε στο ελάχιστο. Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι απλώς άπιστο στον Θεό —ενεργεί ως συνεργός του Σατανά, ως υπηρέτης και ακόλουθός του. Είναι άπιστος στο καθήκον και την ευθύνη του, προς τον Σατανά, όμως, είναι αρκετά πιστός. Εδώ έγκειται η ουσία του προβλήματος. Όσον αφορά την επαγγελματική ανεπάρκεια, είναι δυνατό να μαθαίνει κανείς και να συσσωρεύει συνεχώς εμπειρίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του. Τα προβλήματα αυτά μπορούν εύκολα να επιλυθούν. Το δυσκολότερο να διορθωθεί είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Εάν δεν επιδιώκετε την αλήθεια, ούτε διορθώνετε τη διεφθαρμένη σας διάθεση, αλλά κάνετε πάντα τον καλό και δεν αντιμετωπίζετε ούτε βοηθάτε όσους βλέπετε να παραβιάζουν τις αρχές, ούτε τους εκθέτετε ούτε τους αποκαλύπτετε, αλλά διαρκώς υποχωρείτε, εάν δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη, τότε αυτή η εκτέλεση καθήκοντος όπως η δική σας το μόνο που πετυχαίνει είναι να επηρεάζει αρνητικά και να καθυστερεί το έργο της εκκλησίας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). «Η συμπεριφορά των ανθρώπων και ο τρόπος με τον οποίο φέρονται στους άλλους πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια εάν δεν κατανοούν τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν είναι να λέει κούφια λόγια και να απαγγέλλει προκαθορισμένες φράσεις. Ό,τι κι αν συναντήσει κανείς στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τις οπτικές για τα γεγονότα ή το θέμα της εκτέλεσης του καθήκοντός του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή και πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και μια θεμελιώδη αρχή στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να αναζητήσει ένα μονοπάτι άσκησης· αυτοί που μπορούν να ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου και στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα: Ποια θεμελιώδης αρχή πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τους άλλους; Η αρχική οπτική σου είναι ότι δεν θα πρέπει να προσβάλλεις κανέναν, αλλά να διατηρείς την ειρήνη και να αποφεύγεις να κάνεις οποιονδήποτε να χάσει την υπόληψή του, έτσι ώστε στο μέλλον όλοι να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Περιορισμένος από αυτήν την οπτική, όταν βλέπεις κάποιον να κάνει κάτι κακό, να κάνει κάποιο λάθος ή να διαπράττει κάποια ενέργεια που αντιτίθεται στις αρχές, θα προτιμούσες να το ανεχτείς, παρά να το αναφέρεις στο άτομο. Περιορισμένος από την οπτική σου, απεχθάνεσαι να προσβάλλεις τον οποιονδήποτε. Με όποιον κι αν συναναστρέφεσαι, καθώς σε εμποδίζουν οι σκέψεις σου για την υπόληψη, για τα συναισθήματα ή τα αισθήματα που έχουν αναπτυχθεί μετά από τα τόσα χρόνια αλληλεπίδρασης, λες πάντα καλά πράγματα για να χαροποιήσεις αυτό το άτομο. Όταν υπάρχουν πράγματα που βρίσκεις μη ικανοποιητικά, είσαι και τότε ανεκτικός· απλώς ξεσπάς λίγο ιδιωτικά, πετάς μερικά υπονοούμενα, αλλά όταν τον συναντάς από κοντά, δεν ταράζεις τα νερά και εξακολουθείς να διατηρείς σχέση μαζί του. Τι γνώμη έχεις για μια τέτοια συμπεριφορά; Δεν είναι συμπεριφορά ενός ατόμου δουλοπρεπούς; Δεν είναι κάπως πονηρό αυτό; Παραβιάζει τις αρχές της συμπεριφοράς. Δεν είναι, λοιπόν, άθλιο το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εκείνοι που ενεργούν έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι ούτε είναι ευγενείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει και δεν θα λάβεις έγκριση ενώπιον του Θεού ούτε Αυτός θα σε μνημονεύσει ή θα ευαρεστηθεί από σένα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Με τα λόγια του Θεού αναγνώρισα τη λανθασμένη άποψη που είχα ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι πάντοτε ειρηνικές. Ότι αν επεσήμαινα και εξέθετα τα θέματα τους, θα τους προσέβαλα και θα πλήγωνα και την περηφάνια τους και τη σχέση μας, κάνοντας δύσκολη τη συνεννόηση. Σε σύγκριση με τα λόγια του Θεού, είδα ότι αυτό δεν ήταν σύμφωνο με την αλήθεια αλλά αντίθετο με τις ανθρώπινες αρχές. Έτσι κάνουν οι εγωιστές, οι υποκριτές, οι δόλιοι. Για να έχουν πάντα καλές σχέσεις, δεν λένε τίποτα όταν έχεις πρόβλημα, και σου λένε μόνο κολακείες και επαίνους. Δεν είναι ειλικρινείς μαζί σου και δεν σε βοηθούν πραγματικά, αλλά αντίθετα, σε βλάπτουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ποταποί στα μάτια του Θεού και δεν τους εγκρίνει. Έτσι φέρθηκα στη Γουάντα. Είδα ξεκάθαρα ότι δεν νοιαζόταν για το καθήκον της, δεν έκανε πραγματικό έργο, αλλά δεν άσκησα την αλήθεια, δεν της μίλησα για αυτό. Δεν είχα καν το κουράγιο να αναφέρω τα θέματα της. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να διατηρήσω τη σχέση μας. Νόμιζα ότι, αν εκθέσω τα θέματα κάποιου, θα τον προσβάλλω και θα τον πληγώσω. Αν και είδα ότι αυτό επηρέαζε το έργο, δεν απαρνήθηκα τη σάρκα, δεν άσκησα την αλήθεια. Ήμουν δόλιος άνθρωπος, ήμουν απλώς ευχάριστη! Είδα το πρόβλημα της, αλλά δεν το εξέθεσα. Παρόλο που διατήρησα την καλή σχέση μας, αυτό δεν είχε κανένα όφελος για την είσοδο της στη ζωή, επίσης επηρέασε το ευαγγελικό έργο της εκκλησίας. Κάνοντας το αυτό, έβλαπτα και τους άλλους και το έργο της εκκλησίας.

Μετά από αυτό, στοχάστηκα ποιες θα πρέπει να είναι οι αρχές της αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους. Είδα ότι ο λόγος του Θεού λέει, «Πρέπει να εστιάζετε στην αλήθεια —μόνο τότε μπορείτε να εισέλθετε στη ζωή, και μόνο όταν έχετε εισέλθει στη ζωή μπορείτε να φροντίζετε τους άλλους και να τους οδηγείτε. Εάν ανακαλυφθεί ότι οι πράξεις των άλλων έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, πρέπει να τους βοηθούμε με αγάπη να αγωνιστούν για την αλήθεια. Εάν οι άλλοι είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια κι υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο πράττουν, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να μάθουμε απ’ αυτούς και να τους μιμηθούμε. Αυτό είναι η αμοιβαία αγάπη. Αυτό είναι το είδος της ατμόσφαιρας που πρέπει να έχετε μέσα στην εκκλησία —όλοι να εστιάζουν στην αλήθεια και να αγωνίζονται να την αποκτήσουν. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλοι ή μικροί είναι στην ηλικία, ή αν είναι βετεράνοι πιστοί ή όχι. Ούτε έχει σημασία εάν έχουν υψηλό ή χαμηλό επίπεδο. Αυτά τα θέματα δεν έχουν σημασία. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι είναι ίσοι. Τα ζητήματα που πρέπει να εξετάζετε είναι ποιος μιλάει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, ποιος σκέφτεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποιος φέρει το μεγαλύτερο βάρος στο έργο του οίκου Του, ποιος κατανοεί σαφέστερα την αλήθεια, ποιος μοιράζεται μια αίσθηση δικαιοσύνης και ποιος είναι πρόθυμος να καταβάλει το τίμημα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζονται και να επικροτούνται από τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Αυτή η ατμόσφαιρα ευθύτητας που προέρχεται από την επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να κυριαρχεί μέσα στην εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος κι ο Θεός θα χαρίζει ευλογίες και καθοδήγηση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάποιος που εκτελεί το καθήκον του με όλη του την καρδιά, τον νου και την ψυχή είναι κάποιος που αγαπά τον Θεό). Στην εκκλησία, βασιλεύει η αλήθεια. οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να αλληλεπιδρούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Τα μέλη της Εκκλησίας πρέπει να έχουν την αλήθεια ως προτεραιότητα τους. Αν κάποιος παραβιάζει αρχές, να τον αντιμετωπίζουν και να τον βοηθούν με αγάπη και να αγωνίζονται για την αλήθεια. Όποιος μιλά και ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια, είναι σωστός και μπορεί να προστατεύσει το έργο της εκκλησίας, θα πρέπει να υποστηρίζεται και να προστατεύεται. Αν όλοι επικεντρωθούν στην αναζήτηση και την άσκηση της αλήθειας, και επιτρέψουν να επικρατήσει στην εκκλησία η επιδίωξή της, τότε το Άγιο Πνεύμα θα κάνει το έργο Του. Όταν το κατάλαβα αυτό, η καρδιά μου άνοιξε και απέκτησα ένα μονοπάτι άσκησης. Σκέφτηκα επίσης πως κάθε αληθινά πιστός στον Θεό θέλει να εκτελεί καλά το καθήκον του και να ανταποδίδει την αγάπη Του. Όμως κανείς δεν μπορεί να αποφύγει να δείξει τη διαφθορά και τις ανεπάρκειές του καθώς ασκεί το καθήκον του. Οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να βοηθούν και να διορθώνουν ο ένας τον άλλον. Δεν επισημαίνεις τα προβλήματα των άλλων για να τους φέρεις σε δύσκολη θέση, ή για να τους επιτεθείς, αλλά για να τους βοηθήσεις να δουν τα προβλήματα και τα λάθη τους και να αντιστρέψουν την κατάστασή τους. Μόνον αυτή είναι η αληθινή αγάπη και η έκφραση της αμοιβαίας αγάπης. Είναι για την προστασία του έργου της εκκλησίας. Αντίθετα, αν βλέπεις τα προβλήματα των άλλων και δεν μιλάς, εκτελείς τη φιλοσοφία του Σατανά για τα προσωπικά συμφέροντα. Είσαι ανεύθυνος για την είσοδο των άλλων στη ζωή και για το έργο της εκκλησίας. Το να ζεις έτσι είναι πολύ εγωιστικό και άθλιο. Σκέφτηκα τι έκανα με τη Γουάντα. Είδα ότι υπήρχαν προβλήματα στο καθήκον της, αλλά δεν της έδωσα πραγματική βοήθεια. Ασχολήθηκα μόνο με την προστασία της εικόνας μου, και δεν σκέφτηκα την είσοδο της στη ζωή, ούτε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν αληθινά εγωίστρια, δεν είχα ανθρώπινη φύση! Εκείνη τη στιγμή, κατηγόρησα τον εαυτό μου, και θέλησα να εφαρμόσω τα λόγια του Θεού, να φερθώ στην αδελφή μου σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας.

Αργότερα, πήγα στη Γουάντα και συναναστράφηκα. Της είπα όλα τα προβλήματα που είχα δει ένα προς ένα. Συγκινήθηκε πραγματικά όταν διάβασε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, και είπε ότι η κατάστασή της ήταν πολύ άσχημη τελευταία και ότι δεν ήξερε τι να πει όταν προσευχόταν. Ταράχτηκα όταν το άκουσα και κατηγόρησα τον εαυτό μου. Αν το είχα επισημάνει και την είχα βοηθήσει νωρίτερα, ίσως να είχε αντιστρέψει τη λανθασμένη κατάστασή της χωρίς αντίκτυπο στο καθήκον της. Είδα πώς το ότι δεν ασκούσα την αλήθεια για να είμαι ευχάριστη και για να διατηρήσω τη σχέση μου με την αδελφή μου της έκανε πραγματικά κακό. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και αποφάσισα ότι στις σχέσεις μου, θα επικεντρώνομαι στην άσκηση της αλήθειας, και όταν ανακαλύπτω ένα πρόβλημα, θα το λέω αμέσως αντί να γίνομαι ευχάριστη.

Στη συνέχεια, η Γουάντα έγινε πολύ πιο δραστήρια στο καθήκον της. Αλλά μετά από λίγο, παρατήρησα ότι στο έργο της συχνά παραβίαζε τις αρχές. Ακόμη κι αν κάποιος ήταν κακός, και αντίθετος με τις αρχές διάδοσης του ευαγγελίου, εκείνη μοιραζόταν μαζί του το ευαγγέλιο σπαταλώντας ενέργεια. Ήμουν μπερδεμένη. Η Γουάντα διέδιδε το ευαγγέλιο καιρό. Έπρεπε να είχε κατανοήσει καλύτερα κάθε πτυχή των αρχών. Πώς μπορούσε να κάνει τόσο προφανή λάθη; Δεν είχε αντιστραφεί ακόμα η κατάστασή της; Ίσως θα ’πρεπε να της το θυμίσω. Αλλά μετά σκέφτηκα, «Την έχω ήδη βοήθησει, δεν χρειάζεται να την διορθώνω συνέχεια. Είναι μια άβολη κατάσταση. Αν την διορθώνω συνεχώς, μήπως σκεφτεί ότι είμαι ένα αλαζονικό άτομο, ότι πάντα βλέπω τα προβλήματα των άλλων κι ότι ζητάω πολλά; Αυτό θα ήταν πολύ κακό για την εικόνα μου. Ας μην ασχοληθώ». Και ενώ είδα ότι η στάση της Γουάντα στο καθήκον της δεν ήταν σωστή, έκανα τα στραβά μάτια, δεν το επεσήμανα και δεν τη βοήθησα. Πέρασε λίγος καιρός, και η Γουάντα απολύθηκε επειδή ήταν αμελής και αναποτελεσματική στα καθήκοντά της για πολύ μεγάλο διάστημα. Ένιωθα πάρα πολύ ένοχη. Είδα ξεκάθαρα τα προβλήματα στο καθήκον της αδελφής μου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Έκανα τα στραβά μάτια και δεν έκανα τίποτα για να τη βοηθήσω. Τώρα που είχε απολυθεί, δεν ήμουν και εγώ υπεύθυνη για αυτό; Βασανιζόμουν και ένιωθα χαμένη. Γιατί ήμουν πάντα ευχάριστη και ανίκανη να ασκήσω την αλήθεια; Ποια ήταν η ρίζα αυτού του προβλήματος;

Στοχάστηκα, αναζήτησα και είδα τον λόγο του Θεού: «Υπάρχει ένα αξίωμα στις φιλοσοφίες για τη ζωή που λέει: “Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους”. Αυτό σημαίνει ότι για να διατηρήσει κανείς μια φιλική σχέση, πρέπει να μένει σιωπηλός όσον αφορά τα προβλήματα του φίλου του, ακόμη κι αν τα βλέπει ξεκάθαρα —θα πρέπει να τηρεί τις αρχές τού να μην προσβάλλει την αξιοπρέπεια του άλλου ούτε να εκθέτει τις ατέλειές του. Πρέπει να εξαπατά ο ένας τον άλλον, να κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον, να εμπλέκονται σε δολοπλοκίες ο ένας με τον άλλον και, μολονότι ο καθένας γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια τι είδους άτομο είναι ο άλλος, να μην το λέει ξεκάθαρα, αλλά να χρησιμοποιεί πονηρές μεθόδους για να διατηρήσουν τις φιλικές τους σχέσεις. Γιατί να θέλει κανείς να διατηρήσει τέτοιου είδους σχέσεις; Διότι δεν θέλει να κάνει εχθρούς σ’ αυτήν την κοινωνία, μέσα στην ομάδα, κάτι που θα σήμαινε ότι θα εξέθετε συχνά τον εαυτό του σε επικίνδυνες καταστάσεις. Εφόσον δεν γνωρίζετε με ποιον τρόπο θα σας βλάψει κάποιος αφού εκθέσετε τα λάθη του ή τον πληγώσετε και γίνει εχθρός σας, και δεν θέλετε να βρεθείτε σε μια τέτοια θέση, χρησιμοποιείτε το αξίωμα των φιλοσοφιών για τη ζωή που έχει ως εξής: “Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη και ποτέ μην επιπλήττεις τους άλλους”. Υπό το πρίσμα αυτό, εάν δύο άτομα έχουν μια τέτοια σχέση, λογίζονται αληθινοί φίλοι; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί φίλοι, ούτε βέβαια έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Άρα, τι είδους σχέση είναι αυτή, ακριβώς; Δεν είναι μια βασική κοινωνική σχέση; (Είναι.) Σε τέτοιες κοινωνικές σχέσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν τα συναισθήματά τους, ούτε να κάνουν συζητήσεις επί της ουσίας, ούτε να πουν οτιδήποτε τους αρέσει, ούτε να πουν δυνατά αυτό που έχουν στην καρδιά τους ή τα προβλήματα που διαπιστώνουν στον άλλον, ή λόγια που θα ωφελούσαν τον άλλον. Αντίθετα, επιλέγουν λόγια που ακούγονται ωραία ώστε να μην πληγώσουν τον άλλον. Δεν θέλουν να κάνουν εχθρούς. Στόχος αυτού είναι οι άνθρωποι γύρω από κάποιον να μην αποτελούν απειλή. Όταν κανείς δεν τον απειλεί, δεν ζει με σχετική ηρεμία και γαλήνη; Δεν είναι αυτός ο στόχος των ανθρώπων που προωθούν τη φράση: “Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη και ποτέ μην επιπλήττεις τους άλλους”; (Είναι.) Πρόκειται, σαφώς, για έναν πονηρό και παραπλανητικό τρόπο ύπαρξης, με στοιχεία αμυντικού πνεύματος και στόχο την αυτοσυντήρηση. Όσοι ζουν έτσι δεν έχουν έμπιστους ανθρώπους ούτε στενούς φίλους με τους οποίους να μπορούν να πουν οτιδήποτε. Τηρούν αμυντική στάση μεταξύ τους, είναι υπολογιστές και συμφεροντολόγοι, παίρνοντας ο καθένας ό,τι χρειάζεται από τη σχέση. Δεν είναι έτσι; Στη βάση του, στόχος τού “ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη και ποτέ μην επιπλήττεις τους άλλους” είναι να αποφεύγει κανείς να προσβάλλει τους άλλους και να δημιουργεί εχθρούς, να προστατεύει τον εαυτό του με το να μην προκαλεί κακό σε κανέναν. Είναι μια τεχνική και μια μέθοδος που υιοθετεί κανείς για να μην πληγωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (8)). «Η σατανική φύση του ανθρώπου περιέχει πολλές φιλοσοφίες. Μερικές φορές, εσύ ο ίδιος δεν τις αντιλαμβάνεσαι καν και δεν τις καταλαβαίνεις· όμως, κάθε στιγμή της ζωής σου στηρίζεται σ’ αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, νομίζεις ότι οι φιλοσοφίες αυτές είναι απολύτως σωστές, λογικές και τελείως αλάνθαστες. Αυτό αρκεί για να δείξει ότι οι φιλοσοφίες του Σατανά έχουν γίνει η φύση των ανθρώπων και ότι εκείνοι ζουν σε πλήρη συμφωνία με αυτές, πιστεύοντας ότι αυτός ο τρόπος ζωής είναι καλός, και χωρίς καμία απολύτως αίσθηση μετάνοιας. Επομένως, μονίμως αποκαλύπτουν τη σατανική φύση τους και, από κάθε άποψη, συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά. Η φύση του Σατανά είναι η ζωή της ανθρωπότητας, είναι η φύση και η ουσία της ανθρωπότητας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Από την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, κατάλαβα. Ο λόγος που ήθελα να είμαι ευχάριστη στους άλλους ήταν ότι είχα διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Ήμουν γεμάτη από φιλοσοφίες και νόμους του Σατανά, όπως: «Όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση» και «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» κλπ. Τέτοια πράγματα είχαν γίνει ο κώδικας με βάση τον οποίο ζούσα. Με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, νόμιζα ότι αν δεν προσβάλλω τους άλλους με λόγια και πράξεις κι αν διατηρώ καλές σχέσεις και ειρήνη με τους άλλους, θα ζω με σοφό τρόπο. Έτσι, παρόλο που είδα ότι η Γουάντα ήταν αμελής στο καθήκον της και παραβίαζε αρχές, και ότι αυτό είχε ήδη επηρεάσει το έργο, δεν την εξέθεσα και δεν την διόρθωσα. Προτίμησα να κινδυνεύσει το έργο του Ευαγγελίου για να διατηρήσω τις σχέσεις μου. Με είχαν τόσο σφιχτά δεμένη οι φιλοσοφίες του Σατανά, που δεν μπορούσα να ασκήσω την αλήθεια, δεν είχα ίχνος συνείδησης ή λογικής! Είδα ότι ο λόγος του Θεού λέει, «Πρόκειται, σαφώς, για έναν πονηρό και παραπλανητικό τρόπο ύπαρξης, με στοιχεία αμυντικού πνεύματος και στόχο την αυτοσυντήρηση». Ταράχτηκα βαθιά. Τα λόγια του Θεού χτύπησαν διάνα και εξέθεσαν τις άθλιες προθέσεις μου τότε που ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες. Παλιά, σκεφτόμουν με έπαρση ότι δεν διόρθωνα την αδελφή μου μην τυχόν και νιώσει περιορισμένη. Όμως, αυτό ήταν μια δικαιολογία για να μην ασκήσω την αλήθεια. Φοβόμουν ότι αν τη διόρθωνα συνεχώς, θα την προσέβαλλα, και θα σκεφτόταν ότι ήμουν μια αλαζονική η οποία λεπτολογεί και δεν φέρεται δίκαια στους άλλους. Για να κάνω καλή εντύπωση στην αδελφή μου, έκανα τα στραβά μάτια όταν έβλεπα τα προβλήματά της, με αποτέλεσμα να ζει διαρκώς μέσα στη διαφθορά της και χωρίς αυτογνωσία. Δεν ήμουν ειλικρινής με τους άλλους, όλα ήταν ψευτιές και κόλπα. Ήμουν πολύ υποκρίτρια και δόλια! Θυμήθηκα πώς στη συνεργασία με τη Γουάντα, δεν ασκούσα την αλήθεια, όπως θα έπρεπε, και δεν εκπλήρωνα την ευθύνη μου. Τώρα εκείνη είχε απολυθεί και εγώ το μετάνιωνα. Είχα βιώσει πώς με φιλοσοφίες του Σατανά βλάπτεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Η ζωή σου είναι κατακριτέα. Δεν ήθελα πια να ζω σύμφωνα με αυτές. Ήθελα να αναζητήσω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου καλά.

Αργότερα, είδα ότι ο λόγος του Θεού λέει: «Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος: Το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος σημαίνει να είσαι άτομο απλό και ανοιχτό, που δεν καλύπτεται ούτε κρύβεται, που δεν λέει ψέματα ούτε υπεκφεύγει, που είναι ευθύ, που έχει αίσθημα δικαιοσύνης και μιλάει με ειλικρίνεια. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. […] Εκείνοι τους οποίους αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός είναι οι δόλιοι. Εάν επιθυμείς να απαλλαγείς από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς, πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια. Πρέπει να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής, να λες πραγματικά και αληθινά πράγματα, χωρίς να περιορίζεσαι από συναισθήματα, απαλλαγμένος από την προσποίηση και την απάτη και μιλώντας και ενεργώντας βάσει αρχών. Το να ζεις έτσι προσφέρει ελευθερία κι ευτυχία, και μπορείς να ζεις ενώπιον του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης). «Η βασιλεία Μου χρειάζεται εκείνους που είναι έντιμοι, εκείνους που δεν είναι υποκριτικοί ή δόλιοι. Οι ειλικρινείς και οι έντιμοι άνθρωποι δεν είναι μη δημοφιλείς στον κόσμο; Εγώ είμαι ακριβώς το αντίθετο. Είναι αποδεκτό να έρχονται σ’ Εμένα οι έντιμοι άνθρωποι· βρίσκω ευχαρίστηση σ’ αυτό το είδος ανθρώπου και επίσης χρειάζομαι αυτό το είδος ανθρώπου. Αυτή ακριβώς είναι η δικαιοσύνη Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 33). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι Του αρέσουν άνθρωποι αγνοί, ευθείς και έντιμοι, που μπορούν να είναι ειλικρινείς και όχι ψεύτικοι στα λόγια και στις πράξεις. Μόνο οι έντιμοι είναι άξιοι να εισέλθουν στο βασίλειο του Θεού. Αυτό έχει αποφασιστεί από τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Δείτε τον κόσμο των απίστων, εκεί, κάθε αλληλεπίδραση είναι υποκριτική. Μόνο ευχάριστα και κολακευτικά λόγια λέγονται μπροστά σε άλλους. Ούτε μια ειλικρινής λέξη. Στη θέα του κακού που αντιτίθεται στη συνείδηση ​​και την ηθική, οι πιο πολλοί επιλέγουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, και προτιμούν να μην ταράζουν τα νερά. Δεν τολμούν να πουν ούτε μια ειλικρινή λέξη. Είναι υποκριτές και προδότες, και δεν έχουν ακεραιότητα ή τσαγανό. Όμως και εγώ στις σχέσεις μου με τους άλλους, έφερνα σατανικές φιλοσοφίες. Όταν έβλεπα ένα πρόβλημα, δεν το εξέθετα ούτε βοηθούσα. Προστάτευα τις σχέσεις μου με τους άλλους. Το να ζεις έτσι, είναι υποκριτικό και δόλιο. Αηδιάζει τον Θεό και το μισεί. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα πώς Ο Θεός είναι άγιος και έχει αξιόπιστη ουσία. Ο ενσαρκωμένος Θεός αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους με πραγματικό τρόπο. Εκφράζει την αλήθεια, κρίνει και εκθέτει τους ανθρώπους συνεχώς και παντού, ανάλογα με την διεφθαρμένη διάθεση που επιδεικνύουν και τις αντιλήψεις τους για τον Θεό. Ειδικότερα, τα λόγια του Θεού για την κρίση και έκθεση μιλούν απευθείας για τη ρίζα και την ουσία της διαφθοράς μας. Αν και τα λόγια Του είναι αυστηρά και σκληρά, είναι για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να μετανοήσουμε και να αλλάξουμε. Τα λόγια του Θεού είναι πάντα σταθερά και κατηγορηματικά. Είναι όλα λόγια από καρδιάς. Ο Θεός έχει μια ιδιαίτερα ειλικρινή και αξιόπιστη καρδιά απέναντι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν μας το έδειχνε και δεν το έγραφε καθαρά, αν δεν εξέθετε την αλήθεια για το πόσο βαθιά έχουν διαφθαρεί οι άνθρωποι από τον Σατανά, δεν θα καταλαβαίναμε ποτέ τον εαυτό μας. Αντίθετα, θα ζούσαμε στις δικές μας φαντασιώσεις, νομίζοντας ότι είμαστε καλοί. Η διεφθαρμένη διάθεση μας δεν θα άλλαζε ποτέ και δεν θα πετυχαίναμε τη σωτηρία. Ο Θεός ελπίζει να αναγνωρίσουμε την διαφθορά μας μέσα από τα λόγια Του κρίσης και έκθεσης, να μετανοήσουμε, να ζήσουμε σύμφωνα με τα λόγια Του και να γίνουμε έντιμοι. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού για εμάς. Αφού τα συλλογίστηκα αυτά, ένιωσα μεγάλη ενθάρρυνση. Αποφάσισα να ακολουθήσω πρόθυμα τις απαιτήσεις του Θεού για να είμαι αγνή, σωστή και έντιμη.

Σε μια κουβέντα για το έργο με την επικεφαλής αδελφή Μπελίντα, παρατήρησα μια απόκλιση στο έργο που ανέθεσε και θέλησα να της το επισημάνω. Αλλά μετά σκέφτηκα, «Η αδελφή είναι επικεφαλής. Αν επισημάνω παράλειψη ή παρέκκλιση στο καθήκον της, μήπως στενοχωρηθεί; Αν νομίσει ότι θέλω να την δυσκολέψω, μήπως μου το ανταποδώσει αργότερα; Ας τ’ αφήσω, δεν πρέπει να πω τίποτα. Όλοι κάνουμε λάθη». Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα ότι η νοοτροπία μου να είμαι ευχάριστη βγήκε πάλι στην επιφάνεια. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να ασκήσω τις αρχές της αλήθειας. Έπειτα, διάβασα αυτόν τον λόγο του Θεού: «Εάν έχεις τα κίνητρα και την προοπτική ενός “καλού ατόμου”, τότε, σε όλα τα θέματα, θα είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα πέφτεις κάτω. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι μη πιστός και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και τη ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να επικαλείσαι τον Θεό με την προσευχή, εκλιπαρώντας για σωτηρία και ζητώντας Του να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη ώστε να σου δοθεί η δυνατότητα να συμμορφωθείς με την αρχή, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με την αρχή, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να απαρνηθείς τα ίδια τα συμφέροντά σου, τη φήμη και την οπτική γωνία του “καλού ατόμου”, και αν κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, διατηρώντας τις σχέσεις σου με τους άλλους και μην κάνοντας ποτέ πράξη την αλήθεια, μην τολμώντας να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη ούτε δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για σένα ότι η απόκτηση της αλήθειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία. Πώς, λοιπόν, μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Εάν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, εάν μπορείς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια κι η αλήθεια γίνει η βάση της ζωής σου, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια και θα έχεις ζωή, κι έτσι θα είσαι μεταξύ αυτών που σώζονται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, Είδα πως οι άνθρωποι που ζουν με σατανικές φιλοσοφίες και είναι πάντα ευχάριστοι, δεν θα αποκτήσουν ποτέ την αλήθεια, και στο τέλος δεν θα πετύχουν τη σωτηρία. Ταυτόχρονα κατάλαβα ότι για να πάψεις να είσαι ευχάριστος, θα πρέπει να προσευχηθείς πολύ στον Θεό να σου δώσει τη δύναμη για να απαρνηθείς τη σάρκα και το προσωπικό συμφέρον και να σκεφτείς το έργο της εκκλησίας. Αν ασκηθείς έτσι, σταδιακά θα ξεπεράσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Εάν δεν μπορέσεις ποτέ να ασκήσεις την αλήθεια και δεν αφοσιωθείς στο καθήκον σου, τελικά θα εκτεθείς και θα εξαλειφθείς. Με αυτή τη σκέψη, βρήκα το θάρρος και το κίνητρο να ασκήσω την αλήθεια. Δεν θα ήμουν πλέον ευχάριστη δίχως συνείδηση ​​και ανθρώπινη φύση. Έτσι, ανέφερα αυτό το ζήτημα στην επικεφαλής μου. Μόλις της το είπα, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Αργότερα, σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής συναναστράφηκε τι στοχάστηκε και τι κέρδισε όταν αντιμετωπίστηκε. Ακούγοντας την εμπειρία της αδελφής μου, συγκινήθηκα και γεύτηκα τη γλύκα της άσκησης της αλήθειας! Αυτή η εμπειρία αύξησε την πίστη μου στην άσκηση της αλήθειας. Αργότερα, σε παρόμοιες καταστάσεις, αν και συχνά εμφάνιζα τις απόψεις ενός ευχάριστου ανθρώπου, ο πόνος και η αγωνία που βίωνα είχαν μειωθεί πολύ. Μπορούσα να απαρνούμαι συνειδητά τον εαυτό μου και να ασκώ την αλήθεια. Ασκώντας την αλήθεια, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και ειρήνη. Τα λόγια του Θεού κατάφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Δόξα τω Θεώ!