Από τον Γούζι, επαρχία Σανντόνγκ

Την άνοιξη του 2006, μου αφαίρεσαν τη θέση του επικεφαλής και με έστειλαν πίσω στην πατρίδα, θεωρώντας ότι ήμουν δουλοπρεπής και ότι ενοχλούσα και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Τις πρώτες μέρες μετά την επιστροφή μου, παρέμεινα σε μια σταθερή κατάσταση οδύνης, κάνοντας τις εξής σκέψεις: «Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι, έπειτα από χρόνια υπηρεσίας ως επικεφαλής, θα με αντικαθιστούσαν κατηγορώντας με για δουλοπρεπή. Πάει, τέλειωσε για εμένα· στην εκκλησία, θα μείνω γνωστός ως κακό παράδειγμα. Τι θα σκεφτούν για εμένα εκείνοι που με ξέρουν; Πώς θα τους αντικρύσω;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αρνητικός γινόμουν, μέχρι που, τελικά, απώλεσα κάθε πίστη για να συνεχίσω να επιδιώκω την αλήθεια. Ωστόσο, αναλογιζόμενος όλες τις θυσίες που είχα κάνει αυτά τα τελευταία χρόνια και πόσο είχα ξοδέψει εαυτόν, δεν μπόρεσα να πείσω τον εαυτό μου να παραιτηθεί, και σκέφτηκα: «Αν ξεγράψω ολότελα τον εαυτό μου και εγκαταλειφθώ στην αμαρτία, όλα τα δεινά που υπέστην δεν θα είναι επί ματαίω; Τότε οι άνθρωποι δεν θα σκεφτούν ακόμα χειρότερα για εμένα; Δεν θα επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο! Πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να μην επιτρέψω στους άλλους να με κοιτούν με περιφρόνηση. Τώρα, όσο κι αν υποφέρω ή όσο αδικημένος κι αν αισθάνομαι, πρέπει να κάνω κουράγιο – δεν γίνεται να τα παρατήσω στα μισά! Όσο έχω στον νου μου τα διδάγματα της αποτυχίας και εστιάζω στην επιδίωξη της αλήθειας, ίσως μια μέρα να μπορέσω να γίνω και πάλι επικεφαλής». Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, ξαφνικά όλη η αρνητικότητα και η θλίψη ξεθώριασαν και ένοιωσα την ενέργειά μου για την αναζήτηση της αλήθειας να ανανεώνεται.

Από εκείνη τη στιγμή, εργαζόμουν πολλές ώρες καθημερινά, διαβάζοντας ενεργά τον λόγο του Θεού για να εξοπλιστώ με την αλήθεια, ενώ εξέταζα τις παλιές μου παραβάσεις και αποκτούσα κατανόηση αυτών. Έγραψα επίσης πολλά άρθρα. Λίγο αργότερα, όταν είδα ότι δύο από τα άρθρα μου είχαν επιλεγεί, αισθάνθηκα ακόμα μεγαλύτερη πίστη στην επιδίωξή μου. Σκέφτηκα μέσα μου: «Θα συνεχίσω να εργάζομαι και σύντομα το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα». Έτσι, εργαζόμουν σκληρά για την επιδίωξή μου και ήμουν ικανοποιημένος που η κατάστασή μου είχε, λίγο ως πολύ, επιστρέψει στο «κανονικό».

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της πνευματικής άσκησης, οδηγήθηκα σε ένα ορισμένο εδάφιο των λόγων του Θεού: «Προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν τον εαυτό τους, πρέπει να κατανοήσουν την πραγματική τους κατάσταση. Η σημαντικότερη πτυχή για την κατανόηση της δικής του κατάστασης είναι να αποκτήσει κανείς αντίληψη των σκέψεων και των ιδεών του. Σε κάθε χρονική περίοδο, οι σκέψεις των ανθρώπων βρίσκονταν υπό τον έλεγχο ενός σημαντικού πράγματος. Αν μπορείς να αποκτήσεις έλεγχο επί των σκέψεών σου, μπορείς να αποκτήσεις έλεγχο επί των πραγμάτων που κρύβονται πίσω τους» (από «Οι άνθρωποι που έχουν μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό είναι οι λιγότερο λογικοί» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αναλογιζόμενος ξανά τα λόγια του Θεού, δεν μπόρεσα παρά να αναρωτηθώ: Τι είναι αυτό που κυριαρχεί τώρα στις σκέψεις μου; Τι κρύβεται πίσω από όλες μου τις σκέψεις; Άρχισα να στοχάζομαι με προσοχή τη δική μου κατάσταση και, με την καθοδήγηση του Θεού, κατέληξα να συνειδητοποιήσω ότι, από τότε που με αντικατέστησαν, τις σκέψεις μου κυριαρχούσε και εξουσίαζε η επιθυμία «να αποκτήσω ξανά την παλιά μου φήμη και το κύρος μου και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Δεν γίνεται να συνεχίσουν να με κοιτούν περιφρονητικά οι άλλοι». Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν είχα εκπέσει ή εκφυλιστεί κατά τη διάρκεια της οδυνηρής αυτής δοκιμασίας, και η σκέψη αυτή ήταν σαν πνευματικός στυλοβάτης που μου έδωσε τη θέληση να επιδιώξω την αλήθεια, και κατέστη σκοπός για τον οποίο να μοχθήσω· έτσι, είχα αγωνιστεί «δυνατά» υπό το βαρύ φορτίο της ατίμωσής μου. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι η επιδίωξή μου ήταν ολοκληρωτικά μιασμένη, γεμάτη από επιθυμία και ούτε στο ελάχιστο θετική.

Ο Θεός με αντικατέστησε και με αποκάλυψε, προκειμένου να μου επιτρέψει να κάνω τον απολογισμό μου και να κατανοήσω την ίδια μου τη σατανική φύση, ώστε να μπορέσω να είμαι προσγειωμένος και ειλικρινής στην επιδίωξή μου για την αλήθεια, να απαλλαγώ από την αμαρτία και να επιτύχω τη σωτηρία του Θεού. Ωστόσο, σίγουρα δεν ευχαρίστησα τον Θεό για τη σωτηρία Του, ούτε μίσησα εαυτόν για όλες τις παραβάσεις που είχα διαπράξει, ούτε καν κατηγόρησα εαυτόν ούτε και αισθάνθηκα μετανοημένος που είχα αποτύχει να ανταποκριθώ στις υψηλές προσδοκίες Του. Αντιθέτως, οδηγημένος από την αλαζονική μου φύση ότι «πρέπει να υπερισχύω πάση θυσία και να μη δέχομαι την αποτυχία», δόθηκα απόλυτα στη δολοπλοκία αυτής της πλεκτάνης, με μοναδική σκέψη τη μέρα που θα αναδυόμουν ξανά και θα διοριζόμουν εκ νέου επικεφαλής, ανακτώντας τη φήμη που είχα τόσο διεξοδικά βλάψει. Στην πραγματικότητα, ήλπιζα να ξανακτίσω την εικόνα μου προκειμένου να έχω τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Τέτοιες φιλοδοξίες είχα· δεν είχα παρακούσει, λοιπόν, τις ενορχηστρώσεις και διευθετήσεις του Θεού; Δεν τοποθετούσα εαυτόν εναντίον του Θεού; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, δεν μπόρεσα παρά να νοιώσω φόβο για το πώς ήμουν. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι πίσω από τις σκέψεις και τις ιδέες μου κρυβόταν τέτοια άγρια φιλοδοξία. Δεν είναι περίεργο που ο Θεός είπε: «Αν μπορείς να αποκτήσεις έλεγχο επί των σκέψεών σου, μπορείς να αποκτήσεις έλεγχο επί των πραγμάτων που κρύβονται πίσω τους». Πράγματι, είναι αλήθεια. Στο παρελθόν, θεωρούσα τις σκέψεις και τις ιδέες μου ως φευγαλέες έννοιες και δεν ασχολήθηκα ποτέ με την ανάλυση και την κατανόησή τους. Τώρα μόνο καταλαβαίνω ότι η κατανόηση των σκέψεων και των ιδεών κάποιου και η εστίαση στην ανάλυση των όσων βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά του είναι πάρα πολύ σημαντική για την κατανόηση της φύσης και της ουσίας του!

Δόξα τω Θεώ για τη διαφώτισή Του, η οποία με αφύπνισε. Αν δεν το είχε κάνει, θα συνέχιζα να εξαπατώμαι από την ίδια μου την ανειλικρίνεια – κουτρουβαλώντας με τυφλή φιλοδοξία στον λανθασμένο δρόμο και κατευθυνόμενος βήμα-βήμα προς μια άβυσσο θανάτου. Απίστευτα τρομακτικό! Κατά τη διάρκεια όλου αυτού, συνειδητοποίησα επίσης ότι, μέσα από την αντικατάστασή μου, ο Θεός με προστάτευε και μου χορηγούσε τη σωτηρία. Για κάποιον με τέτοια αλαζονεία, έπαρση και φιλοδοξία, αν δεν είχα διέλθει το παίδεμα, την κρίση, τις κακουχίες και τις δοκιμασίες του Θεού, θα γινόμουν τελικά ένας αντίχριστος εναντίον του Θεού, επιφέροντας τον ίδιο μου τον χαμό. Συνειδητοποιώντας τα αυτά, πρόσπεσα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, ορκίζομαι να εγκαταλείψω αυτήν την εσφαλμένη επιδίωξη, να απαρνηθώ την αλαζονική μου φύση και φιλοδοξία και να υπακούω σε κάθε διευθέτησή Σου. Θα επιδιώκω την αλήθεια με ειλικρίνεια και με τα πόδια μου στερεωμένα γερά στο έδαφος, θα εκπληρώνω σωστά το καθήκον μου και θα βιώνω μια πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα, προκειμένου να χαρίσω παρηγοριά στην καρδιά Σου».