Από τη Σεν Σινγουέι, Ιταλία

Το 2018, το καθήκον μου στην εκκλησία ήταν η μετάφραση εγγράφων. Συνεργαζόμουν με τις αδελφές Ζανγκ και Λιου και τα πηγαίναμε υπέροχα. Σε μια συνάθροιση, συναναστραφήκαμε για έναν ψευδο-επικεφαλής που έγινε αντιληπτός. H εκτίμηση της αδελφής Λιου για τον ψευδο-επικεφαλής ήταν η εξής: «Μετατοπίζει ανθρώπους και το κάνει χωρίς αρχές. Έβγαλε την αδελφή Ζανγκ, μα κράτησε άλλη αδελφή στην ομάδα, που δεν είναι ούτε τόσο επιμελής ούτε τόσο εργατική στο καθήκον της». Όταν η άλλη επικεφαλής το διάβασε στους αδελφούς και τις αδελφές, το πρόσωπό μου έγινε κατακόκκινο. Ένιωσα πως τα λόγια της αδελφής Λιου ήταν πολύ σκληρά. Πιέστηκα για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, αλλά μέσα μου έβραζα. Καθώς ήμασταν τρεις μόνο στην ομάδα, ήμουν σίγουρη πως αναφερόταν σε εμένα. Ένιωθα πως όλοι θα σκέφτονταν πως δεν ήμουν ούτε επιμελής ούτε εργατική στο καθήκον μου. Πώς θα κρατούσα το κεφάλι μου ψηλά μετά απ’ αυτό; Από τότε, αρπαζόμουν με το παραμικρό με την αδελφή Λιου και η σχέση μας έγινε πιο απόμακρη.

Είχε επιλεγεί πρόσφατα επικεφαλής ομάδας. Ήταν πραγματικά επιμελής, έλεγχε προσεκτικά όλα όσα μετέφραζα. Αρχικά, η στάση που τηρούσα ήταν θετική, μα μετά από λίγο άρχισα να της αντιστέκομαι. Ένιωθα πως ενώ είχα καιρό αυτό το καθήκον, εκείνη δεν με εμπιστευόταν, λες και μου έλειπαν οι ικανότητες. Επίσης, κατά διαστήματα, μου έκανε υποδείξεις, οπότε ένιωθα πως με υποτιμούσε και δυσκόλευε τα πράγματα. Αυτό που πραγματικά δεν άντεχα ήταν πως όταν συζητούσαμε για το έργο μας, πάντα ανέφερε τις αδυναμίες μου μπροστά στον υπεύθυνο. Σκέφτηκα: «Τώρα δεν προσπαθείς να με ακυρώσεις στα μάτια του;» Αγανακτούσα μαζί της κι αρπαζόμουν ακόμη περισσότερο. Έπειτα από αυτό, στη συνεργασία μας δεν άντεχα ούτε καν να τη βλέπω, και με εκνεύριζε. Δεν μου άρεσε που έλεγχε τη δουλειά μου και κατέβαζα μούτρα όποτε μου έκανε συστάσεις. Μερικές φορές σκεφτόμουν πώς να την ακυρώσω και να τη μειώσω. Δεν ήθελα να τη βοηθάω όταν έβλεπα προβλήματα στο καθήκον της, αντιθέτως έπεφτε στην εκτίμησή μου και ήλπιζα να φτάσει σε αδιέξοδο για να πάρει ένα μάθημα. Κάποτε, η αδελφή Λιου ανοίχτηκε σε μια συνάθροιση, λέγοντας πως την έπνιγα στη συνεργασία μας, πως ήμουν πολύ ευέξαπτη και δεν ήξερε πώς να συνεργαστεί μαζί μου. Εξοργίστηκα αμέσως μόλις το είπε αυτό. Σκέφτηκα: «Δεν προσπαθείς να με εκθέσεις στους άλλους με την πρόφαση ότι ανοίγεσαι; Τώρα που όλοι ξέρουν πόσο οξύθυμη είμαι μαζί σου, τι γνώμη θα έχουν για εμένα;» Όσο το σκεφτόμουν τόσο θύμωνα. Ένιωθα ότι προσπαθούσε να με βγάλει ανεπαρκή. Άρχισα να προκαταλαμβάνομαι εναντίον της και κάθισα μουτρωμένη χωρίς να μιλάω για το υπόλοιπο της συνάθροισης. Στη συνέχεια, η αδελφή Λιου είδε ότι ήμουν λίγο πεσμένη, οπότε ήρθε και μου είπε χαμηλόφωνα: «Φαίνεσαι ταραγμένη και δεν είπες τίποτα στη συνάθροιση. Αν σε απασχολεί κάτι, θα χαρώ να το συζητήσουμε. Και αν τυχόν έχω αδυναμίες, να μου τις πεις». Μα ούτε να τη βλέπω δεν άντεχα και μόνο αποστροφή ένιωθα για εκείνη. Σκέφτηκα: «Θέλει κι ερώτημα; Ποιος θα χαιρόταν ν’ ακούσει όσα “εκμυστηρεύτηκες”;» Τότε, κάθισε δίπλα μου. Της έριξα ένα βλέμμα γεμάτο περιφρόνηση και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον θυμό μου όταν σκεφτόμουν πως με κακολογούσε μπροστά σε όλους. Πήρα φόρα και της είπα για τα ελαττώματα και τη διαφθορά που έδειχνε. Είπα πως υστερούσε σε σοφία, έκανε τους άλλους να φαίνονται κακοί, τους έπνιγε και πως ήταν αλαζονική. Μαλάκωσα όταν την είδα αποκαρδιωμένη, με το κεφάλι κάτω. Είχα βγάλει όλη την οργή που συγκρατούσα μέσα μου. Τότε η αδελφή Λιου μού είπε: «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι σε είχα πληγώσει τόσο. Σου ζητώ συγγνώμη». Ένιωσα ενοχή όταν έστρεψε το κεφάλι της για να σκουπίσει κρυφά τα δάκρυά της. Μήπως το είχα παρατραβήξει; Μήπως αυτό τη ρίξει σε αρνητική κατάσταση; Μα μετά σκέφτηκα: «Ήμουν απλώς ειλικρινής. Το είπα για να γνωρίσει τον εαυτό της». Τότε, η ενοχή μου εξανεμίστηκε. Έτσι, η αδελφή Λιου μαζεύτηκε και δεν τολμούσε πια να ελέγχει τη δουλειά μου, πόσο μάλλον να μου κάνει υποδείξεις.

Αργότερα, η επικεφαλής της εκκλησίας ζήτησε αξιολόγηση των επικεφαλής ομάδων για να εκτιμήσει την αποτελεσματικότητά τους σύμφωνα με τις αρχές. Ενδόμυχα, ενθουσιάστηκα όταν το άκουσα. Ήμουν πρόθυμη να εκθέσω όλη τη διαφθορά, που είχε αποκαλύψει η αδελφή Λιου, ώστε να μάθουν όλοι ποια είναι, και έτσι να προσγειωθεί λίγο. Ένιωσα μια φευγαλέα ταραχή και κατάλαβα ότι το σκεπτικό μου ήταν λάθος, πως έπρεπε ν’ αποδεχτώ τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού. Σκόπευα να είμαι δίκαιη κι αντικειμενική στην αξιολόγησή μου, μα όταν σκεφτόμουν ότι η αδελφή Λιου μ’ έφερνε σε δύσκολη θέση, με κυρίευε η αγανάκτηση. Έβγαλα όλες τις προκαταλήψεις μου για εκείνη στην αξιολόγηση, με την ελπίδα να την αντιμετωπίσει η επικεφαλής ή να τη βγάλει απ’ την ομάδα. Θα χαιρόμουν αν δεν ήταν στην ομάδα μου. Σύντομα, η αδελφή Λιου απομακρύνθηκε. Ένιωσα άβολα με τα νέα. Σκέφτηκα: «Μήπως αυτό είχε σχέση με όσα έγραψα; Εγώ απλώς έγραψα για τη διαφθορά της. Δεν μπορεί να απομακρύνθηκε γι’ αυτό». Η αδελφή Λιου ήταν σε αρνητική κατάσταση έπειτα από αυτό και είχα μια αμυδρή αίσθηση ενοχής. Δεν έκανα με κέφι το καθήκον μου.

Δύο μέρες αργότερα, μίλησα για την κατάστασή μου στην επικεφαλής. Μου είπε πως η αδελφή Λιου είχε απομακρυνθεί για το περιορισμένο της επίπεδο και ότι δεν ήταν ικανή για επικεφαλής ομάδας. Η αξιολόγησή μου δεν είχε σχέση. Είπε, όμως, πως φάνηκα αμείλικτη με τις αδυναμίες της, πως δεν ήμουν ακριβοδίκαιη, πως ήμουν εκδικητική και είχα μοχθηρή διάθεση. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν το άκουσα. Για τους κακούς ανθρώπους δεν λέμε ότι είναι «εκδικητικοί» και έχουν «μοχθηρή διάθεση»; Για κάποιες μέρες, είχα ένα αίσθημα θλίψης όποτε σκεφτόμουν τι είχε πει. Αναρωτιόμουν εάν στ’ αλήθεια ήμουν μοχθηρός άνθρωπος. Βασανισμένη, προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού. «Θεέ μου, αυτή η αδελφή είπε ότι έχω μοχθηρή διάθεση, μα δεν το βλέπω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με για να γνωρίσω πραγματικά τον εαυτό μου».

Αφού προσευχήθηκα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Είστε ικανοί να επινοείτε διάφορους τρόπους για να τιμωρείτε ανθρώπους επειδή δεν τους συμπαθείτε ή επειδή δεν τα πηγαίνουν καλά μαζί σου; Έχετε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο στο παρελθόν; Πόσα απ’ αυτά έχετε κάνει; Δεν υποτιμούσατε πάντοτε έμμεσα τους ανθρώπους, δεν κάνατε δηκτικά σχόλια και δεν ήσασταν σαρκαστικοί απέναντί τους; (Ναι.) Σε τι κατάσταση ήσασταν όταν κάνατε τέτοια πράγματα; Εκείνη τη στιγμή εκτονωνόσασταν και νιώθατε χαρούμενοι· είχατε το πάνω χέρι. Αργότερα, ωστόσο, σκεφτόσασταν μέσα σας: “Έκανα μια άκρως ποταπή πράξη. Δεν είμαι θεοφοβούμενος και φέρθηκα εντελώς άδικα σε αυτόν τον άνθρωπο”. Αισθανόσασταν ένοχοι βαθιά μέσα σας; (Ναι.) Παρόλο που δεν είστε θεοφοβούμενοι, διαθέτετε τουλάχιστον κάποιο αίσθημα συνείδησης. Συνεπώς, εξακολουθείτε να είστε ικανοί να ξανακάνετε κάτι αντίστοιχο στο μέλλον; Μπορείς να σκεφτείς το ενδεχόμενο να επιτεθείς και να ζητήσεις εκδίκηση από τους ανθρώπους, κάνοντάς τους τη ζωή δύσκολη και δείχνοντάς τους ποιος είναι το αφεντικό κάθε φορά που τους σιχαίνεσαι και δεν τα πας καλά μαζί τους, ή κάθε φορά που δεν σε υπακούν ή δεν σε ακούν; Θα πεις: “Αν δεν κάνεις αυτό που θέλω, θα βρω μια ευκαιρία να σε τιμωρήσω χωρίς να το μάθει κανείς. Κανείς δεν θα το ανακαλύψει, μα θα σε κάνω να υποταχθείς ενώπιόν μου· θα σου δείξω τη δύναμή μου. Μετά απ’ αυτό, κανείς δεν θα τολμήσει να τα βάλει μαζί μου!” Πες Μου το εξής: Τι είδους ανθρώπινη φύση διαθέτει κάποιος που κάνει κάτι τέτοιο; Ως προς την ανθρώπινη φύση του, είναι μοχθηρός. Συγκρινόμενος με την αλήθεια, δεν σέβεται τον Θεό» («Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αποκαρδιώθηκα αφού διάβασα τα λόγια της κρίσης του Θεού. Μου είχαν αποκαλύψει την ακριβή μου κατάσταση. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, είδα ότι στην αρχή συνεργαζόμουν καλά με την αδελφή Λιου. Απέκτησα θέμα όταν, στην αξιολόγησή της για κάποια άλλη, έθιγε έμμεσα εμένα και πληγώθηκε η περηφάνια μου μπροστά σε άλλους. Άρχισε να αναφέρει τις ελλείψεις μου αφού έγινε επικεφαλής ομάδας. Ένιωθα ότι εξευτελιζόμουν κι ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Άρχισε να με εκνευρίζει πραγματικά και ήθελα να τη γελοιοποιήσω. Όταν ανοίχτηκε για την κατάστασή της ώστε να βρει μια λύση, νόμισα πως απλώς εξέθετε τις αδυναμίες μου και με εξευτέλιζε, χαλώντας την εικόνα μου στους αδελφούς και τις αδελφές. Η προκατάληψή μου εναντίον της εντάθηκε και μεγέθυνα τις αδυναμίες της για να την εκθέσω. Ενεργούσα κακόβουλα και την έκανα αρνητική. Χρησιμοποίησα την αξιολόγηση για να πάρω εκδίκηση. Έγραψα για όλες τις αδυναμίες της και τη διαφθορά της, χωρίς να αναφερθώ στα δυνατά της σημεία. Ήθελα η επικεφαλής να δει ποια είναι και ήλπιζα να τη βγάλει απ’ την ομάδα. Όταν σκέπτομαι τον τρόπο που φέρθηκα, νιώθω ιδιαίτερα άβολα. Έτρεφα ένα παράπονο επειδή τα λόγια της αδελφής Λιου είχαν θίξει την υπόληψη και το κύρος μου, οπότε είχα εχθρική στάση απέναντί της. Έκανα ό,τι μου έκανε κέφι. Αντιλήφθηκα ότι στερούμουν σεβασμό προς τον Θεό και είχα πραγματικά μοχθηρή διάθεση. Πίστευα πως τα πήγαινα καλά με αδελφούς κι αδελφές και πως πρόθυμα βοηθούσα όποιον είχε δυσκολίες. Θεωρούσα πως ήμουν καλή γιατί έκανα κάποια καλά πράγματα. Κατάλαβα πως αυτό γινόταν γιατί κανείς δεν είχε βλάψει τα συμφέροντά μου. Η σατανική μου διάθεση εκδηλώθηκε όταν θίχτηκαν τα συμφέροντά μου. Έπρεπε να επιτεθώ και να πάρω εκδίκηση. Αντιλήφθηκα πως εάν δεν εξάλειφα αυτή τη διάθεση, θα μπορούσα να κάνω κακό. Ήταν επικίνδυνο.

Μετά απ’ αυτό έκανα αυτοκριτική. Αν ήμουν ικανή για τέτοιο κακό, ποιες σκέψεις με κυρίευαν; Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Η πηγή της αντίθεσης και της παρακοής ενάντια στον Θεό είναι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά. Επειδή έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, η συνείδηση του ανθρώπου έχει αναισθητοποιηθεί, έχει γίνει ανήθικος, οι σκέψεις του έχουν εκφυλιστεί κι έχει αποκτήσει μια οπισθοδρομική διανοητική στάση. Πριν τον διαφθείρει ο Σατανάς, ο άνθρωπος ακολουθούσε τον Θεό και υπάκουε στα λόγια Του με φυσικό τρόπο, αφού τα είχε ακούσει. Είχε σωστή λογική και συνείδηση και κανονική ανθρώπινη φύση. Αφού τον διέφθειρε ο Σατανάς, η αρχική του λογική, συνείδηση και η ανθρώπινη φύση του θόλωσαν και καταστράφηκαν από τον Σατανά. Επομένως, έχασε την υπακοή του και την αγάπη του προς τον Θεό. Η λογική του ανθρώπου άρχισε να αποκλίνει, η διάθεσή του έγινε σαν αυτή των ζώων και η παρακοή του προς τον Θεό έγινε συχνότερη και πιο σοβαρή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν το ξέρει και ούτε το αναγνωρίζει αυτό, απλώς εναντιώνεται και επαναστατεί τυφλά. Η αποκάλυψη της διάθεσης του ανθρώπου είναι η έκφραση της λογικής, της αντίληψης και της συνείδησής του, και επειδή η σύνεση και η αντίληψή του έχουν ασθενήσει και η συνείδησή του έχει θολώσει υπερβολικά, η διάθεσή του εναντιώνεται στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). «Οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: “Αν δεν είσαι ευγενικός, τότε δεν θα είμαι δίκαιος! Αν είσαι αγενής μαζί μου, τότε θα είμαι κι εγώ αγενής μαζί σου! Αν δεν μου φέρεσαι με αξιοπρέπεια, γιατί να σου φερθώ εγώ με αξιοπρέπεια;” Τι τρόπος σκέψης είναι αυτός; Δεν είναι εκδικητικός τρόπος σκέψης; Κατά την άποψη ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν είναι βιώσιμη μια τέτοιου είδους οπτική; “Οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντος”· “Μία σου και μία μου” —μεταξύ των απίστων, όλα αυτά τα σκεπτικά ευσταθούν και συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ωστόσο, ως κάποιος που πιστεύει στον Θεό —κάποιος που επιδιώκει να κατανοήσει την αλήθεια και αναζητά αλλαγή στη διάθεση— θα έλεγες πως αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Τι θα πρέπει να κάνεις για να διακρίνεις μεταξύ αυτών; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Προέρχονται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά· εμπεριέχουν δηλητήριο και το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά με όλη τη μοχθηρία και την ασχήμια του. Εμπεριέχουν την ίδια την ουσία αυτής της φύσης. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των οπτικών, των σκέψεων, των εκφράσεων, των λόγων και ακόμη και των ενεργειών που εμπεριέχουν την ουσία αυτής της φύσης; Δεν είναι του Σατανά; Συνάδουν αυτές οι πτυχές του Σατανά με την ανθρώπινη φύση; Συνάδουν με την αλήθεια ή με την πραγματικότητα της αλήθειας; Είναι αυτές οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν οι οπαδοί του Θεού και οι σκέψεις και οι απόψεις που θα πρέπει να έχουν; (Όχι.)» (Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού). Συνειδητοποίησα πως οι άνθρωποι είναι τόσο διεφθαρμένοι και κακόβουλοι λόγω της διαφθοράς του Σατανά. Μέσω της επίσημης εκπαίδευσης και των κοινωνικών επιρροών, ο Σατανάς, ο διάβολος, μας διαποτίζει με δηλητήρια, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Δεν πρόκειται να επιτεθούμε, παρά μόνο αν μας επιτεθούν· αν μας επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθούμε», «Πλήρωσέ τον με το ίδιο νόμισμα» και «Ποτέ δεν είναι αργά για έναν τζέντλεμαν να πάρει την εκδίκησή του». Οι άνθρωποι τα αποδέχονται σαν νόμους επιβίωσης χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται. Γίνονται συνεχώς πιο αλαζονικοί, πανούργοι, εγωιστές και μοχθηροί. Οι άνθρωποι δεν είναι γνήσια στοργικοί και ανεκτικοί, και δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Προσβάλλονται και κρατούν αποστάσεις όταν κάτι βλάπτει τα συμφέροντά τους. Μπορεί ακόμη και να κάνουν εχθρούς ή να εκδικούνται. Οι άνθρωποι γίνονται πιο ψυχροί και πιο απόμακροι και χάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Διαποτίστηκα με αυτό το σκεπτικό από μικρή ηλικία. Αυτά τηρούσα στη ζωή μου. Όταν κάποιος έθιγε τα συμφέροντά μου, τον μισούσα και έπαιρνα εκδίκηση. Την περίοδο που ήμουν με την αδελφή Λιου, έλεγε και έκανε πράγματα που έβλαπταν τα συμφέροντά μου, οπότε έγινα μνησίκακη και άρπαξα την ευκαιρία να την εκδικηθώ. Ήθελα να δει από τι στόφα είμαι φτιαγμένη ώστε να μη με προσβάλλει ξανά. Ήθελα ακόμη και να τη διώξω. Σε τι διέφερα από τους αντίχριστους και τους κακόβουλους ανθρώπους που είχε απομπέψει η εκκλησία; Αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν την αποδοχή και τον έπαινο των άλλων, αλλά δεν άντεχαν τα ειλικρινή λόγια που φανέρωναν τη διαφθορά τους. Θα στρέφονταν εναντίον οποιουδήποτε έλεγε ή έκανε κάτι που τους πρόσβαλλε. Με την κακία τους κατέληξαν να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, εξόργισαν άλλους ανθρώπους κι εκδιώχτηκαν από την εκκλησία. Έχασαν διά παντός την ευκαιρία να σωθούν. Και επιτέθηκα στην αδελφή Λιου επειδή τα λόγια της είχαν πληγώσει την υπερηφάνειά μου. Το μόνο που κατάφερα ήταν να την πληγώσω. Έκανα κακό. Είδα τι φρικτή ανθρώπινη φύση είχα, ότι είχα σατανική φύση και ουσία μιας αντίχριστης, κι αυτό αηδίαζε τον Θεό. Εάν δεν μετανοούσα αμέσως, θα βυθιζόμουν στο κακό και θα με τιμωρούσε ο Θεός σαν αντίχριστη, σαν κακούργα. Όσο το σκεφτόμουν, τρόμαζα. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν έχω ανθρώπινη φύση. Ζούσα με διεφθαρμένη διάθεση και επιτέθηκα στην αδελφή μου. Δεν μοιάζω καν με άνθρωπο. Εάν Εσύ δεν δημιουργούσες αυτήν την κατάσταση για να με αντιμετωπίσεις, δεν θα έκανα αυτοκριτική. Θα συνέχιζα να κάνω κακό και να την πληγώνω. Θεέ μου, επιθυμώ να μετανοήσω. Δεν θέλω πλέον να ζω με τα δηλητήρια του Σατανά. Καθοδήγησέ με ώστε να γίνω ευσυνείδητο, λογικό άτομο με ανθρώπινη φύση».

Ύστερα, διάβασα τα εξής στον λόγο του Θεού: «Η αγάπη και το μίσος συνιστούν πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση· πρέπει, όμως, να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ των πραγμάτων που αγαπάς και μισείς. Στην καρδιά σου, θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό, την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, ενώ θα πρέπει να μισείς τον διάβολο Σατανά, τα αρνητικά πράγματα, τους αντίχριστους και τους πονηρούς ανθρώπους. Αν τρέφεις μίσος για τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε θα έχεις την τάση να τους καταπιέζεις και να τους εκδικείσαι· αυτό θα ήταν ιδιαίτερα τρομακτικό. Ορισμένοι άνθρωποι κάνουν μόνο σκέψεις μίσους και έχουν μόνο μοχθηρές ιδέες. Λίγο αργότερα, αν οι τέτοιου είδους άνθρωποι δεν μπορέσουν να συμβιώσουν αρμονικά με το άτομο το οποίο μισούν, θα αρχίσουν να απομακρύνονται από αυτό. Ωστόσο, δεν αφήνουν αυτό το γεγονός να επηρεάσει τα καθήκοντα ή τις κανονικές διαπροσωπικές τους σχέσεις, καθώς έχουν στην καρδιά τους τον Θεό και Τον σέβονται. Δεν θέλουν να προσβάλουν τον Θεό και φοβούνται να το κάνουν. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι ενδέχεται να έχουν ορισμένες απόψεις για κάποιον, ποτέ δεν τις κάνουν πράξη, ούτε καν ξεστομίζουν την παραμικρή λέξη που ξεπερνά τα όρια, απρόθυμοι να προσβάλουν τον Θεό. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτό αποτελεί παράδειγμα συμπεριφοράς και χειρισμού καταστάσεων βάσει αρχών και με αμεροληψία. Ενδέχεται να είσαι ασύμβατος με την προσωπικότητα κάποιου και να μην τον συμπαθείς, μα όταν συνεργάζεσαι μαζί του, παραμένεις αμερόληπτος και δεν θα εκφράσεις την αγανάκτησή σου καθώς κάνεις το καθήκον σου, δεν θα θυσιάσεις το καθήκον σου, ούτε θα ξεσπάσεις την αγανάκτησή σου πάνω στα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού. Μπορείς να πράττεις βάσει αρχών. Με τον τρόπο αυτόν, διαθέτεις βασικό σεβασμό για τον Θεό. Αν έχεις κάτι περισσότερο από αυτό, όταν βλέπεις πως κάποιος έχει ορισμένα ελαττώματα ή αδυναμίες —ακόμα κι αν σε έχει προσβάλει ή έχει βλάψει τα συμφέροντά σου— σου βγαίνει και πάλι να τον βοηθήσεις. Αυτό θα ήταν ακόμα καλύτερο· θα σήμαινε πως είσαι άνθρωπος που διαθέτει ανθρώπινη φύση, την πραγματικότητα της αλήθειας και σεβασμό προς τον Θεό» («Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Από τα λόγια του Θεού είδα πως όσοι σέβονται τον Θεό συμπεριφέρονται στους άλλους βάσει των αρχών της αλήθειας. Μπορεί ενίοτε να έχουν κάποιες προκαταλήψεις εναντίον αδελφών, αλλά δεν κρύβουν σκοπιμότητες και δεν κάνουν τίποτα για να προσβάλλουν τον Θεό. Όσοι δεν σέβονται τον Θεό κάνουν ό,τι επιθυμεί η φαρμακερή καρδιά τους, κάνουν κακό κι αυτό ο Θεός το καταδικάζει. Η αδελφή Λιου δεν μάσησε τα λόγια της, μα όσα είπε για εμένα ήταν αλήθεια. Δεν το έκανε για να με στοχοποιήσει. Επίσης, ήταν σοβαρή και υπεύθυνη στο καθήκον της και οι περισσότερες υποδείξεις της βοηθούσαν το έργο μας. Δεν έπρεπε να τη δυσκολεύω εσκεμμένα. Της ανοίχτηκα για τη διαφθορά μου και της ζήτησα συγγνώμη. Είπε πως δεν ήταν τίποτα και συναναστράφηκε περί αλήθειας για να με βοηθήσει. Ντράπηκα και μίσησα τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο. Δεν ήθελα πλέον να ζω με διεφθαρμένη διάθεση. Έπειτα από αυτό, όταν η αδελφή Λιου μού έκανε υποδείξεις ή έλεγε ή έκανε κάτι που έθιγε την υπερηφάνεια μου, το διαχειριζόμουν σωστά και εστίαζα στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αυτοκριτική. Μπορούσαμε και πάλι να συνεργαστούμε καλά. Η ανακούφισή μου ήταν μεγάλη. Ευχαριστώ την κρίση του Θεού, που με άλλαξε εν μέρει.