Δεν έπαιρνα τα καθήκοντά μου στα σοβαρά και τεμπέλιαζα. Συχνά, ήμουν απρόσεκτη. Προσκαλούσα πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου σε κηρύγματα, μα δεν τους μιλούσα ούτε ρωτούσα πώς ένιωθαν για όσα είχαν ακούσει. Πίστευα πως προσκαλώντας πολλούς ανθρώπους να ακούσουν, έκανα καλά το καθήκον μου. Επιπλέον, ήταν και πιο εύκολο. Δεν απαντούσα στις ερωτήσεις τους· όχι μόνο έπαιρνε χρόνο, αλλά απαιτούσε και προσπάθεια, οπότε δεν ασχολούμουν μαζί τους. Πίστευα ότι αρκούσε που θα μιλούσε μαζί τους το ευαγγελικό προσωπικό, ότι δεν πείραζε που δεν γνώριζα την κατάστασή τους. Σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής είπε: «Όταν καλούμε ανθρώπους στα κηρύγματα, πρέπει να γνωρίζουμε τη μετέπειτα κατάστασή τους, να βλέπουμε αν έρχονται στις συναθροίσεις, αν καταλαβαίνουν ό,τι λέμε, να ακούμε τη γνώμη τους. Πρέπει να πασχίζουμε να τους βοηθήσουμε από αγάπη, και είναι και ευθύνη μας». Αλλά δεν το καταλάβαινα τότε. Το θεωρούσα μπελά, έτσι δεν έκανα θυσίες ούτε υπέμενα πολλές δυσκολίες. Έπαιρνα τον εύκολο δρόμο, δεν νοιαζόμουν αν πετύχαινα αποτελέσματα. Μια φορά, η επικεφαλής είπε ότι κάποιοι καλούσαν πολλούς ακροατές, μα ελάχιστοι εξ αυτών αναζητούσαν πραγματικά. Ήξερα ότι ήμουν μια απ’ αυτούς· με ένοιαζε μόνο το επιφανειακό έργο, δεν έφερνα πραγματικά αποτελέσματα. Έπειτα, η επικεφαλής ήρθε να εξετάσει το έργο μου και είπε: «Πώς τα πάνε οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου;» Ντράπηκα και δεν ήξερα τι να πω. Δεν ήμουν σε επαφή με πολλούς και δεν είχα προσεγγίσει κάποιους που δεν ερχόντουσαν στα κηρύγματα. Τους είχα εγκαταλείψει έτσι απλά.

Άρχισα να προβληματίζομαι αφού μίλησα με την επικεφαλής. Είδα ότι ο Θεός λέει: «Όλα αυτά που ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να κάνουν και όλα τα διάφορα είδη έργου στον οίκο του Θεού —όλα αυτά χρειάζονται ανθρώπους για να τα κάνουν, όλα λογίζονται καθήκοντα των ανθρώπων. Όποιο έργο κι αν κάνουν οι άνθρωποι, αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελούν. Τα καθήκοντα καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εφαρμογής και αφορούν πολλούς τομείς —όμως, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, με απλά λόγια αυτή είναι η υποχρέωσή σου, είναι κάτι που θα πρέπει να κάνεις. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, εφόσον προσπαθείς να το κάνεις καλά, ο Θεός θα σε επαινεί και θα σε αναγνωρίζει ως άτομο που πιστεύει αληθινά σ’ Αυτόν. Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, εάν προσπαθείς διαρκώς να αποφεύγεις το καθήκον σου ή να κρύβεσαι από αυτό, τότε υπάρχει πρόβλημα: για να το θέσω ήπια, είσαι πολύ τεμπέλης, πολύ δόλιος, είσαι αδρανής, σου αρέσει να κάθεσαι και αποστρέφεσαι την εργασία. Για να το θέσω πιο σοβαρά, δεν είσαι πρόθυμος να εκτελείς το καθήκον σου, δεν δείχνεις καμία δέσμευση και υπακοή. Εάν δεν μπορείς καν να καταβάλεις προσπάθεια σε αυτό το ελάσσον έργο, τι μπορείς να κάνεις; Τι είσαι σε θέση να πράξεις σωστά; Εάν ένα άτομο είναι αληθινά αφοσιωμένο κι έχει αίσθημα ευθύνης απέναντι στο καθήκον του, εφόσον ο Θεός απαιτεί κάτι και το χρειάζεται ο οίκος Του, θα κάνει ό,τι του ζητηθεί, χωρίς επιλογή. Δεν είναι μία από τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντος το να αναλαμβάνει και να ολοκληρώνει κανείς οτιδήποτε είναι σε θέση και οφείλει να κάνει; (Ναι.)» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τέταρτο)). «Εάν είσαι υπάκουος και ειλικρινής, τότε, όταν εκτελείς μια εργασία, δεν είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος ούτε ψάχνεις τρόπους να τεμπελιάσεις, αλλά αφιερώνεις όλο σου το σώμα και την ψυχή σε αυτήν. Το να έχεις λάθος κατάσταση μέσα σου παράγει αρνητισμό, γεγονός το οποίο κάνει τους ανθρώπους να χάνουν την ορμή τους, κι έτσι γίνονται απρόσεκτοι και τσαπατσούληδες. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά μέσα τους ότι η κατάστασή τους δεν είναι σωστή και, παρόλα αυτά, δεν προσπαθούν να το διορθώσουν αυτό αναζητώντας την αλήθεια δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια και δεν είναι παρά ελάχιστα πρόθυμοι να εκτελέσουν το καθήκον τους· δεν είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν οποιαδήποτε προσπάθεια ή να υποστούν δυσκολίες και πάντα αναζητούν τρόπους να τεμπελιάσουν. Στην πραγματικότητα, ο Θεός τα έχει δει όλα αυτά —άρα γιατί δεν δίνει σημασία σε αυτούς τους ανθρώπους; Ο Θεός απλώς περιμένει τους εκλεκτούς Του να αφυπνιστούν και να καταλάβουν ποιοι πραγματικά είναι, να τους εκθέσουν και να τους αποκλείσουν» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τέταρτο)). Στα λόγια Του, είδα ότι όσοι είναι υπεύθυνοι στο καθήκον τους δεν χρειάζονται επίβλεψη για να εργαστούν· κάνουν το καθήκον τους με την καρδιά τους. Όμως όσοι δεν παίρνουν στα σοβαρά το καθήκον τους, απλώς υποκρίνονται και κάνουν τα τυπικά. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι έχουν κάνει πολύ έργο, είναι επιφανειακό, δεν πετυχαίνει πραγματικά αποτελέσματα. Εξαπατούν τους ανθρώπους. Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την κατάστασή μου. Χαιρόμουν όταν καλούσα πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου σε κηρύγματα, γιατί όταν έβλεπαν πόσους ανθρώπους προσκαλούσα, όλοι πίστευαν ότι ήμουν υπεύθυνο άτομο. Αλλά όταν χρειαζόταν να γνωρίσω την κατάστασή τους μετά, δεν ήθελα να πληρώσω τίμημα ή να αφιερώσω χρόνο και προσπάθεια. Ήθελα να φορτώσω τη δουλειά στο ευαγγελικό προσωπικό. Μου άρεσε ο εύκολος δρόμος. Όποιος δρόμος σήμαινε λιγότερες δυσκολίες και ήταν πιο άνετος, αυτόν έπαιρνα. Στις δυσκολίες, έκανα παρακάμψεις. Όταν κάτι φαινόταν δύσκολο ή ήθελε πολλή προσπάθεια, ήθελα να τα παρατήσω. Ήμουν τόσο τεμπέλα! Δεν έμπαινα στον κόπο να μάθω τι ερωτήσεις είχαν οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου μετά τα κηρύγματα, αν συνέχιζαν να έρχονται στις συναθροίσεις, και αν όχι, γιατί έλειπαν, κ.λπ. Ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου, και δεν έδινα το είναι μου, μα ήθελα να φαίνομαι αποτελεσματική στο καθήκον. Ήμουν τόσο πονηρή και απατηλή, ανάξια εμπιστοσύνης. Θυμήθηκα μια άλλη παλιά εμπειρία μου. Στο σχολείο, όταν έπαιρνα κακούς βαθμούς, ξαναέδινα το μάθημα, αλλά ακόμα και τότε, δεν διάβαζα πολύ. Πάντα προτιμούσα να μην εργάζομαι σκληρά και ήμουν τεμπέλα. Είναι μέρος της φύσης μου. Αφού το συνειδητοποίησα αυτό, άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο το έργο μου, την αλλαγή τακτικής και την επικοινωνία με τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Μίλησα και με το ευαγγελικό προσωπικό, ζητώντας τη βοήθειά τους. Μετά από αυτό, έγινα λίγο πιο αποτελεσματική.

Αργότερα, παρέδωσα τους έτοιμους να δεχτούν την αληθινή οδό στους ποτιστές, μα ακόμα δεν ήταν πολλοί αυτοί που συνέχιζαν να έρχονται στις συναθροίσεις. Υπήρχε ένα άτομο που είχε πολλή δουλειά για να έρχεται στις συναθροίσεις. Επίσης, μόλις είχε πεθάνει η μητέρα της. Ήταν συντετριμμένη και αποτραβήχτηκε απ’ τον κόσμο. Δεν ήξερα πώς να συναναστραφώ μαζί της, εκτός από το να της πω κάποια απλά λόγια. Και όταν κάποιοι αντιμετώπιζαν προβλήματα, δεν έβρισκα τα σωστά λόγια του Θεού για να βοηθήσω να λυθούν. Μου ήταν δύσκολο. Προτιμούσα να τους προσκαλώ στα κηρύγματα, καθώς ήταν πιο εύκολο. Δεν μου άρεσε να τους μιλάω· φοβόμουν μην κάνουν ερωτήσεις που δεν ήξερα να απαντήσω· έτσι τους απέφευγα ή τους εγκατέλειπα. Περίπου έξι μήνες μετά, είδα ότι μόνο έξι απ’ αυτούς είχαν αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, ενώ άλλοι αδελφοί και αδελφές είχαν προσηλυτίσει πολλούς. Ντράπηκα και γέμισα τύψεις. Είχα αμελήσει τα καθήκοντά μου εκείνους τους έξι μήνες. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, δεν θα ήμουν αμελής. Εφόσον άλλοι είχαν φέρει τόσους ανθρώπους στον οίκο του Θεού, δεν ήταν κάτι απίθανο.

Είδα ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού λένε: «Κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, πρέπει να εκπληρώνεις την ευθύνη σου και να αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα όλους εκείνους στους οποίους το διαδίδεις. Ο Θεός σώζει τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό και πρέπει να έχεις κατά νου το θέλημα του Θεού, δεν πρέπει να προσπερνάς απρόσεκτα κανέναν που αναζητά και εξετάζει την αληθινή οδό. Επιπλέον, κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, πρέπει να κατανοείς τις αρχές. Με κάθε άτομο που μελετά την αληθινή οδό, πρέπει να παρατηρείς, να κατανοείς και να αντιλαμβάνεσαι πράγματα όπως το θρησκευτικό του υπόβαθρο, τον βαθμό του επιπέδου του και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του. Αν βρεις ένα άτομο που διψάει για την αλήθεια, που μπορεί να κατανοήσει τα λόγια του Θεού και που μπορεί να δεχτεί την αλήθεια, τότε αυτό το άτομο έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Θα πρέπει να προσπαθήσεις με όλη σου τη δύναμη να συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια και να τον κερδίσεις —εκτός κι αν έχει κακή ανθρώπινη φύση και απαίσιο χαρακτήρα, και η δίψα του είναι προσποιητή, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να διαφωνεί και να προσκολλάται στις αντιλήψεις του. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να τον παραμερίσεις και να τον εγκαταλείψεις. Μερικοί άνθρωποι που μελετούν την αληθινή οδό είναι ικανοί να κατανοήσουν και είναι εξαιρετικού επιπέδου, αλλά είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, προσκολλημένοι πιστά σε θρησκευτικές αντιλήψεις, οπότε θα πρέπει να τους γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για να βοηθηθούν στην επίλυση αυτού. Θα πρέπει να εγκαταλείψεις την προσπάθεια μόνο αν δεν δέχονται την αλήθεια ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο συναναστρέφεσαι μαζί τους, γιατί τότε θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς και ό,τι οφείλεις να κάνεις. Εν ολίγοις, μην εγκαταλείπεις ελαφρά τη καρδία οποιονδήποτε μπορεί να αναγνωρίσει και να δεχτεί την αλήθεια. Εφόσον είναι πρόθυμος να μελετήσει την αληθινή οδό και ικανός να αναζητήσει την αλήθεια, θα πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να του διαβάζεις περισσότερα από τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεσαι περισσότερο μαζί του σχετικά με την αλήθεια, να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο του Θεού και να αποσαφηνίζεις τις αντιλήψεις του, ώστε να τον κερδίσεις και να τον φέρεις ενώπιον του Θεού. Αυτό συμφωνεί με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Πώς μπορεί, λοιπόν, να κερδηθεί; Αν, κατά την ενασχόλησή σου μαζί του, διαπιστώσεις ότι αυτό το άτομο έχει καλό επίπεδο και καλή ανθρώπινη φύση, πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να εκπληρώσεις την ευθύνη σου· πρέπει να πληρώσεις ένα ορισμένο τίμημα και να χρησιμοποιήσεις συγκεκριμένους τρόπους και μέσα, και δεν έχει σημασία τι τρόπους και μέσα χρησιμοποιείς, αρκεί να αποσκοπούν στο να τον κερδίσεις. Εν ολίγοις, προκειμένου να τον κερδίσεις, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να χρησιμοποιήσεις την αγάπη και να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου. Πρέπει να συναναστραφείς σχετικά με όλες τις αλήθειες που κατανοείς και να κάνεις όλα όσα πρέπει να κάνεις. Ακόμα και αν αυτό το άτομο δεν κερδηθεί, εσύ θα μείνεις με καθαρή συνείδηση. Αυτό σημαίνει να κάνεις ό,τι μπορείς και ό,τι οφείλεις να κάνεις. Αν δεν συναναστραφείς με σαφήνεια σχετικά με την αλήθεια και το άτομο συνεχίσει να προσκολλάται στις αντιλήψεις του, και αν χάσεις την υπομονή σου και παραιτηθείς από αυτό το άτομο με δική σου πρωτοβουλία, τότε θα έχεις αμελήσει τα καθήκοντά σου και αυτό θα αποτελέσει στίγμα για σένα. Μερικοί άνθρωποι λένε: “Το ότι έχω αυτό το στίγμα σημαίνει ότι με έχει καταδικάσει ο Θεός;” Τέτοια ζητήματα εξαρτώνται από το αν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα πράγματα σκόπιμα και κατά συνήθεια. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους για περιστασιακές παραβάσεις· αρκεί να μετανοήσουν. Όταν, όμως, σφάλλουν εν γνώσει τους και αρνούνται να μετανοήσουν, ο Θεός τούς καταδικάζει. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μην τους καταδικάσει όταν έχουν σαφή επίγνωση της αληθινής οδού και παρόλα αυτά αμαρτάνουν σκόπιμα; Αν το δούμε σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, αυτό είναι ανευθυνότητα, απροσεξία και επιπολαιότητα· στην καλύτερη περίπτωση, δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου, και έτσι κρίνει ο Θεός τα λάθη σου· αν αρνηθείς να μετανοήσεις, θα καταδικαστείς. Κι έτσι, για να μειώσουν ή να αποφύγουν τέτοια λάθη, οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, προσπαθώντας ενεργά να απαντήσουν σε όλα τα ερωτήματα που έχουν οι άνθρωποι που εξετάζουν την αληθινή οδό, και οπωσδήποτε να μην αναβάλλουν και να μην καθυστερούν τα κρίσιμα ερωτήματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Τα λόγια του Θεού με έβαλαν σε σκέψεις, συγκινήθηκα πολύ. Ο Θεός είχε αναθέσει στους ανθρώπους καθήκοντα και περίμενε να τα δώσουν όλα, μα εγώ δεν ήθελα να κάνω θυσίες για να φέρω τους ανθρώπους στον Θεό. Ήμουν τεμπέλα, απρόσεκτη στο καθήκον μου. Δεν έκανα όπως είπε ο Θεός, δεν έδινα προσοχή σε όσους ερευνούσαν την αληθινή οδό ούτε εκπλήρωνα τις ευθύνες μου. Πίστευα ότι αρκούσε απλώς να προσκαλώ πολλούς ανθρώπους και ότι το μετά δεν ήταν δική μου δουλειά. Κατά την άποψή μου, ήταν ευθύνη των ποτιστών και το αν ερχόντουσαν στις συναθροίσεις δεν ήταν δικό μου πρόβλημα ή δική μου ευθύνη. Έτσι, όταν δεν έρχονταν στις συναθροίσεις, δεν έψαχνα σοβαρά για λόγια από τον Θεό για να τους βοηθήσω. Πίστευα ότι δεν μπορούσα εύκολα να λύσω τα προβλήματά τους, οπότε ήθελα να τους εγκαταλείψω. Στην πραγματικότητα, εφόσον ταίριαζαν με τις αρχές για το κήρυγμα του ευαγγελίου, έπρεπε να τους προσέξω· εγώ ήμουν αυτή που τους προσκαλούσε ν’ ακούσουν. Σε κανονικές συνθήκες, έπρεπε να επικοινωνώ μαζί τους και μετά το κήρυγμα, αλλά δεν το έκανα. Απλώς τους παρέδιδα στους ποτιστές, και τέλος. Δεν είχα καμία αίσθηση ευθύνης ούτε με ένοιαζε το θέλημα του Θεού. Μόλις αναγνώρισα το πρόβλημά μου, αποφάσισα ν’ αλλάξω τη στάση μου, μα ήξερα ότι δεν μπορούσα να το κάνω μόνη μου. Έπρεπε να προσευχηθώ για τη βοήθεια του Θεού. Έπειτα, όταν συναντούσα πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου, προσευχόμουν στον Θεό να με κάνει να τους φέρω σ’ Αυτόν, και να έχω τη θέληση να εργαστώ σκληρά και να κάνω θυσίες, όχι να είμαι νωθρή στο καθήκον μου όπως πριν. Ρώτησα, επίσης, την επικεφαλής μου πώς να τους κάνω να δεχτούν το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού. Μου έδειξε μερικούς τρόπους και άρχισα να συλλογίζομαι, ψάχνοντας να βρω τι δεν έκανα ακόμη. Είδα ότι δεν αναζητούσα την αλήθεια στο έργο μου και δεν μάθαινα απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όταν κάποιοι δεν έρχονταν στις συναθροίσεις, δεν αναζητούσα το γιατί και απλώς τους εγκατέλειπα. Είχα πολύ χαλαρή στάση απέναντι στο καθήκον μου.

Αυτό με έκανε να σκεφτώ τα λόγια του Θεού: «Το πώς βλέπεις τις αποστολές από τον Θεό είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι πολύ σοβαρό ζήτημα. Αν αδυνατείς να ολοκληρώσεις όσα εμπιστεύτηκε ο Θεός στους ανθρώπους, τότε δεν είσαι ικανός να ζεις στην παρουσία Του και θα πρέπει να τιμωρηθείς. Έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωρίζεται από τη γη ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ολοκληρώνουν όποιες αποστολές τούς εμπιστεύεται ο Θεός· τούτη είναι η υπέρτατη ευθύνη τους, τόσο σημαντική όσο και η ίδια η ζωή τους. Αν δεν πάρεις στα σοβαρά τις αποστολές από τον Θεό, τότε Τον προδίδεις με τον πλέον σοβαρό τρόπο· συνεπώς, είσαι πιο αξιοθρήνητος κι από τον Ιούδα, και θα πρέπει να υποστείς κατάρες. Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν σε βάθος το πώς πρέπει να βλέπουν αυτό που τους εμπιστεύεται ο Θεός και πρέπει τουλάχιστον να κατανοούν ότι οι αποστολές που ο Θεός εμπιστεύεται στην ανθρωπότητα είναι εξύψωση και ιδιαίτερη χάρη από τον Θεό· είναι τα πιο ένδοξα πράγματα. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να εγκαταλειφθεί· ακόμα κι αν κάποιος πρέπει να θυσιάσει την ίδια τη ζωή του, πρέπει και πάλι να εκπληρώσει την αποστολή από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ντράπηκα. Ως δημιούργημά Του, πρέπει να εκτελώ καλά το καθήκον μου. Αυτή είναι η αποστολή μου και ο λόγος που ζω. Αν δεν μπορώ, θα έχω χάσει τον σκοπό της δημιουργίας μου και θα είμαι ανάξια να ζω ενώπιον του Θεού. Τελικά, ο Θεός θα με σιχαθεί και θα με εξαλείψει. Ο Θεός επιθυμεί διακαώς να διαδοθεί το ευαγγέλιο της βασιλείας· θα έπρεπε να τα δίνω όλα στο καθήκον μου, όχι να είμαι απρόσεκτη. Σκέφτηκα τότε που ο Θεός είπε στον Νώε να φτιάξει την κιβωτό. Παρόλο που ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ο Νώε δεν τα παράτησε. Δεν ρώτησε τον Θεό πότε θα τελείωνε η κιβωτός ή πότε θα ερχόταν ο κατακλυσμός. Απλώς ακολούθησε τις οδηγίες Του και την κατασκεύασε. Αφού αναγνώρισα αυτό, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αλλάξω στάση προς το καθήκον μου, να κάνω ό,τι κι ο Νώε και να βάζω τα δυνατά μου στο καθήκον μου. Σε μια συνάθροιση, οι άλλοι έλεγαν τις εμπειρίες τους από το κήρυγμα και πώς επέλυαν ζητήματα πιθανών αποδεκτών του ευαγγελίου με τα λόγια του Θεού. Συγκινήθηκα πολύ αφού τους άκουσα. Δεν ήθελα να είμαι πλέον τεμπέλα, αλλά να είμαι υπεύθυνη· να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια στο καθήκον.

Συχνά παρατηρούσα ποιοι δεν έρχονταν στις συναθροίσεις, καλούσα όσους δεν έρχονταν και συναναστρεφόμουν μαζί τους πάνω στα λόγια του Θεού. Όταν φρόντιζα το κάθε άτομο με την καρδιά μου, οι περισσότεροι έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις. Θυμάμαι, υπήρχε κάποια που είχε μέρες να έρθει. Της έστειλα ένα μήνυμα, μα αφού πέρασαν κάποιες ημέρες και δεν απάντησε, ανησύχησα. Κάλεσα τον αδελφό Ντέρλι, έναν ποτιστή, να ρωτήσω τι συνέβαινε. Είπε ότι εκείνη είχε δυσκολίες στη δουλειά της, κι έτσι μοιράστηκε μαζί της κάποια λόγια του Θεού. Αφού το άκουσα αυτό, ένιωσα ότι δεν αρκούσε, κι έτσι του ζήτησα να συναναστραφεί μαζί της από το τηλέφωνο. Προς έκπληξή μου, μετά τη συναναστροφή, ήρθε στη συνάθροιση την ίδια μέρα και ζήτησε συγγνώμη που δεν ερχόταν προηγουμένως. Σύντομα, έγινε μέλος της εκκλησίας. Η καρδιά μου ξεχείλιζε από χαρά. Ήμουν τόσο ευγνώμων στον Θεό!

Είδα ότι ο Θεός λέει, επίσης: «Αν στ’ αλήθεια διακατέχεσαι από συνείδηση και σύνεση, τότε σε ό,τι κάνεις, θα βάζεις λίγο περισσότερο μεράκι, καθώς και λίγη περισσότερη καλοσύνη, υπευθυνότητα και προσοχή, και θα είσαι ικανός να καταβάλλεις μεγαλύτερη προσπάθεια. Όταν είσαι ικανός να καταβάλλεις μεγαλύτερη προσπάθεια, τα αποτελέσματα των καθηκόντων που εκτελείς θα βελτιωθούν. Τα αποτελέσματά σου θα είναι καλύτερα, και τούτο θα ικανοποιήσει και τους άλλους ανθρώπους και τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Πρέπει να επιτύχεις την είσοδο από τη θετική πλευρά. Αν περιμένεις παθητικά, τότε συνεχίζεις να είσαι αρνητικός. Πρέπει να είσαι δραστήριος στη συνεργασία σου μαζί Μου. Να είσαι επιμελής και ποτέ οκνηρός. Πάντα να Με συναναστρέφεσαι και να αποκτήσεις ακόμα βαθύτερη οικειότητα μαζί Μου. Αν δεν καταλαβαίνεις, μην ανυπομονείς για γρήγορα αποτελέσματα. Δεν είναι ότι δεν θα σου πω· θέλω να δω αν βασίζεσαι πάνω Μου όταν βρίσκεσαι υπό την παρουσία Μου και αν στηρίζεσαι πάνω Μου με σιγουριά. Πρέπει πάντοτε να παραμένεις κοντά Μου και να εναποθέτεις όλα τα ζητήματα στα χέρια Μου. Μη γυρίσεις πίσω με άδεια χέρια. Αφού βρεθείς, εν αγνοία σου, κοντά Μου για κάποιο διάστημα, οι προθέσεις Μου θα σου αποκαλυφθούν. Αν τις κατανοήσεις, τότε θα βρεθείς πραγματικά πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Μου και θα έχεις βρει πραγματικά το πρόσωπό Μου. Θα είσαι αρκετά ξεκάθαρος και σταθερός μέσα σου και θα έχεις κάτι στο οποίο μπορείς να στηριχθείς. Τότε θα κατέχεις, επίσης, δύναμη αλλά και αυτοπεποίθηση, και θα έχεις βρει ένα μονοπάτι προς τα εμπρός. Όλα θα σου έρθουν εύκολα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 9). Πριν, ήμουν παθητική και κάπως απρόσεκτη στο καθήκον μου. Εγκατέλειπα απρόσεκτα τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω ότι είναι πολύ σημαντικό το τι βρίσκεται στην καρδιά μας. Όταν συμπεριφερόμαστε με αγάπη και συναναστρεφόμαστε ειλικρινά, θα δούμε την καθοδήγηση του Θεού. Αφού το κατάλαβα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθά να εκτελώ καλά το καθήκον μου, και να κάνω συνειδητά πράξη τα λόγια Του. Έπειτα, μιλούσα ενεργά με τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Εάν πληρούσαν τις αρχές του κηρύγματος, συνέχιζα να μαθαίνω γι’ αυτούς μέχρι να αποδεχθούν το έργο του Θεού. Όταν το έκανα, ένιωθα τον Θεό να με καθοδηγεί και να με βοηθά να καταλάβω πώς να κάνω το καθήκον μου· έτσι, ένιωθα μεγάλη ανακούφιση. Δόξα τω Θεώ!