Από την Τζινσίν, ΗΠΑ

Τον Μάρτιο του 2017, ξεκίνησα το έργο του γραφικού σχεδίου για την εκκλησία, κυρίως για αφίσες και μικρογραφίες ταινιών. Στην αρχή, δεν είχα πολλές τεχνικές γνώσεις, έτσι συνεχώς μάθαινα τις αρχές και τις τεχνικές δεξιότητες. Ζητούσα σεμνά τη βοήθεια των αδελφών και πρόσεχα να δέχομαι τις συμβουλές των άλλων στα σχέδιά μου. Λίγο αργότερα, άρχισα να κατανοώ τις τεχνικές δεξιότητες που χρειαζόμουν στο καθήκον μου. Οι μικρογραφίες μου ανέβηκαν στο διαδίκτυο και το ποσοστό των κλικ ήταν πολύ καλό. Υπήρχε μια συγκεκριμένη αφίσα για ένα ντοκιμαντέρ που είχαν επαινέσει πολλοί αδελφοί και αδελφές. Οι άλλοι με συμβουλεύονταν συχνά σε τεχνικά ζητήματα, κι έτσι ένιωθα πως είχα πολύ ταλέντο στον τομέα του γραφικού σχεδίου. Χωρίς να το καταλάβω, έγινα αλαζονική.

Αργότερα, όταν σχεδίαζα μικρογραφίες που ήταν ευκολότερες από τις αφίσες ταινιών, ένιωθα πως ήμουν αρκετά επιδέξια ώστε να τις κάνω πολύ γρήγορα. Έτσι, τις έκανα βάσει των τεχνικών δεξιοτήτων που είχα χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς να αναζητώ τις αρχές. Ως αποτέλεσμα, οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν πως τόσο ο φωτισμός όσο και τα χρώματα ήταν εκτός θέματος. Δεν έλαβα υπόψη τα σχόλιά τους ούτε τα αποδέχτηκα, αλλά σκέφτηκα: «Δεν έχετε καθόλου γούστο; Αποτελεί τολμηρή πρωτοτυπία. Την έχω σκεφτεί και δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι υποδείξεις σας δηλώνουν άγνοια». Δεν άλλαξα στάση και μάλιστα θύμωσα πάρα πολύ. Αρνήθηκα να κάνω την οποιαδήποτε αλλαγή. Ως αποτέλεσμα, κάποιες μικρογραφίες μου απορρίφθηκαν λόγω θεμάτων με τις εικόνες. Αργότερα, άκουσα πως μια αδελφή ένιωθε να περιορίζεται από μένα και φοβόταν να μου κάνει άλλες υποδείξεις. Όταν το άκουσα, ένιωσα κάπως άσχημα, όμως δεν έκανα αυτοκριτική υπό το πρίσμα του τι είχε συμβεί.

Λίγο μετά, εργαζόμουν πάνω σ’ ένα σχέδιο για μια άλλη αφίσα ταινίας. Η ταινία αφορούσε μια πιστή που εξαιτίας της πλάνης και του ελέγχου της από πάστορες και πρεσβύτερους και λόγω θρησκευτικών αντιλήψεων, δεν αποδεχόταν το νέο έργο του Θεού. Τελικά, μετά από αναζήτηση της αλήθειας, αποδέχτηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και κατέληξε να ζει υπό το φως του Θεού. Σκέφτηκα το θέμα και είπα: «Η καλύτερη ιδέα είναι να υπάρχει στην αφίσα μια διαβάθμιση από το σκοτάδι στο φως». Έψαξα πολύ για να βρω παρόμοιες αφίσες ταινιών για να τις έχω ως αναφορά. Όταν κοίταξα την τελική εικόνα, σκέφτηκα πως ήταν πολύ καλή, πως έμοιαζε με αφίσα ταινίας που θα έσπαγε τα ταμεία. Ήμουν περήφανη για τον εαυτό μου. Τότε, μια αδελφή είδε την αφίσα και μου έκανε την εξής υπόδειξη: «Είναι πολύ σκοτεινή εδώ. Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες και είναι πολύ μουντή». Μια άλλη αδελφή έκανε την εξής υπόδειξη: «Γενικά είναι πολύ σκοτεινή, δεν είναι καθαρή. Μοιάζει κάπως ζοφερή. Η ταινία αυτή δίνει μαρτυρία για τον Θεό, έτσι η εικόνα δεν πρέπει να είναι τόσο σκοτεινή». Αντιστεκόμουν σθεναρά σε ό,τι έλεγαν. Σκεφτόμουν: «Εγώ νομίζω ότι είναι τέλεια. Δεν γνωρίζετε από φωτοσκιάσεις και λέτε σ’ εμένα τι να κάνω. Μήπως είστε απλά σχολαστικές;» Αυτό που είπα ήταν: «Δεν είναι σωστή η φωτοσκίαση; Πρέπει να υπάρχει μια αντίθεση φωτός και σκότους. Εξάλλου, είναι αφίσα ταινίας, άρα σκοπός είναι να δουλευτούν οι φωτοσκιάσεις. Έτσι κάνουν σε όλες τις αφίσες ταινιών. Δεν υπάρχει κάτι κακό σ’ αυτό». Έπειτα, τους έστειλα ένα αντίγραφο της αφίσας ταινίας που είχα ως αναφορά. Προς έκπληξή μου, είπαν πως υπήρχαν πολλά σκοτεινά σημεία στην αφίσα μου και δεν ήταν τόσο ωραία όσο η άλλη. Όταν το άκουσα, έγινα έξαλλη και σκέφτηκα: «Μην ξεχνάτε πως εμένα πάντα συμβουλεύεστε για τις φωτοσκιάσεις. Δεν έχετε ούτε τις βασικές γνώσεις πάνω σ’ αυτό, αλλά λέτε σ’ εμένα πώς να το κάνω. Έλα παππού μου να σου δείξω τ’ αμπελοχώραφά σου». Για να αποδείξω πως είχα δίκιο, έστειλα την εικόνα που είχα σχεδιάσει σε άλλους αδελφούς και αδελφές, αλλά κι εκείνοι μου είπαν πως ήταν πολύ σκοτεινή. Έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να την αλλάξω. Συνέχιζα να πιστεύω πως η ιδέα μου ήταν σωστή και πως συμφωνούσε με τις αρχές της φωτοσκίασης, έτσι έκανα κάποιες μικροαλλαγές, αλλά και πάλι δεν έγινε αποδεκτή. Ως αποτέλεσμα, δούλευα σχεδόν ένα μήνα πάνω σε μια εικόνα που κανονικά θα έπαιρνε μια βδομάδα. Τελικά, απορρίφθηκε λόγω ζητημάτων στον εννοιολογικό σχεδιασμό. Ήταν σαν να έφαγα ένα χαστούκι. Ένιωθα πολύ αποκαρδιωμένη και απογοητευμένη και δεν ήθελα να ανοιχτώ σε συναναστροφή στους άλλους. Ήμουν σε μια σκοτεινή, οδυνηρή θέση. Έπειτα, ο επικεφαλής μου υπενθύμισε πως κανένα από τα πρόσφατα σχέδιά μου δεν ήταν επιτυχές και πως έπρεπε να κάνω αμέσως αυτοκριτική ενώπιον του Θεού. Μόνο τότε παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού σε στοχασμό και βρήκα κάποια σχετικά λόγια Του.

Μια μέρα, στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα το εξής: «Όταν σου συμβαίνουν κάποια ζητήματα, δεν πρέπει να είσαι αυτάρεσκος και να σκέφτεσαι, “Κατανοώ τις αρχές και έχω τον τελικό λόγο. Εσείς δεν είστε αρμόδιοι να μιλήσετε. Τι γνωρίζετε εσείς; Δεν καταλαβαίνετε· Εγώ καταλαβαίνω!” Αυτό σημαίνει να είσαι αυτάρεσκος. Το να είναι κανείς αυτάρεσκος αποτελεί διεφθαρμένη, σατανική διάθεση· δεν είναι κάτι εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης». «Μπορεί να δικαιολογείσαι και μπορεί να μην υπάρχει κανένα σφάλμα σε ό,τι κάνεις· μπορεί να μην έχεις κάνει καθόλου λάθη και μπορεί να έχεις καλύτερη κατανόηση της τεχνικής πτυχής ενός ζητήματος απ’ ό,τι οι άλλοι, μα, όταν συμπεριφέρεσαι και ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι θα το καταλάβουν και θα πουν: “Η διάθεση αυτού του ατόμου δεν είναι καλή! Όταν του συμβαίνουν ζητήματα, δεν δέχεται τίποτε που έχει να πει κανένας άλλος, σωστό ή λάθος. Όλο αντιστέκεται. Αυτό το άτομο δεν αποδέχεται την αλήθεια”. Και αν οι άνθρωποι λένε ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, τι πρέπει να σκεφτεί ο Θεός; Είναι ο Θεός ικανός να δει αυτές τις εκφράσεις σου; Ο Θεός μπορεί να τα δει όλα πολύ καθαρά. Ο Θεός όχι μόνο ερευνά τα μύχια της καρδιάς του ανθρώπου, μα και παρακολουθεί όλα όσα λες και κάνεις κάθε στιγμή, σε κάθε μέρος. Και, όταν βλέπει αυτά τα πράγματα, τι κάνει; Λέει: “Είσαι πωρωμένος. Είσαι έτσι στις περιπτώσεις που έχεις δίκιο, και είσαι έτσι και στις περιπτώσεις που έχεις άδικο. Σε όλες τις περιπτώσεις, όλες οι αποκαλύψεις και οι εκφράσεις σου δείχνουν αντίθεση και αντιπαράθεση. Δεν δέχεσαι τίποτε από τις ιδέες ή τις προτάσεις των άλλων. Όλα μέσα στην καρδιά σου αποτελούν αντίφαση, περιορισμό και άρνηση. Είσαι πολύ δύσκολος!”» («Όσοι δεν μπορούν να ζουν πάντα ενώπιον του Θεού είναι άπιστοι» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ο Θεός πράγματι κοιτά μέσα στην καρδιά και το μυαλό μας. Αυτό εξέθεσε τελείως την κατάστασή μου. Αποκάλυπτα τη σατανική διάθεση της αλαζονείας. Όταν οι αφίσες μου είχαν την αποδοχή και τον έπαινο των αδελφών νόμιζα πως ήταν εξαιτίας των δεξιοτήτων μου και πως κανείς δεν με έφτανε στο σχέδιο και στις τεχνικές γνώσεις. Όταν οι άλλοι μου έκαναν υποδείξεις, αρνούμουν να τις αποδεχτώ, θεωρώντας πως δεν καταλάβαιναν. Ακόμα κι όταν πολλά άτομα έκαναν την ίδια υπόδειξη, ήμουν πολύ αυστηρή. Προσποιήθηκα πως αποδεχόμουν όσα έλεγαν, ενώ ήμουν προσκολλημένη στη δική μου σκέψη. Άλλαξα μόνο όσα με βόλευαν και αρνούμουν να αλλάξω αυτά με τα οποία διαφωνούσα. Βρήκα κάθε λογής δικαιολογία για να διαφωνήσω και μάλιστα έχασα την ψυχραιμία μου. Έτσι, κατέληξα να προκαλώ ασφυξία σε μια αδελφή. Κατάλαβα πως ήμουν αλαζονική πέρα από κάθε λογική και τελείως παράλογη! Ήμουν τόσο αλαζονική και αυτάρεσκη που δεν ήθελα να αποδέχομαι τις υποδείξεις κανενός. Η εικόνα μου όχι μόνο έπρεπε να αλλάξει ξανά και ξανά, καθυστερώντας το έργο μας, αλλά κι η κατάστασή μου χειροτέρευε. Αν δεν είχα αυτές τις αποτυχίες και τα εμπόδια, δεν θα είχα παρουσιαστεί ποτέ ενώπιον του Θεού για σκέψη και αυτογνωσία. Αν δεν επέστρεφα, αλλά συνέχιζα να ζω βάσει της αλαζονικής μου διάθεσης, οι άλλοι θα με απέρριπταν και ο Θεός θα με απεχθανόταν. Στη σκέψη αυτή, ένιωθα γεμάτη τύψεις και λίγο φοβισμένη. Προσήλθα αμέσως ενώπιον του Θεού σε προσευχή, πρόθυμη να μετανοήσω.

Έπειτα, ανοίχτηκα στις αδελφές στην ομάδα σχετικά με τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει και τους είπα πως ήμουν πρόθυμη να αποδέχομαι υποδείξεις και αντιμετώπιση. Στο εξής, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου έκαναν υποδείξεις στο καθήκον μου, αρχικά μου ήταν πολύ δύσκολο να τις αποδέχομαι. Μόλις όμως θυμόμουν τις πρόσφατες αποτυχίες μου, προσευχόμουν και παραμέριζα τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν τον λόγο που μου έκαναν εκείνη την υπόδειξη, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν την ακολουθούσα, και πού βρισκόταν το πρόβλημα. Έπειτα τη σκεφτόμουν βάσει της αρχής. Με αυτήν την προσέγγιση, ήταν πιο εύκολο να κατανοώ και να αποδέχομαι τις υποδείξεις των άλλων και οι επεξεργασίες μου γίνονταν καλύτερα δεκτές. Είδα επίσης πόσο υπέροχο είναι να κάνω πράξη την αλήθεια. Όμως, η αλαζονική μου διάθεση ήταν καλά εδραιωμένη μέσα μου, κι έτσι δεν μπόρεσα να την ξεριζώσω με μια μόνο εμπειρία αποτυχίας.

Λίγο αργότερα, βυθίστηκα και πάλι στην αλαζονεία. Μια φορά, σχεδίαζα μια μικρογραφία για εκκλησιαστικούς ύμνους. Σκέφτηκα πως εφόσον οι αδελφοί και οι αδελφές εξέφραζαν δοξολογία στον Θεό μετά από εμπειρία του έργου Του, θα έπρεπε να είχε μια ζεστή, ρομαντική και όμορφη αίσθηση. Θυμήθηκα μια θεωρία χρωμάτων που είχα μάθει, που έλεγε πως το μωβ έδινε αυτήν την αίσθηση και είχε ένα αξιοπρεπές και κομψό νόημα. Θεώρησα πως δεν θα ήταν λάθος να χρησιμοποιήσω το μωβ ως κύριο χρώμα. Όταν τελείωσα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές είπαν πως τους άρεσε η σκέψη μου και πως το χρώμα ήταν όμορφο. Ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και σκέφτηκα πως τελικά είχα κάποιο επίπεδο και ικανότητες στο σχέδιο. Εξεπλάγην όταν μια αδελφή, καινούρια στο σχέδιο, μου έστειλε την εξής υπόδειξη: «Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι πραγματικές εμπειρίες και κατανοήσεις των αδελφών. Το μωβ χρώμα είναι πολύ ονειρικό και δεν ταιριάζει με το ύφος των ύμνων. Χτυπάει κάπως άσχημα στο μάτι. Θα πρότεινα να το αλλάξεις». Όταν διάβασα την υπόδειξή της, ένιωσα μια έντονη εσωτερική αντίσταση. Σκέφτηκα: «Πολλά εκπαιδευτικά βιβλία που κοίταξα, λένε πως το μωβ δίνει μια ωραία, ζεστή αίσθηση. Εξάλλου, υπάρχουν πολλά σχέδια στο διαδίκτυο που χρησιμοποιούν έτσι το μωβ. Γιατί λες πως χτυπά άσχημα στο μάτι; Εκτός αυτού, είσαι ακόμα πρωτάρα κι ενώ δεν έχεις σχεδιάσει τίποτα δικό σου, κάνεις σ’ εμένα υποδείξεις. Δεν γνωρίζεις τα όριά σου». Όμως, δεν ένιωθα ακόμα άνετα να την αντικρούσω ευθέως, έτσι την απέφυγα, λέγοντας πως θα ρωτούσα την άποψη κι άλλων αδελφών. Ποτέ δεν ρώτησα τη γνώμη κάποιου άλλου, απλώς το αγνόησα.

Λίγες μέρες αργότερα, μια άλλη αδελφή μού έκανε το ίδιο σχόλιο και είπε πως το χρώμα ήταν καταθλιπτικό και μου πρότεινε να το αλλάξω. Τότε, ο επικεφαλής μού υπενθύμισε να μην είμαι ισχυρογνώμων και πως έπρεπε να κάνω αλλαγές για επαναξιολόγηση. Δεν τόλμησα να εμμείνω στη θέση μου, κι έτσι προσπάθησα να κάνω κάποιες αλλαγές. Όμως δεν ήμουν πρόθυμη να αφήσω την ιδέα του μωβ. Σκέφτηκα: «Το σχέδιό μου με αυτό το χρώμα δεν είναι τόσο κακό. Σε κάποιους άλλους άρεσε, γιατί λοιπόν πρέπει να το αλλάξω;» Όμως, με αυτόν τον τρόπο σκέψης, δυσκολευόμουν να το αλλάξω. Μετά από κάποιες προσπάθειες, ακόμα δεν φαινόταν καλό. Τότε, σε μια επεξεργασία, εμφανίστηκε ένα ελάττωμα στην εικόνα, το οποίο προσπαθούσα για ώρες να διορθώσω, αλλά δεν μπόρεσα. Ήμουν απίστευτα εκνευρισμένη και πελαγωμένη, και μάλιστα ήθελα να τα παρατήσω. Σκέφτηκα πως είχα αφιερώσει έναν μήνα σ’ αυτήν την εικόνα, αλλάζοντάς την έξι φορές, και οι άλλοι μου είχαν κάνει τόσες υποδείξεις. Δεν την είχα ακόμα τελειώσει και το έργο μας έμενε πίσω. Ήμουν πολύ αναστατωμένη. Θυμήθηκα πως στο παρελθόν είχα παρακωλύσει το έργο μας επειδή ήμουν αλαζονική και δεν δεχόμουν σχόλια. Τώρα, ήμουν και πάλι αλαζονική και απέρριπτα τις υποδείξεις των άλλων. Δεν ήταν το ίδιο παλιό πρόβλημα; Προσήλθα γρήγορα ενώπιον του Θεού σε προσευχή, λέγοντας: «Θεέ μου, η αλαζονική μου διάθεση είναι πολύ σοβαρή. Δεν μπορώ να υποταχτώ σε αυτήν την κατάσταση. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με και οδήγησέ με, ώστε να κατανοήσω το θέλημά Σου, να γνωρίσω τον εαυτό μου και να βγω απ’ αυτήν την κατάσταση».

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό. Αν και, εξωτερικά, ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία έναντι των άλλων. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να σέβονται τον Θεό, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα τις αλαζονικές τους διαθέσεις. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική σου διάθεση, τόσο περισσότερο σεβασμό θα αποκτήσεις για τον Θεό, και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις» (Η συναναστροφή του Θεού). Αυτό με βοήθησε να καταλάβω πως η αλαζονεία είναι η ρίζα της αντίστασης στον Θεό. Υπό τον έλεγχο της αλαζονικής μου διάθεσης, θεωρούσα πως είχα πάντα δίκιο, λες και ήταν οι απόψεις μου η αλήθεια, λες και είχαν εξουσία. Δεν επιθυμούσα να αναζητήσω την αλήθεια και να υποταχτώ στον Θεό. Δεν ήμουν διατεθειμένη να δεχτώ υποδείξεις. Ειδικά από κάποιον που δεν ήταν τεχνικά καταρτισμένος ή δεν κατανοούσε κάποια τεχνικά σημεία. Ήμουν τελείως κάθετη. Έκανα πως τις αποδεχόμουν, αλλά στην πραγματικότητα, δεν τις έπαιρνα στα σοβαρά. Ο Θεός μού υπενθύμισε πολλές φορές μέσω άλλων να παραμερίσω τη βούλησή μου, να εστιάσω στα οφέλη του οίκου του Θεού, να αναζητήσω, να προσπαθήσω και να δημιουργήσω την καλύτερη εκδοχή. Όμως ήμουν απίστευτα ισχυρογνώμων και επηρμένη. Θεωρούσα τις ιδέες μου και την εμπειρία μου ως αλήθεια και πατούσα πόδι όταν οι υποδείξεις των άλλων δεν γίνονταν αποδεκτές από μένα. Αυτό διατάρασσε το έργο του οίκου του Θεού. Τότε τελικά, άρχισα να κατανοώ τα εξής λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό». «Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό». Ήμουν απόλυτα πεπεισμένη γι’ αυτό. Επίσης ένιωθα κάπως φοβισμένη. Μου θύμισε τους αντίχριστους στην εκκλησία. Ήταν πολύ αλαζονικοί και αυταρχικοί και δεν άκουγαν ποτέ τις υποδείξεις των άλλων. Ξεσπούσαν μάλιστα σε όσους έκαναν σχόλια και τους απέκλειαν, κι αυτό πραγματικά διατάρασσε το έργο του οίκου του Θεού και πρόσβαλλε τη διάθεση του Θεού. Όλοι αυτοί απομακρύνθηκαν απ’ τον Θεό. Δεν είχα διαπράξει κακό όμοιο με αυτό των αντίχριστων, όμως διέφερε η διάθεση που είχα αποκαλύψει από τη δική τους; Τότε κατάλαβα πόσο σοβαρές θα ήταν οι συνέπειες αν η αλαζονεία μου δεν διορθωνόταν. Προσήλθα αμέσως ενώπιον του Θεού σε προσευχή, πρόθυμη να μετανοήσω.

Έπειτα, διάβασα το εξής χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Κοιτάζοντάς το τώρα, είναι δύσκολο να εκπληρώσει κανείς επαρκώς το καθήκον του; Στην πραγματικότητα, δεν είναι· οι άνθρωποι πρέπει μόνο να είναι σε θέση να διατηρήσουν στάση ταπεινότητας, να έχουν λίγη σύνεση και να υιοθετήσουν μια κατάλληλη θέση. Όσο μορφωμένος κι αν νομίζεις πως είσαι, ό,τι βραβεία κι αν έχεις κερδίσει ή όσα κι αν έχεις επιτύχει, και όσο υψηλό κι αν πιστεύεις ότι είναι το επίπεδό σου και ο βαθμός σου, πρέπει να αρχίσεις εγκαταλείποντας όλα αυτά τα πράγματα —αυτά δεν μετράνε καθόλου. Στον οίκο του Θεού, όσο σπουδαία και καλά κι αν είναι αυτά τα πράγματα, δεν μπορούν να είναι ανώτερα από την αλήθεια· δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να πάρουν τη θέση της. Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να έχεις αυτό το πράγμα που λέγεται σύνεση. Αν λες “Είμαι ιδιαίτερα χαρισματικός, έχω πολύ κοφτερό μυαλό, έχω γρήγορα αντανακλαστικά, μαθαίνω γρήγορα και έχω υπερβολικά καλή μνήμη”, και χρησιμοποιείς πάντοτε αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο, τότε αυτό θα επιφέρει προβλήματα. Αν βλέπεις αυτά τα πράγματα ως την αλήθεια ή ως ανώτερα από την αλήθεια, τότε θα σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη. Οι υπεροπτικοί, αλαζονικοί άνθρωποι που ενεργούν πάντοτε σαν ανώτεροι δυσκολεύονται περισσότερο απ’ όλους να αποδεχτούν την αλήθεια και είναι πιο επιρρεπείς να εκπέσουν. Αν μπορέσει κανείς να επιλύσει το πρόβλημα της αλαζονείας του, τότε γίνεται εύκολο να κάνει πράξη την αλήθεια. Έτσι, πρέπει πρώτα να αφήσεις και να αρνηθείς εκείνα τα πράγματα που μοιάζουν επιφανειακά να είναι ωραία και υψηλά και τα οποία προκαλούν τον φθόνο των άλλων. Εκείνα τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· αντίθετα, μπορούν να σε εμποδίσουν από το να εισέλθεις στην αλήθεια» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να παραμερίσω και να αρνηθώ τον εαυτό μου για να διορθώσω την αλαζονική μου διάθεση. Οι ανθρώπινες δεξιότητες, ικανότητες, εμπειρίες και τα χαρίσματα δεν είναι η αλήθεια, όσο εκπληκτικά κι αν είναι. Είναι απλώς τα εργαλεία για να κάνουμε το καθήκον μας. Δεν θα πρέπει να τα εκμεταλλευόμαστε. Το βασικό είναι να αναζητούμε την αλήθεια, να ενεργούμε βάσει αρχής, να συνεργαζόμαστε με τους άλλους και να μαθαίνουμε απ’ αυτούς. Έτσι μόνο κάνουμε καλά το καθήκον μας. Τότε, έριξα μια ματιά σε κάποιες από τις καλύτερες αφίσες μου και είδα πως υπήρχαν προφανή προβλήματα στη θεματολογία, τη φωτοσκίαση, τον χρωματισμό και τη σύνθεση στις αρχικές μου εικόνες. Όμως, μετά από επεξεργασία βάσει των σχολίων των αδελφών, βελτιώθηκαν πολύ και κάποιες είχαν υποστεί ολική μεταμόρφωση. Ντράπηκα όταν το είδα. Νόμιζα πως είχα κάποια επιτυχία στο έργο μου και είχα λάβει κάποιους επαίνους από άλλους επειδή είχα καλύτερες τεχνικές δεξιότητες και περισσότερη εμπειρία απ’ αυτούς. Το εκμεταλλεύτηκα, αρνούμενη να ακούσω κάποιον. Η αλήθεια όμως ήταν πως τα σχέδια μου είχαν πετύχει επειδή είχα τηρήσει τις αρχές της αλήθειας και είχα αποδεχτεί τις υποδείξεις των άλλων. Οφειλόταν στην καθοδήγηση και στη διαφώτιση του Θεού και στην αρμονική συνεργασία με τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν βασιζόμουν μόνο στις τεχνικές μου δεξιότητες, χωρίς να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας ή να δέχομαι τα σχόλια των άλλων, οι εικόνες μου δεν ήταν καλές κι αυτό παρακώλυε το έργο της εκκλησίας. Ντράπηκα πολύ όταν σκέφτηκα πως ήμουν πολύ αλαζονική και αυτάρεσκη στην προσέγγισή μου. Σαφώς και δεν ήμουν τίποτα το ιδιαίτερο. Είχα μόλις αγγίξει την άκρη του παγόβουνου στο σχέδιο και απείχα πολύ από μια αληθινή επαγγελματία. Αλλά και πάλι, ήμουν πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου και αλαζονική. Ήμουν πολύ θρασύς. Όταν το συνειδητοποίησα, είπα μια προσευχή και εγκατέλειψα τις απόψεις μου. Άκουσα τα σχόλια των άλλων και σκέφτηκα τις αλλαγές που θα έκανα για καλύτερα αποτελέσματα. Όχι μόνο επιλύθηκε το κυρίως πρόβλημα, αλλά βρήκα και καλύτερο χρώμα. Διόρθωσα την εικόνα πολύ γρήγορα και οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν πως ήταν πολύ πιο ωραία μετά τις αλλαγές. Ντράπηκα πολύ όταν το είδα. Αυτή η εικόνα είχε περάσει από πολλές αναθεωρήσεις αποκλειστικά εξαιτίας της αλαζονείας μου, χάνοντας πολύ πολύτιμο χρόνο και βάζοντας σε κόπο τους άλλους. Αυτό διατάραξε σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού. Όχι μόνο τελμάτωσαν οι δεξιότητές μου, αλλά και η είσοδός μου στη ζωή εμποδίστηκε. Είδα πως ζώντας σύμφωνα με την αλαζονική μου διάθεση, μόνο κακό προκαλούσε. Νιώθοντας πολλές τύψεις, αποφάσισα νοερά: «Ό,τι σχόλια κι αν δέχομαι, θα μάθω να παραμερίζω τον εαυτό μου, να αναζητώ την αλήθεια και να βάζω πρώτα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν πρέπει να συνεχίσω να ζω στην αλαζονεία».

Πρόσφατα, σχεδίασα μια μικρογραφία για ένα βίντεο ανάγνωσης των λόγων του Θεού κι όταν έδειξα το προσχέδιο στους αδελφούς και τις αδελφές, είπαν πως η υδρόγειος ήταν πολύ μεγάλη και έμοιαζε στριμωγμένη στο κέντρο, οπότε το οπτικό πεδίο δεν ήταν αρκετά ανοιχτό. Μου έστειλαν κάποιες εικόνες αναφοράς για να με βοηθήσουν να το βελτιώσω. Σκεφτόμουν: «Η υδρόγειος πρέπει να είναι τόσο μεγάλη για να έχει τη σωστή εμφάνιση. Δεν έχετε επαγγελματική εμπειρία στο γραφικός σχέδιο ούτε κάποια πρακτική εκπαίδευση. Είμαι πιο εξειδικευμένη σ’ αυτόν τον τομέα. Τα σχόλιά σας δεν μου προσφέρουν τίποτα». Έτσι, έριξα μια αδιάφορη ματιά στα σχόλιά τους και ήθελα να επεξεργαστώ την εικόνα βάσει της δικής μου σκέψης. Τότε, συνειδητοποίησα πως έδειχνα και πάλι αλαζονεία, πως δεν είχα σκεφτεί ήρεμα τα σχόλια ή το τελικό αποτέλεσμα. Έκρινα στα τυφλά κι αυτό ήταν αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Προσευχήθηκα αμέσως στον Θεό για να ησυχάσει την καρδιά μου, ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια και να απαρνηθώ τη σάρκα μου. Έπειτα, διάβασα το εξής χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό, πρώτα απ’ όλα, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στη γνώμη σου, προσεύχεσαι. Καθώς δεν διακρίνεις το σωστό από το λάθος, επιτρέπεις στον Θεό να σου αποκαλύψει και να σου πει ποιο είναι το καλύτερο και το καταλληλότερο πράγμα να κάνεις. Καθώς συμμετέχουν όλοι στη συναναστροφή, το Άγιο Πνεύμα φέρνει σε όλους σας διαφώτιση. Ο Θεός διαφωτίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με μια διαδικασία η οποία μερικές φορές απλώς αξιολογεί τη στάση σου. Αν η στάση σου είναι στάση άκαμπτης αυτοπεποίθησης, ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του από σένα και θα αποκλειστεί από σένα· θα σε εκθέσει και θα εξασφαλίσει ότι θα καταλήξεις σε αδιέξοδο. Αν, από την άλλη πλευρά, η στάση σου είναι σωστή, αν δεν είναι στάση επιμονής να γίνει το δικό σου ούτε στάση αυταρέσκειας, ούτε παρορμητική και απερίσκεπτη, μα στάση αναζήτησης και αποδοχής της αλήθειας, τότε όταν συναναστρέφεσαι με την ομάδα και το Άγιο Πνεύμα ξεκινά να εργάζεται ανάμεσά σας, ίσως Αυτός να σε καθοδηγήσει στην κατανόηση μέσω των λόγων κάποιου» (Η συναναστροφή του Θεού). Τότε κατάλαβα πως όταν στο καθήκον μου συναντούσα διάφορες ιδέες των άλλων, ήταν κάτι που επέτρεπε ο Θεός. Ο Θεός παρακολουθεί κάθε σκέψη και πράξη μας, έτσι θα πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια και να αποδέχομαι τον έλεγχο του Θεού. Δεν θα έπρεπε να παίρνω τα πράγματα τοις μετρητοίς και να κρίνω τον επαγγελματισμό των άλλων. Ακόμα κι αν είχα περισσότερες γνώσεις, όσο λογική κι αν θεωρούσα την ιδέα μου, έπρεπε να πάψω να είμαι ψηλομύτα, να παραμερίσω τις φαντασιοκοπίες μου, να αναζητήσω τις αρχές της αλήθειας και να δω τι είναι πιο αποτελεσματικό. Ακόμα κι αν τελικά αποδειχτεί πως είχα δίκιο, τουλάχιστον θα είχα αναζητήσει και θα είχα κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι ανεκτίμητο. Ο Θεός απεχθανόταν τις σατανικές μου διαθέσεις, που είναι εχθροί Του, έτσι η επίδειξη αλαζονείας ήταν χειρότερη από το να κάνω λάθος. Σκέφτηκα πως η αλαζονεία μου είχε πραγματικά διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού κι ένιωθα πως δεν έπρεπε πια να είμαι τόσο ξεροκέφαλη. Έπρεπε να προσεγγίζω με ηρεμία τις υποδείξεις για αναθεώρηση και να προσπαθώ να βελτιώσω την εικόνα. Έπειτα, πήρα στα σοβαρά τις υποδείξεις των άλλων και είδα πως μια από τις εικόνες αναφοράς είχε πολύ στυλ και θα μπορούσα να μάθω απ’ αυτήν. Το συζήτησα με τα άλλα μέλη της ομάδας και όλοι συμφώνησαν με τις αλλαγές βάσει της πρότασης. Ξανάφτιαξα το πλάνο και κάποια άλλα στοιχεία και πριν το καταλάβω, είχε τελειώσει. Ένιωθα πως όλα είχα γίνει με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Παρόλο που μου έκαναν κι άλλες υποδείξεις, το χειρίστηκα καταλλήλως και δεν ένιωθα τόσο κάθετη. Την άλλαξα με χαρά όσες φορές χρειάστηκε, για να δώσω μαρτυρία για τον Θεό. Μετά από μερικές αναθεωρήσεις, όλοι είπαν πως ήταν υπέροχη και δεν είχαν άλλες υποδείξεις. Είδα πόσο υπέροχο ήταν να εκτελώ έτσι το καθήκον μου.

Μέσα από την πειθαρχία, την έκθεση και την ανάγνωση των λόγων του Θεού, τελικά κατάλαβα και μίσησα την αλαζονική, σατανική μου διάθεση και είδα πως είναι βασικό να αναζητώ και να αποδέχομαι την αλήθεια σε όλα. Δεν είμαι τόσο αλαζονική όπως πριν και μπορώ να δέχομαι υποδείξεις από τους άλλους. Αυτή μου η αλλαγή οφείλεται εξολοκλήρου στην κρίση, την παίδευση και την πειθαρχία του Θεού.