Από τη Γουέξιαο, Νότια Κορέα

«Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια, Ο Χριστός των εσχάτων ημερών έχει φέρει την Εποχή της Βασιλείας). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ξεκαθάρισαν απορίες που είχα καιρό. Κάποτε προσευχόμουν στον Κύριο και εξομολογούμουν συχνά, μα συνέχιζα να λέω ψέματα και να αμαρτάνω. Αν δεν γινόταν το δικό μου, έχανα την ψυχραιμία μου και δεν τηρούσα τις διδαχές του Κυρίου ούτε ξέφευγα απ’ την αμαρτία. Αυτό με βασάνιζε πολύ. Ρώτησα πολλούς πάστορες, μα ποτέ δεν βρήκα λύση. Σκεφτόμουν: «Ο Κύριος είναι άγιος, πώς λοιπόν εγώ που ζω στην αμαρτία θα εισέλθω στη βασιλεία Του;» Στα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, βρήκα τον δρόμο της απελευθέρωσης απ’ την αμαρτία και της κάθαρσης απ’ τη διαφθορά.

Ως νέα πιστή, πήγα σε πρεσβυτεριανή εκκλησία στη Νότια Κορέα. Ο πάστοράς μας έλεγε πάντα: «Είμαστε αμαρτωλοί, γεμάτοι αμαρτία. Όμως, μη φοβάστε… ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε ως προσφορά περί αμαρτίας. Όσο προσευχόμαστε και εξομολογούμαστε στον Κύριο, Αυτός θα μας συγχωρεί και, όταν επιστρέψει, θα μας ανεβάσει στους ουρανούς». Ήμουν ευγνώμων προς τον Κύριο κι ένιωθα πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Του για μας. Όποτε έλεγα ψέματα ή αμάρτανα, προσευχόμουν, εξομολογούμουν και μετανοούσα και ένιωθα λίγη γαλήνη και χαρά. Ανυπομονούσα να έρθει ο Κύριος και να με εισαγάγει στη βασιλεία Του. Μα με τον καιρό, είδα πως η αμαρτία και η εξομολόγηση μού έγιναν ρουτίνα. Ήμουν πολύ πεισματάρα κι έχανα εύκολα την ψυχραιμία μου. Αν ο άντρας μου έλεγε ή έκανε κάτι που δεν μ’ άρεσε, τον έπρηζα και τσακωνόμουν μαζί του, αλλά μετά μετάνιωνα που δεν είχα υπομονή. Ιδίως όταν διάβαζα τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Κατά Ματθαίον 22:39), ένιωθα τελείως χάλια. Ένιωθα ανίκανη να δείξω υπομονή στους δικούς μου, πόσο μάλλον ν’ αγαπήσω τον πλησίον. Μίλησα πολλές φορές στον πάστορα για την απογοήτευσή μου, αναζητώντας δρόμο για να ξεφύγω από την αμαρτία, μα αυτός μου είπε να προσεύχομαι και να εξομολογούμαι περισσότερο. Δεν έβγαζα άκρη κι αναρωτιόμουν αν εκπλήρωνα το θέλημα του Κυρίου, αν θα εισερχόμουν στους ουρανούς, καθώς έκανα τις ίδιες αμαρτίες αφού εξομολογούμουν. Με τίποτα. Η Βίβλος λέει: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Προς Εβραίους 10:26). Αυτό με φόβιζε και με ανησυχούσε, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Προσευχόμουν πιο συχνά στον Κύριο να μου δίνει δύναμη να μην αμαρτάνω. Προσπαθούσα να ελέγχω τον εαυτό μου, αλλά ήμουν δέσμια της αμαρτίας. Με τον καιρό, εξαντλήθηκα και έπεσα σε κατάθλιψη. Πεταγόμουν κάθε τόσο απ’ το κρεβάτι και προσευχόμουν στον Κύριο κλαίγοντας, για να με βοηθήσει να βρω έναν δρόμο να ξεφύγω απ’ την αμαρτία.

Μια φίλη με κάλεσε αργότερα να πάω στην εκκλησία της. Αφού πήγα κάποιες φορές, είδα πως τα κηρύγματα του πάστορα ήταν πανομοιότυπα και χωρίς φως, Δεν έλεγαν πώς να ξεφύγεις απ’ την αμαρτία. Απογοητεύτηκα πολύ, ιδίως όταν είδα πως ένας πρεσβύτερος που υπηρετούσε 40 χρόνια την εκκλησία, που φαινόταν ευσεβής και ήταν σεβάσμιος, πήγαινε να κηρύξει σε προσεγμένους χώρους, για να ικανοποιεί άπληστα τη σάρκα. Μου κακοφάνηκε πολύ άμα είδα πως δεν είχε αλλάξει διόλου τη ζωή του. Αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού: «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικόν 11:45). Όσοι ζουν στην αμαρτία είναι ανάξιοι ν’ αντικρίσουν τον Θεό. Μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία Του; Ο πρεσβύτερος δεν είχε αλλάξει μέσα σε 40 χρόνια πίστης. Έτσι, μου φαινόταν ακόμα πιο δύσκολο ν’ αλλάξω εγώ. Ο πάστορας κι οι πρεσβύτεροι μας παρηγορούσαν λέγοντας: «Ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και μας λύτρωσε απ’ τις αμαρτίες μας, άρα μη σας ανησυχεί που αμαρτάνουμε». Εμείς, όμως, αμαρτάναμε και ήμασταν μιαροί μέσα στα χρόνια της πίστης μας. Ο Θεός είναι άγιος. Πώς λοιπόν θα αντικρίσουν το πρόσωπο του Κυρίου αμαρτωλοί σαν εμάς; Αυτές οι σκέψεις ήταν πολύ οδυνηρές κι ένιωθα να τα ’χω χαμένα. Αναρωτιόμουν πώς θα ξεφύγω από την αμαρτία. Σκέφτηκα την καλή μου φίλη, αδελφή Σισιού. Ήταν ευσεβής και σκεπτόμενη πιστή. Αποφάσισα να της μιλήσω. Τότε, όμως, θυμήθηκα πως πίστευε χρόνια στον Παντοδύναμο Θεό και ο πάστοράς μας επέμενε ν’ αποφεύγουμε τους πιστούς του Παντοδύναμου Θεού. Εκείνη τη στιγμή δίστασα, αλλά σκέφτηκα πως ήμουν εγκλωβισμένη στην αμαρτία και ο πάστορας δεν είχε απαντήσεις. Εκείνη ήταν καλή μου φίλη και με καλό επίπεδο. Είπα να δω μήπως είχε κάτι να προτείνει. Αποφάσισα να κανονίσω να συναντηθούμε.

Όταν τη συνάντησα, είδα εκεί άγνωστά μου πρόσωπα. Όλοι φαίνονταν αξιοπρεπείς, σοβαροί και ήταν πολύ φιλικοί. Υπέθεσα πως ήταν από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού κι άρχισα να έχω επιφυλάξεις. Όταν άρχισαν να συζητούν για την πίστη, εγώ κώφευα και δεν ήθελα να μιλήσω πολύ. Τότε, μια αδελφή είπε στη συναναστροφή: «Πολλοί πιστοί νομίζουν ότι ο Κύριος Ιησούς ήρε τις αμαρτίες μας με τη σταύρωσή Του, ότι ο Θεός δεν βλέπει πια την αμαρτία μας κι έτσι δεν είμαστε πια αμαρτωλοί κι ότι ο Κύριος θα μας ανυψώσει στη βασιλεία Του όταν έρθει. Είναι σωστό, όμως; Ακόμη κι αν συγχωρούνται οι αμαρτίες μας με την πίστη στον Κύριο Ιησού, δεν αμαρτάνουμε απροκάλυπτα και δείχνουμε να φερόμαστε καλά, σημαίνει πως έχουμε καθαρθεί πλήρως από την αμαρτία; Διαρκώς λέμε ψέματα κι αμαρτάνουμε, φθονούμε και μισούμε. Είμαστε γεμάτοι αλαζονεία και δολιότητα και υποβιβάζουμε τους άλλους. Ακολουθούμε κοσμικές τάσεις, είμαστε άπληστοι και ματαιόδοξοι, κρίνουμε και κατηγορούμε τον Κύριο, όταν γίνεται κάτι που δεν μας αρέσει. Αυτό δείχνει πως καθόλου δεν έχουμε ξεφύγει από τα δεσμά της αμαρτίας και αυτή είναι η κατάσταση που ζουν όλοι οι πιστοί. Όπως ακριβώς είπε ο Παύλος στην Προς Ρωμαίους 7: “Επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω· διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω” (Προς Ρωμαίους 7:18-19). Οι αμαρτίες του αποστόλου Παύλου συγχωρέθηκαν από τον Κύριο Ιησού, και όμως, ο μεγαλύτερος καημός του ήταν ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει απ’ τα δεσμά της αμαρτίας. Υπέπεφτε διαρκώς σε αμαρτήματα, γι’ αυτό φώναξε απεγνωσμένα: “Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;” (Προς Ρωμαίους 7:24). Kι εμείς δεν έχουμε τον ίδιο καημό με τον Παύλο;» Τα λόγια της άγγιξαν την καρδιά μου. Αυτό ήταν που με απασχολούσε πιο πολύ. Δεν κρατήθηκα και ρώτησα: «Eίναι αλήθεια αυτό που είπες. Εξακολουθώ ν’ αμαρτάνω και να εξομολογούμαι, να ζω στην αμαρτία και είναι επώδυνο. Όμως δεν καταλαβαίνω το εξής: αφού ο Κύριος Ιησούς μάς λύτρωσε ήδη και συγχώρεσε τις αμαρτίες μας, γιατί συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε; Γιατί δεν ξεφεύγουμε απ’ την αμαρτία; Έτσι όπως πάμε, θα οδηγηθούμε στη βασιλεία Του, όταν έρθει ο Κύριος;»

Ως απάντηση, διάβασε λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)]. «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος).

Η αδελφή τότε συναναστράφηκε: «Την Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε ως προσφορά περί αμαρτίας, εφόσον Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα, εξομολογούμαστε και μετανοούμε, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και δεν θα καταδικαστούμε. Προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τη χάρη του Κυρίου. Αυτό είναι το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού. Mα Αυτός απλώς συγχώρεσε τις ανθρώπινες αμαρτίες με το έργο της λύτρωσης. Δεν μας απάλλαξε από σατανικές διαθέσεις ή την αμαρτωλή μας φύση. Αν και οι αμαρτίες μας συγχωρούνται με την πίστη μας, ακόμη έχουμε αμαρτωλή φύση και σατανικές διαθέσεις. Όπως η αλαζονεία, ο δόλος, η κακία, η σκληρότητα και η απέχθεια για την αλήθεια. Αυτά είναι ακόμη πιο επίμονα κι από την αμαρτία και η αιτία που αμαρτάνουμε και αντιστεκόμαστε στον Θεό. Αν δεν εξαλείψουμε τη σατανική μας φύση, αμαρτάνουμε, εξομολογούμαστε και πάλι απ’ την αρχή, χωρίς να ξεφεύγουμε από τα δεσμά της αμαρτίας και να αξίζουμε τη βασιλεία του Θεού. Ο Θεός είπε: “Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευιτικόν 11:45). Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε” (Κατά Ιωάννην 8:34-25). Ο Κύριος είναι άγιος. Ουδείς ανόσιος Τον αντικρίζει. Πώς λοιπόν αφού αμαρτάνουμε συχνά και αντιστεκόμαστε στον Κύριο, αξίζουμε να δούμε το πρόσωπό Του ή να εισέλθουμε στη βασιλεία Του; Πώς λοιπόν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της αμαρτωλής μας φύσης; Ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Και η Α΄ Πέτρου λέει: “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώνεται ξανά και εκφράζει αλήθειες για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Αυτό γίνεται για να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση μας, να μας ελευθερώσει από την αμαρτία και να μας καθάρει από τη διαφθορά, για να σωθούμε πλήρως από τον Θεό και να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Το έργο του Θεού την Εποχή της Χάριτος έκανε δυνατή την άφεση των αμαρτιών μας, αλλά δεν μας απάλλαξε από την αμαρτία ούτε μας εξάγνισε. Το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι η καρδιά του έργου της κάθαρσης και της σωτηρίας. Είναι το πιο κρίσιμο στάδιο του έργου Του για να σώσει την ανθρωπότητα. Το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες ζυμώνει μέσα μας τις απαραίτητες αλήθειες για να γνωρίσουμε αληθινά τον Θεό, να αλλάξουμε τις διαθέσεις της ζωής μας και να γίνουμε άνθρωποι που υπακούν και λατρεύουν τον Θεό, που ακολουθούν το θέλημά Του. Αυτό θα ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα».

Η συναναστροφή της μου άνοιξε τα μάτια. Κατάλαβα πως δεν θα έπαυα ν’ αμαρτάνω και να εξομολογούμαι, αφού η αμαρτωλή μου φύση δεν είχε εξαλειφθεί. Δεν είχα ακόμη βιώσει το πιο κρίσιμο στάδιο του έργου του Θεού. Ανυπομονούσα να μάθω πώς ο Παντοδύναμος Θεός επιτελεί το έργο της κρίσεώς Του τις έσχατες ημέρες για να καθάρει τους ανθρώπους. Ο πάστορας καταδίκαζε την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, οπότε είχα επιφυλάξεις. Όσο το ξανασκεφτόμουν, όμως, τόσα χρόνια υποστήριζε πως δεν ήμασταν πια αμαρτωλοί, μα εγώ είχα παγιδευτεί στην οδύνη της αμαρτίας. Ήταν ένα βίωμα πέρα για πέρα αληθινό! Δεν θα δεχόμουν πια τυφλά τα λόγια του πάστορα, αλλά θα διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δω αν οι ομιλίες Του ήταν όντως η φωνή του Θεού. Δυστυχώς, ήταν αργά και δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε τη συναναστροφή.

Όταν αργότερα η αδελφή με κάλεσε στην Εκκλησία, δεν αρνήθηκα και δέχτηκα ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού που μου έδωσε. Άρχισα ν’ αναζητώ, να ερευνώ αυτήν την οδό, να διαβάζω λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Είδα ότι Αυτός φανερώνει πολλά μυστήρια, όπως τα μυστήρια των ενσαρκώσεων του Θεού, των ονομάτων Του, την πραγματική ιστορία της Βίβλου και άλλα. Ήταν όλα πρωτόγνωρα, αλήθειες και μυστήρια που δεν είχα ξανακούσει. Σκέφτηκα: «Ο Παντοδύναμος Θεός έχει αποκαλύψει αυτά τα ουράνια μυστήρια και εκφράζει το θέλημα του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι πιθανότατα τα λόγια του Αγίου Πνεύματος στις εκκλησίες, η φωνή του Θεού. Πρέπει να το διερευνήσω».

Είπα στους αδελφούς και τις αδελφές ότι ψευδόμουν και αμάρταινα, ότι έχανα την ψυχραιμία μου, ότι δεν είχα υπομονή και δεν τηρούσα τις διδαχές του Κυρίου. Τους είπα ότι η αμαρτωλή μου ζωή ήταν οδυνηρή. Ρώτησα μια αδελφή: «Πώς επιτελεί ο Θεός το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες για να καθάρει τους ανθρώπους; Μέσα στα χρόνια της πίστης μου, πάντα πίστευα πως θα ήταν υπέροχη μια ζωή αναμάρτητη, γιατί θα ήταν ανώδυνη».

Μου ’δωσε να διαβάσω λόγια του Παντοδύναμου Θεού, που θα μοιραστώ μαζί σας. «Όπως είναι φυσικό, το έργο του Θεού κατά την παρούσα ενσάρκωση είναι να εκφράσει τη διάθεσή Του, κυρίως μέσα από παίδεμα και κρίση. Χτίζοντας πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, φέρνει περισσότερη αλήθεια στον άνθρωπο και του υποδεικνύει περισσότερους τρόπους άσκησης, πετυχαίνοντας συνεπώς τον στόχο Του να κατακτήσει τον άνθρωπο, και να τον λυτρώσει από τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό βρίσκεται πίσω από το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). «Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)].

Αφού τα διάβασε αυτά, η αδελφή συνέχισε τη συναναστροφή: «Στο έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει τις αλήθειες που μας καθαίρουν και σώζουν, φανερώνει το έξι χιλιετιών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, αποκαλύπτει τον σκοπό των τριών σταδίων του έργου Του να σώσει τον άνθρωπο, την πραγματική ιστορία κάθε σταδίου και τι πετυχαίνει το καθένα. Μας δείχνει το μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης και τον εξαγνισμό στην πίστη μας. Ο Παντοδύναμος Θεός αποκαλύπτει τη φύση και την ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου από τον Σατανά και την αιτία που αμαρτάνουμε. Αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να γνωρίσουμε τη σατανική μας φύση και διάθεση που επαναστατούν και εναντιώνονται στον Θεό, να δούμε πόσο βαθιά μάς έχει διαφθείρει ο Σατανάς και ότι δεν έχουμε ανθρώπινη ομοιότητα. Αρχίζουμε να μισούμε εαυτόν και δεν θέλουμε πια να ζούμε στη διαφθορά. Βλέπουμε ακόμη πόσο δίκαιη, άγια και απρόσβλητη είναι η διάθεση του Θεού και δεν μπορούμε παρά να Τον σεβαστούμε. Δεν είμαστε πλέον παρορμητικοί, δεν λέμε και κάνουμε ό,τι μας έρθει. Αρχίζουμε να απαρνούμαστε τη σάρκα και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Αποτινάσσουμε σιγά-σιγά τα δεσμά των σατανικών διαθέσεων κι έτσι εκριζώνεται το πρόβλημα της αμαρτίας και της εναντίωσής μας στον Θεό∙ πράγμα ανέφικτο για τους πιστούς στον Κύριο που δεν δέχονται την κρίση και την κάθαρση του Θεού τις έσχατες ημέρες».

Οι αδελφοί έδωσαν μαρτυρίες για την κρίση μέσ’ απ’ τα λόγια του Θεού. Μια αδελφή μάς είπε πως όταν έγινε επικεφαλής εκκλησίας την ένοιαζε μόνο το όνομα και το κύρος της. Της άρεσε να διαφεντεύει τους άλλους και να την υπακούν και, όταν κάποιος είχε διαφορετική άποψη, πάντα τον ανάγκαζε να δεχτεί τη δική της γνώμη. Έκανε συνέχεια επίδειξη, κηρύττοντας δόγματα. Όταν όμως κρίθηκε και εκτέθηκε από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κατάλαβε ότι επιδεικνυόταν στο καθήκον της και επέβαλλε να την έχουν ως πρότυπο. Ήταν δολιότητα και παγίδευση. Τελικά, ανταγωνιζόταν με τον Θεό για το κύρος όπως ο αρχάγγελος. Εναντιωνόταν στον Θεό. Κυριεύτηκε από τύψεις μόλις το κατάλαβε και δεν το άντεχε που ήταν αλαζόνας και ξεδιάντροπη. Πρόσβαλλε τη διάθεση του Θεού. Αν δεν μετανοούσε, θα εξοντωνόταν και θα τιμωρούνταν από τον Θεό. Είδε ακόμη πόσο δίκαιη, άγια και απρόσβλητη είναι η διάθεση του Θεού και σεβάστηκε τον Θεό. Αφού υπέστη κρίση και παίδευση, κατάλαβε πραγματικά την αλαζονική της φύση κι έφτασε ν’ απεχθάνεται τον εαυτό της. Δεν έκανε πια αλαζονικά και επιδεικτικά το καθήκον της και μπόρεσε να μιλήσει ανοιχτά για τη διαφθορά της. Έμαθε να ακούει τη γνώμη των άλλων, να μαθαίνει από αυτούς και να συνεργάζεται. Βίωνε ανθρώπινη ομοιότητα.

Η συναναστροφή της ήταν πολύ εποικοδομητική. Έμαθα πως ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από την αμαρτία και να καθαρθώ από τη διαφθορά ήταν να δεχτώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και να βιώσω την κρίση και την κάθαρση των λόγων του Θεού. Δεν είχα ακούσει τόσο βιωματική μαρτυρία όσα χρόνια πίστευα. Είχα μιλήσει με πολλούς κληρικούς και είχα πάει σε πολλές εκκλησίες, αλλά ποτέ δεν είχα ακούσει τέτοια μαρτυρία. Οι εμπειρίες αυτών των αδελφών μου έδειξαν το μονοπάτι προς την κάθαρση, την πλήρη σωτηρία και την είσοδο στη βασιλεία του Θεού. Είχα ενθουσιαστεί και ήξερα μέσα μου πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε. Μόνο ο Θεός νοιάζεται τόσο για μας. Ο Θεός ξέρει ότι υποφέρουμε μέσα στην αμαρτία, κι έτσι ενσαρκώθηκε αυτοπροσώπως και εξέφρασε αλήθειες για να σώσει την ανθρωπότητα. Η αγάπη Του για εμάς είναι πολύ αληθινή.

Από τότε, πήγαινα στις συναθροίσεις με ενθουσιασμό, διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και αναλογιζόμουν τη διαφθορά μου υπό το φως των λόγων Του. Όταν είδε ο άντρας μου πως είχα δεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, πως δεν ήμουν τόσο επικριτική και πως είχα αλλάξει, άρχισε να διαβάζει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και δέχτηκε κι αυτός το έργο Του. Θαυμάσια! Δόξα τω Θεώ!