Οι δικοί μου είναι καθολικοί, κι εγώ πίστευα στον Κύριο από μικρός. Καθώς μεγάλωνα, συνειδητοποίησα ότι κάποιοι πιστοί πήγαιναν απλώς την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά ζούσαν κοσμική ζωή την υπόλοιπη βδομάδα. Κάπνιζαν, έπιναν και διασκέδαζαν σαν άπιστοι. Έβλεπα ότι δεν ακολουθούσαν τις απαιτήσεις του Κυρίου, ότι αμάρταναν. Κι εγώ ζούσα στην αμαρτία. Έλεγα ψέματα, θύμωνα και ζήλευα. Ακόμα κι όταν εξομολογούμουν τις αμαρτίες μου στον ιερέα, δεν μπορούσα να ξεφύγω από τον κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης. Τα είχα χαμένα. Γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω από την εκκλησία μας και να ασπαστώ ένα άλλο δόγμα για να βρω πώς να ξεφύγω από την αμαρτία.

Αργότερα, γνώρισα τον αδελφό Ραούλ στη δουλειά, έναν παλιό πιστό. Είπε ότι είχε πάει σε διάφορες εκκλησίες, αλλά σταμάτησε, γιατί τα κηρύγματα των παστόρων δεν ήταν διορατικά, και ζητούσαν διαρκώς προσφορές. Είπε ότι ήθελαν μόνο χρήματα, και όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές ζητούσαν τη βοήθειά τους, έλεγαν «Πήγαινε ρώτα τον ιερέα και πες μου αν δεν το καταλάβεις». Είχα μπερδευτεί πολύ. Γιατί να συμβαίνει αυτό στην εκκλησία; Κατόπιν, πήγα σε πέντε έξι ακόμα εκκλησίες και είδα ότι ο αδελφός Ραούλ είχε απόλυτο δίκιο. Θυμάμαι ότι σε μια λειτουργία κάποιοι πιστοί έπαιζαν σκάκι και είχαν στήσει μπουφέ. Είδα ότι οι εκκλησίες δεν κατείχαν το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά είχαν γίνει χώροι ψυχαγωγίας για θρησκευόμενους. Δεν ήθελα να ξαναπάω στην εκκλησία. Μα η Βίβλος λέει «Μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν» (Προς Εβραίους 10:25). Και πού να πήγαινα; Τα είχα όντως χαμένα. Υπάρχουν πάνω από 1.000 χριστιανικά δόγματα. Θα ήταν πολύ δύσκολο να βρω ποιο έχει την καθοδήγηση του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ούτε ο αδελφός Ραούλ δεν ήξερε πού να πάει. Οπότε, αποφασίσαμε να φύγουμε από την εκκλησία μας και να μελετήσουμε τη Βίβλο. Αφιερώναμε πολλή ώρα στη μελέτη και συζητούσαμε τι καταλαβαίναμε. Βοηθούσαμε και στηρίζαμε ο ένας τον άλλον.

Πέρασαν αρκετά χρόνια έτσι, με καθημερινή προσευχή και μελέτη των Γραφών. Με ενοχλούσε πολύ, όμως, ότι δεν μπορούσα να ελέγξω τον θυμό μου όταν συνέβαινε κάτι που δεν μου άρεσε ή έβλαπτε τα συμφέροντά μου. Στη δουλειά, ο αδελφός Ραούλ συχνά ζητούσε τη βοήθειά μου. Αν μου ζητούσε να κάτι κάνω κι εγώ δεν καταλάβαινα τι ακριβώς, μου μιλούσε απότομα και εγώ εξοργιζόμουν. Σκεφτόμουν ότι δεν επικοινωνούσε σωστά, μου φώναζε και μου φερόταν σαν να ήμουν ηλίθιος, κι εγώ δεν το ανεχόμουν. Γι’ αυτό του φώναζα κι εγώ. Εκνευριζόμασταν και δεν ελέγχαμε τον θυμό μας. Στο τέλος, φεύγαμε έξαλλοι. Δεν ήθελα να τον ακούσω ούτε να του εξηγήσω τίποτα. Μα όταν ηρεμούσαμε, το συζητούσαμε, παραδεχόμασταν τα λάθη μας και ζητούσαμε συγγνώμη. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να ξεφύγω από την αμαρτία, ότι θα συνέχιζα να αμαρτάνω και να επαναστατώ κατά του Θεού, γι’ αυτό προσευχόμουν και εξομολογούμουν. Μα όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, συνέχιζα να αμαρτάνω τη μέρα και να εξομολογούμαι τη νύχτα. Βούλιαζα στη μιζέρια και στις ενοχές σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο και είχα απογοητευτεί πολύ από τον εαυτό μου. Αναρωτιόμουν γιατί αμάρτανα συνέχεια. Ο αδελφός Ραούλ κι εγώ το είχαμε συζητήσει πολλές φορές και ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς και ότι η αυταρέσκεια, η αλαζονεία και η υπεροψία μας έβγαζε μάτι, γι’ αυτό δεν γινόμασταν άγιοι.

Μια φορά, καθώς συζητούσαμε το νόημα των στίχων της Βίβλου, είδαμε τα εξής χωρία: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος» (Α΄ Πέτρου 1:16). «Χωρίς αγιασμού ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). Συλλογιζόμασταν αυτούς τους στίχους. Ο Κύριος είπε να είμαστε άγιοι, αλλά εμείς ζούσαμε στην αμαρτία. Πώς θα γινόμασταν άγιοι; Δεν είχαμε ένα μονοπάτι. Ρώτησα και τον πάστορά μου, και μου είπε «Όσο ζούμε εν σαρκί, δεν θα αποκτήσουμε ποτέ αγιοσύνη. Ο Κύριος Ιησούς μας λύτρωσε από την αμαρτία. Οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, και ο Κύριος δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς. Όταν θα κατέλθει επί νεφέλης, θα μας πάρει στη βασιλεία των ουρανών». Ηρέμησα όταν το άκουσα αυτό, αλλά ήμουν ακόμα μπερδεμένος. Ο Κύριος είναι άγιος, κι εμείς ζούμε διαρκώς στην αμαρτία. Όντως θα μας πάρει στη βασιλεία Του όταν επιστρέψει;

Μια μέρα, τον Ιούλιο του 2019, ο αδελφός Ραούλ κι εγώ μελετούσαμε τη Βίβλο όπως πάντα. Αναζητήσαμε τη λέξη «Βίβλος» στο διαδίκτυο και βρήκαμε μια ταινία της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού με τίτλο «Πρόλαβα το Τελευταίο Τρένο». Μου προκάλεσαν έκπληξη όσα είδαμε. Ήταν σπουδαία ταινία και οι αλήθειες που συναναστρεφόταν ήταν πολύ διαφωτιστικές. Ειδικά εκεί που έλεγε μια αδελφή ότι ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης. Απλώς συγχώρησε τις αμαρτίες μας, δεν διέλυσε την αμαρτωλή φύση μας. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Όλοι αυτοί που πιστεύουν στον Κύριο, από τον κλήρο ως τους κοινούς πιστούς, ποιοι λένε ότι έχουν απαλλαγεί από την αμαρτία; Ούτε ένας. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως βιώνουν τα δεσμά της αμαρτίας. Ζούμε στη διαφθορά. Είμαστε αλαζόνες, εγωιστές, πονηροί και άπληστοι. Και να μη θέλουμε, αμαρτάνουμε. Κάποιοι φαίνονται ταπεινοί, αλλά η καρδιά τους είναι γεμάτη διαφθορά. Δεν είμαστε οι άγιοι άνθρωποι που κάνουν το θέλημα του Θεού, αυτοί που θέλει ο Θεός να κερδίσει. Γι’ αυτό πρέπει ο Θεός να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας μας, να κάνει το στάδιο του έργου της κρίσης βάσει της άφεσης των αμαρτιών, για να μας καθάρει και να μας σώσει, ώστε να ξεφύγουμε από την αμαρτία, να γίνουμε αγνοί, να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού και να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Όλα όσα έλεγαν ήταν αλήθεια, αυτή ήταν η πραγματικότητα. Ήμουν κατενθουσιασμένος, γιατί ποτέ δεν είχα ακούσει κάτι παρόμοιο. Πώς ήταν σε θέση να έχουν τόση νέα διαφώτιση; Πώς την απέκτησαν; Είδα ότι διάβαζαν ένα βιβλίο με τίτλο Ο Λόγος Ενσαρκώνεται. Τα περιεχόμενά του ήταν γεμάτα δύναμη και εξουσία και πράγματα που δεν είχα ακούσει ποτέ. Ήθελα να ακούσω κι άλλα, να το διερευνήσω περισσότερο. Μετά την ταινία, επικοινωνήσαμε με την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και ξεκινήσαμε να συμμετέχουμε σε διαδικτυακές συναθροίσεις και συναναστροφές. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ήταν όντως αποκαλυπτικά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)]. «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Όταν τα διάβασα, είδα ότι ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης για να μας λυτρώσει από την αμαρτία, αλλά δεν διέλυσε την αμαρτωλή φύση της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε, να αποκαλύπτουμε διαφθορά και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Όσο το σκεφτόμουν τόσο έβλεπα ότι έτσι ήταν. Κάθε φορά που έχανα την ψυχραιμία μου, μισούσα τον εαυτό μου. Δεν το ήθελα, αλλά όποτε συνέβαινε κάτι που δεν μου άρεσε, έχανα αμέσως την ψυχραιμία μου. Άρα, αν δεν διέλυα την αμαρτωλή μου φύση, θα ήμουν πάντα δέσμιος της αμαρτίας και θα αντιτασσόμουν στον Θεό με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις. Διάβασα κι άλλα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και είδα ότι αποκαλύπτει τα πάντα όσον αφορά την αμαρτωλή μας φύση. Μας δείχνει κάθε λογής μυστήρια, όπως πώς μας διαφθείρει ο Σατανάς, πώς να ξεφύγουμε από την αμαρτία και να καθαρθούμε, ποιος θα μπει στη βασιλεία των ουρανών και ποιος θα τιμωρηθεί, και την έκβαση διαφόρων τύπων ανθρώπων. Τα λόγια του Θεού που μας κρίνουν και μας εκθέτουν περιέχουν την αγάπη και τη σωτηρία Του. Όσο σκληρά κι αν ακούγονται, τα λέει για να καταλάβουμε την αλήθεια, για να δούμε καθαρά πώς μας διαφθείρει ο Σατανάς, να μισήσουμε τον εαυτό μας, να μετανοήσουμε και να αλλάξουμε. Χάρηκα πολύ όταν το κατάλαβα και λαχταρούσα κι άλλα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Επιπλέον, απολάμβανα τη συναναστροφή των αδελφών.

Κατόπιν, εκλέχθηκα επικεφαλής εκκλησίας. Μια φορά, με έψαχνε μια αδελφή που ζητούσε βοήθεια για κάτι προβλήματα που είχε στο έργο της, κι εγώ τη συμβούλεψα βάσει των γνώσεών μου. Προφανώς, δεν κατάλαβε τι της είπα, γι’ αυτό ζήτησε από μια άλλη αδελφή να ακούσει τι είχα να πω. Τα εξήγησα όλα και πάλι, και δεν είχαν απορίες αφού με άκουσαν, αλλά συμφώνησαν. Τότε, μια επικεφαλής μάς φώναξε και οι δύο αδελφές μου ζήτησαν να της πω τις ιδέες μου. Τα είχα πει ήδη δύο φορές και δεν ήθελα να τα επαναλάβω, μα τελικά τα είπα άλλη μια φορά. Η επικεφαλής δεν είπε τίποτα μόλις τελείωσα, απλώς μου έδωσε να διαβάσω ένα έγγραφο και μετά μας είπε πώς να κάνουμε το έργο. Αυτό με ενόχλησε πολύ. Νόμιζα ότι δεν είχε καταλάβει τι εννοούσα. Είχα ήδη πει στις δύο αδελφές τι να κάνουν, και είχα ξοδέψει πολύ χρόνο να σκεφτώ πώς να διευθετήσω το έργο. Τα είχα εξηγήσει τρεις φορές. Άδικα έκανα τόσο κόπο; Εκνευρισμένος, είπα στην επικεφαλής «Κατάλαβες τι είπα; Ήδη συμφωνήσαμε και καταλήξαμε τι θα κάνουμε». Εκείνη είπε «Αυτό που πρότεινες είναι σωστό, αλλά η προσέγγισή σου είναι περίπλοκη». Κατόπιν, μας είπε έναν πιο γρήγορο και απλό τρόπο για να γίνει το έργο. Όντως ήταν καλή λύση, αλλά δεν ήμουν ευχαριστημένος. Αναρωτιόμουν τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν δεν εφαρμόζαμε τη δική μου προσέγγιση. Δεν θα σκέφτονταν ότι ήμουν άχρηστος και ανίκανος να διευθετήσω μια μικρή δουλειά; Θα ήταν μεγάλη ντροπή. Όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο άσχημα ένιωθα. Αργότερα, η επικεφαλής μού ζήτησε να κάνω την εργασία με τις δύο αδελφές. Δεν ήθελα να το κάνω και δεν της μίλησα πολύ ευγενικά. Αργότερα, ολοκλήρωσα μεν την εργασία, αλλά είχα δείξει διαφθορά κι έτσι ένιωθα ανήσυχος και πολύ ένοχος. Αναρωτιόμουν γιατί ζούσα στη διαφθορά και δεν μπορούσα να αλλάξω. Η επικεφαλής αναλάμβανε την ευθύνη και μας πρότεινε πώς να βελτιώσουμε το έργο μας. Πράγμα καλό για το έργο της εκκλησίας. Μα δεν το αποδεχόμουν, και μάλιστα εξοργιζόμουν. Αναρωτήθηκα γιατί ταραζόμουν. Έπρεπε να βρω την αιτία για να απαλλαγώ από αυτήν το συντομότερο δυνατόν.

Εκείνο το απόγευμα, άρχισα να ψάχνω στον ιστότοπο της εκκλησίας για τον θυμό, και βρήκα τα εξής λόγια του Θεού: «Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά τους, συχνά δίνουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και αποκαλύπτουν την αλαζονική φύση τους. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί και να στηρίξει την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και την κακία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Μέσα από τα λόγια του Θεού είδα ότι υπάρχει λόγος που οι άνθρωποι εξοργίζονται. Όταν ζημιώνονται τα συμφέροντα ή η φήμη μας, δείχνουμε τη δυσαρέσκειά μας, ξεσπάμε και χάνουμε την κανονική ανθρώπινη λογική μας. Έτσι, μας ελέγχει η αλαζονική φύση μας, γι’ αυτό δείχνουμε σατανικές διαθέσεις κι αρνητικά πράγματα. Στοχάστηκα τον εαυτό μου υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, και είδα ότι όταν απέρριπταν τις ιδέες μου και δεν είχα την αίγλη που ήθελα, αντιστεκόμουν πολύ. Ήξερα ότι η προσέγγιση της επικεφαλής ήταν καλύτερη, ότι θα ήταν γρήγορη και απλή, αλλά και πάλι θύμωνα. Νόμιζα ότι ακύρωναν τις προτάσεις μου, ότι θα με υποτιμούσαν και θα με θεωρούσαν άχρηστο, γι’ αυτό ήμουν αγενής στην επικεφαλής. Τότε, είδα ότι ήμουν πολύ αλαζόνας και ότι εστίαζα στη φήμη και το κύρος μου. Πάντα θεωρούσα ότι είμαι σπουδαίος, ότι είχα δίκιο και δεν ήθελα να ακούσω κανέναν. Ήθελα να προστατέψω την εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα, γι’ αυτό δεν σκέφτηκα το συμφέρον του εκκλησιαστκού έργου. Είδα ότι ήμουν αλαζόνας πέραν κάθε λογικής και δεν είχα φόβο Θεού ούτε υποτασσόμουν στις καταστάσεις που διευθετούσε ο Θεός. Μετάνιωσα πολύ όταν το είδα. Προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω. Του ζήτησα να με καθοδηγήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου και να αποβάλω την αλαζονεία.

Διάβασα και το εξής χωρίο. «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία έναντι των άλλων. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να σέβονται τον Θεό, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα τις αλαζονικές τους διαθέσεις. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική σου διάθεση, τόσο περισσότερο σεβασμό θα αποκτήσεις για τον Θεό, και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις. Μόνον όσοι κερδίζουν την αλήθεια είναι πραγματικά άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Το σκέφτηκα λιγάκι και είδα ότι δεν δεχόμουν τις προτάσεις των άλλων γιατί είχα αλαζονική διάθεση. Ήθελα να με ακούν οι άλλοι, όχι να ακούω και να δέχομαι τις ιδέες τους εγώ. Αναλογίστηκα πώς συνεργαζόμουν με τον αδελφό Ραούλ. Ήμουν τόσο αλαζόνας που δεν ανεχόμουν να μου μιλάει αυστηρά και δεν ήθελα να κατευθύνει το έργο μου. Και στη σχέση μου με τη γυναίκα μου και τους άλλους, πάντα νόμιζα ότι είχα τις καλύτερες ιδέες, ότι είχα δίκιο, γι’ αυτό ήθελα να με ακούν και να κάνουν ό,τι τους λέω. Μόλις απέκτησα πίστη και ανέλαβα καθήκοντα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, συνέχισα να φέρομαι αλαζονικά και δεν δεχόμουν τις προτάσεις των άλλων. Ακόμα κι όταν ήξερα ότι δεν είχα την καλύτερη λύση, και πάλι ήθελα να κάνω το δικό μου και να το επιβάλω στους άλλους. Ήμουν αλαζόνας πέραν λογικής. Είχα βουλιάξει στην αλαζονεία και δεν έβλεπα τα πράγματα λογικά. Νόμιζα ότι είχα πάντα δίκιο, αλλά κάποιες φορές, οι άλλοι είχαν καλύτερες ιδέες και πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Και πολλές φορές, με τη γυναίκα μου, νόμιζα ότι είχα πάντα δίκιο, και τα πράγματα πήγαιναν χάλια όταν τα κάναμε με τον τρόπο μου. Το ίδιο γινόταν και τώρα. Η προσέγγιση της επικεφαλής ήταν απλή, γρήγορη και πιο αποτελεσματική, και η ιδέα μου ήταν περίπλοκη και χρονοβόρα. Τα γεγονότα μού έδειξαν ότι δεν έπρεπε να είμαι τόσο αλαζονικός. Έπρεπε να είμαι προσγειωμένος και χαμηλών τόνων. Αν συνέχιζα να ζω σε τέτοια αλαζονεία, θα καταντούσα σαν τον αρχάγγελο που δεν υπολόγιζε τον Θεό, Του αντιστεκόταν και προσέβαλλε τη διάθεσή Του. Θα με τιμωρούσε και θα με καταριόταν. Όταν το κατάλαβα, προσευχήθηκα αμέσως στον Θεό. «Θεέ μου, δεν θέλω να ζω πια με αλαζονική διάθεση. Θέλω να μείνω στη θέση μου και να βιώνω την κανονική ανθρώπινη φύση, να ακούω τις προτάσεις των αδελφών όταν εκτελώ το καθήκον μου, να συνεργάζομαι καλά μαζί τους, και να ικανοποιώ το θέλημά Σου».

Διάβασα κάνα δύο χωρία των λόγων του Θεού ακόμα. «Μια αλαζονική φύση σε κάνει ισχυρογνώμονα. Αν έχεις αλαζονική φύση, θα συμπεριφέρεσαι αυθαίρετα και πρόχειρα, χωρίς να προσέχεις τι λέει ο καθένας. Πώς, λοιπόν, επιλύεις το πρόβλημα της αυθαιρεσίας και της προχειρότητάς σου; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σου συμβαίνει κάτι και έχεις τις δικές σου ιδέες και τα δικά σου σχέδια· πριν καταλήξεις στο τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και πρέπει, τουλάχιστον, να συναναστραφείς με όλους σχετικά με το τι σκέφτεσαι και το τι πιστεύεις γι’ αυτό, ζητώντας από όλους να σου πουν αν οι σκέψεις και τα σχέδιά σου είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, και ζητώντας από όλους να κάνουν τις τελικές επαληθεύσεις για σένα. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος επίλυσης της αυθαιρεσίας και της προχειρότητας. Καταρχάς, μπορείς να ρίξεις φως στην άποψή σου και να αναζητήσεις την αλήθεια· αυτό είναι το πρώτο βήμα που κάνεις πράξη ώστε να διορθώσεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητα. Το δεύτερο βήμα έρχεται όταν άλλοι άνθρωποι εκφράζουν αντίθετες απόψεις —ποια πρακτική μπορείς να εφαρμόσεις ώστε να μην είσαι παρορμητικός κι απερίσκεπτος; Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στη γνώμη σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι, να αναζητάς την αλήθεια από τον Θεό, και στη συνέχεια να αναζητάς μια βάση στα λόγια του Θεού —να αποφασίζεις πώς να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη και ακριβής άσκηση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Το δυσκολότερο πρόβλημα που καλείται να επιλύσει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ότι κάνει τα ίδια και τα ίδια λάθη. Για να αποφευχθεί αυτό, οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν ακόμη αποκτήσει την αλήθεια, ότι δεν έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους και ότι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό, εξακολουθούν να ζουν υπό το κράτος του Σατανά και δεν έχουν σωθεί· είναι πιθανό να προδώσουν τον Θεό και να παραστρατίσουν από τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Αν έχουν αυτήν την αίσθηση της κρίσιμης κατάστασης στην καρδιά τους —αν, όπως λένε, είναι προετοιμασμένοι για πόλεμο εν καιρώ ειρήνης— τότε θα μπορέσουν να χαλιναγωγήσουν κάπως τον εαυτό τους και, όταν όντως τους συμβεί κάτι, θα προσευχηθούν στον Θεό, θα βασιστούν στον Θεό και θα μπορέσουν να αποφύγουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια λάθη. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η διάθεσή σας δεν έχει αλλάξει, ότι η φύση της προδοσίας προς τον Θεό εξακολουθεί να είναι βαθιά ριζωμένη μέσα σας και δεν έχει εκδιωχθεί, ότι εξακολουθείτε να κινδυνεύετε να προδώσετε τον Θεό και ότι αντιμετωπίζετε τη συνεχή πιθανότητα να υποστείτε απώλεια και να καταστραφείτε. Αυτό είναι αληθινό, άρα πρέπει να είστε προσεκτικοί. Υπάρχουν τρία ιδιαιτέρως σημαντικά σημεία που πρέπει να έχετε κατά νου: Πρώτον, εξακολουθείτε να μη γνωρίζετε τον Θεό· δεύτερον, δεν έχουν υπάρξει αλλαγές στη διάθεσή σας· και τρίτον, δεν έχετε ακόμη βιώσει την αληθινή εικόνα του ανθρώπου. Αυτά τα τρία πράγματα συνάδουν με τα γεγονότα, είναι αληθινά και πρέπει να τα κατανοήσετε καλά, πρέπει να έχετε αυτογνωσία. Αν έχετε τη θέληση να επιλύσετε αυτό το πρόβλημα, τότε θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας σύνθημα: για παράδειγμα, “Είμαι η κοπριά στο έδαφος”, ή “Είμαι ο διάβολος”, ή “Επιστρέφω συχνά στις παλιές μου συνήθειες” ή “Βρίσκομαι πάντοτε σε κίνδυνο”. Οποιοδήποτε από αυτά είναι κατάλληλο για να χρησιμεύσει ως το προσωπικό σας σύνθημα, και θα σας βοηθήσει το να το υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ανά πάσα στιγμή. Να το επαναλαμβάνετε συνεχώς από μέσα σας, να το αναλογίζεστε, και τότε ενδεχομένως να καταφέρετε να κάνετε λιγότερα λάθη ή να σταματήσετε να κάνετε λάθη —αλλά το πιο σημαντικό είναι να αφιερώνετε περισσότερο χρόνο στην ανάγνωση των λόγων του Θεού και στην κατανόηση της αλήθειας, στο να γνωρίσετε τη φύση σας και να ξεφεύγετε από τη διεφθαρμένη σας διάθεση· μόνο τότε θα είστε ασφαλείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω ότι η αλαζονεία αποβάλλεται μέσω συνεργασίας, αναζήτησης και συναναστροφής. Πρέπει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου με τους αδελφούς και τις αδελφές κι ακόμα κι όταν νομίζω ότι η ιδέα μου είναι σωστή, δεν πρέπει να επιμένω, αλλά να αναζητώ την αλήθεια και το θέλημα του Θεού και να ακούω τις προτάσεις των άλλων. Όλοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να μιλάνε και να λένε τις ιδέες τους. Πρέπει να αναζητώ ταπεινά, ακόμα κι όταν διαφέρει η άποψη των άλλων και να βάζω στην άκρη τη δική μου άποψη. Τότε, θα προσεύχομαι και θα αναζητώ βάσει των προτάσεων των άλλων και ο Θεός θα με καθοδηγεί. Έτσι θα καταλάβω τι είναι σωστό ή κατάλληλο και θα δω τις ελλείψεις και τα ψεγάδια μου. Και όταν βλέπω ότι κάποιος έχει μια καλύτερη ιδέα από μένα, πρέπει να υποχωρώ και να δέχομαι την πρότασή του. Αυτό συνάδει με το θέλημα το Θεού, κι έτσι θα αποφύγω τα λάθη. Επιπλέον, έγραψα ένα ρητό για την αλαζονεία μου. «Δεν είμαι παρά κοπριά, δεν έχω λόγο να περηφανεύομαι. Η έλλειψη εγκράτειας με θέτει σε κίνδυνο». Αυτό μου θυμίζει την ντροπή της αλαζονικής μου κατάστασης και τον κίνδυνο και τις συνέπειες του να ζω αλαζονικά. Κατόπιν, εστίασα στο να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να ακούω τις ιδέες των άλλων. Όταν κάποιος είχε διαφορετική πρόταση ή άποψη από μένα, στο σπίτι, ή στην εκκλησία κατά το καθήκον, άρχισα να παραμερίζω τον εγωισμό μου. Είδα ότι οι άλλοι είχαν όντως καλύτερες ιδέες από μένα κι έμαθα να τις δέχομαι ολόψυχα και να τις εφαρμόζω. Αφού το έκανα πράξη, συνειδητοποίησα ότι σταμάτησα να χάνω την ψυχραιμία μου με τους αδελφούς και τις αδελφές και άκουγα τι είχαν να πουν οι άλλοι. Επιπλέον, ένιωθα πιο ήρεμος από πριν. Είμαι ευγνώμων στον Θεό!

Μ’ άρεσαν και τα εξής λόγια του Θεού. «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν την ίδια τη διάθεσή τους· πρέπει να υποστούν την κρίση και την παίδευση, τον πόνο και το ραφινάρισμα του λόγου του Θεού, ή να αντιμετωπιστούν, να πειθαρχηθούν και να κλαδευτούν από τον λόγο Του. Μόνο τότε μπορούν να επιτύχουν υπακοή και πίστη στον Θεό, και δεν θα είναι πλέον επιπόλαιοι απέναντί Του. Υπό το ραφινάρισμα του λόγου του Θεού αλλάζει η διάθεση των ανθρώπων. Μόνον μέσω της έκθεσης, της κρίσης, της πειθαρχίας και της αντιμετώπισης του λόγου Του δεν θα τολμούν πια να ενεργούν με απερισκεψία, αλλά αντ’ αυτού θα γίνουν σταθεροί και συγκροτημένοι. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι σε θέση να υποτάσσονται στον τωρινό λόγο του Θεού και στο έργο Του. Ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι σε θέση να παραμερίσουν αυτές τις αντιλήψεις και να υποταχθούν πρόθυμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι άνθρωποι η διάθεση των οποίων έχει αλλάξει είναι εκείνοι που έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μού έδειξαν ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις για να αλλάξουμε. Ο αυτοέλεγχος μπορεί να αλλάξει κάποιες συμπεριφορές, αλλά αυτές οι αλλαγές δεν διαρκούν πολύ. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πραγματικά τη διάθεσή μας, πρέπει να δεχόμαστε την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, καθώς και την κριτική, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό. Μόνο έτσι θα γνωρίσουμε πραγματικά τη σατανική μας φύση και θα δούμε καθαρά τις επικίνδυνες συνέπειες του να ζούμε σύμφωνα με τις σατανικές μας διαθέσεις. Τότε, θα μισήσουμε και θα απαρνηθούμε τον εαυτό μας, θα μετανοήσουμε και θα αλλάξουμε αληθινά.

Και είμαι ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό που μου έδωσε την ευκαιρία να βιώσω την κρίση Του τις έσχατες ημέρες, για να μάθω αλήθειες, να γνωρίσω τον εαυτό μου και να διαλύσω τη διαφθορά μου. Νιώθω απίστευτα τυχερός. Δεν νιώθω πια τόσο χαμένος και μπερδεμένος, γιατί ο Παντοδύναμος Θεός έχει αποκαλύψει την αιτία της αμαρτίας μας, των διεφθαρμένων μας καταστάσεων και συμπεριφορών. Μας έδειξε πώς να απαλλαγούμε από την αμαρτία και να επιτύχουμε αλλαγή διάθεσης στη ζωή. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι άφθονα και μας προσφέρουν ό,τι χρειαζόμαστε. Μας δίνουν απαντήσεις στις δυσκολίες και απορίες μας. Αν διαβάζουμε και αποδεχόμαστε τα λόγια του Θεού ολόψυχα, θα βρούμε ποιες αρχές να κάνουμε πράξη και ποιο μονοπάτι να ακολουθήσουμε. Δόξα Σοι ο Παντοδύναμος Θεός!