Τέλη του 2012, ανέλαβα καθήκοντα επικεφαλής εκκλησίας. Παρατήρησα ότι όλα τα έργα προχωρούσαν αργά και μόνο λίγα μέλη έκαναν καλά το καθήκον τους. Επειδή πίστευα λίγο καιρό μόνο και δεν είχα καλή αντίληψη για το πώς να επιλέγω τους εργάτες, συχνά προσευχόμουν στον Θεό για τις δυσκολίες μου κι αναζητούσα τις σχετικές αρχές. Αν δεν καταλάβαινα κάτι, αναζητούσα και συναναστρεφόμουν με τους συνεργάτες. Σιγά-σιγά, αποκτούσα καλύτερη κρίση για ανθρώπους και καταστάσεις, Ανέθετα καθήκοντα με βάση τα προτερήματα του καθενός και είδαμε κάποια πρόοδο στο έργο της εκκλησίας.

Κάποτε που συζητούσαμε για το έργο, πρότεινα την καλλιέργεια της Λι Ζι ως επικεφαλής ομάδας, αλλά αρκετοί συνεργάτες διαφωνούσαν μαζί μου, λέγοντας ότι την περιόριζε η οικογένειά της και δεν αναλάμβανε ευθύνη στο καθήκον της. Δεν πότιζε εγκαίρως τους νεοφώτιστους, και ακόμη και μετά από αρκετές συναναστροφές, δεν είχε βελτιωθεί. Εφόσον έκανε έτσι το καθήκον της, δεν ήταν κατάλληλη για επικεφαλής ομάδας. Σκέφτηκα: «Η Λι Ζι είναι νέα πιστή και ο περιορισμός από την οικογένειά της είναι προσωρινή αδυναμία. Ας μην την οριοθετήσουμε ως ακατάλληλη για καλλιέργεια με βάση μια προσωρινή κατάσταση, ας την υποστηρίξουμε και ας τη βοηθήσουμε με αγάπη». Έπειτα, συχνά παρείχα υποστήριξη στη Λι Ζι, συναναστρεφόμενη για τις προθέσεις του Θεού και το νόημα της εκτέλεσης του καθήκοντος. Σταδιακά, η κατάστασή της άρχισε να βελτιώνεται —δεν την περιόριζε πια η οικογένειά της και άρχισε να εκπληρώνει τακτικά το καθήκον της. Υπήρχε και ένας αδελφός που είχε καλό επίπεδο, συναναστρεφόταν την αλήθεια με σαφήνεια και εκτελούσε υπεύθυνα το καθήκον του, έτσι πρότεινα να εκπαιδευτεί για να εποπτεύει το πότισμα. Αλλά η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν είχε αμφιβολίες. Πίστευε ότι η αλαζονική του διάθεση θα περιόριζε τους άλλους, άρα προς το παρόν ήταν ακατάλληλος για εκπαίδευση. Θυμήθηκα ότι μία από τις αρχές ανέφερε: «Όσοι έχουν αλαζονική διάθεση, αλλά μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και, επιπλέον, έχουν καλό επίπεδο και είναι χαρισματικοί, θα πρέπει να προάγονται και να καλλιεργούνται. Δεν πρέπει με τίποτα να αποκλείονται» (170 αρχές για την άσκηση της αλήθειας, 135. Οι αρχές της συμπεριφοράς προς τους ανθρώπους με διάφορες αλαζονικές διαθέσεις). Ο αδελφός είχε αλαζονική διάθεση, αλλά δεχόταν την αλήθεια, κι όταν του επεσήμαιναν τα προβλήματα, δεχόταν την κριτική κι έκανε αλλαγές. Έτσι, πληρούσε τις αρχές για να προαχθεί και να καλλιεργηθεί. Εξήγησα το σκεπτικό μου σε σχέση με αυτήν την αρχή και αρκετοί συνεργάτες, αφού με άκουσαν, συμφώνησαν μαζί μου. Αφού ο αδελφός ανέλαβε το έργο του ποτίσματος, σημείωσε σπουδαία αποτελέσματα κι αποδείχθηκε ικανός στη δουλειά. Λίγο αργότερα, πήρε προαγωγή. Ευχαριστημένη με τον εαυτό μου σκέφτηκα: «Μπορεί να είμαι νέα στην πίστη, μα έχω καλό επίπεδο και κρίνω ανθρώπους και καταστάσεις καλύτερα απ’ τους άλλους συνεργάτες. Αν η εκκλησία δεν είχε μια γνώστη σαν εμένα, ποιος θα εντόπιζε και θα καλλιεργούσε τα ταλέντα;» Σε κάθε έργο, είχα αναθέσει με σύνεση μέλη, αντικαθιστώντας όσα δεν ήταν κατάλληλα και, σύντομα, το έργο άρχισε να απογειώνεται. Όσοι αντιμετώπιζαν προβλήματα, ερχόντουσαν σ’ εμένα για συναναστροφή και ζητούσαν τη γνώμη μου. Και κάποιοι με επαινούσαν μπροστά μου: «Οι προηγούμενοι επικεφαλής πίστευαν καιρό, αλλά δεν έκαναν καλά το έργο της εκκλησίας. Εσύ δεν πιστεύεις πολύ καιρό, αλλά μόλις ήρθες, το έργο απογειώθηκε. Είσαι ταλαντούχα επικεφαλής με καλό επίπεδο». Όταν το άκουγα αυτό, ικανοποιούμουν ακόμα περισσότερο, και νόμιζα ότι είμαι σπάνιο ταλέντο στην εκκλησία.

Κατόπιν, επέβλεψα το έργο μερικών άλλων εκκλησιών. Κάποιες φορές, όταν οι ανώτεροι επικεφαλής έκαναν επιλογές, ζητούσαν τη συμβουλή μου. Είχα πειστεί ότι είχα αυτό που χρειαζόταν για να γίνω επικεφαλής: Είχα καλό επίπεδο, ήμουν καλή στην επιλογή ταλέντων και επέλυα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές. Η αυτοπεποίθησή μου ολοένα και μεγάλωνε. Μετά από αυτό, όποτε πίστευα ότι είχα κάνει ακριβή εκτίμηση μιας κατάστασης, έπαιρνα μια απόφαση μόνη μου, χωρίς να συμβουλευτώ τους συνεργάτες. Πίστευα ότι κατανοούσα τις αρχές καλύτερα και είχα καλύτερες γνώσεις. Ακόμη και αν το συζητούσα, σίγουρα θα καταλήγαμε στο δικό μου σχέδιο, οπότε δεν υπήρχε λόγος για συζήτηση. Όταν οι συνεργάτες έκαναν προτάσεις, πίστευα ότι δεν ήταν τόσο καλές όσο οι δικές μου, τις απέρριπτα και προχωρούσα με το δικό μου σχέδιο.

Μια φορά, όταν η εκκλησία χρειαζόταν ένα μέλος να προσέχει τα βιβλία, πρότεινα έναν νεοφώτιστο, τον Ζενγκ Γε, καθώς είχε καλή ανθρώπινη φύση. Ένας συνεργάτης μού υπενθύμισε: «Ο Ζενγκ Γε είναι νέος πιστός κι η σύζυγός του μη πιστή. Αν συμβεί κάτι ξαφνικά, μπορεί να μην είναι σε θέση να προστατεύσει τα βιβλία». Τότε σκέφτηκα ότι η πρότασή μου απορρίφθηκε κι ένιωσα άβολα. Σκέφτηκα: «Εγώ είμαι η επικεφαλής —δεν θα μπορούσα να βρω κάποιον να προσέχει τα βιβλία; Δεν επιλέγουμε επικεφαλής· άρα, γιατί σηκώνουμε τόσο τον πήχη;» Δεν άκουσα τη συμβουλή του συνεργάτη κι ανέθεσα στον Ζενγκ Γε να προσέχει τα βιβλία. Όταν το έμαθε μια από τις αδελφές, με αντιμετώπισε λέγοντας: «Με βάση ποια αρχή όρισες τον Ζενγκ Γε; Πρέπει να βρούμε ασφαλές μέρος για τα βιβλία. Ο Ζενγκ Γε είναι νέος στην πίστη, δεν έχει θεμέλια, κι η σύζυγός του αντιτίθεται στην πίστη του. Αν συνέβαινε κάτι, δεν θα ήταν επιζήμιο για το έργο της εκκλησίας;» Δεν συμφώνησα, σκεπτόμενη: «Με βάση τις αρχές, ο Ζενγκ Γε μπορεί να μην είναι κατάλληλος, μα έχει καλή ανθρώπινη φύση και δείχνει προθυμία στο καθήκον. Μήπως το υπεραναλύεις; Είναι όντως τόσο σοβαρό;» Έτσι, είπα: «Έχω ήδη συναναστραφεί μαζί του —αν βρεις πιο κατάλληλο, θα ακολουθήσουμε την επιλογή σου». Όταν είδε ότι απέρριψα την ιδέα της, δεν μπήκε στον κόπο να πει κάτι άλλο. Λίγο αργότερα, ο Ζενγκ Γε τσακώθηκε με τη γυναίκα του, η οποία πέταξε όλα τα βιβλία έξω, και μερικά καταστράφηκαν. Ξενυχτήσαμε για να τα μεταφέρουμε σε άλλη τοποθεσία. Στη συνέχεια, οι συνεργάτες μου με αντιμετώπισαν επειδή δεν έπραττα βάσει των αρχών, μα βάσει των πιστεύω μου, και έγινε ζημιά στα βιβλία. Μου είπαν ότι θα έπρεπε να σκεφτώ πολύ καλά αυτό που είχε συμβεί. Συμφώνησα επιπόλαια, αλλά κατά βάθος, σκέφτηκα: «Ένα λάθος ήταν. Του το ανέθεσα με βάση την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας τότε. Ποιος να ήξερε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο;» Συνέχισα να κάνω του κεφαλιού μου στο καθήκον μου. Όταν συζητούσαμε για το έργο, απέρριπτα ευθέως τις συμβουλές των συνεργατών κι έκανα ό,τι θεωρούσα σωστό. Σιγά-σιγά, περιόριζα τους συνεργάτες μου που δεν τολμούσαν να εκφέρουν γνώμη για οτιδήποτε είχα αποφασίσει.

Κάποτε πήγα σε μια άλλη εκκλησία για ν’ απαλλάξω μια επικεφαλής, τη Ζανγκ Φαν. Πριν την απαλλάξω, έπρεπε να είχα συναναστραφεί και αναλύσει την απόδοσή της στο καθήκον, και μετά να την απαλλάξω. Μα τότε σκέφτηκα πώς όταν είχα συναναστραφεί παλιά μαζί της για την απόδοσή της, δεν είχε δεχτεί αυτά που είπα και είχε διαφωνήσει σε λεπτομέρειες. Θεώρησα πως δεν είχε νόημα να συναναστραφώ μαζί της και ότι έπρεπε να την απομακρύνω άμεσα. Συγκάλεσα συνάντηση με τη Ζανγκ Φαν και μερικούς άλλους διακόνους κι εξήγησα σύντομα τους λόγους της απομάκρυνσής της. Αλλά η Ζανγκ Φαν δεν υποχωρούσε, διαφωνούσε μαζί μου και με αμφισβητούσε λέγοντας: «Πες μου καθαρά, με βάση ποια αρχή με απαλάσσεις;» Σκέφτηκα: «Σου είχα ήδη εξηγήσει τα προβλήματα με την απόδοσή σου, μα εσύ όλο γκρινιάζεις και διαφωνείς, και προσπαθείς να με επικρίνεις. Δεν έχεις αυτογνωσία και δεν ωφελεί να συναναστρέφομαι μαζί σου». Έτσι, απλώς την αγνόησα. Η αδελφή Γουάνγκ Τσεν μού υπενθύμισε: «Η Ζανγκ Φαν είναι πολύ λεπτολόγα —θα πρέπει να τη συναναστραφείς για τις αρχές, να της ξεκαθαρίσεις γιατί απαλλάχτηκε». Αν και ήξερα ότι η Γουάνγκ Τσεν είχε δίκιο, σκέφτηκα ότι εφόσον η Ζανγκ Φαν ήταν επικεφαλής εκκλησίας, γνώριζε καλά αυτές τις αρχές, και έτσι δεν χρειαζόταν να σπαταλήσω χρόνο γι’ αυτό. Οπότε, διάβασα τα λόγια του Θεού για το πώς να αντιμετωπίζουμε το έργο των επικεφαλής· καθώς το διάβαζα, αισθάνθηκα ενοχές. Με τα λόγια του Θεού την καταπίεζα, δεν έλυνα το πρόβλημά της —αυτό δεν ήταν σωστό. Μα σκέφτηκα ότι, αν δεν τα διάβαζα, δεν θα την κρατούσα υπό έλεγχο. Αφού τελείωσα, στο δωμάτιο επικράτησε σιωπή. Η Ζανγκ Φαν ήταν σιωπηλή κι έβραζε από θυμό. Νόμιζα ότι το θέμα είχε τελειώσει, αλλά σε μια συνάθροιση, η Ζανγκ Φαν είπε ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν τηρούσαν τις αρχές, κι έτσι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ένιωσαν περιορισμένοι και διατάραξαν το έργο. Φοβήθηκα λίγο. Όλα αυτά έγιναν επειδή ενήργησα αυθαίρετα και δεν ακολούθησα τις αρχές, αλλά απλώς αναγνώρισα ότι αυτό ήταν λάθος, χωρίς να σκεφτώ το θέμα σοβαρά.

Αργότερα, όταν απάλλαξα μια άλλη επικεφαλής, και πάλι δεν ανέφερα τους συγκεκριμένους λόγους στους αδελφούς και τις αδελφές. Μερικοί αδελφοί και αδελφές δεν είχαν διακρίνει αυτήν την επικεφαλής και υποστήριζαν στις συναθροίσεις ότι δεν είχα ακολουθήσει τις αρχές όταν την απομάκρυνα. Αυτό οδήγησε σε χαοτική κατάσταση στην εκκλησία. Όταν άκουσε τι έγινε, μια αδελφή μού υπενθύμισε το εξής: «Καλύτερα να τους συναναστραφείς γρήγορα, αλλιώς η κατάσταση στην εκκλησία θα γίνεται όλο και πιο χαοτική». Δεν συμφώνησα μαζί της και σκέφτηκα: «Οι ψευδοεπικεφαλής πρέπει να απομακρύνονται, δεν τιμώρησα κανέναν, οπότε γιατί το κάνουν τόσο μεγάλο θέμα;» Επειδή δεν έπραττα βάσει αρχών, δεν έκανα αυτοκριτική ούτε είχα αυτογνωσία, έβρισκα το καθήκον μου όλο και πιο επίπονο. Δεν λάμβανα πλέον διαφώτιση και καθοδήγηση από τον Θεό, και καθώς παρακολουθούσα το έργο της εκκλησίας, συχνά μπερδευόμουν. Δεν ήξερα τι να πω στον Θεό στην καθημερινή μου προσευχή, και οι εκκλησίες που επόπτευα δεν είχαν καλά αποτελέσματα στο έργο τους. Ίσως δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω πια σ’ αυτό το καθήκον.

Λίγο καιρό μετά, κάποιοι αδελφοί και αδελφές με ανέφεραν σε μια επιστολή, κατηγορώντας με ότι ενεργούσα απερίσκεπτα και δεν δεχόμουν την αλήθεια. Αφού το έμαθε μια ανώτερη επικεφαλής, με εξέθεσε και με αντιμετώπισε, λέγοντας: «Ως επικεφαλής, ενώ ασχολούσουν με κάτι σημαντικό όπως η επιλογή και η απαλλαγή ανθρώπων, δεν συμβουλεύτηκες τους συνεργάτες σου, δεν αναζήτησες αρχές, μα ενήργησες αυθαίρετα, με το δικό σου σχέδιο. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές σού το υπενθύμισαν, δεν υποχώρησες. Είσαι αλαζόνας. Όταν απέτυχες και εκτέθηκες, δεν έκανες αυτοκριτική και συνέχισες να κάνεις ό,τι σου άρεσε. Η αυθαίρετη συμπεριφορά σου έφερε το χάος στην εκκλησία και οι ζωές των αδελφών καταστράφηκαν. Δεδομένων αυτών, δεν είσαι πλέον κατάλληλη για επικεφαλής. Όσο είσαι επικεφαλής, έχουμε περισσότερες απώλειες από οφέλη». Όταν άκουσα πώς με εξέθεσε και με αντιμετώπισε η επικεφαλής, απλώς ένιωσα χάλια και ξέσπασα σε δάκρυα. Αναρωτήθηκα: «Πώς κατάφερα να χαλάσω το έργο της εκκλησίας τόσο πολύ; Δεν εκτέλεσα το καθήκον μου ως επικεφαλής, αλλά διατάραξα και το έργο. Δεν ήξερα πού να πάω να κρυφτώ». Στον δρόμο για το σπίτι, ήμουν θολωμένη. Είχα ενεργήσει αυθαίρετα κι απερίσκεπτα στο καθήκον μου και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας, άρα ο Θεός σίγουρα θα με σιχαινόταν. Θα έσωζε κάποια σαν εμένα; Όσο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα και δεν ξέρω πώς γύρισα σπίτι. Γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Δεν ξέρω πώς έφτασα σε αυτό το σημείο. Δεν έχω καθόλου πραγματική αυτογνωσία. Θεέ μου! Ξέρω ότι έχουμε να πάρουμε μαθήματα μέσα από την απόρριψη, αλλά είμαι πολύ αναίσθητη. Διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με στην αυτογνωσία και στην κατανόηση των προθέσεών Σου».

Κατά την πνευματική άσκηση, σκέφτηκα έναν ύμνο των λόγων του Θεού: «Όλα όσα λαμβάνετε είναι παίδευση, κρίση και ανηλεή πάταξη, αλλά να γνωρίζετε το εξής: Σε αυτήν την άσπλαχνη πάταξη δεν υπάρχει η παραμικρή τιμωρία. Όσο σκληρά κι αν είναι τα λόγια Μου, αυτά που σας πλήττουν δεν είναι παρά μερικά λόγια που ίσως σας φαίνονται εντελώς άσπλαχνα και, όσο οργισμένος κι αν είμαι, αυτά που πέφτουν πάνω σας σαν βροχή είναι και πάλι λόγια διδασκαλίας, και δεν θέλω να σας βλάψω ούτε να σας θανατώσω. Δεν αποτελούν όλα αυτά γεγονός;

«Η δίκαιη κρίση γίνεται για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και ο άσπλαχνος εξευγενισμός γίνεται για την κάθαρσή του· τα σκληρά λόγια ή η σκληρή συμμόρφωση γίνονται αμφότερα με σκοπό τον εξαγνισμό και για χάρη της σωτηρίας. Τι έχετε να πείτε ενόψει αυτής της παίδευσης και κρίσης; Δεν απολαμβάνατε ανέκαθεν τη σωτηρία, από την αρχή μέχρι το τέλος; Έχετε δει τον ενσαρκωμένο Θεό κι έχετε συνειδητοποιήσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του· επιπλέον, έχετε βιώσει αλλεπάλληλη πάταξη και πειθαρχία. Ωστόσο, δεν έχετε λάβει και υπέρτατη χάρη;» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια, Η κρίση και το παίδεμα του Θεού αποσκοπούν στη σωτηρία του ανθρώπου). Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν. Έτσι είναι. Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι κρίση και παίδευση. Είτε είναι συμμόρφωση, πειθαρχία, αντιμετώπιση ή έκθεση, όλα τα κάνει για να μας εξαγνίσει και να μας σώσει. Μπορεί να ένιωθα απαίσια μετά την απαλλαγή μου, αλλά ήταν η τέλεια ευκαιρία για αυτοκριτική και αυτογνωσία. Ήταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού. Δεν γινόταν να παρεξηγήσω την πρόθεση του Θεού. Αφού το συνειδητοποίησα, αισθάνθηκα πιο γαλήνια. Ήθελα απλώς να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίσω τον εαυτό μου, και να μετανοήσω γρήγορα.

Καθώς σκεφτόμουν πώς η επικεφαλής με εξέθεσε και με αντιμετώπισε επειδή ενεργούσα αυθαίρετα, αναζήτησα σχετικά χωρία από τα λόγια του Θεού για να φάω και να πιω. Είδα κάποια λόγια του Θεού που λένε: «Μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στο να ενεργούν μόνοι τους, χωρίς να συζητούν τα πράγματα με κανέναν ή να τα λένε σε κανέναν. Απλώς κάνουν τα πράγματα όπως τους έρχονται, όπως και αν τα βλέπουν οι άλλοι. Σκέφτονται: “Εγώ είμαι ο επικεφαλής και εσείς είστε οι εκλεκτοί του Θεού, οπότε πρέπει να ακολουθείτε ό,τι κάνω εγώ. Κάντε ακριβώς ό,τι σας λέω —έτσι πρέπει να γίνεται”. Δεν ενημερώνουν τους άλλους όταν ενεργούν· οι πράξεις τους δεν έχουν διαφάνεια. Πάντα προσπαθούν μόνοι τους για κάτι και ενεργούν κρυφά. Ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, που διατηρεί το μονοπώλιο της εξουσίας, επιθυμούν πάντα να εξαπατούν και να ελέγχουν τους άλλους, τους οποίους θεωρούν ασήμαντους και άχρηστους. Θέλουν πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα, χωρίς να συζητούν ή να επικοινωνούν με τους άλλους, και ποτέ δεν συμβουλεύονται τις γνώμες των άλλων. Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; Διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν είναι η φύση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι δικτατορικός και αυθαίρετος. Αυτοί που έχουν αυτού του είδους τη διεφθαρμένη διάθεση δεν είναι απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). «Για να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου, δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, πόσα έχεις κάνει στο καθήκον σου, ούτε πόσες συνεισφορές έχεις κάνει στον οίκο του Θεού, ούτε πόσο έμπειρος είσαι στο καθήκον σου. Το κύριο πράγμα που εξετάζει ο Θεός είναι η πορεία που ακολουθεί ένα άτομο. Με άλλα λόγια, εξετάζει τη στάση κάποιου απέναντι στην αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές, την κατεύθυνση, την προέλευση και το κίνητρο πίσω απ’ τις πράξεις του. Ο Θεός εστιάζει σ’ αυτά τα πράγματα· είναι αυτά που καθορίζουν το μονοπάτι που βαδίζεις. Εάν, κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αυτά τα θετικά πράγματα δεν φαίνονται καθόλου σ’ εσένα, και οι αρχές, η πορεία και η βάση της δράσης σου είναι οι δικές σου σκέψεις, οι δικοί σου στόχοι και τα δικά σου σχέδια, αν το κίνητρό σου είναι να προστατεύεις τα δικά σου συμφέροντα και να διασφαλίζεις τη φήμη και τη θέση σου, αν ο τρόπος δράσης σου είναι να παίρνεις αποφάσεις και να ενεργείς μόνος σου έχοντας τον τελευταίο λόγο, χωρίς ποτέ να συζητάς τα πράγματα με άλλους ή να συνεργάζεσαι αρμονικά, και χωρίς ποτέ να ακούς συμβουλές όταν έχεις κάνει λάθος, πόσο μάλλον όταν αναζητάς την αλήθεια, τότε πώς θα σε δει ο Θεός; Δεν πληροίς ακόμα τις προδιαγραφές αν εκτελείς έτσι το καθήκον σου· δεν έχεις βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, επειδή, καθώς κάνεις το έργο σου, δεν αναζητάς τη θεμελιώδη αρχή της αλήθειας και ενεργείς πάντα όπως θέλεις, κάνοντας ό,τι σου αρέσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτελούν ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού με ταρακούνησαν πάρα πολύ. Αποκάλυψαν τη φύση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που είναι αλαζόνας, υπερόπτης κι αυθαίρετος. Οι επιδιώξεις και τα μονοπάτια όπου βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι αντιβαίνουν στον Θεό. Η εκκλησία μού έδωσε την ευκαιρία να γίνω επικεφαλής, όχι γραφειοκράτης. Μου είχαν δώσει ευθύνη και ήθελαν να προσέχω το θέλημα του Θεού, να συνεργάζομαι αρμονικά για να κάνω καλά το έργο της εκκλησίας και να εκπληρώνω το καθήκον μου. Μα εγώ πήρα το έργο της εκκλησίας ως προσωπική υπόθεση. Όταν άρχισα να έχω κάποια αποτελέσματα και κάποια μικρή εμπειρία στην επιλογή ταλέντων, θεώρησα ότι είχα καλό επίπεδο και εργασιακές ικανότητες, και ότι έκρινα καλά τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα όταν άρχισαν οι αδελφοί κι αδελφές να μου κάνουν ερωτήσεις, πίστεψα ότι καταλαβαίνω την αλήθεια καλύτερα από εκείνους. Είχα καβαλήσει το καλάμι και πίστευα ότι η πρόοδος στο έργο της εκκλησίας ήταν μόνο δικό μου έργο, και ότι ήταν όλοι κατώτεροί μου και δεν είχαν το δικαίωμα να εκφράζουν απόψεις. Οι απόψεις μου είχαν προτεραιότητα σε κάθε έργο. Έτσι, όταν οι αδελφοί επεσήμαναν ότι είχα παρεκκλίνει στο έργο μου, δεν τους έδωσα σημασία και συνέχισα να ενεργώ με τον τρόπο μου. Μερικές φορές, όταν εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις, τις απέρριπτα χωρίς καν να το σκεφτώ. Επέμενα να κάνουν το δικό μου και μερικές φορές απλώς ενεργούσα χωρίς να συμβουλευτώ τους συνεργάτες μου. Επειδή επέμενα να επιλέξω κάποιον που δεν πληρούσε τις αρχές για να προσέξει τα βιβλία, και δεν άκουγα τους συνεργάτες μου που με απέτρεπαν, τα βιβλία καταστράφηκαν. Ακόμη και τότε, πάλι δεν έκανα αυτοκριτική. Απέρριψα τη Ζανγκ Φαν χωρίς να συναναστραφώ για τα προβλήματά της, κι αυτή αγανάκτησε, δεν συμμορφωνόταν κι ήθελε να με επικρίνει. Αυτό αναστάτωσε πολύ την εκκλησιαστική ζωή και την οδήγησε σε χάος. Στο καθήκον μου, δεν αναζητούσα πρώτα την αλήθεια ούτε καθοδηγούσα τους άλλους στην πραγματικότητά της. Μα πρωτοστατούσα στην παραβίαση των αρχών, υποχρέωνα τους πάντες να ακολουθούν τις εντολές μου, δεν επέτρεπα να εκφράζουν διαφορετικές απόψεις και ήθελα να έχω πάντα τον τελευταίο λόγο. Δεν συμπεριφερόμουν σαν τύραννος; Ως επικεφαλής, καταλάβαινα ότι πρέπει να εργαζόμαστε βάσει αρχών, αλλά τις αγνοούσα, έκανα το δικό μου και ήθελα να έχω τον τελευταίο λόγο. Δεν ανταγωνιζόμουν τον Θεό; Κάθε μου πράξη πρόδιδε τη διάθεση αντίχριστου. Σκεπτόμενη πώς ενεργούσα, είδα ότι ο Θεός αηδίαζε με τις συμπεριφορές μου. Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα συμπεριφορά, δεν θα είχα την ίδια κατάληξη με τους αντίχριστους;

Αργότερα, είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι η αιτία που ακολουθούσα το δικό μου σχέδιο κι ενεργούσα αυθαίρετα ήταν ότι η φύση μου ήταν πολύ αλαζονική. Είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, και νόμιζα ότι έκρινα καλύτερα ανθρώπους και καταστάσεις. Δεν σεβόμουν κανέναν. Όταν συζητούσα για το έργο με τους συνεργάτες, πάντα πίστευα ότι είχα δίκιο, και όποιος κι αν διαφωνούσε μαζί μου, ποτέ δεν άκουγα. Ακόμη και όταν διατάρασσα και έφερνα χάος στην εκκλησία λόγω της αλαζονείας και της αυταρέσκειάς μου, εξακολουθούσα να μην ταπεινώνομαι, πιστεύοντας ότι ήταν απλώς ένα στιγμιαίο λάθος. Όταν μια αδελφή μού τα υπενθύμιζε, δεν έκανα αυτοκριτική ούτε απέκτησα αυτογνωσία, και νόμιζα ότι οι άλλοι το μεγαλοποιούσαν. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν αλαζόνας. Πού ήταν ο ορθολογισμός μου; Τα αποτελέσματα που είχα πετύχει στο έργο και οι καλές επιλογές μου ήταν απ’ την καθοδήγηση του Θεού και την επίδραση των λόγων Του μέσα μου. Αν δεν είχα τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και τις αρχές του οίκου Του, δεν θα ήμουν ικανή για τίποτα. Ωστόσο, έπαιρνα όλα τα εύσημα, και χρησιμοποιούσα τα αποτελέσματα ως κεφάλαιο για την αλαζονεία μου. Ήμουν ξεδιάντροπη. Αν δεν με είχε εκθέσει κι απαλλάξει η επικεφαλής μου, δεν θα είχα κάνει ποτέ αυτοκριτική. Μόνο τότε αναγνώρισα ότι ο Θεός με προστάτευε μέσω της έκθεσης και της απαλλαγής μου. Διαφορετικά, ποιος ξέρει τι άλλο κακό θα είχα διαπράξει με την αλαζονική μου διάθεση; Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, ένιωσα φόβο και ντροπή, και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Δεν θέλω να ζω πια με την αλαζονική μου διάθεση ούτε θέλω να ενεργώ αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Καθοδήγησέ με να βρω ένα μονοπάτι άσκησης».

Κατόπιν, αναζήτησα για το ζήτημά μου λόγια του Θεού και βρήκα τα εξής: «Πώς, λοιπόν, διορθώνεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητά σου; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σου συμβαίνει κάτι και έχεις τις δικές σου ιδέες και τα δικά σου σχέδια· πριν καταλήξεις στο τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και πρέπει, τουλάχιστον, να συναναστραφείς με όλους σχετικά με το τι σκέφτεσαι και το τι πιστεύεις γι’ αυτό, ζητώντας από όλους να σου πουν αν οι σκέψεις και τα σχέδιά σου είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, και ζητώντας από όλους να κάνουν τις τελικές επαληθεύσεις για σένα. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος επίλυσης της αυθαιρεσίας και της προχειρότητας. Καταρχάς, μπορείς να ρίξεις φως στην άποψή σου και να αναζητήσεις την αλήθεια· αυτό είναι το πρώτο βήμα που κάνεις πράξη ώστε να διορθώσεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητα. Το δεύτερο βήμα έρχεται όταν άλλοι άνθρωποι εκφράζουν αντίθετες απόψεις —Ποια πρακτική μπορείς να εφαρμόσεις ώστε να μην είσαι αυθαίρετος κι απερίσκεπτος; Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στη γνώμη σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι, να αναζητάς την αλήθεια από τον Θεό, και στη συνέχεια να αναζητάς μια βάση στα λόγια του Θεού —να αποφασίζεις πώς να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη και ακριβής άσκηση. Όταν οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια και θέτουν ένα πρόβλημα για να συναναστραφούν όλοι μαζί και να αναζητήσουν μια απάντηση, τότε το Άγιο Πνεύμα παρέχει διαφώτιση. Ο Θεός διαφωτίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές κι αξιολογεί τη στάση σου. Αν προσκολλάσαι πεισματικά στις θέσεις σου, ανεξάρτητα από το εάν η άποψή σου είναι σωστή ή λάθος, ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του από σένα και θα σε αγνοήσει· θα σε κάνει να καταλήξεις σε αδιέξοδο, θα σε εκθέσει και θα αποκαλύψει την άσχημη κατάστασή σου. Αν, από την άλλη πλευρά, η στάση σου είναι σωστή, αν δεν είναι στάση επιμονής να γίνει το δικό σου ούτε στάση αυταρέσκειας, ούτε αυθαίρετη και απερίσκεπτη, μα στάση αναζήτησης και αποδοχής της αλήθειας, τότε, αν το συναναστρέφεσαι αυτό με όλους, τότε το Άγιο Πνεύμα θα ξεκινήσει να εργάζεται ανάμεσά σας και ίσως Αυτό να σε καθοδηγήσει στην κατανόηση μέσω των λόγων κάποιου. Μερικές φορές, όταν το Άγιο Πνεύμα σε διαφωτίζει, σε οδηγεί να κατανοήσεις την ουσία ενός θέματος με λίγες μόνο λέξεις ή φράσεις, ή δίνοντάς σου μια αίσθηση. Αντιλαμβάνεσαι, εκείνη τη στιγμή, πως οτιδήποτε κι αν είναι αυτό στο οποίο έχεις προσκολληθεί, είναι λανθασμένο, και, την ίδια στιγμή, κατανοείς τον καταλληλότερο τρόπο δράσης. Έχοντας φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο, απέφυγες με επιτυχία να διαπράξεις το κακό και να υποστείς τις συνέπειες ενός λάθους; Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Επιτυγχάνεται μόνο όταν έχεις καρδιά που έχει φόβο Θεού κι όταν αναζητάς την αλήθεια με καρδιά γεμάτη υπακοή. Μόλις λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και καθορίσεις τις θεμελιώδεις αρχές για την άσκηση, η άσκησή σου θα συνάδει με την αλήθεια και θα είσαι σε θέση να ικανοποιείς το θέλημα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του έδειχναν ένα μονοπάτι άσκησης. Για να διαλυθεί η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και η απερισκεψία, το πιο σημαντικό είναι να έχεις φόβο Θεού, στάση που αναζητά την αλήθεια και τη θέληση να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους. Όταν αντιμετωπίζει κανείς προβλήματα, θα πρέπει να τα συζητά και να καταλήγει σε συμφωνία πριν προχωρήσει. Αν οι άλλοι έχουν άλλη άποψη, θα πρέπει να μάθει κανείς να είναι ταπεινός, και να αναζητά την αλήθεια και τις αρχές με τους άλλους. Κανείς δεν είναι τέλειος· κανένα έργο της εκκλησίας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί από ένα μόνο άτομο, όλα απαιτούν συνεργασία και συζήτηση για να γίνουν σωστά. Αυτή η αποτυχία μού έδειξε πόσο σημαντικό είναι να αναζητάς την αλήθεια και να εργάζεσαι με αρχές στο καθήκον. Αν εργάζομαι με αυτόν τον τρόπο δεν θα προκαλέσω διακοπή και διατάραξη. Αν κάποιος είναι αλαζόνας, αυτάρεσκος, αυθαίρετος και απερίσκεπτος, τότε όσο έξυπνος και αν είναι, δεν θα πετύχει καλά αποτελέσματα και θα προκαλέσει μόνο διακοπές και διαταράξεις στο έργο της εκκλησίας. Λίγο αργότερα, όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές είδαν ότι μετανόησα και άλλαξα λίγο κατά το καθήκον, με επέλεξαν ξανά ως επικεφαλής της εκκλησίας. Σκεπτόμενη ότι πάντα ήθελα τον τελευταίο λόγο στο καθήκον μου, και ότι αυτό έβλαπτε τους άλλους και μου προκαλούσε πολλές τύψεις, έδωσα μια υπόσχεση στον Θεό: Δεν θα έπραττα αυθαίρετα ούτε θα ανάγκαζα τους άλλους να μου υποταχθούν και θα συνεργαζόμουν αρμονικά με τους άλλους.

Μια φορά που συζητούσα με συνεργάτες για το πότισμα σε μια εκκλησία, θεώρησα ότι η Γουάνγκ Τσεν ήταν υπεύθυνη, ταλαντούχα στο έργο της και έπρεπε να καλλιεργηθεί ως διάκονος ποτίσματος. Δύο συνεργάτες διαφωνούσαν: Πίστευαν πως παρότι η Γουάνγκ Τσεν ήταν υπεύθυνη και ταλαντούχα, δεν είχε μεγάλη εμπειρία ζωής και δεν έδινε προτεραιότητα στην αναζήτηση των αρχών της αλήθειας, άρα δεν ήταν κατάλληλη για την επίβλεψη του έργου του ποτίσματος. Όταν το άκουσα αυτό, εξοργίστηκα μέσα μου: «Εγώ είμαι η επικεφαλής —κρίνεις τους ανθρώπους καλύτερα από μένα;» Καθώς ήμουν έτοιμη να επαναλάβω την άποψή μου, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι πάλι αποκάλυπτα αλαζονική διάθεση και ότι ήθελα να δράσω αυθαίρετα. Θυμήθηκα την αποτυχία μου, προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήσει να ταπεινωθώ και να προχωρήσω σύμφωνα με τις αρχές. Συνειδητοποίησα ότι αν επιλέγαμε το λάθος άτομο για το πότισμα, θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στην είσοδο των αδελφών στη ζωή, έτσι έπρεπε να προχωρήσω προσεκτικά. Έπειτα, αναζήτησα με τους άλλους τις αρχές για την προαγωγή και την εκπαίδευση, και κατόπιν συναναστροφής με τη Γουάνγκ Τσεν, διαπίστωσα ότι πραγματικά δεν είχε εμπειρία ζωής, δεν έκανε αυτοκριτική, δεν είχε αυτογνωσία, δεν αναζητούσε την αλήθεια για να λύσει τα ζητήματα και δεν ήταν κατάλληλη για το πότισμα. Τελικά, συμφώνησα με τις απόψεις των άλλων. Αισθάνθηκα πολύ πιο άνετα μόλις ασκήθηκα έτσι. Καθώς θυμάμαι την εμπειρία μου, οι συνέπειες από την αυθαίρετη συμπεριφορά μου με έκαναν να νιώσω πολύ πόνο, τύψεις και μίσος για τον εαυτό μου. Όμως, κατάφερα να αναγνωρίσω την αλαζονική μου διάθεση και ότι δεν πρέπει να ενεργώ στο καθήκον μου με βάση τις δικές μου ιδέες, ότι πρέπει να αναζητώ τις προθέσεις του Θεού, να εργάζομαι βάσει αρχών και να εξυψώνω τον Θεό. Μόνο έτσι θα είχα την καθοδήγηση του Θεού και δεν θα παραστρατούσα. Δόξα τω Θεώ!